Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Gisteren was ik aan het mopperen dat we weer naar de winter gingen,vandaag was het totaal ander weer.
De wind was nog snijdend maar als er een strak blauwe lucht bij is en een zonnetje zijn uiterste best doet om warmte te verspreiden, dan ziet alles er anders uit. Zodra ik de gordijnen opendeed in mijn slaapkamer zag ik de blauwe lucht en het zonnetje .Hoera mijn gemopper heeft wat geholpen, ze dachten boven; laten we voor die meid het zonnetje maar weer even te voorschijn halen ze heeft het even nodig. Klopt hoor ik ben wel een licht mens een mens die graag licht en zon ziet, maar wie is dat niet.? Ik kan me niet voorstellen dat mensen gelukkig zijn als het buiten zo grauw is. Ergens is dat best wel erg dat je het gelukkig zijn laat bepalen door het weer.
Beetje treurig is het wel in plaats van dat het warmer word hollen we hard achteruit met het 'weer'. De winter staat gewoon opnieuw voor de deur. Vanmorgen was alles bevroren de hagelsteentjes lagen weer in de tuin, er snijd een harde oostenwind door Den Helder het is echt niet meer leuk vind ik.
Vanmiddag fijn mondharmonica gespeeld het lukt steeds beter om samen een leuk deuntje uit de mondharmonicas te halen we hebben er gewoon plezier in.
Daar na had ik even geen plezier.
Rocky moest nodig poepen maar ik was al bijna thuis toen ik hem kwijt was , hij zat nog een stuk terug te proberen of het lukte. Ik voelde al een klein beetje nattigheid was dat maar zo, helpppp... in die lange haren aan de achterkant hing een hoopje die gewoon niet weg kon, zat vast in het haar. Ja dan loopt hij geen meter meer als dat er aan bungelt. Natuurlijk geen zakdoekjes bij me, zag nergens iets waar ik de poep mee kon afvegen nou het was geen afvegen het moest echt er af getrokken worden getverderrie, vroeger vieze poepluiers nu vieze Rocky kontjes. Ja, ik moest toch wat dus handen vies maken dan maar zoveel mogelijk weg gehaald zo dat hij weer wou lopen, echt vies hoor handen helemaal vol ja en toen hoe haal ik de sleutel uit mijn jaszak? Hoe maak ik mijn jas open ik heb er een beetje moeilijke knip op? Had hartstikke poep handen dus ik moest van alles en nog wat schoon maken, ben blij dat er dan bleekwater bestaat daar werk ik graag mee. Zulke cadeautjes zijn straks afgelopen als hij getrimd is.
Adam leefdelang geleden, eenzaam in de tuin van Eden, met de zegen van de Heer, wat verlangt een mens nog meer. Hij liep lekker in z'n blootje baadde zon en baadde pootje, in het water van de beek, zeven dagen van de week
Adam leefde zonder zorgen, tot dat hij op zekere morgen, plotseling ontdekte dat ieder dier een vrouwtje had ! Hij zei:'Heer, ik wil niet klagen, maar ik zou U willen vragen onderdanig en beleefd, of U ook voor mij een vrouwtje heeft.'
'Goed,' zei God,'ik zal mijn best doen, maar dan moet jij zelf de rest doen. Ik zal zorgen voor een vrouw, die haar leven deelt met jou' Adam liep van pret te zingen, hij kocht twee verlovingsringen.
Prijs de Heer, ik krijg een wijf, al kost 't me een rib uit 't lijf.'
En toen Adam lag te slapen, heeft de Heer de vrouw geschapen, 't Was een droom van elke man, alles d'r op en alles d'r an. En ze leefden heel tevreden, samen in de tuin van Eden.
Tot dat op zekere dag, Eva de boom met appels zag, Eva dacht:'Wat kan het schaden aan zo'n boom zo volgeladen.
Ofschoon de Heer het mij verbiedt, mist men een, twee appels niet.' Eva brandde van verlangen toen zij al dat fruit zag hangen, Ze nam een hap terwijl ze zei: An apple a day keeps the doctor away. Toen was 't gedaan het mooie leven , Het paradijs werd opgeheven, Door een appel, zo ik weet, werken wij ons nu in 't zweet, Door het eten van die appel, werken wij ons nu te sappel: Het is daarom dat ik beweer: Snoep verstandig, eet een peer!' met de groeten van deze ''heer'
Ik weet niet wie het geschreven heeft, ik kreeg het toegestuurd door mijn schoonzus, ik vond het leuk
Tjonge tjonge ik ben van de Hemel weer keihard op aarde beland, ik was 2 en n half uur in de Hemel met mijn vriendin samen hebben we twee uur naar een concert geluisterd gezongen door het; Huisduiner koor.
Huisduinen, een dorp onder de rook van Den Helder, het was geweldig, we hebben zo genoten. Ik kom thuis ga Rocky even langs het pad achter uitlaten, zie ik vier kinderen ongeveer 11 jaar aan de overkant van de sloot zand of stenen naar de 2 zwanen gooien zomaar, de zwanen waren in het water zijn eigenlijk veel te tam denken dat ze van iedereen die ze zien brood krijgen, dus vol verwachting zwommen ze naar die kinderen en krijgen een lading zand op hun veren. Waar is dat nou toch voor nodig. Ik geef een brul naar de overkant:
Hé laat dat, sodemieter op, weg wezen
Hoor ik zeggen van de overkant:
Wil je een beetje op je worden passen
zon klein snot joggie.
Ja, dat wil ik als jij geen zand naar de zwanen gooit, ben je nou helemaal betoeterd, gooi brood maar geen zand.
Fuck you tering wijf.??
Eigenlijk moet ik dan de wijste zijn en niets meer terug zeggen, maar ik werd woest.
Wie moet er hier nu op zijn woorden passen
Er werd nog twee keer herhaald wat ze eerder zeiden, het was te ver weg het liefs was ik naar de overkant gezwommen om zon gassie bij zijn kleine nekkie te pakken en mee naar zn ouders te nemen, niet dat ik de illusie heb dat ze zullen vertellen waar ze wonen. Keihard kom je dan weer op de aarde terug na een geweldig concert. Daar ga ik nu nog maar van nagenieten, alleen ik begrijp niet waarom die kinderen perse die zwanen iets aan moeten doen.
Loopt Pa Zwaan op het fietspad als moeder Zwaan aan het broeden is, dan kan Pa Zwaan best wel lastig zijn, maar nog geeft het hun niet het recht zand of stenen te gooien. Een kind houd dacht ik over het algemeen van dieren ?
Vanmiddag naar de mevrouw geweest in het tehuis voor oudere mensen, klinkt toch iets beter als bejaarde tehuis vind ik. Was gezellig, ik wilde uitproberen of Rocky bij haar een half uur wou blijven zonder in een soort wolfgehuil uit te barste. Vrijdags morgen ga ik altijd een halfuur in het tehuis vrijwilligers werk doen. We hadden bedacht dat als Rocky niet de boel op stelten zet, dat ik hem dan dat half uurtje naar die mevrouw zou brengen. Hoeft hij niet alleen thuis te zijn, als ik hem dan ophaal, nog een uurtje blijf, zijn we allebei tevreden. Ik heb Rocky bij de mevrouw geïnstalleerd en ben weer weg gegaan, ik dacht ik loop de gangen wat door, blijf 10 minuten weg en dan ga ik weer terug. Ik loop op de gang er hangen allemaal schilderijen, aangezien ik ook een poging tot schilderen doe, was ik de schilderijen een voor een aan het bekijken, komt er een mevrouw uit haar kamer, ik klets altijd tegen iedereen meestal word er heel vriendelijk terug gepraat.
Wat zijn die schilderijen mooi hé mevrouw, fijn toch dat u daar elke dag naar kan kijken,wat een mooie kleuren.
De mevrouw knikt en zegt; ja dat vind ik ook, ik kan het zo niet
Ik probeer af en toe iets te schilderen, daarom sta ik zo te kijken.
We lopen samen een stukje de gang op zegt die mevrouw,;
Wilt u misschien een schilderij zien die iemand voor mij gemaakt heeft, het kerkjes uit mijn dorp waar ik geboren ben. De dominees vrouw heeft het geschilderd, wij hebben vroeger schuilhokje gespeeld op het kerkhof.
Dat wil ik best wel zien hoor
We lopen weer terug naar haar kamer en gaan naar binnen,daar hangt een heel lief schilderijtje, het was een in aquarel geschilderd landschap, een kerkje met inderdaad grafstenen, n vaart er voor met 2 bootjes op de voorgrond, 2 zeilbootjes die afgedekt waren met blauw zeil, mooie paden die naar het kerkje toe liepen, het was schattig.
Nou mevrouw ik kan best begrijpen dat u dit schilderij op zon mooie plek hebt gehangen, het is erg mooi.
Ja, ik kom uit Friesland
Oh, maar daar heb ik ook drie jaar gewoond
Het werd een zeer gezellig gesprek ik was totaal vergeten wat ik op de gang deed. De mevrouw was in mijn ogen nog helemaalniet oud dus moest ik natuurlijk weer nieuwsgierig zijn ;
hoe komt het dat u zo jong in dit huis zit, heeft u het naar de zin?
Hoe oud denkt u dat ik ben?
Ik dacht net zo oud als ik, ik word 67 dit jaar.
Ik ben 70 jaar, ik heb een hersenbloeding gehad, ik kan niet meer alleen wonen
Toen kwam het levensverhaal van de mevrouw er achteraan, dat ze altijd schooljuffrouw was geweest en diplomas had gehaald met handwerken. Ineens wist ik weer waar voor ik op de gang liep, mevrouw wou naar beneden en ik op een draf naar mijn mevrouw.
Waar was je nou?
Ik dacht, ik maak het half uurtje maar vol dan weten we zeker of hij blaft of niet
Rocky heeft wel de hele tijd voor de deur gelegen maar geen lawaai gemaakt
Achteraf dacht ik slim van Rocky, ik had mijn jas achter gelaten dus hij wist gewoon dat ik zo teug zou zijn.
Ik ben daarna terug naar mijn eigen huisje gegaan en heb mij gelukkig geprezen dat ik nog zelfstandig zonder hulp kan leven zoals ik dat wil. Daar sta ik weinig bij stil maar vanmiddag werd het mij duidelijk hoe goed ik het heb.
Zo jammer, het is grauw, miezerig, gewoon snert weer, je zou bijna de snert pan weer opzetten voor een heerlijke dikke geurende warme kom erwtensoep met veel lekkere sappige rookworst, helppp het water loopt in mijn mond.
Vandaag begonnen met een kom muesli, lekker stevig, smorgens is het belangrijk om goed te eten, heb ik van mijn kalenderblaadje en van alle goede vrienden die weten dat ik soms vergeet s.morgens te eten, omdat ik Rocky uitlaat als we wakker zijn, dan meestal gelijk even achter de pc duik, smiddags vaak weg ben en dan om half 4 wel eens denk ,heb ik eigenlijk al wat gegeten?, ja, als ik dan aan het eten ga, u weet t met dit hopeloos geval.
Elke dag kan ik opnieuw beginnen, dus dat heb ik vandaag gewoon gedaan.
Zondag is een aparte dag, hoef je niet te werken, alles mag Maar ben je alleen, waar ga je dan heen? Iedereen wil van zijn vrije dag genieten, dus zeker geen visite. Dan loop je een beetje verloren, wil ergens toch graag bij horen. Maak zelf maar wat van de Zondag, het word vanzelf weer Maandag.
* Een goede vriend
Een goede vriend... zal er altijd voor je zijn Een goede vriend... staat altijd achter je wat je ook doet Een goede vriend... neemt afstand als je hem niet nodig hebt Een goede vriend... spreit zijn armen weer wijd openen Een goede vriend... en druk je tegen zijn hart Een goede vriend... heeft elk mens nodig.
Vandaag was de Lente al op de vlucht, er stond een gore wind die best koud was, de krokussen waren allemaal dicht, ze hadden hun bloemblaadjes beschermend om hun heen, we mochten even snuffelen aan de Lente. Vandaag heerlijk gezwommen, veel oefeningen gedaan heel heftig meegedaan, ik voelde me schuldig omdat ik drie dagen het lijnen helemaal aan de kant had gegooid. Was verleden week juist zo blij dat er na drie weken weer wat af ging, maar voelde mij op een gegeven moment helemaal niet lekker, had weinig lust overal in, had het heel erg koud, niet happy dus. Had kaneel beschuitjes gekocht, toen ik 1 beschuitje wilde eten, ging bijna het hele pak er achter aan. Ik kwam smiddags thuis van de mondharmonica club hing er gebakken vis aan de deurknop van de voordeur. Voor dat het gesprek met mijn vriendin (die het daar neer gehangen had) afgelopen was had ik al 1 groot stuk gebakken vis, koud achter mijn kiezen. Het tweede stuk daar heb ik mijn zoon voor gebeld of hij het hebben wou voor bij zijn avond eten, anders was het er zeker weten achter aan gegaan. En dan is de beer los, er gaan zachte witte sneetjes brood met dik pindakaas achter aan, zachte witte sneetjes brood met ontbijt koek en dik boter, het laatste runder braadworstje, enz enz echt afschuwelijk ik kon niet stoppen. Drie dagen gewoon eten wat ik wilde, vandaag is het goed gegaan, niet te weinig gegeten maar genoeg. Ik wil echt stoppen met het lijnen als ik er vandaag ook een potje van maak. Dus een makkie is het niet. een goede vriend zei wel iets treffends: Je doet 3 stappen voor uit en 1 stap weer achteruit, blijven er toch 2 goede stappen over." Ben blij met goede raad, is altijd welkom. Daar hou ik me maar als een redding boei aan vast.
Gisteren en vandaag voelde we dat de lente in aantocht is, gisteren scheen de zon volop je zag gewoon de krokusjes uit het gras hun kopjes opsteken en later door het warme zonnetje hun hartjes openen, felle oranje hartjes in een mooie kleur paars, de sneeuwklokjes die zich openen om dan ineens parasolletjes te zijn. De vogeltjes fluiten er op los,heerlijk laat de lente maar komen.
Mijn Vader was niet groot Maar heeft tot zijn dood Met groot gebaar zijn hele leven Veel zorg en liefde aan ons gegeven Denk terug aan hem met genegenheid Ik was zijn kleine meid.
*
Poppenkast
Jan Klaasen en Katrein moeten jeugt herinnerringen van elk kind zijn, Ik weet dat mijn Vader ons mee nam naar de Dam in Amsterdam.
Daar voor het paleis stond een poppenkast We hielden mijn Vaders hand stijf vast. Want het moest vrolijk zijn Maar Katrein kwam op. en sloeg Jan Klaasen met een stok op zijn kop Ook een politieagent met boef Kwam steeds langs soef...soef Dan die dood van Pierlala Riep altijd "Ik kom er aan ha...ha..." Wij gilden het uit, "pas op daar komt hij aan." Als het te eng werd ging ik achter mijn Vader staan Mijn Vader was mijn held Thuis werd alles in geuren, en kleuren verteld.
Erg blij ben ik met mijn computer, hij is bijna mijn grootste vriend.
Nog blijer ben ik met de mensen die mij in de loop der jaren hebben bij gestaan om de computer te leren kennen. Mijn computer techneut, die zo gauw hij kan komt als deze dame weer eens in paniek was omdat ze een of ander knopje had aangeraakt en ze bijvoorbeeld alleen maar hoofdletters kreeg(Caps-lock). Hij staat nog steeds voor me klaar als ik even weer iets niet goed heb gedaan. Een hele goede vriend springt ook meteen bij als ik een nootkreet geef: Helppp, heeft alle geduld van de wereld om dan via email alles uit te leggen. Ik bof maar met zulke fijne mensen anders had ik niet geweten hoe ik met de computer om moest gaan. De computer was voor mijn man aangeschaft, toen mijn man overleed dacht ik eerst ik doe die computer weg wat kan ik er mee? door een kleine cursus in het buuthuis kreeg ik de eerste beginselen mee, daar na door fout op fout te maken en toch maar blijven proberen ben ik zo langzamerhand een beetje wegwijs op mijn computer. Ik weet nog geen derde wat ik allemaal met mijn computer kan doen, maar dat vind ik ook niet zo belangrijk, ik ben al blij dat ik mijn blog kan verzorgen mn fotos er bij kan zetten, mijn email post te voorschijn kan toveren, zelf email kan versturen. Email weer doorsturen om andere blij te maken
Dat email krijgen is vaak zo prachtig. Vandaag was ik ook weer zon bofkont, ik kreeg een email van de Hermitage, een enorm kasteel dat in Sint Petersburg staat.
Het is toch een wonder dat ik hier op mijn stoeltje bij de kachel, zonder een lange reis te maken, zonder intreegeld te betalen op de eerste rang zit, met een gigantisch Opera koor op de achtergrond , dat prachtige kasteel met al zijn kunstschatten kan bewonderen. Mooier kan je het niet bekijken, werkelijk schitterend.
Ja ik zou me geen raad weten als ik mijn computer niet meer had.
Vanmorgen om half elf was ik bij de mevrouw die ik regel matig bezoek voor haar en voor mij een beetje gezelligheid. Ik trof haar aan behoorlijk in paniek en boos aan.
Ze zat op het randje van haar bed heel verdrietig te zijn, ze moest nodig plassen maar voelde zicht te wiebelig om zelf op te staan en met haar rolator naar de toilet te gaan. Alleen al door aanwezig te zijn, haar een beetje te kalmeren en dan zachtjes samen op te staan om naar het toilet gaan voelde ze zich al iets blijer. De opluchting na een grote plas hielp daar ook vast aan mee.
Ze was boos en vertelde dat ze wel 6 keer gebeld had, dat er wel iemand kwam die zei: U kunt het zelf, probeert U het maar. Toevallig toen ik er zat, kwam er ook een zuster binnen,
Jij was eerst dat lieve zustertje dat op drie hoog zat nu je naar beneden bent gekomen ben je helemaal niet zo lief meer. Dat was het eerste wat mevrouw zei.
Ik ben nog de zelfde lieve zuster, maar U bent veranderd.
Als je maar weet als het langer zo door gaat, maak ik er werk van
mevrouw we doen ons best, het is erg druk, en u kunt echt zelf naar de toilet, ik geef u een bruis tablet, zal ik het vast in een glas doen?
Wat moet ik met die grijze tablet? Ik heb altijd een witte
Die witte krijgt u smorgens deze tegen de middag, hier zit ijzer in
Verpleegster doet een beetje water in het glas en de bruistablet.
Ruik eens hoe dat stinkt zegt mevrouw, Ik zei tegen haar er moet meer water bij
Dat wil ze niet, dan heeft ze te veel water, is het te weinig is het ook niet goed zegt de verpleegster.
We doen er gewoon meer water bij dan mengt zich dat goed, heeft ze genoeg gedronken dan is het klaar. " Zullen we dat doen ? vraag ik.
Word mijn hand vast gepakt en zegt mevrouw, zo is het lekker ja dan gaat er wat in mij om. Ik begrijp best dat ze moeilijk is, dat er teveel tijd druk is voor het personeel, dat mevrouw niet helemaal begrijpt dat ze niet in de totale verzorging zit, dat ze anders naar een verpleeg instelling moet.
Ik begrijp het gerust, toch voelde ik een soort medelijden, dat misschien niet gegrond is, maar ik vond het net een vogeltje die gevangen zit in een net die zijn vleugeltjes nog wil uitspreiden maar geen kant meer op kan, een vis die op het droge word gegooid en dan spartelend en naar adem snakkend langzaam dood gaat. En dan ben je 82 jaar.
Gisteren druk, vandaag zon dag dat je niet vooruit te branden bent, maar goed dat Rocky zeker twee keer een wandeling maakt en ik mee mag met hem, anders was ik geloof ik de hele dag in pyjama gebleven. Het weer is al een paar dagen grauw, dat gaat gauw vervelen.
Gisteren vrijwilligers werk gedaan, smiddags een lotgenoten middag gehad van het Asmafons, daar hebben we heel leuk geschilderd. Ik heb wel eens vaker geschilderd maar dan op een wit doek waar je zelf eerst je tekening moest opzetten. Nu was het doek voorgedrukt met een klaprozen veld en wolken, alles zonder kleur, dat mochten we zelf naar wat je leuk vond in schilderen. Ik heb een hele gezellige middag gehad en het resultaat ziet u nu in mijn blog, ik ben niet ontevreden alleen er kan nog veel meer kleur in dan moet je er meer tijd insteken als in een middag. Wat echt jammer was dat de kwasten waarmee we konden schilderen echt niks waren, veel te hard en te stug, maar we moesten roeien met de riemen die we hadden. De setjes waren compleet;
doek met tekening verf mengbakje en dan twee kwasten. Het zijn hele goedkope zetjes, dat geeft helemaal niets alleen de kwasten zijn wel van belang. Als je het leuk vind zo te schilderen is het wel beter iets meer geld uit te geven voor de kwasten, die zijn dan wat afgetopt zo dat je echt met een smal puntje kunt schilderen en ze zijn van veel zachter haar gemaakt. Ja daar heb je ook nog weer kwaliteiten in. Maar begin je er eenmaal aan zul je zien hoe leuk het is.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
