Na een weekje in Sint-Job en enkele dagen in de Seefhoek zijn we intussen al enkele dagen in Lochristi. Naar jaarlijkse gewoonte komen we tijdens de vakantie van de familie hier, op het huis letten en de schapen voederen. De Gentse Feesten hebben we dit jaar aan ons laten voorbij gaan. Er komen er de volgende jaren nog genoeg …

Vergeleken met vorige jaar hebben we voorlopig prachtweer en toch zitten we veel binnen om de Olympische spelen te volgen, op die manier voelen we ons toch ook een beetje sportief. Morgen rijden we naar Blankenberge waar we afgesproken zijn met Luc en Anita van de Vlaamse Vriendenkring Benidorm. Vanuit Lochristi is dat nog te riskeren, als je Antwerpen als vertrekpunt neemt ben je soms al een uur onderweg tot de Kennedytunnel.

We hebben bijna een volledige week op de camping verbleven met overwegend mooi en (te) warm weer. ‘s Avonds keken we naar de nieuwste Beverly Hills Cop, daar is echt niks van blijven hangen. Heist 88 over een mislukte bankkraak, gebaseerd op echte feiten, was al een stuk beter. Toussaint Louverture, een film over een belangrijke figuur bij het afschaffen van de slavernij in Haïti, maakte nog meer indruk.

Het plezantste was een bezoek van Josee en Philippe (kameraden van “op den berg” in Spanje) en niet alleen omdat ze drank en gebakjes bij hadden. Om de gezellige middag af te sluiten gingen we samen iets eten in het campingrestaurant.

Zondag had het animatieteam zijn best gedaan om spelletjes te bedenken om iedereen enkele uren bezig te houden. Voor sommigen een sportieve uitdaging, voor anderen een reden om meer te drinken dan anders maar ambiance was er absoluut. Wij hebben als neutrale supporters genoten van de inspanning die anderen deden.

Gisteren zijn we opnieuw naar Antwerpen gereden en zijn we naar (bijna) wekelijkse gewoonte bij Anoot gaan eten met Yum.

We hebben eerst een paar dagen op de camping in Sint-Job doorgebracht. Daar hebben we weer flink ons best gedaan met series kijken op de laptop : Outlander, Bridgerton en Queen Charlotte werden allemaal bekeken en goed bevonden. Hét hoogtepunt was natuurlijk de EK finale die gewonnen werd door mijn tweede thuisland Spanje. Maandagochtend zijn we weer naar Antwerpen gereden waar Carina was afgesproken met vriendin Monique, voor mij dus een rustdag. Wel even naar de solden in ‘t stad geweest maar niks gekocht. Vandaag waren we afgesproken in de Colmar aan de Wezenberg. Daar waren we uitgenodigd door Ivo, de zoon van Angelina (onze pa zijn “lief”) en zijn echtgenote Nadia. Het was de eerste keer dat we die zagen en die kennismaking viel zeer goed mee.

Donderdag reden we naar Vorselaar waar we om 13u met de festivalbende hadden afgesproken. Zelf hadden we geen kampeermateriaal bij, we hadden geen zin om in het voorspelde herfstweer ‘s nachts te liggen bibberen in onze slaapzak. Elke dag over en weer rijden was de voor de hand liggende optie, Vorselaar is tenslotte het einde van de wereld niet. We reden dus een stuk in de nacht naar de camping in Sint-Job om daar te gaan slapen en ‘s morgens waren we al terug om met z’n allen te ontbijten.

Toen we donderdag de festivalcamping opreden waren we de allereersten en rond 17u stond de camping al redelijk vol, ook al gaat ze pas officieel open op vrijdagochtend.

Normaal moet je na het installeren je auto op de parkingweide zetten maar die was nog gesloten en flink modderig. Pas vrijdagmiddag was de parking berijdbaar maar wij hadden al een alternatief plekje gevonden om de auto’s te zetten. Maar eerst naar jaarlijkse gewoonte naar de pitazaak in Lille.

Vrijdag was dan de eerste festivaldag maar zoals dikwijls is hier de sfeer en het samenzijn belangrijker dan de groepen op de affiche en dus duurde het een tijd voor we gingen kijken. Irdorath kreeg de eer om onze eerste avond te openen, daarna was Bart Peeters weer helemaal zichzelf en in de Shelter mocht Lost Highwayknights op een mooie manier afsluiten.

Zaterdag was de interessantste dag maar ook dan misten we alles wat vóór 19u op het podium stond. Absynthe Minded speelde een perfecte set maar ook dan blijft het een saaie boel en veel van hetzelfde. De Bende van Delphine was een fantastische coverband waarbij alles werd meegezongen. Daarna was het de beurt aan Hellmut (jaja, met twee ellen) Lotti Goes Metal. Met een lederen smoking en wit hemd liep hij over het podium en behalve een ultrakorte Tiritomba kwam hij niet in de buurt van metal, aluminium wil ik dit in een goede bui noemen – meer niet. Ik had er niet veel van verwacht en mijn verwachting werd waarheid : ondermaats. Wel een goede band en heel veel meebrullers.

Een hele verademing waren The Subtitles in the Shelter : ska van de bovenste plank en onmogelijk om stil te blijven staan. De avond werd afgesloten met een zeer geslaagd optreden van Prima Nocta. Hier werd meteen ook de mosh pit voor gepensioneerden gelanceerd, de mannen op het podium wisten niet wat ze zagen.

Zondag is al lang dé familiedag van het festival maar het begint steeds meer af te glijden naar kindjesdag, slechts overeind gehouden door Yevgueni, The Bonny Blues en niet te vergeten de altijd wervelende harmonie van Vorselaar. Op Camille en Metejoor zit ik helaas echt niet te wachten maar ik zal wel ongelijk hebben want de wei liep flink vol.

Intussen is het dinsdagavond en leven we verder met mooie festivalherinneringen én een overwinning van Spanje tegen Frankrijk in het EK 2024.

Tijdens een van de zeldzame opklaringen nog een naar de dierentuin geweest. De bedoeling was om daar ter plaatse iets te drinken of misschien zelfs te eten. Al snel bleek dat zoiets niet simpel is als oude mens die niet mee wil met zijn tijd. Gewoon iets bestellen en betalen kan zomaar niet, je moet eerst de menukaart scannen en met je telefoon betalen en dan wordt je bestelling aan tafel gebracht. Ik krijg van zo’n systemen het vliegend sch*** ! Net zoals die steeds meer voorkomende kassa’s waar je zelf je aankopen moet scannen. Mensen verliezen daardoor hun job en krijg je als zelfscanner een korting ? Nee !!!!! Mijden als de pest dus.

In dit geval liep de Zoo dus heel wat inkomsten mis en we namen de tram naar Del Sud Classico, mijn favoriete Italiaanse restaurant aan de kathedraal.

Zondag reden we naar de familie in Lochristi, daar waren we nog niet geweest sinds onze terugkeer uit Spanje. Daar namen we naar jaarlijkse gewoonte een aantal campingspullen mee die we nodig hebben voor ons eerste festival deze zomer.

Vanaf morgen staat dus Na Fir Bolg in Vorselaar op het programma, een nog betaalbaar en gezellig festival voor het hele gezin. Helaas begint de programmatie op zondag steeds meer op een kleutershow te lijken. Tel daarbij de niet zo rooskleurige weersvoorspellingen en de twijfel steekt de kop op. Gaan we (overnachten) of niet ? Morgenmiddag beslissen we ...