Johan heeft zorgen en stort zijn hart bij een vriend en zegt: Toen ik gisteravond thuiskwam, lag mijn vrouw met de buurman op de slaapbank. Je hebt hem toch de deur uitgesmeten?. Nee, dat durfde ik niet. Ik krijg namelijk nog een heleboel geld van hem. Heb je dan je vrouw de deur gewezen?. Nee, dat wilde ik ook niet doen. Ik houd namelijk nog steeds van haar. Wat heb ja dan gedaan?. Ik heb de slaapbank eruitgegooid.

Als Gerard een avondje aan het stappen is, ontmoet hij in een bar een vrouwtje dat hem wel aanstaat. Zin in een dansje?, vraagt hij. Goed, zegt ze. Maar dans alsjeblieft wel rustig en waardig, want ik ben gisteren weduwe geworden.

Een stokoud manneke heeft al drie keer op sterven gelegen, en telkens keer wordt de pastoor erbij geroepen. Het manneke krijgt dan een brandende kaars in zijn handen gestopt en er wordt gebeden. Op een avond gaat het oud manneke ploseling weer hard achteruit, en ook deze keer wordt de pastoor erbij gehaald. Hoe gaat het?, vraagt hij aan de stervende. Niet zo goed, zegt het oud menneke met een zwakke stem. Geef me de kaars maar weer, dan zullen we het opnieuw proberen. Misschien dat het deze keer lukt, om de kaars uit te blazen.

De bedroefde weduwe stapt het gebouw van de verzekeringsmaatschappij binnen en zegt: Ik wil graag het geld opnemen van de levensverzekering die mijn man bij u heeft afgesloten. Hij is net, een paar minuten geleden overleden. De akte wordt tevoorschijn gehaald en ingezien. Helaas, het spijt ons zeer, mevrouw, maar uwe man is bij ons enkel verzekerd tegen overlijden, door verbranding. Dat weet ik, daarom heb ik hem immers later cremeren.

In de dierentuin van Antwerpen is een olifant gestorven. De oppasser laat zijn tranen de vrije loop. Daar hoeft u toch niet zo verdrietig om te zijn?, zegt de bezoeker. Toch wel, zegt de oppasser. Ik ben namelijk degene die hem moet begraven.

Een lijk wandelt over het kerkhof, met zijn grafsteen bij zich. Verbaasd vraagt een ander dode lijk hem: Waarom neemt gij uw grafsteen mee?. Och, zonder paspoort kom je tegenwoordig nergens meer.

Twee Belgische grondwerkers zijn aan een karwei bezig. De éne graaft een put en de andere gooit hem weer dicht. Wat doen jullie in hemelsnaam?, vraagt een voorbijganger verbaasd. De kabellegger is ziek en nu doen we het werk met zijn tweeën, zegt de grondbewerker.

Ik vind het vreselijk, als andere mensen hun neus in mijn zaken steken. Ik niet, integendeel zelfs. Hoezo dan?. Ik verkoop zakdoeken.

Mama, zegt het dochtertje op het strand, mag ik op een ezel rijden?. Neem je vader maar, dat is haast hetzelfde.

Peter gaat met zijn vrouw en hun tienjarig zoontje naar Parijs. Daar beklimmen ze de Eifeltoren. Het zoontje hoort zijn vader tegen moeder zeggen: Weet je nog?. Elf jaar geleden stonden we hier ook. Nieuwsgierig vraagt hij: Was ik er toen ook bij?, zei zijn vader. Bij de beklimming nog niet.

Meneer Pieters zit met zijn zoon te ontbijten en op een gegeven moment zegt de zoon peinzend: Vader, ik heb vannacht gedroomd dat ik getrouwd was. Waarop meneer Pieters streng zegt: Nou, hopelijk heb je voor altijd je lesje geleerd, mijn jongen.

's Avonds geeft de bokser zijn ondeugend zoon een pak slaag. Hé Johan, zegt zijn vrouw, moet je je werk nu ook al mee naar huis nemen?.

Het kleine, armoedige circus heeft op het marktplein zijn tent opgeslagen. Plotseling gaat de deur van een woonwagen open, de directeur stormt naar buiten en roept in paniek: Vlug, haal de zebra binnen, want het gaat beginnen regenen.

Een Hollander ontmoet op een feestje een dokter, die hem gratis advies wil geven en hij zegt: Dokter, wat doet u als u verkouden bent?. Dan nies ik, zegt de dokter.

Jan heeft zijn vrouw bij dichte mist leren kennen. Hoe weet je dat?. Nou, hebt u haar wel eens goed bekeken?.