De herfst wacht op de winter en wij wachten op hetgeen hij voor ons zal meebrengen.

Ik persoonlijk denk dat het een Corona-winter zal worden, van wachten tot hij ons voorgoed vaarwel zal zeggen.

De draad die we vroeger hadden, wordt nu opeens verstoord door een virus die hier de boel op stelten komt zetten en veel miserie met zich meebrengt.

Vroeger konden we hand aan hand over straat lopen en nu een 1,5 meter afstand houden, om toch naar niet besmet te raken.

Flipper de flip heeft daar iets opgevonden hoor:

- Ik heb altijd ne meter op zak, dan kan ik precies de afstand meten.

Ja, we kunnen wel eens mee lachen, maar plezant is het zeker niet.

En wanneer we terug de draad zullen kunnen opnemen, is op dit ogenblik nog een groot vraagteken hoor.

Maar één ding is zeker:

- Er komt ne dag dat we ons weer gaan voelen, gelijk vroeger.

Dus, beste mensen, nog wat volhouden en de rest komt heus wel weer goed.

De herfst wacht zwijgend op de winter.

Nu is het laatste gras gemaaid

Leunen banken tegen bomen

Het kloppen van spechten

Op grenzen van nacht, echo’s,

Hun herinnering verloren

Onder vleugels van reigers

Die elke avond dezelfde route vliegen

Beweeg zich het land, ’t is stil

En enkel het druppelen van regen

Hoor je zacht ploffen op ’t zand

Vogels die reizen naar ’t zuiden

Laten hun nesten de hemel

In ’t riet overwinteren eenden

Met voeten in ’t water de wilgen

Schemerlicht tussen hun twijgen.

Groetjes van flipper de flip.