dwaallicht
het is beter het raadsel te vergroten
03-10-2011
de weg naar binnenin
de zomer loopt op zijn laatste benen. morgen nog een uitlopertje en dan hebben we het gehad. we moesten met weinig tevreden zijn. maar het boeket schitterde dan toch in september en daar heb ik dubbel van genoten en zelfs de eerste dagen van oktober zalfden mijn zomerverdriet. ik loop precies tussen wal een schip. (wat een overjaars cliché!!) mijn homeopatische korrels lijken aan te slaan, maar dat hebben ze vroeger nog gedaan, een belofte die daarna in pijn verdween. maar mijn zoektocht naar beterschap zet ik koppig verder. er moet een gat zijn waar de zon door schijnt en ik zal het vinden! ik moet stillekensaan mijn emotionaliteit afbouwen en er meer rationaliteit tussen schuiven. hoe dat moet gebeuren blijft voorlopig een open vraag. het antwoord zoeken en het blijvend vinden zal mijn 'alleluja' zijn. maar deze week begint al goed, misschien vind ik de goede weg. de weg naar binnenin en naar allen die mijn weg doorkruisen! Herman
01-10-2011
compostella
twee dagen leef ik zonder pijn ik werk en lach doorheen de dag die zich nu rustig openvouwt rond mijn bevragend leven. ik weet wat mij, ik denk te weten wat mij al die jaren hindert. mijn hopeloos verlangen naar tederheid en raakbaarheid. de rust van uitgesproken woorden en het huidgevoel als ik van binnen ween. ik blijf ze missen: de openheid van in mekaars ziel te zien, aandacht voelen in de dagelijkse dingen en een hart dat zich geborgen weet in vriendschap en genegenheid en liefde die niets vraagt. misschien breek ik ooit mijn bitterkoud verleden en draag de scherven als een pelgrim mee naar compostella als een nieuw begin om schamel brood met korrrels vol beloften. Herman
30-09-2011
ziekenhuis
'van wachten ga je niet dood' las ik in het ziekenhuis. geen betere plaats om zoiets te lezen, dacht ik. vooral als je weet dat hier veel zieken binnenkomen en nooit meer buitenkomen. daar zat ik dus, wachtend op iemand om binnenin te kijken en mij te vertellen dat ik nog niet dood zou gaan. dat wachten viel nog mee en het binnenkijken ook. mijn oude botten blijken in orde. alleen mijn emoties en mijn denken spelen mij parten en laten dat voelen aan de minst weerbare plekken. anders denken daar ga je ook niet van dood en kan de wolken opentrekken om een stukje hemel te zien! Herman
29-09-2011
baken
een wandeling langs de schelde met mijn beste vriend heeft deugd gedaan. en het gesprek daarbij over alles wat ons raakt maakt wat mij deert en moelijk ligt zacht en verstaanbaar omdat zij uitgesproken en gedeeld minder pijn doen dan voorheen. mensen lopen te veel alleen rond met hun overvol gemoed. zij gaan elkaar voorbij. het is doodjammer als zelfs in het vertrouwd gezin geen traan wordt opgemerkt, geen pijn gevoeld, geen woord beluisterd. dan is een vriend een koesterend geschenk. een baken die licht geeft als het donker wordt. Herman
28-09-2011
Nikki
Nikki injecteert mij dagelijks met 'eventjes-bij-nadenken' gedachten. Ze groet me zoals Mark "s morgens de dingen. Een tof moment als ik haar aanklik en met een glimlach haar mooie composities zie. Nikki is zeldzaam in dit onpersoonlijk computerland ze kleurt de dagen en de mensen een zonnestraal, een warme aai en echt gemeende wensen. Je bent een engel in zoveel levens die je hier ontmoet! Herman
27-09-2011
R.M.
'mettertijd vervaagt alles, ook ik.' schreef wie ik hier ontmoette. een zomer lang duurde de zoektocht van mij naar haar, van haar naar mij. en het wonder gebeurde gewoon. maar het wonder leerde mij ook dat ik met wonderen niet kan leven. wonderen leggen in je hart het diepste geluk en het scherpste verdriet. en diep in je hunkering naar eeuwigheid ontstaat onrust die je herkent: her wonder wordt te groot, te intens, het verplicht tot keuzes die je niet kan maken. Ik keer alleen terug, laat de liefde achter en stap de leegte binnen waarin ik alles weer herken: de pijn, verdriet en een eindeloos verlangen. en daartussenin wat nooit vervaagt: de liefde in haar naakste vorm: mirja op een wit strand als een wonder dat nog steeds vergroot. waarin ik hopeloos verdrink en sterf. de hemel heeft zijn poorten toegedaan. Herman
26-09-2011
rustplaats
ik zoek naar rustplaatsen in mijn overhoopgehaalde leven en benoem wat onrust brengt, daar stel ik dan weer vragen bij. ik voel mij telkens anders kijken naar de dingen die mij raken. wat mij gisteren belastte lijkt vandaag zo uitermate mooi. hoe kan ik wat me deert herkennen? hoe stuurt mijn geest mijn langzaam ouder wordend lijf? ik gis bij wat er misgaat naar de reden en weet hoe suggestief mijn denken soms totaal verkeerd zich nestelt in de ontreddering van het ogenblik. het wonder waar ik zo nadrukkelijk naar zoek ligt diep in mij verborgen. Herman
24-09-2011
heel gewoon
Gisteravond heerlijk genoten in mijn oude collegeschool van 'ne vuilen avond'. ouderwets cabaret met pluimen en dansen liedjes en grapjes van lang geleden. vergeten volkscultuur die plezier brengt zonder pretenties van meer te willen zijn dan plezant. een verademing tussen hoofd- maag- en zielepijn. pillen hadden die even stilgelegd hoewel ik nu heel goed besef dat ik mijn leven en mijn denken drastisch moet veranderen. de onrust bannen en niet meer drinken van de bron van waaruit zij binnendringt. ik moet leren genieten van wat ik heb mijn verleden, verleden laten en verbaasd kijken naar vandaag en af en toe gewoon een stukje vreugde van het wonder zien. Herman
22-09-2011
rust
ik zoek naar rust binnenin de chaos van mijn denken. ik wil benoemen wat ik mis en vinden waar ik al zolang naar zoek. ik wil een open boek zijn waarin mijn beminden lezen mijn hoofd is moe, mijn hart gekrast. en slapen moet ik om te vergeten. ik wil de zon weer zien en blij zijn om de sterren. ik zoek opnieuw het wonder dat nooit is weggeweest in mijn diepste duister. mijn ogen willen licht dat heelt. de dagen korten, ik heb nog even tijd misschien. Herman
Terug
deze machine start weer op en brengt me weer terug bij vrienden die ik zoek en zij die mij bezoeken even welkom als altijd ik zal je graag zien komen ik zoek, jij zoekt, naar het waarom van wat gebeurt ik ga weer woorden zoeken en hopen op het wonder dat in mij vegroot. ik zoek het ook bij jou!!! Herman
16-09-2011
herstelling
mijn pc ligt in panne. hij is tot donderdag in de het pc ziekenhuis. dus een klein weekje gedwongen rust
15-09-2011
ontheemd
om middernacht klikten mijn vingers zomaar nog een laatste keer de poort aan die ik had geslsoten. plots en heel vaag, ik kon het niet geloven, kwam de liefde binnen en ik was totaal verloren. ik ging mee op weg de zachtheid van het uur de stilte van een verloren droom die mijn weerstand brak ik voelde vreugde opborrelen in mijn oerverlangen naar volledig zijn en heel. maar toen ik mijn pc afsloot liep ik al verloren in meer dan zoveel vragen. mijn bed werd net een nagelplank mijn licham één schreeuw van pijn. ik wist dat wat opnieuw begon en waar ik als ontheemd stond naar te staren mijn liefde was die stierf omdat te groot, te diep, te echt, niet leefbaar is. ik schreef mijn leven toe en ook het hare. weer opnieuw. ze moet het me vergeven. ik kan het niet. de keuze die ik maak, die luistert niet. ik word gekozen waar ik niet wil zijn en toch zo hopeloos wil leven. ik zal dan weer ontheemd, ook zij, alleen en boos op mij en alles wat mij tegenhoudt, de weg opgaan en zwijgzaam leeggeschreid, ons boek opbergen waar het nooit hoort. Herman
14-09-2011
zandkorrels
in de schelp van mijn handen schuiven de korrels van mijn verdriet in het zand waar ik luchtkastelen bouwde. de zee is mild, haar golven dekken mijn pijn toe en ze neemt mijn tranen mee, ik ben nu leeggeschreid. mijn verstand en mijn ziel spreken een andere taal. als een vreemde hoor ik de liefde verdrinken. Herman
nacht
het is buiten stil en nacht ik vind mezelf terug in de wind die waait in een volle maan ik zie wat ik mis wat ik bewust heb verloren en nooit meer kwijt kan zijn ik voel me leeg vannacht en dwaal verloren tussen tussen de bruine blaren van mijn herfst en de winter die zal komen het zal mijn winter zijn ik wil in de sneeuw naar woorden zoeken die mij vergeven en mij doen vergeten wie ik wou zijn en maar ben omdat ik lief had en vluchtte Herman
12-09-2011
de bron
ik had de bron ontdekt waaruit ik altijd drinken wou. haar zuiver water maakte mij heel en dronken van geluk. de bomen werden groen de bloemen kregen zachte kleuren de vogels zongen in mijn tuin de hemel werd blauwer dan blauw en de zon ging nooit meer onder ik ontdekte mezelf opnieuw in dagelijkse dingen. de liefde kreeg een naam die ik herkende als de alpha en de omega van mijn bestaan. ik heb nog nooit zo intens geleefd. té intens vermoed ik. ik wist geen blijf met zoveel vragen waarop in mij geen antwoord kwam en de paniek sloeg toe. mijn denken sloeg op hol en elke vezel in mijn lijf deed pijn. ik verdronk in mezelf aan mezelf. de onrust gierde door mijn leven mijn nachten werden hels en zwart mijn vingers tikten alle regels toe die ik ooit al juichend schreef. en het werd donker en heel stil ik vluchtte weg tegen mijn wil naar mijn bekende wereld waar ik nog meer ontheemd de pijn en het verdriet ervoer om wat ik zo beminde. ik dwaal nu heimatloos tussen mijn bekenden en herken mezelf niet meer. Herman