Deze ochtend om 6u15 werden we opgehaald door Robert die ons naar Alicante Airport bracht.  We waren ruim op tijd en heel nieuwsgierig.  Waarom ? We hadden vanwege de problemen van Carina een vlucht geboekt met assistentie.  We moesten aan de balie even wachten en we werden met een rolstoel vlot door de bagagecontrole geloodst.  Samen met een tiental minder mobiele passagiers ging het daarna naar de gate waar we tot op het vliegtuig begeleid werden.

Na een voorspoedige vlucht, landden we een half uur vroeger dan voorzien.  Ook in Zaventem was er assistentie voorzien maar het liep minder vlot dan in Spanje.  Personeelstekort en onhandige niveauverschillen zorgden voor veelvuldig overstappen en vanaf de bagageband moesten we onze plan trekken.  Gelukkig ben ik zelf nog redelijk goed in staat om voor mezelf en Carina te zorgen en een half uur na landing stond schoonzoon Rachid klaar om ons naar huis te brengen.Lege kasten en een vrijgevige schoonmoeder Yum verplichtten ons om naar Brasserie Anoot te gaan om iets te eten ...

Vandaag nog een beetje geprofiteerd van de zon, fish&chips gaan eten bij Almafra en de koffers ingeladen. Morgenvroeg vertrekken we naar het koude België. Daar zullen we ons niet vervelen want we moeten een hele lijst afwerken : neuroloog, hematoloog, MRI, tandarts, nieuwe ID kaart afhalen, dermatoloog, MKA enz. Als alles goed loopt zijn we einde januari terug in Spanje.

Ons leven kabbelt rustig verder. De meeste dagen verlopen zonnig met in de namiddag een frisse wind. In de zon kan je nog gemakkelijk in t-shirt zitten en voelt het warmer dan 20 graden. We krijgen nachten van 15 graden maar soms stijgt de thermometer niet boven de 8 graden. De winter is ook hier in aantocht maar sneeuw zoals in Asturias of op Mallorca hebben we hier natuurlijk niet aan de Costa.

Ik had nochtans best een sneeuwlaagje willen krijgen in plaats van die rotwind voor de tweede nacht op rij. Van slapen kwam er niet veel in huis en regelmatig dacht ik dat de voortent inclusief caravan ging opstijgen of kantelen. Gelukkig hadden we gisteren nog enkele stukken van de voortent gerepareerd en verstevigd.

De dagen worden nog altijd gevuld met supermarkt- en restaurantbezoekjes en één keer heb ik zelfs mee pétanque gespeeld, dat was jaren geleden. Onze berg is intussen trouwens al bijna helemaal gevuld met overwinteraars en in de namiddag wordt er dan ook samengezeten om een beetje te roddelen.

Na El Paso was het de beurt aan La Livi maar dat lukte niet echt want die is op maandag gesloten. Dat weten we, maar omdat het hier alle dagen zondag is mogen we ons al eens vergissen. Helemaal in de war moesten we een alternatief zoeken, niet echt moeilijk in Albir. Het werd Tutti Quanti, een restaurant waar je heel veel keuze hebt en waar altijd veel volk zit. Mijn laatste bezoekjes verliepen nooit vlot. Telkens ben ik na een kwartier wachten vertrokken. Deze keer ging het vlot en de pasta van Carina en mijn pizza waren lekker. Dinsdag gingen we naar Belgomar voor een lekker dagmenu.

En zo komen we weer bij de clubsoap terecht. Na twee keer bijeen te komen in de Panaché is de VVB (Vlaamse Vriendenkring Benidorm) gisteren opnieuw verhuisd, deze keer naar The Bund – een Chinees restaurant. Uit nieuwsgierigheid gingen we daar dan maar een kijkje nemen. Eerlijk is eerlijk : een goede locatie met meer plaats dan in de Panaché maar ik zie ons in de toekomst toch meer in de kelder van Rockstar belanden. De muzikale animatie was niet echt onze goesting en dat is nog zacht uitgedrukt. Om 18u werden we verwacht bij Panaché, daar hadden we op voorhand witloof met kaas en ham besteld.

Vandaag gingen we ter gelegenheid van onze pa zijn 94 en een halve verjaardag te vieren naar Nilah. Nilah is de opvolger van Sabor, waar we vroeger elke week vaste klant waren maar waar we toen een beetje op uitgekeken waren. Nilah is verhuisd, enkele meters verder richting Altea, en is uitermate gezellig ingericht. Het eten is nog altijd lekker en alles wordt mooi gepresenteerd. Net zoals vroeger in Sabor, zat het ook hier helemaal vol.

We willen al enkele weken naar de markt van Albir of Alfaz maar we blijven steeds te lang in ons bed liggen. Volgende week onze (voorlopig) laatste kans, ik ben nieuwsgierig …

Na meer dan een maand alleen zijn op onze berg hebben we de laatste dagen gezelschap gekregen van enkele vaste klanten en de volgende dagen loop het helemaal vol.

De weken vliegen intussen voorbij en Carina probeert steeds meer zonder kruk te wandelen, de ene dag lukt dat al wat beter dan de andere.

Op restaurant gaan lukt altijd, deze week werd het “de groezelige Chinees”, Belgomar en deze avond El Paso. Een tijdje geleden had ik een goede recensie gelezen over hun spare ribs en ze waren lekker, je moet wel van een ietwat zoete marinade houden.

De ribbetjes worden een nacht gemarineerd en vervolgens meer dan zes uur zachtjes gerookt, boven kersenhout of met hout uit oude vaten whisky of brandewijn, voor extra smaak.
Om ze sappig te houden, worden de ribbetjes tijdens het langzame rookproces regelmatig bespoten met appelsap gemengd met Jack Daniels, wat het vlees een werkelijk unieke smaak geeft.

Overdag is het nog altijd prachtig weer en kan je gemakkelijk halfnaakt rondlopen maar vanaf een uur of vier in de namiddag koelt het nu echt snel af. ’s Avonds en ’s morgens vroeg heb je echt een extra laagje nodig. Veel horecazaken hebben grote terrassen en slechts een beperkt aantal zitplaatsen binnen. Ergens iets gaan eten wordt zonder reservatie moeilijker in dit seizoen. Gelukkig hebben we onze vaste adresjes waar we bijna altijd terecht kunnen. Zaterdagavond was de keuze gemakkelijk : naar de Panaché voor Antwerpen tegen La Louvière. Eindelijk nog eens een overwinning van rood-wit ! Intussen zijn we ook nog eens bij La Livi en Universal gepasseerd.

Gisterenmiddag ben ik met de fiets naar de “mascletas” gaan kijken : een oorverdovende reeks knalvuurwerk. Zelfs met oordopjes is het amper uit te houden maar ik vind het fantastisch. Gisterenavond konden we van op onze berg meegenieten van het afsluitende vuurwerk, zoals elk jaar was het weer spectaculair !

Dinsdag heb ik de auto zo dicht mogelijk bij het strand geparkeerd om een wandeling langs de zee te maken, dat was lang geleden. Weliswaar met de rollator maar toch … We hebben zelfs een cache gevonden die er enkele dagen eerder was verstopt. En zo gaan we stilaan naar het leven van vroeger, met nog altijd een lange weg te gaan. Carina heeft het mentaal weer wat moeilijker en ik vind dat absoluut begrijpelijk.

Na de wandeling gingen we een terrasje doen en na een kort autoritje parkeerden we vlak bij Universal Lounge Bar voor een ijsje.

Woensdag was het dan zover : “gezellige bijeenkomsten” in zowel de Panaché als in de Rockstar. Wij kozen voor de Panaché en die zat al snel helemaal vol, dat kan in de toekomst misschien problemen geven. Voor bazin Yenny is dat natuurlijk fantastisch en het is ook gemakkelijk om daar dat meteen iets te blijven eten. Tussendoor verdween ik even naar de Rockstar om kameraad Robert te zien en ook daar was veel volk komen opdagen. Iedereen tevreden dus en zo hebben we het graag.

Gisteren weer afgezakt naar de Panaché. Zoals altijd lekker gegeten maar er was echt weinig volk. Als Antwerp zo blijft spelen zal dat niet verbeteren, wat een slechte wedstrijd weer ! Van kampioen naar een voorlaatste plaats, het kan snel gaan. Toch wanhoop ik nog niet, met al het geld dat de transfers hebben opgebracht moet er toch genoeg in kas zijn om een echte ploeg op het veld te zetten.

De Panaché zal ons trouwens meer zien in de toekomst want na alle verhuisperikelen zal de VVB hier in de toekomst elke woensdagmiddag neerstrijken. Meteen een groot probleem voor ons : wij gunnen Yenny een goed draaiende zaak en bijhorende recette toe en de clubnamiddag kan daar zeker toe bijdragen. Maarrrrrr … we laten ook niet graag Robert en Annick van de VAR in de steek. Het zal dus regelmatig pendelen en/of afwisselen worden.

Deze avond zijn we iets gaan eten bij Belgomar, gewoon om te checken of uitbaatster Katy haar verjaardag heeft overleefd.