Allé mannekes,nog zo 'n thema om er even bij stil te staan,en over na te denken.
En dan vraagt ge u af,hoe geraak ik in Godsnaam weer uit diene put ??.
Ja,ik hoor het al zeggen van,ge moet maar zien dat ge in géne put terecht komt hé !!.
En toch kunnen we daar soms zelf niveel aan doen,en worden door omstandigheden ingedropt zonder het zelf te weten of te beseffen.
Nee nee,'t is niet omdat flipperke in de put zit hoor.
Hoewel dat flipperke ook al meer dan éne keer in de put gezeten heeft,en ook meer dan éne keer in ne put gevallen is.
In ne put vallen is zo erg niet,ge kruipt er weer uit,maar echt in de put zitten,dat is al heel wat anders.
Maar met veel geduld en een beetje hulp van buitenaf,ben ik er toch uitgeraakt.
En dat heeft mij tot nadenken gezet,omdat ik hier dagelijks mails binnen krijg van mensen die echt in de put zitten.
In feite verdienen we dat niet,om echt in de put te zitten.

Daarom ga ik mijn verhaaltje beginnen met een gedichtje die erbij past,denk ik.

Ik wou dat ik het voor het zeggen had,
en dat ik mijn eigen leven zelf kon bepalen.
Dat ik mijn eigen beslissingen kon nemen,
maar helaas,dat gaat maar alleen in mijn eigen dromen,
En helaas niet in werkelijkheid.

Als ik voor het zeggen had,
zag mijn leven er heel anders uit.
Dan was ik een vrolijk mens,
een mens dat geen pijn en verdriet kent,
een mens dat alleen zonneschijn en roze-kleur kent,
maar helaas,ook dat gebeurt maar alleen in mijn dromen.

Waarom loopt alles zo troef,
en waarom beland ik steeds in de put ??.
Tot nu toe heb ik steeds een slappe trap gevonden,

Een trap die heel erg onstabiel was,
en ik beklom steeds die trap om uit de put te komen,
en mijn familie en vrienden hebben mij daarbij geholpen,
totdat er opeens weer een trede brak,en weer in de put viel.

-Ik zie mezelf liggen in diene put.
-Ik zie mezelf weer opstaan uit diene put.
-Ik zie mezelf naar boven kijken,vanuit diene put.
-Ik zie mezelf denken,over hoe het is geweest in diene put.

En ik denk zo bij mijn eigen:
moet ik weer helemaal terug naar boven ??.
Ik hoor mijn vrienden roepen,dat ik naar boven moet komen.
Ik hoor mijn vrienden roepen,dat ze me willen helpen.

Maar ze willen me wel helpen,allé,dat zeggen ze toch.
Maar de vraag is:
Gaan ze me ook helpen ??.
Vrienden die zeggen dat ze je willen helpen zijn goed,
maar de vrienden die je ook Echt helpen,zijn fantastisch.

Dus,ik denk dat het beter is om die slappe onstabiele trap te beklimmen.
Als ik dat zelf niet doe,dan blijf ik eeuwig in de put,
en dat wil ik niet.
Ik wil het licht weer zien,
ik wil het nut van het leven weer inzien.

Als ik de uitdaging met diene slappe onstabiele trap niet aanga,dan zal ik eeuwig in de put blijven,
en dan zal mijn leven er donker,grauw en koud uitzien,
terwijl ik meer van het licht,zonneschijn en warmte houd.
Dus,ik heb twee keuzes:
ofwel blijf ik in de put zitten,
of ik beklim diene slappe onstabiele trap.

Ik kies voor de tweede keuze,
en ik probeer gewoon nog éne keer diene onstabiele trap te beklimmen,
met in de hoop dat ik weer het licht,zonneschijn en warmte vind.

PS: 't Is maar om u te zeggen,als ge in de put zit,zoek naar diene slappe onstabiele trap en beklim hem tot boven,zodat u weer het licht,zonneschijn en warmte vind.

 Groetjes van flipper de flip.