Ja mannekes, ik had vandaag niet al te veel goesting om te gaan fietsen, maar ik moest toch iets doen om mijn dag zo aangenaam mogelijk te maken.

Omdat het toch herfst is en de bladeren stilaan beginnen af te vallen, om aan hun winterslaap te beginnen, dacht ik in mijn eigen:

Ik ga er een herfstwandeling van maken.

Dus, trok ik deze morgen mijn wandelschoenen aan.

Met een rugzak op mijn rug en een warme vest aan mijn lijf ben ik vertrokken.

Ik was nog maar juist vertrokken, als er een blad naar beneden kwam vallen.

Ze was toch wel op mijne kop gevallen zeker en mijne fluitketel die ik normaal op mijne kop zet, als ik ga fietsen, had van mij een vrije dag gekregen, om uit te rusten.

Ik heb daar de ganse dag rondgelopen met een putteke in mijne kop en af en toe kreeg ik bezoek van een vogel, die kwam kijken hoe diep dat putteke wel was.

Waarschijnlijk wilde diene vogel er zijn nest in bouwen en hem tezelfvertijd verstoppen tegen de roofvogels, die af en toe nog rondvlogen.

Een ganse dag heeft diene vogel mij gezelschap gehouden, want hij wist toch dat ik maar alleen was.

Normaal neem ik mijn hond mee, maar die was over een paar dagen ziek geworden en moest van de dierenarts een paar dagen platte rust nemen.

Ja mannekes, als ge aan een wandeling in de vrije natuur begint, moet ge af en toe ook eens rusten hé.

Dus, nam ik plaats op een bankske die daar stond, om de vermoeide wandelaars wat rust te geven, als ze moe zijn.

Ik nam mijn rugzak, die ik op mijn rug had gevestigd en haalde mijn brooddoos eruit, om wat te eten.

Potverdikke zeg, diene vogel had toch wel al mijn boterhammekes opgefret zeker.

Waarschijnlijk was diene vogel uit zijn land gevlucht zeker, omdat hij daar toch geen eten kreeg, denk ik.

Omdat ik toch ne dierenliefhebber, heb ik hem nog een briefje van vijf euro gegeven en is hij vliegensvlug naar een warme bakker gevlogen.

Ik was nog niet eens halverwege mijn wandeling, als ik daar in de verte een paar vogelagenten zag staan.

Ik vroeg aan één van die vogelagenten wat er in feite gaande was en hij zei dat ze aan het betogen waren, omdat ze geen papieren kregen om hier rond te vliegen.

Dus, was ik verplicht van nen omweg te maken hé.

Ik zette mij daar tegen ne boom, om wat uit te rusten en wie kwam er daar aangevlogen?.

’t Was toch wel diene vogel zeker, die van de bakker kwam met ne zak pistolees.

Uit beleefdheid vroeg hij aan mij of ik ook ne pistolee wou.

Hij moet dat waarschijnlijk gezien hebben zeker, dat ik honger had en hij had ook nog twee flessen plat water bij.

Zo is er tussen ons een echte vriendschapsband ontstaan en samen zijn we dan verder gewandeld.

Hij vroeg aan mij of hij weer in dat putteke mocht kruipen.

Potverdikke zeg, hij had daar toch wel vier kleine eikes ingelegd zeker, zodat ik daar rond liep met vier kleine vogeltjes op mijne kop.

Als ze groot waren zijn ze weer naar hun moederland gevlogen hoor, waar hun familie zaten te wachten.

Af en toe vliegen ze nog eens boven mijn huis, en maken zodanig veel lawaai dat al mijn dakpannen van ’t verschieten naar beneden vallen.

Mijn twee goudvissen zaten voor de tv, naar een dierenfilm aan ’t kijken en mijn tamme kat was piependuik aan ’t spelen met de hond.

Mijne hond was in de luster gekropen en de kan was in de droogkast gekropen.

Potverdikke zeg, die kat was daar toch wel in slaap gevallen zeker en mijne hond was van ’t schrik uit de luster gevallen.

Terwijl mijn twee goudvissen aan tafel zaten kauwen aan ne varkenspoot, die bedoeld was om in mijne hutsepot te stoppen.

Allé, na veertien is mijn kat toch uit die droogkast gekropen, en ze kwam er nog veel droger uit dan ze erin gekropen was.

Terwijl mijne hond van de zware val naar beneden, al zijn valse verloren heeft en van de hevige pijn stekend blind is geworden.

Nu sta mijne hond opgevuld op de kast, waar mijn twee goudvissen en de kat elke avond twee weesgroetjes en drie onze vaders voor lezen.

Ik moet u wel zeggen dat ze wreed katholiek opgevoed zijn hoor, want ze gaan elke zondag naar de kerk.

Groetjes van flipper de flip.