Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Herfst vakantie gezellig bij oma logeren,oma had een kinder thee middag georganiseerd,grote mensen doen dat, nu voor de kinderen een heerlijke thee middag. . Liv het buurmeisje van boven was ook uitgenodigd. Maar er moest eerst gewerkt worden, Sven hielp met het bed verschonen, zodat ze in een heerlijk fris bedje sliepen (wel erg laat,maar daar is het vakantie voor.)
De meiden gingen de uitjes snijden "Kijk oma we liggen er vlak boven maar wij huilen niet van uien snijden."
Vanmorgen was het weer mis met de pc, internet lag er uit en wou er ook niet weer in. Ik zou vandaag naar mijn broer in Alkmaar gaan voor zijn verjaardag nog. Ik dacht: voor ik de hele dag gillendnaar de pc zit te kijken, weg wezen. Dat heeft me wel goed gedaan er even tussen uit, ik had het al afgezegd ik was zo verwart dat ik dacht: ik kom nooit fatsoenlijk in Alkmaar aan. Maar na een nachtje slapen werd ik woest op mij zelf, kom op zeg ik laat me toch niet op mijn kop zitten door die nare zenuwen.
Dus haartjes weer tussen de krultang gefriemeld, gezicht opgemaakt, leuke kleertjes aan, leuke schoenen aan( en dat was niet zon goed idee, dat hakje bezorgde mij toch wel weer zere knietjes, maar bij een leuk kleedje wil ik dan ook zo graag een leuk schoentje aan.) Alles is goed verlopen en was echt gezellig het is toch wel super dat we als twee zussen en een broer allemaal bijna 65 jaar zijn. Ik ben 65 jaar, mijn zus word in November 64 jaar, en mijn broer werd van de week 67 jaar. Nog allemaal redelijk gezond, buiten zere knietjes en dat verwarde hoofd van mij soms, mijn zus heeft veel hoofdpijn, mijn broer is volgens mij kern gezond, mooi dat we het zo gezellig hebben.
Waarom dan de treurnis boven het verhaal?, ik heb de droevige mededeling gehad van mijn pc dokter, dat ik het ergste moet vrezen voor het leven van mijn pc, hij krijgt nu erge kuren, het einde nadert .De pc dokter doet zijn uiterste best maar het vooruitzicht is niet rooskleurig, ik moet helaas naar een andere computer gaan uit kijken. Zolang hij nog zijn laatste stuip trekkingen heeft zal ik niet meer boos worden, heelaas moet ik hem dan wel vervangen anders kan IK naar de pc dokter, die weet alles van pc maar niet van gillende en huilende vrouwen, daar word HIJ enorm zenuwachtig van,WIE moet HEM dan helpen?.
Hoera de pc doet het weer , vanmorgen pc vrolijk aan doen en dan jammer, even beeld , zwart dan: signaal out of Range??? Drie keer aan en uit gedaan, hielp geen lieve moeder aan, er kwam niets anders te voorschijn? Het was me wel opgevallen gisteravond dat het beeld veel groter was als ik ooit gezien had alles was groter. Mijn pc dokter kan ik overdag in verband met zijn gewone werk niet bellen dus moedeloos weer geduld hebben wachten tot half 5. Bellen en ja hoor daar kwam mijn pc dokter aan de lijn. Er waren afgelopen weken wat dingen voorgevallen die niet zo liepen als het moest, vandaag nog wat dingetjes gebeurd( buiten het weer even niet doen van mijn pc.,) mijn zenuwen hingen aan een zijde draadje,een laatste druppel en mijn zenuwen gingen even aan de loop met mij, ben wat pillen gaan slikken om niet zo te janken, mijn ogen zowat uit mijn koppie gejankt kon niet meer ophouden. Door die pilletjes weer wat rustiger geworden, kon dus wel de pc dokter te woord staan, er was toch wat met die nieuwe video kaart, deze had ruzieals nieuweling in mijn pc volgens het deskundige oordeel van de dokter. Zon wonder dat de dokter op afstand in het hart van mijn pc kan wroeten en de videokaart een standje kan geven, gelukkig nu doet hij het weer goed , maar de dokter is niet helemaal zeker of zich dit niet herhaald en de video kaart wel geschikt is voor deze pc. Mijn ogen vallen nu bijna dicht dus weer even niet een wat vrolijker verhaaltje. Hopelijk doet de pc het morgen weer als vanouds.
Vreemd hoor je pc doet het gewoon ALTIJD DENK je, maar nee, op een gewone niet bijzondere dag wil je achter je pc maar die zegt:
Ik kap er mee, Ik ben zwak, ziek, en misselijk
er mankeert mij wat, haal de computer dokter er bij ik kan niet meer.
Ja en dan kan ik alleen maar een telefoontje plegen naar mijn pc specialist en dan maar hopen dat het een klein griepje is of een opstakelwat mijn pc dwars zit, ik kan hem echt heel moeilijk missen ik moet er gewoon voor zorgen dat hij(zij?) weer beter word. Dus mijn computer specialist er bijgehaald en ja hoor de video kaart was kapot daar moest een nieuwe voor komen, dan begint het moeilijkste gedeeltevoor mij: geduld geduld en nog eens geduld. Dat is echt heel moeilijk voor mij maar er zat niets anders op. Ben nu erg blij dat mijn pc weer genezen is, morgen schrijf ik meer.
Zo is het weer op het ogenblik en ik heb in de gaten dat het weer en ik best veel gemeen hebben. Zo als vandaag, vanmorgen vroeg was het heel slecht weer, het regende en het waaide pittig. Toen ik om half 7 wakker werd heb ik de verwarming in de kamer op 21 graden gezetik dacht als ik dan straks mijn krantje wil lezen is het behaaglijk warm. Dat was ook zo, maar om 9 uur toen ik Rocky ging uit laten was het droog, grauw en veel wind. Nu zit ik om kwart voor 2 achter mijn computer in het zonnetje de tuin deur open, ik heb de verwarming al weer op 18 graden gezet. Het gezegde:
Niets is zo veranderlijk als het weer kom dus vandaag uit. En met deze dame is het al niet veel anders, het ene moment doe ik dit, het volgend moment ben ik met wat heel iets anders bezig. Zo ben ik vrolijk en zo komt er een klein donderbuitje. Zo kan ik lachen gieren brullen, even later als ik wat zieligs zie op tv, lopen de tranen langs mijn wangen.
Wat ben ik blij dat Joop net aan de deur belde, ik had aardappels op gezet gelukkig met veel water en toen ze kookte heb ik ze laag gezet mààr wel VERGETEN,ik ga door de douche en de keuken ( waar ik wolkjes onder een pannendeksel zag uitkomen )naar de voordeur, doe open voor Joop en loop gelijk terug naar de keuken, het was kiele kiele er zat een griezelig klein beetje water nog op de aardappels, gelukkig niet verbrand, hoera voor Joop Weer een bewijs dat het net zo warrig in mijn hoofd kan zijn als hetwisselvallige weer,
Ik kan een rondje door mijn huis maken van uit de slaapkamer door de douche, keuken, gang, dan de voordeur, of via de slaapkamer, kamer, gang, ook naar de voordeur.
Prachtig mooi weer, we mochten mee maken hoe de reddingsbrigade aan het oefenen was. Een klein joggie met een grote zonnebril gaf de grote stoere man een veer die hij op het strand gevonden had. Waarschijnlijk had hij gelijk gevraagt of hij met de tractor mee mocht rijden want even later zagen we een grote hand die het kleine joggie in de tractor haalde. Dat joggie heeft de dag van z'n leven.
Hoera, vandaag weer een prachtige dag,het zonnetje schijnt lekker, en bijna geen wind. Ik zou Rocky uitlaten wat ik toen zag spoorde mij aan, om te keren naar binnen te vliegen gauw mijn foto apparaat te pakken en dan die soort mist wolk het leek net rook die over de sloot lag te fotograferen.
Ik moest snel zijn want hij ging over de sloot heen net als de wolken in de lucht. De zon stond voor mij aan de verkeerde kant ik moest met de mist wolk mee lopen tegen de zon in. Dat de fotos toch nog redelijk gelukt zijn daar ben ik blij om. Het koetje kon ik heel dicht bij halen, het was net of ik hem kon aanraken maar het pad en de sloot zaten er toch echt tussen. Wat voel ik me dan blij als de fotos gelukt zijn.
Poesen het zijn snoesen, vooral als ze zo klein zijn. Zitten vol ondeugt en gein, moeten nog alles ontdekken. Kunnen te keer gaan als kleine gekken, vooral als ze niet alleen zijn dat is helemaal fijn. Klimmen overal op...in...of onder ze zijn zacht ...lief ...en bijzonder. Heerlijk om te aaien, lekker om in hun vachtje te graaien. Gaan slapen als ze moe zijn van het spelen ze zullen ons nooit vervelen.
Eliza
Deze foto's zijn gemaakt door een nichtje van mij, het zijn haar eigen poesen.
Gisteren schreef ik hoe gelukig je bent als je kindje er is, maar het kan ook anders aflopen! Margreet schreef daar een heel gevoelig gedicht over.
Kind
Ze heeft haar eerst kindje verloren, ze is zo kwetsbaar en zo jong. Mensen zeggen" je kunt nog zoveel kinderen krijgen", Mènsen. Ze begrijpen niets, ze voelen niets, anders zouden ze warmere woorden kiezen om te troosten...
Het is nog maar zo kort geleden, ze wil niet steets huilen, mensen zeggen "wie weet hoe gauw je weer zwanger bent" Mènsen. Ze sluiten haar buiten, ze verstaan haar niet in gevoel, verdriet eenzame leegte ze wil begrip...
Ze loopt met een glimlach door het voorjaar met een verloren lach die ontroert, mensen zeggen "je hebt nog een hele toekomdst voor je" Mènsen. ze kunnen ongevoelig zijn in harde woorden, iemand raken zonder te beseffen hoe diep, ze wil steun...
Ze heeft haar eerste kindje verloren, ze is zo kwetsbaar en zo jong mensen slaan geen arm om haar heen in warm medeleven, Mènsen. Ze is onderweg naar aanvaardingen en hoop koesteren dat verlies misschien nog eens winst kan zijn, ze wil leven.
Het regent,het regent, Els en Rocky werden kledder nat.
Ja nu is het toch echt herfst, je heb mooie herfst dagen en slechte, vandaag is het zon slechte herfstdag. Geen praatje meer kunnen maken op het pad als ik Rocky uitlaat, ik loop een stukje mee op de terug weg een dikke bui op mijn kop. Al twee dagen blijf ik dicht bij huis om dat ieder moment een bui kan vallen, natuurlijk regen kleding kan, Rocky heeft zijn harige vacht maar die loopt echt meer achteruit als vooruit als het regent.
Fijn dat ik met mijn kennis kan mee rijden naar gymnastiek, ik vind het erg leuk maar als je kleddernat aan komt is niet prettig. Ik lijk wel een poppetje van suiker. Ik moet mij zelf eens onderhanden nemen, als je iets wil dan kan je het. Het zijn gewoon smoesjes, je laat je toch niet door regen op je kop zitten, maar goed, als ik mee kan rijden heb ik mazzel.
Ik had een paar dagen zomaar geen zin in de computer, had het op mijn manier druk , ik ben flesjes aan het beschilderen, ik doe dat met verf op waterbasis, ik dacht dat moet kunnen, maar eigenlijk moet je verf hebben speciaal om op glas te schilderen. Mijn kennis had ontdekt dat er op flesjes spa blauw in het glas, clowns waren gedrukt. Ze heeft een carnaval vereniging en ze wou 10 vaasjeshebben op de tafels als er feest is.
Kan jij deze flesjes verven?
Natuurlijk, ik ga het proberen
Makkie dacht ik, niet dus, elk streepje zie je, het dekt niet. Als je er veel water bijdoet( dan vloeit het beter) rolt het zo van het flesje af. Maar toch komt ermet veel geduld een clown te voorschijn,niet heel mooi máár, in de kleuren paars en geel de kleuren van de vereniging daar was het om te doen, anders hadden we wel stikkers kunnen plakken.
Ook heb ik mijn schuur een beetje leeg moeten ruimen omdat er voor even een tweede fiets in moet, als je dan in de dozen kijkt (die er al minstens 5 jaar staan ) vraag je je af waarom bewaar ik dat?
Ja? En waarom heb ik het nu nóg niet weggegooid.? Hobby spullen die mee gegaan zijn met de verhuizing die wel even konden wachten om uitpakt te worden.
Ik heb wel kussens die helemaal vergeeld waren een koeltas voor als je misschien ging picknicken!...sierpotten voor planten ( door mijn broer gebracht Els jij bent altijd bezig met bloemstukjes, misschien heb je er wat aan ik heb er een paar uitgezocht ) twee zakken met kerst spullen een oude koffer WEGGEGOOID en daar had ik nog moeite mee.
Alweer au au.., u zult wel denken wat een pieper. Maar stekels van een egel zijn echt wel scherp. Ik vond weer een egel onder de flat en nam hem in mijn jas weer mee de tuin in, toen ik hem uit de jas rolde gaf ik hem een zetje en dat was scherp, het zelfde gevoel als toen ik eens een grote cactus wou verplaatsen in huis, hij dreigde om te vallen ik beging toen de fout om hem tegen te willen houden, nog dagen prikte de cactus haartjes in mijn vingers.
Morgen krijg ik als het goed is mijn elektrische fiets, hij zou thuis bezorgt worden. Ik heb hem alleen nog maar op een plaatje gezien, ik heb hem gekocht via marktplaats van een fietsenwinkel uit Enkhuizen. Ik heb lang gezocht om een fiets te vinden die een hele lage instap heeft, zo is mijn gewone fiets ook. Spannend.
De gymnastiek vandaag ging ook een stuk beter als verleden week dat stukje fietsen verleden week heeft mijn knie goed gedaan, bedankt Loes voor jou goedeoefeningen dat helpt ook. Ik heb vanavond een stukje t v gekeken waar in een jonge vrouw een baby kreeg. Die vrouw had het zwaar ze kreunde behoorlijk wou eigenlijk een ruggenprik tegen de pijn maar ze was al zo ver dat baby al bijna kwam, ze moest het dus zonder die prik doen en kreunde nog harder, met haar man had ik 'n beetje medelijden, hij keek steeds schuldiger, hij dacht vast waar ben ik aan begonnen hoe heb ik haar dat aan kunnen doen. Ik kon nu opeens heel goed begrijpen wat mijn man had doorstaan, want ik schreeuwde als een mager speen varkentje, het moest er toch uit, maar voor Simon nooit geen tweede meer. Ja eigenlijk is het ook niet helemaal eerlijk hé, Samen de baby maken, allebei lol, maar als het er dan uit moet komen moeten wij vrouwen het mooi alleen opknappen. Nou alleen is natuurlijk ook niet helemaal waar, de arme mannen kunnen niets meer doen als je hand vast houden, mee puffen, washandje op de voorhooft leggen en je bemoedigend toespreken:
je kan het kom op je kan het .
Hoe weet ik nou of ik het kan?, ik heb het nog nooit eerder gedaan.
Gelukkig maar dat je de pijn vergeten bent als je dan het wonder wat al die tijd in jouw baarmoeder heeft gezeten, die jouw de laatste weken vaak uit je slaap hield om dat hij maar aan het woelen was,(vandaar dat hij al heel vlug kon zwemmen, grapje) mijn buik was op het laatst zo dik dat ik er niet meer overheen kon kijken, ik kon er mijn kopje opzetten. ( komt omdat ik zon klein lijfje heb) Ja, als dan je kindje in je armen word gelegd, door twee mensen zon wonder geboren word, dan ben je echt alle moeheid, alle pijnop slag vergeten. Je kunt alleen maar vertederd en ziels gelukkig kijken naar dat kleine hoopje mens.
Muggen... muggen... muggen.. Ze zijn een plaag. Ik sla ze plat graag, maar! het klinkt raarl Als ik er 1 dood sla komt zijn hele familie mij achter na, ze verstoppen zich in de gordijnen om s,nacht weer te verschijnen. Dan is het gedaan met mijn rust ik word door de hele familie gekust en gelijk gebeten, zo dat ik niet zal vergeten wat ik met hun familielid heb gedaan. Ik kan ze niet meer van mij afslaan dat is hun wraak. S'morgens heb ik een dikke kaak. een duim 2 keer zo groot, sla ik nu geen mug meer dood? Ik dacht het wel, maar niet als zijn familie het ziet.
Toen ik vanmorgen Rocky ging uitlaten kregen we een dikke bui regen op ons kop, het waait hier vandaag minstens windkracht zes. Ik ging voor het eerst na mijn knie operatie op de fiets naar mijn vrijwilligers werk, ( het is altijd hollen of stilstaan bij mij). Ik liep af en toe nog best wat mank omdat ik mijn knie niet verder wou buigen, nu op de fiets hielp er geen lieve moeder aan, buigen en meteen duwen moest de knie, maar goed dat niemand me gehoord heeft, ze zouden minstens gedacht hebben; die mevrouw die is niet helemaal goed, ik riep zachtjes au... au... en begon dan toch te lachen hi... hi ... hi... help!... heb ik ook nog geroepen. Gewoon dóór fietsen, toen ik er was viel het pas mee.
En dan lees ik het verhaal van 'Toon Hermans'
De wind
Vandaag waait de wind fel mijn kant op. Ik moet er dwars tegen in. Ik buk mijn kop over het stuur en pak de wind met allebei mijn schouders aan. Er zit niks anders op.Tegen je hond kun je roepen: 'Ga liggen!' maar niet tegen de wind. Hij waait waarheen hij wil zonder aanzien des persoons. Hij is overal tegelijk. Hij doet wat hij wil. Zo is de wind en daarom is hij zo mooi. Hij hoeft maar te blazen en je flikkert van de dijk met je fiets. Hij hoeft maar te blazen en je loopt je hoedje na op het strand, je paraplu slaat dubbel, alle bladeren blaast ie van de bomen en het zal 'm een rot zorg zijn hoe de bladeren ooit weer terug komen aan de takken, dat is zijn afdeling niet. De wind slaat pal in m'n gezicht vandaag, maar ik moet er dwars doorheen, er tegen in.' Cést la vie ', zeggen de Fransen. Gisteren woei hij nog andersom; toen had ik 'm in de rug en kon ik mij laten drijven de hele dijk af, met mijn handen in mijn zakken. Dat had ik vandaag ook wel gewild, maar daar heb je het weer, noch la vie, nog le vent vragen me wat ik liever wil. De regen valt op me op het moment dat hij op mij vallen wil, en als de zon wil steekt ze me zowat in de fik. Sneeuwvlokken dansen al om me heen voordat ik de muziek heb gehoord. Nooit hebben de elementen mij gevraagt: 'Heeft u het zo warm genoeg, of had u het liever wat frisser gehad?' Daar sta je dan... in de kou, in de warmte, in de leegte of volte, in de vreugde of het verdriet en nooit is er iemand die vraagt: 'Of had je het liever anders gehad?' Dan herinner ik mij m'n moeder, dat ene zinnetje dat mij altijd zal bij blijven: 'Jongen, liever koekjes worden niet gebakken.' Ik heb al vroeg geleerd te weten dat er niets te willen valt, dat het geluk, net als de wind, plotseling jouw kant op waait, dat liefde, net als de regen, onverwachts aan je venster klopt, dat wel en wee binnenkomen zonder hun voeten te vegen en dat het zo goed is. Ik heb mijn paraplu meegenoemen toen de zon scheen, maar de regen is niet gekomen. Hij kwam midden onder de muziek op het tuinfeest toen de dansvloer stampvol was en we renden naar binnen en bleven kijken naar de lege dansvloer waar de regen uitzinnig op spetterde. Ze zei: ' ik had zo graag nog met je willen dansen.' Ik dacht: 'Liever koekjes worden niet gebakken' en drukte haar zacht tegen mij aan.Toen de regen ophield fietsten we door de nacht naar huis met de wind in de rug.
geschreven door 'Toon Hermans' uit de bundel 'Het water is heerlijk'
Verzinnen Ik heb in de zomer bomen verzonnen van goud met zilveren belletjes en kronen op hun kruin met diamanten die schitterden in de zon. In de winter heb ik prachtige paarden gemaakt van vers gevallen sneeuw en zij draafde over bergtoppen en dansten in het dal met wapperende sneeuwmanen en zwierige staartguirlandes. Ik heb in de herfst vuur aangestoken in vlammend vermiljoen blad- en zilveren regens joeg ik over het platteland- en de zotte pijpestelen braken in goddelijke gruzelementen en rolde door polders en winkelstraten en in de lente heb ik licht opgericht van het lichtblauw van kinderogen- zó helder ...zó nieuw- dat iets zo nieuw kon zijn heb ik nooit geweten en tóch bleef de leegte... omdat ik haar niet vezinnen kon.
geschreven door 'Toon Hermans' uit de bundel 'Het water is heerlijk'
Ik vind het zelf zo mooi en hoop dat u het ook mooi vind.
Vandaag hebben we buiten het gevoel nu is het herfst,'n beetje grauw geen regen de tempratuur nog lekker alleen de wind is pittig. Wel echt herfst de blaadje vallen met zn allen uit de bomen, dat heeft toch wel wat die mooie roestbruine kleuren.
Ik ben me vanmorgen echt rot geschrokken, ik zou de krant naar Joop brengen vaak loop ik dan met de riem in mijn handen Rocky los huppelend met me mee, gebeurd ook regelmatig dat hij dan een andere hond ziet en er als een speer vandoor gaat. Naar Joop toe moeten we best een drukke weg oversteken waar behoorlijk wat autos rijden, het is al een paar keer gebeurd dat Rocky gewoon over rent en er gelukkig niets aan kwam, op zon moment beloof ik mijzelf dan weer Rocky nooit meer los mee te nemen. En dan komt er toch weer een dag dat ik het weer doe. Vanmorgen had het zeer slecht afkunnen lopen met Rocky, hij rent vrolijk het grasveld over ik ook, we komen bij de weg en ik schreeuw Rocky blijf, Rocky staat aan het randje van de stoep stil ik denk gelukkig, ja niet dus er komt een auto aan, ik durfde eigenlijk niet meer te roepen en hem ook niet te pakken omdat ik bang was dat hij dan toch overstak, de auto komt dichterbij en Rocky stakt toch over, hij kreeg de bumper van de auto tegen zich aan, de auto stond gelukkig meteen stil en Rocky wandelt verder naar de overkant. In de auto zaten een mevrouw en mijnheer met een hondje opschoot, of Rocky die gezien had en daarom overstak kan hij mij niet vertellen. De mevrouw keek erg boos, ze deed het raampje open:
Sorry mevrouw het spijt me ik dorst niet dichterbij te komen omdat hij al op het randje van de stoep stond.
De mevrouw zei, ik dacht dat hij aan de lijn zat, daarom reed ik door.
Rocky en ik hebben weer een engeltje op onze schouder gehad ( misschien dat onze naam Engel er iets mee te maken heeft ),maar die moet je niet nog een keer uitdagen.
Ik ben vandaag nog even bij je geweest Je bent jarig, weet je nog wel Al vieren we dan geen feest toch ben je bij mij nog in tel
Ik heb geen speelgoed gegeven Daar heb je toch niets aan Dat had je wel, als je was blijven leven maar ja, 't is een beetje anders gegaan
Nu staat alleen een bloempje op je graf Meer voor mezelf dan voor jou Ik wil er alleen maar mee zeggen dat ik na negen jaar nog steeds van je hou
Mam *********************************
Even...
Als een klein wit wolkje gedreven door de wind Kwam je even bij ons even was je ons kind Ik kijk naar de hemel en zie als in een vlucht een klein wit wolkje gaan langs helder blauwe lucht
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
