Ja mannekes, de feestdagen staan voor de deur en zoals elk jaar ga ik ook een feestmaaltijd klaarmaken.

Maar nu ga ik er wel ietske vroeger aan beginnen, want verleden jaar was mijn eten op één April nog niet klaar.

Ik had potverdikke toch wel mijn vuur vergeten aansteken zeker.

Nu zal het geen waar zijn hoor, want mijn vuurke brand nu al.

Ik eet graag kalkoen, klaargemaakt op moeders wijze.

Maar voor ik diene kalkoen klaar maak, moet ik hem wel eerst vangen hé.

Normaal gezien koop ik alles aan soldenprijzen, omdat ge dan ook weet dat het echte solden zijn.

Verleden jaar heb ik bij ne boer een gans varken gekocht, aan een goedkopen soldenprijs.

Alé, ‘k ga eraan beginnen, want ’t is daar nogal wat werk aan hé en ik begin stilaan honger te krijgen.

De morgen ben ik naar de vismarkt geweest en toen ik daar stond te kijken, zag ik daar ne grote vis met twee slachtanden in zijne bek naar mij kijken.

Ik dacht eerst dat hij mij kende en mij iets wilde zeggen, maar dat vismadammeke zei tegen mij dat ik geen schrik moest hebben.

Ze hadden hem zo tentoongesteld, om de voorbijvliegende meeuwen weg te jagen.

Er lagen daar ook nog een paar krabben naar mij te gapen, precies of ze hadden nog nooit ne mens in levende lijve gezien.

Achteraan zaten vier kreeften aan tafel te kaarten, want dat waren kreeften die in een kaartenclub zaten.

Oesters moest ik niet hebben, want verleden jaar wilde ik ene opeten en hij beet toch wel in mijn tong zeker.

Ik heb daar zeker wel twee maanden rondgelopen met een gehandicapte tong, waardoor ik verplicht was om aan mijn buurman te vragen of ik voor twee maanden zijn tong mocht lenen.

Ik mocht ze niet lenen van zijn vrouw, want hij had ze nodig om haar voeten schoon te likken als ze vuil waren.

Ik ben dan maar naar huis gegaan, mijne gehandicapte tong op een warme plaats gelegd en aan mijn menu begonnen.

‘k Had ook nog ne kalkoen meegekregen van ne mens die ene te veel had gekocht en die hem zeker niet kon opkrijgen, want hij was maar alleen.

‘k Heb diene kalkoen vier slaappillen gegeven, om hem een goeie nachtrust te geven.

Hij is nooit meer opgestaan en de dokter die er bij was heeft hem dan oficieel dood verklaard.

‘k Heb hem dan dagen in een badkuip gelegd om te weken, want dan kunt ge hem veel beter ontmantelen hé.

Ik bedoel dat ge dan ook veel beter al zijn pluimen kunt aftrekken hé.

Op kerstdag ben ik speciaal twee uur vroeger opgestaan, om aan diene dooie kalkoen te kunnen beginnen.

Om zes uur in de morgen ben ik begonnen met die dooie kalkoen te pluimen, want hij had 324 lange en 48 korte pluimen aan zijn lijf hangen, die ik moest uittrekken.

Hoe meer wilde pluimen ik van zijn lijf trok, hoe kaler hij werd.

’t Was precies een gepluimd kieken, die ik aan ’t pluimen was.

Potverdikke zeg, ‘k heb daar toch wel 4 uur aan bezig geweest zeker.

Als al zijn wilde pluimen uitgetrokken waren, heb ik hem in een kookpot gestoken en hem nog wat water gegeven.

Want moest hij per ongeluk dorst krijgen, dan had hij toch iets om te drinken hé.

Terwijl ik die kookpot met diene gepluimde kalkoen erin op dat gasfornuis zette en dat vuur wilde aansteken, werd op beneden aan de deur gebeld.

Ik deed in de keuken dat raamke open, om te zien wie het was.

’t Was toch wel mijn facteur (postbode) zeker.

Ik loop naar beneden, om de deur open te doen en blijf zeker twintig minuten staan babbelen over alles en nog wat.

Toen ik terug in mijn keuken kwam en zag dat het vuur niet brande, wilde ik het aansteken en op hetzelfde moment werd er op mijn schouder geklopt.

’t Was potverdekke toch wel diene gepluimde kalkoen zeker en weet ge wat hij zei:

Ga je dat vuur aansteken of ga je mijn pluimen teruggeven, want ik krijg hier kou hoor.

Alé, ik heb dan maar vlug het vuur aangestoken, want moest hij weglopen van de kou, dan kan ik kerstmis op mijn kin kloppen hé.

Ik had ondetussen mijn moeder al opgebelt en haar gezegd dat ze geen kalkoen moest meebrengen, want dat mijne kalkoen ligt te zonnebaden in zijn eigen nat en dat we hem binnen enkele uren mogen opdienen.

Als iedereen aan tafel zat, hoorde ik een klein piepstemmetje dat zei:

Nu moogt ge me opdienen, maar mijn beentje moogt ge niet opeten hoor.

En met een knipoog deed die kalkoen het deksel weg en blies zijn laatste adem uit.

PS. Ik hoop dan ook dat jullie allen van een heerlijke kerstmaaltijd mogen genieten, en mocht u per ongeluk ne kalkoen zonder pluimen zien lopen of tegenkomen, dan zal het de kalkoen zijn waar ik zo lang op zoek was.

Groetjes van flipper de flip.