Ja mannekes, Kerstsprookjes zijn mooi om te lezen, maar ze kunnen ook droevig zijn om ze te horen.

Daarom heb ik er twee uit mijne duim gezogen.

En wie graag van sprookjes houd, kan het nu lezen.

Er was eens een jong meisje dat na de scheiding van haar ouders, heel droevig en eenzaam door het leven ging.

Op ne zekere dag schreef ze ne brief naar de Kerstman, om te vragen of hij haar wens niet in vervulling niet kon doen gaan.

In die brief stond te lezen:

- Lieve Kerstman, ik ben Mieke, een meisje van zeven jaar en na vele ruzies die er elke dag waren, zijn mijn ouders uit elkaar gegaan en hebben ze mij achtergelaten.

- Lieve Kerstman, kan jij mij misschien niet helpen, om mijn ouders weer bij elkaar te brengen?.

- Lieve Kerstman, ik zou dan weer een heel gelukkig meisje zijn, mocht u mijn wens in vervulling doen gaan.

De Kerstman las die brief en deed al het nodige om het meisje te helpen, en na veel zoek- en speurwerk is hij er in geslaagd om vader en moeder weer bij elkaar te brengen en ze te verenigen.

Kerstmis was aangebroken en opeens werd er aan de deur gebeld.

Het meisje deed de deur open en de Kerstman vertelde haar het goede nieuws.

Nu zijn vader, moeder en de dochter terug bij elkaar en kunnen ze samen een gezellige Kerstmis vieren.

Ook de Kerstman was gelukkig, omdat hij de wens van het meisje tot een goed einde heeft gebracht.

                                  Tweede Kerstsprookje.

Het tweede gaat over een jongetje dat te kampen heeft met een ongeneeslijke ziekte.

Jantje was zeven jaar, ongeneeslijk ziek en hij mocht van de juffrouw in de klas een brief schrijven naar de Kerstman, om een wens te vragen.

De jongen begon te schrijven en schreef:

- Lieve Kerstman. Ik ben Jantje en ik ben ziek.

- Ik wil geen geschenk in een pakske met rood papier en een grote strik er rond.

- Ik wil eigenlijk mijn ouders terug zien, want ze zijn omgekomen bij een auto-ongeluk.

- Ik wil enkel een foto van hen, want ik heb daar geen één van, omdat ik maar één jaar oud was toen ze stierven.

De directrice van de school kende alle kinderen.

Ze las dan ook alle brieven voor, zelfs de brief van Jantje las ze voor.

Ze ging met zijn grootouders spreken, om te vragen of zij geen foto hadden van hun dochter en schoonzoon van voor het ongeluk.

Opa ging onmiddellijk op zoek en vond de allerlaatste foto die genomen werd, deze van hun huwelijk.

De grootouders van Jantje zouden dat met de school zo regelen dat de Kerstman hem zelf zou komen afgeven thuis bij Jantje.

De avond voor Kerstmis zit de Jantje bij zijn grootouders onder de kerstboom de pakskes te openen, als er plots gebeld wordt.

De Kerstman komt binnen en geeft aan Jantje een omslag en zegt:

- Jantje, ik heb je brief ontvangen en een foto in de hemel gemaakt van je ouders.

- Jantje doet de omslag open en ziet de foto van zijn overleden ouders.

Op zijn aangezicht verschijnt er een grote glimlach en zegt:

- Lieve Kerstman, ik ben zeer gelukkig.

- Nu weet ik dat ik mijn ouders snel zal vinden, als ik in de hemel kom.

De jongen gaat naar zijn bed met de foto in zijn hand. Die avond overlijd hij aan zijn ongeneeslijke ziekte, met een vredige glimlacht op zijn gezicht en met de foto in zijn hand.

PS. Dit zijn twee aangrijpende Kerstsprookje, maar toch zit er in beiden een beetje waarheid in hoor.

Groetjes van flipper de flip.