Een rijke boer vraagt zich al een tijdje af, waarom het tussen de middag zo rustig is op zijn erf. Op een dag ziet hij rond dat tijdstip zijn knecht Frans met zijn gulp open loopt, in de richting van de schuur.

O, we doen daar altijd een leuk spelletje.

De meiden moeten hun hoofd in het hooi steken, hun rokken omhoog doen en achteraf proberen te raden, wie van ons...

U begrijpt me wel, wat ik bedoel hé.

Aan dat spel zou ik ook wel eens willen meedoen, zegt de boer.

U mag gerust meespelen, hoor.

Per slot van rekening doet uw vrouw ook al wekenlang mee.

Een Hollander moet zijn schoonmoeder laten begraven, maar de prijs van de kist valt hem enorm tegen.

Een grote kartonnen doos alleen al komt op ruim tweehonderd euro.

Als de doodskistenmaker merkt dat zijn klant dit zelf te duur vindt, zegt hij:

Dan kan ik u het beste een oud-Hollandse begrafenis aanbevelen.

Breng uw schoonmoeder maar hier, dan zal ik haar van vier handvatten voorzien.

Lieve help, roept de chique geklede dame plotseling uit, nu wil ik de rekening betalen, maar ik merk dat ik mijn portemonnee thuis gelaten heb.

Dat is heel vervelend, ober.

Is het goed, als ik één van de komende dagen langskom, om alsnog af te rekenen?.

In orde, mevrouw, zegt de ober kalmpjes.

Maar wilt u dan wel uw naam hier op dit bord opschrijven, dat aan de muur hangt.

Maar dan ziet iedereen toch dat ik bij u in 't krijt sta. Welnee, we hangen er gewoon uw bontmantel voor.

De hoogleraar vertelt zijn vriend over zijn 25 jarig jubileum en zegt:

Ik kom 's morgens in de kliniek en niemand die me feliciteert, geen gebak, geen feest, helemaal niets.

's Avonds vraagt een leuk verpleegstertje of ik met haar mee naar huis ga, een kopje koffie drinken.

In haar huis gekomen, verdwijnt ze rap in de slaapkamer met de woorden:

U mag pas binnenkomen, als ik roep.

Ik wacht en na 5 minuten roept ze:

Komt u maar binnen.

Ik ren naar binnen en daar staat iedereen van de afdeling, met een groot bloemstuk in de handen.

Zijn vriend zegt verwonderd:

Toen ging je zeker wel even van de sokken, of niet soms?.

Nee, de sokken waren het enige dat ik nog aan had.

Wij hebben een wolkenkrabber, die tot de maan reikt, zegt de Amerikaan.

De Duitser laat zich niet overbluffen en zegt:

Wij hebben de grootste boot ter wereld gebouwd, die is zo enorm lang dat de kok zich alleen met een supersnelle Mercedes in zijn keuken kan verplaatsen.

De Nederlander glimlacht en zegt:

Wij hebben bij ons een man met een penis waarop acht kippen naast elkaar kunnen plaatsnemen.

Na een tijdje geeft de Amerikaan toe dat hij heeft zitten bluffen en ook de Duitser bekent dat hij overdreven heeft.

De Nederlander zegt op zijn beurt:

Nou ja, om eerlijk te zijn, mijn verhaal klopt ook niet, maar de achtste kip zit wel wat ingeklemd hoor.

Een Hollander heeft een baan in Belgë gevonden.

Als hij na de eerste maand zijn salaris krijgt uitbetaald, blijkt dat er vijfduizend euro te veel is overgemaakt.

De maand daarop ontvangt hij vijfduizend euro te weinig.

Als hij het aan zijn chef vertelt, zegt hij:

Waarom heb je vorig maand niets gezegd?.

Ik heb niets gezegd omdat ik toen pas hier was, zegt de Hollander.

Maar nu er voor de tweede keer een fout is gemaakt, vond ik toch wel dat ik het moest zeggen.

Een zestigjarige vrouw besluit dat het hoog tijd wordt voor een facelift, en ze gaat naar een chique kliniek.

We hebben een nieuwe procedure, legt de chirurg uit.

We monteren een kleine schroef aan de bovenkant van uw hoofd, zodat u elke keer dat u weer rimpels ziet verschijnen, gewoon aan de schroef kunt draaien om de huid te verstevigen en te liften.

Ze vindt dat dit geweldig klinkt en tekent dezelfde dag nog voor deze procedure.

Al snel ondervindt de vrouw echter problemen en een paar maanden later keerd t ze terug, om de chirurg haar mening te geven.

Dit is de grootste fout die ik ooit heb begaan.

Kijk eens naar die vreselijke wallen, onder mijn ogen.

Mevrouw, dat zijn geen wallen, dat zijn uw borsten.

Een dame loopt een cosmeticawinkel binnen en vraagt naar een nieuwe créme tegen veroudering die ze op tv heeft gezien.

De maand die erop volgt, gebruik ze die ’s ochtends en ’s avonds, maar ze is er niet zeker van of hij werkt of niet.

Ze besluit om het aan haar man te vragen:

Schat, wees eens eerlijk, hoe oud zou je zeggen dat ik ben?.

Wel, zegt hij, aan je huid te zien, zou ik zeggen twintig, aan je haar achttien en aan je lichaam vijfentwintig.

Oh, jij zegt alle juiste dingen, roept ze, en ze overlaadt hem met kussen.

Wacht even, zegt de man, je hebt me de kans niet gegeven om de getallen op te tellen.

In een Amsterdamse metro is het erg druk.

Een oude man met grijs haar die een zitplaats heeft, zegt tegen het meisje, die naast hem staat:

Wilt u soms even op mijn schoot zitten, juffrouw?.

Het meisje hoeft er noet onver na te denken en gaat op zijn schoot zitten.

Even later staat ze echter weer op, met rode kaken.

Bent u niet moe meer?, vraagt de oude heer onschuldig.

Meneer, u bent niet zo oud als u eruitziet, zegt ze verontwaardigd.