Gisteren ben ik voor de zoveelste keer met mijne vélo door het mooie Vlaamse heuvelland gereden.

Ja mannekes, ne mens moet af en toe een beetje ontspanning hebben, anders krijgt ge teveel stress. Allé ontspanning, 't is in feite meer afzien en zweten, om uwe conditie een beetje op pijl te houden.

En als ge daarvan strees krijgt, moed ge wreed voorzichtig zijn dat uwe bloeddruk niet te rap naar omhoog stijgt, anders vallen al uw wilde haren uit en loopt ge dan rond met nen kletskop en dat is ook niet goed hé.

Tijdens de oplopende beklimmg van de Leberg zie ik in de verte iemand rondlopen met zijne zwarte krullekop kop tussen zijn gespierde benen, en zijn zwarte krullen recht omhoog als smekend van: Help mij. Ik had da direct gezien, dat diene treurde mens wreed in de misére zat.

Omdat ook mijne kletskop tussen mijn trainigsbenen hangt en mijn bruin rood zwart haar op mijne afgeschoren kletskop recht omhoog staat, als ik in de misére zit. Bij het naderen van diene treurende persoon, had ik hem direct herkend.

't Was toch wel Chauffeurke zeker. Hij was op zoek naar zijn tweepotige gekleurde zomerkiekens, die waren gevlucht uit hun modern historische oude villa van Willem de Grootte.

Omdat Chauffeurke met zijne zwarte krullekop tussen zijn twee gespierde benen rondliep, had hij mij waarschijnlijk niet zien afkomen, omdat hij naar de laaghangende grond keek.

Ja mannekes, als ge iemand tegenkomt die wreed in de misére zit, omdat zijn tweepotige gekleurde zomerkiekens op wandel zijn, dan wilt ge diene mens ook troosten hé.

Maar Chauffeurke was zo ontroostbaar, dat hij vergeten was welke dag dat het vandaag was.

Ja mannekes, wat wilt ge, als ge samen met uw tweepotige gekleurde zomerkiekens zijt opgegroeid, en samen in dezelfde katholieke school hebt gezeten.

Ik had hem nog een beetje moed ingesproken, door te zeggen dat die tweepotige gekleurde kiekens wel zullen terugkeren, naar hun moderne historiche oude villa.

Maar ja, Chauffeurke was zo ontroostbaar geworden, dat zijn rechtstaande krullend haar begonnen uit te vallen. En wat kunt ge dan beter doen, verder rijden hé.

Want als ge niet verder rijd, dan vallen ook uwe wilde of tamme haren uit, uit het medeleven van diene persoon hé.

Allé, ik ben dan maar verder gereden en bij het binnenrijden van Geraardsbergen juist voor de Muur van Geraardsbergen staat onze Yitse met haar lege palmhanden te wuiven.

Ja mannekes, ik dacht eerst dat onze Yitse moest meelopen in de Heilige bloedprocessie als palmkoningin. Of dat diene Muur was ingestort, door de zwaartekracht van al die verniste kasseien die erop liggen. Ik stopte direct en vroeg haar wat er scheelde.

- Awel Yitse, moet ge in de stoet lopen, als palmkoningin.
- Nee flipper de flip, ik kan Chauffeurke niet bereiken, zijt ge hem nergens tegengekomen?.
- Ja, over een klein kwartierke stond Chauffeurke nog boven op diene oplopende Leberg, met zijne kop tussen zijn gespierde benen en zijn zwart krullend haar stond recht van colére.
- Zeg flipper de flip, gij kunt toch rap rijder hé, als het meewind is?. Zou gij niet willen terugrijden naar diene oplopende Leberg, om te zeggen dat zijn tweepotige gekleurde zomerkiekens getelefoneerd hebben, om te zeggen dat hij direcht naar huis moet komen, want dat die beesten geen eten meer hebben.
- Awel, weet ge wat, ik heb mijne GSM bij, jamaar, ik heb al 15 keren gebelt, maar ik peis niet dat hij zijnen GSM bij heeft.

Ik keerde mij om en zo blij als ne gieter vloog ik terug naar diene oplopende Leberg, om te zeggen aan Chauffeurke dat de misére is opgelost.

Tot mijn grote verbazing zat Chauffeurke daar aan ne rechstaande treurwilg te roepen en te tieren van verdriet, achter zijn tweepotige gekleurde zomerkiekens.

Toen ik daar aankwam waren al zijn rechtstaande krulharen uitgevallen van de opgehoopte stress, en zijn bollend rond gezicht was van de misére wreed gekrompen.

't Was precies of Chauufeurke had heimwee en verdriet. Toen ik hem het blijde nieuws vertelde, was hij zo blij als een kind dat hij op mijne nek sprong, om samen in sneltempo bij zijn tweepotige gekleurde zomerkuikens te zijn.

Onderweg begonnen zijn zwart krullend haar weer te groeien, en zijn bollend rond gezicht werd weer normaal.
Ondertussen had ik ook al onze Yitse op de hoogte gebracht, zodat ze zich geen overbodige zorgen niet meer hoefde te maken.
Iedereen was weer blij en opgelucht, en ik, ik was blij om iemand uit nood te helpen.

't Is maar om u te zeggen, dat heimwee en verdriet heel dicht bij elkaar liggen.


Groetjes van flipper de flip.