Waar is diene tijd naartoe hé?, dat onze opvoeding strenger was dan nu.

En dank zij die strengere aanpak, zijn we onze ouders erg dankbaar.

Tegenspreken mochten we zeker niet doen, want ge wist direct hoe laat het was.

Ik heb ene keer mijne pa tegengesproken, maar dat heb ik geen tweede keer gedaan hoor.

Ik kreeg daar direct ne lap rond mijn oren, dat ze nu nog zere (pijn) doen.

Ook op school moesten we aandachtig naar de meester of de juffrouw luisteren, of we mochten voor een onbepaalde tijd in den hoek gaan staan.

Op ne zekere dag was ik zo verstrooid, dat ik vergeten was van te luisteren.

Amai zeg, ik moest daar direct in den hoek gaan staan, ik had daar zodanig lang gestaan, dat diene muur daarvan omvervliel.

Af en toe kwam ik met bebloede handen thuis, omdat de meester of de juffrouw met een regel op mijn kneuten had geslagen.

's Avonds kreeg ik van mijne pa nog nen schup (schop) onder mijn konte, omdat ik niet geluisterd had. In de kerk had diene pijke (suisse) ne keer zodanig hard aan mijn linker oor getrokken, dat ik nu rond loop met een linkse flapoor.

Nu is het nen hele andere tijd, zodat er van een deftige opvoeding geen sprake meer is.

De ouders zijn nu bang geworden, van hun eigen kinderen.

Zoals de modernisme alles veranderd heeft, is ook de levensstijl van ne mens helemaal veranderd.

Alles veranderd, maar de levensstijl die wij hebben meegemaakt, die blijft en daar moeten we dankaar voor zijn.

PS: 't Is maar om u te zeggen, dat die strenge opvoeding mij heel goed heeft gedaan.

Groetjes van flipper de flip.