SA19      -    Die brug op ons plaas (P.I. Hoogenhout en Dirkie De Villiers).

P6           -    La Montanara (Muziek en originele tekst van Toni Ortelli;
                    bewerking van Kurt Sorbon)

P13         -   Brugge die scone (T.W. Gijssels en M.M. Veremans; bewerking
                     Hendrik Daems).

P165       -  't Zal (Renaat Vandaele en Emiel Hullebroeck).

P40         -   Tajo (Willem Gijssels en Lodewijk De Vocht).

P76         -   Die mei plezant (Oudnederlands 17e eeuw in bewerking van
                     L.Van Dessel).

P82         -   't Is Meie (T. Yv. de Man/A. Billeter).

P29         -   Mijn moederke (op een gedicht van Guido Gezelle).

D8           -   Wahre Freundschaft.

D12         -   Aennchen von Tharau (Simon Dach + 1659).

P135       -   O mijn kempen (Eugeen De Ridder en Armand Preud'homme).

P2            -   De Dahlia (Lambrecht Lambrechts en Emiel Hullebroeck).

P39          -   Houden van (J. Dreesen en Miel Cools).

P241        -   Het lied van den boer (Muziek en tekst van René De Clercq)

P111        -    't Meisje van Scheveningen (Zetting: Juliaan Wilmots).

D10          -   Sehnsucht nach dem Frühlinge (Chr. Ad. Overbeck 1755-1821).

P71          -   Ik zag Cecilia komen (in bewerking van Willem De Meyer).

              In afwachting van al het lekkers...

Sint-Ceciliafeest

22 november 2007

Donderdag was het feest voor het Emiel Hullebroeckkoor. De wekelijkse repetitie moest
plaats maken voor een lekker feestmaal ter gelegenheid van ons jaarlijks Sint-Ceciliafeest.

Plaats van afspraak was ook dit jaar de "catacombe" van Eetcafé Uilenspiegel in de
Kortekruisstraat. Al zal dit café voor mij altijd het "Vlaams Huis Roeland" of kortweg
"De Roeland" blijven. Vlaams Huis waar ik als student aan de toenmalige RUG vier jaar
lang, van 1955 tot 1959, de innerlijke mens kwam versterken. Tenminste als het eetgeld
niet was "opgedaan" aan andere "aktiviteiten": een cinemaatje in de Plaza, de aankoop
van 't Pallieterke of Der Stern (omwille van de schone kinderen binnenin), en later het
dagelijks pakje Tigra (omwille van het schone kind op de voorzijde). En... Odil gaf geen
krediet. Het was ook het stamlokaal van KVHV en later van de Volksunie
Studentenafdeling (de latere VNSU) die ik samen met Paul Martens (toen voorzitter
van de Volksuniejongeren, stichtte). Eenmaal per jaar werd het zelfs een "rovershol"
waar de geroofde "tokken" van de Gé Catholique (de Gentse Franskiljonse
studentenvereniging) werden verzameld op de toen beruchte jaarlijkse
"dag van de tokkenroof", georganiseerd door het KVHV. Ik kwam voor de eerste
maal in deze "thuis van alle flaminganen" toen ik, in 1954, met een tiental
klasgenoten van de retorika van het O.L.V. van Halle Instiuut van de Broeders van de
Christelijke Scholen (les frères ignorants), naar Gent fietste om er in de Kathedraal het
Lam Gods te gaan bewonderen na een bezielende les van onze leraar kunstgeschiedenis.
En ja, onze toenmalige leraar geschiedenis, Bruggeling Jaak De Meester (+), betrokken
ook bij de uitgave van de Verzamelde Werken van Cyriel Verschaeve en tevens bij de
leiding van het ADJV, had ons een stille wenk gegeven betreffende een kort bij de
kathedraal gelegen "goed" café. Wat mij toen reeds opviel was de enorme stamtafel in
de rechterhoek van De Roeland, stamtafel waar zovele studenten samen met Filip
de Pillecyn, een Dort + Steinhaeger hebben leren drinken. Ik word er zowaar weemoedig
van. Hoeveel acties hebben we daar niet gepland (o.a. tegen de "Eentalig Franse
aktualiteiten van Belgavox" in de Gentse bioscopen), hoeveel plaktochten zijn van
daaruit niet gestart... Bovendien heb ik er op het karnavalbal in februari 1960
mijn Sonia ontmoet...

Laten we het verleden voor wat het is... maar wat missen we in Gent de oude Roeland,
waar alle flaminganten, niet altijd broeders, maar toch strijdgenoten waren.

Terug naar ons Sint-Ceciliafeest. De afwezigen hadden zoals steeds ongelijk. Om
iedereen te laten watertanden ziehier al het lekkers dat we voorgeschoteld kregen:

Het feest begon met een welkomswoord door onze voorzitter Wilfried Van Gucht die
de leden, het bestuur, de dirigent en begeleider dankte voor een jaar van inzet voor
het koor. Speciaal ging zijn, en ook onze aandacht, naar onze "materiaalmeester"
Jan Driesen, die wegens ziekte afwezig moest blijven. Jan meldde ons telefonisch
hoe graag hij erbij was geweest en hoezeer het hem speet dat hij het feest en het
samenzijn met ons allen moest missen. Dank je Jan en spoedig herstel. We missen je.
En ja... er werd heelwat minder in het Limburgs gezongen...

En dan begon de smulpartij.

Elk jaar opnieuw mogen we ons ook verheugen in de aanwezigheid van ere-senator Oswald
Van Ooteghem. Telkenjare vergast hij ons op een beklijvende tafelrede. Dit jaar was het niet
anders. Hieronder een korte samenvatting

Vlamingen kennen hun eigen geschiedenis niet", zo begon Oswald zijn toespraak,
"Wij zijn de zogezegde separatisten terwijl de eigenlijk separatisten de Walen zijn
die zich in 1830 met de hulp van Franse huurlingen afscheurden van de zeventien
provinciën. Men kan een land dat door een staatsgreep tot stand is gekomen niet
democratisch heten"

"Wij zijn geen volk maar een bevolking", klinkt het wat bitter.

Oswald Van Ooteghem geeft dan een kort overzicht van leven en werk van Emiel
Hullebroeck: zijn directeurschap van verschillende Gentse muziekverenigingen,
de talrijke prijzen behaald in het buitenland, de meer dan 2000 muziekvoordrachten
die hij gaf voor talrijke vereniging met als bedoeling een dam op te werpen tegen
de lichte Franse muziek die "bon ton" was en onze eigen volksmuziek bedreigde.
Emiel Hullebroeck heeft het Vlaamse lied uitgedragen over de hele wereld:
1915-1916 in Nederlands Indië, 1920 in Zuid-Afrika, 1923 in de VSA, gedurende
de eerste wereldoorlog in Nederland.
Daar steunde hij het werk van de Vlaamse Oorlogsmeters die pakjes stuurden naar
de Vlaamse frontsoldaten. België beschouwde dit als spionage zodat hij in
"moeilijkheden" kwam na de eerste wereldoorlog. Hij componeerde enkele
operettes waarvan de bekendste zijn: Seppe en Het meisje van Zaventem.
Van 1902-1938 was hij muziekleraar aan de Rijksnormaalschool (in de
Ledeganckstraat) te Gent en nadien inspecteur muziekonderwijs.

Belangrijk is ook de oprichting van NAVEA (het latere SABAM) als tegenhanger
van een gelijkaardige Franstalige vereniging.

In 1938 is hij sekretaris van de Internationale Vereniging van Componisten onder
het voorzitterschap van ... Richard Strauss.

Na WO II wordt hij (vanzelfsprekend) beschuldigd van collaboratie wegens deelname
aan een Vlaams Nationaal Zangfeest. In 1947 wordt hij buiten vervolging gesteld en
in 1950 in eer hersteld. Hij werd dan erevoorzitter van Sabam, Franstalig letterwoord
voor de vereniging voor auteursrechten (NAVEA klonk te Vlaams).

Voor ons is Emiel Hullebroeck toch vooral de dichter van een hele reeks populaire
liederen als:Tineke van Heule, De Gilde Viert, De Blauwvoet, Hemelhuis, enz. enz.
Emiel Hullebroeck is van zeer grote betekenis geweest niet enkel voor de
liederenbeweging in Vlaanderen maar ook voor het bekomen van sociale rechten
voor de auteurs.

Oswald besluit zijn toespraak als volgt: "Ik feliciteer het Emiel Hullebroeckkoor
voor het blijven zingen van zijn liederen, op een niveau dat stijgende is, dank
zij de dirigent, de begeleider en de koorleden. Doe zo voort".

Moet ik er bij vertellen dat Oswald kon rekenen op een dankbaar applaus
en wij allen... zo fier als een gieter.

En... toen werd er verder getafeld. Doch, langzamerhand begon het te kriebelen.
Donderdagnamiddag wordt er "gerepeteerd" door ons koor. Dat moesten we
vandaag missen. Een Sint-Ceciliafeest zonder zang dat kan echter niet door de beugel.

De laatste hap nog maar pas doorgeslikt nam onze Jan (Janssens) zijn trekzak,
Hendrik (Swinnen) zijn dirigeerstokje en gedurende anderhalfuur klonken onze
"welluidende gezangen" door de "catacombe" en aanpalende vertrekken van
De Roeland, enfin eetcafé Uilenspiegel.

Verzadigd, moe van het zingen en van het "chatten" (= kletsen) maar vooral gelukkig
om het geslaagde feest gingen we, rond het uur van vijven (in de namiddag wel te
verstaan), naar ons "Hutje bij de zee", "Ons eenzaam huisje", "Ons Hemelhuis"
of je kan het zo schoon niet bedenken.

(Uit 'Kort Manifest van Wies Moens)

Op uitnodiging van VOS-Wetteren zong ons koor in de Sint-Theresiakerk te
Overbeke de mis van Armand Preud'homme. Het eerbetoon aan de
oorlogsslachtoffers en aan de slachtoffers van de repressie is voor ons allen
nog steeds een onroerend moment. We zingen er dan ook altijd dat ietsje
beter dan bij andere gelegenheden. Nergens klinken de Nationale Liederen
(Gebed voor het Vaderland, het Wilhelmus en ons Vlaams Volkslied) met
zoveel overtuiging en vastberadenheid als in de Sint-Theresiakerk.
Ongetwijfeld komt dat ook door de uitstekende organisatie door
VOS-Wetteren en niet in het minst door de inzet van onze oud-voorzitter
Gustaaf Van Imschoot en zijn familie.

Prachtige teksten, voorgedragen door Mevrouw Sofie Vion en die
wondermooie Last Post gespeeld door Tony Oyen op de trompet.
Niemand blijft er onberoerd bij. Het gaat door merg en been.

Toch nog even een dankwoord aan E.H. Johan Pringels (Celebrant),
Mevrouw Sofie Vion (Lector), onze vaste begeleider Jan Janssens,
onze gelegenheidsdirigente Wies Versyp en aan trompetist Tony Oyen.

Ik wil toch nog vermelden dat het Emiel Hullebroeckkoor, bij het einde
van de eucharistieviering, een applaus kreeg van de aanwezigen.

PB

Uit volle borst op de GF 2007 (3)

De Duveltent was weer overvol met zanglustigen, op zondag 22 juli 2007, om samen met het ensemble PartyTuur, gedurende hun laatste aperitiefconcert van de Gentse Feesten 2007, "uit volle borst" onze Vlaamse en volkse liederen te zingen.

Wij leden, vrienden en kennissen van het Emiel Hullebroeckoor waren weer talrijk aanwezig; met een twintigtal, waaronder Guido, Paul, Lutgard (en dochter), Jean Paul en Lieve, Lucie, Jan (en zoon), Mariette, Agnes en Rik, Jaak en echtgenote, e.a.

Samen met een paar honderd Gentenaars, en enkele tientallen Vlamingen uit Limburg, Antwerpen, Brabant, West-Vlaanderen en enkele Noord-Nederlanders zongen we, met volle overgave gedurende twee uur (van 11.00 uur tot 12.00 en een toemaatje) meer dan 25 Vlaamse liederen. Deze die nog enkel te horen zijn dankzij o.a PartyTuur en waarvoor de (V)RT de neus ophaalt. "Folksongs" van overal behalve uit Vlaanderen, dat is hun verborgen agenda. Elk identiteitsbesef van de Vlamingen, nauw verbonden met de volksliederen, belachelijk maken of doodzwijgen ziedaar hun 'partij'programma. Het volk blijft echter zingen, zolang er nog muzikanten te vinden zijn die zich hiervoor engageren, en gelukkig zijn er die nog.
Toch voeren we een ongelijke strijd. In onze scholen en in de meeste jeugdbewegingen wordt de Vlaamse liederenschat niet meer aangeleerd. Doelbewust, daar bestaat weinig twijfel over. 

Wat de enkele honderden mensen op het Emiel Braunplein, in de schaduw van het Belfort en Klokke Roeland, zongen ? Ziehier het repertorium van zondag: Het Loze vissertje, Vier weverkens, De scharensliep, De zilveren vloot, Jan de mulder, My Sarie Marais, Tineke van Heule, Ik trek mijn wandelschoenen aan, De koekoek, Een meisje dat van Scheveningen kwam, Een soldaat van Napoleon de Grote, Kempenland, Als sterren aan de hemel staan, Sofietje, Aan het Noordzeestrand, De purperen hei, Laat ons liefste samen varen, J'attendrai ("Zatten André), La vie en rose, Franse medley (een potpourri van Franse liedjes), Mee mijne vlieger, In mijn stroatje, Kalinka, O was ik maar, In een klein café aan de haven, Het plekje bij de molen, Zoet liedekijn. Besloten werd als steeds met een daverende Klokke Roeland, door alle aanwezigen rechtstaand gezongen.

Dank U vrienden van PartyTuur voor de zes heerlijke uren die we samen zingend doorbrachten. Bedankt Luc Oppeel (gitaar) voor de steeds gevatte, spitse en humoristische babbel. Bedankt aan al de muzikanten onder de kundige leiding van Sabine Vermeulen.

Tot volgend jaar, tot op de Gentse Feesten 2008. Hopelijk zien we allen elkaar terug.

EdN

Klokke Roeland

De aperitiefconcerten van PartyTuur op de Gentse Feesten worden onveranderlijk besloten met het zingen (rechtstaand) van het Gent Nationaal Volkslied "Klokke Roeland". De schalkse gasten van PartiTuur doen wel af en toe of ze deze traditie vergeten. Onmiddellijk reageert het Gentse publiek en "eist" Klokke Roeland. En PartyTuur geeft het volk wat het vraagt..

Uit volle borst op de GF 2007 (1)

Het Emiel Hullebroeckkoor was weer goed vertegenwoordigd op het aperitiefconcert van PartyTuur in de Duveltent op het Emiel Braunplein op zaterdag 15 juli. Onze verslaggever zag en hoorde: Guido, Jean-Louis, Mariette, Lutgard, Lieve, Agnes, Lucie, Wis, Jan, Paul en Hendrik. Echtgenotes en echtgenoten van de leden hebben we er niet bij vermeld. Wellicht zaten er nog andere leden in de massa verscholen.

Een volle tent. Wie niet aanwezig was een half uur voor de aanvang van het aperitiefconcert moest het zonder zitplaats stellen. De regen kon zelfs hen niet deren die geen plaats meer vonden in de tent. Zingen "onder moeders paraplu" was best gezellig.

Onze volkse liederen werden door de talrijke aanwezigen onder de bezielende en humoristische leiding van PartyTuur uit volle borst gezongen, zoals op bovenstaande foto te zien is. De borst is bij de leden van ons koor vanzelfsprekend altijd iets "voller" dan bij de andere zangers, alhoewel...

Jammer dat die twee uur zo vlug voorbij zijn. Voor ons, en voor de meeste aanwezigen, mocht het gerust nog wat langer duren.  Wij kijken reeds uit naar zaterdag 21 en zondag 22 juli op dezelfde plaats van 11.00 tot 13.00 uur.  Wij zullen er zijn...

EdN