Vrijdagavond had ik samen met een paar vrienden afgesproken om zaterdag de Ronde Van Vlaanderen te rijden en iedereen stond al te met ongeduld te wachten om te vertrekken.

Zaterdagmorgen om 4 uur maakte mijne wekker mij wakker: Ik moet u wel zeggen dat mijn twee ogen al wakker waren, voordat ik wakker was.

Na een ei of drie met spek en twee rijstaarten te hebben gegeten, was ik klaar om te vertrekken.

Twee stonden mij op te wachten en ietske later kwamen er nog een viertal metgezellen aangefietst, zodat we met ons gezessen aan een mooie fietstocht konden beginnen.

Rond 6 uur in de morgen zijn we vanuit Gent vertrokken richting Oudenaarde, waar we de ene helling na de andere helling konden opfietsen.

Maar voor we aan de hellingen begonnen, en ik in Oudenaarde bij ne bakker achter Corona vrije rijstaarten geweest.

Blijkbaar had diene bakker nog nooit van Corona vrije rijstaarten gehoord, want hij zei tegen mij:

- Meneer, mogen dat ook gewone rijstaarten zijn?.

- Ja, maar dan wel met rijst erin.

Diene bakker stond daar met open mond naar mij te kijken, terwijl ze buiten ferm aan het het lachen waren.

Ik moet u eerlijk zeggen, dat ik ferm op mijn tanden heb moeten bijten, om niet  te lachen.

Allé, 'k heb dan toch een paar rijstaarten, met rijst erin, gekregen e zo konden we onze fietstocht verder zetten.

Na een 145 km te hebben gefietst, reden we Geraardsbergen binnen, waar we op de markt even halt hielden, voordat we de muur gingen beklimmen.

Nog een geluk dat er ne bakker open was, want 'k had goesting achter mattetaarten.

Samen met ne goeie collega van mij, zijn we diene bakkerij binnengegaan.

Een schoon madammeke kwam tevoorschijn en vroeg aan mij:

- Wat zal het zijn, meneer?.

- Awel schoon madammeke, ik zou graag een paar Corona vrije mattetaarten hebben, want vroeger waren dat gewone mattetaarten. Ik heb me laten wijsmaken dat die Corona vrije mattetaarten veel beter van smaak zijn en veel beter verteerbaar zijn.

Awel, ge gaat mij niet geloven, maar dat schoon madammeke stond ook met open mond naar mij te kijken.

Haar man heeft ons dan een paar gewone mattetaarten gegeven en ik vroeg hem:

- Jamaar meneer, zijn die wel ingeënt?.

En weet ge wat hij zei:

- Meneer is thuis ook de plezanste zeker?.

Halverwege de beklimming van de Bosberg hebben we moeten halt houden, want die blinde mol was bezig met diene Bosberg een beetje hoger aan het duwen.

Toen ik thuiskwam stond er 185 km op mijn teller.

Nog één rijstaart zat er nog in mijne rugzak en die zal ik maandag in de kliniek laten onderzoeken, om te weten als hij Corona vrij is of niet.

PS: 't Is maar om u te zeggen dat er af en toe eens moeten gelachen worden hé.

Groetjes van flipper de flip.