Ja mannekes, ’t is bijna zover hoor. Zet jullie schoentjes maat voor de schouw en vergeet niet om een paar wotels en een rapen klaar te leggen. Moest zijn paard per ongelijk honger hebben, dan kan het direct beginnen eten hé.

Ik heb ook nog twee emmers met water klaargezet, want moest dat paard een droge keel hebben, dan kan het zijn droge keel nat maken hé.

Ik heb alvast een briefke op mijn dak gelegd met daarop in grote koeienletters: Gelieve uw voeten af te vegen, want het dak is nog maar net gestofzuigd. En ook de binnenkant van mijn schouw heb ik ingewreven met vaseline, omdat zwarte piet dan ook veel rapper beneden ga zijn, dan anders,bij gebrek aan ne roltrap.

Vroeger had ik mijn vader de opdracht gegeven, om dat plat dak eens schoon te stofzuigen en de binnenkant van de schouw proper te kuisen. Want ik had hoogtevrees van naar boven te kijken en draaierig van naar beneden te kijken.

Nu heb ik mijn hoogtevrees een klein beetje overwonnen, want nu doe ik mijn twee ogen dicht, als ik naar boven ga. En om naar beneden te gaan, draai ik me om. Ik heb die hoogtevrees opgedaan door een tallore(bord) tomatensoep met ballekes te eten, die ik aan het tellen was, terwijl ik aan het eten was.

Potverdikke zeg, diene zwarte piet was tocht wel door de schouw naar beneden gevallen, zeker. Ik moet u wel zeggen dat mijn vader die schouw van binnen had ingevreven met vaseline en waarschijnlijk heeft die mens te veel vaseline gebruikt. Zijn gezicht zag nog veel zwarter uit of dat het al was en de shouw was zijn vaseline kwijt.

Toen ik nog ne kleine snotter was, heb ik ne trein besteld die op 42 kleine wielekes moet kunnen rijden. Maar die heb ik nooit gekregen, omdat ze daar nog geen wielekes voor hadden.

Ik had van zwarte piet vier mandarijntjes gekregen, maar die waren potverdekke al twee maand over tijd. Van de Sint heb ik wel klein koersveloke cadeau gekregen, waar de wielekes ontbraken on waar er geen stuur opstond.

Vroeger moest diene mens met sneeuwschaatsen aan, hem een weg banen om naar hier te komen en waren de vier poten van zijn paard bevroren. Zwarte piet had wat meer geluk, want de witte sneeuw was bang van dat zwart op zijn gezicht.

Af en toe kwam hij naar hier gereden met zijn sneeuwscooter, maar omdat hij maar 40 kilometer per uur door de sneeuw mocht rijden, heeft hij hem op de zwarte markt verkocht voor twee bakken mandarijntjes.

Gisteren tijdens mijne fietstocht door de Vlaamse Ardennen heb ik ook al ne zwarte piet en ne sinterklaas zien lopen. Ze hadden waarschijnlijk te diep in ’t glas gekeken, want ze zo zat als twee muilezels die slaappillen hadden genomen.

Ik denk dat ze nog carnaval aan het vieren waren ofwel kwamen die van de Gentse feesten, in Gent.

Mijn pa die in de hemel aan het kijken is, zal van de engelen wel een tallore (bord) rijstpap met een gouden lepeltje krijgen, denk ik. Anders schrijf ik wel een brief, om te vragen wat hij moet hebben en stuur ik de brief met een postduif op.

Ondertussen heb ik ook een brief naar de Sint geschreven en hem vriendelijk gevraagd om eens bij seniorennet langs te gaan, en om de eenzamen en de zieken wat moed te geven.

Groetjes van flipper de flip.