Ik had gisteren mijn wandelvoorbereidingen, want ik en mijne hond zouden  vandaag gaan wandelen.

Toen ik deze morgen wakker werd, van dat gekraak en dat winderig lawaai boven mijne kop, wist ik meteen wat er aan de gang was.

Ik dacht eerst dat er iemand de poort heeft laten openstaan, maar het bleek geen waar te zijn.

't Waren potverdikke toch wel de hemelpoorten zeker, die openstonden.

Waarschijnlijk heeft Sinte-Pieter de hemelpoort vergeten dicht te doen, en zijn al die engelkes met hun vleugels beginnen slaan, om afkoeling op te vangen.

Of is er vannacht iemand binnengegaan, zonder toestemming en per ongeluk de hemelpoort laten openstaan.

Ik feite zijn het mijn zaken niet hoor, en toch probeer ik van diene winderige zondag ne aangename zondag van te maken.

Toen ik deze morgen de voordeur wilde opendoen, werd ze toch wel tegengehouden zeker.

Waarschijnlijk stond er langs de andere kant van de deur iemand te duwen, die nog veeeel harder kon duwen dan ik.

Ik trok de achterdeur open en ook daar was diene winderige wind aanwezig, zodat mijn rugzag, die ik op mijn ovalen rug had gebonden, de lucht in vloog, gelijk nen sneltrein die hier voorbij raasde.

Terwijl ik naar mijne zwevende rugzak aan het kijken was, glipte mijne hond naar buiten.

Op één, twee, drie, zag ik mijne hond in de lucht zweven, als er daar boven ene stond te roepen.

Ik heb dan direct gebeld naar Sinte-Pieter, om hem te zeggen dat hij mijne hond direct moet terug sturen, als hij daar aankomt.

Na 2 uur is mijne hond met de luchtpost aangekomen en stond hij aan de voordeur te schudden en te beven van de kou.

Nu zit hij hier in mijne microgolf, om te drogen en o hem wat op te warmen, zodat zijn schudden en beven verdwijnen.

Ik blijf gezellig thuis, om weldra te kunnen genieten van ne graatloze kalkoen, die in de oven ligt te bruinen.

Mijne hond krijgt dan de kalkoenbeentjes van mijn kalkoen, die ik heb achtergelaten.

Om dan deze namiddag te kunnen genieten bij een spelleke mono-poli.

Groetjes van flipper de flip.