Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Versjoemel dat woord bedenk ik zelf, ik kan wel het woord sjoemelen, dat betekend niet zo nauw nemen.
Ik geloof dat ik daar een handje in krijg, het is te merken als ik door mijn huis loop.
Hé, staan daar geen 5 paar schoenen in de slaapkamer? Waarom liggen er teveel boekjes op het nachtkastje? een boek is toch voldoende? De afwas wel afwassen en dan in de gootsteen laten drogen, deed ik vroeger nooit, het werd meteen afgedroogd. Scheelt wel wat vlekjes af en toe in mijn theedoeken, want ik heb niet gezien, dat de hele kluit vorkjes en lepels (die ik dan tegelijk afwas ), niet helemaal schoon waren, dat er per ongeluk nog wat op dat ene mes zat. (Pak ook de hele kluit weer tegelijk op om af te drogen)
De theedoeken? waarom doe ik ze niet als vroeger elke dag in de wasmachine? elke dag een schone theedoek en handdoekje? Nu denk ik na drie dagen go jé de theedoek moet ook vervangen worden, ik moet een ander handdoekje ophangen. Ik zit nu ook weer in mijn oude heerlijke slobbervest en jogging broek, niets straks, gewoon heerlijk sjoemelig. Ik zit op mijn gemakkie nu mijn verhaal op te schrijven, de tuindeur staat open, het zonnetje piept lekker warm de kamer in, de was is klaar, die doe ik zo naar buiten, ik ben aardappels aan het koken ga weer een lekkere tonijn salade maken, vanavond komen de kleinkinderen een nachtje logeren. Pappa Chris heeft een feestje vanavond, hij kan dan weer heerlijk balroom dansen, het feestje is in de dansschool, dat gun ik hem van harte hoor, hoewel ik zelf ook wel mee gewild had.
Het leven is af en toe sjoemelig bij mij, maar de krulspelden zitten al weer in het haar en als Chris de kinderen komt brengen, dan heb ik mijn wenkbrauwen een streepje gegeven, mijn haar voor de zoveelste keer weer in de plooi gemaakt, en mijn mooiere broek en truitje aangedaan. Dus ik zie wel dat sjoemelige, maar dat moet dan maar even omdat ik dat zalig vind .
Hier zit ik dan en schrijf allemaal kleine 'gedoetjes'die ik mee maak, ik schrijf expres kleine gedoetjes.
Gister avond wou ik op de t.v inspecteur Morse zien, die zou om 23.33 beginnen. Ik dacht weet je wat! ik ga een uurtje voorslapen, als ik een uurtje geslapen heb, kan ik misschien wakker blijven en Inspecteur Morse helemaal volgen. Als het zo laat begint en ik ben de avond er voor ook niet zo vroeg gaan slapen, kan het voorkomen dat mijn oogjes dan dicht vallen onder inspecteur Morse. Dus ik even lekker een uurtje geslapen, wat wonderlijk meteen lukte, werd wakker en ging er echt voor zitten. Helemaal kunnen uitkijken reuze spannend.
Het was inmiddels al 10 voor 2. Maar ik had nog geen slaapik sep. en kom in een film terecht die ik nooit zelf zou uitzoeken om te gaan kijken. Het is me te heftig en ik denk vaak het is ver van mijn bed, ik kan zo gauw niets doen. Deze film ging over kindsoldaten in Cuba, wauw wat was dat heftig, en misschien is het in de film nog heftiger gemaakt, maar ik raakte steeds meer in die film. Jongen kinderen in een oorlog tussen; guerrillas, dus tussen hun eigen vaders ooms- en alle volwassen mannen van het volk, en het leger .
Het leger haalde alle jongens weg bij hun moeders, om ze te laten vechten, tegen hun eigen mensen. En aan de andere kant de vaders -broers - ooms - neven die weer strijden tegen deze praktijken. Hoofd persoon is een jongen van 11 jaar, die midden in de strijd zit, hij heeft de opdracht gekregen voor zijn moeder, broertjes en zusjes te zorgen, word ook voor de eerste keer verliefd op een buurmeisje, zo mooi gemaakt tussen alle narigheid die ontluikende liefde, die tegenstrijdigheid zo goed weergegeven.
Maar het leger haalde ook jonge meisjes uit het dorp, hij vraagt aan zijn Oma waarvoor die meisjes opgepakt worden, moeders die wanhopig tegen de soldaten schreeuwen om hun kinderen, schreeuwde je te hard, dan kreeg je de kogel, wat allemaal gezien word door die jongen. Hij word heen en weer geslingerd tussen de plicht om voor zijn moeder te zorgen ,en zijn haat om ook tegen het leger te willen vechten, net als zijn vriendjes die weggevoerd werden. Uiteindelijk kiest hij met een paar vrienden om zicht toch aan te sluiten bij de guerrillas, in het gebergte, hij wil ook deel nemen door haat vervult. Word daar in een gevecht met het leger, samen met zijn vriendjes opgepakt en ziet zo voor zijn ogen zijn vriendjes een nekschot krijgen, dan komen toch de guerrila's hem redden, uiteindelijk word hij naar Amerika gestuurd om daar de oorlog af te wachten. U merkt vast wel wat een indruk deze film op mij gemaakt heeft. Overal op de wereldmoeten kinderen vechten voor hun leven, en dan heb ik het over brandnetels en nepnagels en honden poep, dat bedoelde ik met kleine gedoetjes''. Het gaat natuurlijk nergens over als je dan ziet hoe het in de wereld er aan toe gaat.
Maar dit is mijn wereld, ik leef hier en ik kan mij staande houden, met al mijn kleine gedoetjes. Dat is wat ik kan hendelen, hoe dom ik het nu eigenlijk wel vind.
Die bijzondere dag dacht ik slim te wezen, heel vroeg de vlinderstruik en de andere struik snoeien in de hoop, dat de mensen die de wilgen bomen geknot hadden,en de takken nog langs de sloot hadden liggen, ze wel mee zouden willen nemen. Ik had ze op de hoop takken gelegd heel netjes hoor, maar de volgende morgen ga ik Rocky uitlaten en jammer maar alle takken waren weg alleen niet de vlinderstruik en dat andere bosje, de buur vrouw 2 huizen naast mij, was ook aan het snoeien en er lag een hele dikke tak van haar bomen naast dat bosje van mij.
Ik voelde me meteen schuldig,want zo gaat het nu eenmaal, als de een wat neer gooit kan de ander dat ook.
De vlinderstruik takken en dat andere bosje lagen lekker in de brandnetels, dus ik trek wel dikke rubber handschoenen aan om de takken dan maar weer te verplaatsen onder de wilgenboom bij de sloot, maar ik vergeet dat ik op pantoffels loop met bloten voetjes er in, dus ik begin te rapen zie geen brandnetels ik heb mijn armen vol dus ja hoor au au kietel kietel de brandnetels hadden even aan mijn bloten voetjes gekloven, erg branderig hoor. Ik heb natuurlijk korte armpjes,( het zou gek zijn als ik lange armen had bij zon klein lijfje), ik moest dus een paar keer heen en weer lopen met de takken om ze bij de boom te leggen, ik omzeil drie keer een reuze hoop hondenpoep maar de vierde keer voelde ik mij gewoon uitglijden, ja zeker over die grote hoop hondenpoep, ik stond er midden in mijn armen vol takken en mijn pantoffeltjes onder de poep.
Dus MORAAL, leg geen vuil uit je tuin voor een ander neer, want je word er duidelijk voor gestraft.
Dat was de wandeling na al mijn herinneringen uit het witte doosje en de kaarten van Simon. Dat heeft Rocky en mij goedgedaan Zo prachtig al die kleuren. Eliza
Kasten daar kun je niet buiten, je hebt ze nodig om van alles in op te bergen. Alleen hoe groter de kast hoe meer er in kan, nu heb ik in de gang een behoorlijke diepe kast, daar staat de voorraad levensmiddelen- de stof zuiger de strijkplank- en dan zijn er nog planken over en daar zet ik alles neer wat ik kwijt wil
Nu was ik laatst bij en kennis die net verhuist was, zij had zelfs een soort kelder in de gang, trapje naar beneden, daar waren ook allemaal planken, daar stond alles keurig gerangschikt. Dus vandaag zou ik wat uit de kast pakken en kijk tegen een puinhoop aan, alles op en onder elkaar gestapeld.
Eigenlijk niet zo erg, want deur dicht en niemand ziet het. Toch zat het me niet lekker, 4 jaar geleden ben ik die kastgaan inruimen en alleen maar steeds meer er ingezet. Dus ik dacht kom Els, pak het krukje uit de douche, (waarom zou ik nou toch en krukje nodig hebben? )klim er op en ga plank voor plank leeg halen. Jonge jonge dat is ook een avontuur op zich hoor. Jaren gleden gewoon voorbij daar lagen de country hoeden aan lijndansen gedaan lang geleden, grote mappen waar de tekeningen van de kleinkinderen in zitten, girostrookjes van 2002 dus die mogen echt wel weg, verbandtrommel, een splinternieuw spel Baantjerooit gekregen, een soort detective spel wat heel lang kan duren ,een matje voor joga, en dat allemaal op de bovenste plank. De plank er onder al net zo, dingen die 4 jaar lang niet uit de kast zijn geweest, eigenlijk gewoon weggooien maar dat krijg ik niet over mijn hart hoor.
Ik vond een plat wit doosje. Ik nam het uit de kast, ging aan de tafel in de kamer zitten en maakte het open. Wat daar niet allemaal inzat: een gymschrift ; alle oefeningenkeurig uitgeknipt en opgeplakt, ik was toen al met lijnen bezig, (maar er lag ook een poster in van verrukkelijke pannenkoeken, hoe rijm ik dat?) ik spaarde werkelijk alles wat met gym te maken had, ik weet niet eens meer of ik er veel meegedaan heb. Ron Brandsteder had een heel leuk programma waar je ook videos bij had, ik was daar reuze blij mee, tot dat mijn man de videoband had over gespoeld met een film, woest was ik. Ik kwam fotos tegen van super leuke tijden, Simon en ik spookfiguren uit een nachtmerrie, figuranten voor de Helderse filmclub. Chris en ik dansen op een piraten feest, wat een grote brillenglazen.
Ik zelf als een oude opa, de kinderen van de speeltuinvereniging hadden een disco avond ( die mochten de laatste dag van de vakantie week blijven slapen in de speeltuin ) ik kwam klagen dat de muziek veel te hard stond, het jaar er op moest ik weer wat verzinnen en toen werd ik maar oma die opa nog steeds aan het zoeken was, flauwekul maar de kinderen hadden de grootste lol.
Mooie plaatjes die ik ooit eens wou naschilderen,
een agenda met weer een lijn poging, met een vriendin samen afvallen, toen woog ik 72 kilo, mijn streef gewicht moest worden 65 kilo, dat zou ik nu ook graag willen inmiddels ben ik 22 jaar verder en weeg nu 83kilo pfffff ernstig. Ook vond ik nog een lijstje met muziek nummers die ik op mijn accordeon kan spelen, dat had ik opgeschreven om op een feestje te gaan spelen, dus oefenen- oefenen oefenen.
Tussen alles in vond ik nog een bedank kaartje die we gestuurd hadden naar iedereen die bij de begrafenis van mijn moeder was geweest, dat was even heftig hoor, het is al weer 16 jaar geleden dat ze overleden is,je denkt er niet vaak meer aan, maar nu boem was het er weer
Jaren vlogen voorbij goede herinneringen en trieste herinneringen samen in dat witte doosje.
Ik heb het weer in de kast gelegd en daar zal het wel blijven liggen tot ik er ook niet meer ben. Er was ook nog de toilettas van mijn man, de laatste keer dat hij hem mee had was naar het zieken huis,de kaartendie door iedereen waren gestuurd om hem beterschap te wensen die zaten er nog in, helaas dat mocht niet zo zijn, ik heb ze zelf boven het bed weg gehaald toen Simon was overleden. U begrijpt het misschien wel, dat ikRockytoen even gepakt heb, heerlijk geknuffeld, daarna een wandeling met Rocky heb gemaakt, ik moest even alle emoties uit mijn hoofdje laten wapperen.
Een impulsieve daad ,ja, zal u denken echt iets voor haar.
Deze keer is het een hele dure impulsieve daad geworden,ik hoop dat dit nog lang in mijn geheugen blijft zitten.
Het gebeurde zo; mijn kamer is klein en er stond een vrij vors bankje en een brede stoel in. Het bankje had ik dwars in de kamer dus ik deelde de al kleine kamer nog eens in tweeën. (Dat even als voor geschiedenis). Het bankje met de stoel had ik ongeveer 3 jaar geleden in een kringloop winkel gekocht voor 40- .
Toen we zaterdag, mijn vriendin en ik even naar de kringloop winkel gingen, zagen we daar ( op het oog ) een leukbankjemet 1 stoel.
Van dit bankje was de rugleuning wel de helft lager als mijn bankje in huis, dus ik dacht dat scheelt een hoop licht in de kamer. Het bankje met stoel koste 55- .
Ik ga er wel op zitten en dat zat fijn om dat de diepte van de bank ook een stuk minder was alleen maar voordeel omdat ik van die korte beentjes heb.
Al met al leek het een fijn stelletje en voor de 55- niet te duur, mooi genoeg om mijn bankstel dan om te wisselen. Dus ik naar de kassa, verder niet gekeken. Ik koop de bank en de stoel, had mazzel dat het gelijk gebracht kon worden,(of juist niet dan had ik er thuis misschien nog over na gedacht).
Mijn vriendin en ik naar huis, laat in de middag werd de bank en de stoel gebracht, het was gestoffeerd met een soort gobelinstof, toen de bank binnen werd gebracht zag ik wel wat slijtage van de stof, maar wat wil je nu! het blijft tweedehands.Dus zet maar neer, mijn bankje met stoel werd meegenomen, dat zag er naar 3 jaar nog net zo uit als toen ik het gekocht uit. Ze nemen het dan mee en zetten dat vervolgens weer in de winkel te koop. Toen ze mijn bankje de deur uit droegen had ik al zon akelig gevoel in mijn maag, ik dacht daar gaat mijn bank. Ik had dat al eerder meegemaakt met een eettafel en stoelen, die moesten weg omdat we een andere woning kregen, ze bleken voor de kamer die we toen kregen te groot. Dat gevoel vanspijt dat was er weer. Mannen met mijn bank en stoel weg, ik in de kamer met het andere stel. In de ruimte van de kamer kwam ik er achter dat de leuning van de bank aan de achterkant ook allemaal slijtage vertoonde, dus de bank kon nu niet dwars in de kamer want dan keek je zo tegen de achterkant aan.
Dus uit noodzaak moest ik de kamer anders indelen, de rug van het bankje tegen een muur. Het kon eigenlijk best deze bank had een rechte leuning dus dat kon plat tegen de muur. Het stond eerst wel wat vreemd maar dat moet wennen toch? Als ik er rechtop in zat was het goed, maar toen ik even lekker op het bankje wou gaan liggen, ja toen had ik een probleem, ik paste met mijn mollig lichaam bijna niet op de bank, en als ik op mijn zij tv wou kijken, hingen mijn knieën over de bank heen mijn liefelijke bips was ook wat aan de volle kant, dus ik was eigenlijk te breed voor dat knusse bankje. Nu daar lag ik dan, ik kon mijzelf wel voor mijn hoofd slaan, want dit bankje was het gewoon écht niet. Ik doe met het hele situatie twee dagen niets, ik dacht, eigen schuld dikke bult. Ik was gisteren in de stad , de kringloop winkel is daar een kwartier vandaan, in ene moest en zou ik naar de kringloop winkel, ik hoopte zo dat mijn bankje en stoel er nog zouden staan, ik ging gewoon vragen of het weer omgeruild mocht worden. Beetje naïef, dat zijn geen zaken doen.
Ik kwam in de winkel en mijn (niets meer van mij bij) bankje en stoel stondenprachtig opgesteld in de winkel. Ik duik op mijn bankje af, ga er op zitten en dacht ik laat me desnoods weghalen door de politie maar ik ga er niet af, nee dat is flauwekul , ze hadden het geprijsd voor 45 kijk dat is zaken doen, na drie jaar er nog 5- euro meer voor vragen. Ik naar de kassa leg het allemaal uit en vroeg of het mogelijk om de bankjes en stoelen weer om te ruilen om dat ik te impulsief had gehandeld en de situatie weer terug wou draaien, natuurlijk wou ik wel de kosten van het brengen en halen betalen, ik had 55-betaald dus voor het kleine bankje en stoel.
Ik dacht, als ik dat dan kwijt ben is duur, maar dan is alles weer goed. Er werd zeer bedenkelijk gekeken, ik had maar beter moeten opletten, ik kon mijn eigen bankje terug kopen voor 20-. Doordat ik zo blij was dat het er nog was ben ik akkoord gegaan, en mijn eigenste bankje en stoel zijn weer thuis, staan wel net als dat andere bankje nu tegen de muur, alleen wat meer in de kamer omdat de rugleuning wat schuin loopt,de kamer is niet meer in tweeëngedeeld ik kan er weer heerlijkop liggen, dus klaar. (waarom had ik dat niet eerder bedacht)
Vannacht kon ik door alle drukte niet slapen en bleef toch een beetje piekeren hoe het allemaal gegaan was, uit eindelijk had ik een bankje en stoel gekocht voor 55- , dat is naar drie dagen weer keurig terug in de winkel gezet, dus kan weer verkocht worden, mijn bankje daar moest ik 20- voor betalen dus met fooi mee, van2 keer heen en weer rijden had dit avontuur mijn toch 85- gekost, dat vond ik duur betaald voor een foute beslissing, en als ze er van moeten leven dan is het nog wat anders, de winst van de kringloop winkels word gebruikt om mensen die niet aan het werk komen te laten werken, ze knappen dingen op en krijgen een salaris, daar is helemaal niets mis mee, maar ik vond wel dat ik te veel had betaald. Toen het 9 uur was, heb ik de kringloopwinkel gebeld en heb gevraagd naar de hoogste medewerker, ik heb alles uitgelegd, nu rustig, ( gisteren kon ik alleen maar hysterisch lachen en druk zijn ) De man zou mij terug bellen, dat is gebeurd en ze vonden toch wel dat ikmijn eigen bankje niet had hoeven te betalen, er wacht nu een tegoed bon( dus het komt toch weer terug bij hun) van 20 op mij. Het blijft toch echt een Eliza avontuur hoor, dit overkomt alleen mij maar.
De logeer partij van Sven en Indra is weer voorbij, ze hebben me deze keer niet voor verrassingen gezet, ene kant jammer, andere kant wel rustig.
Ik merk echt dat ze ineens groot worden ze praten over school, Indra hele verhalen over van alles en nog wat. Sven over zijn sporten en schoolzwemmen, kijk oma zie je mijn spieren er word een spichtig armpje omhoog gedaan en dan zie je heel voorzichtig echt de spierballen zitten. Geweldig knul ik zie ze hoor.
Ze kwamen om half 8 zondagavond, en wilden gelijk met de bakjes ( de lege smeerkaasbakjes zon stuk of zestig) de autos (ongeveer dertig stuks) en de hele zak met blokjes + de zak lege schaaltjes en doosjes, spelen. De kamer is door een ander bankstelletje anders ingedeeld, de kamer lijkt nu veel groter dus Sven en Indra zagen dat wel zitten zo in de kamer op de grond. Nou, ik zei wat zuinig kan dat morgenochtend niet ?het is zo laat nog rommelig dan.
Ahh oma de kamer is nu zo mooi groot, er is niets op de tv we mogen vast wel wat langer opblijven er is morgen geen school , het is toch vakantie. Twee zalige kinderkoppies keken me smekend aan, dan smelt ik hoor, ze weten me zo in te pakken, dat bedoel ik met groter worden ze gaan op je gemoed werken, onderhandelen, kijken; kan ik oma toch niet overhalen, en oma is zó over te halen.
"Ok, Ok, het is goed als jullie maar zorgen dat ik nog wel wat loopruimte heb en we ruimen niets op dan kunnen jullie morgenochtend weer verder spelen"(dacht ik). Nou dat werd me wat, ze kunnen best samen spelen maar Inrda het een uitgesproken mening hoe ze de blokjes en de bakjes wou neer zetten, ze had 5 Barbie poppen meer genomen, oma had wel gezegd 3 knuffels meer niet, maar ze had niets over Barbie poppen gezegd toch?( Hoe bedoel je groot geworden, daar was goed over na gedacht) Sven wou iets heel anders maken, maar zijn zus kreeg hem wel zo ver dat hij eerst een ontwerp had gemaakt voor een Barbie huis, vóór dat hij aan zijn eigen idee kon gaan werken. Daar had hij al gauw geen zin meer in, wel alles over de grond in de kamer, maar de pc trok onweerstaanbaar aan hem.
Ahh oma mag ik even een spelletje op de computer doen? Indra speelt wel verder met alles ( ook uitgekookt dan kon ik niets zeggen over alles wat op de grond in de kamer verspreid lag.) Indra normaal meteen ik wil ook op computer nu niet, ze speelde heel lief met het Barbie huis. Dus allemaal gelukkig oma met haar tv, Indra met haar Barbie huis, Sven met zijn spelletjes op de pc.
Precies tien minuten, Indra had er ook genoeg van, ging uit eigen beweging aan het opruimen, Sven stomverbaasd, Inrda ik ruim mijn eigen gedeelte wel op, hoor ik Indra zeggen Svennie jij heb voor mij dat Barbie huis gemaakt, nu zit je lekker te computeren, ik ruim wel op hoor.( hoe zo groter geworden? lief toch.) Ja, maar wilde jullie het niet laten liggen tot morgen? Indra in de bocht, nee oma je ziet toch zelf wel wat een rotsooi het is, als ik het nu opruim dan is de kamer morgen weer mooi. Ik kan haar dan op zon moment wel helemaal plat knuffelen.
Leeftijd, toen ik 40 jaar werd heb ik me druk gemaakt om mijn leeftijd, ik vond dat echt erg, '40 jaar' je weet niet waar je bij hoort, bij de jongere? of bij de oudere?, je zit er midden in.
Ik heb altijd heel goed kunnen opschieten met mensen die wat ouder waren dan ik. Maar nu lijkt het wel omgekeerd, 23 jaar later denk ik helppp, ik ben toch nog niet zo oud, ik wou op een sjoelclub, ik werd heel warm en lief ontvangen, maar de gemiddelde leeftijd was 70 jaar.Er warenmeer dames die naar de 80 jaar liepen als 65 jarige. Ik had het idee dat ik vrijwilligster was en de oudere ging helpen. Ik had het er echt moeilijk mee, ik wou die aardige dames niet voor het hoofd stoten, maar toch ik voelde me ineneook zo oud. Daar ben ik nog niet aan toe. Maar voor de leeftijd 55 tot 65 jaar zijn er geen clubs. Alleen de 55 + gym dat is weldie leeftijd, daar voel ik ik mij happy.
Vandaag heb ik weer voor het eerst een bloemstuk gemaakt, niet echt herfst bladeren maar mooie gedroogde hortensias, op de rommelmarkt kwam ik van de zomer, een kraam tegen met eenmevrouw erachter dieengeltjes gespaard had, ze had er veelte veel dus ze had zakjes gemaakt met verschillende kleine engeltjes, lossegrotere engelen lagen mooi uit gestaldik kon fijn kiezen,ik moest voor de hele handel 5 betalen. Nu heb ik ze tevoorschijn gehaald en heerlijk zitten puzzelen met de klimop- hortensia- andere rode bloemen van een vetplant, wat blaadjes , en dan de engeltjes
De grote elf op de boomstam had ik verledenjaar kerst van Joop mijn buurman gehad, dat werd mijn middelpunt.
Gisteren zijn mijn vriendin en ik in een groot tuincentrum geweest, daar werd ik erg hebberig er stond zoveel moois, ik heb me ingehouden en alleen een moeder egel met wat kleintjes gekocht, de onder kant is vansteen de stekelszijnallemaal draadjes heel leuk, deze keer helemaal niet stekelig.Ik heb 2 kleintjes nog tussen de engelen gefriemeld. Ook nog een klein stukje op de andere tafel gemaakt. Ik had de hele week kleine roosjes in een bloemstukje, die waren mooi ingedroogd, dus ook daar wat van gebruikt, klimop uit de tuin en dan maar gewoon aan de gang. Niets geplaktalleen maar gerangschikt.
Ik weet niet zo goed of het mooi is, ergens vind ik't te druk.
Chris kwam , ik vroeg zijn mening ,Mam het is wel druk maar leuk om gewoon te ontdekken wat er allemaal in zit, laat maar mooi staan
Zo is mijn zondagmiddag omgevlogen, straks komen Sven en Indra logeren ze hebben herfst vakantie, knoert gezellig.
Bent u ook zo gek op dansen? Ik wel ik vind het heerlijk om op allerlei muziek te dansen. Balroom dansen, ik ben mijn ouders nog dankbaar, dat ik op dansen moest, dat was een deel van de opvoeding dat hoorde zo. Daar heb ik ook mijn man leren kennen, en samen hebben wij een prachtige zoon gefabriceerd. Die wou eigenlijk helemaal niet naar dansen, maar toen zijn vriendje er op ging kreeg ik Chris zo ver dat hij ook op dansen ging. Daar heeft hij geen spijt van gekregen. Hij is ongeveer 20 jaar kind aan huis geweest in de dansschool, het waren zijn tweede stel ouders
Chris was alleen dus hij zocht zijn vrienden vroeger in de buurt, later op voetbal en in de dansschool. Hij was goed in het dansen, het is met afdansen wel eens zo geweest dat Chrismet 4 verschillende meisjes afdanste ( dans examen). Wedstrijden dansen, wat was ik super trots als hij weer gewonnen had. De schoenen waar hij op heeft gedanst hebben nu weer een functie in mijn kantoor kapsalon- nagelstudio- toilet. De spiegel om mijn haar aan de achterkant te bekijken, staat in de ene schoen de kam en borstel in de andere schoen. Ook hangen er in mijn kantoor -kapsalon- nagelstudio- toilet, dingen die van lang geleden zijn, zoals een bromfiets helmpje, en mijn aller eerste schaatsen, dus nu heb ik ook een museumpje in mijn kantoor- kapsalon nagelstudio toilet.
Zelf heb ik ook nog afgedanst 3 jaar terug. Simon was overleden, ik wou zo graag weer op herhaling naar de dansschool, toen er dus een partner gevonden was, heb ik zilver overgedaan, ik heb peentjes gezwete die 3 minuten dat we moesten afdansen, de cijfers waren goed, dus ons kind had het niet van een vreemd. Simon kon ook goed dansen, als we naar een avondje gingenmoesten er eerst wel wat biertjes genuttigd worden voor dat hij dan met mij ging swingen, dat was echt geweldig toen. Chris heeft mooie prijsbekers gewonnen, die heb ik nog niet van hem los kunnen peuteren, bij hem liggen ze ergens verscholen in en kast, maar ik zou een paar mooie bekers ook nog op een plankje in de gang willen zetten. Het is maar goed dat ik 1 zoon heb, als ik 4 kinderen zou hebben dan was mijn huis te klein om alles op te hangen.
De zondag, nog voor veel mensen de dag des Heren.
Ik ben katholiek opgevoed, de zondag was vroeger toch wel een beetje Heilig. Wij hadden doordeweekse kleren en zondagse kleren.
De zondag was voor ons altijd een rustdag. In zoverre, mijn vader was dan de hele dag thuis dat vond ik altijd heerlijk, mijn vader was niet katholiek en ging dus ook niet mee naar de zondagochtend mis. Wij gingen wel met mijn moeder, maar als we dan thuis kwamen dan rook het al naar koffie en warme chocolade Mijn vader was een man die niet veel zei, hij liet het opvoeden eigenlijk geheel aan mijn moeder over, hij werkte elke dag super hard om zijn gezin alles te geven wat mogelijk was. Zondags kon hij zo heerlijk genieten in zijn luie stoel met zijn krantje, zijn kanariepietje naast zijn stoel op een tafeltje. En als er dan niet te veel herrie was, dan was het voor hem al gauw goed. Maar als je ziek was stond hij aan het bed met warme drankjes, als er echt eens iets was waarmee je niet uit de voeten kon, kon hij zo goed luisteren en poetste dan het hele erge er van af.
Zondagmiddag moesten we ook naar de kerk, daar waren niet altijd even blij mee, want de zondag was ook onze vrije dag, we hoefde niet naar school, in de tijd dat ik op school zat gingen we ook zaterdagmorgen nog naar school. We wilde smiddags lekker buiten spelen en niet weer in de kerk zitten, een enkele keer spijbelde we wel eens want onze moeder ging smiddags niet mee. Ja de zondag blijft voor mij nu ook nog steeds een dag waarop je niet je vrienden gaat bellen, ze hebben hun eigen gezin die willen ook samen zijn, niet je zoon bellen want een keer in de 14 dagen komen de kindjes bij hem, daar wil hij ook optimaal van genieten. De zondag moet ik nu alleen zien door te brengen, soms gaat het goed, soms lijkt het wel een hele lange dag. Als ik opgewekt ben zet ik voor mij zelf thee, maak ik een lekker ontbijtje, dan zie ik wel hoe de zondag verloopt, maar vandaag is het heel grauw buiten, ik voel me een beetje zielig, ik ben dan wel erg blij dat ik Rocky heb, als ik dan smorgens mijn ogen open doe en Rocky meteen een kus op zijn neus kan geven, met mijn nepnagels heerlijk onder zijn kin kan kroelen, god wat ben ik dan blij met hem, hij is warm en vind het heerlijk om gekroeld te worden.
Vandaag deze zondag, ik zit niet in mijn zondagse kleren, ik zit in een oud vest en een jogging broek, wel een heerlijk broodje gemaakt met een grote kop thee. Ik kan nu gewoon met u allen praten via mijn p.c. dat is toch ook een wonder hoor. Meestal ga ik ook allerlei dingen koken op zondag, maar dat heb ik gisteren gedaan, ik ga proberen of ik met mijn nepnagels kan accordeon spelen, eigenlijk zit ik al heel lang tegen een schilderij aan te kijken die nog af moet, het is al weer volop herfst, dus een leuk herfst stuk op tafel is ook in de planning, dus niets zielig, gewoon aan het werk, ja maar het is zondag !!!!
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
