Na een zeer uitgebreid bezoek aan het ontbijtbuffet vertrokken voor de laatste 300 km. Het eerste uur bleef het droog maar daarna werden we enkele keren getrakteerd op fikse regenbuien. Soms zag je de weg niet eens. Hoe dichter we bij Benidorm kwamen hoe mooier het weer werd. Tijdens het uitladen van de auto was het gewoonweg héét ! Dat was ook niet echt nodig want we hadden nog wel enkele dagen nodig om alles leefbaar te maken. De muizen hadden tijdens onze onvoorziene afwezigheid van anderhalf jaar gebruik gemaakt om alles van papier kapot te knabbelen. De huispoezen hadden hun werk niet overtuigend gedaan. We hebben trouwens alleen Bob te zien gekregen, die kwam onmiddellijk helpen – lees in de weg lopen. De andere rosse kater – Marley – is voorlopig alsvermist opgegeven.
Omdat we nog niks eetbaars in huis hadden gingen we naar Belgomar. Carina was te moe om te eten en viel bijna in slaap in het restaurant.

Vanmorgen rond 9u30 vertrokken en om 15u in de gietende regen aangekomen in Peñiscola. Vóór ik verder schrijf eerst nog een verhaaltje over Oropesa del Mar. Eigenlijk wou ik daar overnachten maar telkens werd mijn Master Card geweigerd. Ik werd dan aangemaand om mijn gegevens te updaten maar dat vertrouwde ik niet. Ik kreeg nog een bericht om te melden dat mijn reservering zou geannuleerd worden indien ik niet alles in orde bracht. Daar heb ik geen gevolg aan gegeven ook al kreeg ik nog de raad om online reeds in te checken. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een compleet ander hotel in Peñiscola. Daar kwamen we dus aan in het midden van een wolkbreuk. Zowat alle straten stonden blank. De ons toegewezen ondergrondse hotelgarage zou wel droog blijven zei de mevrouw van de receptie en we hebben haar dan maar beloofd. We kregen een zeer mooie en ruime kamer toegewezen met zicht op zwembad en zee.

Rond 18u stopte het met regenen en ging ik in mijn eentje een stukje wandelen, Carina wou een beetje rusten. Tijdens mijn wandeling vond ik ook enkele caches, dat was weer enkele maanden geleden.

Wat een goed bed deze nacht ! Spijtig genoeg kon ik niet echt een goede pijnloze houding vinden. Ik was gisteren van de trap geschoven en heb daarbij enkele ribben bezeerd, niet plezant.

Rond 9u vertrokken we vandaag want er moesten weer ongeveer 600 km afgelegd worden. Deze keer verder langs Clermont-Ferrand en Millau naar Perpignan. Vóór de beroemde en betalende brug namen we de afrit en reden zo gratis verder tot we opnieuw de gratis A75 op konden rijden. Onderweg hadden we ongeveer hetzelfde weer dan gisteren : af en toe zon maar ook regelmatig een spatje regen.

Om 17u kwamen we aan in Perpignan, deze keer om te overnachten bij de keten B&B. Een stuk duurder maar ook een veel grotere kamer. De mevrouw van de receptie had Carina zien sukkelen en gaf ons een kamer aangepast voor mindervaliden. Reuze badkamer, verhoogd bed enz – gemakkelijk ! Eten was een stuk minder vandaag maar af en toe kan een McDo ook smaken.

Vanmorgen om 8u was de auto ingeladen en vertrokken we naar het zuiden. We kozen voor een reisweg over Charleroi-Reims-Châlons-Troyes-Auxerre naar Nevers. Zo’n 600 km zonder péage en langs rustige wegen. Onderweg kwamen we heel veel campers tegen en meer dan de helft had een Belgische nummerplaat. Ik leerde ook een nieuw woord : friperie ! Nog nooit van gehoord en ik dacht aan een combinatie van frituur en tripes (ingewanden). Gelukkig is de waarheid minder vies : het blijkt gewoon een tweedehands (vooral kleding) zaak te zijn. Wat ook opviel onderweg : veel plaatsnaamborden van de gemeentes hangen ondersteboven. Dat zou nog een overblijfsel zijn van boerenprotest.

Ons hotelletje voor deze nacht was er een van de keten Première Classe. Kleine kamertjes met prefab badkamer, alles heel basic maar ook heel goedkoop en proper. In ons geval belangrijk : een Del Arte restaurant op wandelafstand. Altijd lekker Italiaans eten en dat was vandaag ook zo.

Maandag hebben we de caravan in Sint-Job zijn winterslaap ingestuurd : water afgelaten, extra steunen onder de voortent, vochtvreters geplaatst enz. Intussen zijn we thuis in de Seefhoek begonnen met de voorbereidingen om naar Spanje te vertrekken. Nog eens stofzuigen, de laatste keer een wasmachine aan het werk gezet, koffers pakken – je kent het wel. Er staat ook een flinke doos medicijnen klaar om de volgende maanden te overbruggen. Enkele dagen geleden hebben we ook allebei nog een griep- en covid inenting gekregen. Het is de bedoeling om morgenvroeg rond 8u te vertrekken en dan te rijden tot Nevers. Volgende stap zal dan Perpignan zijn en daarna nog een keertje overnachten ergens in Spanje voor we ons doel bereiken.

De voorbije week verliep ongeveer zoals de vorige weken.  Maandag naar de Seefhoek voor de kinesist van Carina, wasmachine laten draaien, diepvries stilaan "leeg eten" en daarna weer voor een paar dagen naar de camping.  Het enige verschil deze week was dat we met Yum en onze pa donderdag iets zijn gaan eten.  Gisteren (vrijdag) is onze pa terug naar Spanje vertrokken, met de bus deze keer. Normaal gezien moet hij vandaag in de vroege namiddag aankomen in Benidorm.  Hij is dan meer dan vier maanden in België geweest, uitzonderlijk lang maar hij krijgt het elk jaar moeilijker om de de zomerse warmte aan de Costa Blanca te trotseren.  Hij begint zich ook meer en meer als iemand van zijn leeftijd (94) te gedragen. Zo snel mogelijk langs de trap naar boven of gaan wandelen op een glibberig rotspad zit er niet meer in.  Toch is hij nog altijd sneller dan Carina, die blijft problemen hebben met haar evenwichtgevoel.  Ook haar versleten rechterknie wil niet meewerken en een cortisonespuit klinkt voor haar even erg dan een amputatie.  Toch zullen we volgende zaterdag naar Spanje vertrekken, we zien dan wel of het ginder op onze berg een beetje leefbaar is.   We blijven er toch maar maximum twee maanden want dan zijn we weer enkele weken bezig met controles in het ziekenhuis.  En daarna ? Geen idee, hopelijk zo snel mogelijk weer naar Spanje zodat we in totaal toch minstens 4-5 maanden van de Spaanse zon kunnen genieten.

Sinds woensdagmiddag zijn we weer te vinden op de camping in Sint-Job.  Sporadisch doet het laatste overschotje zon nog moeite om de boel op te warmen maar het is vooral winderig.  Af en toe een flinke plensbui hoort er ook bij half september.  Als het regent kruipen we elk in onze hoek en kijken naar series, docu's en films op de laptop.  Wat is er allemaal gepasseerd ? Het eerste en tweede seizoen van Wednesday, de spin-off van de Addams Family, in vind het maar niks maar Carina ziet het graag.  Eindelijk terug begonnen aan Twin Peaks, vroeger was ik grote fan en Carina kende het niet.  Viel na al die jaren nog mee maar wel heel traag vergeleken met wat er nu allemaal gemaakt wordt.  Ook nog een reeks over Hitler en de nürnberger processen, daar kan ik nooit genoeg van krijgen.  Een Franse film kon er ook nog bij : fête de famille, een familiefeestje dat helemaal de verkeerde kant uitgaat.  Ook een docu over Bobbejaan Schoepen en enkele afleveringen over de Noordzee konden ons bekoren.

Gisteren is schoonbroer Eddy weer vertrokken naar Zuid-Afrika. Zaterdagavond was er natuurlijk nog een afscheidsetentje bij Anoot.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat Carina in het Monica ziekenhuis is opgenomen. Er is een grote weg afgelegd maar we zijn er nog bijlange niet. Haar geheugen is nog altijd een grote zeef en als ze probeert te wandelen zonder hulpmiddelen, lijkt het wel een dronken eend. Niet lief van mij ? Ze omschrijft het zelf op die manier !

En toch had ze vandaag weer een goede dag. Deze voormiddag naar de kine en in de namiddag waren we in de dierentuin afgesproken met onze pa. De kruk werd daar ingeruild voor een rolstoel want het hele traject zou anders te zwaar zijn.

Intussen zijn we nog een extra keer gaan eten bij Anoot en ook de Chinees achter de hoek mocht ons volproppen. En maak ik zelf ook nog eens eten ? Jazeker, gisteren schorseneren met blinde vink.

Woensdag heeft Carina twee inentingen gekregen. Inentingen die normaal bijna automatisch aan kinderen gegeven worden. Cocktails tegen difterie, polio, tetanos enz. Carina is al die bescherming kwijt geraakt door de stamceltransplantatie en we willen natuurlijk geen enkel risico nemen.

Gisteren ben ik met schoonbroer Eddy naar de stad geweest om daar op zoek te gaan naar de opblaasbare kunst van Antwerpen on Air. De eerste keer was er echt een wow-gevoel maar nu kwam het weinig spectaculair over. Enkel King Kong die de Boerentoren beklimt blijft indrukwekkend.

Voor alles moet er een eerste keer zijn en zo gingen we zondagmiddag naar Brasserie Oud Antwerpen in Brasschaat om een babyborrel bij te wonen. Mooie zaak met grote speeltuin en perfect om zoiets te organiseren. De drankjes en – vooral – de hapjes waren zeer lekker en baby Sverre (van mama Lana en papa Dimi) was een mooi en braaf kindje.

Vandaag rinkelde de wekker wel heel vroeg want om 6u30 zaten we al in de auto richting Zaventem om Carina’s broer Eddy op te halen. Die was zijn zoon in de joenijted steets gaan bezoeken en op de terugweg naar Zuid-Afrika komt hij nog voor een weekje naar België.

De vorige keer dat hij op bezoek was, hadden we een heel programma uitgestippeld (Brugge-Gent-Ieper enz) maar met de beperkte mobiliteit van Carina zal het nu meer kletsen en eten zijn. Deze avond om te beginnen, bij Anoot – ons vaste adres bij schoonmoeder Yum in de straat.