Feestje

De zon schijnt, ik heb mijn kleinkinderen om me heen ik zou visite krijgen, dus Indra en ik keken elkaar aan,

“Oma tijd voor lekkere hapjes, zullen we ze samen maken?”

Ik heb altijd wel wat in huis, dus gauw de soesjes uit de vriezer, kijken wat voor worst ik nog had, lever worst en gekookte worst, kaas heb ik altijd wel in huis, mandarijnen ook, ik had wel al voor Indra grote Amsterdamse zure uien gekocht, kon ze daar de rokjes ook een voor een van afpellen, voor Indra uien voor Sven snoep tomaatjes, dat zijn hele kleine zoete tomaatjes, zilveruitjes en augurken ook altijd aanwezig, vooral nu ik het snoepen wat afgezworen heb, (heerlijk om dan een augurk of een schaaltje zilveruitjes te pakken, twee soesjes moesten er wel aan geloven dat kon ik niet laten. )Dat glundergezichtje van Indra daar doe ik het alleen al voor, ze vind het ook zo fijn om te helpen, vooral het proeven heeft ze niet van een vreemd, precies oma. Oma maakt alles schoon, de schil van de komkommer…schil van de mandarijn… velletje van de gekookte en leverworst af, kaas in blokjes, en Indra kon onder het oog van oma beginnen met neerleggen en natuurlijk proeven :

“oma dit stukje mandarijn past niet meer, mag ik het opeten?”

“oma is die leverworst lekker?”

“ proef maar,”

“Sven ook”

“natuurlijk Sven ook”

“oma zullen we een grote zure ui delen, ieder een rokje tot hij op is”.

“Ja lekker”

In de grote zure uien wilde ik een prikkertje de kleine zilveruitjes hoefde dat niet, maar Indra was zo met de prikkertjes bezig alle zilveruitjes hadden er ook een, het leek nu wel een schaaltje met een stekelvarken er in.

Zo rommelen we maar wat aan heel gezellig, Sven vermaakt zich op de pc, de visite zou om 4 uur komen.

“Oma mag ik wat foto’s nemen,”

“Ga je gang als je er maar voorzichtig mee bent,”

Ik moet eerlijk zeggen dat Indra met haar 5 jaar al leuk foto’s neemt, ze kijkt goed naar het onderwerp, ze maakt zelf met de beer op de goede plek een hele leuke foto, dat vind ik dan schitterend hoor, ja ik loop weer hoog op met mijn kleinkinderen, daar kan ik echt niets aan doen ik voel het zo, en het gevoel word alleen maar meer.

“Oma kijk ik zie mij zelf in de magnetron”

“Sven neem jij mij even met de knuffel op de foto”

Sven kan niet anders doen dan even van de pc af om een foto van zijn zus maken, ze vraagt het zo lief, daar kan hij niet omheen. De visite was blij verrast met de lekker hapjes, Indra kreeg reuze complimenten daar groeide ze gewoon van. Zo kan een gewone gezellige middag een klein feestje worden.

Eliza

16-04-2010 om 00:00 geschreven door eliza

Mensen hebben de grootste moeite

om elkaar blijvend lief te hebben.

Ook in het huwelijk is het zo.

Na de eerste lawine van

liefdesverklaringen tot ter dood

komt de nuchtere vaststelling

dat men toch niet elke dag

in de stemming is

om voor elkaar dood te gaan

******************************

Ik blijf geloven

in de mens

zoals ik blijf geloven

in de natuur

wanneer ik

in de meest dorre woestijn

een bloempje zie bloeien!

*****************************

Geschreven door ‘Phil. Bosmans’

14-04-2010 om 11:26 geschreven door eliza

Vraagje

“Oma, weet je nog dat je ons morgen om kwart over 3 uit school komt halen”

"Ja dat was ik niet vergeten hoor”

 ” nou dat moest ik even van mamma vragen en meer weet ik niet hoor”

Ik moest toch even lachen hoor, en ik hoor aan de andere kant van de telefoon ook een klein giecheltje.

“Nou mooi is dat, heb ik je gezellig aan de telefoon, weet je niets meer te vertellen”

“Ja maar dat had mamma gezegd hoor, ik moest alleen dat vragen.”

“Ja lieverd oma maakt ook maar een grapje, ik vind het gezellig om even met je te praten zo”.

“Oh ik weet wel wat, we zijn zondag met pappa naar het Kazenmat museum geweest”

“Kazenmat museum? wat moet ik mij daar bij voorstellen?”

“Dat is een museum over de oorlog, met bunkers en kannonen”

“Met bunkers,? ben je dan onder de grond geweest?”

“Nou dat weet ik niet precies, maar er waren allemaal etalages waar van alles in uitgestald lag”

“ Dat lijk me heftig”

“Ja, en oma ze hebben ook met een kanon geschoten, een knal, poefffff Indra had haar handen stijf voor haar oren, ik ook en nog schrokken we er van”

“Ik hoor het al weer het was leerzaam”

“Ik heb op school geschiedenis gehad ook over de oorlog, iedereen moest vechten om zijn land te verdedigen, eerst waren het de Romeinen, en  later boeren  en knechten”

“Nou Sven jij kan oma weer leren, oma is het allemaal een beetje vergeten”

“Oma nou weet ik niets meer wil je Indra nog spreken”?

“Ja dat wil ik wel maar ik wil ook weten wat jullie morgen willen eten bij oma, het mag je lievelings eten zijn ? “

”Dat moet ik even ook aan Indra vragen?”

“Oma haar lievelings eten is kapucijners met spekkies en piccalilly en uitjes, lusten jullie dat ook”

Ik hoor op de achter grond het gesprek tussen broer en zus,

“Indra lust jij kapucijners met spek?”

“wat zijn kapucijners”

“dat weet je wel die bruine bolletjes, jij doet altijd de uitjes hun rokjes uit weet je het nu?”

“Ik weet het niet zeker, maar ik probeer het wel hoor”

“Oma we willen wel kapucijners hoor”

“Oké, dat vind oma dan gaaf”

“Doei oma”

“Doei Sven”

Heerlijk dat de kleinkinderen de zelfde smaak hebben als oma, als je het ze maar even verteld.

Eliza

13-04-2010 om 10:22 geschreven door eliza

Foto’s van Hary en Mathilde Zwaan

Hallo Mathilde ben je daar?

Hé kijk niet zo naar haar,
je kiekt mijn vrouw in bed, dat kan niet zo maar.
 

Ik zit nu wel achter een hek,
maar ik ben niet gek,
dus betaal maar met een brood

PS ( dit is alleen en rijmzin, geen eten gooien in het nest, de andere vogels worden zo gelokt en dat is gevaarlijk voor de eieren.)
 
anders ben je evengoed in nood.

Ik kan nog steeds om het hek heen,
en dan kom ik er aan, en grijp je meteen. 
Nee, zo erg is het ook weer niet,
laat ons gewoon even met rust als je ons ziet

Eliza
De vrijwilligers van  werkvrijwilliglandschapsbeheer, hebben een mooie kraamkamer gemaakt voor Harryen en zijn Mathilda. Harry heeft nu een ruime plek om goed op zijn Mathilda te leten , de mensen kunnen nu rustig langs lopen .

12-04-2010 om 22:46 geschreven door eliza

April

De ene dag de jas nog aan ,

de andere dag in de tuin

 in je hemdje staan.

Zo is nu op het ogenblik het weer,

de ene dag straalt de zon de andere

dag gaat de wind te keer

Je weet het even niet wat doe ik aan?

ga ik in mijn jas ,

of in mijn hemdje staan

Ja April doet wat hij wil zo is de kreet,

de ene dag koud

de andere dag heet

Heerlijk toch de zomer komt

er nu aan, in gedachten

al naar het strand gaan

Daar moeten we nog even op wachten,

dat duurt nog wel ‘n

paar dagen en nachten.

Eliza

12-04-2010 om 09:51 geschreven door eliza

Carrousel

Het kind rijd op een hobbelpaard

Een schimmel met een vlassen staart

De moeder, op haar hobbelkoe ,

rijd met het kind naar Oma toe

Een vader op z’n hobbelos

Trekt voor hun uit door het wilde bos

-Dit al geschiedt, versta dat wel

op het dorpsplein, in een carrousel-

Ziet hoe het windje straffer waait

naardat de malle molen draait

En al de boeren in het rond

die zien het aan met open mond.

Het gaat maar door in volle vaart,

op - os en - koe en hobbelpaard.

’s Nachts maakt het kind nog eens de reis

en neuriet zacht een orgelwijs

Doch heel diep in het groene bos

jankt luid de rode hobbelvos.

Geschreven door Jac. Van Hattum

12-04-2010 om 09:48 geschreven door eliza

Druk druk druk

Ja, het mooie weer is er,  dan gaan hier de dagen bij mij altijd anders dan ik gedacht had.

Van af donderdag was het al feest. “Els wil jij mijn haar krullen en onder de droogkap doen? “

“Is goed maar wat eet jij vanavond?”

“ Prei met aardappelen en rund vlees.”

“ Oké kom ik lekker bij jou eten”,

“dat is prima hoor, ik mooi haar, jij lekker aanschuiven.”

Is dat niet geweldig?( kon ze wel iets anders zeggen? ),

als alle mensen hun kunnen zouden delen met anderen, die dan ook weer iets terug doen.

Dat is natuurlijk niet goed voor de winkels, stel u voor:  

“Als jij mijn fiets maakt,  bak ik voor jou brood”

Alarm voor de bakker, en de fietsenmaker.

“Wil jij misschien dit zoompje even in mijn broek maken , dan sop ik jouw ramen.”

Alarm voor de naaister en de glazenwasser.

“Go ik heb moeite met mijn tuin, als jij mijn tuin doet, brei ik sokken voor je.”

Alarm voor de tuinman en de winkel die sokken verkoopt.

Dit is  een beetje  ver gezocht misschien, maar het zou voor de mensheid volgens mij heel wat goede wil kweken, als men dingen waar hij of zij goed in is zouden gebruiken om elkaar te helpen.

De wereld valt van narigheid bijna uit elkaar, dan ‘MOET’ het toch mogelijk zijn elkaar weer wat steun te geven door de goede dingen die de een kan, tegen de goede dingen die de ander kan uit te wisselen?

Dat was weer even een dwaling in mijn verhaal, zo zou ik het wel willen.

Donderdag ochtend dus haren doen, kennis zit onder de droogkap telefoon:”Els ben je vanmiddag thuis?”vriendin onder kap raadplegen ,

“ik krijg telefoon of ik vanmiddag thuis ben, als je een boterhammetje mee eet, kan het dan dat ik om twee uur beschikbaar ben voor een andere vriendin?

”Ja dat is prima hoor dan kan ik nog wat in mijn tuin doen, en zie ik jou om 5 uur voor het avond eten.”(kon ze wat anders zeggen?)

Ik naar de telefoon,

”het is goed hoor, kom maar.”

“Ja maar gaat die andere vriendin nu weg om mij ?”

Help, dat zit er natuurlijk wel een beetje in.

“Ze wil toch wel graag nog wat in het tuintje doen dus het is in orde hoor.”

Oké dan zie je mij vanmiddag, het is zo mooi weer, kunnen we in de tuin rummicuppen.

Zo zijn er dus al twee afspraken die ik niet van tevoren wist, dat vind ik juist wel spannend, altijd een verassing wat er komt. Ene vriendin weg, andere komt heerlijk in de tuin rummicuppen. Joop komt langs, hij laat Bennie uit ziet ons in de tuin, komt gezellig over het hekje hangen.

Ik wil hem al vragen om binnen te komen, maar bedenk mij op het laatste moment, dat is niet leuk voor mijn vriendin we zijn aan het rummicuppen.

Ik moet daar echt op letten, omdat ik iedereen tevreden en blij wil hebben gaat het dan juist niet helemaal goed.

Dus met Joop even een gezellig babbeltje gemaakt, wij weer verder met ons spelletje.

“Buurvrouw ik heb wat voor u”

De buurvrouw naast mij staat  in haar tuin met een tasje in haar hand.

“Oh wat leuk,”

“U bent nogal creatief, dus ik heb voor u nog wat van de Pasen, kunt u er volgend jaar wat leuks van maken.

“Oké dank u wel”.

Ik had het tasje dus gewoon weg moeten leggen, maar daar is dat kind in mij die dol nieuwsgierig is, dus  tasje openen tussen de rummicup stenen in.

Leuke stenen paaseieren met ’n kopje van een kuiken er uit, gele kaarsen dikke en dunnen, Paasservetten, en toen kwam er een grote zak paaseitjes tevoorschijn, chocolade paaseitjes, helpppp. De paaseitjes wel meegeven aan mijn vriendin die ik later in de kamer erg hoorde grinniken, ik had het zakje paaseitjes aan haar handtas vast gebonden zo dat ze niet vergeten zouden worden, want ik ben nog steeds verslaafd.

De middag is om, de ene vriendin naar huis, ik samen met Rocky op de fiets naar de eerste vriendin die ik die dag gezien had,  daar heerlijk warm gegeten, 8 uur op huis aan dan echt uitgevloerd lekker in  mijn bed tv kijken, dus even geen p c, daar kwam ik gewoon niet aan toe.

Een dag met verassingen,  ik hou er van.

Eliza

10-04-2010 om 00:00 geschreven door eliza

Vrolijk dagje

Vandaag schijnt de zon zo mooi aan de hemel, de lucht is blauw, achter in de tuin krijg ik echt een zomer gevoel over mij, het is lekker warm, waar ik al op gehoopt had is werkelijkheid geworden, de boterbloempjes( ik hoorde vanmiddag dat het spenekruit heet) van verleden jaar zijn weer in grote getallen opgekomen, mijn tuin is nu mooi fris groen en helder geel door al die bloempjes die nu uitkomen.

Ik grijns  van oor naar oor als ik Rocky uitlaat en dan naar mijn tuin kijk. Voel me ook vrolijk zelfs een beetje uitbundig. Ga ook weer voor de zoveelste keer op mijn eten letten, nou... eten? Het is meer het snoepen dat ik niet laten kan, maar nu is het net of er een nieuwe energie in mij stroomt door de zon en de bloemetjes.   Dus vanmorgen de beroemde magere soep gekookt, heel veel groente, bouillonblokjes er in, heel veel water, en dat is het. De hele dag kun je daar van eten zonder veel calorieën te gebruiken. Oh ik weet het allemaal zo goed, ook weer rauwkost gemaakt, van: witlof… mandarijn… appel… gekookt ei… ham blokjes…augurkjes... klein rauw uitje, alles lekker door elkaar husselen, zout en peper naar behoefte, als je niet veel hoeft af te vallen dan mag er als je het opschept een beetje mayonaise bij, (als je de mayonaise er al door schept word het waterig door het zuur van de augurken)  maar niet als je echt wil afvallen.

 Ik kan het zo mooi vertellen, en elke dag 'DAT' ik het doe, is dan maar weer mee genomen, het beste is gewoon je eetpatroon grondig wijzigen en dat gewoon blijven doen!

Maar Els blijft Els,( die echt heel serieus bezig is ), mijn vriendin komt( zij wist niet van mijn nieuwe poging om wat kilo's kwijt te raken ), en brengt 4 kleine gebakjes ( vierkantjes in een papieren vormpje) mee. Ik zeg heel stoer ” ik ben aan de lijn”, ah joh, ze zijn maar klein,  Els naar de keuken en komt met twee schoteltjes en gebakvorkjes terug, samen eten we ze alle vier op, met de gedachte dat ik niet 2 maar 1 groot gebakje heb op gegeten, want samen waren ze 1 groot gebakje.

Wat ben je dan toch een bedrieger van je zelf.

Eliza

07-04-2010 om 17:38 geschreven door eliza

Even lekker er tegen aan

Ja een hele week niet schrijven was toch erg lang, maar ‘daar’ dacht ik er geen moment aan, eenmaal weer thuis, kriebelt het weer behoorlijk.

Voor het weekje vakantie, was ik met mijn zoon en kleinkinderen naar een rommelmarkt geweest, het was de laatste binnen rommelmarkt. Volgende week is het hier weer, vlakbij mijn huis, het is dan buiten vanuit de auto’s word er dan verkocht en dan heet het “kofferbakmarkt” . Ik wil er wel graag heen maar bewust ga ik niet altijd, ik heb zelf mijn huis vol rommeltjes en dan komen er weer meer bij.

Ik kijk altijd wel naar leesboeken, ik mag zo graag lezen. Deze keer heb ik een bijzonder leuk boekje gevonden met kinderversjes uit een grijs verleden. De versjes die ik er van ken uit mijn jeugd ( brr, wat voel ik me nu oud) staan er ook in maar soms met een oudere spelling. Ik ga er af en toe een op mijn blog zetten.

Sven en Indra hadden € 5.00 gehad van mij, dan konden ze zelf kopen wat ze mooi vinden. Sven was meteen verrukt, hij zag een hele stapel’ Pinkeltje' boeken, de mevrouw die ze verkocht had er schik in dat Sven ze zo mooi vond, ze maakte met Sven een deal: zoveel boeken voor de € 5.00. Hij kwam met 8 ‘Pinkeltje’ boeken glunderend naar ons toe. Indra daarin tegen, had meteen in het begin van de sporthal rolschaatsen gezien, (roze nog wel) die vond ze mooi en die wou ze. Chris  had het er niet zo erg op, dus hij zei, ”ik weet niet of het van mamma mag, kijk maar naar wat anders”.

Dan heeft een garnaal van 5 jaar toch echt een kopie hoor, ze liep alles straal voorbij, op een gegeven moment zei ze tegen haar pappa,

” ik wil graag speelgoed voor buiten,die rolschaatsen zijn voor buiten”.

 Daar was over na gedacht, maar Chris was niet op andere gedachten te brengen. Toen ging ik me er mee bemoeien,dat had ik beter niet kunnen doen,Chris werd daar niet vrolijker van. Als hij nu meteen gezegd had,”ze zijn alleen om het weekend bij mij en de rest bij hun moeder, die moet beslissen of dat goed is”. Daar had hij dan wel gelijk in . Ik kon haar lijmen door een knuffel en een pot met bloemen (“oma deze bloemen wil ik voor jou kopen, deze gaan nooit dood” ze moesten wel gemaakt worden, ook van dat fluweelachtige spul) voor haar te betalen, dat briefje van €5.00 zat echt klem in haar handje hoor. Chris: 
 “je trekt Indra nu voor, Sven heeft ook zijn € 5.00 al uitgegeven”,dus  het zelfde bedrag als de knuffel en bloempot van Indra, ook aan Sven gegeven, Sven kocht leuke voetbal poppetjes. 
Geen punten voor  mijn oma bewijs hoor.

 Ik dus uiteindelijk blij met mijn versjes boek, toen we alles gezien hadden gingen we richting uitgang, Indra nog steeds  € 5.00  in haar hand.

Chris:

“Nu kan je kiezen of delen,of je gaat naar huis met niets, of we kijken nog gauw of we iets leuks kunnen vinden”.

Ik zag het kopie gewoon denken, ze koos eieren voor haar geld, ze ging met Chris nog even kijken, kwam  toch wel blij terug met een keukentje waar van alles en nog wat bij zat. De mevrouw vroeg er € 7.50 voor. Het huilen stond haar toch al nader dan het lachen, ze had zo graag die roze rolschaatsen gekocht, maar ‘dit of niets’ en nu had ze geen geld genoeg. Chris heel schijnheilig

”hoe moet dat nu”

Indra haar droevigste gezicht opgezet, en ja hoor, de mevrouw vond het zo zielig, dus  mocht ze het meenemen voor  €5.00 . Op de doos stond toch wel een bedrag van € 29.00 euro, natuurlijk was er veel meegespeeld maar Indra was er nu wel blij mee. We komen thuis met al onze schatten, Indra pakt het keukentje uit, is hevig aan het zoeken en er komt weer een pruillip,

 “Oma de Barbie pop die op de doos staat zit er niet in, nu kan ik er toch niet mee spelen” .

Oh helpppp…,hoe leg je nu uit dat die Barbie pop er opstond om het plaatje wat leuker te maken?

Zo lief,  Sven vertelde het haar en bood gelijk zijn voetbalpoppetjes aan om even mee te spelen, zelf ging hij ook even met zijn zus en het keukentje spelen, dat leverde een lieve  foto op.

 
De knuffel (het is een Pinguïn hij of( zij? ) moest eerst wel gewassen worden .

“Ja maar oma dan word hij erg nat”,

“we stoppen hem of (haar) gewoon in de droogtrommel”.

“Ja maar oma word hij of (zij) dan niet misselijk?

“wel nee”

“Maar oma”

“ja”

“hij of(zij) is nu zo lekker zacht”

“Als hij of(zij) gewassen is doet oma er een beetje wasverzachter op “

Nou toen mocht hij of (zij)gewassen worden, wasverzachter er op en de droogtrommel in.

Ze stond er met haar snuit boven op, elke 5 minuten moest de deur van de droogmolen open om te zien of hij of (zij) al droog was. De laatste keer dat ze de trommel open deed was hij of(zij) bijna droog.

“we leggen hem of (haar) wel even voor het raam in het zonnetje ,dan is hij of(zij) zo droog”

“ Oma wat is hij of (zij ) heerlijk zacht en hij of (zij) ruikt zó lekker”

Hoera heb ik toch weer wat punten gescoord voor mijn Oma bewijs.

Eliza

05-04-2010 om 23:13 geschreven door eliza

Een zoektocht.

Een zoektocht naar jezelf

Een zoektocht door dit leven

Ben je wel de moeite waard?

Heb je iets weg te geven?

Kun je iets betekenen

Voor je medemens?

Of heb je daar de kracht niet voor

En lijd je zelf intens?

Een minderwaardigheidsgevoel,

Gekrenkt of lamgeslagen

Ziekte, pijn of ander leed,

je hebt het maar te dragen!

Je vindt jezelf niet goed genoeg,

Niet waardig of niet wijs...

Dan wordt het tijd om op te staan,

Ga op ontdekkingsreis.

Ontdek dat jij jezelf mag zijn,

Met fouten en gebreken.

Vergelijk je niet met wie dan ook,

Je bent uniek gebleken.

Je kreeg talenten toebedeeld.

Deel uit en je zult merken

Hoe waardevol een mens kan zijn.

Een ander kan versterken!

Een luisterend oor,

Een schouderklop,

't Zijn kleine zonnestralen.

Waaruit een grote liefde blijkt,

Op mensen neer te dalen.

Het geeft je kracht om door te gaan,

Te werken op deéz ‘aard..

Onthoud: jij bent bijzonder,

Onthoudt: jij bent goud waard!

Een bewerkt gedicht door mijn schoonzus aan mij opgedragen,ik vind het zo mooi  ik zet het op mijn blog.

Het origineel is geschreven door: ‘Thea Zuidema’

Eliza

05-04-2010 om 14:09 geschreven door eliza

Baila
 

                              Nieuwschierig ben ik, wat doe je?

Mini vakantie

Ja een heerlijk weekje boerderij zit er weer op. Zo jammer, je kijkt er naar uit en voor je het weet zit je al weer in de bus naar huis.

We hebben leuke dingen gedaan, winkelen in en groot winkelcentrum wat hagelnieuw was, zijn geslaagd in het kopen van leuke truitjes. Even over de markt geslenterd, bij een groothandel langs geweest voor schapen brokken, ik heb daar een paar rubberen klompjes gekocht, ik kan die dan ook even zo aanschuiven als ik naar de dieren ga. Toen ik aan kwam wou ik natuurlijk gelijk naar de lammetjes toe. Met mijn goeie schoenen de stal in heerlijk genieten van de lammetjes, maar met vet schapenstront onder mijn schoenen de stal weer uit. Dus dat moest anders, nu heb ik mijn eigen klompen daar staan. Fijn vond ik het om s’morgens samen te ontbijten,s’ middags lekker warm eten, met even een kleine rust pauze, met z’n drieën languit. S ‘avonds was er altijd wel weer wat lekkers op brood, ik ben erg verwent, ik wou ook echt niet naar huis, heb nog gevraagd of ze geen 'manisje in alles' nodig hadden, inwonend dan, maar heelaas dat was niet zo. Dat is natuurlijk een grapje maar door het lezen van  streekromans kom je dan op de gedachten.

Baila, lekker buiten
 

         Monument voor het nieuwe winkelcentrum "de Streek hof "

Ik had een prachtig boek, ik heb me helemaal suf gelezen. Het hete; ‘Mijn naam is Sara’ de inhoud was zo spannend dat ik het na twee dagen en een halve nacht uit had. Daarna ben ik begonnen aan de streekromans. Boven op de slaapkamer had ik er een, beneden in de kamer had ik er ook een. De verschillen tussen rijk en arm kwamen daarin wel heftig naar voren, arme knecht die verliefd word op een dochter van een rijke boer en boerin, dat kon natuurlijk niet hé. De Friese taal werd ik zo langzamerhand ook een beetje machtig maar er waren nog genoeg woorden waarvan ik uitleg moest vragen aan mijn gastvrouw. Al met al een geslaagde mini vakantie, kon nog wat doen in de tuin samen met mijn gastheer, tevreden omdat het er weer netjes uitzag, naar huis. Het eerste wat ik gedaan heb thuis? Rocky in bad stoppen want hij was gitzwart en rook echt naar schapen en paarden, ze deden elkaar niets, wel betrapte ik  Rocky  op het eten van een heerlijke paardenvijg. Brrrrrrrrrr.

mijn gast onderkomen.
 

 Mijn lieve gastvrouw, en vriendin.

Eliza

04-04-2010 om 18:03 geschreven door eliza

Stal van 'Baila '

'We zijn met z'n zevenen '.

 Als dank, bloemen uit eigen tuin opgemaakt.
 

'Lekker die paardenvijg '

Blij met mijn dekentje, het was best nog wel koud.
 

De bus die mij en Rocky keurig heen, een weer thuis bracht.

Eliza

04-04-2010 om 18:01 geschreven door eliza

Lammetjes knuffelen


Op het station aangekomen daar wachten tot ik word gehaald.


Natuurlijk weer de nodige dingen mee, Rocky houd scherp zijn knuffel, de krokodil in de gaten.

Lammetjes bewegen altijd.
 

"Hallo, ken je ons nog ?

Dit zijn al stevige lammetjes.

Moeder groene kont, lammetje blauw kruis op zijn kont, deze horen dus niet bij elkaar.
 

Oei, ik ben verlegen
 

Goed te zien dat groene vlekje, pappa schaap had op die datum een groen blokje om zijn hals toen hij vrijde met mamma schaap, dus mijn gastheer weet dan precies waneer de lammetjes komen.
 

Morgen ga ik uitgebreid vertellen, over een super mini vakantie.

Eliza

03-04-2010 om 00:00 geschreven door eliza

Even weg

Even de lammetjes knuffelen,
ik maak er foto's van .
die ik u dan laten zien kan



Eliza

29-03-2010 om 08:53 geschreven door eliza

Ik ga er voor zitten

Ja ik ga er nu echt voor zitten, de tv uit, dat was de laatste dagen de boosdoener. Ik had het overdag zo druk met van alles en nog wat, mijn kleine schoonmaakwoede, door het lekkere lente weer, de tuin mooi maken, daardoor veel spierpijn en dan  s‘avonds uitgevloerd voor de tv. Mijn allerbeste vriend de computer gewoon geen aandacht geven.  Dus vandaar ik nu de tv ‘UIT’ heb gedaan en  weer lekker met mijn pc bezig ben.  Ja de dagen waren wat hectisch, dat was lange tijd niet zo maar nu komt er weer leven in de brouwerij, het lijkt wel of ik uit een winterslaap ben gekomen. Heb het gevoel dat ik wel nog wat meer wakker moet worden, maar ik ben op de goede weg. Afspraken met goede vriendinnen daar was ik ook laks in geworden, dus toen een lieve vriendin uit het ziekenhuis kwam, heb ik gelijk een afspraak met haar gemaakt, als ze er aan toe was kwam ik een middagje gezellig bijkletsen. Het is altijd fijn bij haar, ze verwent me met allemaal lekker dingen, maar houd rekening met mijn gewicht. Ze kon de  eerste weken niet veel drukte hebben, we hebben getelefoneerd.,en vanmiddag ben ik bij haar geweest, we hebben dat echt moeten afspreken  anders kwam het er niet van. Het is weer zo, als ik een dag invul, dat hij toch  heel anders verloopt.

Ik ben werkzaam in de tuin, is er 1 hoog een heel klein hoofdje die door de leuning van het balkon naar mij staat te kijken, “wat doe jij oma Els?” ik kijk omhoog en het is mijn buurmeisje van 5 jaar.

“Ik ben mijn tuin aan het mooi maken”

“mag ik ook mee doen?”

“Als het van pappa mag dan kom je maar naar beneden”.

 Kopje verdwijnt en even later gaat de deurbel en staat de klein meid voor de deur. Van tuinieren kwam niet erg veel meer, ze vond het leuk om met een waterspuit de tuin wat nat te spuiten, maar daar moest natuurlijk steeds water in, na 5 minuten “ik wil me de autootjes spelen, dus autootjes uit de kast, na 5 minuten “gaan we puzzelen? “

Oké dus puzzel gepakt, wij puzzelen.

“Oma Els ik wil niet meer puzzelen” dat was 5 minuten later .

Het was net kwikzilver, zo wou ze dit en zo wou ze dat, na een uurtje was ik toch wel blij dat pappa haar kwam ophalen, ik vind het heel gezellig, maar iedere 5 minuten wat anders doen, vond ik best vermoeiend.

Daarna zou ik een klein rondje met Rocky lopen en dan nog even in de tuin werken. Kom onderweg een kennis tegen die ik lang niet gezien had, dus we staan zeker een halfuur te kletsen, mijn tenen waren heftig aan het protesteren, ik dacht ik maak een klein loopje, doe ik die schoentjes aan die ik wil uitlopen, daar stond ik dan, mijn tenen deden echt zeer maar ik wou toch ons gezellig gesprek niet beëindigen. Hoe ik thuis ben gekomen?, met zeer pijnlijke tenen, niets in de tuin werken meer, schoenen uit en lekker op de bank tv kijken. Zo loopt de dag toch anders als ik gedacht had.

Eliza

“

27-03-2010 om 00:13 geschreven door eliza

Honger hadden ze, de meeuwen.




Het beeld was zo groot,bij mijn broer,
het leek net of Paul de Leeuw bij ons in de kamer
het nieuwe jaar afwachte.


Sneew... ijs... en zon.


De fuut op zoek naar een vrouwtje.


De smerige rook uit de pijpen van de Hoogovens..

Ook Cordon was op visite bij ons.


De merel in mijn achtertuin.


Ik dacht dat dit een vink was?


Heerlijk de lente laat zich nu zien, de deur lekker open, de scholeksters hard aan het praten; kiki...ki...ki...kikereki... in het weiland, ze komen straks weer op ons plat dak nestelen, maar hopen dat de kleintjes niet te vroeg van het dak af vallen.

Dit is gewoon zalig.
Eliza

24-03-2010 om 13:09 geschreven door eliza

Scheiding…

Hij  lacht wat minder dan voorheen,

hij is nog maar een kleine jongen,

zijn vader heeft - voor hij vertrok –

nooit liedjes met hem meegezongen,

nooit knus een spel met hem gespeeld.

Hij was er ’s avonds bij het eten

hij stond ook wel eens bij zijn bed.

Misschien is hij hem al vergeten…

Hij is wat stiller dan voorheen

soms kan hij zomaar zitten dromen

alsof hij weet wat of hij mist

en wat niet meer terug zal komen.

Hij is nog maar een hel klein kind

Maar zijn gevoel is wat volwassen,

omdat geborgenheid, begrip,

niet echt meer in zijn wereld passen…

Hij huilt soms zomaar om ’n gemis

dat hij geen mens ooit uit kan leggen

hij kan niet spelen, heeft geen woord

om wat er is, aan mam te zeggen,

zijn vader heeft een ander huis

-hij is nog maar een kleine jongen –

er word een spel met hem gespeeld,

alleen… er word niet bij gezongen…

Margreet van Hoorn

Helaas heeft niemand het eeuwig leven, zo is ook het leven geëindigd van ‘Margreet van Hoorn’

Ik was een groot fan van haar, niet zo zeer van de boeken, wel van haar gedichten. Ik vond dat ‘Margreet van Hoorn’ zo gewoon en eenvoudig schreef, zonder zweverige taal of hele moeilijke woorden. Ze schreef leek het wel speciaal voor mij, ik vind haar gedichten zo uit haar hart geschreven, voor mij althans zeer goed te lezen en te begrijpen. De gedichten werden in het weekblad van de stad Hoorn geplaatst, ik heb ze jarenlang gekregen van een lieve vriendin die ze voor mij uitknipten. Ik heb ze opgeplakt in een mooi schrift, versiert met droog bloemen of plaatjes,Ik heb nu twee gedichten bundels van Margreet van Hoorn. Daar ben ik erg blij mee ik zal haar niet vergeten en lees ik de gedichten, dan denk ik met heel veel liefde aan de middag terug toen ik bij haar mocht komen thee drinken. Ik had een gedicht voor haar gemaakt, dat vond ze bijzonder leuk. Ik vond het zo knap, dat iemand die zelf nooit getrouwd was, geen kinderen had, toch zo over de liefde, trouwen, kinderen,  het hele leven met alles er op en er aan, kon schrijven.

Eliza

23-03-2010 om 21:57 geschreven door eliza

Au..au…

Au… au…

wat is dit nou?

Elke spier in mijn lijf,

is stijf.

Hoe kom ik daar aan?

gewoon tuinieren

 gaan.

Het was al een tijdje een

doorn(tak)

in mijn oog,

ik had struikjes gesnoeid

met een broodmes,

onregelmatig

 en te hoog.

Nu een echt zaagje gekocht,

zagen…zagen…zagen…

de buurjongen kwam

 vragen:

“buurvrouw zal ik het

 voor u doen?”

 “Heel erg lief maar nee!,

kom je krijgt

 een zoen, ik doe het op

 mijn gemak, tak

voor tak”.

De hyacinten steken hun
 kopjes boven
het groen,
  de minni narsissen, willen niet
onderdoen.
Dode varenbladen
opgeruimt, klaar
 het werk,
Ik voel met trots,
 en sterk.
  

Eliza

21-03-2010 om 20:11 geschreven door eliza

Doe voor mij maar geen lampen aan,
trek maar de  gordijnen dicht.

Alles is voor mij voortaan

één groot en stralend licht.

***************************  

‘I did it my way’

Een mens is meer dan alleen z’n laatste periode.

De ontelbare dierbare herinneringen

zullen we nooit vergeten.

 

******************************************         

 

In een ogenblik van stilte

bij geluk of groot verdriet

is het fijn dat je er bent

en hoeven woorden niet.

In een ogenblik van stilte

vooral na een groot gemis

zegt aanwezigheid voldoende

voel je echt wat vriendschap is

 

******************************       

16-03-2010 om 00:00 geschreven door eliza

Hoera

Hoera ik ben weer tante geworden van een achternichtje.

Leuke naam ‘Emme’, net weer even anders. Prachtig dat ik door Faceboek  al de eerste foto’s heb gezien, een prachtig kindje. Zo gek eigenlijk mijn neven, allebei al vader van drie en twee kinderen. Niet zo gek eigenlijk aangezien mijn zoon ook al twee heerlijke kinderen heeft. Ik voel me toch wel steeds ouder worden, er lopen al heel wat achterneefjes en nichten rond van mij, eigenlijk best wel stoer.

Vandaag  heb ik foto’s gemaakt, al wéér van eendjes en de sloot. Ik liep met Rocky zijn toilet rondje, ik zag in het water de bomen weerspiegelen, daar kan ik nog steeds blij van worden, omdat het zo wonderlijk is. De eenden zwemmen ook in paartjes nu  rond, de meerkoetjes of waterhoentjes maken zich  druk om de vrouwtjes, zitten elkaar genadeloos achterna met breed gemaakte vleugels, om het vrouwtje te houden die ze uitgekozen hebben, of worden de mannetjes uitgekozen? Harry  en Mathilde zwaan zeilen ook door het water, Harrie ook met wat brede veren, Mathilde zwemt op haar gemakje met hem mee. Het zonnetje komt heel voorzichtig te voorschijn, dat was vanmorgen anders, toen regende het. Ik  loop met Rocky, zie al dat moois, dus toen we thuis waren heb het foto toestel op gehaald en kon het toch niet laten foto’s te maken die ik al heel vaak gemaakt heb. Ook de krokus die zijn kopje weer boven de grond laat zien in allerlei kleuren. Ik hoop dat foto's goed zijn en dat er een bijzondere foto tussen zit.  Dat ga ik nu bekijken en dan zet ik ze bij mijn verhaaltje. Een heerlijke hobby.

Een paar apart, meestal is het vrouwtje gewoon bruin, maar deze dame is volgens mij uit Parijs gekomen om hier het mannetje met haar charme te verleiden 

Koekoek ! als je me zoek? hier ben ik.
 

 Eliza

16-03-2010 om 00:00 geschreven door eliza