Begin deze week gingen we langs schoonmoeder Yum. Het is er nu maar een kale bedoening met al die gekapte bomen. Elke gekapte boom wordt nu herdacht met een kruisje, veel zal het niet helpenen groener wordt de omgeving om die manier ook niet …

Terwijl er gedebatteerd wordt over de geplande keerlus komt vervoersmaatschappij De Lijn met nog meer goed nieuws : van november dit jaar tot voorjaar 2027 rijdt tram 9 niet verder dan Berchem Station, daar komt dan nog bij dat binnenkort alle trams onder de Schelde voor enkele maanden niet rijden. Leven het openbaar vervoer ! Bij ons thuis de tram nemen lukt ook nog altijd niet want de roltrap naar de premetro wordt nog altijd vernieuwd. Hoera hoera hoera.

Op de camping hebben we daar allemaal geen last van, daar hebben ze nog nooit een bus of tram gezien. Bij de inkom staat wel een bordje voor een halte van de belbus maar als je die probeert te “boeken” krijg je alleen te horen dat die halte niet bediend wordt.

En zo blijft er niets anders over dan te klagen over het slechte internet op de camping. Met een laptop vol series en films heb je geen sociale media nodig en is het zalig om alles te bekijken zonder de degoutante reclame onderbrekingen.

Boombalfestival is voor ons meestal de afsluiter van de zomer, soms volgt Manifiesta nog enkele weken later. Zoals jullie allemaal weten is het deze zomer allemaal iets anders verlopen : geen Gentse Feesten, geen Lokerse Feesten, geen Na Fir Bolg – eigenlijk helemaal niks.
Eerder deze week kregen we de vraag of we het niet zagen zitten om toch eens langs te komen in Lovendegem voor het Boombalfestival en we zijn op die uitnodiging met veel plezier ingegaan. Het was echt ontroerend hoe we onthaald werden, zowel door vrienden als door de organisatie. Eigenlijk is het daar één grote familie ! Voor mij was het de eerste keer in tien jaar dat ik alles als “gewone” bezoeker meemaakte, normaal zie ik alles door de viewfinder van mijn fototoestel.
Iedereen wou ons trakteren, zelfs mensen die de eetkraampjes uitbaten. Het werd dus een zeer mooie namiddag maar het was ook vermoeiend voor Carina.

We verblijven nog altijd op de camping en hebben al flink geprofiteerd van het mooie weer. We zijn ook al enkele keren over en weer gereden naar Antwerpen voor een bezoekje aan de kinesist. Maandag werd dat gecombineerd met een manifestatie tegen een geplande keerlus van De Lijn en het kappen van tientallen bomen in Deurne. Met Carina ging het al een tijdje elke dag een stukje beter maar enkele dagen is ze gevallen op de knie waar ze al veel jaren mee sukkelt. Deze keer heeft ook haar zelfvertrouwen daarmee een deuk gekregen en staat ze weer heel wankel op haar benen.

Woensdag zijn we na bezoek aan de kinesist – eindelijk nog eens – naar de camping vertrokken. Er werd mooi weer voorspeld en dat kregen we ook. Vrijdag, “moederkesdag” in en rond Antwerpen, kregen we bezoek van dochter, schoonzoon en mama Yum en zo ging de dag voorbij met kletsen en snoepen.

Gisteren gingen we iets eten in Brasserie de Kolonie, samen met Staf en Chris. Staf had tijdens onze lange afwezigheid ons perceel onderhouden : onkruid verwijderen, gras afrijden enz. Voor Carina ziek werd had hij ook geholpen met de verhuis van de caravan en het zetten van de voortent. Zij hadden dus wel een etentje verdiend. De zon was niet van de partij en dus hadden we tijd om uitgebreid te genieten van de aperitiefjes, mocktails, vitello tonnato, kaaskroketten, stoofvlees, scampi’s, ijsjes enz. Voor Carina was het de eerste keer na de genezing dat we zo uitgebreid hebben gegeten, haar eetlust is helemaal terug en ze heeft veel in te halen. De laatste dagen wordt ze echt in sneltempo beter. Haar geheugen wordt steeds betrouwbaarder, ze is veel alerter en ze stapt beter. Deze middag hebben we een kleine wandeling gemaakt op de camping, zonder krukken of rollator ! Misschien komt er nog een inzinking maar voorlopig ben ik heel blij en optimistisch.

Ons jaarlijkse augustusverblijf in Lochristi is achter de rug. Deze middag moest Carina weer naar de kine, deze keer zij met de rollator heen en ik met de rollator terug naar huis. Daar de auto genomen om haar na de oefeningen op te pikken en naar schoonmoeder Yum te gaan. Daar werden we weer bedolven onder pakken snoep, ze zal het nooit afleren.

In ons huis is het inmiddels nog heerlijk koel maar als de temperaturen blijven aanhouden zoals ze voorspellen zal dat niet lang duren.

Vandaag op controle geweest in het Universitair Ziekenhuis. De uitslagen van de recente MRI scan waren prima en ook al de bloedwaarden waren in orde. En dan denkt iedereen dat alles achter de rug is maar niks is minder waar. We zullen nog altijd veel geduld moeten hebben en de dokter heeft nu ook toegegeven dat het niveau van vóór de miserie waarschijnlijk nooit meer gehaald zal worden. Op wat we dan precies wél mogen hopen durft niemand zich uitspreken. Carina heeft het er steeds moeilijker mee en volgens haar heeft het al lang genoeg geduurd. Toch moet ook zij toegeven dat er week na week kleine vorderingen worden gemaakt. Het grootste probleem momenteel is dat ze zeer wankel op haar benen staat.

De volgende controle zou normaal eind oktober zijn maar we hebben die opgeschoven naar begin december. Op die manier kunnen we misschien met de auto toch voor een tweetal maanden naar Spanje, daarna zien we dan wel weer. De dokter ziet geen enkel bezwaar tegen die plannen, ook niet als we met het vliegtuig zouden gaan.

En zo konden we toch met goed nieuws het ziekenhuis verlaten en reden we naar huis. Waarschijnlijk waren we te voet sneller geweest want er stond een gigantische file op de Antwerpse Ring. Morgenvroeg is er weer een afspraak bij de kine en daarna verdwijnen we opnieuw voor een paar dagen naar Lochristi.

Afgelopen zondag waren we weer uitgenodigd voor de jaarlijkse familie BBQ.  Altijd plezant om alle nonkels, tantes, neven en nichten langs onze pa zijn bloedlijn nog eens te zien.  Echt mooi weer was het niet maar uiteindelijk viel het wel mee.  's Avonds ging iedereen naar huis en een dag later bleven wij alleen achter om het huis te bewaken en de schapen eten te geven.  Deze keer wordt ons verblijf in Lochristi weer regelmatig onderbroken om over en weer te rijden naar Antwerpen voor kine- en doktersafspraken.  

Vandaag moesten we niet naar de koekenstad en dus gedroegen we voor het eerst sinds lange tijd als een doorsnee toerist.  Ik reed naar Oostakker om de basiliek met bijhorende Lourdes grot te bezoeken en daarna genoten we op het terras van een lekkere cappuccino. Uitermate rustige plaats waar we zeker nog eens terugkomen.  De menukaart ziet er veelbelovend uit en volgens een van de obers komen de klanten van heinde en ver voor de pannenkoeken en Brusselse wafels.

Nog een tussenstop bij C&A voor enkele nieuwe spullen, een bijna verplichte stop bij Action om totaal overbodige spullen te kopen. De laatste halte was bij Lidl maar daar bleef Carina in de auto op mij wachten want het was genoeg geweest voor vandaag.