Voorkomen en oorzaak. Bij vrouwelijke honden en katten komen gezwellen in de melkklieren nogal eens voor. De oorzaak is, zoals bij ieder gezwel, een ontsporing van de normale celgroei. Bij tumoren gaat de groei ongeremd door. Melkklier tumoren kunnen zowel goed- als kwaadaardig zijn. Hormonen spelen een rol bij het ontstaan van melkklier tumoren. Bij teven en poezen waarbij op jonge leeftijd de eierstokken en dus de hormoonproductie is weggenomen ("sterilisatie", eigenlijk castratie) komen aanmerkelijk minder melkkliertumoren voor. Als een kat dit soort knobbeltjes krijgt is dat vaak op een leeftijd van 7-8 jaar, bij honden is dat rond het 10e levensjaar.
Diagnose. Onder de buik zijn dan in de buurt van de tepels onderhuidse knobbels voelbaar. Het is helaas niet mogelijk om aan de buitenkant te zien of een knobbel goed- of kwaadaardig is. Bij katten is de kans dat een gezwel kwaadaardig is groot, bij honden wordt een groter percentage goedaardige tumoren gezien. Soms is het mogelijk en zinvol om door een naald een kleine hoeveelheid weefsel af te nemen om een indruk te krijgen van het type tumor. Ook is door het verwijderen van een klein stukje weefsel zekerheid te verkrijgen over het goed- of kwaadaardig zijn van een tumor. In bijna alle gevallen zal dit vooronderzoek toch gevolgd worden door een operatieve behandeling, waarna met onderzoek van het weefsel de aard van het gezwel en het wel of niet volledig verwijderd zijn worden vastgesteld. Als controle op de mogelijke aanwezigheid van uitzaaiingen in de longen is het mogelijk vooraf een röntgenfoto van de longen te maken.
Uitgebreider onderzoek vooraf is vooral zinvol als er een specifieke verdenking op kwaadaardigheid is, bijvoorbeeld als ook de bijbehorende lymfeklieren vergroot zijn. Ook als operatie ongewenst is (hoge leeftijd, ziekte) is het belangrijk om door uitgebreider onderzoek zo goed mogelijk vooraf te weten hoe zinvol en noodzakelijk een operatie zou zijn. Helaas is het onmogelijk om met zekerheid vast te stellen of er geen uitzaaiingen zijn. In een vroeg stadium kunnen ze zo klein zijn dat ze niet op te sporen zijn.
Behandeling. De enige behandelingsmogelijkheid voor melkkliergezwellen is operatie. Bij de operatie worden de tumoren met omringend weefsel ruim weggenomen om er zeker van te zijn dat al het afwijkende weefsel verwijderd is. Dat betekent altijd dat de operatiewond de eerste dagen duidelijk pijnlijk is en er is altijd een wat grotere kans op infectie of vochtophoping onder de wond. Tegen de pijn kunnen wij uiteraard een pijnstiller voorschrijven en eventuele complicaties bij de wondgenezing laten zich goed behandelen. Meestal is bij het verwijderen van de hechtingen na 10 dagen een dier weer helemaal de oude.
Vooruitzichten. Alleen na weefselonderzoek van het verwijderde materiaal is een oordeel mogelijk over de vooruitzichten na operatie. Deze zijn afhankelijk van het soort gezwel wat is weggehaald. Als het gezwel goedaardig was zijn er geen problemen te verwachten. Een kwaadaardig gezwel, waarbij er nog geen uitzaaiingen waren en dat volledig verwijderd is geeft meestal ook achteraf geen problemen. Als bij een kwaadaardig gezwel al voor de operatie uitzaaiingen aanwezig waren, dan is er een groot risico dat die in een later stadium alsnog klachten veroorzaken. Als een kwaadaardig gezwel niet volledig is verwijderd dan is de kans groot dat op dezelfde plaats opnieuw tumorgroei optreedt. Er bestaat helaas geen enkele behandeling om de ontwikkeling van uitzaaiingen of hergroei van de tumor te voorkomen.
Constateert u bij uw hond of kat diktes in de buurt van de tepels, neem dan contact op met uw dierenarts. Als er vroeg wordt ineengegrepen, zijn de kansen op herstel het grootst. In overleg met uw dierenarts kunt u bepalen wat voor uw dier de beste behandelingsmethode is. Afwachten heeft geen zin, gezwellen verdwijnen nooit vanzelf.
Toeristen brengen ook wel eens lawines op gang, als ze de piste verlaten ze skiën of snowboarden op hellingen waar nog niemand geweest is soms ligt daar een dikke laag sneeuw boven op een gladde, bevroren helling. Als je over zo'n stuk heen skiet, dan kan er een flink pak sneeuw afbreken. Dat glijdt meteen weg en neemt een ander pak sneeuw mee.
Aardappelen schillen en in plakjes snijden van 1/2 cm. Ui pellen en snipperen. Aardappelschijfjes goed wassen.
Bereidingswijze
Aardappelschijfjes opzetten met kruidenbouillontabletten en zoveel water dat de plakjes net onder staan. Aardappelschijfjes aan de kook brengen en plm. 3 minuten koken. Als de aardappelen zo goed als gaar zijn azijn, suiker en gesnipperde ui toevoegen. Weer aan de kook brengen en nog plm. 3 minuten koken. In het vocht 10 minuten laten afkoelen. Afgieten in een vergiet en de aardappelschijfjes goed laten uitlekken. Vermengen met de mayonaise en de gehakte kruiden. Af laten koelen en smullen maar!
De meeste lawines komen hoog in de bergen voor want er kunnen geen bomen gorien en het is er koud. De hellingen zijn kaal glad en steil. Er ligt op de helling het hele jaar door sneeuw. Dat heet eeuwige sneeuw. Beneden op de helling komt sneeuw alleen in de winter voor.
Lawines zijn gevaarlijk !
Een grote lawine verwoest alles wat in de weg staat. Grote lawines zijn zo zwaar en zo snel, dat ze bomen omver halen door de kracht van de lawine storten huizen in en alles wordt bedolven onder de sneeuw. boven op de lawine. Als je in een lawine terecht komt, je kunt boven de sneeuw blijven, maar je kunt er ook onder komen. Als je geluk hebt blijf je er boven je stuitert als een balletje mee, van de helling af. Onderweg kun je je lelijk bezeren. Op een vlak stuk van de berg komt de lawine tot stilstand. De sneeuw is dan erg stijf, net als een sneeuw bal die heel hard in elkaar is gedrukt. Als je in de sneeuw vast zit, dan kom je daar zonder hulp niet uit.
Verboden te toeteren : Ook lawaai zoals een harde knal kan een lawine veroorzaken dat komt doordat dat geluid de lucht laat trillen. De sneeuw trilt mee en valt naar beneden. Toeterende auto's zijn ook gevaarlijk dan gebeurt er meestal ook wel iets.
Dag lieve bloggertjes vandaag is het voor vele kinderen terug school alsook voor de studenten. we gaan weer een mooi schooljaar tegemoet. vele groetjes van hyacinttje.
Roer de boter met de suiker romig. Pel de bananen en maak deze heel fijn met de mixer of garde. Meng de bananenpuree met de sinaasappelschil door het botermengsel. Roer de eieren er een voor een door en blijf roeren tot de eieren helemaal zijn opgenomen. Spatel dan de cakemeel erdoor. Vet een grote cakevorm in en schep hierin het deeg. Zet de vorm 40 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden. Laat de cake enigszins afkoelen, haal hem dan uit de vorm en laat hem dan helemaal afkoelen. Bestrooi hem dan met poedersuiker.
Wanneer een massa sneeuw in 1 keer van een schuin vlak afglijdt, is dat een lawine. Als dat gebeurt komt het door de zwaartekracht. De zwaartekracht is een aantrekkingskracht van de aarde. Hierdoor komt bijna alle sneeuw naar beneden vallen. Dus naar de grond. De massa die naar beneden komt hoeft niet altijd sneeuw te zijn het kan net zo goed een brok ijs, modder, stenen en zelfs zand zijn Als je mensen over een lawine hoort praten denk je meestal gelijk aan sneeuw lawine. De sneeuw schuift eerst langzaam naar beneden en dan steeds sneller. De sneeuw komt in een stuk achter elkaar door. De lawines worden opgewekt met lawinepijlen. s' ochtends voor dat er mensen op de piste zijn schieten ze die de lucht in ook als er veel sneeuw op een dak van een huis ligt. en als dat naar beneden komt is het een daklawine. Soms als er bergbeklimmers zijn dan komt er een ijsstuk naar beneden vallen dat noemen we ijslawines Op sommige bergen heb je een steenlawine dat is er gevaarlijk voor automobilisten. Er zijn verschillende lawines, er zijn kleine lawines, normale lawines, en hele grote lawines. Als er een kleine lawine naar beneden komt is dat maar een klein beetje sneeuw en is het snel beneden. Bij een normale lawine is er meer sneeuw en het is gevaarlijker. De grote lawines vinden de mensen spannend, maar is zeer gevaarlijk ! Je moet maken dat je weg komt anders wordt je bedolven onder sneeuw je komt er moeilijk weg. Een sneeuwlawine raast met de snelheid van ongeveer 200 km per uur. Zo'n lawine gaat dus sneller als een auto op de weg. Er zijn verschillende soorten namen voor lawines, zoals de poedersneeuwlawine en de stromings-lawine. Dit heeft te maken op de manier hoe de lawine naar beneden komt. Bij een stromingslawine vloeit de sneeuw als een sneeuw rivier van de helling naar beneden tijdens een poedersneeuwlawine waait het heel hard de sneeuw stuift in wolken van de bergen af. Het lijkt net alsof er met poedersuiker gestrooid wordt en soms hoor je lawines afkomen. Een lawine die stuift maakt een sissend geluid. Als het dreunt en kraakt dan betekend dat dat er een lawine aankomt. Als er natte sneeuw in de lawine zit hoor je niks.
Tabak werd waarschijnlijk voor het eerst gecultiveerd door oorspronkelijke Amerikanen op het Yucatan schiereiland in het huidige Mexico. Later werd deze geplant in zowel Noord als Zuid-Amerika.
We weten niet wanneer het voor het eerst werd geplant of gerookt, maar we zijn er vrij zeker van dat de inwoners van Europa niet van het bestaan wisten tot na de historische reis van Columbus in 1492.
Twee van zijn zeelieden meldden dat Cubaanse indianen een primitieve soort sigaar rookten bestaande uit in elkaar gerolde gedroogde tabaksbladeren welke weer werden gerold in een ander blad van palm of plantaan. In die tijd namen Spaanse en andere Europese zeelieden deze gewoonte over, evenals de conquistadores, en het roken verspreide zich naar Spanje, Portugal en misschien Frankrijk. Dit laatste waarschijnlijk door Jean Nicot, de Franse ambassadeur in Portugal, welke later zijn naam gaf aan nicotine. Later verspreide het roken zich naar Italië en na de reizen van sir Walter Raleight naar Amerika ook in Engeland.
Roken werd gewoon in Europa - in Engeland in pijpen - halfweg de 17e eeuw, en een halve eeuw later werd tabak commercieel verbouwd in Amerika. Oorspronkelijk werden er aan tabak medicinale capaciteiten toegekend. Toch waren er al enigen die het als kwaadaardig beschouwden. Het werd afgekeurd door Phillip de Tweede van Spanje en James de Eerste van Engeland. Het woord sigaar stamt af van sikar, het Maya-indiaanse woord voor roken. Dit verbasterde tot cigarro in het Spaans. Het woord en variaties daarop kwamen pas algemeen in gebruik halfweg de 18e eeuw.
Sigaren zoals gemaakt in de vorm zoals we die nu kennen werden voor het eerst gemaakt in Spanje in de vroege 18e eeuw van Cubaanse tabak. In die dagen werden er nog geen sigaren geëxporteerd uit Cuba.
Rond 1790 verspreide de fabricage van sigaren ten noorden van de Pyreneeën, en er werdden kleine fabrieken opgezet in Frankrijk en Duitsland.
De Nederlanders begonnen ook met de productie van sigaren gebruik makende van tabak uit hun colonieën in het Verre Oosten. Sigaren roken werd alleen een algemene gewoonte in Frankrijk en Engeland na de Peninsular oorlog (1808-14) toen terugkerende Engelse en Franse veteranen het mode maakten, een gewoonte welke ze hadden opgedaan in Spaanse krijgsdienst.
De productie van 'segars' begon in het Verenigd Koninkrijk in 1820, en in 1821 was er een wetsvoorstel nodig om voorschriften vast te stellen voor de productie. Vanwege een importheffing werden buitenlandse sigaren al als luxe artikel beschouwd.
Al snel was er vraag naar betere kwaliteit sigaren in Europa, en Spaanse sigaren werden vervangen door Cubaanse productie - een Spaanse kolonie - waar de fabricage was opgestart in halfweg de 18e eeuw. Sigaren, zo ontdekten rokers, waren beter bestand tegen de zeereis dan tabaksbladeren. De sigaar kwam voor het eerst naar Noord Amerika in 1762 toen Israel Putnam, een latere Amerikaanse generaal in de Onafhankelijkheidsoorlog (1774-1778) terugkeerde van Cuba waar hij had gediend in het Engelse leger. Hij keerde terug naar zijn huis in Connecticut waar tabak werd verbouwd door kolonisten sinds de 17e eeuw met een selectie Havana sigaren en grote hoeveelheden Cubaans tabakszaad. Sigarenfabrieken werden later gevestigd in Connecticut waar tabak afkomstig van het Cubaanse zaad werd verwerkt. In de vroege 19e eeuw begon de productie van eigen Amerikaanse sigaren grote vormen aan te nemen en de import van Cubaanse sigaren nam grootse vormen aan. Het roken van sigaren in de VS werd niet eerder populair dan rond de burgeroorlog in de jaren 60 van de 19e eeuw. Merken maakten hun intrede op de markt in de late 19e eeuw. Toen werd e sigaar in de Verenigde Staten een statussymbool.
In dezelfde periode werd het roken van sigaren zo populair onder gegoede burgers in Engeland en Frankrijk dat Eirpose treinen rookwagonnen instelden, en hotels en clubs begonnen met rooksalons. De sigaar na het eten (after dinner) vergezeld van een glas port of brandy werd een traditie. Deze gewoonte kreeg een extra stimulans door het feit dat de prins van Wales, de latere koning Edward VII en een ware trendsetter, een grote aanhanger was. Dit tot ergernis van zijn moeder, koningin Victoria I, die niet van roken hield.
Sigaretten, oftewel papieren sigaren, werden voor het eerst gemaakt in de vroege 19e eeuw als goedkoop alternatief voor sigaren. De introductie van machines om sigaretten te maken in de jaren 1880 versnelden de groei in populairiteit van deze vorm van roken, welke de overhand kreeg in de Eerste Wereldoorlog.
Als reactie daarop begon de productie van machine gemaakte sigaren op Cuba in de jaren 1920, waarna zowel de fabrikage en het roken van handgemaakte sigaren langzaam maar gestadig terugliep.
Roken in het algemeen is natuurlijk steeds minder populair geworden sinds de publicatie van de 'American Surgeon General' (Inspecteur voor de gezondheidszorg) rapport over de effecten van roken op de gezondheid in de vroege jaren 1960. Maar sinds de jaren rond 1990 is er een wederopstanding van de populariteit van handgemaakte sigaren: het word weer chic gevonden mede dankzij de publiciteit welke het kreeg door bekende Amerikanen zoals Arnold Schwarzenegger, James Woods, Jack Nicholson, Sharon Stone, Demi Moore en model Linda Evangelista. Zij toonden met andere bekende Amerikanen aan dat het roken van sigaren weer zo populair is als weleer.
Twee van zijn zeelieden meldden dat Cubaanse indianen een primitieve soort sigaar rookten bestaande uit in elkaar gerolde gedroogde tabaksbladeren welke weer werden gerold in een ander blad van palm of plantaan. In die tijd namen Spaanse en andere Europese zeelieden deze gewoonte over, evenals de conquistadores, en het roken verspreide zich naar Spanje, Portugal en misschien Frankrijk. Dit laatste waarschijnlijk door Jean Nicot, de Franse ambassadeur in Portugal, welke later zijn naam gaf aan nicotine. Later verspreide het roken zich naar Italië en na de reizen van sir Walter Raleight naar Amerika ook in Engeland.
