Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Ja een mens kan soms over dingen peinzen, zo als het alleen zijn.
Alleen zijn is nog steeds na 5 jaar niet aanvaardbaar, je weet dat je alleen bent, toch hoop je dat het eens gebeurd dat er iemand komt die je leven weer wil delen. Maar als je dan iemand tegen komt die wel in je geïnteresseerd is, dan weet je er toch ook even geen raad mee.
Het is allemaalnog pril, het is zeker fijn om in ieder geval een luisterend oor te hebben die mijn spraakwatervallen toch over zich heen laat gaan zonder meteen hard weg te hollen. ( kreeg wel te horen dat ik in twee dagen meer had gesproken als zijn overleden vrouw in twee maanden, maar met een glimlach.) Dat vele praten doe ik altijd al maar nu was het echt van de zenuwen nog erger. Het is ook niet niks, je komt iemand tegen die totaal onbekend voor je is.
Je bent allebei niet zo jong meer, dus moet je dan verlegen zijn op liefdes gebied? Je bent toch geen groentjes meer, maar respect hebben voor de ander vind ik toch wel heel belangrijk,
Ik ben wel gauw eigen met de mensen, sluit ze meteen in de armen, maar verder wil ik die gene toch wel eerst goed kennen voor dat we samen onder de douche staan (om maar iets op te noemen).
Vrouwen zijn daar( denk ik) iets terug houdende in dan mannen, of misschien juist niet ligt het er gewoon aan hoe de man of vrouw zelf is.
Ik zelf heb niet het idee dat ik iets in moet halen, of dat de tijd dringt.
Zelf vind ik het wel prettig om weer smorgens een goedemorgen kus te ontvangen en samen dan rustig te ontbijten, samen koffie drink, samen wandelen met de hond, samen uit eten gaan, dat hebben we allemaal gedaan en dat was een warm gevoel, maar het hele intieme daar ben ik nog niet aan toe.
Ik sprak met een meisje van 36 jaar in de keuken waar ik vrijwilligers werk doe, ik heb mijn hart altijd op de tong liggen en vertel altijd alles, dus ook van mijn date. Zo ook dat ik er wel wat mee in mijn maag zat, ze moest lachen en vroeg mij
hoe oud bent u nu?
64 jaarzei ik
nu bent u al zo oud, maakt u zich nu nog zorgen over die dingen, als het goed voelt en u wil meer, dan doet u het gewoon, wil u het niet dan zegt u dat toch gewoon, geniet van het moment denk niet zo veel, morgen kan u wel dood zijn
Wat moest ik daar nog op zeggen, tegenwoordig gaan de jonge lui met elkaar naar bed zonder dat er spraken is van houden van, het is allemaal zo veel vrijer, en op zich niet verkeerd, maar als je van onze leeftijd bent voelt het( tenminste voor mij ), ongemakkelijk. De tijd zal het leren, ondanks mijn leeftijd wil ik het toch rustig opbouwen, misschien vertel ik volgende maand iets heel anders, maar dan niet in details.
Fijn wat dagen naar de boerderij geweest, geholpen met de tuin, best hard werken, maar weer heerlijk aanschuiven aan het middageten, daarna lekker even onderuit 3 kwartier en dan weer een paar uurtjes er tegen aan.
Het 'weer' was niet geweldig maar tussen de buien door zijn we best opgeschoten. Smorgens gezellig aan de broodtafel , 3 personen zijn toch heel wat gezelliger als 1 persoon, na het eten even de krant door kijken, dan klussen in de tuin.
Een dag regende het de hele dag, zijn we in dat mooie winkelcentrum gaan winkelen, lekker bakje koffie gedronken in een leuk stekkie, ja dat leventje bevalt me prima, maar aan alles komt een eind, nu ook wel weer tevreden in mijn eigen huisje.
'Baila'
De kleinkinderen waren er ook verleden week op zaterdag, bleven slapen de volgende ochtend ging ik ze een snoepje brengen in bed, Wat is dat omavroeg Indra, "dat zijn klein ronde pilletjes die lijken op hartjes die je vroeger kreeg, ja maar oma, vroeger leefde ik nog niet hoor,
zo oud zijn ze ook weer niet die hartjes die kun je nu ook nog kopen".
Oké oma ik ga ze wel proeven, zijn lekker hoor ik lust ze wel.
Pak van mijn hart, ze worden nu zo gauw groot, ze veranderen met de dag.
'Hé wie ben jij? ik logeer hier.
"Psssst kun je het hek niet open maken dan kunnen we spelen?
"ik ben toch lekker groter dan jij"
als afscheid, een bloemstukje gemaakt met bloemen uit eigen tuin.
Mijn klein kinderen worden in ene zomaar heel gauw groot.
Gisteren zou ik ze ophalen van school en de middag zouden ze dan bij mij zijn
Indra belde de avond er voor op,
Oma, weet je nog dat je mij komt ophalen van school morgen?
Ja lieverd dat weet ik nog hoor
Maar oma ik ben nu naar een andere klas gegaan, nu moet je mij niet meer opwachten bij de kleine kleuters maar even verder waar Sven ook uit komt, want weet je oma, ik ben nu ook groot
Ik vindhet fijn dat je belt want dat wist ik nog niet hé
Daarom bel ik ook oma,Sven komt later uit school die mag met zijn fiets naar u toe fietsen, goed hé?
Ja, hartstikke goed maar wat gaat het hard.
Het regende behoorlijk daar sta je dan als Oma te wachten op je kleinkind.
Daar komt ze hollend aan;
Indra hier sta ik
ha oma mag ik Rocky vasthouden?
natuurlijk mag dat
Oma weet u wat links en rechts is?
Ja dát weet ik nog wel
Echt waar ? want weet je ik doe alles rechts, dat is deze arm oma.
Er word inderdaad een rechter arm opgestoken,
deze is links oma, hup daar word de andere arm opgestoken.
Ja geweldig dat weet je goed.
Oma ik eet rechts, ik teken rechts, slaap ik dan ook rechts?
Oei dat weet ik eigenlijk niet
Waarom heb ik dan links, als ik toch alles rechts doe?Daar gaan we weerhet is logica maar hoe beantwoord ik dat?
Het zou toch gek zijn als je alleen een rechterarm heb, dan kan je niets
vasthouden
Dat is waar Gelukkig graag ander onderwerp.
Liv, gefotografeerd door Indra
Sven, gefotografeerd door Liv
We kwamen nat thuis, dus de grote badhanddoek er bij en even afdrogen.
Zullen we tostis eten?
Lekker oma mag ik dan op uw slaapkamer op bed naar het grote tv
kijken?
Ga jij maar in de bioscoop kamer tv kijken dan maakt oma de
tostis
Had nu wel graag dat Sven ook kwam, het is nog even vreemd dat hij zelf
met de fiets komt.
Ik geef Indra vast de eerste tosti,
Oma heb je er geen uien op?
Uien
Dat heeft pappa ons geleerd en dat is lekker
nee het spijt mij, geen uien vandaag op de tostis
Ik hoor aan de achter deur een klopje de tuin deur was nog op
slot, gauw open doen, daar is Sven, gelukkig nu heb ik ze alle twee binnen.
Hallo oma wat ruikt het lekker, ik ben wel erg nat.
Dat geeft niet ik leg weleen badhanddoek neer, kan je met Indra tv
kijken
Sven ook heerlijk van de tostis gegeten, Indra had hem al haarfijn verteld dat oma niet wist dat uien op een tosti superlekker is.
Sven was klaar met eten, oma mag ik nu naar mijn vriendjes, van mamma mag het.
Het regent behoorlijk,
dan mag ik bij mijn vriendje binnen spelen
Oké prima (eigenlijk niet prima, ik had mij verheugt op een gezellig
middag spelletjes doen met Sven en Indra.)
Nu worden ze groot en gaan liever hun eigen weg .
We hebben wel Livvan boven gehaald voor Indra, de meiden hebben
samen gespeeld dus nu is het de tijd dat Oma gewoon een warm thuis voor ze is maargeen speel kameraad.
Hoewel toen Sven kwart voor vijf thuis kwam,vroeg hij het eerste oma
gaan we nog een spelletje doen?
Dat gaat nu echt niet meer want jullie moeder komt zo.
Moeilijk vind ik het wel om toe te kijken, maar zo gaat het de
kleinkinderen worden grootkinderen.
Sven, gefotografeerd door Indra
Rocky gefotografeerd door Sven, pas geknipt het is net een panda beertje.
De zomer is voor bij, maar we hebben nu al twee bijzondere warme dagen achter elkaar gehad, veel zon en heerlijk warm.
Donderdag heb ik eindelijk een offerte aan gevraagd voor het keuken plafon, ik schaam me gewoon dat ik zo lang heb gewacht. In januari ontdekte ik dat het witsel op het plafon ging scheuren en bladderen, ik heb toen wel iemand van woningstichting er bij gehaald die is boven naar de buurman geweest, heeft geconstateerd dat er een lek is geweest, maar al een tijd geleden, want alles was al droog.
Toen heb ik de verzekering aangeschreven, ik moest een offerte hebben, hoeveel het zou gaan kosten aan uurloon en materiaal. En nu donderdag pas heb ik de woning stichting gebeld of er iemand langs kon komen om te kijken. Ze zouden het doorgeven, en ik zou gebeld worden wanneer er iemand kwam.
Vrijdag morgen word ik om half 9 gebeld.
Mevrouw ik wou bij u langs komen om de keuken te bekijken,
Bedoeld u nú?
Ja dat was de bedoeling
Ja dat is goed, maar ik moet even tijd hebben om mij aan te kleden en hond uit te laten
Heel voorzichtig werd er gevraagd,
heeft u aan een uurtje genoeg?
Ik moest in ene zo lachen en ik kon het niet laten om te zeggen,
nou met plamuren mee red ik het wel
Het was stil aan de andere kant, ik lachen,
sorry hoor, het klonk zo geinig heeft u aan een uur genoeg, je dacht vast die oude mevrouw voor ze aan gekleed is ze al 3 kwartier verder
nee hoor mevrouw, echt niet
dat weet ik wel, het is een grapje van mij ik kon het niet laten.
Ja dat vind ik nu eenmaal leuk, de jonge man kwam een uurtje later en we hebben zeer leuk gebabbeld.
Vandaag zondag, een zomerse dag. De peren heb ik nu geschild en gekookt.
Het is bijna de moeite niet waard, want als de peer mooi leek, had hij inwoners. Het is onbespoten fruit met als gevolg veel rupsjes er in. Maar een volle pan heb ik nu geschild en gekookt, ik kan Chris dan ook weer verblijden hij lust zo graag stoofperen. Heb gisteren en vandaag kleine beetjes opgeruimd in de tuin, gewoon het grof vuil er uit, de verrotte peren, de uit gegroeide bloemen, het gras weghalen wat al weer weelderig groeit, er is altijd wel wat te doen, maar zo elke dag wat, is beter.
Ja ik zit nu eenmaal gebakken aan huis, ik durf nog niet te ver weg van wegen de blaas ontsteking. Het gaat met sprongen vooruit heb alleen nog wat last van de rug. Het is toch voor mij wel een openbaring dat het zo stil was deze dagen.
Vanmorgen heb ik mij zelf op een stoel gezet, een lekker bakje koffie en een tijdschrift erbij en ik moest van mij zelf elke bladzijde lezen van de margriet.
Ik heb mij daar op geabonneerd, er lagen al drie margrieten te wachten om gelezen te worden. Het viel me mee, het is echt een leuk blad, met heel veel verschillende verhalen. Daar na een leuke verrassing,Joop vroeg of ik kwam eten, we hebben heerlijk gegeten, snij bonen, aardappels en fricandeau waar Joop wat pindasaus over had gemaakt, een zalig ijsje toe, mijn verhaal nu afmaken, deze zondag is gewoon perfect.
Terug van weggeweest, 5 dagen naar mijn broer en vriendin geweest, ze kwamen Benchi hun hondje ophalen, Rocky en ik gingen gelijk met hun mee, mijn broer was twee dagen later jarig.
Het was gezellig, ik heb vol bewondering( wel met mijn neus dicht) gekeken hoe mijn broer haringen schoon maakt. Het ziet er goor en bloederig uit, maar het resultaat, helemaal schoon en het liefst met een klein gesneden rauwe ui, smaakt voortreffelijk. Boter zacht die zoute haring, geen graatje meer erin, daar is mijn broer erg secuur op, ook heb ik weer veel vis gegeten bij mijn broer, een luxe aan paling en garnalen plus de zoute haring, ik kan er weer een tijdje tegen.
Maandag heeft mijn broer me weer thuis gebracht, toen heb ik wel even de email bekeken maar kon niet de puf opbrengen om te schrijven. Maandag nacht blaasontsteking gekregen, wat een ramp, de hele nacht op het toilet gezeten, zelf erop even in slaap gevallen ik lag nog niet in bed of ik had het idee dat ik weer moest plassen, ik was toch wat beroerd maar pillen van de dokter doen wonderen, nu heb ik geen slaap, dus even lekker mijn verhaal schrijven.
Ja wat is nu een blaasontsteking vergeleken met alle rampen in de wereld, het is overal even erg, ook gaan er zomaar achter elkaar heel veel mensen van rond de 70 jaar dood, veel bekenden Nederlanders, sportman, artiesten, verslag gever, schrijver Appie Baantjes bijna elke dag wel iemand. Dat komt toch wel wat hard aan je word met de dood geconfronteerd, allemaal gaan we dood dat is een feit maar zoveel achter elkaar! best heftig .
Toen ik bij mijn broer was heeft het daar heel erg gestormd, geregend en geonweerd, het was bar en boos weer, het gaat allemaal zo vlug zo is het winter, voorjaar, lente, en nu is de zomer ook al weer afgelopen al zou je dat gisteren niet zeggen want het was hier gisteren stralend weer echt lekker warm en veel zon. De tuin is nu ook op zijn retour, door de storm nog meer peren op de grond, de bloemen helemaal verwaait, jammer het is niet anders, ik moet de tuin nodig onderhanden nemen, dus zodra ik wat langer bij de toilet kan wegblijven gaan we de tuin winterklaar maken.
Zo weer een beetje bij gekletst, vandaag weer een nieuwe dag.
Ja ik mag zeer tevreden zijn over mijn woning en het mooie uitzicht.
Ik heb in een dip gezeten een halfjaartje terug, ik had het wel gezien weiland water en de zwanen.
Naar de stad verhuizen, dát was het. Wat ben ik blij dat er op dat moment geen huis beschikbaar was, ik had dan niet kunnen genieten van de koeien die nu in het weiland lopen, mijn tuin die( verwilderd) maar oh zo mooi met bloemen staat, de peren die nu door de storm allemaal de boom uitvallen en dus weer gestoofd moeten worden, het zijn eigenlijk handperen maar voor dat ze rijp zijn worden ze, of door horde kraaien van de boom gegeten of zo als nu door de storm uit de boom gesmeten, en zijn ze dan een beetje van voormaat, dan wil ik ze wel schillen en lekker stoven, heerlijk als groente maar ik zelf vind het nog lekkerder als toetje, koud met wat vanille vla. Dat had ik dan allemaal gemist in mijn flat in het verzorghuis.
Oké dan zat ik in de stad, vlakbij het station van bus en trein, de zaterdagmarkt om de hoek, de stadschouwburg tegenover mijn huis, de bioscoop ook op tien minuten afstand, de zee op loopafstand, alle leuke winkels bij elkaar op nog geen vijfminuten afstand, het leek allemaal zo mooi, maar als ik heel eerlijk bent, nu trekt dat geweldig omdat je het niet elke dag ziet, nu is het juist en klein feestje om naar de stad gaan, (tenminste als de portemonnee gevuld is) als je dat elke dag zo kunnen doen dan ben je na een maand ook misschien uitgekeken, en arm.
Nee, zo zal het wel niet zijn, maar het verschil in huur spreekt ook een woordje mee, of ik betaal 267.00, of met surfers kosten mee 600.10.
Dan woon ik in de stad maar heb geen geld meer om uit te geven .
Fijn dat depressies over kunnen gaan en ik toch weer zeer tevreden ben, met het huisje en het uitzicht wat ik hebt.
Benchi en Rocky twee hondjes die elkaar echt niet veel zien, maar als grote vrienden al7 dagen nu samen zijn.
Het is vertederend om te zien hoe ze alles samen doen.
Voor mij af en toe niet.
Toen het regende presteerde Benchi het om tegen dedeuropening half binnen half buiten, te plassen, hij wou niet nat worden,ik kon Rocky niet zo gauw wegtrekken die ook tegen de deuropening plassen.
Dus weer een doekje met bleekwater erbij, daarmee had ik ook Chris zijn tent schoongemaakt
Maar als kameraden ook samen achter op het pad wandelen gelijk alle twee tegen die grote herdershond aan brullen die dacht dat hij dubbelzag, hé, twee van die schreeuwlelijken nu? Heel voorzichtig gaan ze nu ook wat dollen met elkaar, Rocky is wat dat betreft niets gewend. Benchi rent dan om hem heen uitdagend en Rocky laat zich af en toe verleiden om hem dan achterna te rennen.
Rocky at heel slecht zijn eigen honden brokken, maar zins Benchi er is met zijn onverzadigde honger, eet hij gelijk met Benchi nu smorgens en savonds zijn bakje leeg, niet zo snel als Benchi, zodra Benchi maar in de buurt van het bakje met eten komt word er met een zachte grom gewaarschuwd hé weg wezen dit is mijn etenHoe het gaat met eten als Benchi weer thuis is? ik weet het niet, Rocky eet nog steeds niet met erg veel enthousiasme. Ik vind Benchi een schat van een hond, maar hij is nog erger als Rocky wat betreft het eten uit je mond kijken, nu staan er twee met vragende oogjes geef mij ook wat van dat lekkers wat jij eet.
Natuurlijk komt het door mij zelf, ik kan daar slecht tegen en ben gauw geneigd om dan wat van het eten te geven wat ik eet. Hun kan ik het niet verwijten het is gewoon mijn watjesachtig gedrag waar Benchi en Rocky slim gebruik van maken, ach ja ik ben nu eenmaal niet volmaakt, moet daar de gevolgen van onder ogen zien.
Maar als de twee mannen( zo noem ik ze stiekem even stoer, om dat een echte man niet voor handen is) savonds allebei op het voeten eind van mijn bed liggen te snurken als échte mannen ( Benchi smorgens stijf tegen mij aan) dan vind ik ze super lief.
Ik werd van de week snachts wakker, dacht werkelijk dat Simon mijn man naast me lag te snurken, apart, zo vlak achter elkaar ben ik twee keer terug in de tijd geweest, de vouwcaravan en het snurken.
Met weemoed denken aan fijne herinneringen ( het snurken minder hoor).
Maandag was wasdag, die zondag ervoor kwam Chris mijn zoonzijn net gekochte vouwcaravan op het grasveld bij ons voor de deur even uitvouwen en helemaal opzetten.
Hij had er wel mooi weer voor uitgezocht, het was droog maar het stormde zowat. Dat is alleen maar meegenomen als het dan niet stormt is het makkelijker.
Ik was wel er beetje stil er van, ik zat terug in de tijd, Simon mijn man en ik zijn zon 30 jaar geleden met zon zelfde soort caravan begonnen. Toen ik belangstelend ging kijken kwam er toch wel een brok in mijn keel, Chris was toen 7 en nu bezit hij zelf zo,n vouwcaravan.
Ik kwam dus kijken maar de twee mannen honden rende achter mij aan en ja hoor voor dat ik er erg in had werd de voortent ingezegend en waar de een plast gaat de ander er achteraan.
Indrazag het die gaf een brul, Chris gaf ook een brul en een wilde zwaai naar de onschuldige jongens,wisten zei veel?
We werden gelijk verbannen naar een boom verderop we mochten daar kijken maar geen voet dichterbij zetten meer. Dat was ons zielig lot.
Indra vroeg of ze ook fotos mocht maken, ze kwam later giebelend, terug ze had pappas zijn billen gefotografeerd.
kijk oma wat vind je van deze boom en die mooie auto
Prachtig hoor. Sven mocht stoeien met de stangen van de voortent, wat niet zo eenvoudig was.
Al met al duurde het wel even voor alles stond maar toen was het ook wel een pracht gezicht. Hij is er erg blij mee en dat is het voornaamste toch?
Vanmorgen zag het weer er eerst even niet al te vrolijk uit, maar toen het zonnetje kwam dacht ik, toch maar even dat wasje draaien, kom in de slaapkamer zie de lange broek die ik gisteren aan had over de stoel hangen.
Die doe ik ook nog maar even mee wassen, pak de broek en schuif hem zo de wasmachine in. Zit achter mijn pc, de wasmachine draait, ik hoor gestommel in de wasmachine? Oh oh het zal toch niet waar wezen ? ik zoeken in huis naar mijn mobiletelefoon, niet te vinden, het donkerbruin vermoeden dat mijn mobiletelefoon wel eens in de wasmachine kon zitten, werd een zeer zwart vermoeden. Wat duurt het dan lang voor dat het programma afgelopen is.
Eindelijk de was klaar, ja hoor een super schone mobiletelefoon, het raampje was wazig, hoe is dat nou toch mogelijk? Had nog wel een andere mobiletelefoon, dus ik met de schoongewassen mobiletelefoon en de andere naar Joop, die kon het simkaartje er uithalen dat is plastiek en dat mankeerde gelukkig niets, de simkaart in de andere mobiletelefoon gedaan en ja hoor ik heb weer een mobiletelefoon.
Maar hoe werkt hij ook al weer? Gek is dat, ik had hem best wel lang voor die andere in gebruik, maar nu is het weer zoeken, het lijkt er echt op dat de techniek mij de oorlog heeft verklaart, weer door even niet opletten. Je zakken altijd na kijken voor je iets in de wasmachine gooit, veel wijze lessen vooral voor mij in korte tijd.
Er bestaat toch zeker niets mooiers in deze wereld... dan de persoonlijkheden van twee vrienden te zien ondwikkelen, die naarmate ze samen ouder worden, altijd proberen weer nieuwe behoeftes en intensere dieptes van elkaars levens te doorgronden...
geschreven door:
Phillips Brooks
Lange vriendschappen zijn als juwelen, door de tijd gepolijst om mooi en duurzaam te worden.
Al een hele tijd kreeg ik in beeld, als ik iets installeerde, alles veel vlugger ging , al die tijd heb ik het genegeerd, nu dacht ik gisteren waarom ook niet.
Wilde dat ik het nooit gedaan had, alles is nu anders .
Ben helmaal ontregeld, ook al mijn email adressen ben ik kwijt geraakt,dus a. u. b als u een email ooit van mij kreeg, stuur mijn dan een klein berichtje zodat ik u email weer aan mijn adressenboek kan toevoegen daar zou u mij een groot plezier mee doen. Een buurman heeft mij geholpen, ik ben nu weer bij Outlook Express maar nu moet ik zelf toch alles weer op nieuw ontdekken, ik heb er helemaal hoofd en buikpijn van. De pc beschouw ik al mijn beste vriend, maar ik laat hem dingen doen die heel anders zijn, ik ben in paniek, ik kan hem niet meer hendelen helpp, waarom doe ik dan zo iets? Ooit zei iemand tegen mij, het is maar een machine, die kan je toch wel de baas, met geduld kom je een heel eind.
Dat waren wijze woorden, die heb ik wel onthouden maar het in praktijk brengen, is toch wel even wat anders.
Het lukt mij vast wel, de eerste schrik is al weer over.
Het lijkt wel of de techniek aan mij de oorlog heeft verklaard.
Eerst het scherm en nu de pc (door mijn eigen schuld), nogmaals doe geendingen op je pc die je niet begrijpt, hoe graag ik het ook zou willen begrijpen.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
