De meest voorkomende slakken in Belgie en Nederland zijn:
.- de naaktslakken:
- De grijze veldslak (decoceras reticulatem)
- akkeraardslak (Milax agrestis)
- grote aardslak (Arion rufus)
- De huisjesslakken:
- veldslak ( Helix nemoralis)
- kleine wijngaardslak of segrijnslak (Helix aspersa)
- wijngaardslak (helix pomatia)
De wijngaardslak of de escargot de Bourgogne is in België bij wet verboden te vangen of te doden.
Naaktslakken zijn als het ware kruipende waterzakjes met een laagje slijm rond en daardoor kunnen ze niet tegen de uitdrogende zonnestralen en zijn ze vooral s'avonds en s'nachts actief als het donker en goed vochtig is. Ook overdag tijdens en na regenbuien komen ze tevoorschijn. Die lange, naakte reuzenslakken kunnen in èèn nacht ganse rijen kiemplantjes doen verdwijnen of enorme schade aanrichten aan malse groenten als bijvoorbeeld sla.
In april beginnen de slakken aan hun eerste legsel: een goede 400 eieren leggen ze via kieren onder aardkluiten. Drie weken later komen de eitjes uit en 2 maanden later zijn ze op hun beurt ook al terug volwassen. Het is dus zeer belangrijk om al vroeg in het voorjaar het aantal slakken in de tuin te doen verminderen om later in het jaar een slakkenplaag te voorkomen.
.Na de winter zijn ze er terug. De volwassen slakken en hun eieren die de vorst overleefden. Ze komen dan van onder grote stenen of uit grondspleten gekropen en zullen zich dan tegoed doen aan het verse groen dat overal verschijnt.Spijtig genoeg is dat groen juist de sierwaarde van onze tuin of de jonge zaailingen uit de groentetuin. De slakken vreten jonge zaailingen af tot net boven de grond of laten grotere planten achter met gaten in de bladeren en als je dan nog eens de resten van de glinsterende slijmsporen ontdekt, dan weet je zeker dat je niet met rupsen te maken hebt.
Het zijn vooral de naaktslakken die de meeste schade aan ons planten toebrengen. De huisjesslakken brengen zeer weinig schade aan in de (moestuin) en leven vooral van plantaardig afval zoals verdord materiaal en afval(zelfs achtergelaten papier en karton vreten ze aan) en zijn in die zin zelfs nuttig te noemen. Bovendien zijn deze huisjesslakken best heel leuke diertjes om naar te kijken, boeiend ook voor kinderen die hier kennis kunnen maken met de ogen op steeltjes.Soms durven ze zelfs de jonge naaktslakken of de naaktslakken hun eieren te verorberen.
.Toch staan de ontwikkelingen in de beenmode niet stil. Zo worden er tegenwoordig materialen als lycra toegepast om de pasvorm en het draagcomfort te verbeteren. Ook laat de mode het toe om je benen op een waardige manier te presenteren. Dit in eerste plaats door de bovenkleding maar ook door de beenmode zelf. Kousen zijn er tegenwoordig in vele kleuren en modellen verkrijgbaar.
Zo bracht Pretty Polly pas nog een nieuwe colllectie op de markt onder de naam 'Link up'. Een serie kousen met bijhorende lingerie die weer een ander licht op dit prachtige onderwerp laat schijnen.
.Tot dit moment had eigenlijk niemand de eerste introductie van de panty (kousen-broek) opgemerkt. Deze werd gebruikt in voor dans en theater uitvoeringen en in film producties en was allleen in een zeer beperkt aantal speciaalzaken verkrijgbaar. Hierdoor werden ze niet herkend als dagelijks-draagbare mode.
In het begin van de jaren 60 maakte de introductie van het dragen van de mini rok in het modieuse Londen veel indruk en zette een verandering in gang. Hierdoor werd de nylonkous met gordels minder draagbaar en een andere oplossing was noodzakelijk. De fabrikanten gingen langere kousen maken die vervolgens aan de bovenzijde in model werken gesneden. Deze werden vervolgens per paar aan elkaar genaaid waardoor de panty(kousen-broek) ontstond. In de latere jaren ontwikkelde de techniek zich verder en werd de pasvorm verbeterd.
De eerste panty voor het brede publiek werd in 1965 door Glen Raven, N.C. geproduceerd en is daarna wereldwijd door gebroken. De meeste vrouwen hebben hierna het dragen van de echte nylonkousen vaarwel gezegd.
Hiermee is veel charme en elegantie verloren gegaan.
.Met de uitvinding van het rondbreien hoefde er niet meer gesneden en genaaid te worden omdat een ronde 'slang' gecreeerd werd. Deze naadloze beenmode werd snel populair maar veranderde niets aan de maatvoering.
De grote verandering kwam in 1937. In dat jaar werd patent gegeven op het revolutionaire materiaal nylon. Dit was een uitvinging van Walter Carother die voor Dupont werkte. De gunstige eigenschappen zoals sterkte, flexibiliteit en duurzaamheid maakte het tot een zeer geschikt materiaal voor toepassing in de beenmode. De dunne draden met de uitstraling van echte zijde waren een groot succes.
In de vijftiger jaren waren naadloze nylonkousen een standaard voor een welgeklede vrouw. Er was echter al weer een andere verandering op komst.
Fabricanten van nylon waren in staat om het garen 'geheugen' te geven zodat het na rek weer in zijn oude vrom kan terug keren, vergelijkbaar met het spiraalsnoer van een telefoon. Hierdoor kon de kous de vorm van het been blijven volgen en waren er minder verschillende maatvoeringen noodzakelijk.
.Na de burgeroorlog in 1865 verhuisde een grootdeel van de textielindustrie uit New England naar het zuiden van de VS. Dit vooral omdat de meest gebruikte ruwe grondstof katoen hier veelvuldig voorradig was. Katoen, wol en zijde waren in tijd de natuurlijke grondstoffen die gebruikt werden bij het maken van de beenkleding. Katoen en wol waren warme en sterke materialen die echter de natuurlijke uitstraling van het been niet benadrukte. Zijde gaf meer uitstralingmaar was zeer kostbaar en decadent. Alle garen hadden een gemeenschappelijke eigenschap:ze waren stram en hadden geen rek. Dit betekent dat plat gebreide stoffen zeer zorgvuldig gesneden en genaaid moesten worden om een goede pasvorm te krijgen voor de voetmaat. De maten waren gerelateerd aan de Engelse schoenmaten zoals 6,6, 7,7,8,8 enzovoorts. Het is begrijpelijk dat dit zeer kostbaar was voor productie en voorraad van de verschillende stijlen en maten. Winkels moesten een complete series op voorraad hebben wat resulteerde in vele beenmode afdelingen in warenhuizen, die we nu ook nog kennen.
.Tegelijkertijd ontstonden de Amerikaanse kolonies en zelfs de doodstraf kon de kolonisten niet weerhouden breimachines uit Engeland naar de Nieuwe Wereld te smokkelen. Zo werd een nieuwe industrie geboren in het gebied van New England.Ook hier groeide het uit tot een florerende industrie.
.Hoe de techniek van het breien van beenmode naar Europa is gekomen is discutabel. Toen de Arabieren Egypte veroverde troffen ze een bloeiende textiel industrie aan. Bij hun strijdtochten reisde deze met zich mee.
De Islamitische cultuur (inclusief breien) breide zich uit tot wat nu Italie en Spanje is. Echter, er is ook bewijs dat het handmatig breien algemeen werd beoefend in Europa op uitgebreide schaal inde 13 e en 14 eeuw. Toen in 1589 de breimachine werd uitgevonden ontstond er een echte industrie die de huisarbeid verving. Vierhonderd jaar geleden maakte William Lee de eerste breimachine die platte stof maakte.
Zoals veel uitvindingen in die tijd werd hij in Engeland gedaan en daar bloeide de industrie dan ook geweldig op. Om hun aandeel in de markt te beschermen besloot de koningin de doodstraf in te voeren voor een ieder die een machine uit Engeland zou exporteren.
Zijzelf ontving in 1560 haar eerste paar zijden kousen.
.De eerste voorbeelden van weven zijn drie kleine fragmenten van een stof die is gevonden in de ruïne van de oude Syrische stad Dura Europos, gesticht in 280 VC.
Rond 256 NC vielen de Perzen deze stad aan en vernielde het. Door de bijzondere klimaat omstandigheden zijn veel bezittingen onder de puin resten bewaard gebleven. Waar de gevonden stukken stof van waren is nog steeds niet zeker, zo kunnen ze van ondergoed, beenkleding of iets anders geweest zijn.
Wel waren ze duidelijk als Dura Europos is gelukkig niet de kunst van het handmatig breien verloren gegaan. Soort gelijke materialen zijn gevonden in Egyptische graven. Van verschillende gevonden artikelen uit de graven was duidelijk dat het sokken waren. Ze hadden een bijzonder voorziening: een aparte ruimte voor de grote teen. deze was nodig voor het dragen in combinatie met sandalen die een draad tussen de grote teen en de andere tenen had.
Ook zijn er sokken gevonden die dateren van de vierde eeuw die geverfd zijn en gebreid zijn in de vorm van de voet. Ze waren plat gebreid (in tegenstelling to de circulaire breimethode van tegenwoordig) en genaaid op de 'fully fashioned' methode om de juiste maat te verkrijgen. Dit werd gedaan gedurende zeker duizend jaar tot laat in de 16-de eeuw.
.De eerste soort beenmode is al van de tijd dat mensen zich gingen kleden.
Textiel werd als eerste gemaakt door de Neolitische mensen uit het Stenentijdperk. Eerst werd de kunst van het spinnen van vezels ontwikkeld waardoor kabels en koorden konden worden gemaakt. In die tijd werden huiden en pelzen gebruikt als kleding en voetbedekking. Eeuwen gingen voorbij voordat het idee van weven ontstond.
De Egyptenaren worden beschouwd als uitvinders van de weeftechniek. Weven is de kunst van het onderling verbinden van draden zodat een doek ontstaat.
Later ontwikkelde zich de kunst van het breien met doorlopende loops zodat een continu weef proces mogelijk werd. De techniek van het met de hand knopen is bekend van het Oosten rond 250 NC.
.Dankzij zware investeringen in technische ontwikkelingen, kwamen er het jongste decennium heel wat vernieuwingen op de markt die van de kous een onmisbaar modeaccessoire hebben gemaakt zonder het comfort uit het oog te verliezen.
Kousen zijn een middel geworden om je goed te voelen en er goed uit te zien. De microvezels waarmee de nieuwe generatie kousen gemaakt worden, zitten aangenaam. Nieuwe breitechnieken met variabele elasticiteit maken het ook mogelijk aan figuurcorrectie te doen.Buikje of beetje vet op de heupen ? een modellerende kous maakt de vervelende gaine van vroeger overbodig terwijl je er toch slanker uitziet.
Zware benen en slechte bloedsomloop ? tegenwoordig kan je steunkousen achterwege laten en opteren voor trendy nylons die de bloedsomloop stimuleren dankzij een breitechniek die een opwaartse druk veroorzaakt.
Andere kousen bevatten dan weer microcapsules met afslankende crèmes of hydraterende bestanddelen. je hebt ook sokjes die de voetzool masseren en kousen die verrijkt zijn met parfums: stimulerende, kalmerende en zelfs euforiserende geuren. Je kiest maar in welke mood je wil verkeren. Zo wordt de kous ineens een stuk aromatherapie. De kritiek dat panty's transpiratiegeurtjes in de hand werken, wordt voortaan geneutralisserd dankzij behandelingen die ontgeurend werken.
.Hoe de techniek van het breien van beenmode naar Europa is gekomen is discutabel. Toen de Arabieren Egypte veroverde troffen ze een bloeiende textiel industrie aan. Bij hun strijdtochten reisde deze met zich mee.
De Islamitsche cultuur (inclusief breien) breide zich uit tot wat nu Italie en Spanje is. Echter, er is ook bewijs dat het handmatig breien algemeen werd beoefend in Europa op uitgebreide schaal in de 13 en 14 eeuw. Toen in 1589 de breimachine werd uitgevonden ontstond er een echte industrie die de huisarbeid verving.Vierhonderd jaar geleden maakte William Lee de eerste breimachine die platte stof maakte.
Zoals veel uitvindingen in die tijd werd hij in Engeland gedaan en daar bloeide de industrie dan ook geweldig op.Om hun aandeel in de markt te beschermen besloot de koningin de doodstraf in te voeren voor een ieder die een machine uit Engeland zou exporteren.
Zijzelf ontving in 1560 haar eerste paar zijde kousen.
.Met de doorbraak van de pantalon krijgen de kousenfabrikanten zware klappen. Toch blijven ze investeren in vernieuwing. Zo maakt lycra kousen sterker en ook comfortabeler. Dat heeft ook zo zijn nadelen: er gaan minder kousen stuk, wat de verkoop niet ten goede komt. Anderzijds wint de duurdere kous terrein. Tegelijk diversifiëren de fabrikanten hun aanbod: de kniekous in nylon is het antwoord op het succes van de pantalon. Een andere uitvinding is de stay-up: de zelfophoudende kous waarvan de boord verrijkt is met siliconen zodat de kous mooi blijft zitten.
. De eerste generatie panty's is alleen verkrijgbaar in huidskleur en zwart. In de jaren 70 wordt de panty een modeaccessoire met motieven en kleuren die op de trends inspelen. Voortaan voelen ook jonge vrouwen, zich door de sportieve en sexy nylons aangesproken.
.Eind de jaren 60 wordt de minirok een modehit. Nylons met jarretelhouders vallen niet te rijmen met superkorte rokken. Nylons met een transparant broekje eraan bieden een uitkomst: de panty is geboren. het woord panty is een afkorting van 'pantyhose', letterlijk broekkous. De panty wordt zo'n succes dat hij in twee jaar tijd een marktaandeel van 90 procent verovert.
Kousenfabrikanten doen in het in de sixties uitstekend. De grootste naam in ons land was Du Parc. Dit ooit zo bloeiende Aalsterse bedrijf wordt het slachtoffer van de hoge loonkosten enerzijds en de pantalon anderzijds en moet in 2001 zijn deuren sluiten.
.Nylons zijn lang een luxeproduct geweest. Tot er in de jaren 50 betaalbare nylonkousen op de markt komen die weliswaar nog altijd voor 'geklederde momenten' gereserveerd zijn. De Franse fabrikant Bernard Giberstein brengt in de late jaren 50 als eerste betaalbare maar verfijnde kousen op de markt die hij toepasselijk 'Bas Dimanche'- letterlijk kousen voor de zondag - doopt. Wanneer nylons zo ingeburgerd raken dat ze dagelijks gedragen worden, wordt de naam van het merk veranderd in Dim. Giberstein heeft snel de kracht van de reclame ontdekt. Dankzij schitterende campagnes die op de tijdsgeest inspelen, is Dim marktleider geworden in Frankrijk en een belangrijke internationale speler.
.Op 15 mei 1940 ging het eerste paar nylonkousen over de toonbank.Een mijlpaal, want voortaan zouden vrouwenbenen in de damesmode de sensuele plaats krijgen die ze verdienen.
Nylons hadden het lang niet altijd makkelijk in hun 65- jarige bestaan, maar de zomermode van 2005 biedt de vrouw weer de kans om volop te genieten van dat fijne gevoel om je been.
Fabrikanten waren al lang op zoek naar een fijn, transparant materiaal voor dameskousen. Toen chemicus Wallace H.Carothers in opdracht van de Amerikaanse garen- en vezel fabrikant Dupont het nylon uitvond, was de fijne kous meteen een feit.Toch zou het nog duren tot 1945 voor de nylonkous voet aan wal kreeg in Europa. De eerste exemplaren werden meegebracht door de Amerikaanse soldaten. In de jaren 50 nam de nylonkous een hoge vlucht:
overal in Europa werden fabrieken opgericht die zich specialiseerden in de productie van luxe nylonkousen.
.Na de burgeroorlog in 1865 verhuisde een grootdeel van de textielindustrie uit New England naar het zuiden van de VS. Dit vooral omdat de meest gebruikte ruwe grondstof katoen hier veelvuldig voorradig was. Katoen, wol en zijde waren in tijd de natuurlijke grondstoffen die gebruikt werden bij het maken van de beenkleding. Katoen en wol waren warme en sterke materialen die echter de natuurlijke uitstraling van het been niet benadrukte. Zijde gaf meer uitstralingmaar was zeer kostbaar en decadent. Alle garen hadden een gemeenschappelijke eigenschap:ze waren stram en hadden geen rek. Dit betekent dat plat gebreide stoffen zeer zorgvuldig gesneden en genaaid moesten worden om een goede pasvorm te krijgen voor de voetmaat. De maten waren gerelateerd aan de Engelse schoenmaten zoals 6,6, 7,7,8,8 enzovoorts. Het is begrijpelijk dat dit zeer kostbaar was voor productie en voorraad van de verschillende stijlen en maten. Winkels moesten een complete series op voorraad hebben wat resulteerde in vele beenmode afdelingen in warenhuizen, die we nu ook nog kennen.
