Dokter, ik heb last van bellen, en die hangen aan mijn oor. Dokter, alstublieft vertel me, heeft u daar geen middel voor?. Dokter, ik heb verfhanden, zelfs mijn nagels zijn nog groen. Dokter, alstublieft vertel me, kunt u daar ook iets aan doen?. Dokter, ik heb cowboyknieën, o, wat heb ik toch een pijn. Dokter, alstublieft vertel me, weet u echt geen medicijn?. Wil je me geloven mijn kind, dat ik daar geen bal van snap. Maar ik zou een grapjas bellen, die genees je wel met een grap.

Luister beste mensen en metgezellen, en nog alle zo heel lieve vrienden. 'k Ga je nu iets heel raars vertellen, wat je niet zomaar kunt verzinnen. Ik lag vannacht in bed te dromen, en ik zag heel haar lieve lijfje aan. Heerlijk om aan zo'n schat te komen, zoiets kan ik echt niet weerstaan. Ik wilde mij best wel bedwingen, maar zo'n schoonheid trekt je aan. Ik vreesde uit het raam te springen, maar ons raam ging net beslaan. Ik voelde 't vocht al bij mijn benen, ja, wat wil je met zo'n mooie meid. Want ik ben echt niet van steen, en word graag door zo'n lief verleid. Doch je zult 't nauwelijks geloven, dat kan mij echter niets verrekken. Maar 't vocht dat kwam van boven, en bleef door 't dak op mij te lekken.

Een beertje kloeg van de kou en zijn moeder zei: Hoe kan dat nou?. Je hebt dezelfde vacht als ik, wollig en bruin, heel warm en dik. Ach, jammerde de kleine beer, ik weet het niet en hij rilde weer. Moeder beer deed hem een halsdoek om en wanten aan en zei toen: Kom, je gaat mee naar de dokter, want ik vrees dat jij een ijsbeer bent.

Een bruine beer uit Bommelen, zat in zijn stoel te schommelen. Toen sliep hij in en droomde dat hij naar Zommelen stroomde met de trein tureluut en nog een eindje met de tram pam pam. Wat zag hij daar in Zommelen, die bruine beer uit Bommelen?. Hoe zes kanariepieten zich lustig schommelen lieten met de trein tureluut en nog een eindje met de tram pam pam. Van dat voortdurend schommelen, dacht onze beer uit Bommelen: Begin nu ook nog mijn maag te stommelen, ik vertrek maar vlug uit Zommelen met de trein tureluut, maar eerst nog een eindje met de tam pam pam.

Ze stonden in de winkel op een rij. Ze konden nog niet zien en nog niet horen. Want speelgoedbeesten worden pas geboren als er een kindje zegt: Jij wordt van mij. Er was een klein konijntje bij, helemaal grijs, met donkergrijze oren (één stond rechtop en het ander leunde wat naar voren) en 't hield zijn kopje eventjes opzij. En toen kwam Katelijntje. Ze keek langs heel de rij en zei toen: Dag konijntje, kom maar hier, want je wordt van mij. Ze nam het zachtjes in haar arm en streelde het langs zijn oren. Toen werd het konijntje warm en toen was het geboren.

Er was een banaan. Die was helemaal recht en hij werd op een schaaltje met vruchten gelegd. Hij keek al de vruchten heel vriendelijk aan en zei toen: Goeiemiddag. Mijn naam is banaan. Het appeltje zei: Een banaan?. Kom, kom, u maakt ons wat wijs hoor, bananen zijn krom. De kasdruiven riepen: Wij zijn niet zo dom. Vertel ons geen leugens. Bananen zijn krom. De peer snoof: Wat zegt u?. Daar lach ik om. U kunt wel goed raden. Bananen zijn krom. Ach, zei de banaan, ik ben werkelijk echt. Eén van mijn soorten is echt wel recht. Maar niemand geloofde de arme banaan. Zo lag hij daar dagen. Bedroefd en ontdaan. Toen kwam in dat huis een meneer op bezoek, die had een gewéldige scheur in zijn broek. Hij kwam langs de fruitschaal en draaide zich om, dat zag de banaan en die lachte zich krom. Och, riepen de vruchten en keken hem aan, wij waren abuis. U bent toch een banaan. Vergissingen komen veel voor in het leven, misschien wilt u ons deze fout nog vergeven?. Dat wou de banaan. En hij wou ook vergeten. Het slot?. Als je nadenkt dan zal je ‘t wel weten: Toen werden ze allemaal opgegeten.

Er was eens een bijtje dat zei: Mag ik even bij u schuilen, als ‘t niet lastig is voor u. Want het regent pijpenstelen en ik heb geen paraplu. De bloem zei: Wip gerust maar bij mij binnen, want ik heb de tafel net gedekt. Lust u ook een hapje honing?. Bloemenhoning, zelf geweekt. En het bijtje zei: Mmm, wat smaakt die honing heerlijk. Hartelijk bedankt, mevrouw. Kijk, de zon is doorgebroken. Kom, dan ga ik maar weer gauw en de bloem zei: Niets te danken. Wilt u even soms een boodschap doen voor mij?. Verderop wat stuifmeel brengen?. Want daar komt u toch voorbij.

Twee spoken zwerven door een huis en het éne spook zegt: Pas op, want je verliest je zakdoek. Dat is geen zakdoek, dat is mijn zoontje, zegt het ander spook.

Nu zullen we geen last meer hebben van die vervelende mollen, want ik heb hen een half uurtje geleden gevangen, levend nog wel te verstaan. Zegt Jan tegen zijn buurman. En wat heb je ermee gedaan?, vraagt de buurman. Ik heb een put gegraven en hem levend begraven, zegt Jan.

Een man komt bij de dokter met een grote splinter in zijn tong, en de dokter wil weten hoe die splinter in zijn tong is terecht gekomen?. Ik had een druppel Jenever op de ruwe houten tafel gemorst en heb die opgelikt, zegt de man.

Een echtpaar had een tweeling van twee jaar, maar het éne kind kon praten en het andere niet. Alles hadden ze al geprobeerd, en uiteindelijk besloot de vader om met het kind naar Lourdes te gaan. Daar aangekomen dompelde hij het kind onder in gewijd water. Het kind kwam half verzopen boven en schreeuwde opeens: Domme aap. Vader duwde het nog eens onder en het kind schreeuwde weer: Domme aap. Vader was in de zevende hemel, belde moeder thuis op en vertelde dat het kind: Domme aap had geroepen. Dat ben je ook, zei moeder, want je hebt de verkeerde meegenomen.