Ik ben wat langer weggeweest dan geplant en dat komt omdat ik voor mijn vertrek eerst heb moeten zoeken achter mijn voetstappen, die ik tijdens het ski heb achtergelaten.

Maar ook omdat ik vier dagen eerst heb moeten uitmeten met ne lintmeter, hoelang mijn parcour was.

Vandaar, mijn vertraging en mijn late thuiskomst.

Toen ik thuiskwam van mijn skireis in de Franse Alpen en de deur opendeed, zag ik dat alles zo leeg was.

Geen kat in huis, want die was uit verveling de wijde wereld gaan verkennen.

Mijne hond had hem in paniek van die Corona-virus opgesloten in de kleerkast en was ondertussen in diepe slaap gevallen.

De dag voor ik op skireis vertrok heb ik mijn twee goudvissen in de zee laten zwemmen, omdat daar ook veel meer plaats is hé, dan in ne aquarium.

'k Was nog geen vijf minuten binnen, als er al gebeld werd.

Dus, nam ik te telefoon op en een klein piepstemmeke zei:

- Dag meneer, bent u flipper de flip?.

- Ja, ik peis dat toch.

Een momentje, ik zal even op mijn paspoort kijken.

- Hallo, madammeke, mijn naam is nog altijd flipper de flip.

- En voor wat is't?.

- Awel, 't is maar om te vragen of ge direct naar het kliniek in Oostende wilt komen?, want één van uw goudvissen zit hier in de quarantaine.

- Hallo madammeke, zeg hem dat niet moet ongerust zijn en dat zijn bazeke onderweg is.

- Meneer, dat zal moeilijk gaan hoor, want hij is zijn stem kwijt hoor.

Rap mijn koerskleren aangetrokken, mijn tubes opgepomt, mijne soepkom op mijne half kale kop gezet en klaar om te vertrekken.

Ik had ook nog ne rugzak op mijne kromme rug gebonden.

Mocht hij naar huis komen, dan kon ik hem in mijne rugzak steken hé.

Toen ik in dat kliniek kwam, kreeg ik een mondmasker die ik voor mijn mond moest doen en ik moest ook nog mijn handen wassen.

Potverdikke zeg, ‘t was toch wel zeewater zeker, want ’t was zo zout als iets.

Allé, na wat te hebben gebabbeld, mocht ik eindelijk meegaan met dat schoon verpleegsterke. Ik kom daartoe en zag mijne goudvis zwemmen in een zwembad en zijn mond was bedekt met ne gasmasker.

Waarschijnlijk was dat om meer zuurstof in zijn lichaam te krijgen, denk ik.

Toen hij mij zag wilde hij mij een hand geven, maar ik heb dat geweigerd.

Vroeger heb ik dat eens gedaan, een hand gegeven aan mijn goudvissen.

‘k Heb daar toch wel twee weken liggen zwemmen zeker, in mijn bad.

Toen ik aan de dokter vroeg of hij mee mocht, zei hij:

- Hij moet nog een paar dagen in de quarantaine blijven, want zijn bloeddruk is veel te laag en als hij het ziekenhuis mag verlaten, sturen wij hem op.

Nu ben ik eens benieuwd wanneer Bpost mijne goudvis zal brengen, en in welke toestand hij zal zijn?.

Ondertussen zijn de verplegers bezig met mond aan mond beademing aan het uitvoeren bij mijne hond.

Ondertussen heb ik ook al een bericht in de krant laten zetten, om te zeggen aan mijn kat dat ze direct en op staande voet naar huis moet komen, want haar eten is aan het beschimmelen.

’t Is nu te hopen dat ze geen blijvende letsels aan overhouden.

Ik heb ook al mijn voorzorgen tegen de Corona-virus genomen hoor.

Zo was ik elke avond mijn tanden met tandpasta, mijn handen met koud en nat lauw water.

Mijn gezicht wrijf ik in met bruine zeep en mijne ketskop bedek ik met een groene grasmat.

En op mijn voordeur heb ik papier geplakt, met in grote koeieletters:

Verboden toegang aan de CORONA-VIRUS.

’t Is nu te hopen dat diene virus dat kan lezen hoor.

PS: Zo is altijd wel iets te beleven hé, zeker bij flipper de flip.

Groetjes van flipper de flip.