Morgenvroeg zijn Benidorm en alle andere grotere steden hier in de buurt opnieuw bereikbaar na de lokale lockdown in het weekend. Geen enkele agent was vrij, ze hadden iedereen nodig om alle toegangswegen te controleren. Voorlopig blijft het tijdens de weekends tot en met 15 hetzelfde scenario gelden.

Zelf begin ik vanaf morgen 1 februari aan mijn eigen persoonlijke lockdown. Ik ga proberen drie dagen te verdwijnen van het wereldwijde web. Maandag, dinsdag, woensdag – niet zomaar gekozen want dat zijn de zeldzame dagen zonder voetbal. Ik wil gewoon mijn hoofd even leegmaken en niet meer 24/7 blootgesteld worden aan complottheorieën, oplopende besmettingscijfers en tegenvallende vaccinleveringen. Ik ga ook niet naar de radio luisteren, terwijl dat zowel ‘s ochtends als ‘s avonds bij mijn vaste rituelen hoort.

Van TUI heb ik intussen een voucher gekregen om mijn geannuleerde vlucht einde februari te compenseren. Die voucher mag ik gebruiken tot juli 2022, dat zal dus wel lukken.

Zomer, anders kan je het niet omschrijven. Van ‘s morgens tot ‘s avonds zon, bijna geen wind. Meer dan 25 graden in de schaduw en ook ‘s nachts amper onder de 15 graden, het zou je bijna alle miserie doen vergeten. Vandaag heb ik mezelf eindelijk nog eens kunnen overtuigen om een beetje te bewegen, dat komt er tegenwoordig bijna niet van. Wat wil je, als je niet op restaurant mag, niet naar het voetbal op café of onbeperkt caches kan gaan zoeken vanwege lokale lockdowns. Vandaag dus toch een bescheiden wandeling van een klein uurtje en ik moet zeggen : ik vrees dat ik een tocht door de bergen van 15-20 kilometers fysiek nu niet zou aankunnen. Trainen is dus de boodschap !

Toen ik terug was kwam Letty me attent maken op een witte indringer. De kenners zullen vast weten over welke soort het hier gaat, ik hou het bij een witte vogel met lange poten (twee stuks !)

En weer wat lokaal nieuws : de parking aan zee die normaal bij Frax hoort en al een hele tijd afgesloten is, wordt nu (deels ?) afgehuurd voor de klanten van Noa Lounge. Nog iets wat ik pas deze week opgevangen heb maar voor veel andere mensen al oud nieuws is : Orange Grove, de camperplaats die iets hoger ligt dan camperplaats Costa Blanca, is overgenomen door camping Almafra – de camping waar onze pa staat. Ook in deze barre tijden zijn er dus nog altijd mensen die kunnen/willen investeren.

Centigrade : waargebeurd verhaal van een koppel dat vast komt te zitten in de auto tijdens een sneeuwstorm. Flauwtjes.

Cruise Control, Vlaamse film met alle grote namen die ze konden vinden. Helaas, de slechtste Vlaamse film sinds lang. Ik zou aan mijn familie of vrienden niet durven zeggen dat ik er aan meegewerkt heb.

Naked, grappige film over een man die de uren vóór zijn huwelijk steeds opnieuw beleeft en telkens naakt wakker wordt in de lift.

Korrel zout, de laatste eindejaarsconférence van Youp van ‘t Hek – de flauwste in jaren en deze keer moeilijk te volgen door de vele Nederlandse namen en gebeurtenissen waar wij niets van afweten.

Sorry we missed you van de bijna nooit teleurstellende Ken Loach. Over de pakjesbezorgers die je overal ziet rondrazen met hun bestelwagens, brommers en fietsen. Een sociale aanklacht, wat had je anders gedacht ?

The 15:17 to Paris, een traag op gang komende film over de grotendeels verijdelde aanslag op de trein Amsterdam-Parijs in 2015. Op het einde kan je alleen maar denken : HELDEN ! Erg speciaal is dat de mannen die het boek schreven waarop de verfilming door Clint Eastwood gebaseerd is, zelf de hoofdrollen spelen in deze film.

Ethos : een Turks-Koerdische serie. Ik heb het drie afleveringen volgehouden, dat vond ik een hele prestatie. Heel veel praten vind ik niet erg, maar van dit verhaal kreeg ik echt geen hoogte.

Imperium : iemand van het FBI infiltreert in het extreem-rechtse milieu en al zijn vertakkingen naar boven- en onderwereld. Weinig geloofwaardig verhaal maar wel iets om over na te denken met de recente ongeregeldheden aan het Capitool.

Babylo -Berlin was erg interessant. Het begint als een doorsnee politieverhaal tijdens de jaren 20 van de vorige eeuw in Duitsland, de Weimar republiek met al haar groezelige kantjes. Stilaan gaat het verhaal meer de politieke toer op. Duitsland is na de eerste wereldoorlog vernederd door het verdrag van Versailles en een stuk van de bevolking feest alle miserie weg (minder preuts dan nu !) terwijl een ander deel zich stilaan voorbereidt op het nazi-tijdperk. Niet alles zal historisch kloppen maar er zit zeker een flinke portie waargebeurde feiten in deze serie.

In het derde seizoen worden de verhaallijnen steeds ingewikkelder en is er regelmatig te veel psychologisch gezwam en occult gezwets. Is de psychiater ook zijn dood gewaande broer ? Wat is de rol van de gestoorde chef forensische zaken ? Zelfs na de samenvatting uit de mond van die laatste, is het nog niet helemaal duidelijk.

Intussen wordt het in het steeds grauwere Berlijn moeilijk om te overleven en zijn politieke moorden of afrekeningen schering en inslag. De elite hoopt zijn voordeel te halen uit de nakende beurscrash terwijl de brave huisvader daarvan de dupe is. Memorabel : de getuigentelepathie, de film als rode draad en het lot van Greta. Nieuwsgierig ? Zet je klaar voor in totaal 28 afleveringen ! Ik heb er vijf dagen over gedaan …

Sh’at Ne’ila (Valley of Tears): Israëlische reeks (met een belangrijke rol voor een egeltje ) over de Jom Kipoeroorlog in de herfst van 1973. Tijdens dat conflict wilden Syrië en Egypte de gebieden veroveren die door Israël waren bezet tijdens de zesdaagse oorlog in 1967. Een echte oorlogsreeks waarin de Joodse soldaten niet zomaar als held worden geportretteerd en de Arabische coalitie bij voorbaat niet wordt afgeschilderd als beesten. In aflevering 9 mag een ondervrager de Zionisten zelfs in een slecht daglicht stellen. Je voelt de angst, de spanning en de emoties. Hoe het is afgelopen weten we allemaal. De tankslag in de laatste episode is indrukwekkend realistisch (alsof ik daar iets van ken …) en broekschijter Avinoam wordt zowaar nog een echte soldaat.

Eerst en vooral : ik ben, in tegenstelling tot wat vele anderen naast de zijlijn van zichzelf wel beweren, geen voetbalkenner ! Ik kijk graag naar voetbal en ben supporter van de oudste club van het land. Vroeger jarenlang een abonnement gehad, ook veel mee op verplaatsing en nu door een “nieuw leven” voetbal kijken op café of gewoon thuis.

Een ploeg opstellen laat ik over aan mensen die er meer verstand van hebben dan ik, en dat zijn er veel ! Zoals elk jaar zijn er spelers die je liever ziet gaan dan komen en andersom. Zelden echter heeft een speler zo’n tweespalt veroorzaakt als Didier Lamkel Zé. Zelf ben ik altijd supporter geweest van spelers “met een hoekske af” en dat zal altijd zo blijven. Ik ben dus ook fan van LZ7 maar ik zal nooit eisen dat hij in de ploeg moet staan.

Iedereen is het erover eens dat hij een bovengemiddeld voetbaltalent heeft, maar er zijn grenzen aan elke vorm van tolerantie. Was het gisteren toeval dat een aantal vaste pionnen op het laatste moment om een of andere reden onbeschikbaar waren of schuilt hier meer achter ? Als spelers onderling niet meer samenhangen als één geheel, moet er ingegrepen worden. Ook als dat betekent dat we afscheid moeten nemen van Lamkel Zé. Was Didier gisteren spelbepalend ? Nee, ondanks het winnende doelpunt. Moest dat t-shirt absoluut weer uit ? Nee, maar de afwezigheid van de “toeristen” vorige week tegen KV Mechelen vond ik alles bij elkaar veel erger.

Ik wil graag opnieuw een hechte ploeg. Er mag al eens verloren worden, de tegenstander is soms gewoonweg beter - daar is niets aan te doen. Strijdend ten onder gaan is geen schande maar doe het op zijn minst als één vechtmachine !

Het waaide vandaag stevig, maar niet half zo hard dan gisteren met die verschrikkelijke rukwinden. Het was tegelijkertijd ook warm maar je kon niks openzetten om te verluchten. Bij onze pa is een dakluik van de caravan gaan vliegen, de verzekering zal weer tevreden zijn. Gelukkig kwam daardoor onze afspraak om vanmiddag bij hem rode kool met worst te eten niet in het gedrang.

Intussen proberen we er hier het beste van te maken. De Coronacijfers blijven hier alarmerend stijgen in de buurt maar als je met niemand in contact komt, blijft het risico uiteraard laag – maar zeker niet onbestaand. Naar België gaan en/of terugkeren naar Spanje is nog moeilijker geworden. Het reizen wordt nu niet meer afgeraden maar verboden, dat is tenminste duidelijk – ook al zijn er nog genoeg mogelijkheden om het toch te riskeren. Ik ga er voorlopig van uit dat ik hier vast zit tot minstens begin maart. Op mijn TUI vlucht eind februari reken ik niet meer, daarna zien we wel.

En nog een beetje plaatselijk nieuws om af te sluiten : half maart zou er op de plaats waar voorheen SuperContent zat (bij McDonalds) een nieuwe Belgisch-Nederlandse supermarkt + lunchroom de deuren openen onder de naam “De buren”. Je moet maar durven in deze tijden.

Een tijdje geleden werden de openingstijden van de horeca al flink beperkt en vanaf vandaag zijn alle café’s en restaurants voor minstens 14 dagen gesloten. Zelf zal ik niet omkomen van honger of dorst maar voor veel zaken is dit misschien de doodsteek. Ik leef echt mee met alle uitbaters van mijn favoriete zaken en hoop dat jullie het allemaal nóg maar eens overleven.

Eten en drinken moeten nu dus thuis gebeuren (afhalen kan ook nog altijd) maar in ruil hebben we wel vijf graden meer op de thermometer gekregen. Spijtig dat het hard waait, morgen nog erger.

Zolang het kan, blijf ik het doen : op restaurant gaan ! Soms alleen, soms met onze pa, soms met andere overwinteraars – steeds wisselend. Voor de rest valt er niet veel te melden en de zon is nog steeds van de partij. De officiële temperaturen zijn misschien niet zo denderend maar uit de wind voel je de oranje bol echt branden op je huid. ‘s Nachts is het wel koud maar volgende week zou het zelfs dan niet beneden de 10 graden zakken. Voor onze pa was er ook goed nieuws : de meer dan 20 jaar oude Astra die hij vorig jaar heeft gekocht, heeft geen enkele opmerking gekregen bij de (ook hier verplichte) technische keuring.

Vanmiddag naar café Panaché geweest, enkel de wedstrijden die om 13u30 beginnen zijn daar nog te zien vermits ze om 17u moeten sluiten. Een ramp voor een café dat voor een heel groot deel leeft van de voetbalsupporters ! Toen ik na de wedstrijd (0-1 gewonnen) naar huis fietste, was Benidorm een spookstad. Geen enkel café heb ik open gezien en de enkele restaurants waar wel licht brandde, waren leeg. Logisch, om 16u laat je niemand meer binnen als je om 17u moet sluiten.

Het is hier zeer lang rustig gebleven wat betreft COVID-19 besmettingen maar nu is er hier in het dorp een lokale opstoot. De laatste dagen zijn er 36 mensen positief getest, dat zou wel eens kunnen uitdraaien op een lokale lockdown maar hopelijk komt het zover niet. Voor alles en iedereen de deuren moet sluiten zijn we deze middag iets gaan eten bij Belgomar, lekker !

En voor wie top entertainer Pablo Bloom kent : hij is ook positief getest.

Nog positief, maar dan op een andere manier : Ritchie De Laet heeft zijn contract bij Antwerp verlengd en daar ben ik heel blij mee. Ik vermoed dat ik niet de enige ben.

Mijn terugreis naar de Costa Blanca is zonder problemen verlopen. De trein perfect op tijd, een bijna leeg luchthavengebouw in Zaventem, zeer vlot inchecken en een hele rij stoelen voor mij alleen in het Ryanair vliegtuig dat voor ongeveer 1/3 gevuld was. Onderweg zag ik niets van de overvloedige sneeuwval tijdens de voorbije dagen want de hele route vlogen we boven een dik wolkendek.

Uiteraard ook op tijd geland in Alicante waar er meer controle was dan normaal maar waterdicht is het allemaal niet. Ik moest verschillende keren een QR code laten zien maar dat had even goed een zelf getekend vierkantje kunnen zijn. Ik had met andere woorden ook zonder de verplichte COVID-test het land binnen kunnen komen. Misschien pikken ze er af en toe iemand uit om grondiger te controleren, zou kunnen … Onze pa kwam twee minuten later aangereden om me naar Alfaz te brengen.

Het allereerste wat ik deed was op de telefoon kijken naar de uitslag van KVM-RAFC en godverdomme, mijn dag was al meteen om zeep. Enkele uurtjes eerder reed ik met de trein nog voorbij het stadion van de “Kakkers” en zei dat maar al best konden beginnen huilen. De werkelijk was anders : een droge 3-0 voor de Mechelaars. Proficiat voor Hairemans en co maar vooral een middenvinger voor Mbokani, Hongla en andere spelers die alle regels aan hun laars lapten en tijdens de kerstvakantie op reis gingen en zo door quarantaine de wedstrijd moesten missen.

En dat brengt me dan bij het volgende : iedereen die op reis gaat – om wat voor reden dan ook – wordt op de sociale media afgeschilderd als misdadiger/seriemoordenaar. En ik vraag me af waarom. Ik ben absoluut geen voorstander van lockdown feestjes en shopping trips maar wat doe IK verkeerd ? Gezond hier vertrokken en de laatste week bewust restaurants/café’s vermeden, 10 dagen in afzondering in Lochristi, later met bijna niemand contact gehad en geïsoleerd in een caravan op een bijna uitgestorven camping, in België twee keer negatief getest en dan naar Spanje met een vliegtuig waar (op papier althans) alleen negatief getest mensen zitten. Iemand die elke dag op een overvolle tram zit in Antwerpen loopt meer risico. Bovendien is het nog altijd niet verboden om te reizen, het wordt alleen ten stelligste afgeraden. Roken is ook niet verboden maar wordt al heel lang ten stelligste afgeraden. En hoeveel van die moraalridders die nu van leer trekken tegen de “toeristen” zijn door dat afraden gestopt met roken ??? Bovendien voel ik mezelf geen toerist, ik ben gewoon naar huis teruggekeerd.

En waarom de titel 2x verloren ? Omdat het vandaag Verloren Maandag is en dus worden er appelbollen en worstenbroden gegeten, een Antwerpse traditie die in Spanje in ere wordt gehouden – hier weliswaar in korte broek

Gisteren was het verdomme koud toen we uit de caravan kwamen, de hele omgeving zat dan ook onder een flinke ijslaag. In de namiddag zoals gepland nog enkele caches gezocht in de buurt van het Stadspark en meteen ook ingecheckt bij het Hampton (by Hilton) Hotel vlak bij het centraal station. De vakantie in stijl afsluiten heet zoiets, bovendien konden we vandaag dan anderhalf uur langer in ons bed blijven liggen. Toch lieten we de wekker op tijd rinkelen want vanaf 8u30 stond een royaal ontbijt op ons te wachten. Geen buffet zoals normaal voorzien is, maar de avond ervoor je verlanglijstje afgeven aan de receptie en dan ontbijten in je kamer.

Het volgende bericht wordt hopelijk in Spanje geschreven, waar ik vandaag om 15u30 zou moeten landen.

Gisteren om 11u in Park Spoor Oost mijn nieuwe COVID-19 test laten afnemen. Veeeeeeeeel minder pijnlijk dan de vorige keer en om 18u had ik het resultaat al. AML en samenwerkende labo’s : hallo ????? Ik wacht nog altijd op een mail of sms met mijn uitslag van vorige week ! Ik heb het zelf intussen gevonden via het CoZo platform maar dat is niet de bedoeling.

In ieder geval is er nu nog weinig dat mij kan tegenhouden om morgenmiddag op het vliegtuig te stappen. De vooruitzichten om in zwembroek in de zon te zitten zal ik voorlopig moeten opbergen want echt zomerweer is het in Spanje momenteel ook niet.

Gisteren na mijn test was ik afgesproken met Carina om samen nog enkele caches te zoeken en ook vandaag staat er nog een kleine wandeling op het programma.

Vandaag is het weer zo’n dag waarop ik naar Spanje verlang : koud en miezerig. Het is nu aftellen tot een nieuwe negatieve test op vrijdag en hopen dat ik zondagmiddag kan vertrekken. Er duiken immers nieuwe problemen op : in de hele regio Valencia worden de maatregelen verstrengd. Dat restaurants en café’s om 17u moeten sluiten is vooral erg voor de uitbaters, zelf kom ik ‘s avonds niet veel buiten. Wel belangrijk is dat er nu ook steeds meer lokale lockdowns zijn, zodat je bepaalde dorpen of steden niet in of uit mag. Eén daarvan – Polop – ligt wel heel dicht bij ons. Nog één gemeente opschuiven en Alfaz is misschien aan de beurt …

Over de lokale middenstand hier in Sint-Job valt niet te klagen. Carina ging twee gebakjes halen bij de bakker en kreeg zomaar vier koffiekoeken gratis mee – we zijn er niet eens vaste klant. Enkele dagen geleden deed ons favoriet Italiaans restaurant (Fratelli) nog beter : bij het afhalen van de bestelde pizza’s moesten we maar de helft betalen, als nieuwjaarsgeschenk en omdat we zo’n sympathieke famiglia zijn. Ik vind het knap : slechts een fractie van je normale omzet draaien en dan toch nog zoiets doen. Je kan het natuurlijk ook klantenbinding noemen ...

Gisteren Carina na het werk opgewacht aan De Roma, dan konden we van daaruit caches beginnen zoeken. Alles werd vrij vlot gevonden en zo ontdekten we ook opnieuw Oud-Deurne, een buurt waarvan veel mensen niet eens het bestaan afweten. Ook in de buurt van het Sportpaleis werd gezocht en zo kon ik meteen even kijken hoe en waar alles gebeurt aan Park Spoor Oost, waar ik vrijdag mijn afspraaak heb voor een nieuwe COVID test. Waarom ze dit terrein Park blijven noemen is nog altijd een raadsel, maar op zich vind ik het wel een mooie site met de oude spoorwegoverblijfselen. Onder één van de afgedankte wagons had iemand zijn slaapplaats ingericht, niet echt comfortabel met de huidige temperatuur.

In ieder geval weet ik nu waar ik vrijdag moet zijn maar echt goed is er toch niet over nagedacht. Op het immense terrein hebben ze precies in het midden hun tenten (letterlijk) opgeslagen, zodat welke ingang je ook neemt je een heel eind onbeschut door de regen moet stappen. Ze raden aan om te voet te komen maar alles is ingericht voor de “autopatiënten”. Veel volk was er trouwens niet.

Intussen is duidelijk dat er wel meer misloopt in het Coronawereldje. Iemand op de camping vertelde over haar dochter die telefoon kreeg van een contact tracer om haar te melden dat ze positief was getest op Covid-19 en dat ze al haar contactpersonen moest doorgeven zodat die konden verwittigd worden. De vrouw in kwestie antwoordde dat ze onmogelijk positief kon testen. Jawel, klonk het aan de andere kant van de lijn – de geboortedatum en het rijksregisternummer werd er bij gehaald en alles klopte.

Intussen zijn we vandaag op de vrije dag van Carina met de bus naar Brasschaat gereden en hebben in het Peerdsbos een mooie wandeling gemaakt, daarbij werden 14 caches gevonden. Ook kon ik hier mijn 5000e traditional loggen en het 700e vraagteken, het totaal staat intussen op 5759.

Terwijl ik dit schrijf zou ik in het vliegtuig naar Alicante moeten zitten, helaas is de werkelijkheid anders. Ik probeer even samen te vatten wat er de afgelopen dagen is gebeurd/misgelopen maar ik zal vast een aantal feiten vergeten.

Om Spanje via de lucht binnen te komen, moet je bij aankomst een negatieve COVID-test van maximum 72u oud kunnen voorleggen. Ook als je per boot of trein arriveert, met auto-step-kameel-snowboard hoeft dat niet – de logica is ver te zoeken. Die 72u, daar begon het probleem al. Voor mij met voorziene aankomst in Spanje rond 15u30 kon dat alleen op donderdagmiddag want vrijdag 1 januari kon je nergens terecht en zaterdag 2 januari is ook niet echt een dag dat er op volle sterkte wordt gewerkt, over zondag spreken we helemaal niet.

Gelukkig heb ik een zeer flexibel werkende huisartsenpraktijk die zo lief waren om donderdag in de late namiddag nog een test af te nemen, ook al hoopten ze vroeger thuis te zijn op oudejaarsavond. Geen verkeerd woord over de huisarts dus maar op voorhand was ik al niet 100% gerust in de afhandeling door het laboratorium. Dat labo (AML – Algemeen Medisch Labo, nota bene mijn oude werkgever) was immers eerder deze week gehackt en helemaal lam gelegd door cryptoware, een kwaadaardig virus dat alleen tegen betaling alles weer vrijgeeft. Toch werd mij gegarandeerd dat er tijdig een resultaat zou zijn doordat de stalen doorgestuurd werden naar een Waals labo (Olivier). Zou dus wel goed komen …

Gisteren zaterdag rond de middag nog altijd geen resultaat en getelefoneerd naar AML : “uw staal is voorlopig nog niet in behandeling”. Enkele uren later telefoon van de huisarts met de mededeling dat ze contact heeft opgenomen met het Waalse labo en ze daar bevestigd hadden dat ze aan de analyse begonnen. Binnen enkele uren zou ik een sms ontvangen met daarin een link naar het resultaat om zo een officiële bevestiging te krijgen om te bewijzen dat ik niet besmet ben. Daarna kon ik dan via een Spaanse website mijn locatieformullier verder invullen.

En maar wachten op die SMS : 17u-18u-19u-… Labo Antwerpen intussen gesloten, dan maar bellen naar Labo Olivier waar je ook niet verder geraakte dan een wachtmuziekje. Kortom, hopeloze zaak !!!

Intussen had ik op de Coronalert App van de overheid bericht gekregen dat ik op 29 december contact had gehad met een laag risico. Onmogelijk, ik ben de hele dag niet buiten geweest. Bij laag risico krijg je nog eens de goede raad mee die we allemaal kennen : handjes wassen, afstand houden enz. Geen enkel advies, laat staan verplichting om je te laten testen. Twee dagen later liet ik mij dus toch testen, maar om een heel andere reden namelijk op reis vertrekken. Daardoor krijg ik op mijn app toch een testresultaat te zien : negatief. Dat is eerder om jezelf gerust te stellen want via die app kom je op geen enkele manier terecht bij een of ander officieel document en/of QR-code die bij reizen naar het buitenland gevraagd worden. Straffer : het resultaat wordt zelf automatisch van je telefoon verwijderd na 48u vanwege niet meer relevant voor het onderzoek. Ook via alle andere bestaande platforms als COVO en Mijn Gezondheid geen enkel spoor naar een bruikbaar document.

Vanmorgen onmiddellijk een blik op de telefoon om te kijken of er intussen nog iets gebeurd was, niets dus. Dan maar ten einde raad naar huisarts gebeld (haar vrije zondag) die mij onmiddellijk daarna opnieuw contacteerde : “Ik vrees dat ik slecht nieuws heb Eddy, ik heb alles geprobeerd en contact gehad met collega’s maar we krijgen ook niemand aan de lijn en we vinden ook nergens resultaten terug. Einde verhaal, voor de mensen die nog niet hebben afgehaakt. Ik wens intussen alle labo’s (Waals, Vlaams of Kazachstaans) veel jeuk en een kort armpje.

Bovendien zijn alle officiële sites zo opgesteld dat ze op geen enkele manier aansprakelijk kunnen gesteld worden als resultaten niet op tijd worden gegeven. Diezelfde sites zitten ook vol kleine foutjes die het niet gemakkelijk maken om alles op een verstaanbare manier te interpreteren. Blauwe tekst op een grijze achtergrond helpt ook niet echt. Begeleidende uitleg die alleen gaat over besmette personen terwijl je met een luxe probleem (ik wil reizen !) zit, zijn verwarrend. Een bepaald testcentrum zegt je dat je binnen een half uur een sms met resultaat krijgt terwijl twee regeltjes hoger of lager wordt gestreefd naar een niet te garanderen periode van 24u.

Wie hier natuurlijk wel blij mee is, kan je wel raden. Carina vindt het helemaal niet erg om mij een week extra in de buurt te hebben. Een afspraak voor een nieuwe COVID-test is intussen gemaakt en een nieuwe vlucht volgende zondag is gereserveerd.

Het was gezellig en rustig in de caravan, ook heel lekker gegeten. Allemaal bereide schotels van Delhaize, gisteren kreeftensoep en scampi’s in een pikant sausje en vandaag wildpaté gevolgd door varkenswangetjes met wortelpuree. Echte feestmaaltijden !

Vandaag kregen we trouwens een mooie zonnige dag en dus gingen we richting Rommersheide om een 15-tal caches te zoeken, in totaal werd zo’n 12 km gewandeld.

En voor de rest ? Administratieve rompslomp om zondag opnieuw Spanje binnen te geraken. Formulieren die je pas kan invullen als je een negatieve PCR-test kan voorleggen. Op het resultaat van die test zit ik nu te wachten, gisteren in de namiddag hebben ze met zo’n wisser tot diep in mijn hersenen gezeten – verwacht van mij dus geen zinnige praat meer.