De herfst wacht op de winter en wij wachten op hetgeen hij voor ons zal meebrengen.
Ik persoonlijk denk dat het een Corona-winter zal worden, van wachten tot hij ons voorgoed vaarwel zal zeggen.
De draad die we vroeger hadden, wordt nu opeens verstoord door een virus die hier de boel op stelten komt zetten en veel miserie met zich meebrengt.
Vroeger konden we hand aan hand over straat lopen en nu een 1,5 meter afstand houden, om toch naar niet besmet te raken.
Flipper de flip heeft daar iets opgevonden hoor:
- Ik heb altijd ne meter op zak, dan kan ik precies de afstand meten.
Ja, we kunnen wel eens mee lachen, maar plezant is het zeker niet.
En wanneer we terug de draad zullen kunnen opnemen, is op dit ogenblik nog een groot vraagteken hoor.
Maar één ding is zeker:
- Er komt ne dag dat we ons weer gaan voelen, gelijk vroeger.
Dus, beste mensen, nog wat volhouden en de rest komt heus wel weer goed.
De herfst wacht zwijgend op de winter.
Nu is het laatste gras gemaaid
Leunen banken tegen bomen
Het kloppen van spechten
Op grenzen van nacht, echo’s,
Hun herinnering verloren
Onder vleugels van reigers
Die elke avond dezelfde route vliegen
Beweeg zich het land, ’t is stil
En enkel het druppelen van regen
Hoor je zacht ploffen op ’t zand
Vogels die reizen naar ’t zuiden
Laten hun nesten de hemel
In ’t riet overwinteren eenden
Met voeten in ’t water de wilgen
Schemerlicht tussen hun twijgen.
Groetjes van flipper de flip.
|