Deze morgen ben ik druipnat van 't zweet opgestaan, maar ik peis dat ik niet de enige ben. Velen onder ons klagen van deze verdomde hitte, en kunnen 's nachts niet slapen omdat het binnen te zwoel is. Maar ja, wat kunt ge daaraan doen, niks hé.

Ge kunt overdag best in de schaduw gaan zitten, of op een terraske onder de parasol kruipen om van een beetje afkoeling te kunnen genieten met een frisse cola of een welverfrissend biertje.

Dat ne mens geen al te zware inspanningen mag doen, om zeker te zijn dat ge niet meer gaat krimpen dan normaal, heb ik dan maar besloten om een wandeling te maken in de vrije natuur.

En ik moet u wel zeggen dat ik zo vrij was als nen eenzame vogel, die daar hoog in de blauwe lucht genoot van de kleurrijke natuur en van het mooie weer. Maar ook een eenzame vogel kan wreed afzien van de hitte en van de warmte.

Hoe meer hij vloog, hoe meer hij begon te zweten. Zo heb ik gisteren een eenzame kruisvogel zien zitten op nen uitgedroogde tak van nen oude treurende treurwilg, die waarschijnlijk zat te wachten om aan zijne lange kruistocht te kunnen beginnen zeker.

Awel mannekes, ge gaat niet niet geloven, maar diene eenzame kruisvogel zijn beide zweefvleugels ware aan elkaar geplakt, waarschijnlijk van het plakkerig zweet die fel begon te plakken zeker.

Allé, ik heb dan maar ne keer mijn goed hart laten spreken, en dienen eenzame kruisvogel uit medelijden toch maar geholpen. Ik ben direct naar huis gelopen achter nen volle emmer warm water, met twee flinke scheuten zwavelzuur erin.

Awel mannekes, na twee uur is dienen eenzame kruisvogel met fierheid aan zijnen langverwachte kruistocht toch kunnen beginnen.

Ik besloot dan maar om verder te gaan wandelen, want door te blijven staan zou ook mijn korte ledenmaten aan elkaar kunnen plakken.

Bij een weide aangekomen zag ik plots een koe lopen van vermoeidheid of van de hittesymdroom, waarschijnlijk van de vermoeidheid of van de hitte zeker.

Nog een geluk dat ik mijn zonnecréme bij had, en in mijne broekzak een blikske cola zat.

Ik heb die koe direct ingewreven met diene zonnecréme, en haar mijn blikske cola laten opslorpen.

Awel mannekes, na een paar minuten was die koe volledig hersteld van hare hittesymdroom, en schoon bruin dat ze was.

Opeens zag ik daar in de verte nen zwarte blinde mol die uit zijne ondergrondse garage aan het kruipen was, en wreed naar adem lag te snakken, waarschijnlijk bij gebrek aan zuurstof zeker.

Toen diene zwarte blinde mol daar wreed naar adem lag te snakken, viel hij zeker vier keer flauw van den dorst. Nog een geluk dat ik in mijne binnezak van mijn inmiddels gekrompen vest twee flessen plat water zitten had, van het welbekende merk:

Ola Bola, waar ge wreed van opknapt als ge wreed veel dorst hebt.

Ik heb via nen trefter die daar lag, die twee flessen via zijn toegegroeide neusgaten naar binnen gegoten.

Awel mannekes, ge gaat mij niet geloven als ik u zeg dat diene zwarte blinde mol wreed moest niezen, zodanig niezen dat hij er van wakker werdt. Ondertussen was het al middag geworden en zette ik mij daar met mijne kromme rug tegen een alleenstaande kaasrechte boom, om mijn vier goed gevulde boterhammekes op te fretten (opeten).

Ene mee geflambeerde spierkaas, éne mee gesmolten spek van amandelen, éne mee geroosterd kalkoenei en énen mee zelfgemaakte ingesmeerde konfituurvet, waar ik mijn rechthoekige gespierde benen mee inwrijf als ik op training ga. In feite waren het maar twee goed gevulde boterhammen, want die twee andere waren gesmolten en in kruimels veranderd.

Toen ik van goesting in mijne goed gevulde boterham wilde bijten, kwam er plots een uitgehongerd vogelke op mijne kloekke schouter zitten.

Ja mannekes, in feite versta ik niet veel dierentalen, maar door zijne enorme gekwettert maakt hij mij direct duidelijk dat hij ook nen grote honger had. Dat uitgehongerd vogelke had zodanig veel honger, dat op één twee drie al mijn kruimels op waren en het nu gevulde vogelke vloog weg, waarschijnlijk naar wat afkoeling,denk ik.

Ook voor mij werd het stilaan tijd om huiswaarts te gaan, alhoewel ik met zekerheid wist dat de vervelende warmte zich verscholen had in mijn leegstaande woning.

Ja mannekes, in feite is mijn leegstaande woning altijd bewoond als ik niet thuis ben, alhoewel ik er in feite maar alleen in woon.

Verleden week had ik nog in mijne piksplinternieuwe ronde ovalen visboekaal twee gespierde klaargemaakte garnalen zitten, maar die zijn inmiddels uitgedroogd bij gebrek aan nat water, denk ik.

Toen ik thuis kwam van mijn natuurwandeling, kwam de warmte zich om mijn slanke lijf heen wringen, precies of ik kou had.
Naarmate de uren verstreken, sloeg de warmte over naar wreed zwoel, zeker als wilt gaan slapen.

Maar ik heb dat ne keer direct opgelost, door in elke lege muur van mijn slaapkamer een groot gat in te boren er er een windmolen in te plaatsen. Lekker fris is het wel, maar ik ben toch al een kleerkast kwijt van teveel wind.

Mijn glazen dak van mijn slaapkamer staat nu open, zodat ik niet meer aan mijn klein beddeke blijf plakken. Mijn twee gebloemde lakens zijn al wreed gekrompen van die vervelende hitte, en mijn geel gekleurd behangpapier is ook al wreed aan het smelten.

't Is maar om u te zeggen, dat ge aan de natuurelementen niet veel kunt aan veranderen hé.

Ik wens ieder van u nog een snikhete dag en een zwoele nacht.

Groetjes van flipper de flip.