Mijn meer dan 50 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik meedelen en zelf nog bijleren. Doch de wereld is groter dan de tuin. Daar is eveneens veel te zien en te beleven.
24-07-2019
Stijn Derammelaere
Stijn Derammelaere
De Aaankondiging.
wij : Alma, Akiko en Stijn geven een open tuin weekend, dit op 21 en 22juli. Je bent van harte uitgenodigd. Inkom is gratis. Telkens van 9u tot het donker is. Je kan dus afkomen en vertrekken wanneer je wil. Er zijn rondleidingen in de tuin en in het JUNGLEHILL voedselbos door Stijn (mij). Op een kleine 2 hectare leer je de bekende en minder gekende voedselplanten in de mix met de inheemse fauna en flora kennen. Je kan er ook besjes proeven,...
Er zijn drankjes, hapjes en plantjes van eigen kweek te koop (... chili-paprika-physalis-honing en bijenplanten-vijg-olijfwilg-Decaisnea-bamboe-Peperbomen-pawpaw- enz enz...
WAAR: Pironche 49, 7911 Buissenal (ligt op 10km ten zuiden van Ronse) in Henegouwen, en dit is 4km van de snelweg Brussel-Doornik. telefoon 069/353596 en 0472/313698
Voor mij een uitstekende gelegenheid om de evolutie te zien na 7 jaar. Blog Fruit op 29-4-2012.
Wij met ons drieën: Paul Hendrickx, met een passie om groenteteelt en kleinfruit met agroforestry te combineren, Vincent , eminente fruitkenner op alle gebied en ik.
Twee jaar terug heeft Stijn de woning aan het begin van de weg naar zijn voedselberg kunnen kopen. Op de 3000 m2 heeft hij 2 tunnelserres en overal staan potten met planten, een enorme verzameling. Momenteel is hij nog onvoldoende bekend en woont hij in een afgelegen, doch prachtige natuur. Echte liefhebbers zullen hem wel weten te vinden. Als Veltlid zit hij ver van een adfdeling. Voor een veltafdeling kan een bezoek wel erg leerrijk zijn in verband met permacultuur en voedselbos . Stijn heeft een grote plantenkennis.
Hij is reeds jarenlang verbonden aan Meise, alle dagen een serieuze verplaatsing.
Destijds leerde Aleide Stijn kennen op een reis met Wervel naar Bretangne en nodigde hem uit met zijn planten op het Afrikaans Tuinfeest. Laatst was Stijn er ook, zij het op het laatste nippertje. Over 2 jaar hopen we hem beter te kunnen aankondigen?
Via Stijn leerden we Hans Perneel kennen. Samen met Hans Verbeke had hij een perceel in dezelfde streek als Stijn waarop zij volop experimenteerden met roodvlezige appels. Zij zouden intussen aan 280 variëteiten zitten, met al hun eigen zaailingen inbegrepen!
Bij Stijn vonden ze overvloedige aanplant- gelegenheid en vermeerderingsdeskundigheid, zodat de kennisopbopuw zich nu voornamelijk daar afspeelt. Dit jaar is de zetting op hun oud veld zeer gering.
Hans Verbeke begeleidde ons mee op de berg van Stijn. Ik heb enkele rassen opgemerkt. Zie foto’s. Er zijn nog enkele jaren beoordeling nodig.
Het was voor mij een moeilijke, vaak stijle verkenning, naar de vele planten op zijn berg. Aanleg van enkele paadjes voor aanvoer en afvoer van materiaal zou nuttig kunnen zijn.
Al bij al stond ik verwonderd te kijken naar de massa planten die er zich in die zeven jaar ontwikkeld hebben en de dichte begroeiïng. Maar je hebt gelukkig nog geen machete nodig in zijn jungle.
FOTO’S
1. Stijn, Vincent, paul
2. Tomatillo (Physalis philadelphica,synoniem: Physalis ixocarpa). Jaren geleden kreeg ik enkele plantjes van Jules Reyniers. Er zijn altijd bessen die op de grond vallen en die spontaan ontkiemen het jaar daarop.
3. Paul, Vincent en Stijn
4.Klimspinazie (Basella rubra). De bladeren en jonge stengels worden gebruikt zoals spinazie. Zaaien begin april. Kan buiten op een beschutte plaats 2 m worden. Oogsten vanaf juni.
5.Roodvruchtige appel
6. Boerenwormkruid met de ronde hoofdjes. In de omgeving hier staat enkel veel Jacobskruiskruid, met spitse bloemblaadjes rond het hoofdje.
In 1986-1987 was Iselin onze AFS dochter. Ik weet nog zij zei “Hier niet zo’n zware winter als in Noorwegen”. Het draaide anders uit. Erge vrieskou. Ik zag op een morgen - 22° op de thermometer. Nooit heb ik die lager gezien!
We bezoeken Antwerpen. De wagens geparkeerd op de Makro en met tram 5 tot De Groenplaats met een gezellig marktje. Een kilo lekkere, dikke, donkere Kordia kersen voor €5..
Voorde kathedraal zien we het beeld van Nello en Patrache en Japanners die dit komen zien. We bezoeken de machtige O.L.Vrouw kathedraal. Wandelen verder naar de Grote Markt met de illustere gildehuizen. De Brabofontein staat droog en het Stadhuis erachter is knap ingepakt voor de restauratie. Naar het Steen. Wandeling op het terras tot aan de voetgangerstunnel St Anna. We dalen af met de blijkbaar nog originele roltappen van 1933.
In de Hoogstraat bezoeken we de galerij De Zwarte Panter. Momenteel loopt er de dubeltentoonstelling Herr Seele-Kamagurka. Iets verder rusten we uit op het terras van een Grieks restaurantje.
Daarna staat de wandeling naar het MAS op het programma. We komen door de straat van ‘Cartoons’, waar we destijds meerdere knappe films zagen; door de stijlvol herbouwde wijk met het Vleeshuis en verder naar de Veemarkt met Sint Paulus, na 17u, net te laat voor een bezoek, door een gedeelte van het rode kwartier tot pal voor het Mas. Het is er dtuk met veel politie en een broertje van het Tomorrowland festival.
Boven op het Mas heb je een uitstekend panoramisch zicht op Antwerpen.
We wandelen terug en in de Lange Gasthuisstraat voorbij het Museum Mayer Van den Bergh. Een bezoek aan de gerestaureerde Dulle Griet van Pieter Breugel zal voor een andere keer zijn.
Om 19 u worden we verwacht in het restaurant Lifeisart, Sint-Jorispoort. Kael doet er momenteel studentenjob. Samen bellen we zijn jarige moeder Leen op in Kaele, het stadje naast Going in het hoge Noorden van Kameroen.
We genoten van enkele gedeelde voorgerechten, voor mij is dat in eerste instantie inktvis en daarna een Bouillabaisse met veel vis. En dat besproeid met een heerlijk, fruitige Portugese wijn Quinta Espiritu Sancto van plaatselijke rassen in de regio Lisboa.
FOTO’S
Het verhaal van Nello en Patrasche gaat over een weesjongen en zijn hond, een klassieker van formaat uit de negentiende eeuw. Het is een boek vol armoede, ongeluk en sociale misstanden en Nello sterft uiteindelijk van kou en ontbering nadat hij eindelijk de schilderijen van Rubens in de Antwerpse kathedraal heeft gezien.
Nello en Patrasche zijn vooral cultfiguren in Japan. Het verhaal sluit immers naadloos aan bij de Japanse waarden van trouw aan de meester en eervol sterven. Daar werd zelfs in 1975 een animatiefilm gemaakt over de twee figuurtjes. Veel toeristen komen dan ook van Azië naar hier om het bier van Nello en Patrasche te drinken en nu kunnen ze ook een nieuw standbeeld komen bekijken.
Vereeuwigd in steen
1. Het wit marmeren beeld is 1,10 meter hoog en 1,80 meter breed en is van de hand van de 35-jarige ontwerper Gentenaar Batist Vermeulen. Het beeld staat sinds dec 2016 voor de kathedraal.
2. De kruisiging van Rubens
De kruisafneming
4. Koor
Gewelf
6. Voetgangerstunnel
7. Idem
“
9. Vive la Sociale naar James Ensor Herr Seele / Kamagurka ?
Wat een feest gisteren ! En wat een volk was er aanwezig ! Een waar succes ! ’n Dikke proficiat aan alle mensen die hieraan hebben meegewerkt, jezelf en je dochters Leen en Tinneke op kop ! Het project in Going zal hier zeker wel bij varen !
Hartelijk dank voor alles: de rondleiding, het lekker eten, de gezellige sfeer, en alles erop en eraan.
Op 23-6-2019 werd die officieel ingehuldigd, gevolgd door een culinaire rondrit.
De fietslus door de 3 deelgemeenten Zoersel, St. Antonius en Halle, 31km, staat in het teken van Landbouw, Natuur en Zorg. Op 5 plaatsen (Einhoven, De Buurt, Bethanië, Sint Teunis Joostens en de Bunthoek). werd een bord met veel info geplaatst. Men fietst van knooppunt naar knooppunt. Je kan overal starten.
Mij verraste het dat wij nog zoveel natuur hebben.
Bij de inhuldiging bij de kerststal op Einhoven kon je korte filmjes bekijken van Vincent Ost.
Voor de Bunthoek had hij ook bij mij op de Velthoeve gefimd met een drone. Op het infobord Bunthoek staat o.a. het ontstaan van de Vereniging Ecologisch Leven en Tuinieren vzw vermeld, die nu 17.000 leden telt.
FOTO’S
1. De Landbouwlus
2. Nudisten
3. Fons Christiaensen van de Landelijke Gilde Halle-St. Antonius, een van de initiatiefnemers
4. Geschiedenis Einhoven
5. Bord Einhoven
6. Fotograaf Vincent Ost en Liesbeth Verstreken, burgemeester
7. Lazndschap op Einhoven
8. Zoersel kerk op infobord de Buurt
9.Middagmaal in de kapel van Brthanië, gemeentehuis
16. Jan Vorsselmans, jarenlang journalist voor het gemeentenieuws (GVA), nu secretaris van de fietsersbond. Rechts Johan Truyen, de ontwerper van de info-borden.
17. Het echtpaar Vorsselmans en Katrien Schrijvers, oud burgemeester
Voor de maaltijd dient vooraf betaald te worden op rekening BE87 9793 3726 8294 van COZOEGO ‘Comité Zoersel Going). Keuze tussen gegrilde Tilapia (BBC), Veggie of Kip op Kameroense wijze €20
Going is een dorp in het hoge, droge Noorden van Kameroen.
Het project werd gestart in 2002 door mijn overleden echtgenote Aleide Lagrou. Zij kreeg posthum de eretitel "Moeder van Velt". Daags nadien is zij 5 jaar overleden.
Met OKRA Zoersel naar Visserijmuseum Oostduinkerke
Met OKRA Zoersel naar Visserijmuseum Oostduinkerke, Diksmuide en Nieuwpoort Bad 18-6-2019
Fantastisch weer en een uitstekende gids-chauffeur Theo Verhoeven. Het visserijmuseum is echt de moeite. Lekker gegeten en gedronken. Genoten van een goede strandwandeling.
10. Voor het restaurant met buschauffeur-gids Theo Verhoeven We waardeerden zeer zijn toelichtingen onderweg en genoten van de moppen. Vandaar is het slechts 12 km naar de Reiger te Ichtegem, op 48 m boven de zeespiegel, waar ik geboren ben tegen het Wijnendale bos. Nu woon ik tegen het Zoerselbos.
11. Oerbier van de Dolle Brouwers, smaakte mij beter dan een Gouden Carolus.
12. Monument Koning Albert te Nieuwpoort
13. Nieuwpoort Bad
14. De zee klotst voort in eindeloze deining
15. Beaufort Met Art Fan, de vereniging rond de schildersschool van wijlen Charles Pauwels een paar keer de jaarlijkse kunsttentoonstellingen bezocht.
Met Verenigde Oostindische Companie Antwerpen 14-6-2019
Naast de oorspronkelijke kazerne staat het nieuwe gebouw van Bob Van Reeth. Memoriaal, Museum & Documentatiecentrum over Holocaut & Mensenrechten.
Kazerne Dossin vertrekt vanuit het historische verhaal van Jodenvervolging en de Holocaust in relatie tot de Belgische casus, om te reflecteren over hedendaagse fenomenen van racisme en uitsluiting van bevolkingsgroepen en over discriminatie omwille van afkomst, geloof, overtuiging, huidskleur, geslacht, geaardheid. Aldus opgevat, draagt dit museum fundamenteel bij tot een educatief maatschappelijk project waarin burgerzin, democratische weerbaarheid en verdediging van individuele basisvrijheden centraal staan.
Een geleid bezoek laat u niet onberoerd.
FOTO’S
1. Met bus 1 tot de Grote Markt en St. Rombouts. Dan is het nog een eind stappen.
2. Kazerne Dossin
3. Herdenkingsmonument
4. De mens
5. De oorspronkelijke kazerne
6. Panoramisch zicht vanop de bovenverdieping.
7. Op stap naar het Anker aan de rand van het vroegere begijnhof
Met de vrijwilligers van de Open-Tuindagen en samentuinen van VELT Antwerpen naar Nederland. We hadden tevens geluk met het weer.
Linder Van den Heerik is op theoretisch gebied goed onderlegd en weet ook waar de mosterd te halen (Wageningen).
De afsluitende heggen rond de percelen vond ik knap. Bramen, rozen en Japanse wijnbes doen het uitstekend. Op de nog onontgonnen percelen groeide prachtig onkruid. Waar al getuinierd wordt vond ik het maar matig. Een positief punt vond ik het gebruik van afbreekbaar plastiek waarop geplant wordt. Enkel kweekgras groeit erdoor. Er was onvoldoende zorg voor de aangeplante fruitbomen. Het aanhouden van te laag staande takken heeft geen nut. Kruisbessen doen het niet bij wortelconcurentie. Met Jostabessen en zwarte bes lukt het iets beter.
Hij heeft momenteel nog veel last van het kweekgras. Bij mij is dit volledig verdwenen op het gedeelte dat ik sinds 1970 elk jaar laat omploegen. Met de wortels van die pemen kan je anders een uitstekende boilllon bereiden. Laten ploegen is voor mij een enorme werkbesparing. Enkele jaren werd er gefreesd, doch dan kriijg je een ongewenste harde afsluitlaag, een soort podzol in de grond.
Bij mij was het eerst nog stuifzand, maar met tonnen compost en gebruik van gesteentemelen en bentoniet met een belangrijke fractie montmoriniliet is dit een zeer vruchtbare en niet uitdrogende bodem geworden. Eén onkruid dat er van het eerste jaar stond houd ik wel in eer: de aantrekkelijke, gele ganzenbloem.
Hij vond gesteentemelen natuurafbraak. De lavagroeven die ik zag in de Eifel maakten op mij alleszinds niet die indruk.
Hij wist boeiend te vertellen over de bodemschimmels , het bodemleven en de minimale bodembewerking. Bij mij hebben die alvast helemaal geen last van het omploegen.
Dit is mijn tweede bezoek. Verslag van het eerste staat op de blog 15/10/2017.
Met Monique was het een heel prettige rondleiding. Ze heeft er een natuurparadijs. Er lag ergens een reekalfje en te horen dat de roodborsttapuit, kwartel en patrijzen er nog voorkomen klonk als muziek in mijn oren.
Met de boomkwekerij is het andere koek. Dat is die wereld op zijn kop zetten. Alhoewel iets van een heel andere kant bekijken ook zijn nut kan hebben. Er werd veel geënt en dan nog met een aanzienlijk aantal tot verdwijnen gedoemde, oude rassen, wegens onvoldoende eigenschappen; gelukkig eveneens met een aantal waardevolle oude en nieuwere rassen. Ik hoorde ook ecolette, een van mijn favorieten vermelden.
Er wordt nu ook geënt op de voor de, voor de liefhebber, meest interessante onderstam M26. De boom blijft kleiner en hoeft enkel tijdelijk gesteund te worden. Ik vrees dat die op de gangbare manier daar: planten, niet steunen en het onderspit laten delven tegenover het verstikkende gras, tot zeer weinig resultaat kan leiden. Dat zij nu ook ent op M27, de allerzwakst groeiende onderstam die in de beroepsteelt gebruikt wordt op de allerbeste fruitgronden, lijkt mij onbegrijpelijk met haar methode van opkweken. Misschien komt deze onderstam – mits een verzorgde opkweek- in aanmerking voor containerteelt op een balkon?
De bomen voor de verkoop staan er krom bij met een bedroevende bladstand en al meerdere jaren op de teller. Ik denk een achterstand die ze nooit meer zullen inhalen. Dat ze op zaailing nooit een hoge boom zullen worden kan ook een voordeel zijn bij een liefhebber. Ik vroeg haar naar ervaringen, doch daar had zij geen feedback over.
Zij vertelde dat er in het voorjaar een rupsenplaag was geweest, tot zelfs 5 verschillende soorten op een boom. Dit klopt wellicht met de theorie dat plagen vooral voorkomen op verzwakte planten.
De bezinnings ringruimte, afgeboord met wilg en vooral de vleermuiskelder met er boven de ronde kweekheuvel toont dan weer heel wat creativiteit. Op die heuvel staan ook speciale planten.
Kael, de oudste zoon van Leen is er Eramusstudent.
Leen had een hostel geboekt op de Karoly körut, zeer centraal gelegen in Pest. We vliegen met Wizzair vanuit Eindhoven. De auto wordt ingeleverd voor parking. Aan de overkant ben je zo in de luchthaven. Twee uur vliegen. Na aankomst de Budapest Card aangeschaft en de gratis verplaatsingen (Dienst Bud met minibusjes) naar en van het hostal geregeld. Door het uur vertraging komen we na het sluitingsuur (21u) van het hostel.
Aan het hostel krijgen we van een gast het nr van de persoon die opgebeld kan worden bij problemen. Die brengt ons naar de kamer. De bedden staan op 2m, te bereiken met een muurladder. Voor mij kunnen we op de grond een zetel omvormen tot bed. We hebben een eigen, nieuwe toiletcel met wc en douche met krachtige waterstraal.
We ontbijten in Fresh Corner een paar huizen ernaast. Enkel hoge stoelen en tafels zijn nog vrij. Er isnog plaats tegenover een zwarte aan een hoektafeltje. Hij is Amerikaan uit Detroit waar ik nog familie heb wonen. Hij is hier met zijn rugby team. Hij vertelt hoe het nu, na het faillissement van de stad, weer goed gaat in Detroit en met een blanke burgemeester in functie. Hij komt uit een zwarte gettowijk en was vroeger op het slechte pad en kreeg 2 kogels door zijn hoofd, die gelukkig geen blijvende schade aanrichtten.
Als we vertrekken neemt hij ons op sleeptouw naar de Donau. Na zijn examen komt Kael ons vervoegen aan de kettingbrug. Het klikt direct met JaQan Hanikson. Deze zal gans de dag 2de gids spelen.
We wandelen de kettingbrug over naar het Buda gedeelte. Het is zomers warm en 30°. Eerst wat siesta in een parkje naast de Donau. Er zijn bonte kraaien, net als in Berlijn.
Met een bus 16 de heuvel op tot het plein met de hoge Matthiaskerk met zijn gekleurd dak. Prachtig panoramisch zicht op het Pest gedeelte met het Honhaarse Parlement, geînspireerd op het Britse parlement te Londen. We wandelen naar het vroegere koninklijk kasteel.
Naast de gebouwen staat op een hoge pilaar Togul, de adelaar, de mythische vogel van de Magyaren, die migreerden vanuit midden Azië. De legende zegt dat hij in 896 AD het zwaard liet vallen in wat nu het moderne Boedapest is. Daarmee duidde hij aan dat dit hun nieuw vaderland was.
We daalden de heuvelflank af, waar ik de kaalgevreten spinselboom zag. (Zie een vorige blog).
Kael kende een goed restaurant Fröser op de Atilla ‘ut. Ik genoot van een halve eend, knisperig gebakken op huisbereide pasta en een paar glazen zeer goede Hongaarse wijn. Voor ons vieren betaalde ik € 63. Zeer goedkoop in vergelijking met bij ons.
Met bus en tram bereiken we het plein met aan de ene kant het parlement; aan de overkant het etnografisch museum. De voorkant van het parlement is de kant op het plein. Aan de kant van de Donau is er geen toegang.
Iets terug naar de kettingbrug staan op de Donaukade een reeks schoenen ter nagedachtenis van de jodenslachtoffers die langs de Donau –na het uittrekken van de waardevolle leren schoenen- werden vermoord tijdens de tweede wereldoorlog. Ze vielen zo in de stroom.
Met de metro de stad in. Een blik geworpen op het chique Belle-epoque New-York café. Wat nagebabbeld en dan terug met de bus tot de grote Synagoge; afscheid genomen van de Amerikaanse vriend en nog een paar 100m gewandeld naar ons verblijf.
Op pinsterzondag komt Kael met ons ontbijten en daarna met hop on hop off bus naar de terminus op het Heldenplein, met de hoge zuil en de beelden van stamaanvoerders die hun volk vanuit centraal Azië naar hier leidden. Het museum voor Schone kunsten bezocht. We wandelen het park in en komen terecht bij de marktkramen bij het ministerie van landbouw in een vroeger paleis. Uitgerust, met de sightseeingbus naar de andere terminus aan het fort van Buda, het hoogste panoramisch zicht. Op de terugweg stappen we af voor de rondvaart van een uur op de Donau. Tijdelijk vaart men niet naar de kant van het parlement waar het ongeval plaatsvond. Op pinstermaandag werd de gezonken boot gelicht en men vond er nog lichamen in, o.a. van de kapitein.
Kael kende een restaurant in een zijstraat bij de grote synagoge met typisch Hongaarse gerechten. Voor mij een stevige goulashsoep, goulash met rijst en nog een dessert; alles voor €8!
Daarna wandeling naar de uitgangsbuurt met een zogenoemd ruïnecafe, een tijdelijk café in een verlaten loods. Hier komen alleen nog toeristen wist Kael te vertellen. De prijzen zijn in die zin aangepast. We krijgen een bericht dat we vannacht iets na 3u30 zullen opgepikt worden voor het hostal voor de verplaatsing naar de luchthaven. Zorg dat je vooraf de opstapkaart hebt; anders kost die €50 op de luchthaven.
