Als ne kleine jonge snotter moest ik altijd van die leuke karweitjes oplnappen die ik met veel plezier deed, want bij ons thuis was er altijd wreed veel werk te doen.

Zo moest ik geregeld met paard en kar naar het veld rijden achter bieten en rapen, om ze 's avonds aan de beesten te geven.

Maar als het zo wreed warm weer was buiten, moest ik ons Brabants trekpaard (Bella), hare winterse frak uitdoen.

In de winter had onze Bella twee pull-overs aan en ne warme wollen frak, maar in de zomer begon ze wreed te zweten, waarschijnlijk van de warmte zeker.

Eerst dacht ik dat onze Bella ziek aan het worden was, maar mijne pa die zei mij dat da normaal was.

Mijne pa zei mij dat het een warmbloedig trekpaard was, en dat hij niet goed tegen de warmte kon. Ik had dat al willen zien, want de dag ervoor moest ik met onze Bella naar de weide gaan, om hem te laten uitrusten.

Toen onze Bella nog geene vijf minuten in de wei liep, is ze drie keer flauw gevallen, omdat ze zich niet goed voefde zeker.

Achteraf bleek dat ze te weinig zuurstof had, bij gebrek aan te weinig rust.

De veearts is er direct bij geweest en ze kreeg direct vier weken ziekteverlof voorgeschreven, en ne ganse boel medekamenten die ze om de twee minuten moest inslikken zonder warm water.

Toen moest ik onze landloper uit de stal halen, om het werk  over te nemen van onze vermoeide Bella.

Ja mannekes, onze landloper kon wreed rap lopen, want als een muis achter haar aan zat, die begon ze wreed rap te spurten hoor.

Awel mannekes, op ne zekere dag was ik met paard en kar op het veld aangekomen, om rode bieten en donkerblauwe zeerapen op de stilstaande kar te smijten met ne riek.

Ineens begin diene landloper daar te spurten met de kar op zijne rug, zodat de rode bieten en de donkerblauwe rapen langs alle kanten gesmeten werden.

Ik ben na twee dagen thuis gekomen zonder rode bieten en zonder donkerblauwe rapen, maar wel met paard en kar.

Ja mannekes, onze landloper heeft daar twee dagen voor het rood licht staan wachten op ne trein die nog moest vertrekken.

Onze beesten hebben dan moeten vasten voor een paar weken, tot wanneer onze Bella terug uit ziekteverlof kwam en terug mocht werken van de controledoktoor.

Na een paar weken liepen die beesten daar rond gelijk ne vis zonder graten in zijne rug,'t was precies of ze waren in hongerstaking.

Allé,ze zijn er toch allemaal weer bovenop gekomen,want ze gingen 's nachts op smokkeltocht bij de buren. 't Is maar om u te zeggen hoe nuttig een paard en kar wel was,want de lucht werd niet vervuilt.

Och ja, we kunnen er zoveel over vertellen en schrijven als we willen, maar daarmee komt onze Bella en onze landrover niet meer weer hoor.

Dat is een boerenverhaal uit flipperke's leven die ik echt heb meegemaakt en beleefd heb, maar enkele teksten moet ge wel met een korreltje zout nemen hoor.

Groetjes van flipper de flip.