Gisteren weer afgezakt naar de Panaché. Zoals altijd lekker gegeten maar er was echt weinig volk. Als Antwerp zo blijft spelen zal dat niet verbeteren, wat een slechte wedstrijd weer ! Van kampioen naar een voorlaatste plaats, het kan snel gaan. Toch wanhoop ik nog niet, met al het geld dat de transfers hebben opgebracht moet er toch genoeg in kas zijn om een echte ploeg op het veld te zetten.

De Panaché zal ons trouwens meer zien in de toekomst want na alle verhuisperikelen zal de VVB hier in de toekomst elke woensdagmiddag neerstrijken. Meteen een groot probleem voor ons : wij gunnen Yenny een goed draaiende zaak en bijhorende recette toe en de clubnamiddag kan daar zeker toe bijdragen. Maarrrrrr … we laten ook niet graag Robert en Annick van de VAR in de steek. Het zal dus regelmatig pendelen en/of afwisselen worden.

Deze avond zijn we iets gaan eten bij Belgomar, gewoon om te checken of uitbaatster Katy haar verjaardag heeft overleefd.

Woensdag na de VAR gingen we naar La Livi om iets te eten. Als je daarna thuis komt is het donker en dus wordt er in deze periode veel naar teevee gekeken. Eindelijk nog eens tijd om heel veel series en films in te halen. Donderdag gingen we naar Finestrat om sandalen en sleffers voor Carina te kopen. De sleffers hebben we gevonden, sandalen niet. Als je dan daar bent loop je automatisch de outlet winkel van El Corte Ingles binnen en ja, waarom niet : ook eens kijken of er geen onnodige spullen gekocht kunnen worden bij Action.

Vandaag moest er gewerkt worden : de afwas van drie dagen en een keertje stofzuigen. Als je de stofzuiger weer in de kast wil zetten lijkt het alsof de kast gekrompen is of de stofzuiger gegroeid. Grote opruimbeurt en reorganisatie dus … Dat is redelijk goed gelukt maar de grootste verrassing was een ring in de doos van de boormachine. Niet zomaar een ring, een Cartier Trinity met drie soorten goud in elkaar gevlochten. Die ring was ik twee en een half jaar geleden kwijtgespeeld. Toen heb ik er dagen naar gezocht en overal gaan navragen of hij ergens gevonden was maar zonder resultaat. En nu dus bij de boormachine, moet je niet vragen hoe dikwijls ik die gebruik. Echt geen idee hoe de ring daar is geraakt.

Deze namiddag zijn we weer naar Rockstar in Benidorm geweest voor de Vriendenkring Annick en Robert. Ik had al eens geschreven dat er een afsplitsing van de Vlaamse Vriendenkring Benidorm is ontstaan. De VVB zou dan op donderdagmiddag bijeen komen in Bar Tropical maar daaraan is alweer een einde gekomen. Vorige week donderdag kwam de manager van Tropical meedelen dat hij ons liever niet als groep ontving want daarmee zou zijn “Engelse uitstraling” niet mee gediend zijn. Eigenlijk mag je lezen : die gepensioneerden van de VVB zuipen niet eens de helft van de Britten, daar verdienen we dus niks aan. Het nieuwe bestuur van de VVB zal dus weer op zoek moeten naar een andere locatie. Eerst was er dan weer sprake van een verhuis naar maandag maar de laatste geruchten zeggen dan weer dat ze toch liever op (de oude vertrouwde) woensdag hun “gezellig samenzijn” willen organiseren. In de tegenaanval dus en de twee “clubs” op dezelfde middag. Voorlopig is het nog afwachten want deze week is er helemaal geen bijeenkomst van de VVB. Kan je nog volgen ?

Zaterdag zijn we met Bernard en Annie naar restaurant La Rive geweest, ter gelegenheid van hun 50-jarig huwelijk. Was lekker en gezellig. Er kwam ook nog een bende binnengevallen die ik al een hele tijd niet gezien heb.

Zondag was een overwegend bewolkte dag, dat zijn we niet meer gewend. Het regende zelfs een tijdje. Echt erg was het niet want we gingen naar de Panaché in Benidorm, de eerste keer na een lange afwezigheid. De ontvangst door Yenny en Rhianna was hartelijk, spijtig genoeg werd er weer niet gewonnen door RAFC.

Gisterenavond met onze pa gaan eten bij Transilvania. Bewonderenswaardig hoe de ober, na anderhalf jaar afwezigheid, nog altijd precies weet wat je wil drinken en eten.

Vandaag was het de bedoeling om naar de markt te gaan maar als je pas om 11u uit je bed komt, wordt dat moeilijk. En dus werd het puffen in de schaduw want ja, nog altijd heet overdag !

In de namiddag zijn we fish&chips gaan eten bij camping Almafra. Gelukkig kan je kiezen tussen een grote of kleine portie want een kleintje is meer dan genoeg. Daarna gingen we een ijsje snoepen bij een nieuwe zaak aan de droge rivier maar ze hadden geen mokka, zo kan ik natuurlijk geen vaste klant worden.

En toen was het tijd om de officiële inhuldiging van de nieuwe Paseo in Albir mee te maken. Tussen de post en de droge rivier is nu een autovrije zone gecreëerd en dat is natuurlijk gezellig. Er staan nu ook veel meer zitbanken en er is meer beplanting.

Gisteren was er een kleine geocaching bijeenkomst aan het anker in Albir. Vervolgens gingen we ontbijten bij La Livi. Daar valt heel wat over te vertellen. De laatste weken is er ’s nachts al zes keer ongewenst bezoek geweest. Op de camerabeelden is duidelijk een vrouw te zien die op het terras rondwandelt en planten meepikt.

Dat gebeurt meestal rond 4u. Je moet maar durven … Voor de politie is dat natuurlijk geen prioriteit en als je ze op heterdaad zou betrappen en tegen de grond kwakt, dan komen ze gegarandeerd af met een blauwe plek en kan je als benadeelde zelf in de cel gaan zitten.

Gisterenmiddag naar de VAR (Vriendenkring Annick en Robert) geweest en daarna hebben we de overschot van de paella opgegeten. Deze middag was dan de VVB (Vlaams Vriendenkring Benidorm) aan de beurt, gevolgd door een etentje bij Transilvania. Over die donderdagmiddagen zal ik later nog meer schrijven want het loopt niet allemaal zoals gehoopt of gepland.

Het belangrijkste nieuws kwam deze ochtend via de telefoon. Rond 10u kreeg ik telefoon van Lieven en Miranda, dat voorspelde niet veel goeds en inderdaad … Zoals eerder geschreven zijn die gisteren hier vertrokken met de bedoeling tot in Lyon te rijden. Dat is ook gelukt maar niet zonder problemen. Gisteren in de buurt van Barcelona zijn ze tijdens een tankbeurt overvallen. Terwijl Lieven de brandstoftank vulde gingen dieven aan de haal met de handtas van Miranda en een rode koffer. Politie bij gehaald en PV laten opmaken, op de camerabeelden van het tankstation was duidelijk de nummerplaat van de klootzakken te zien. Achteraf hebben ze wel bericht gekregen van de politie dat de rode koffer gevonden was maar van de waardevolle spullen natuurlijk geen spoor. Telefoon kwijt, tablets weg, brillen foetsjie, Idkaart enz. Elk jaar is er wel iemand uit onze kennissenkring die prijs heeft en bijna altijd in de buurt van Barcelona.

Het prachtige weer blijft maar duren, er komen de volgende dagen zelfs nog enkele graden bij. Vrijdagavond zijn we met Lieven en Miranda nog eens naar Kathmandu geweest, een mens moet af en toe toch iets eten …
Zondag stond de jaarlijkse “Día Internacional” op het programma, dit feest zet alle nationaliteiten van l’Alfàs del Pi in de kijker. Er zijn standjes met prullaria, eten, drinken van veel verschillende landen te verkrijgen en op het podium krijg je dan folkloristische dansjes voorgeschoteld. Altijd gezellig maar ook zeer druk. Na een lekkere Caipirinha van de Braziliaanse vertegenwoordigers gingen we terug naar de caravan.
’s Avonds gingen we eten bij de “groezelige” Chinees. De voorgeschiedenis : Dong-Ying is een Chinees restaurant waar bijna nooit volk zat, soms zag je niet eens of hij geopend was met zijn verkleurde gordijnen en donkere interieur. Echt gezellig om te zitten was het ook niet en dus kreeg hij de naam “groezelige Chinees. Tijdens onze afwezigheid is de zaak onder handen genomen en nu komen er wel klanten. De prijzen zijn flink gestegen maar nog altijd zeer laag vergeleken met België. Of je moet 30 euro duur vinden voor twee personen met loempia, teppanyaki hoofdgerecht, glas wijn of frisdrank, dessertje, koffie en een borreltje. Bovendien moet je je geen zorgen maken over de dag nadien want er is altijd overschot om mee te nemen.
Intussen heb ik ook een jaarlijkse gewoonte nieuw leven ingeblazen : het verstoppen van een halloween cache.
Deze avond zijn we gaan eten bij Casa Teo : een restaurant in Albir waar je je echt tussen de Spanjaarden bevindt. De kaart staat dan ook vol met Spaanse specialiteiten en dat leek ons een goed adres om afscheid van Miranda en Lieven te nemen, die vertrekken morgenvroeg met de auto weer naar België.

Al enkele dagen vergeten : het is hier nog altijd zomer ! Denk aan nachttemperaturen van 15-20 graden en overdag tussen de 25 en 30 graden. Gisteren zijn Rudi en Anneliese vertrokken en die zullen het in België met 10 graden minder moeten doen.

Dinsdag zijn we zoals gepland bij Isla Bali gaan eten en we kozen voor een Indonesische rijsttafel om U tegen te zeggen. Ik schat ongeveer 15 verschillende gerechtjes en bijna allemaal even lekker.

Eergisteren zijn we naar Rockstar in Benidorm geweest voor de VAR (Vriendenkring Annick en Robert). Elke woensdag alles vrijblijvend en iedereen welkom. ’s Avonds lekker gegeten bij Belgomar.

Gisteren – donderdag – was het dan de eerste bijeenkomst van de “originele/officiële” Vlaamse Vriendenkring Benidorm. Na enkele jaren in Hotel Marina zijn de activiteiten nu verhuisd naar de Tropical Bar. Allemaal even wennen maar het zal wel lukken. Of we elke week woensdag én donderdag naar Benidorm zullen afzakken valt te betwijfelen. We zien nog wel. Met de bingo ging het in ieder geval vlotjes : 20 euro aan drankbonnetjes gewonnen. Om dat te vieren zijn we … niet op restaurant gegaan. Gewoon thuis ne krokmesjeu !

De laatste dagen bestaan vooral uit een aaneenschakeling van terrasjes en restaurants. Jawel, ook terrasjes. Ondanks de vele regen zijn er ook af en toe droge periodes en de rampzalige beelden op televisie zijn niet bij ons gefilmd. Vandaag is het weer behoorlijk warm maar iets verder naar het noorden (Tarragona en omgeving) staan zelfs snelwegen onder water.

En waar zijn we zoal geweest ? Bij La Livi, bij de Zero Zero, de Kroeg en in de Universal werd ik zowaar nog eens aangesproken door mensen die ik niet ken maar wel de blog volgen. Altijd plezant en bedankt !

Gisteren zijn we naar de markt in Albir geweest en dat ging verbazend vlot met Carina ! Voor mij is het ook een verademing om eens op mijn eigen tempo te wandelen terwijl Anneliese en Miranda zich over Carina ontfermen. Dank u lievelingen !

Deze avond is er een tafel gereserveerd bij La Rive en de bedoeling is om morgen naar Isla Bali te gaan.

Gisteren moest het oude bestuur van de Vlaamse Vriendenkring Benidorm officieel opgevolgd worden door een nieuw verkozen bestuur en dat is zonder slag of stoot door de algemene vergadering afgehandeld. Er gaat wel een en ander wijzigen : de clubnamiddag van woensdag verhuist naar donderdag en ook naar een andere locatie. De woensdagnamiddag wordt nu ingevuld door een “afsplitsing” onder leiding van Robert en Annick, die de vaste bewoners van Benidorm de hele zomer van een beetje vertier hebben voorzien. Voor ons allemaal okee.

Eergisteren zijn Miranda en Lieven aangekomen, die huren in Albir een huisje voor twee weken. Huisje : drie slaapkamers en twee badkamers want vrijdagavond krijgen ze versterking van nog meer familie, nl Rudi en Anneliese.

Gisterenavond zijn we naar Kathmandu gaan eten, lekker Indisch voor weinig geld. Deze avond ben ik met Carina bij Santorini verzeild geraakt. Met een Grieks etentje kan je haar altijd gelukkig maken. Wat toch opvalt : als je ergens zeker wil zijn van een tafel, ben je bijna verplicht om te reserveren. Met twee personen lukt het soms nog wel maar met vier of meer ...

Het is hier nog altijd heel warm, ook ’s avonds laat zakt de thermometer amper onder de 20 graden. Carina heeft intussen ons tuintje een beetje gefatsoeneerd en de tuinier heeft de oleanders gesnoeid zodat er opnieuw wat meer plaats is als het drukker wordt.
De (koel)kast is intussen weer een beetje voller geraakt maar ik heb geen idee waarom want we gaan haast altijd uit eten. We zijn al een keertje tapa’s gaan eten bij Albeniz en vandaag kwamen we terecht bij De Kroeg, een zaak die is geopend tijdens onze afwezigheid vorige winter. Blijkbaar een schot in de roos bij feestvierders en Antwerp supporters.

Op de kaart staan een heleboel klassiekers : vol-au-vent, steak tartaar, biefstuk, Brusselse wafels enz. Wij zijn niet van plan café Panaché in Benidorm links te laten liggen maar eerlijk is eerlijk : De Kroeg is makkelijker bereikbaar en is makkelijker om te parkeren.  Het zal dus een beetje afwisselen worden.

Intussen is er nog altijd geen nieuws van Marley, de vermiste kater. Een week zonder teken van leven is lang en we vrezen dan ook dat hij – in het beste geval – door iemand meegenomen is.

Deze ochtend hadden we nog altijd niks in huis om te eten en we gingen dan maar naar La Livi voor een lekker ontbijt. Toevallig zaten daar een aantal bekende koppekes en werd het nog gezellig.

Daarna gingen we een winkelkarretje volladen bij Aldi. De tijd ging sneller dan verwacht en we moesten ons haasten want onze pa kwam ons ophalen om naar Benidorm te gaan. Jaja, de woensdagmiddagen zijn nog altijd gereserveerd voor de Vlaamse Vriendenkring Benidorm. Toch is er een heleboel veranderd maar daarover binnenkort meer.

Na een zeer uitgebreid bezoek aan het ontbijtbuffet vertrokken voor de laatste 300 km. Het eerste uur bleef het droog maar daarna werden we enkele keren getrakteerd op fikse regenbuien. Soms zag je de weg niet eens. Hoe dichter we bij Benidorm kwamen hoe mooier het weer werd. Tijdens het uitladen van de auto was het gewoonweg héét ! Dat was ook niet echt nodig want we hadden nog wel enkele dagen nodig om alles leefbaar te maken. De muizen hadden tijdens onze onvoorziene afwezigheid van anderhalf jaar gebruik gemaakt om alles van papier kapot te knabbelen. De huispoezen hadden hun werk niet overtuigend gedaan. We hebben trouwens alleen Bob te zien gekregen, die kwam onmiddellijk helpen – lees in de weg lopen. De andere rosse kater – Marley – is voorlopig alsvermist opgegeven.
Omdat we nog niks eetbaars in huis hadden gingen we naar Belgomar. Carina was te moe om te eten en viel bijna in slaap in het restaurant.

Vanmorgen rond 9u30 vertrokken en om 15u in de gietende regen aangekomen in Peñiscola. Vóór ik verder schrijf eerst nog een verhaaltje over Oropesa del Mar. Eigenlijk wou ik daar overnachten maar telkens werd mijn Master Card geweigerd. Ik werd dan aangemaand om mijn gegevens te updaten maar dat vertrouwde ik niet. Ik kreeg nog een bericht om te melden dat mijn reservering zou geannuleerd worden indien ik niet alles in orde bracht. Daar heb ik geen gevolg aan gegeven ook al kreeg ik nog de raad om online reeds in te checken. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een compleet ander hotel in Peñiscola. Daar kwamen we dus aan in het midden van een wolkbreuk. Zowat alle straten stonden blank. De ons toegewezen ondergrondse hotelgarage zou wel droog blijven zei de mevrouw van de receptie en we hebben haar dan maar beloofd. We kregen een zeer mooie en ruime kamer toegewezen met zicht op zwembad en zee.

Rond 18u stopte het met regenen en ging ik in mijn eentje een stukje wandelen, Carina wou een beetje rusten. Tijdens mijn wandeling vond ik ook enkele caches, dat was weer enkele maanden geleden.

Wat een goed bed deze nacht ! Spijtig genoeg kon ik niet echt een goede pijnloze houding vinden. Ik was gisteren van de trap geschoven en heb daarbij enkele ribben bezeerd, niet plezant.

Rond 9u vertrokken we vandaag want er moesten weer ongeveer 600 km afgelegd worden. Deze keer verder langs Clermont-Ferrand en Millau naar Perpignan. Vóór de beroemde en betalende brug namen we de afrit en reden zo gratis verder tot we opnieuw de gratis A75 op konden rijden. Onderweg hadden we ongeveer hetzelfde weer dan gisteren : af en toe zon maar ook regelmatig een spatje regen.

Om 17u kwamen we aan in Perpignan, deze keer om te overnachten bij de keten B&B. Een stuk duurder maar ook een veel grotere kamer. De mevrouw van de receptie had Carina zien sukkelen en gaf ons een kamer aangepast voor mindervaliden. Reuze badkamer, verhoogd bed enz – gemakkelijk ! Eten was een stuk minder vandaag maar af en toe kan een McDo ook smaken.

Vanmorgen om 8u was de auto ingeladen en vertrokken we naar het zuiden. We kozen voor een reisweg over Charleroi-Reims-Châlons-Troyes-Auxerre naar Nevers. Zo’n 600 km zonder péage en langs rustige wegen. Onderweg kwamen we heel veel campers tegen en meer dan de helft had een Belgische nummerplaat. Ik leerde ook een nieuw woord : friperie ! Nog nooit van gehoord en ik dacht aan een combinatie van frituur en tripes (ingewanden). Gelukkig is de waarheid minder vies : het blijkt gewoon een tweedehands (vooral kleding) zaak te zijn. Wat ook opviel onderweg : veel plaatsnaamborden van de gemeentes hangen ondersteboven. Dat zou nog een overblijfsel zijn van boerenprotest.

Ons hotelletje voor deze nacht was er een van de keten Première Classe. Kleine kamertjes met prefab badkamer, alles heel basic maar ook heel goedkoop en proper. In ons geval belangrijk : een Del Arte restaurant op wandelafstand. Altijd lekker Italiaans eten en dat was vandaag ook zo.

Maandag hebben we de caravan in Sint-Job zijn winterslaap ingestuurd : water afgelaten, extra steunen onder de voortent, vochtvreters geplaatst enz. Intussen zijn we thuis in de Seefhoek begonnen met de voorbereidingen om naar Spanje te vertrekken. Nog eens stofzuigen, de laatste keer een wasmachine aan het werk gezet, koffers pakken – je kent het wel. Er staat ook een flinke doos medicijnen klaar om de volgende maanden te overbruggen. Enkele dagen geleden hebben we ook allebei nog een griep- en covid inenting gekregen. Het is de bedoeling om morgenvroeg rond 8u te vertrekken en dan te rijden tot Nevers. Volgende stap zal dan Perpignan zijn en daarna nog een keertje overnachten ergens in Spanje voor we ons doel bereiken.

De voorbije week verliep ongeveer zoals de vorige weken.  Maandag naar de Seefhoek voor de kinesist van Carina, wasmachine laten draaien, diepvries stilaan "leeg eten" en daarna weer voor een paar dagen naar de camping.  Het enige verschil deze week was dat we met Yum en onze pa donderdag iets zijn gaan eten.  Gisteren (vrijdag) is onze pa terug naar Spanje vertrokken, met de bus deze keer. Normaal gezien moet hij vandaag in de vroege namiddag aankomen in Benidorm.  Hij is dan meer dan vier maanden in België geweest, uitzonderlijk lang maar hij krijgt het elk jaar moeilijker om de de zomerse warmte aan de Costa Blanca te trotseren.  Hij begint zich ook meer en meer als iemand van zijn leeftijd (94) te gedragen. Zo snel mogelijk langs de trap naar boven of gaan wandelen op een glibberig rotspad zit er niet meer in.  Toch is hij nog altijd sneller dan Carina, die blijft problemen hebben met haar evenwichtgevoel.  Ook haar versleten rechterknie wil niet meewerken en een cortisonespuit klinkt voor haar even erg dan een amputatie.  Toch zullen we volgende zaterdag naar Spanje vertrekken, we zien dan wel of het ginder op onze berg een beetje leefbaar is.   We blijven er toch maar maximum twee maanden want dan zijn we weer enkele weken bezig met controles in het ziekenhuis.  En daarna ? Geen idee, hopelijk zo snel mogelijk weer naar Spanje zodat we in totaal toch minstens 4-5 maanden van de Spaanse zon kunnen genieten.

Sinds woensdagmiddag zijn we weer te vinden op de camping in Sint-Job.  Sporadisch doet het laatste overschotje zon nog moeite om de boel op te warmen maar het is vooral winderig.  Af en toe een flinke plensbui hoort er ook bij half september.  Als het regent kruipen we elk in onze hoek en kijken naar series, docu's en films op de laptop.  Wat is er allemaal gepasseerd ? Het eerste en tweede seizoen van Wednesday, de spin-off van de Addams Family, in vind het maar niks maar Carina ziet het graag.  Eindelijk terug begonnen aan Twin Peaks, vroeger was ik grote fan en Carina kende het niet.  Viel na al die jaren nog mee maar wel heel traag vergeleken met wat er nu allemaal gemaakt wordt.  Ook nog een reeks over Hitler en de nürnberger processen, daar kan ik nooit genoeg van krijgen.  Een Franse film kon er ook nog bij : fête de famille, een familiefeestje dat helemaal de verkeerde kant uitgaat.  Ook een docu over Bobbejaan Schoepen en enkele afleveringen over de Noordzee konden ons bekoren.

Gisteren is schoonbroer Eddy weer vertrokken naar Zuid-Afrika. Zaterdagavond was er natuurlijk nog een afscheidsetentje bij Anoot.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat Carina in het Monica ziekenhuis is opgenomen. Er is een grote weg afgelegd maar we zijn er nog bijlange niet. Haar geheugen is nog altijd een grote zeef en als ze probeert te wandelen zonder hulpmiddelen, lijkt het wel een dronken eend. Niet lief van mij ? Ze omschrijft het zelf op die manier !

En toch had ze vandaag weer een goede dag. Deze voormiddag naar de kine en in de namiddag waren we in de dierentuin afgesproken met onze pa. De kruk werd daar ingeruild voor een rolstoel want het hele traject zou anders te zwaar zijn.