Intussen zijn we al meer dan een week in België en die week was gevuld met een bezoekje aan de kerstmarkt in Antwerpen, op restaurant, nog eens op restaurant, gaan winkelen, nog eens gaan winkelen en nog meer winkelen. Niet alleen in de supermarkt om niet te sterven van honger en dorst maar toch vooral ook om geschenkjes te kopen. Eerst voor het kerstfeest bij Yum en deze week moesten er pakjes voor onder de boom in Lochristi gekocht worden. Het is niet altijd even gemakkelijk maar we zijn er toch weer in geslaagd om voor iedereen iets te vinden. En uiteraard krijgt er iemand sokken …

Met de regen valt het voorlopig mee en over de temperatuur hebben we helemaal niet te klagen.

Vandaag heb ik mijn dreadlocks laten bijwerken in Gent en daarna zijn we samen nog wat blijven hangen in het centrum om nog wat meer te winkelen. Ook een appeltaart en een Brusselse wafel mogen figureren in dit verhaaltje.

Alles is gisteren prima verlopen.  Robert was perfect op tijd om ons naar de luchthaven te brengen en we landden precies op tijd in Antwerpen.  De piloot was grappig, in het Antwerps meldde hij asdat we binnen een kwartiertje in 't stad zouden landen.  Nog iets later vertelde hij ons dat de landingsbaan redelijk kort is en er dus harder moet geremd worden dan normaal.  In mijn fantasie kwam daar nog achter : "Ik heb hier ook niet voor gekozen, ik zou liever ergens anders landen, om eerlijk te zijn heb ik gewoon schrik !"

's Avonds gingen we met een deel van de familie naar stamrestaurant Anoot en dat was weer lekker.  Zo lekker dat we nadien in slaap vielen in de zetel en pas om 6u wakker werden, dat was ook de moeite niet meer om naar de koude slaapkamer te verhuizen. 

Hét hoogtepunt van de voorbije week was natuurlijk de overwinning van Antwerp tegen Barça. Een fenomenale prestatie van de hele ploeg ! De Panaché stond dan ook op zijn kop bij de winnende goal, de 3-2 was een feit ondanks de tegenwerking van scheidsrechter en VAR.

Vrijdag zijn we naar Belgomar iets gaan eten. Geen menu deze keer maar à la carte zoals de rijke mensen We hebben meteen ook een een kalender ten voordele van de voedselbank gekocht, dat doen we elk jaar.

Vandaag draaide de wasmachine nog enkele keren en werd de handbagage ingepakt. In de namiddag nog langs Pizza4U en deze avond RAFC in de caravan. Lang op achterstand gestaan en gelukkig toch nog uitgedraaid op een oververdiend gelijkspel.

Morgenvroeg brengt Robert van de VVB ons naar de luchthaven van Alicante waar we het vliegtuig naar Antwerpen nemen. Tot 8 januari zullen we daar dan de Belgische regen trotseren.

Josee is uiteindelijk met dochter en echtgenoot gerepatrieerd. Zondag in de namiddag werden ze opgehaald door een ambulance in het ziekenhuis en om 2u ‘s nachts waren ze thuis in België. En toen ging ineens alles snel. Gisteren werd ook de camper opgehaald maar dat leek wel een komische film. De takeldienst, die op voorhand de afmetingen had doorgekregen, kwam al snel tot de vaststelling dat de camper toch groter was dan gedacht. Oplossing van de ophaalmeneer : “Ik rij naar de stalplaats (want het kan nog wel even duren voor de camper echt naar België vertrekt) en iemand rijdt achter mij met de camper.” Ja dan had er helemaal geen takelwagen nodig geweest, dan had iemand gewoon naar de stalplaats kunnen rijden. En dan Patrick : “Ik zal wel rijden, maar hoe kom ik daarna dan thuis ?” Waarop weer een fantastische ingeving volgde van de takelaar : “Ik zet uw auto op de takelwagen, u rijdt achter mij met de camper en dan kan u daarna met uw eigen auto terug naar huis rijden”. Kan er nog iemand volgen … ? Nu staat hier ook nog een Fiat 500 te wachten om in België te geraken, als iemand zich geroepen voelt ?

Al die grote en kleine ongelukken, samen met laattijdige leveringen van nieuwe campers zorgen er wel voor dat de camperplaats nog een lege plek heeft. Iemand op zoek ?

Gisteren was trouwens een drukke dag. Om 10u waren we afgesproken met een aantal leden van de VVB om samen naar de vuurtoren te wandelen. Opvallend veel mensen die hier al jaren wonen of overwinteren, zijn nog nooit bij de vuurtoren geweest of zelfs straffer : hebben er nog nooit van gehoord ! Daar brachten we gisteren dus verandering in. Niet te druk, zonnig weer, niemand verloren gelopen – een mooie wandeling en een aanrader voor iedereen.

In de namiddag hebben we verder van de zon genoten, aangemoedigd door enkele hapjes en drankjes. ‘s Avonds gingen we eten bij Universal, witloof in de oven smaakt altijd.

Vandaag alweer volle zon en we werden verwend met een mini-concert van Guido, een van de overwinteraars hier.  Goede gitarist, goede stem en uitstekende keuze qua nummers.  Dat mag hij nog eens doen !

In de namiddag gingen we op bezoek bij Luc en Anita, kameraden van bij de VVB. Een beetje een vervelend bezoek want Luc zijn rechterbeen is recent geamputeerd en dan is het toch afwachten hoe iemand zoiets verwerkt. In zijn geval zeer goed, even goedgezind als voorheen, hij ziet het helemaal zitten en trekt al heel goed zijn plan. Het werd dus een gezellig bezoek met positieve vooruitzichten.

Gisteren werd er een voetbalwedstrijd georganiseerd om Andy Prins te herdenken. Die heeft in de jaren 80 van de vorige eeuw enkele keren doelman van RAFC geweest, vooral als invaller van de legendarische Ratko Svilar. Andy verhuisde later naar Spanje en is enkele jaren gelelden op 49-jarige leeftijd hier gestorven.

Na de match gingen we iets eten bij Pasta&Pasta, altijd lekker. De volgende halte was café La Entrada in Alfaz waar er nog een feestje was om de stramme spieren van de herdenkingswedstrijd weg te drinken.

Vandaag gingen we op bezoek bij Josee, die nog steeds in het ziekenhuis ligt te wachten op een repatriëring naar België nadat ze haar voet gebroken heeft. Veel tijd hadden we niet want we moesten op tijd in de Panaché zijn voor de wedstrijd Cercle-Antwerp. Eindstand 3-1 en iedereen blij. Daarna wandelden we een beetje door Oud-Benidorm om de kerstversiering te bewonderen. We waren niet alleen met dat idee want op sommige plaatsen was het echt over de koppen lopen.

Gisterenavond zijn we naar “Bij ons” geweest, een Nederlands eetcafé in Benidorm. Uiteraard hebben we er iets gegeten maar we gingen toch vooral voor het optreden van Dinny, een zangeres die we enkele weken geleden “ontdekt” hebben in de Panaché. Deze keer kwam ze samen met Andy De Witt liedjes zingen. Niet slecht maar voor ons toch te veel Hollandse nummers die we helemaal niet kenden. Dat was toen het Dinny haar beurt was helemaal anders, top entertainer !

Vandaag woensdag en dat betekent clubdag en deze keer niet zomaar eentje ! Naar jaarlijkse gewoonte kwam Sinterklaas op bezoek, mét Zwarte Pieten – wat had je gedacht ? Samen met de winst van de bingo konden we met een heleboel snoep naar huis. Daar was nog een uurtje tijd om de gemaakte foto’s te sorteren en toen moesten we opnieuw vertrekken naar de Panaché om een klinkende overwinning van RAFC tegen Charleroi te vieren.

Telkens we denken dat het ergste voorbij is en we de laatste doodsreutel hebben geproduceerd, volgt er toch nog een hoest- en/of niesbui. Toch blijven we hopen dat we stilaan terug onder de mensen kunnen komen. Gisterenochtend ben ik naar Alicante Airport gereden om Inge, de dochter van Josee (met de gebroken voet) op te halen. Intussen is na enkele dagen wachten de operatie uitgevoerd en zal ze voorlopig verder moeten met twee metalen plaatjes en acht bouten in haar voet. Nu is het nog afwachten wat er beslist gaat worden in verband met een eventuele repatriëring.

De voorbije week kan best geschrapt worden in de geschiedenisboeken. Niet omdat Antwerp weer verloren heeft in de Champions League maar omdat het een aaneenschakeling was van emmers snot, oneindige hoestbuien, spier- en hoofdpijn. Of het een “gewone” verkoudheid is of griep/Covid/RSV maakt niet uit : alles geeft je een ellendig gevoel. Gelukkig blijft de zon schijnen, dat maakt het toch allemaal iets beter verteerbaar. Vanaf eergisteren begon het met mij iets beter te gaan maar toen had Carina prijs en terwijl ik dit schrijf hoor ik ook andere mensen hoesten.

Ach, alles wat vanzelf komt, zal ook wel vanzelf verdwijnen – er zijn ergere dingen in het leven. Zo moesten we gisteren naar het ziekenhuis met een van de medekampeerders hier. Stomweg uitgeschoven en voet gebroken, het is allemaal snel gebeurd maar heeft wel een grote invloed op de rest van haar overwintering hier.  Het is nu nog wachten op de operatie van maandag en dan zien hoe alles praktisch afgehandeld gaat worden.