Zaterdag 30 September 2006, ne dag waar er velen onder ons naar uitgekeken heeft, en waar deze dag in het rood werd aangeduid.

Ook flipper de flip stelde hem verschillende vragen, en om deze vragen te kunnen beantwoorden zijt ge beter om daar zelf aanwezig te zijn.

Awel mannekes, dat heb ik met bibberde beentje gedaan, zodat al mijn vragen ter plaatse werden opgelost en beantwoord werden. De avond ervoor ben ik in mijne warme donsnest gedoken met één oog toe en 't ander oog open, om toch maar zeker te zijn dat ik zou zien hoe laat het was. Want als ge gaat slapen en uw twee openstaande ogen vallen per ongeluk toe, dan kunt ge niet zien hoe laat het is hé.

Maar ik had geluk dat maar de éne helft in slaap gevallen was, en de andere helft nog klaar wakker was omdat ik twee dagen daarvoor zodanig mijn best had gedaan om de twee kanten te doen slapen. Ik heb 's morgens mijn strijkijzer wat opgewarmt om mijn gefronst haar plat te strijken terwijl, ik in de badkamer mijn valse tanden aan het poetsen was.

Mijn gladde benen nog wat ingevreven met talkpoeder, om diene oplopende Muur goed te kunnen verteren. Mijn rechtstaande flaporenoren platgerold met een deegrol, en mijn kromme teennagels in 't blauwgrijs gelakt.

Ja mannekes, ge kunt het maar nooit weten of ge bij de beklimming per ongeluk uw twee schoenen verliest, en vergeten zijt van uw zwarte kousen aan te doen. Voor alle zekerheid ben ik wat vroeger vertrokkken met de trein, om toch maar met zekerheid op tijd te zijn wanneer het avondeten werd opgediend.

Nog een geluk dat ik wat vroeger vertrokken ben en mijn gladde benen had ingevreven met talkpoeder,want juist voorbij Zottegen viel dienen trein plotseling stil omdat het stillekes bergop begont te lopen.

Maar ik peis toch dat da géne klimtrein was,want ne klimtrein kan overal op.

Allé, ze kwamen ons vriendelijk vragen of we goesting hadden om een handje te helpen, maar omdat er zo vroeg in de morgen niet teveel volk was die veel goesting hadden om de handen uit de mouwen te steken, heb ik dan maar mijne goede hart laten zien.

Awel mannekes, ik heb dienen trein daar zo nen duw gegeven, dat ik niet eens wist dat hij al aangekomen was.

Waarschijnlijk moeten ze dat geweten hebben in de statie van Geraardsbergen, want al die stilstaande treinen stonden daar al gereed om ons 's avonds terug te brengen.

Dienen mens die daar achter zijnen bureau zat had mij waarschijnlijk van onder dienen ondergrondse trap zien komen zeker, want ik had dat precies al willen zien dat hij daar naar mijn witte tanden aan het kijken was.

Waarschijnlijk ziet diene mens niet elke dag schone witte gekleurde tanden hé.

Buiten waren de mannen van de stad Geraardsbergen al druk aan het kuisen en poetsen, om toch maar alles proper te krijgen tegen dat het avond werd, om toch maar te kunnen zeggen tegen hun baas: Baas, ik voel mijn benen niet meer.

Dan zijn ze zeker dat ze de zondag niet moeten werken, en wat langer mogen slapen.
Ondertussen had flipper de flip zijn mattentaarten besteld, en zo was die warme bakker al direct uitverkocht.
Omdat flipper de flip toch nog wat tijd over had, zette hij zich aan een leegstaande tafef wachtend om hem te bedienen.

Na enige tijd komt er daar een schoon juffrouwke naar mij gestapt die waarschijnlijk tegen de tafel had gelopen ofwel tegen haar kleerkast, want hare rug vooraan was tamelijk wreed gezwollen.

- En wat mag het zijn voor meneer?.
- Awel madammeke, ik zou graag een taske warme koffie hebben, maar wel koffie van vandaag hé.
- Jamaar meneer, we hebben maar alleen koffie van vandaag.
- Ha ja, dat is goed en ge moogt mij ook nog twee verse mattentaarten brengen.
- Jamaar meneer, we hebben geen verse mattentaarten meer, wat ge hebt daarjuist al onze verse mattentaarten al besteld.

- Ha ja, 't is waar ook, maar allé, breng dan maar een taske warme koffie.

- Juffrouw, ik zie dat u met ne gezwollen rug rond loopt, zou ge niet beter ne keer naar den doktoor gaan?.

Amai zeg, die kon er precies niet mee lachen, want hare lach was direct weg.

Allé, ik heb dan ook maar met een rapke mijne warme koffie naar binnen gekapt, en hun gezegd dat ze minstens nog een half uurke moesten open blijven, voor mijn bestelling te komen halen.

Terug aan het het station aangekomen, kwam Chauffeurke daar aangereden met zijn kersvers lief, die ondertussen was weergekeerd uit het verre China. En ge kent dat hij, als ge iemand moet begroeten die uit het verre China komt, dat da ne heel andere groet is dan bij ons hé.

Awel mannekes, ik heb dat op een Chinees manier gedaan, door mijne kop tussen mijn gespierde benen te steken en op mijn twee ronde knieen te gaan zitten en hare wang te kussen.

Amai zeg, ik ben toch blij dat ik hier in ons klein Belgenlandje woond, en niet in het verre China. Na het ophalen van mijn bestelling, kon diene warme bakker zijn deur sluiten en kon voor ons de warme groepsdag eindelijk van start gaan.

Chauffeurke en zijn kersvers lief die speciaal was overgevlogen vanuit het verre China met een Britse hairbus 1812, reden we naar de beruchte Muur van Geraardsbergen, waar we vriendelijk werden ontvangen. Eén per één kwamen de senioren en de seniorettes daar toe, om er een mooie dag van te maken.
En ik moet u zeggen, dat het inderdaad een zeer mooie en warme dag is geweest hoor.

PS: Chauffeurke, ik wens je nog zeer vele gelukkige jaren toe, samen met je kersvers lief Yitse die speciaal vanuit het verre China is overgevlogen, om ons allen te verwelkomen en deze mooie zonnige dag tot een goed einde te hebben mogen beleven.

Groetjes van flipper de flip.