Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Loslaten betekent niet dat t me niet meer uitmaakt,
het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.
Loslaten betekent niet dat ik hem smeer, het is het besef
dat ik een ander niet kan beheersen.
Los laten is niet het onmogelijke maken, maar het toestaan
om te leren van menselijke consequenties.
Loslaten is machteloos toegeven, hetgeen betekent dat ik
het resultaat niet in de hand heb.
Loslaten is niet proberen een ander te veranderen of de schuld te geven,
het je zelf zo goed mogelijk maken.
Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om
Loslaten is niet even regelen voor de anderen, maar ondersteunend zijn.
Loslaten is niet oordelen, maar de andere mens toestaan mens te zijn.
Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
maar het anderen mogelijk maken om hun eigen lot te bepalen.
Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is
een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien
Loslaten is niet treiteren, schelden, of ruzie maken, maar juist
zoeken naar eigen tekortkomingen en die te verbeteren
Loslaten is niet kritiek leveren op anderen of hun leven voor hen leiden,
maar om zelf proberen te worden wat ik droom te zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en
leven voor de toekomst.
Loslaten is minder vrezen en meer lief hebben.
Anoniem
Door een onbekende gemaakt, ik vond het in een boek, stond getypt op een los blad en rolde mijn boek uit, "een boek met een verrassing," die ik op de rommelmarkt gekocht had, ik vind het mooi vandaar,dat ik het op mijn blog zet.
Heeft u dat ook, dat u geen leeg doosje kan weg gooien ?
Alles wat in een stevig plastiek doosje verpakt zit en leeg is, word door mij zorgvuldig afgewassen en bewaard. Dat heb ik zeker van mijn moeder, zij bewaarde in ieder geval ook de lege boterkuipjes, want daar haakte zij dan om heen en werd het een poppenwiegje met heuse lakentjes en een gehaakt dekentje er op.Ze zocht ook altijd van die hele kleine plastiek poppetjes die ze er dan in legde; die maakte ze voor het bejaardentehuis in de buurt, die het dan op zon creatieve markt in het tehuis verkocht.
Ik bewaar de boterkuipjes voor porties eten om in de diepvries te doen. Ze zijn net groot genoeg om er voor mij een portie soep,of 1 portie groente..of 2 kleineballetjes gebraden gehakt in te doen. Ik neem elke week een maaltijd mee uit het verzorgingstehuis (bejaardentehuis mag niet meer gezegd worden) waar ik op vrijdagmorgen vrijwilligerswerk doe in de keuken; ik verpak warme maaltijden in dozen, diedan door andere vrijwilligers met een auto naar mensen gebracht worden, die in de buurt van het verzorgingstehuis wonen.
Maar ik dacht dat ik u dat al eens verteld had ?...Die maaltijd zit in een zwarte plastiek doos, die verdeeld is in drie vakken , één voor de groenten,één voor de aardappels en dan één langwerpig vak voor het vlees en jus.
Elke week eet ik thuis dan een heerlijke maaltijd, en u voelt het vast al aan komen ja dat wordt door mij als het leeg is, weer zorgvuldig afgewassen; ik zal niet veel zeggen, maar 30 lege dozen zijn het wel, ze nemen heel weinig plaats in omdat ze mooi in elkaar passen. WAT DOE IK ER MEE ? :
Ik vind dat ze weer hergebruikt kunnen worden, niet voor warm eten,maar heb je een verjaardag, dan kunnen er drie verschillende soorten zoutjes in, voor een rijsttafel bijvoorbeeld; zure uitjes in het ene vakje, augurken in het andere vakje en satésaus in de lengte. Met een barbecue, ook goed voor allerlei sausjes; je zou ze kunnen gebruiken voor het schilderen, verschillede kleuren verf er in; het lijken me ook handige bakken in een kleuterschool, voor potloden, gummetjes en andere dingen. Als je een legpuzzellaar bent, kun je allerlei stukjes al sorteren en dan in de verschillende vakken doen. Voor je hobby, ene vakje glitters ander vakje kraaltjes.
U ziet het, ik weet een heleboel bestemmingen voor. Maar waarom moest er, toen ik ging verhuizen, een reuze grote vuilnis zakaan te pas komen, om een hele kast vol met lege dozen toch maar gewoon weg te doen ? Ik kon het zelf niet, maar mijn zus was er zó klaar mee
En dacht u dat ik het nu afgeleerd heb ?ECHT NIET !
Wat is lawaai ? De radio die bij de buurvrouw iets te hard staat ? De hond op de hoek die wat hard blaft ?
Nee, vanmorgen deden mijn oren zeer omdat er van drie kanten ècht lawaai kwam.
Er wordt gebouwd, twee straten verder en daar was een hijsmachine aan het bonken : ka-bonk ka-bonk ka-bonk ka-bonk.
De flats waar wij op kijken worden met machines bewerkt,elke voeg wordt uitgeslepen cééé..cééé cééé, en dan aan de andere kant van de sloot is een man met een grote trimmer, de rietkragen aan het trimmen,..shiiii..shiii shiiii .
Nou dat is pas lawaai,mijn oren tuiten, het is echt erg, maar het zal wel nodig zijn. Vanmorgen om half acht, werd ik door die hijsmachine wakker gemaakt; ik dacht :Wat krijgen we nou, wie durft mij in mijn slaap te storen ? Ik hoor toch liever de vogeltjes fluiten, ik hoop dat het niet heel lang gaat duren.
Heeft u wel eens een auto langs horen rijden die de radio zo hard aan had staan,dat je ook alleen boem..boem..boem hoort ? De muziek hoor je niet, alleen het gebonk van de luidsprekers; dat iemand zich dan nog kan concentreren op het verkeer ?
Bent u wel eens in een Disco geweest ? Dat is ook zon lawaai, iedereen word opgezweept door de muziek, zijn gewoon in trance; als je dan binnenkomt, dan doe je automatischje handen voor je oren. Een sirene van een politiewagen of ambulance, zeer indringend geluid.
Zo is er rondom ons altijd wel ergens herrie, zo jammer. Gisteren zaten we op het terras en toen hoorden we ook de geluiden van die hijsmachine, het leek wel een groot monster. Ik zei tegen Ankie : Stel je voor dat het een echt monster is, dat terwijl wij hier thee drinken, onze huizen met de grond gelijk maakt, we zouden toch heel raar opkijken ?
Ankie moest lachen en zei : Jij hebt een veel te grote fantasie, waar haal je het vandaan !
Ja, waar ik het vandaan haal ? Gewoon alle dagen maak ik het mee en wat mij dan stoort of ontroert,of verbaast, daar schrijf ik over.
Ik ben altijd nieuwsgierig, wil alles graag weten en als de zwanen gisteren dichter bij mijn huis hadden gezeten en die rotjochiesde rotjes ook gegooid hadden, was er zeker één zon rotjong te water beland ! Hoe ik het voor elkaar had gekregen ?Maar zeker is dat ik er een in de sloot had gemikt
Ik snap echt niet wat die knaapjes mankeert ? Wat is de lol ervan die zwanen zo vreselijk te laten schrikken ? Ik moest een stuk lopen,zij liepen ook verder, dus ik kon ze echt niet inhalen; ergens maar goed ook want ik had de krant ermee gehaald.
Shila is een goede kennis van mij, we hebben een tijdje geleden nog samen een dagje Volendam gedaan met zon dagreisjesbus. Natuurlijk zat daar ook een verkoopdemonstratie aan vast, anders kon het nooit zo goedkoop, maar daar had ik al over geschreven. Ik heb Shila die dag beter leren kennen en zij mij ook, was soms niet zo leuk,maar over het algemeen hadden we een aangename maar zeer vermoeiend dagje.
Shila dus, komt geregeld bij mij, op de koffie en eetvaak een broodje mee tussen de middag.
Als Shila komt weet ik dat niet van te voren, ze staat gewoon voor de deur, moet ik weg dan jammer, kom ik een andere keer.
Verleden week was dat ook zo. We hadden koffie gedronken en meestal loop ik in huis in een jogging broek en een lekker vest. Ik bewonder Shila altijd om haar kleding, ze is dan wel 7 jaar jonger dan ik, best groot en ook best stevig, maar toch draagt ze altijd spijkerbroeken, leuke truitjes en hippe schoenen alles keurig op elkaaraf gestemd.
Ik ben een stuk kleiner en ouder,maar ik sta in mijn ogen niet met een spijker broek, ik heb altijd van die broeken die kreukvrij zijn ,en lange blouses of truien om mijn stevige billen te verbergen. Shila niet hoor. Oké dat was even een inleiding om het verhaal te laten begrijpen.
Wij hadden dus de koffie op en ik ging om een uur of half een het brood klaar maken.Shila at mee; we kregen het over het avondeten : wat eet je, en wat eet jij ?Shila zei : Ik ga bruine bonen met rijst eten, echt Surinaams, en toen flapte ik eruit : Dan kom ik vanavond lekker bij jou eten !
Eigenlijk best brutaal, en zeker als iemand net bij jou zit te eten, dat bedacht ik later pas. Ze kon er eigenlijk bijna niet onder uit : Nou dat is prima hoor. Ik vroeg of Rocky mee mocht, dat mocht onder geen beding, ze wou geen hond in huis; in Suriname komen de honden helemaal niet in huis, ze hebben een hok buiten en daar leven ze.
Vind je dat erg ?
Ja dat vind ik wel erg, want dan moet hij toch een paar uur alleen en dan schreeuwt hij de boel bij elkaar, dus dan kom ik maar niet bij je eten, het is jouw goed recht mijn hond te weigeren in jouw huis.
Shila was niet blij met mijn antwoord, maar ja zo ben ik, dan ik ga niet zeggen : Nee hoor helemaal niet !
Maar Shila vroeg : Jij hebt toch een adres waar je Rocky brengt als je weg moet ? Zouden die niet een paar uurtjes op kunnen passen ?
Dat is te proberen en dat was ook in orde, al zal ik dat niet vaak herhalen, want mijn hondje is wel mijn allessie en als mensen hem niet accepteren,dan wordt het voor mij moeilijk om weg te gaan. Dus we spraken afom half vijf. Ik dacht, Shila ziet mij altijd in mijn vrije tijd kleding laat ik me nou maar eens leuk aankleden,haartjes mooi opgemaakt, hakjes aan Moeder ging op stap,uit eten. Even terzijde,Shila woont drie hoog op een flat; ik draag bijna nooit hakjes, heb altijd lekkere stampers aan om dat ik met Rocky toch wel geregeld loop en Shila woont ongeveer een kwartier lopen van mij, Rocky moest ook weg gebracht, dus moeder op haar hakjes Moest zeker zon twintig minuten lopen en dan nog drie hoog de trap op in de flat.
Oké, dat had ik allemaal over voor een eerste Surinaamse hap; dus ik Rocky weggebracht, wiebelig op mijn hakken. Iris keek ook stom verbaasd.
Go,ga je nog wat anders doen vanavond ?
Ja, op mannenjacht nou goed ?
Ik leg haar uit hoe het zat en dat begreep ze. Dus eindelijk aangekomen bij de flat (van Shila). Ik bel aan en ja hoor : Kom maar boven ! Ik sleep mij werkelijk de trap op, was blij dat het niet zon brede was, want ik kon mij nu goed vasthouden aan alle twee de leuningen;hees mij letterlijk naar boven Gaat boven de deur op een heel klein kiertje en hoor ik Shila giebelend zeggen :
Ik was er al bang voor, ik hoorde je op de trap en dat waren niet je daagse schoenen, maar weet je ik loop altijd zo in huis.
Zo ?
Ja, in Suriname doen we dat ook, als we thuis zijn willen we gemakkelijke kleding aan !
Ik zag een Shila in echt zon ouderwetse nachtjapon die mijn moeder ook altijd aan had, een of andere trui er over heen, van die nylonkousjes opgerold om haar enkels Ik was even helemaal uit het veld geslagen; was dat nu de Shila met die leuke spijkerbroek die mooie truitjes en die hippe schoenen ?Wat voelde ik mij opgelucht want dan viel die joggingbroek met vest en slippers nog wel mee ! Maar goed, iedereen loopt in zijn huis hoe hij zich het prettigst vind, toch ?
Maar ik kon het niet laten om te vragen :
Heeft jou nieuwe vriend jou ook al zo gezien ?
Ja natuurlijk wel, hij weet niet beter, maar als ik wegga ben ik op en top een dame hoor.
Ik kon alleen maar denken : Ach ja hij is ook een Surinamer
Niet dat ik iets tegen Surinamers heb,absoluut niet, maar ik bedoel,dan zal hij dat thuis ook wel gezien hebben.
De Surinaamse hap was heerlijk, alleen jammer dat er geen kousenband (een soort sperzieboon maar dan langer) bij was,want dat had ik nu ook graag eens geproefd. We hebben het gezellig gehad en nu hebben we afgesproken dat ik de volgende keer zuurkoolstamppot ga maken met worst,dan komt ze bij mij eten Maar niet in haar nachtpon als het even kan ! ( Nee hoor dat doet ze vast niet, ik heb haar altijd keurig gekleed bij mij gezien, dat is een grapje).
Als je innig lief hebt, eerst de heftige verliefdheid; dat kan je niet tegenhouden, het overkomt je spontaan en dan is de vraag : is het wederzijds ? Dat moet je maar afwachten. Als het wel zo is dan doe je echt alle mogelijke dingen om de ander dat te laten merken, je kookt het eten wat Hij lekker vindt, je gaat naar de film die Hij mooi vindt,je drinkt bier omdat Hij dat ook drinkt, je wil hem maar knuffelen hopen dat Hij dat ook wilt; je wilt altijd maar bij hem zijn.
Als het goed zit doet hij dat voor jou ook, en dan, door met elkaar om te gaan, ontstaat er Liefde en dat gaat niet in een dag, datgaat niet in een week, dat gaat best wel minstens een jaar duren om elkaar beter te leren kennen. Het mooie wat je vond is dat er nog ? Is hij nog zo in de wolken ? Eigenlijk moet dat rustiger worden, het weten wat je aan elkaar hebt is belangrijk. Ishij die steun als het wat moeilijk gaat ? Eet hij weleens het eten als het niet gelukt is ?Doet hij wel eensiets wat hij niet leuk vindt,maar voor jou belangrijk is, wel ?
Het zijn zoveel kleine dingen die zo belangrijk zijn, maar in deze tijd heb ik het idee dat ieder voor zichzelf is en dan maar kijkt of het klikt. Misschien ben ik ouderwets in die zaken, maar respect voor elkaar,er zijn voor elkaar, door dik en dun, ook de mindere dingen samen dragen en oplossen, dààr is toch niets mis mee ?
Ik heb mijn leven 42 jaar gedeeld metSimon, en het was echt niet altijd zo liefelijk zoals ik nu beschrijf, maar door de jaren heen weet je wat je aan elkaar hebt,je kent elkaar door en door; dat is toch ook zo vertrouwd,je hebt iemand die als het er op aankomt achter je staat , waar je altijd kan mee praten,waar je ook best eens ruzie mee maakt. Je bestaat uiteindelijk toch uit twee verschillende mensen? Ook zalig om het dan weer goed te maken, maar je beschouwthet ook zo als normaal, wij samen, je weet niet beter.
Maar als dan een overlijdt, dan staat de wereld stil, je bent uit het lood geslagen, je bent de weg kwijt, je staat verwonderd alleen, en vraagt je af :red ik dit wel, wil ik dit wel, ik kan toch niet zonder Simon ?
Als een roes gaat alles eerst aan je voorbij, het besef komt pas veel later. Simon die toch mijn man,mijn liefde voor het leven was,met al de ups en downs,die is er niet meer. Je leeft gewoon elke dag verder, de ene dag al wat gemakkelijker dan de andere, het gaat steeds beter, hoewel er soms door gebeurtenissen weer iets in je herinnering komt, waardoor je even met weemoed terugdenkt.
Liederen worden al honderden jaren geschreven, nu ben ik nog geen honderd jaar, maar het valt wel op dat de teksten in de loop van jaren dat ik liedjes gehoord heb erg veranderd zijn bijvoorbeeld ; Mijn moeder zong
O vogelijn op groene tak,
Wat zit gij daar op uw gemak"
Nu hoor ik teksten als:
Jij hebt mij verlaten
Ik had het niet in de gaten
Jij bleef mij niet trouw
Ik hou niet meer van jou
Of nog een voorbeeld:
Het karretje wat op de zand weg reed
De maan was helder de weg was breed
En nu:
Ik zit hier zo alleen
Waarom ging je van me heen
Kom weer vlug
Bij mij terug
Als ik eerlijk ben vind ik de liedjes van vroeger betere teksten hebben,hoewel er altijd uitzonderingen zullen zijn.
Tekenen daar had ik lol in, maar alleen natekenen.
Gaf mij een plaatje en ik tekende het precies na.
Nu heb ik mij op het schilderen gestort, maar ik moet zeggen dat het mij niet mee valt. Heb ik het voorbeeld mooinagetekend moet ik er met verf overheen. Niet met olieverf maar met acrylverf op water basis, olieverf duurt ontzettend lang voor dat het droog is. Het is raar je gaat met de verf over je tekening heen,waar is nu die tekening ?
Het is lang niet zo precies, je hebt er best lef voor nodig, maar heb je het eenmaal door dat je gewoon over je geverfde tekening heen kan schilderen al doe je het tien keer, dan gaat de paniek een beetje over en krijgje een tevreden gevoel als jetekening, een leuk geverfd schilderij wordt.
Dat witte doek daar zit ik best wel eerst een tijd naar te staren, maar als ik eenmaal begin is er geen houden meer aan. Duur hoeft het niet te zijn, om te beginnen koop je niet de allerduurste verf. Wat wel belangrijk is, zijn de kwasten, al heb je er maar een stuk of3 goede kwasten, verschillende dikte,goed materiaal, daar zit wel een verschil van goedkoop en duur in, wat je ook erg merkt met schilderen, dus niet bezuinigen op de kwasten.
Het doek hoeft ook niet duur te zijn vooral in het beginstadium, als het allemaal nog proberen is. Ga niet naar speciale verfwinkels (wel de kwasten, zèèr belangrijk !); er zijn winkels als Acen, of grootwarenhuizen die ook wel dit materiaal verkopen.
Dat leerde ik allemaal van degene die mij les gaf; geen dure lessen, maar gewoon iemand die wél dure lessen had gevolgd en haar kennis aan ons wou doorgeven. Voor 2.50 per week in een buurthuis, kregen we er ook nog een kopje thee voor.
Het zal niet iedereen gegund zijn om zo te leren schilderen, maar heb lef, ga goedkope spullen halen en leef je uit, als je het tenminste leuk vindt, veel succes.
Indra mijn kleindochter, wat een heerlijk mensje. Ze heeft haar driftbuien niet tekort, maar tegelijk ook zo ontwapenend,dat je die driftbuien vergeet en je een bijzonder levenslustig mensenkind aantreft.
Sven haar broer is zon heel ander type; is natuurlijk ook 4 jaar ouder, maar zo heel anders dan zijn zus .
Ik heb ze alle twee te logeren gehad vrijdagnacht, Sven en Indra. Zaterdagnacht alleen Indra , voor het eerst dat ze zonder Sven bij mij bleef slapen.
Sven mocht van zaterdag op zondag bij een vriendje logeren, en Indra was heftig aan het protesteren dat het niet eerlijk was .Oma gelijk sussen : misschien wil je nog een nachtje bij oma slapen ? Ik zag de radertjes in het hoofdje snel heen en weer gaan
Zonder Sven ?
Ja, zonder Sven
Helemaal alleen in het grote bed ?
Ja, maar met al je knuffels, die hebben veel meer plek nu.
Oké ! mag ik dan net zo lang als Sven op decomputer ?
Nee, je mag helemaal niet alleen achter de computer, daar ben je nog te klein voor.
Oooh ! en dat is niet eerlijk, Sven mag wel en oma is veel groter als Sven.
Ja wat moet je daar nu weer op zeggen ? Toen ze vanmorgen om half acht nog slaapdronken met haar zachtste knuffel voor mijn bed stond, vroeg ik of ze nog even naast oma in bed wou
liggen en daar lag ze rap in.Ze was klaar wakker, dus we praatten over alles en nog wat
Oma waarom gaat iedereen dood ? Opa en ouwe oma en Pluk mijn konijn ?
Iedereen wordt geboren en iedereen gaat ook weer dood, daar kunnen wij niets tegen doen, dat is gewoon echt zo.
Maar waarom is Flappie, mijn andere konijn, dan niet dood ?
De een gaat nu eenmaal eerder dood als de ander, daar kunnen we ook niets aan doen.
Dat is ook niet veel dan ! kreeg ik als antwoord.
Nou dan sta je met een mond vol tanden. Het was wel een gouden uurtje,zon heerlijk warm zacht mensenkind naast me. Ik lag weer bijna naast het bed want oma nodigde Indra toch weer uit in haar eenpersoons bed .
Toen we zon klein uurtje hadden gekletst, kreeg Indra honger.Wij uit bed eieren gekookt
Oma mag ik de eieren pellen ?
Dat is goed.
Ze kreeg het niet zo goed voor elkaar. Oma liet zien dat je het eitje even op de aanrecht een paar keer moest tikken, dan ging het schaaltje los zitten. Haar lijfspreuk is ook :Kan ik zelf ! Is niets mis mee, het eitje werd zo wat tot moes geslagen maar het schaaltje kreeg ze er af. Mocht ook oma haar eitje pellen en oma was echt blij dat ze hard gekookt waren.
Gisteren zou ik een eitje bakken voor op brood; ik tik een eitje tegen de rand van de koekenpan en hoor gelijk tik naast mij Ja hoor, Indra zou ook wel even een eitje tikken voor oma Kon het nog net opvangen, het eigeel droop tussen mijn vingers zo de koekenpan in. Ik moet ogen op mijn rug hebben bij deze jonge dame. Dus toen het buurmeisje Liv kwam vragen of Indra bij haar kwam spelen, was oma daar niet rouwig om.
Maar toen haar vader haar kwam ophalen, nam ik toch met een dikke zoen afscheid van haar .
Ik had u al verteld dat ik 2 zebravinken heb, je kan wel zeggen zebravink'jes, want het zijn hele kleine kleurige, heel bedrijvige vogeltjes. Als mensen een dier naar hun karakter zouden moeten zoeken,dan passen deze vogeltjes uitstekend bij mij .Ik ben ook best wel druk lawaaierig in mijn praten en bedrijvig zeker wel, dus een goede keus van mij.
Het is echt een genoegen om de beestjes te bestuderen, ze zijn zo sociaal met elkaar, ze poetsen de hele dag de veertjes van elkaar, zitten kneuterig tegen elkaar aan, kunnen heel druk met elkaar communiceren. Echt een voorbeeld voor de mens. Ze eten gezamenlijk uit het voerbakje, poepen gezamenlijk in het drinkwater. Waarom ze dat steeds doen is mij een raadsel; ik kijk nu wel een paar keer per dag of het nog schoon is, verdenk ze er bijna van dat dit hun manier is om als het warm is, elke keer koel water te krijgen.
Als ik ze ga schoon maken zijn ze wel wat paniekerig. Help ! daar komt een grote hand het kooitje in om de stokjes en het mandje van touw, wat ook in het kooitje hangt, schoon te maken.De bak waar het zand in zit en de poepjes van de heren (het zijn 2 mannen), die kan je gelukkig gewoon er onderuit halen om schoon te maken. Het is fijn voorze als ze er weer op en top bij zitten, ik kan ze bijna horen zeggen bedankt hoor !
Ben dan over mezelf ooktevreden, want eten en drinken zal ik nooit vergeten, maar schoonmaken is er wel eens bij ingeschoten; er is niemand anders die het doet en je hebt nu eenmaal de verantwoordelijkheid voor de beestjes, dus daar werk ik ook aan,elke week schoonis mijn motto nu.
Ik heb u verteld dat laatst, met die erge storm,er een hele dikke tak afgerukt was door de bliksem van zon knotwilg. Vanmorgen liep ik er weer langs en ineens dacht ik : waarom komt er hier geen boom chirurg aan te pas, ik dacht dat die bestaan ?
De gemeente kan natuurlijk niet weten waar overal schade is aangebracht, maar dan vraag ik mij toch af of het onze plicht niet is om een telefoontje te plegen naar de gemeente en dan vertellen van die gewonde boom. Ja ik zie het als een grote wond, en denk dat de boom dood gaat als er verder niets aan word gedaan.Als een mens een ongeluk krijgt staan er wel 5 mensen te bellen om een ambulance, en die komt dan gillend binnen een tien minuten aanrijden, maar wie doet er wat voor die boom ? Ik denk dat ze mij voor gek zullen verklaren als ik zou bellen dat er een boom gewond is.
Zo heb ik vorig jaar twee brandweerwagens laten uitrukken voor een koe die aan de overkant te water lag.In mijn ogen kon hij er niet meer uit, de andere koeien stonden met hun koppen zó boven die koe, dat hij geen mogelijkheid zag om er uit te komen. Dus ik bellen, maar toen de boer gewaarschuwd werd en hij er aankwam en de koeien ging roepen,kwamen ze braaf naar hem toe en de koe in het water stapte er kalmpjes uit Nu daar stond ik dan !
Kunt u zich voorstellen dat ik nog een keertje nadenk voor ik de gemeente bel ? Hoewel mij het echt zeer doet, die arme boom
Hetweer buitenmooi, en dan weer buien. Zo is het op het ogenblik, de ene dag kachel aan en de andere dag in je zomertruitje. Met de mens zn buien is het net zo, de ene dag vrolijk gezellig ,de andere dag somber en chagrijnig. Het is dus, als je het goed beschouwt,natuurlijk ,want de natuur geeft ons het voorbeeld;een hele geruststelling, toch ?
Aan de natuur kunnen we niet sleutelen, aan ons zelf wel en als je dan hulp krijgt, op de dagen dat het even niet gaat, is dat mooi meegenomen en mag je dat aanvaarden . Dus kan je zelf eens iemand troosten of er gewoon zijn. Doe het alstublieft, het is ook voor jezelf een fijn gevoel. Het kost geen geld, maar medeleven begrip en liefde voor de mede mens. Ik blijf geloven dat, als ik een ander goed doe , ik ook goed ontmoet.
Je wordt wakker (dat neem je aan), oogjes open, gordijn open, eerst kijken hoe het weeris.
Als het mooi weer is hup eruit naar toilet, meteen badkamer in.
Is het slecht weer dan ook naar toilet, en met een noodvaart weer terug in bed; ligt er aan hoe laat ik wakker word.Is het al laat dan schiet ik gauw een joggingbroek aan en een oud vest om Rocky uit te laten, helaas is er geen hondentoilet in huis, zou een stunt wezen als Rocky ook op het toilet kon.
Als het hard regent ben ik gauw terug, want Rocky heeft nu eenmaal een hekel aan hemelwater, trouwens hij heeft een hekel aan al het water, wat hem duur kwam te staan.Eergisteren waren we in Marieëndal,komen we een mevrouw tegen met 2 hondjes, formaat Rocky.Dat was leuk, heerlijk rennen en stoeien; oh oh ik hoor ineens een plons. De mevrouw kon Rocky aan zijn nekvel uit een heel vies slootje vol groen kroos halen, hij had gedacht door het kroos dat hij daar ook op kon lopen, niet dus.
Het arme beest wist niet hoe hij het had, wat wit was van zijn vachtje was nu vuil grijs, er zat allemaal kroos in zijn haren en hij was kleddernat en daar wist hij ook even geen raad mee.
Hij gleed met zijn koppie door het gras heen en ging dan plat op zijn buik liggen en onder zijn oogharen door naar mij kijken van waar is die handdoek nou waar je me altijd mee afdroogt? Ja,geen handdoek binnen bereik, dus je moet maar drogen onder het lopen door naar huis.
Het staartje was natuurlijk ook kleddernat, hij wist zich er echt geen raad mee. Hij holde wat vooruit en ging dan toch weer plat op zijn buik; dit gedrag had ik nog niet eerder gezien van hem, dus het was duidelijk dat het kwam omdat hij zo nat was.
Was hij al en klein beetje opgedroogd,thuis werd hij nog weer veel natter want hij moest echt meteen onder de douche. Dus dat was dubbel nat !
Ik ben natuurlijk weer helemaal afgedwaald van mijn oorspronkelijk verhaal. Dus de dag beginnen wordt wel beïnvloed bij mij door het weer. Kunnen heel veel andere mensen niet zeggen , die MOETEN gewoon wel elke dag , altijd op het zelfde uur er uit want die zitten in het arbeidsproces en kunnen niet zeggen : het is slecht weer, ik ga mijn bed weer in.
Ook zijn er zat mensen die een ingebouwde klok hebben , die kunnen niet anders dan elke dag het zelfde uur eruit;hun dag zou helemaal in de war lopen als dat anders zou gaan.
Zo ziet u maar, het begin van de dag is zeer belangrijk want je zult toch echt eerst moeten beginnen, wil je ook eindigen met een dag, daar hoeft geen mens lang over na te denken.
Eten ,dat hoort in je leven. Zonder eten ga je dood .
Weet u er zijn allerlei rituelen met eten, de chinezen eten met stokjes, ik heb Turkse mensen zien eten gewoon met hun handen uit de schaal en wij kunnen heel goed over weg met mes en vork.
Dan is de vraag eet je lekker ? Als je eten op je bord hebt wat je niet smaakt,dan prik je willekeurig maar wat aan je vork en eet met lange tanden. Heb je iets op je bord wat lekker is dan is het al op voor je er erg in hebt.
Eten is ook een sociaal gebeuren, heel veel mensen nodigen elkaar uit om samen te eten dan is het gezelliger, je kunt wat babbelen en de laatste nieuwtjes aan elkaar vertellen, ook kan je dan de gastvrouw of heer een complimentje geven het etensmaakt heerlijk. Ben je alleen dan is dat toch een groot verschil.
Belangrijken zaken worden ook vaak besproken onder het genot van een hapje en drankje.
Dus aan eten zitten een heleboel goede kanten, maar als je te veel eet dan gaat het verkeerd, je wordt veel te zwaar, en dat is slecht voor je gezondheid .Dat weet je best maar eten kan ook als een troost dienen, heb je veel verdriet of voel je je hondsberoerd,dan kan eten even troost bieden. Dat is even zeer belangrijk want als je je dan te buiten bent gegaan, heerlijk hebt zitten schransen, dan word je daar weer verdrietig van en dan loop je in een kringetje .
Dus, eten is van levensbelang.
Ja, over lekker eten : mijn kleindochter Indra had gisteren haar kippenpoot zo smakelijk op zitten peuzelen, dat toen Pappa later zijn kippenpoot ging opetenbedelde ze om een stukje van hem, maar dat ging niet door, en toen griste ze zo de 3 vellen die Chris, Sven en ik er afgehaald hadden (zij had het pootje met huid en haar opgegeten) van de schaal en stak die ook in haar mond. Ik griezelde helemaal want dat is vet hoor; ik hoop dat ze daar vandaag geen last van heeft gehad.
Als je haar maar goed zit !,dat is en kreet die iedereen nuwel kent, maar ook als je mooie kleding draagt dan voel je toch ook iets van hé kijk mij eens.
Maar als je geen gemakkelijk haar hebt en je moet er elke dag wel even mee bezig zijn,denk ik soms weleens : vandaag even niet ,en dan hoeven die leuke kleren ook even niet, want dat is dan een vlag op een modderschuit, ook een uit drukking die zeer bekend is.
Als ik dan een dag later weg moet, naar een afspraak of zo, en ik heb mijn haar mooi en fijne kleding aan en heb me een beetje opgemaakt, en ik kijk in de spiegel, dan denk ik ook weer : heb dit nu elke dag evenvoor je zelf over want het resultaat isbevredigend.
Het is leuker om te zien als je er goed uit ziet, of je ziet een betrokken gezichtje met wapperende haren en die slobberige trainingsbroek en dan dat vest er op wat al jaren oud is.
Het liefst ook geen behaeronder, gewoon heerlijk alles lekker laten hangen zoals het hangt; het is af en toe voor mij zeer verleidelijk er zo bij te lopen, maar als er dan per ongeluk iemand aan de deur komt die je een tijd nietgezien hebt, dan denk ik oh oh, had ik me nu maar wat uitgesloofd vanmorgen, dat is het risico dat je dan loopt. Maar als het een goede kennis is, of familie, dan hebben ze je vast wel vaker zo gezien.
Ik wil er eigenlijk mee zeggen, als je er als een slobber af en toe wiltuitzien,moet dat kunnen;het heeft ook een voordeel, als je dan ineens wel mooi gekapt en gekleed te voorschijn komt, valt het verschil dubbel op, toch?
Oma worden daar doe je niets aan. Nou ja je hebt je zoon op de wereld gebracht en die heeft nu ook een zoon en een dochter, Sven en Indra, op de wereld gezet, en ik weet nog goed toen hij kwam vertellen dat we opa en oma zouden worden dat ik dat geweldig vond.
Maar dan word je oma en opa ,je hebt er geen cursus voor gevolgd, dus je doet je uiterste best om een goede opa en oma te zijn.
In ons geval waren we wel opa en oma,maar mijn man was ernstig ziek en gehandicapt dus veel dingen die een opa zou doen met zijn kleinzoon gingen niet. Wonderlijk genoeg hadden Sven, onze eerst geboren kleinzoon en opa , een hele sterke band .
Wat ik absoluut niet had verwacht ,Sven wond opa om zijn kleine vingertje ; het was vertederend om te zien hoe opa snoepjes bewaarde die hij kreeg ,om ze later, als Sven naar huis ging, te voorschijn te halen en hem dan de traktatie gaf.
Indra heeft opa niet bewust meegemaakt, ze was nog geen jaar toen mijn man stierf, dus weet ze alleen van fotos wie opa was.
Ik ben dus oma en ik vind het heerlijk, maar ik zit toch met een dilemma.
Overal om mij heen zie ik opa,en omas die kleinkinderen van school halen naar zwemles gaan . opvangen als ze uit school komen ; zelfs een vriendin van mij gaat oppassen bij de ene zoon. Nu heeft de andere zoon ook een kleintje .Ze verdeelthaar tijd tussen de twee kleinkinderen zodat de ouders toch kunnen werken.
Ik heb zelf nooit een opa en oma gekend,allebei de kanten, zowel vaders als moeders kant, waren al overleden voordat wij kwamen. Ik ben vaak jaloers geweest als ik vriendinnen met hun opa en oma zag,maar nu zou ik wel die oma willen zijn die ik gemist heb.
De tijd is anders nu ; ik stelde me voor dat ik naar mijn oma ging dan thee kreeg met koekjes en dat oma fijn ging voorlezen uit mooie sprookjesboeken, maar nu zit mijn kleinzoon het liefst achter de pc spelletjes te doen en weet nauwelijks wat ik aan drinken en eten aan hem geef.
Zijn zus is ook helemaal geboeid door films die ik dan draai omdat ze datvraagt, dus oma zit er voor spek en bonen bij, toch geniet ik wel van hen.
Nu kwam vanmiddag toch het telefoontje wat ik gevreesd had. Mijn zoon belde op en vroeg Ma heb je morgen middag wat te doen ?
Hoezo ?
Zou u de kinderen uit school willen halen, dan hoef ik geen extra uren op te nemen van mijn werk ?
Wauw hoe zeg ik dat ik dat nu net niet wil ? Niet voor mijn zoon of kleinkinderen,maar ik wil niet ingeroosterd worden , ik ben bang dat als ik heel blij zegnatuurlijk het is goed, dat er dan meer dagen komen, dat oma bij school staat te wachten.
Het is dubbel. Aan de ene kant wil ik dolgraag mijn kleinkinderen een fijne oma geven, die dan met een kopje thee klaar zit, om ze een fijne herinnerring voor later mee te geven, maar de eerste 7 jaar was ik nauwelijks betrokken bij het gezin en nu heb ik het idee dat ik ingelijfd word ! De keus is aan mij, wat doe ik ?
Ik heb wel meteen, toen mijn zoon het vroeg, gezegd wat ik ook hier opgeschreven heb, het was even stil en toen kwam het antwoord : Bij deze er akte van genomen, wij houden er rekening mee !
Dus nare dingen worden opgevolgd door fijne dingen,dat willen we graag geloven,
Anders zie je er geen gat meer in ,dus geloven is uiterst belangrijk .
Maar als je niet meer geloven kan ,wat dan?
Waar haal je dan de kracht vandaan om het leven te leven?
Zonder geloven in de goedheid van de Mens
Want dat je daar in moet blijven geloven ,is een must
Anders ga je er aan onderdoor ,al het akelige wat je hoort en ziet om je heen.
Een Mensen leven telt niet meer, word je niet neergestoken na een vecht partij, word je in een vreemd land gedood door een bom.
Mensen worden doodgeschoten op de stoep van hun huis omdat, wat ze te zeggen hadden niet in de smaak viel,we hebben dus ons geloof in de mensheid zo hard nodig.
Maar dat het zwaar word om te blijven geloven ,dat Achter de wolken altijd de Zon schijnt is meer dan duidelijk.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
