Josee is uiteindelijk met dochter en echtgenoot gerepatrieerd. Zondag in de namiddag werden ze opgehaald door een ambulance in het ziekenhuis en om 2u ‘s nachts waren ze thuis in België. En toen ging ineens alles snel. Gisteren werd ook de camper opgehaald maar dat leek wel een komische film. De takeldienst, die op voorhand de afmetingen had doorgekregen, kwam al snel tot de vaststelling dat de camper toch groter was dan gedacht. Oplossing van de ophaalmeneer : “Ik rij naar de stalplaats (want het kan nog wel even duren voor de camper echt naar België vertrekt) en iemand rijdt achter mij met de camper.” Ja dan had er helemaal geen takelwagen nodig geweest, dan had iemand gewoon naar de stalplaats kunnen rijden. En dan Patrick : “Ik zal wel rijden, maar hoe kom ik daarna dan thuis ?” Waarop weer een fantastische ingeving volgde van de takelaar : “Ik zet uw auto op de takelwagen, u rijdt achter mij met de camper en dan kan u daarna met uw eigen auto terug naar huis rijden”. Kan er nog iemand volgen … ? Nu staat hier ook nog een Fiat 500 te wachten om in België te geraken, als iemand zich geroepen voelt ?

Al die grote en kleine ongelukken, samen met laattijdige leveringen van nieuwe campers zorgen er wel voor dat de camperplaats nog een lege plek heeft. Iemand op zoek ?

Gisteren was trouwens een drukke dag. Om 10u waren we afgesproken met een aantal leden van de VVB om samen naar de vuurtoren te wandelen. Opvallend veel mensen die hier al jaren wonen of overwinteren, zijn nog nooit bij de vuurtoren geweest of zelfs straffer : hebben er nog nooit van gehoord ! Daar brachten we gisteren dus verandering in. Niet te druk, zonnig weer, niemand verloren gelopen – een mooie wandeling en een aanrader voor iedereen.

In de namiddag hebben we verder van de zon genoten, aangemoedigd door enkele hapjes en drankjes. ‘s Avonds gingen we eten bij Universal, witloof in de oven smaakt altijd.

Vandaag alweer volle zon en we werden verwend met een mini-concert van Guido, een van de overwinteraars hier.  Goede gitarist, goede stem en uitstekende keuze qua nummers.  Dat mag hij nog eens doen !

In de namiddag gingen we op bezoek bij Luc en Anita, kameraden van bij de VVB. Een beetje een vervelend bezoek want Luc zijn rechterbeen is recent geamputeerd en dan is het toch afwachten hoe iemand zoiets verwerkt. In zijn geval zeer goed, even goedgezind als voorheen, hij ziet het helemaal zitten en trekt al heel goed zijn plan. Het werd dus een gezellig bezoek met positieve vooruitzichten.