Dat lachen wreed gezond is om onze lachtspieren een beetje losser te maken en om onze humeur wat op te krikken, dat weten we allemaal.
Maar als ge niet kan lachen, is dat een wreed groot probleen hé.

Allé, bij mij was dat tocht zo, dus heb ik moeten leren lachen.

Awel mannekes, ik ga daar ne keer verandering in brengen en u een verhaaltje vertellen waar ge dan ook uw lachtspieren moeilijk zult kunnen tegen houden. Maar ge moet toch uw lachtspieren heel goed in de gaten houden dat ze niet weglopen, want anders moet ge ze nog gaan zoeken ook.

Bij mijn geboorte kon ik nog helemaal niet lachen, want ik wist precies nog niet goed hoe ik dat moest doen. Het eerste wat ik deed bij mijn geboorte was bleiten, of was het nu een gebrul of nen luide schreeuw. Ja mannekes, dat weet ik precies niet meer, want ik was aan het slapen. Ik had zodanig gebleit in dat moederhuis (kraamkliniek), dat al de kleine mannekes die geboren werden direct wakker schoten van mijn luid gebrul. Zelfs onze kanarie was er wakker van geschoten, die tien kilometer verderop in zijn alleminium kooi zat te wachten op mijne thuiskomst. Ik hoor mijn kleine broer nog altijd zeggen tegen onze ma:

- Ma, ons klein boeleke doet niet anders dan bleiten, inplaats van 't lachen.

Maar daar kwam direct verandering in hoor. Mijne pa die zei altijd tegen mij dat ik hem wreed goed in de gaten moest houden, want dat ik er veel kon van leren. 's Avonds bij het tv kijken trok mijne pa af en toe van die rare smoelen, en ik moest proberen van hem na te doen.
En ik moet u zeggen dat ik daar wreed van verschoten was,van die rare smoelen trekken. 't Was precies of hij had nen zure sitroen naar binnen gespeeld. Want ik was zo wreed verschoten dat ik op één, twee, drie, op onze ma hare schoot zat. Dat was waarschijnlijk van het verschieten, en onze kanarie viel omver van 't lachen.
En ons ma viel om van de colére:

- Awel kleine pruts, wat komt gij hier doen.

Ja mannekes, ik moet u wel zeggen dat mijn ma juist bezig was met de patatten aan het ontdoen van hun veldkledij. Want patatten die nog niet zijn geschild, noemen wij patatten in veldkledij. Enkele maanden later was het Sinterklaas, en de dienen was toch wel door ons schoorsteen naar beneden gevallen zeker. En van 't verschieten schoot ik in ne luide lach, zodat ik nu als lachend door 't leven ga. Maar ik moet u zeggen dat ik nu soms teveel lacht, maar dat is dan wel voor drie dagen, tot ik uitgelachen bent.

't Is maar om u te zeggen dat lachen gezond is voor hart en bloedvaten, maar ook gezond is voor onze humeur. En toch wordt er den dag van vandaag nog maar zelden gelachen, of kunnen en durven we niet meer lachen. Wie zal het zeggen?.

Groetjes van flipper de flip.