Een bejaard koppel bij wie de fut er een beetje uit is, wil het liefdesvuur weer wat aanwakkeren. Ze besluiten daarom om eens naakt te dineren. De man bereidt een heerlijke maaltijd voor zijn echtgenote, waarna ze allebei naakt aan de mooi gedekte tafel plaatsnemen en beginnen te eten. Even later zegt de vrouw: Wel, schat, dit was echt een goed idee van jou. Ik voel het vuur al opstijgen tot in mijn hart. Dat kan ik geloven, zegt haar man, want je borsten hangen in de kreeftensoep.

Walter Scott, de beroemde Schotse dichter en schrijver van historische romans: Bv. Ivanhoe, was in zijn tijd niet bepaald een uitmuntende leerling. Meestal zat hij op de ezelsbank, achteraan in de klas. Toen hij een beroemd dichter geworden was, ging hij eens op bezoek naar zijn oude school. De meester wou een goede indruk op hem maken en ondervroeg de leerlingen, om hem te tonen hoe knap ze allemaal waren. Na een poosje vroeg Scott: Maar wie is dan de domkop van de klas?. Donderwijzer riep een kleine jongen naar voren die bibberend van angst en met gebogen hoofd voor de dichter bleef staan. Aha, ben jij dat?, vroeg Scott. Toen de jongen van ja knikte, zei Scott: Hier heb je een shilling, jongen, omdat je mijn plaatsje zo goed warm heb gehouden.

Twee koeien staan in de wei en de ene loopt voortdurend te hoesten. Wat mankeerd jou ?, vraagt de andere koe. De boer heeft vannacht het hek laten openstaan, zei ze.

Op de vooravond van hun veertigste huwelijksverjaardag verscheen er een engel die zei dat ze allebei één wens mochten doen. Zij wilde een wereldreis maken en voor ze het besefte, had ze twee vliegtuigtickets in haar hand. Toen was haar wederhelft aan de beurt. Hij wenste dat hij een vrouw had die dertig jaar jonger was dan hij. En, poef, een felle lichtflits, en hij was op slag 90 jaar ouder.

Het was mistig en de automobillist had niet gezien dat de slagbomen dicht waren. Hij werd over de rails geslingerd en toen hij een paar seconfen later uit zijn verhakkelde auto kroop, zegt hij al zuchtend: Amai, kom dat tegen. Maar ik ben tenminste de hik kwijt.

Annelie mag voor het eerst mee naar de opera. Papa, wie staat daar met zijn rug naar het publiek?. Dat is de derigent, meisje. En waarom bedreigt hij die dame op het podium?. Hoe kom je daar nu bij?. Hij bedreigt haar helemaal niet. Echt niet?. Waarom staat zij dan zo te schreeuwen.

Een dame had twee vrienden en één van hun had een houten been. Op een dag beviel ze van een zoon. De beide mannen, die intussen 't één en 't ander hadden ontdekt, vroegen zich af van wie de kleine was: Dat is toch niet zo moeilijk, zei de ene. Als het kind een houten been heeft, is het van mij en anders ben jij de vader.

Karel van het dorpscafé keek verbaasd op, toen hij een rasechte Schot zag binnenwandelen, compleet met geruite plooirok en kniekousen. Aan zijn pols droeg hij twee grote horloges en Karel vroeg: Waarom draagt u twee horloges, meneer?. Omdat ik van het ene horloge de kleine wijzer kwijt ben en van het andere de grote wijzer kwijt , zei de Schot.

Een bouwvakker verongelukt tijdens het werk en één van zijn collega's neemt de taak op zich, om dat te gaan melden aan de vrouw van de pas overleden man. Een paar uur later keert hij terug met twee bakken bier. Hoe heb je dat klaargespeeld?, vragen zijn makkers. Wel, ik vroeg of ik bij de weduwe Verbesein was en ze zei van niet. Waarop ik zei: Wedden voor twee bakken bier van wel?.

Anna wilde zo graag naar het bal van de gepensioneerde gaan, maar ze vond nergen haar avondjurk. Schatje, zei ze, weet je niet waar mijn avondjurk is?. Ik kan die nergens vinden. O, lieveling, ik heb gisterenavond een mot in je kleerkast zien viegen, en ze had uw avondjurk aan.

Een ontdekkingsreiziger die door de jungle van Centraal-Indië trok, belandde op een dag in een inlands dorp, dat zelden voor vreemdelingen werd bezocht. U leeft hier nagenoeg vergeten in het oerwoud, zei hij tegen het opperhoofd, ver van elke moderne beschaving. Dat we vergeten worden, kan ons hoegenaamd niet schelen, zegt het opperhoofd. We zouden het veel erger vinden, als we werden ontdekt door de toeristen.

Jan wilde dolgraag politieagent worden en hij werd mondeling ondervraagd, die vroeg: Stel dat je helemaal alleen over een verlaten weg rijdt en je wordt achtervolgd door een bende gevaarlijke misdadigers die je tegen 120 km per uur proberen in te halen. Wat zou je doen?. Jan dacht even na en zei toen: Ik zal dan 140 km per uur rijden.

God schiep het heelal, de aarde, de natuur, de man en zag dat het mooi was. Daarna schiep Hij de vrouw en zei: Ze zal zich wel schminken.

Aan een motorrijder die beschuldigd was van overdreven snelheid, vroeg de rechter: Waarom ben jij er zo zeker van, dat je maar dertig kilometer per uue reed?. Omdat ik op weg was naar de tandarts, was het antwoord.

Hugo stelt zichzelf voor aan een vlotte vrouw en zegt: Ik ben schrijver, maar ik gebruik altijd mijn pseudoniem. Bij mij hoeft dat niet, zegt de vrouw. Ik neem de pil, zegt de vrouw.

Als je je bord niet leegeet, kun je niet gaan zwemmen, zegt mama. En als ik zink, is het jouw schuld, zegt Eva.