Het heeft lang geduurd maar met Carina gaat het nu elke dag een beetje beter. Ze doet trouw haar turnoefeningen, sleffert in haar eentje met de rollator door de gang, doet hier en daar een praatje enz. Het verschil is groot met het vorige verblijf in de Hoge Beuken. Toen lag ze de hele dag in bed, nu eet ze mee met de andere bewoners aan de grote tafel en blijft ze soms nog een hele tijd zitten. Er wordt nauwlettend toegezien of ze genoeg eet en dat lijkt allemaal te lukken.

Zelf ben ik dinsdag met de trein over en weer gereden naar Gent om daar naar Cut, Paste & Paint te gaan. Een kapsalon gespecialiseerd in dreadlocks en de meest waanzinnige snits en kleurtjes. Ook nonkel Luc was er bij deze keer om raad te vragen omtrent zijn haardos.

Gisteren zijn we (dochter Jessy, schoonzoon Rachid en ikke) bij ’t Draakske frietjes en heel veel (meestal vegetarische) “vleesjes” te bestellen die we dan gingen opeten bij Yum (mama van Carina), zo had die ook weer even gezelschap.

Na enkele dagen wat minder eetlust en toch weer overgeven, was Carina vandaag opnieuw een stuk beter. Misschien omdat er deze avond ook frietjes op het menu stonden + een ruime keuze uit het Mora assortiment. Ze is nu trouwens “definitief” naar een grote tweepersoonskamer met twee badkamers verhuisd. De buurvrouw is een stuk stiller dan de vorige maar dat kan ook niet anders.

Ik neem vakantie in mijn straat zong Johan Verminnen ooit. Dat zou ik ook kunnen met de 7512 nationaliteiten die hier wonen. En met dit weer moet je zot zijn om op reis te gaan, volop zomer begin maart maken we niet vaak mee.

Omdat het in de dierentuin heel druk zou zijn, koos ik vandaag een stukje Antwerpen waar ik al een hele tijd niet geweest was. Nochtans één van de mooiste plekjes in de koekenstad : den botanikkenof – in het mooi Nederlands le jardin botanique ! Je zit hier vlak bij de grote winkelassen in een mooi en rustig stukje groen. Je vindt hier zo’n 2000 planten en het geheel is beschermd bouwkundig erfgoed.

Ik wandelde verder langs de Bourla schouwburg en slenterde door de geheel vernieuwde Schuttershofstraat, een zeer geslaagde metamorfose ! Eindigen deed ik op de zaterdagmarkt en daar was bijna geen doorkomen aan. Er staan uiteraard nog marktkramen maar ik heb de indruk dat dit stilaan het grootste terras van Antwerpen wordt. Overal zitten de mensen oesters te slurpen en cava of champagne te drinken. Een vrij tafeltje vinden in de zon is onmogelijk en vele mensen zitten dan ook op de trappen van Het Paleis (misschien beter bekend als de oude KNS). Ik ben ook even gaan aanbellen bij mijn nonkel Omer die daar in de buurt woont maar hij was niet thuis.

Deze namiddag/avond ben ik natuurlijk naar de Hoge Beuken geweest. Daar kwam al een hele dag zoveel goed nieuws vandaan dat ik het zelf moest gaan checken. Carina was gisteren al beginnen eten en ook deze ochtend had ze haar goede voornemens niet opgegeven. Deze middag had ze een deel van haar menu met veel smaak opgegeten en het werd nog beter ! Ter gelegenheid van een verjaardag kreeg ze zelfs een stuk taart EN een glaasje witte wijn, weliswaar aangelengd met water. Ik word er zelf helemaal vrolijk van !

Daar waar we voor vreesden is gebeurd : woensdag kreeg Carina een kamergenote. Dat kan meevallen maar niet in dit geval : een vrouw die niet anders deed dan roepen en jammeren. Gelukkig heeft het niet lang geduurd, de mensen van de verpleging zagen in dat zoiets niet houdbaar was. Van slapen zou niet veel in huis komen en dus werd Carina ’s avonds verhuisd naar een eenpersoonskamer zodat ze toch een rustige nacht kon hebben.

Gisteren werd Carina naar het UZA gebracht voor een heleboel controles, dat is volgende week dinsdag trouwens ook het geval. Alles verliep heel vlot en rond de middag was ze al terug in Hoboken. Daar had het personeel inmiddels haar kast leeggehaald en alles overgebracht naar de kamer waar ze de vorige nacht heeft geslapen. Voorlopig mag ze daar al tot maandag blijven, geen definitieve oplossing maar toch al positief nieuws voor enkele dagen.

Met het mooie weer kan ze trouwens genieten van de beveiligde tuin, de hele dag kan je daar in de zon zitten of wandelen. Elke dag krijgt ze flink wat conditietraining te verwerken maar eten lukte tot gisteren nog altijd niet. Erger : ze bleef overgeven en daarmee kotste ze haar maag/neussonde er mee uit. Die moest dan telkens vervangen worden, niet plezant !

En dan het goede nieuws, je kon het al een beetje afleiden door de verleden tijd die hierboven gebruikt werd. Na mijn (bijna dagelijks) bezoek aan de dierentuin ging ik vandaag naar Hoge Beuken. Carina zat in de tuin met schoolvriendin Monique en festivalvrienden Rudi en Anneliese. Altijd plezant, een beetje roddelen in de zon. Maar nog veel belangrijker : Carina had geen sonde meer en hing dus ook niet meer “aan de paal”. Dat maakt de korte verplaatsingen toch een stuk gemakkelijker.

Omdat er geen verbetering kwam in haar eetgewoonten proberen ze nu iets anders. Geen sonde dus maar dat moet ze wel verdienen door vast voedsel binnen te houden. Om een of andere duistere reden blijkt dat nu ineens wel te lukken. Vanmorgen had ze twee koffiekoeken gegeten, vanmiddag puree met kipfilet en brocoli en deze avond twee sneetjes brood met kip curry. Dat is op één dag meer dan in de zes voorbije weken. Alles wat ze krijgt wordt vóór en na de maaltijd afgewogen zodat ze kunnen controleren hoeveel ze binnen krijgt. En nu maar hopen dat we in de toekomst nog meer goed nieuws kunnen brengen maar dit is al een enorme stap voorwaarts !

Weinig vooruitgang te melden maar wel een verhuis ! Deze voormiddag is Carina overgebracht naar Hoge Beuken in Hoboken. Daar moet ze opnieuw leren eten, sterker worden, beter stappen en haar angsten om te vallen overwinnen. Het vorige verblijf einde december – begin januari was hier niet echt een succes maar we proberen het nog een keer. Zoveel keuze is er niet als je afhankelijk bent van het openbaar vervoer.

We gaan er van uit dat Carina twee maanden geleden niet wist wat ze mocht verwachten van het revalidatiecentrum en nu beter voorbereid is. Toen ze in december verhuisde van het UZA naar Hoboken moest ze meteen in isolatie want ze was toen besmet met RSV. Veertien dagen lag ze daar quasi alleen zonder enige aanspraak, opgenomen worden in de groep was dan ook onmogelijk. Bovendien bleek een groot deel van de bewoners op zijn minst een beetje het noorden kwijt. Daardoor dacht Carina dat ze haar op die afdeling hadden geplaatst omdat ze dezelfde richting uit zou gaan. Kwamen daar nog nachtelijke bezoekjes bij van een halve gare met enkel een luier aan en iemand die haar eten kwam afpakken …

Allemaal te veel voor iemand die herstellende is en niet wat we verwacht hadden. Naar het einde van haar toenmalige verblijf toe begon het allemaal wat beter te gaan en kon ze in de gemeenschappelijke eetzaal al eens een praatje maken. Toch heeft ze daar vele uren huilend doorgebracht en ze was daar echt niet graag. Ondanks alle tegenslagen is ze daar op fysiek vlak wel veel sterker geworden. Ze mocht toen zelfs een weekend naar ons “veeltrappig” huis. Dat zie ik nu nog niet onmiddellijk gebeuren maar wie weet binnenkort …

Voorlopig ligt ze in haar eentje op een tweepersoonskamer, afwachten of dat zo blijft – waarschijnlijk niet.