De eerste nacht in een gewoon bed is alweer achter de rug en dat is toch een verademing na vijf nachten in een vochtig tentje en een temperatuur van niet veel meer dan tien graden. Wat het weer betreft hebben we tijdens het festivalweekend echt wel alles gehad : begonnen met het opstellen bij 30°, kletterend onweer, bakken regen en gelukkig toch droog kunnen inpakken maandagmiddag.

Het laatste weekend van augustus is toch altijd iets waar we lang naar uitkijken en het was nu ook weer een voltreffer. Best wel grappig want bij onze vaste kliek is er eigenlijk niemand echt liefhebber van de balfolk die hier wordt geserveerd. De overgrote meerderheid van de betalende bezoekers komt hier om te dansen, dansen dansen. Wij komen voor de sfeer, bovendien krijg je hier het gevoel in de ideale maatschappij te leven : iedereen vriendelijk, geen gevechten, geen alcohol- of drugsmisbruik, eten en drinken met een echt servies of aangepast glas. Zoals elk jaar was boombalfestival ook deze keer weer uitverkocht en de eerste avond (woensdag) die dit jaar als extra werd toegevoegd was al de helft van de combiticket eigenaars aanwezig. Overigens komt slechts 40% uit België, de rest komt vooral uit Nederland, Frankrijk en Duitsland maar ook Portugezen, Brazilianen, Italianen, Tsjechen, Polen enz vinden hun weg naar hier. Velen van hen zijn hier vrijwilligers (tappen, kinderanimatie, podia afbreken, wc’s poetsen enz) en kunnen zo een gratis weekend versieren. In ruil voor vier shiften van vier uur en je kan de rest van het lange weekend gratis genieten van de muziek. Ook Carina en ik horen bij deze categorie, zij helpt mee met de catering en ik, ja wat denk je, ik neem foto’s.

Intussen is er een massa foto’s te vinden op mijn facebook pagina.

Tijdens het voorbije weekend werd er opnieuw een “Meeting of Styles” georganiseerd. Telkens komen daar artiesten van de hele wereld op af en dat was deze keer niet anders. Vandaag gingen we naar de resultaten zien : zonder drukte, zonder stank van de spuitbussen en vooral geen verkeer in de straat zodat er nergens auto’s in de weg konden staan om de kunstwerken te fotograferen. Er waren weer pareltjes bij, onze voorkeur ging naar een goudvis in een plastiek zakje – zeer levensecht !

Omdat we toch in de buurt waren profiteerden we er meteen van om nog een rondje lab caches te doen. Het kostte ons wat moeite om alles te vinden maar het lukte toch. Nog een terrasje met een onvriendelijke ober en dan weer naar onze tijdelijke thuis bij Yum. De voorbije dagen sturen we ze steeds meer richting zelfredzaamheid, vanaf morgen trekken we immers naar Boombalfestival en kan ze niet meer op ons rekenen voor een weekje. Met alle uitgeschreven schema’s en veelgekleurde pillendozen zou het moeten lukken om onze afwezigheid te overbruggen. Drie keer per dag komt er iemand van de thuisverpleging, de voorbije week heb ik telkens voor een persoon extra eten gemaakt zodat er nu voor elke dag iets in de diepvries zit om op te warmen. En ik hoor een aantal onder jullie al denken : een stapeltje lasagne en een doos koekjes … Neeje : Patatjes met groenten en (namaak)vlees, pasta met rivierkreeftjes en mascarpone, pasta arrabiata, nasi goreng enz

Vandaag een muzikale dag. In de vroege namiddag stonden we al aan te schuiven bij het Openluchttheater van het Rivierenhof voor een dik uur Motown hits. Volop ambiance met plaatjes die je allemaal kan meebrullen. Een dansje was bijna onmogelijk wegens gebrek aan ruimte. We hadden een aantal mensen meegevraagd en ter plaatse groeide ons gezelschap alsmaar verder aan. Later hoorden we dat er zo’n vijfhonderd mensen geweigerd waren vanwege volzet. Met die wetenschap wisten we meteen dat we voor het avondprogramma nóg langer op voorhand aanwezig moesten zijn.

Om 19u gingen de poorten open maar een half uur vroeger stonden al zo’n 2000 mensen aan te schuiven aan de ingang, het was duidelijk dat hier weer een flink aantal geïnteresseerden niet zou binnen geraken. Wij waren gelukkig nog bij de gelukkigen en we hadden een goede plaats om meer dan twee uur te genieten van Floyd Matters, een Pink Floyd coverband van de bovenste plank. Voor de pauze werd Dark Side of the Moon integraal gespeeld, na de onderbreking kwamen nog talrijke nummers uit het rijke aanbod aan de beurt : Astronomy Domine, Arnold Layne, Brick in the Wall, Wish you were here enz.

Zowel middag- als avondvoorstelling waren een schot in de roos en dat allemaal gratis – dank u !

Gisteren was het feest in Wilrijk : markt, beestenmarkt, kermis en de koers achter derny motoren. Die koers is altijd een spektakel waar ik naar uitkijk. Vroeger werd er door mannen gereden, recent zijn ze overgeschakeld op vrouwen. Voor dit jaar was Lotte Kopecky aangekondigd maar die stuurde haar kat, één dag nadat ze wereldkampioen op de weg werd – niet echt sympathiek. Ik blijf wel immens respect hebben voor haar ! We kregen wel een aantal andere toprijdsters en van hen was de Nederlandse van Vleuten de snelste. Op de markt lieten we ons weer vangen aan de “plantencamion”. Nu ja, vangen is hier niet het juiste woord want hier wordt kwaliteit geleverd aan lage prijzen en de show krijg je er gratis bij.

Vandaag namen we het risico om Yum de hele dag alleen te laten, samen met een heleboel spuitjes en pilletjes duidelijk in volgorde gelegd. Zo konden wij naar de jaarlijkse familie BBQ in Lochristi. Altijd gezellig : heel de familie langs onze pa zijn kant bij elkaar in de tuin. Minder plezant was de terugrit ‘s avonds naar Antwerpen, maar liefst twee en een half uur onderweg ! En met een beetje pech kan ik ook nog een boete verwachten vanwege een illegale plasbeurt in het midden van de file.

Dinsdag deed ik een klein reeksje caches dat me toch weer enkele plekjes toonde waarvan ik het bestaan niet kende.

Vanaf afgelopen woensdag zagen de weersvoorspellingen er veelbelovend uit en vertrok ik in mijn eentje naar de camping in Sint-Job. Eindelijk nog eens onderuit in de zetel in de zon, dat was lang geleden.

Donderdag had ik een afspraak voor de jaarlijkse keuring van de Sandero. Er werd geen enkel probleem vastgesteld en ik kreeg nog meer goed nieuws. Omdat de auto aan een aantal eisen voldeed moet ik pas binnen twee jaar terug naar de keuring, dat is dan weer geld én een pak zenuwen gespaard.

Gisteren had ik afgesproken in Brecht om samen met Leo en Wilma een aantal ontbrekende caches te gaan zoeken van een reeks die we vorige keer niet helemaal afgewerkt kregen. Alles verliep zeer vlot en zo hadden we nog tijd voor een extra reeksje en een terrasje. De serie bood heel veel afwisseling en vooral de bonuscache was fantastisch.

Na een regenachtige nacht hield ik het vandaag voor bekeken en reed naar Deurne om weer bij Carina en Yum te zijn.

Schoonmama Yum voelde zich eergisteren alsof ze nooit in het ziekenhuis heeft gelegen. Om dat te vieren kon er wel een kleine verrassing gepland worden. Vroeger als kind heeft ze in de Vekestraat gewoond en daar praat ze de laatste weken regelmatig over. We zijn dan even naar daar gereden en dat was voor haar een emotioneel moment.

‘s Avonds zijn we iets gaan bij Sifa, een Turkse snackbar waar ze ons nog nooit teleurgesteld hebben. Daarna gingen we, zonder Yum, naar het Open Lucht Theater in het Rivierenhof voor Don Vitalski’s legendarische dinsdagclub. Ook op een vrijdagavond is dit een knotsgekke bonte avond met poëzie, comedy, muziek, dans, een live kapster en vooral absurde humor. Dit alles gebracht door een hele reeks al dan niet bekende gasten en aangevuld met een uitgebreid rariteitenkabinet. Een zeer geslaagde avond !

Gisteren hebben we – dank zij het mooie zomerweer – helemaal niks gedaan. Vandaag naar het WK in Schotland gekeken, onderbroken door de slaapverwekkende eerste helft van Antwerp op Anderlecht. De Brusselaars kwamen tijdens de toegevoegde tijd op voorsprong dank zij een licht toegekende penalty. De tweede helft was een stuk beter maar verder dan de (onterecht ?) afgekeurde goal van Antwerp kwamen we niet.

Om toch nog positief te eindigen, gingen we iets eten bij Anoot.

Even mijn gal spuwen. Carina haar man is nu bijna drie maanden geleden overleden en nog steeds is de administratieve rompslomp niet voorbij. Overal krijg je wachtmuziekjes waarbij ze steevast zeggen dat het heel druk is en ze je zo snel mogelijk zullen verder helpen. Wachttijden van een half uur zijn geen uitzondering en dan moet je nog hopen dat ze weten waarover het gaat óf de bevoegde persoon niet met vakantie is. Ter zake : er moeten twee (zeer bescheiden) levensverzekeringen uitbetaald worden. Eentje was 14 dagen na het overlijden al uitbetaald, daar was niet meer dan een overlijdensakte en een kopie van een identiteitskaart voor nodig. Dank u AG Fortis. De andere verzekering, het gaat hier echt over een belachelijk bedrag, moet van Ergo komen. Het is bijna halucinant te noemen hoe zij deze zaak afhandelen. Mails waarop je een standaard bevestiging (“Wij danken u voor uw vertrouwen en bla bla bla”) krijgt maar nooit beantwoord worden. Papieren die al honderd keer zijn doorgestuurd en nog maar eens opnieuw gevraagd worden, liefst ondertekend door de overledene ! “Volgende week hoort u van ons” kan je alleen interpreteren als : wij gaan het nog maar vergeten maar bel gerust nog eens om uw zoveelste ochtend te verpesten. Op hun website zijn ze fier op het feit dat ze voor de zesde keer op rij zijn uitgeroepen tot “Best managed company”. Ik vermoed dat dit alleen voor de aandeelhouders telt die maar al te blij zullen zijn met de bedrijfspolitiek die uitbetalingen steeds maanden blijft uitstellen … Dat al die miserie ook nog gepaard gaat met torenhoge kosten voor notaris, schatter, begrafenisondernemer, erfenisrechten en geblokkeerde rekeningen maakt het niet gemakkelijker. Een zomer om snel te vergeten, niet alleen vanwege de regen !

Zondag in de voormiddag kreeg ik geheel onverwacht een berichtje van een oud collega/kameraad. Hij kon door omstandigheden niet naar RAFC-Cercle gaan kijken en vroeg of ik in zijn plaats wou gaan. Daar moest ik niet lang over nadenken en dus pakte ik bus 19 naar den Bosuil. Jaaaaaaaren geleden dat ik daar nog was, de laatste wedstrijden die ik live bijwoonde waren de Europese matchen in het Koning Boudewijnstadion óf in Spanje tijdens de winterstage. Een schitterende wedstrijd was het niet, ook al kreeg Antwerp de beste kansen. In ieder geval : de eerste drie punten zijn binnen en dat is voorlopig het belangrijkste.

Gisteren zijn we samen toch even naar de camping in Sint-Job gereden. Gewoon om te kijken of alles in orde was na de kletsnatte maand juli en om de elektriciteitsrekening te betalen. Ook even langs de Dacia garage gereden. Ik heb onlangs vier nieuwe banden onder de Sandero laten zetten en moet volgende week naar de technische keuring. Ze hadden mij enkele weken geleden tijdens het jaarlijkse onderhoud verwittigd dat ik na het monteren van nieuwe banden best nog eens zou langskomen om de lichten opnieuw te regelen. Dat bleek ook nodig te zijn en tien minuutjes later konden we weer naar Deurne rijden.