Heel ver hier vandaan, is er een bos, met veel wilde dieren. Midden in het bos staat een winkeltje, met een hele lange rij. Met beren, konijnen, schildpadden en nog veel meer. Achterin de rij staat een irritante wolf. Die wolf ziet aan zijn rechter zijde een mol voorbij gaan, waaruit volgt dat de wolf hem bij zijn kraag pakt, een tik op zijn hoofd geeft en zegt: Jij bent achter mij, vriend. De mol is een beetje versuft, de rij is inmiddels langer geworden. De mol probeert het maar aan de linker kant van de wolf. Heel voorzichtig loopt hij op zijn tenen. Maar nee hoor, de wolf ziet hem in zijn ooghoeken en gaat als een beest tekeer en smijt hem terug aan het einde van de rij. De mol ziet het niet meer zitten, maar wil het nog één keer proberen. Nu moest de mol iets anders bedenken. Als hij nou snel over die gasten zou springen, zou het dan lukken?. Snel springt de mol over alle dieren heen en komt tot zijn verbazing voorbij de wolf. De mol springt door tot aan de beer voorop, die moet ie wel van opzij passeren want die is gewoon te groot. De hongerige beer, die extra vroeg op is gaan staan voor zijn eerste ontbijt, ziet de mol van links passeren. Zonder te aarzelen geeft de beer een ellenboog in de mol zijn gezicht, geeft nog een paar rake klappen, en smijt hem terug naar het einde van de rij. De mol ziet het helemaal niet meer zitten en zegt: Nou zeg, ik denk dat ik het winkeltje maar niet ga openen vandaag.

Vader Ooievaar tracht zijn zoon een beetje gerust te stellen tijdens één van moeder Ooievaars regelmatig voorkomende nachtelijke absenties. Huil maar niet, jongen, zegt de vader sussend, je moeder brengt baby's naar de mensen en dat maakt die mensen heel gelukkig. De volgende nacht is het de beurt van de moeder om zoonlief te troosten. Jongen, je vader is zo weer terug als hij de pappies en mammies hun kindje heeft bezorgd. Een paar dagen later zijn vader en moeder Ooievaar vreselijk ongerust, want hun jongen is de hele nacht niet in zijn nest geweest. Als hij eindelijk, bij het krieken van de dag, terugkeert, vragen zijn opgeluchte ouders waar hij de hele nacht geweest is. Oh, ik heb een paar studenten de schrik van hun leven bezorgd.

Een kippenkweker zit in zijn stamcafé naast een vrouw en bestelt een glas champagne. De vrouw kijkt op en zegt: Kijk nu, ik bestelde ook net een glas champagne. Wat een toeval, zegt de man, want dit is een speciale dag voor mij. Ik heb iets te vieren. Voor mij is het ook een speciale dag en ik ben ook aan het vieren, zegt de vrouw. Wat een toeval, zegt de man. Als ze klinken vraagt hij: En wat ben jij aan het vieren?. Wel, mijn echtgenoot en ik proberen al lang een kind te krijgen en vandaag vertelde mijn dokter dat ik zwanger ben. Wat een toeval, zegt de man. Ik ben een kippenkweker, en jarenlang waren mijn kippen onvruchtbaar, maar vandaag zijn ze eindelijk bevruchte eieren beginnen leggen. Dat is groot nieuws, zegt de vrouw. En hoe werden je kippen vruchtbaar?. Ik veranderde van haan, antwoordt hij. Zij lacht eens en zegt: Wat een toeval.

Een groepje zakenlui gaat in Alaska op berenjacht. Nadat ze hun bagage in de berghut hebben uitgeladen, geeft de gids hun uitleg over het soort geweer dat ze moeten gebruiken en hoe ze veilig een beer kunnen vangen. Maar één van hen, een Amerikaan, vraagt: Waar zitten die griezels eigenlijk?. De gids wijst in noordelijke richting en waarschuwt: Wanneer u zonder geweer die kant op loopt, bent u er geweest. De Amerikaan stapt ongewapend naar buiten, een paar minuten later zien ze hem op topsnelheid naar de hut rennen met een woedende beer op zijn hielen. Als de Amerikaan bij de deur komt, rukt hij die open, springt opzij, en de beer die niet op tijd kan afremmen, stormt regelrecht de hut in. De Amerikaan slaat de deur dicht en schreeuwt naar zijn collega’s in de hut: Villen jullie deze alvast, dan ga ik er nog een paar halen.

Een oudere hond liep mijn tuin in. Hij zag er vreselijk vermoeid uit. Maar zo op het eerste gezicht kon ik zien dat hij goed verzorgd was en waarschijnlijk dus een liefhebbende thuis had. Hij kwam op zijn gemakje naar me toe en ik gaf hem een paar klopjes op zijn kop. Daarna volgende hij me mijn huis in, liep langzaam naar de hal, krulde zich op in de hoek en viel in slaap. Een uur later liep hij naar de deur en ik liet hem eruit. De volgende dag was hij er weer, groette me in de tuin, liep naar binnen, zocht zijn plekje in de hal en sliep er weer een uurtje. Op deze manier verliep het een paar weken. Nieuwsgierig geworden klemde ik een briefje aan zijn halsband: Ik wil graag weten wie de eigenaar is van deze mooie, lieve hond en of u zich ervan bewust bent dat uw hond haast elke middag naar mijn huis komt om te slapen. De volgende dag arriveerde de hond voor zijn dutje, met een ander briefje aan zijn halsband: Hij woont in een huis met zes kinderen, waarvan twee jonger zijn dan drie jaar. Hij probeert zijn slaap in te halen. Mag ik morgen met hem meekomen?.

Een politiehond reageert op een advertentie van de FBI. Je moet eerst aan al onze voorwaarden voldoen, zegt het hoofd personeelszaken. Ten eerste moet je zestig woorden per minuut kunnen typen. De hond gaat achter de typemachine zitten en typt tachtig woorden per minuut. Heel goed, zegt het hoofd personeelszaken, maar je moet ook een fysieke test doen en daarna een hindernissenparcours foutloos afleggen. De hond legt beide tests zonder fouten af in een record tijd. De laatste eis is dat je volledig tweetalig moet zijn, zegt de man van personeelszaken. Vol zelfvertrouwen kijkt de hond hem aan en zegt: Miauw.

 Een vogelkenner staat elke avond als de schemering invalt in zijn tuin uil geluiden te maken. Op een avond wordt zijn roep beantwoord. Een jaar lang converseren hij en zijn gevederde vriend over en weer. Hij houdt zelfs een log bij om te ontcijferen of er daadwerkelijk een conversatie is. Juist op het moment dat hij denkt een doorbraak te hebben op het gebied van vogelcommunicatie heeft zijn vrouw een kort gesprek met haar buurvrouw en zij zegt: Mijn man spendeert elke avond met het roepen naar een uil. Waarop de buurvrouw zegt: Da's toevallig. Die van mij ook.

 U hoeft niet bang te zijn, zei de oppasser in de dierentuin tegen de bezoekers. De leeuw is heel tam, hij is met de fles grootgebracht. Dat ben ik ook, zei één van de bezoekers. Toch ben ik dol op biefstuk en karbonade.