Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Tekst boven rouwadvertenties, niet zelf geschreven
"Wie vrienden wil hebben moet zelf een vriend zijn"
"Als je vreugdewilt vermenigvuldigen moet je haar delen"
" Moed groeit door te durven, vrees door uit te stellen"
" Je leeft maar één keer, maar als je het goed doet, is dat goed genoeg".
************************************
Er is één weg in het leven die je alleen moet gaan. Geen mens kan op dat pad jouw vergezellen. Je diepste angst daarvoor, kun je niet vertellen en jij moet verder, tot God je stil doet staan.
*************************************
Maar vroeg of laat Verschijnt het land Dat elk verstand Te boven gaat Waar ik volmaakt Opnieuw ontmoet Wie ik voorgoed Was kwijtgeraakt.
Vandaag alle kerst kaarten op de bus gedaan, nu maar hopen dat ik geen mensen vergeten ben.
Als er kaarten door de bus komen is het spannend, van wie?
Oh hé, leeft die ook nog,?
Nou ja,! daar had ik helemaal geen kaartje meer van verwacht.
Go, dat kaartje is van die kennis die bij Simon in het ziekenhuis heeft gelegen inmiddels al weer dik 5 jaar gelegen, toch lief dat ze nog aan me denkt, ik was haar eigenlijk vergeten.
Zo is het met de kerstkaarten, als de kaartjes binnenkomen dan ga je terug in de tijd.
Dan herleef je de momenten met diegene die de kaart stuurt.
Fijne momenten, leuke momenten, droevige momenten, momenten die belangrijk waren in je leven.
Kaarten worden geschreven op bijzondere momenten, bij geboorte, trouwen, overlijden verhuizing , kerst.
Dus toch maar elk jaar die kerst kaart schrijven, want trouw kaarten worden nu in mijn leven niet meer geschreven, geboorte kaartjes? echt niet , verhuizen kaarten? zeg nooit, nooit. Maar de kerst kaart ! die kan ik schrijven tot mijn dood, dus niet meer zuchten en steunen als het weer kerst word, gewoon blij mooie kerst kaarten uitzoeken en gemeend opsturen..
Alweer Kersttijd, het lijkt wel of het elk jaar eerder terug is,natuurlijk helemaal niet waar, maar toch is het voor mij net of het nog maar kort geleden is.
En net als elk jaar: zie ik op tegen en het versieren, kaarten schrijven, het gevoel te krijgen, heerlijk kersttijd.
En net als elk jaar: als de kaarten binnen stromen,buiten iedereen
kerstverlichting in de tuin heeft of voor de ramen, dan komt toch die kriebeling.
En net als elk jaar: kom ik dan ook heel langzaam in de Kerst stemming
.
En net als elk jaar: blijf ik piekeren: vergeet ik niet iemand een kaartje te sturen?
En net als elk jaar: wat zal ik etendeze kerstdagen.?
En net als elk jaar: Nee!!
Dit jaar niet piekeren: zal ik alleen zijn de 1ste of de 2de Kerstdag.
Dit jaar niet piekeren: hoe kom ik Oud en Nieuw door.
Dit is een brug die ik zelf heel mooi vond . Het is allemaal wat grijs,maar het sneeuwde onderweg, dat is best heftig, het werd erg grijs,
Onderweg
Als je van Den Helder naar Kessel op en neer rijd, kom je allemaal geluiddempende muren langs de autoweg tegen.
Ik begrijp wel dat ze nodig zijn, maar als het landschap erg mooi is en er komt in ene zon foei lelijke muur in je beeld vind ik dat echt ergerlijk.
Dus ik ben eens gaan opletten op al die geluidsmuren. Er waren echt hele lelijke, maar ik heb ook hele mooie, indrukwekende, gezien, ik zal ze u ook laten zien.
Dit is een hele mooie geluidswal. Ik vind het net orgelpijpen van een kerkorgel
Dit zijn dus gewoon lelijke geluids muren
Jammer dat het niet wat scherper is, maar ja ik zit in een rijdende auto, door een niet al te schoon raam het sneeuwt licht, te fotograveren. Deze muren hebben een leuk efect, gewoon vloeiend.
't Zal zo'n dertig jaar geleden zijn dat ik - en denkelijk vele met mij- Dé kertsvacantie van het leven mocht beleven
Het was onzettend koud 't vroor dat het kraakte. Maar dat kon niet beletten dat menigeen zijn zinnen kon verzetten.
Want veertien dagen vertoeven op ijs was warempel een waar paradijs 'k Was er niet van af te slaan en bleef naar hartelust op de schaatsen staan.
Als ik dit nu aan mijn kinderen vertel, dan hangen ze aan mijn lippen. zoiets hebben zij nog niet meegemaakt, zij vragen :"zijn de de échte, koude winters
voorgoed gestaakt???"
Niet door mij geschreven, zou leuk zijn als de kinderen dit mee zouden kunnen maken.
Nog geen dag met en gaatje zoals vaker voorkwam een hele tijd geleden.
Wel weer een drukkere dag als de afgelopen 4 weken.
Mijn vriend heeft wel een positieve invloed op mij, en zoals ik al vertelde ben ik bij hem, dan ben ik echt rustig om dat ik dan toch nog een beetje de gast ben, hoe wel ik al heb geleerd hoe je een afwas machine moet bedienen, in en uit ruimen.
Als ik eerlijk ben denk ik wel eens in de tijd dat ik in en uitruim had ik het vlugger op de hand gedaan.
Maar als je veel visite hebt gehad of veelpannen hebt gebruikt dan is het een uitkomst.
Ook hebben we samen de hele volle diepvrieskastmet echt veel aangevroren ijs te grazen genomen, want vorige week was het zo koud dat de diepvries spullen allemaal gewoon buiten gelegd konden worden waardoor we ruim de tijd hadden om de diepvriezer te ontdooien.
Is echt wel eens goed, mijn vriend stond er toch van te kijken wat hij allemaal in de vriezer had, dus dat word de aankomende maand gewoon de vriezer leeg eten.
Nu ik zelf weer een paar dagen alleen thuis ben, word in mijn huisje ook opgeruimd, niet dat het er erg rommelig uitzag maar ik had overal tijdschriften en reclame bladen verspreid op drie plekken.
Ik ben lid van allerlei liefdadigheid fondsen, daar krijg ik dan ook bladen van, maar als je niet aan lezen toe komt loopt het behoorlijk op.
Dus vandaag van 3 plekken 1 berg gemaakt, dan maar sorteren wat weg kon en wat ik nog wil lezen, maar wanneer??? Kent u dat ook?
Ook heb ik weer met een vriendin en wat ouder buurtjes vandaag gepraat, met mijn vriendin mee naar het ziekenhuis geweest, ter ondersteuning van wat onderzoeken, het was vanmorgen beren glad, dus wie, wie, ondersteunde? Met de buurtjes weer even een kopje thee gedronken ze even lekker laten praten, dat voelde voor mij toch ook wel weer prettig.
De kerst spullen uit de kast gehaald daar ga ik morgen mee aan de slag, en morgen middag is mijn lieve vriend er dan weer, waar ik naar uit kijk.
Zo is het goed
Inmiddels is het al vrijdag, een heel fijn weekend allemaal
Hallo daar ben ik, eventjes weer tijd voor mijn pc.
Heen en weer en op en neer gingen we, maar nu komt alles
weer in wat rustiger vaarwater terecht.
Straks nog even de Kerst en Nieuwjaar op en neer, en dan gewoon rustiger aan de fijne weekenden.
Ja mijn hele leventje is echt wel veranderd, het is wisselend, ga ik een weekje mee met mijn vriend is er daar rust, rust, en rust.
Zodra ik in Den Helder kom, lijkt het wel of ik achterna gezeten word door mijzelf, dan moet alles zo nodig weer, en het liefst alles tegelijk. Mijn vriend kijkt het met verbazing aan, wil goed bedoeld heel veel uit handen nemen, daar word ik best kriebelig van, dan ben ik soms wat kattig, dat heeft hij echt niet verdiend, hij kijkt nu wijselijk de kat uit de boom als hij hier is, alleen als ik wat aan hem vraag doet hij het voor mij.
We waren verleden week in Kessel daar begon het behoorlijk te sneeuwen wat voor mij het startsein was om er met de camera er op uit te gaan.
Ik zelf heb er erg van genoten, ik betrap mij er op, dat ik mijzelf best goed ga vinden in het maken van mooie fotos.
Dan krijg je een klein beetje kapsones hé.
U krijgt daar nu een beeld van,fotos nu in een winter landshap, weer van Kessel en omgeving.
Tekst boven rouwadvertenties, niet zelf geschreven
'Je moest eens weten hoe 't leven gewoon is doorgegaan. Niets is veranderd maar alles is anders. Je moest 's weten wat een leegtje je achterliet. Waarom moeten wij leven waarom jij niet.'
*********************************
Hoewel wij leven met verdriet nadat de dood jou van ons nam. Er blijft een band die niemand ziet en niemand ooit verbreken kan.
**********************************
Opeens was ik ziek en kon niet meer wandelen, ik dacht aan m'n huis m'n tuin en al het andere. Daar was de angst, de pijn. hoe moet ik dat verwerken? Toen kwam van God de kracht en hoorde ik bij de sterken.
Mijn vriend moest een staar operatie ondergaan, daar voor moest het oog een week van tevoren in gezalfd worden en na de ingreep 4 weken gedruppeld. De goede tijden zijn fijn, en in minder goede tijden help je elkaar.
Dus het was twee weken Limburg, maar toen kreeg ik toch wel wat heimwee naar huis, dus heb ik mijn vriend nu deze week thuis, kan het druppelen gewoon door gaan, daar na nog een week mee naar Limburg en dan weer zn gewone gangetje.
Dan hoop ik weer even meer tijd achter mijn computer door te brengen,dat heb ik wel gemist.
Ik was net in Limburg toen het water in de rivier de Maas door het vele regenen behoorlijk buiten zijn oever getreden was
Het was best voor een stadsmens beangstigend zo hoogals het waterkwam. Nu ligt Kessel echt vrij hoog, maar toch als je de ene dag nog gewoon kan lopen ergens en de volgende dag staat het water op de traptrede van de dijk, het hele wandelgebeuren is onder water, de bankjes, de honden prullenbakken, de invaliden loopbrug gewoon onder water.
Drie dagen later was alles bijna weer gewoon, heftig hoor.
Eenmaal thuis kwamen de zelfde dag mijn kleinkinderen even oma vertellen dat ze haargemist hadden.
Ik heb ze ook gemist maar heb er wel iets fijns voor terug gekregen.
Mijn Schoonmoeder is in de nacht van zondag op maandag overleden in haar slaap.
Ze was 89 jaar en was heel moe, zag steeds minder dus voor haar is het fijn dat ze nu, zoals zij geloofde weer bij al haar geliefde familieleden is die op haar wachten in de Hemel.
Mijn zoon heeft wel verdriet, het was zijn laatste oma die nog leefde.
Ik heb er vrede mee, alleen was zij het dunne lijntje nog naar Simon mijn man .
We belde elkaar elke zaterdag als het kon om half tien, dat was ma haar tijd, de ene week belde ma mij, de andere week belde ik haar.
Het zal even vreemd zijn op zaterdagmorgen om half tien, geen telefoontje meer.Een periode in mijn leven sluit ik nu af. Met mijn schoonzuster hoop ik nog heel lang contact te houden.
Ja eventjes de tijd er weer voor nemen, ik zit op mijn gemakje achter de pc. De tijd vliegt voorbij, ik kan hem bijna niet bijhouden.
Het is in de vijfde versnelling geschoten, ik moet alle zeilen bij zetten om alles nog te volgen.
Iets heel anders als het leventje er voor, maar wel opwindend, elkaar toch ook beter leren kennen, dan kom je ook de minder aardige trekjes van elkaar tegen, die je dan als hindernis moet nemen, beetje geven en nemen, niets is nu meer vanzelfsprekend. We zijn in karakter best wel behoorlijk verschillend, ik wat opvliegerig hij afwachtend en sussend, dat botst soms maar is ook zo weer bijgelegd. Het kan ook niet anders, je bent twee heel verschillende mensen, die elkaar tegen komen en dan eerst een goede indruk willen maken. Maar ga je langer met elkaar om dan kun je dat niet blijven volhouden, gewoon je zelf zijn is beter, zijn er dingen die je van elkaar niet leuk vind, even er over praten lost dat vanzelf op. We hebben nog alle tijd om elkaar goed te leren kennen, dat is de bedoeling tenminste
De dagen op de boerderij waren ook weer fijn, alleen de rede waarom ik er nu was is toch heel triest. Er moest voordurend opgepast worden omdat de Klaas echt niet meer weet wat te doen. Heel zwaar voor zijn vrouw en daarom fijn dat ze er even een dagje tussen uit kon. Zo oneerlijk als je altijd hard gewerkt heb en het resultaat is een prachtig huis, maar dat je dan uiteindelijk er niet meer van kan genieten en ergens anders gaat wonen is verschrikkelijk. Het leven heeft voor iedereen zijn eigen narigheid .
Fijn dat je dan kan helpen, maar hun verdriet werd ook mijn verdriet.
De herfst kleuren in het dorp Schellinkhout waren weer fantastisch, ik heb er vorig jaar heel wat fotos van gemaakt, die laat ik nu nog maar weer even zien.
Nu weer thuis met mijn vriend voel ik mij bevoorrecht en blij dat ik het mag meemaken, we hebben heerlijk soep gegeten die hij kookt, wandelen straks even langs de zee, en zijn gelukkig.
Zondag reis ik weer mee naar Limburg en blijf er waarschijnlijk 14 dagen, omdat er een staar operatie moet worden uitgevoerd, in goede tijden en slechte tijden elkaar helpen en voor elkaar klaar staan.
Jammer, maar er komt weer niet een lang en gezellig verhaal.
Mijn leventje staat een beetje op zijn kop, het is allemaal heel fijn maar ik kan niet veel tijd besteden aan mijn computer.
Op zich is dat natuurlijk geweldig, maar toch mis ik het wel een beetje.
De vakantie in Limburg was fantastisch, maar toen ik thuis kwam stapelde zich kleine zorgen van alles en nog wat op.
Rekeningen, klein andere irritatie, dus daar moest achteraan gebeld worden, daar ben ik niet zon ster in, mijn zoon Chris zegt toch zelf doen mam, daar leer je het van.
Oké is allemaal gelukt, dan toch het huisje weer wat doorwerken, vogeltjes maken nog steeds een hoop rommel, wassen draaien, zo gaan de paar dagen voor ik mijn vriend weer zie gauw om.
Nu ga ik weer een paar dagen naar de boerderij, even oppassen zodat er een vriendinnendag door kan gaan zonder zorgen om manlief, dat kan gewoon, of ik nu hier zit of weer tussen de paardjes en de schaapjes, daar vind ik het ook altijd zeer prettig.
Maar u ziet de pc komt niet in beeld nu.
Het zei zo, ik probeer wel als ik een gaatje heb weer even bij te kletsen. Het is nog steeds heel fijn tussen mijn vriend en mij, heerlijk om veel dingen samen te doen, Rocky heeft hem ook volledig geaccepteerd, dat is fijn voor alle drie. Alleen 1 keer waren we wat aan het stoeien er werd wat hard geluid gemaakt Rocky sprong gelijk tussen ons in, die dacht dat gaat niet goed dus dat moet ik even regelen. Wij moesten er wel om lachen. Dus even weer een paar dagen geen gedachten of verhaalmaar dan ben ik er weer.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
.
K 
