.Let bij de aanschaf van deze of elk andere landschildpad op dat ze een leeftijd kunnen bereiken van soms wel meer dan 70 jaar! wat dus betekent dat je er zo goed als de rest van je leven aan vast zit!
.Landschilpadden leggen eieren in een door hun zelfgegraven kuil. Verstandig is de eieren direct na het leggen uit het terrarium te nemen en zelf op te kweken.
Let op! dat de eieren bij het verplaatsen niet worden gekanteld. merk ze even met een potloodje, zodat je weet wat de bovenkant is. Leg deze vervolgens in een bakje met wat luchtgaatjes. Vul ongeveer de helft van het bakje met vochtig vermiculiet om de luchtvochtigheid hoog te houden. Bij een temperatuur van 26 tot 30 graden komen de eieren tussen de 6-8 maanden uit.
.De schildpadden zijn herbivoor en eten dus alleen plantaardig voedsel. Geef ze dus vruchten, sla andijvie, paardebloemen (niet de stengel) kool etc...
Vooral varriatie is belangrijk! Met hun scherpe kaken waar kleine tandjes op lijken te zitten scheuren ze de stukken fruit en groenten uit elkaar. Geef gelieve meer groente dan fruit.
Drinken doen ze zelden, omdat ze het meeste vocht uit hun voedsel halen, toch mag een waterbakje in het terrarium niet ontbreken.
.Deze tot maximaal 20 cm (schild) grote landschilpad, heeft een zandkleurige schild met donkere vlekken. De onderkant is vaak donker gekleurd en de huid is geel-achtig.
.Synoniem: Agrionemys horsfieldii, Russische vierteen.
Deze soort komt voor in een enorm gebied o.a.in Afghanistan, Pakistan, Uzbekistan, Kazakhstan, Iran, etc.. en houdt zich daar op in open droge gebieden, soms wel tot 2000 m hoogte.
Het zijn prima gravers.
.Een beginnerspin vanwege zijn rustige aard. Hoewel er ook zeker wel wat defensievere exemplaren kunnen tussen zitten.Ze beginnen met brandharen te strooien als je gaat sproeien of te dicht in de buurt komt met je handen. Houd er verder rekening mee dat deze soort zich soms dagen of ook wel weken zich zonder te bewegen schuil houd in haar schuilplaats. Soms weer voor lange tijd actief en maakt ze vaak een wandeling door haar terrarium, vooral in de avond en nacht. beetje wispelturig karakter maar niet zo erg als bijvoorbeeld de G.rosea.
.Ze hebben niet veel ruimte nodig, een terrarium van 40x30x30 cm met een laag bodemstrooisel (turf) van 10 cm diep en een schuilplaats als een holle boomstronk. Op het web zijn vele pagina's met tips voor de verzorging te vinden. Geef deze spin van maart tot oktober een dagtemperatuur 25-33 graden en snacht's minimum van 18 graden. Eeen luchtvochtigheid in dit jaardeel kan hoog zijn rond 70-80%. de rest van het jaar droog en koelere dagtemperaturen van 22-25 gr.
.De Mexicaanse roodknie is een langzame groeier en bereikt pas een volwassen formaat na enkele jaren. Ze kunnen echter wel heel oud worden. Er zijn zelfs gevallen bekend van in gevangenschap gehouden (vrouwtjes) spinnen die een leeftijd bereikt hebben tot 30 jaar! Vrouwtjes worden groter en leven langer dan mannetjes. Mannetjes leven na het spinnen van een spermaweb hooguit nog een jaar.
.De voortplanting van deze spin gaat hetzelfde als bij de meeste vogelspinnen. De paring vindt in de natuur meestal vroeg in de herfst plaats.
Mannetjes kunnen in het paarseizoen tot paren bereide vrouwtjes van enorme afstand ruiken (ca 1,5 km).
Enkele maanden na de paring zal het vrouwtje een zijden kom spinnen om de meestal honderden eitjes in af te zetten. Het vrouwtje kan tot wel 700 eieren per jaar produceren.
.Het voedsel van de Mexicaanse roodknie bestaat voornamelijk uit insecten, bij volwassen dieren soms een nestmuis of nestrat. In de natuur willen ze ook wel eens een kikker of een klein reptiel verschalken.
.De mexicaanse roodknie vogelspin (Brachypelma smithi) is een bodembewonende vogelspin die o.a. voorkomt in de halfwoestijnen van Mexico, maar wat dit betreft niet erg kieskeurig is en ook wel in nattere gebieden kan leven. De Mexicaanse roodknie is een veel gehouden "huisdier" over de gehele wereld en werd daarom veel gevangen voor export naar onder andere de Verenigde Staten en Europa tot dat het dier bijna was uitgeroeid. Tegenwoordig staat deze soort op de CITES-lijst en valt hij onder de bedreigde diersoorten. Nu wordt er regelmatig mee gekweekt en is er voldoende aanbod van gekweekte exemplaren voor de hobby.
.Het lijf (kopborststuk plus achterlijf) kan tot maximaal 8 cm groot worden. het achterlijf, (het abdomen), is voornamelijk zwart behaard. het kopschild is zwart met een oranje/bruine rand. De poten zijn zwart met bruin-rode haren en hebben fel rood/oranje knie. Met poten mee is de volwassen spin 15 -18 cm groot.
.Pinguins halen hun eten uit de zee. Wat ze precies eten hangt af van de soort, dit kunnen schaaldieren, vissen en inktvissen zijn. deze worden achtervolgd, gevangen en opgegeten. Pinguins hebben geen tanden, ze slikken hun eten in èèn keer door. de meeste dieren, net als mensen, kunnen geen zout water drinken. Pinguins hebben vaak niks anders, daarom hebben zij een speciale klier bij hun snavel. deze filtert het zout uit het water en zo kunnen pinguins wel zout water drinken.
.De meeste mensen denken dat pinguins alleen in koude gebieden leven. Dat is niet helemaal waar.
de meeste pinguins leven in de buurt van de Zuidpool (Antartica) maar sommige pinguins leven in warmere gebieden, zoals Australie, Zuid-Afrika, Zuid-Amerika of de Galapagoseilanden. de gebieden waar pinguins lven bestaan uit zeewater, rotsen, eilanden en kusten. in de koude gebieden ligt ook ijs.
.Alle pinguins zijn aan de achterkant blauwgrijs of blauwzwart en aan de voorkant wit. Dit is heel handig wanneer ze in zee zwemmen omdat ze van onderen dan niet te zien zijn. Dit is omdat de lucht ook licht is. Van boven zijn ze niet te zien, omdat de oceaanbodem ook donker is. ook de vorm van hun lijf past goed bij een leven in water.
De pinguin heeft een gestroomlijnd lichaam, hierdoor kan hij snel zwemmen. Een pinguin heeft vleugels, maar hij kan er niet mee vliegen. Zijn vleugels zijn meer een soort flippers. Hij gebruikt ze om mee te zwemmen.
de pootjes van een pinguin zijn erg kort. Tussen zijn tenen zitten zwemvliezen. Zijn pootjes ziiten ver naar achteren.Hij gebruikt ze samen met zijn staart om mee te sturen tijdens het zwemmen.
Tijdens het zwemmen komen ze om de ongeveer 35 meter even boven water. Ze springen dan net als een dolfijn. Dit wordt tuimelen genoemd. Tijdens zo'n sprong kunnen ze gemakkelijk adem halen en meteen weer verder zwemmen. De pinguin kan wel lopen, maar niet zo gemakkelijk.
Hij waggelt heel erg tijdens het lopen. Veel sneller gaat het wanneer hij over het ijs glijdt. het is dan net alsof hij aan het sleetje rijden is. De pinguin is bedekt met een flinke laag veren. Dit verendek is waterdicht, zodat hij het niet koud krijgt. Als hij het te warm krijgt, spreidt hij zijn vleugels. De warmte verlaat zijn lichaam dan langs de binnenkant van zijn vleugels. Als hij het juist te koud heeft, wappert hij met zen vleugels, hier krijgt hij het warm van. de pinguin heeft geen zichtbare oren. Zijn oren zijn alleen kleine gaatjes. Hij kan hier wel goed mee horen. De pinguin kan ook goed zien, zowel boven als onder water. dat is nodig voor het vangen van zijn eten.
De meeste soorten hebben een korte, dikke snavel. Alle pinguins kunnen flink hard bijten. ook maken ze geluid, ze slaken schelle kreetjes, die klinken als luid geschetter.
.De pinguinfamilie bestaat uit zeventien verschillende soorten. De verschillende soorten zijn te herkennen aan het bovenste stuk van hun lijf. Ze hebben een kuif of strepen op hun kop of borst.
De geelkuifpinguin heeft bijvoorbeeld twee gele pluimpjes aan zijn kop. de koningspinguin heeft een lange snavel en aan de zijkant van zijn kop twee knalgele vlekken.
.Het lijf (kopborststuk plus achterlijf) kan tot maximaal 8 cm groot worden. het achterlijf, (het abdomen), is voornamelijk zwart behaard. het kopschild is zwart met een oranje/bruine rand. De poten zijn zwart met bruin-rode haren en hebben fel rood/oranje knie. Met poten mee is de volwassen spin 15 -18 cm groot.
