Gisteren was het feest in Wilrijk : markt, beestenmarkt, kermis en de koers achter derny motoren. Die koers is altijd een spektakel waar ik naar uitkijk. Vroeger werd er door mannen gereden, recent zijn ze overgeschakeld op vrouwen. Voor dit jaar was Lotte Kopecky aangekondigd maar die stuurde haar kat, één dag nadat ze wereldkampioen op de weg werd – niet echt sympathiek. Ik blijf wel immens respect hebben voor haar ! We kregen wel een aantal andere toprijdsters en van hen was de Nederlandse van Vleuten de snelste. Op de markt lieten we ons weer vangen aan de “plantencamion”. Nu ja, vangen is hier niet het juiste woord want hier wordt kwaliteit geleverd aan lage prijzen en de show krijg je er gratis bij.

Vandaag namen we het risico om Yum de hele dag alleen te laten, samen met een heleboel spuitjes en pilletjes duidelijk in volgorde gelegd. Zo konden wij naar de jaarlijkse familie BBQ in Lochristi. Altijd gezellig : heel de familie langs onze pa zijn kant bij elkaar in de tuin. Minder plezant was de terugrit ‘s avonds naar Antwerpen, maar liefst twee en een half uur onderweg ! En met een beetje pech kan ik ook nog een boete verwachten vanwege een illegale plasbeurt in het midden van de file.

Dinsdag deed ik een klein reeksje caches dat me toch weer enkele plekjes toonde waarvan ik het bestaan niet kende.

Vanaf afgelopen woensdag zagen de weersvoorspellingen er veelbelovend uit en vertrok ik in mijn eentje naar de camping in Sint-Job. Eindelijk nog eens onderuit in de zetel in de zon, dat was lang geleden.

Donderdag had ik een afspraak voor de jaarlijkse keuring van de Sandero. Er werd geen enkel probleem vastgesteld en ik kreeg nog meer goed nieuws. Omdat de auto aan een aantal eisen voldeed moet ik pas binnen twee jaar terug naar de keuring, dat is dan weer geld én een pak zenuwen gespaard.

Gisteren had ik afgesproken in Brecht om samen met Leo en Wilma een aantal ontbrekende caches te gaan zoeken van een reeks die we vorige keer niet helemaal afgewerkt kregen. Alles verliep zeer vlot en zo hadden we nog tijd voor een extra reeksje en een terrasje. De serie bood heel veel afwisseling en vooral de bonuscache was fantastisch.

Na een regenachtige nacht hield ik het vandaag voor bekeken en reed naar Deurne om weer bij Carina en Yum te zijn.

Schoonmama Yum voelde zich eergisteren alsof ze nooit in het ziekenhuis heeft gelegen. Om dat te vieren kon er wel een kleine verrassing gepland worden. Vroeger als kind heeft ze in de Vekestraat gewoond en daar praat ze de laatste weken regelmatig over. We zijn dan even naar daar gereden en dat was voor haar een emotioneel moment.

‘s Avonds zijn we iets gaan bij Sifa, een Turkse snackbar waar ze ons nog nooit teleurgesteld hebben. Daarna gingen we, zonder Yum, naar het Open Lucht Theater in het Rivierenhof voor Don Vitalski’s legendarische dinsdagclub. Ook op een vrijdagavond is dit een knotsgekke bonte avond met poëzie, comedy, muziek, dans, een live kapster en vooral absurde humor. Dit alles gebracht door een hele reeks al dan niet bekende gasten en aangevuld met een uitgebreid rariteitenkabinet. Een zeer geslaagde avond !

Gisteren hebben we – dank zij het mooie zomerweer – helemaal niks gedaan. Vandaag naar het WK in Schotland gekeken, onderbroken door de slaapverwekkende eerste helft van Antwerp op Anderlecht. De Brusselaars kwamen tijdens de toegevoegde tijd op voorsprong dank zij een licht toegekende penalty. De tweede helft was een stuk beter maar verder dan de (onterecht ?) afgekeurde goal van Antwerp kwamen we niet.

Om toch nog positief te eindigen, gingen we iets eten bij Anoot.

Even mijn gal spuwen. Carina haar man is nu bijna drie maanden geleden overleden en nog steeds is de administratieve rompslomp niet voorbij. Overal krijg je wachtmuziekjes waarbij ze steevast zeggen dat het heel druk is en ze je zo snel mogelijk zullen verder helpen. Wachttijden van een half uur zijn geen uitzondering en dan moet je nog hopen dat ze weten waarover het gaat óf de bevoegde persoon niet met vakantie is. Ter zake : er moeten twee (zeer bescheiden) levensverzekeringen uitbetaald worden. Eentje was 14 dagen na het overlijden al uitbetaald, daar was niet meer dan een overlijdensakte en een kopie van een identiteitskaart voor nodig. Dank u AG Fortis. De andere verzekering, het gaat hier echt over een belachelijk bedrag, moet van Ergo komen. Het is bijna halucinant te noemen hoe zij deze zaak afhandelen. Mails waarop je een standaard bevestiging (“Wij danken u voor uw vertrouwen en bla bla bla”) krijgt maar nooit beantwoord worden. Papieren die al honderd keer zijn doorgestuurd en nog maar eens opnieuw gevraagd worden, liefst ondertekend door de overledene ! “Volgende week hoort u van ons” kan je alleen interpreteren als : wij gaan het nog maar vergeten maar bel gerust nog eens om uw zoveelste ochtend te verpesten. Op hun website zijn ze fier op het feit dat ze voor de zesde keer op rij zijn uitgeroepen tot “Best managed company”. Ik vermoed dat dit alleen voor de aandeelhouders telt die maar al te blij zullen zijn met de bedrijfspolitiek die uitbetalingen steeds maanden blijft uitstellen … Dat al die miserie ook nog gepaard gaat met torenhoge kosten voor notaris, schatter, begrafenisondernemer, erfenisrechten en geblokkeerde rekeningen maakt het niet gemakkelijker. Een zomer om snel te vergeten, niet alleen vanwege de regen !

Zondag in de voormiddag kreeg ik geheel onverwacht een berichtje van een oud collega/kameraad. Hij kon door omstandigheden niet naar RAFC-Cercle gaan kijken en vroeg of ik in zijn plaats wou gaan. Daar moest ik niet lang over nadenken en dus pakte ik bus 19 naar den Bosuil. Jaaaaaaaren geleden dat ik daar nog was, de laatste wedstrijden die ik live bijwoonde waren de Europese matchen in het Koning Boudewijnstadion óf in Spanje tijdens de winterstage. Een schitterende wedstrijd was het niet, ook al kreeg Antwerp de beste kansen. In ieder geval : de eerste drie punten zijn binnen en dat is voorlopig het belangrijkste.

Gisteren zijn we samen toch even naar de camping in Sint-Job gereden. Gewoon om te kijken of alles in orde was na de kletsnatte maand juli en om de elektriciteitsrekening te betalen. Ook even langs de Dacia garage gereden. Ik heb onlangs vier nieuwe banden onder de Sandero laten zetten en moet volgende week naar de technische keuring. Ze hadden mij enkele weken geleden tijdens het jaarlijkse onderhoud verwittigd dat ik na het monteren van nieuwe banden best nog eens zou langskomen om de lichten opnieuw te regelen. Dat bleek ook nodig te zijn en tien minuutjes later konden we weer naar Deurne rijden.