dwaallicht
het is beter het raadsel te vergroten
01-10-2011
compostella
twee dagen leef ik zonder pijn ik werk en lach doorheen de dag die zich nu rustig openvouwt rond mijn bevragend leven. ik weet wat mij, ik denk te weten wat mij al die jaren hindert. mijn hopeloos verlangen naar tederheid en raakbaarheid. de rust van uitgesproken woorden en het huidgevoel als ik van binnen ween. ik blijf ze missen: de openheid van in mekaars ziel te zien, aandacht voelen in de dagelijkse dingen en een hart dat zich geborgen weet in vriendschap en genegenheid en liefde die niets vraagt. misschien breek ik ooit mijn bitterkoud verleden en draag de scherven als een pelgrim mee naar compostella als een nieuw begin om schamel brood met korrrels vol beloften. Herman
30-09-2011
ziekenhuis
'van wachten ga je niet dood' las ik in het ziekenhuis. geen betere plaats om zoiets te lezen, dacht ik. vooral als je weet dat hier veel zieken binnenkomen en nooit meer buitenkomen. daar zat ik dus, wachtend op iemand om binnenin te kijken en mij te vertellen dat ik nog niet dood zou gaan. dat wachten viel nog mee en het binnenkijken ook. mijn oude botten blijken in orde. alleen mijn emoties en mijn denken spelen mij parten en laten dat voelen aan de minst weerbare plekken. anders denken daar ga je ook niet van dood en kan de wolken opentrekken om een stukje hemel te zien! Herman
29-09-2011
baken
een wandeling langs de schelde met mijn beste vriend heeft deugd gedaan. en het gesprek daarbij over alles wat ons raakt maakt wat mij deert en moelijk ligt zacht en verstaanbaar omdat zij uitgesproken en gedeeld minder pijn doen dan voorheen. mensen lopen te veel alleen rond met hun overvol gemoed. zij gaan elkaar voorbij. het is doodjammer als zelfs in het vertrouwd gezin geen traan wordt opgemerkt, geen pijn gevoeld, geen woord beluisterd. dan is een vriend een koesterend geschenk. een baken die licht geeft als het donker wordt. Herman
28-09-2011
Nikki
Nikki injecteert mij dagelijks met 'eventjes-bij-nadenken' gedachten. Ze groet me zoals Mark "s morgens de dingen. Een tof moment als ik haar aanklik en met een glimlach haar mooie composities zie. Nikki is zeldzaam in dit onpersoonlijk computerland ze kleurt de dagen en de mensen een zonnestraal, een warme aai en echt gemeende wensen. Je bent een engel in zoveel levens die je hier ontmoet! Herman
27-09-2011
R.M.
'mettertijd vervaagt alles, ook ik.' schreef wie ik hier ontmoette. een zomer lang duurde de zoektocht van mij naar haar, van haar naar mij. en het wonder gebeurde gewoon. maar het wonder leerde mij ook dat ik met wonderen niet kan leven. wonderen leggen in je hart het diepste geluk en het scherpste verdriet. en diep in je hunkering naar eeuwigheid ontstaat onrust die je herkent: her wonder wordt te groot, te intens, het verplicht tot keuzes die je niet kan maken. Ik keer alleen terug, laat de liefde achter en stap de leegte binnen waarin ik alles weer herken: de pijn, verdriet en een eindeloos verlangen. en daartussenin wat nooit vervaagt: de liefde in haar naakste vorm: mirja op een wit strand als een wonder dat nog steeds vergroot. waarin ik hopeloos verdrink en sterf. de hemel heeft zijn poorten toegedaan. Herman
26-09-2011
rustplaats
ik zoek naar rustplaatsen in mijn overhoopgehaalde leven en benoem wat onrust brengt, daar stel ik dan weer vragen bij. ik voel mij telkens anders kijken naar de dingen die mij raken. wat mij gisteren belastte lijkt vandaag zo uitermate mooi. hoe kan ik wat me deert herkennen? hoe stuurt mijn geest mijn langzaam ouder wordend lijf? ik gis bij wat er misgaat naar de reden en weet hoe suggestief mijn denken soms totaal verkeerd zich nestelt in de ontreddering van het ogenblik. het wonder waar ik zo nadrukkelijk naar zoek ligt diep in mij verborgen. Herman
24-09-2011
heel gewoon
Gisteravond heerlijk genoten in mijn oude collegeschool van 'ne vuilen avond'. ouderwets cabaret met pluimen en dansen liedjes en grapjes van lang geleden. vergeten volkscultuur die plezier brengt zonder pretenties van meer te willen zijn dan plezant. een verademing tussen hoofd- maag- en zielepijn. pillen hadden die even stilgelegd hoewel ik nu heel goed besef dat ik mijn leven en mijn denken drastisch moet veranderen. de onrust bannen en niet meer drinken van de bron van waaruit zij binnendringt. ik moet leren genieten van wat ik heb mijn verleden, verleden laten en verbaasd kijken naar vandaag en af en toe gewoon een stukje vreugde van het wonder zien. Herman
22-09-2011
rust
ik zoek naar rust binnenin de chaos van mijn denken. ik wil benoemen wat ik mis en vinden waar ik al zolang naar zoek. ik wil een open boek zijn waarin mijn beminden lezen mijn hoofd is moe, mijn hart gekrast. en slapen moet ik om te vergeten. ik wil de zon weer zien en blij zijn om de sterren. ik zoek opnieuw het wonder dat nooit is weggeweest in mijn diepste duister. mijn ogen willen licht dat heelt. de dagen korten, ik heb nog even tijd misschien. Herman
Terug
deze machine start weer op en brengt me weer terug bij vrienden die ik zoek en zij die mij bezoeken even welkom als altijd ik zal je graag zien komen ik zoek, jij zoekt, naar het waarom van wat gebeurt ik ga weer woorden zoeken en hopen op het wonder dat in mij vegroot. ik zoek het ook bij jou!!! Herman
16-09-2011
herstelling
mijn pc ligt in panne. hij is tot donderdag in de het pc ziekenhuis. dus een klein weekje gedwongen rust
15-09-2011
ontheemd
om middernacht klikten mijn vingers zomaar nog een laatste keer de poort aan die ik had geslsoten. plots en heel vaag, ik kon het niet geloven, kwam de liefde binnen en ik was totaal verloren. ik ging mee op weg de zachtheid van het uur de stilte van een verloren droom die mijn weerstand brak ik voelde vreugde opborrelen in mijn oerverlangen naar volledig zijn en heel. maar toen ik mijn pc afsloot liep ik al verloren in meer dan zoveel vragen. mijn bed werd net een nagelplank mijn licham één schreeuw van pijn. ik wist dat wat opnieuw begon en waar ik als ontheemd stond naar te staren mijn liefde was die stierf omdat te groot, te diep, te echt, niet leefbaar is. ik schreef mijn leven toe en ook het hare. weer opnieuw. ze moet het me vergeven. ik kan het niet. de keuze die ik maak, die luistert niet. ik word gekozen waar ik niet wil zijn en toch zo hopeloos wil leven. ik zal dan weer ontheemd, ook zij, alleen en boos op mij en alles wat mij tegenhoudt, de weg opgaan en zwijgzaam leeggeschreid, ons boek opbergen waar het nooit hoort. Herman
14-09-2011
zandkorrels
in de schelp van mijn handen schuiven de korrels van mijn verdriet in het zand waar ik luchtkastelen bouwde. de zee is mild, haar golven dekken mijn pijn toe en ze neemt mijn tranen mee, ik ben nu leeggeschreid. mijn verstand en mijn ziel spreken een andere taal. als een vreemde hoor ik de liefde verdrinken. Herman
nacht
het is buiten stil en nacht ik vind mezelf terug in de wind die waait in een volle maan ik zie wat ik mis wat ik bewust heb verloren en nooit meer kwijt kan zijn ik voel me leeg vannacht en dwaal verloren tussen tussen de bruine blaren van mijn herfst en de winter die zal komen het zal mijn winter zijn ik wil in de sneeuw naar woorden zoeken die mij vergeven en mij doen vergeten wie ik wou zijn en maar ben omdat ik lief had en vluchtte Herman
12-09-2011
de bron
ik had de bron ontdekt waaruit ik altijd drinken wou. haar zuiver water maakte mij heel en dronken van geluk. de bomen werden groen de bloemen kregen zachte kleuren de vogels zongen in mijn tuin de hemel werd blauwer dan blauw en de zon ging nooit meer onder ik ontdekte mezelf opnieuw in dagelijkse dingen. de liefde kreeg een naam die ik herkende als de alpha en de omega van mijn bestaan. ik heb nog nooit zo intens geleefd. té intens vermoed ik. ik wist geen blijf met zoveel vragen waarop in mij geen antwoord kwam en de paniek sloeg toe. mijn denken sloeg op hol en elke vezel in mijn lijf deed pijn. ik verdronk in mezelf aan mezelf. de onrust gierde door mijn leven mijn nachten werden hels en zwart mijn vingers tikten alle regels toe die ik ooit al juichend schreef. en het werd donker en heel stil ik vluchtte weg tegen mijn wil naar mijn bekende wereld waar ik nog meer ontheemd de pijn en het verdriet ervoer om wat ik zo beminde. ik dwaal nu heimatloos tussen mijn bekenden en herken mezelf niet meer. Herman
10-09-2011
huilen
mijn boek is toegeklapt en helemaal niet uitgelezen. buiten mijn wil om is mijn leven op zijn kop gezet. mijn hemel is leeg mijn maag trekt samen als eens spons en liggen duizend baksstenen in en het donker valt als een donder neer. ik ben verloren gelopen als de zon in haar zenith stond ik blijf nu helemaal alleen want mijn nacht is pas begonnen met huilen. Herman
09-09-2011
herfst
je voelt al goed de herfst verdwalen tussen de gekleurde blaren van mijn tuin. de laatste rozen bloeien en de anemonen trotseren de wind en de regen, zij bloeien nog fel door de laatste zonnedagen. de warmte van binnenshuis doet mij rillen in mijn tuin als ik de spinnekoppen tel die naarstig weven. de boeken en het avondlicht schuiven als wintergasten dichterbij en het vuur in de haard herkent de warmte van zijn gasten er rond om. de winterkleren worden uit hun slaap gehaald. zij moeten mij vergezellen naar winterbezigheden: theater en concert en flilm. en als ik dan naar huis keer met verhalen in mijn ziel verlang ik toch weer naar de lente en tel de maanden af. tussen de kilte van buiten en de lome warmte van binnen ligt mijn verlangen gevangen. maar ik blijf wie ik ben of vecht om te worden wie ik wil zijn! Herman
06-09-2011
soms als je niets meer voelt dat pijn doet en de vreugde opborrelt uit een bron van een ongekende zijns-ervaring sluipt al de eerste voorbode van een ander onheil binnen. je voelt het rommelen en de dreiging nadert. ik dwing me dan om nee te zeggen in mijn geloof dat de geest sterker is dan wat men chemische processen noemt die in ons brein de huishouding van mijn en jouw zijn besturen. geloof me: je wil is sterker. je geest, noem het desnoods je ziel, die grenzeloos en tijdeloos jouw toekomst kan herkleuren, grijpt in als jij het wil. alleen kan ik mijn eigen ziel in mijn verkneukeleld lichaam niet ontdekken! herman
05-09-2011
het raadsel
de week kruipt uit de bliksems en de donders natgespoeld en uitgeschuurd en helemaal nieuw! heb jij dat ook? die hoop op betere dagen dan voordien? mijn lichaam wordt ouder, de ketting loopt er af en toe eens af en de smeerbeurten volgen elkander vlugger op want de gewrichten roesten en kraken. en daartussen de eeuwige vragen, meer intens gesteld en met meer ongeloof. het raadsel vergroten is zo leeg en vaag ik wil wéten wie ik echt ben en waar ik eindig of juist niet eindig. mijn lichaam wordt ooit aarde. maar mijn ziel, mijn goddelijke ziel zoekt haar Gelijke! mijn vlees raakt nooit aan dat niveau; de kloof daartussen wil ik overbruggen maar ik vind geen brug! Herman
02-09-2011
vrijdagavond
vrijdagavond doet de week toe hoewel de volgende pas maandag begint. daartussen liggen ongewone dagen waarin je anders ademt. de rust valt met grote teugen binnen wanneer het op vrijdag donker wordt en het licht van de verdwenen dagen uitgezuiverd wordt tot de essentie die dan blijft. ik adem nu al weekend terwijl ik nog proef van de zoetheid die deze avonduren meebrengen. en als mijn denken in de nacht verdwaalt verschijnen alle angsten en lusten. Herman
31-08-2011
herkennen
de dag toedoen en terugkijken op heerlijke momenten die je meemaakte en er van genoot omdat je je volledig kon geven. kinderen helpen hun thuis opbouwen en ze zien groeien in hun droom naar geborgenheid en blij zijn om mee te mogen gaan. en dan met vrienden op stap gaan in interesses die je samen draagt. graag naar morgen zien omdat je gelukkig zijn wilt blijven ervaren in alles wat weerkeert en soms, heel soms iemand ontmoet die je wereld ondersteboven haalt omdat je je zelf opnieuw herkent! Herman