Gesprek'' tussen Iblies en de Profeet


Wellicht hebben velen van jullie dit al eerder gelezen maar wou het toch plaatsen voor degenen die het nog niet weten.

De volgende ahadieth (overleveringen), zijn door Ibn-Abbas aan Moeaaz ibn Djabal ( r.a., moge de vrede van Allah op hun beide zijn.) overgeleverd:

"Op een dag waren we samen met de boodschapper van Allah in een huis van een van de Ansaar.(een bewoner van de stad Medina die de moslims hielp). We vormden een djamaa'ah(gemeenschap).
We waren diep in gesprek toen we van buiten een stem hoorden, die zei:
"De gastheer en al degenen die binnen zijn: mag ik binnenkomen? Ik heb een wens, ik moet met jullie praten!"
Hierop keek iedereen naar het gezicht van de profeet En hij zei vervolgens: "Weten jullie wie dit is?" We zeiden allemaal tegelijk: "Allah en zijn profeet weten het het best."
De profeet zei: "Dit is lain (vervloekte) Iblies; de Satan; moge de vloek van Allah op hem rusten". Toen de profeet dit had gezegd, zei Oemar (een van de metgezellen, r.a.):
"Jaa Rasoel-Allah, geef mij uw toestemming om hem te doden." De profeet gaf geen toestemming. En zei: " Jaa, (O) Oemar weet jij niet dat hij uitstel (van Allah) heeft gekregen tot een bepaalde tijd?.....Laat hem".
Daarna zei de profeet: "Doe de deur open, laat hem binnen komen. Hij is hier gekomen met Allah's Bevel. Probeer te begrijpen wat hij jullie gaat zeggen, luister goed naar hem!"
Rawi vertelt verder:
"De deur werd voor hem geopend. Hij kwam binnen. We konden hem zien. Hij zag er uit als een oude schele man, zonder baard. Hij had maar zes of zeven haren die op paardenharen leken, en aan zijn kin hingen. Zijn ogen keken naar boven. Zijn hoofd was zo groot als een die van een olifant, en zijn lippen leken op buffel-lippen.
Daarna groette hij ons (met de salaam = vredesgroet): "Salaam (vrede) zij jou Mohammed en vrede op jullie, O djamaa'ah, moeslimien (moslimgemeenschap)"
De profeet antwoorde: "De salaam, (vredesgroet) is van Allah, jaa lain (O, vervloekte)". (Het is voor de moslims verboden om de ontkenners (kaafirs) met de islamitische vredesgroet te groeten. In dit geval werd de duivel NIET teruggegroet omdat hij ook een ontkenner (kaafir) is ).
De profeet zei: "Je zei dat je voor iets kwam. Waar kom je voor?"
Iblies, de duivel zei: "Mijn Heer (Allah) heeft een engel naar mij toegestuurd, die tegen mij zei: "Allah beveelt je, om naar de (profeet) Mohammed te gaan. Maar doe dit in bescheidenheid en in een vernederde toestand. Je moet de profeet vertellen, hoe jij de kinderen van Adam hebt verleid en bedrogen. Alles wat hij (de profeet) je vraagt moet je met de waarheid beantwoorden. Als je de waarheid niet verteld, zal Allah as van je maken, een wind sturen en jou zo voor je vijanden belachelijk maken."
"Dus zo komt het dus Jaa (O) Mohammed, dat ik met deze opdracht naar jou ben gekomen. Je mag vragen wat je wilt. En als ik jou de waarheid niet zou vertellen, zullen mijn vijanden zich met mij amuseren, het is zeker heel vernederend als je vijanden met je spotten, (en dat kan ik niet toestaan)."
De profeet: "Aangezien het feit dat jij de waarheid zult vertellen: vertel me dan, van wie jij het meest een afgunst hebt (niet mag)".
De duivel: "Dat ben jij! Jaa (O), Mohammed! Onder de schepselen van Allah, is er niemand, die ik niet minder mag!"
De profeet: "En na mij? Wie mag je verder niet?"
Iblies: "De Moettaqie (degene met taqwa = godvrees ) jonge mensen, die al hun bezittingen hebben weggeven op de weg van Allah".
De profeet: "Daarna, van wie heb je het meeste afkeer?"
Iblies: "De geduldige oelamaa (Qor'aan-geleerden) die van allerlei twijfelachtige zaken afstand houden".
De profeet: "En daarna?"
Iblies: "Iemand die bij het schoonmaken, de onreine plek drie maal wast, en doorgaat met dit te doen".
De profeet: "En daarna?"
Iblies: "De geduldige arme persoon, die zijn benodigdheden aan niemand vertelt, en niet over zijn toestand klaagt (bij anderen).
De profeet: "Hoe weet jij dat deze arme een geduldige is?"
Iblies: "Jaa (O), Mohammed, hij zal zijn benodigdheden niet aan iemand, die (zelf) ook in deze toestand verkeert, vertellen. Wie zijn behoeftes drie dagen achter elkaar wel aan iemand vertelt, zal niet tot 'de geduldige' bij Allah gerekend worden. Dus zo merk ik aan zijn houding of hij geduldig is".
De profeet: "En daarna?"
Iblies: "De dankbare rijke."
De profeet: "Hoe weet jij of deze persoon dankbaar is?"
Iblies: "Je ziet hem halal (geoorloofde) dingen kopen en naar zijn familie brengen."

De profeet vroeg ditmaal iets anders:
"Als mijn oemmah (volgelingen) opstaat voor het gebed, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Jaa (O), Mohammed dan begin ik heel erg te beven!"
De profeet: "Waarom gebeurt dat, jaa, lain (o, vervloekte)?"
Iblies: "Omdat als een dienaar van Allah soedjoed doet (zich neerbuigt tot op de grond, voor Allah), Hij hem dan een graad verhoogt".
De profeet: "En als ze vasten, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Dan wordt ik vastgebonden, totdat zij het vasten verbreken".
De profeet (s.a.w): "En als ze de hadj (verplichte bedevaart naar Mekka) verrichten?"
Iblies: "Dan wordt ik gek."
De profeet: "En wat als ze de heilige Qor'aan lezen, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Jaa (O) Mohammed, dan is het heel erg met mij gesteld. Dan is het alsof degene die aalmoezen geeft een zaag pakt, en mij ermee doormidden zaagt"
De profeet vroeg de reden hiervan.

Iblies zei: " Dat zal ik je vertellen, Het geven van aalmoezen heeft vier mooie schoonheden:
Allah zal zijn baraka (zegeningen, in dit geval zijn bezit) vermeerderen.
Allah zal hem geliefd maken onder het volk.
Allah zal hem door middel van de gegeven sadaqa (liefdadigheid) een sed (een stuw, dam, belemmering) tussen hem en de jahannam (Hel) maken.
Allah zal zijn problemen, moeilijkheden, en vloeken van hem wegnemen".
Hierna vroeg de profeet hem over zijn metgezellen:
"Hoe denk je over Aboe Bakr?" (De beste vriend en eerste rechtvaardige opvolger na de het overlijden van de profeet).
Iblies: "Hij was het niet met mij eens in de tijd van djahilija (de tijd van onwetendheid voor de komst van de Islam). Nu hij de Islam betreden heeft, zal hij mij nooit gehoorzamen!."
De profeet: "En hoe denk je over Oemar ibn Ghattab? "(De tweede grote opvolger na de profeet)
Iblies: "Ik zweer bij Allah, waar ik hem zag, ben ik van hem weggelopen".
De profeet: "En over Osman ibn Afwan?". (De derde rechtvaardige opvolger na de profeet).
Iblies: "Ik schaam me zo erg voor hem zoals de engelen zich voor de meest Barmhartige schamen".
De profeet: En Ali ibn Aboe Talieb. (De vierde rechtvaardige opvolger en schoonzoon van de profeet).
Iblies: "Oh, Ik wou dat ik verlost van hem was. Als hij alleen bleef en mij ook met rust liet. Maar hij laat mij niet met rust". (Dit wil zeggen dat hij de boze influisteringen van de duivel niet in acht nam en het niet volgde).
De profeet: "Al-hamdoe-liellah (alle lof aan Allah), die mij veel geluk heeft gegeven. tot een bepaalde tijd, en die jou zondig heeft gemaakt (door je schuld) tot een bepaalde tijd, (Dag der Opstanding".
Iblies: "Waar is het geluk van je oemmah (moslimgemeenschap)? Zolang de mens er is, zal ik (Iblies) er ook zijn. Hoe kun je dan opgelucht zijn? Ik zwem in hun bloed. Ik ga tot in hun vlees. Zij weten dit niet en kunnen mij niet zien. Ik zweer bij Allah, Die mij geschapen heeft en Die mij tot De Dag der Opstanding het leven heeft gegeven; dat ik hen allemaal ongepast zal laten gedragen. Zowel de onwetende als hun geleerden! De fasiq (zondaren) zowel als degenen die ibadah doen (Allah aanbidden). Ze zullen geen van allen aan mij ontkomen! Behalve de reine, oprechte dienaren van Allah (moechlies), die kan ik niet ongepast laten gedragen!
Hierna vroeg de profeet: "Wie zijn volgens jou de moechlies?" (Degenen die ichlaas hebben dit zijn de rechtgeschapen dienaren van God, die met pure reine intentie Allah aanbidden).
Iblies: "Weet je niet, Jaa (O) Mohammed dat dat degenen zijn die hun bezit (materie) niet lief hebben. Hij kan geen dienaar van mij zijn. Hij die zijn dinar (Arabisch muntstuk), niet lief heeft en er niet van houdt om geprezen te worden , van hem weet ik dat hij rechtgeschapen is. En hem laat ik alleen! Ik loop weg van hem. Als een dienaar zijn geld wel lief, heeft of ervan houdt om geprezen te worden en van wie zijn/haar hart aan wereldse dingen verbonden is; hij/zij is het die mij het meest gehoorzaam is!
Jaa (O), Mohammed weet je niet, dat liefde voor het wereldse bezit een van de grootste zonde (bij Allah) is? (omdat men materie makkelijk aanbidt, en zijn Schepper ervan; Allah hierdoor heel snel vergeet).
En hij ging verder:
"Jaa (O), Mohammed weet je niet dat ik 70.000 kinderen heb. Deze zijn allemaal op verschillende plaatsen. En mijn 70.000 kinderen hebben ieder weer 70.000 duivels bij hen. Een gedeelte van hen, heb ik naar de oelama (moslimgeleerden) gestuurd. Een andere groep naar de jongeren. Weer een ander gedeelte naar de "martelaren" (dus voordat ze het martelaarschap wilden; dit is de hoogste graad om voor Allah in de strijd te sterven en in het Paradijs te komen. Deze gaf hij twijfels over het wel of niet sterven voor Allah). En een ander gedeelte naar de oude vrouwen. (Deze oude vrouwen hebben vaak een leven vol met bida'h (toevoegingen, nieuwigheden aan de Islam), en proberen dit ook op een koppige wijze over te brengen op de jongere generatie).
"Terugkomend bij de jongeren; wij kunnen heel goed met elkaar opschieten. En mijn kinderen kunnen ook goed met jullie kinderen opschieten. (denk bijvoorbeeld aan de opstandigheid van tieners tegen hun ouders)
"Een gedeelte (van deze duivels) zijn bij de abids (mensen die ibadah doen = Allah aanbidden). Weer een ander gedeelte bij de zahids (mensen die zeer veel ibadah doen).
Zij (de duivels) gaan naar hen toe, en zorgen ervoor dat ze veranderen (dus de ene keer doen ze veel ibadah, en de andere keer weer niet). Je zult ze zomaar, zonder reden zien vloeken. En zo hebben ze geen ichlaas (zuiverheid) meer, ze hebben hun ibadah zonder ichlaas (pure intentie, recht vanuit het hart door de liefde voor Allah), gedaan, maar ze zullen dit niet in de gaten hebben.
"Weet je niet jaa (O) Mohommed, dat de leugen bij mij is en dat ik de eerste leugenaar ben. Wie liegt is mijn vriend, en wie zweert bij een leugen is mijn geliefde. Weet je niet jaa (O), Mohammed dat ik heb gelogen en in naam van Allah heb gezworen bij Adam en Hawwa (Eva).
("En jij zwoer tot hen: Ik ben voor u zeker een oprechte raadgever". staat er in de Qor'aan over Iblies.)
"Met leugens amuseer ik mij! "
"Roddelen is mijn fruit en mijn vrolijkheid".
"Wie op zijn talaq (het recht om te scheiden) zweert; wordt een zondaar, ook al heeft hij dit 1 keer gedaan en heeft hij gelijk. Wie (van) zijn talaq (alle drie de rechten) heeft gebruikt zal een zondaar zijn en is zijn vrouw haram(verboden) voor hem (ze kunnen niet meer samen blijven). En als zij toch samen kinderen krijgen, dan zullen deze kinderen waladi zina's (buitenechtelijk) zijn".
"Als hij op wil staan om het gebed te doen, dan hou ik hem op, door waswasa (boze influisteringen) aan hem te geven. Dan zeg ik: "Je hebt nog tijd zat. Je hebt het nu zo druk, maak dit eerst maar af.
Je doet het straks wel". En zo zal hij buiten de salaat (islamitisch gebed) tijd zijn gebed doen. En door deze reden wordt de salaat in zijn gezicht gegooid. (d.w.z. niet geaccepteerd).
Als hij mij hiermee overwint, dan stuur ik een menselijk duivel naar hem toe, die hem van het gebed zal afhouden".
"Als hij mij weer overwint, dan zal ik hem tijdens de salaat (islamitisch gebed) lastig gaan vallen. Als hij bidt dan zal ik hem over zijn gezicht aaien en zijn voorhoofd kussen (voor zijn gehoorzaamheid).
Ik zal zeggen dat hij een blijvende ondeugd heeft gedaan. Zo zal ik zijn gemak verstoren. Jaa (O) Mohammed, je weet dat als iemand, vaak links en rechts kijkt tijdens de salaat, Allah zijn salaat niet zal accepteren, en het in zijn gezicht zal gooien (zijn salaat wordt niet geaccepteerd).
"Als ik dit ook niet kan bereiken bij iemand, zal ik (als hij het gebed alleen doet) tegen hem zeggen dat hij de salaat snel moet afmaken. En dat zal hij als een haan; die snel zijn eten met zijn snavel uit het grind pikt, doen.
Als mij dit weer niet lukt, dan probeer ik, het gebed te verstoren, als ze met djamaa'ah (gezamenlijk) bidden. Dan zet ik de roekoe (gebogen houding tijdens het gebed) en de soedjoed (geknielde houding tijdens het gebed) afhalen en eerder (dan de imaam: voorganger in het gebed) naar de soedjoed en roekoe gaan. Allah zal de hoofden van deze mensen (in het hiernamaals) in ezelskoppen veranderen, omdat zij dit hebben gedaan. Als dit mij ook niet lukt, dan zeg ik tegen hem dat hij met zijn vingers moet gaan knakken; zo gedenkt hij mij.
Als dit mij ook niet lukt (zo niet verleid worden), dan blaas ik tijdens de salaat (islamitisch gebed) in zijn neus, zodat hij gaat gapen. Als hij zijn hand niet voor zijn mond doet, dan zal er een kleine duivel in zijn mond binnengaan; die zijn wil voor wereldse dingen groter maakt.
(Materialistisch wordt, hierdoor kan hij niet met pure reine gedachten aan het gebed deelnemen, de wereldse dingen zullen steeds in zijn hoofd tollen).
"Hierna zal deze persoon ons blijven gehoorzamen. Naar ons luisteren en doen wat wij zeggen.
Hierna ging hij verder: "Ik ga naar degenen die arm, hulpeloos en zielig zijn en beveel ze om de salaat (islamitisch gebed) NIET te verrichten; "De salaat is niet bestemd voor jullie; maar voor degenen die rijkdom en welzijn hebben".
"Dan ga ik naar de zieken, en zeg; "Laat de salaat (islamitisch gebed), want Allah zegt in Qor'aan, dat Hij geen ongemak wenst, voor de zieken. Als je beter bent zal je veel kunnen bidden! "En zo zal hij het gebed nalaten en zelfs ongelovig worden. Mocht hij aan deze ziekte overlijden, dan zal hij Allah in Gazaab (woede) vinden.
Jaa (O), Mohammed, als er leugens in mijn woorden zijn, dan moge een schorpioen mij steken. Als ik lieg, moge Allah as van mij maken.
Mohammed ben jij opgelucht over je oemmah (volgelingen) terwijl ik 1/6 van hen uit het geloof heb gehaald?"
De profeet gaat verder met zijn vragen:
"Wie, is volgens jou de gelukkigste persoon?"
Iblies: "Dat zijn degenen, die de salaat (islamitisch gebed) bewust nalaten".
De profeet: "Wat houdt jou het meeste af van je werk?
Iblies: "Islamitische bijeenkomsten".
De profeet: "Hoe eet jij?"
Iblies: "Met mijn linkerhand en mijn vingertoppen".
De profeet: "Als de wind des doods blaast en de hitte heerst, wat gebruik jij als je schaduw?"
Iblies: "De (lange) nagels van de mensen".
De profeet: "Wie is jouw vriend waar mee je zit?"
Iblies: "Degenen die rente nemen".
De profeet: "Wie is jouw vriend?"
Iblies: "Degenen die overspel plegen".
De profeet: "Wie is met jou bed-vriend?" (partner in bed)
Iblies: "De dronkaard".
De profeet: "Wie is jouw bezoeker?"
Iblies: "Dieven."
De profeet: "Wie zijn jouw boodschappers?"
Iblies: "Tovenaars."
De profeet: "Wat is de noer (het licht) van je ogen?"
Iblies: "Dat zijn mannen die van hun vrouwen scheiden."
De profeet: "Wie is jouw lieveling?"
Iblies: "Degenen die niet deelnemen aan de djoemaa'ah (gezamenlijk vrijdagsgebed in de moskee)."
De profeet stelt nu andere soorten vragen:
"Jaa lain (O vervloekte); wat breekt jouw hart?"
Iblies: "Het gehinnik van paarden die op djihaad (in de heilige oorlog) op weg gaan voor Allah".
De profeet: "Wat laat jouw gelaat smelten?"
Iblies: "Zondaars die Allah om vergiffenis vragen voor hun zonden".
De profeet: "Wat verscheurt je hart?"
Iblies: "Het horen van mensen die dag en nacht vergiffenis vragen aan Allah". (Wegens hun zonden).
De profeet: "Wat laat je gezicht rimpelen?"
Iblies: "Het geven van aalmoezen, in het geheim".
De profeet: "Wat verblindt je ogen?"
Iblies: "Het verrichten van vrijwillige nachtgebeden".
De profeet: "Wat doet jouw hoofd neerbuigen?"
Iblies: "De vele salaat's (islamitische gebeden) die in djamaa'ah (een groep) verricht worden".
Iblies: "Ik eet van ieder dier dat niet in naam van Allah geslacht is. (Dus geslacht wordt zonder dat men zegt : "Bismillah = in naam van Allah" ). Ik eet van voedsel waar rente in zit en waar verboden (haram) geld in is gemengd".
"Ik ben ook, mede-eigenaar van goederen waar geen toevlucht tegen mij (Iblies) bij Allah wordt gezocht". (Dus zonder het zeggen van: a'oedzoe billaahie mie nasj-sjaitaanier radjiem: Ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van Satan, de vervloekte).
"Ook bij sexuele gemeenschap als er geen toevlucht tegen de duivel bij Allah is gezocht heb ik Iblies (duivel) samen met hem en met zijn vrouw gemeenschap". (Dus ook zonder het zeggen van : a'oedzoe billahie mie nasj-sjaitaanir radjiem = ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van satan de vervloekte.)
"Ik heb aan Allah een huis gevraagd. En daarom heb ik de sauna's gekregen".
"Ik heb om een gebedsplaats gevraagd en heb de markten gekregen..
"Ik heb om een boek gevraagd en heb daar de gedichten(bundels) voor gekregen".
"Ik heb om een bed-vriend gevraagd en heb de dronkaards ervoor gekregen".
"Ik heb om een hulp gevraagd en heb de qadarijja's hiervoor gekregen". (Dit zijn groepsringen die de Qaadr (het lot of voortbestemming van Allah) ontkennen).
"Ik heb om broeders en zusters gevraagd en heb de mensen die hun tijd aan masijjah (nutteloze dingen) verspillen gekregen". (Zie Qor'aan in hoofdstuk 17 vers 27)
De profeet zei hierop: "De reden dat ik je geloof, is omdat je het bewijst met verzen uit de Qor'aan".
Iblies: "Ik heb van Allah gewild dat ik de kinderen van Adam kon zien en zij mij niet. Dit is ook gebeurd.
"Ik heb gevraagd aan Allah, of Hij een weg voor mij kon banen in het bloed van de kinderen van Adam. (en dit is ook gebeurd)".
"Ik heb al deze dingen gekregen en ik zal je zeggen dat ik meer mensen aan mijn kant heb dan jij zult hebben tot De Dag des Oordeels".
hij (Iblies) vertelt verder:
"Ik heb een zoon die de taak heeft om ibadaha's (aanbiddingen) die in het geheim worden gedaan te openbaren. (Als een dienaar iets goed heeft gedaan en dit probeert te verbergen, zonder hoogmoed te hebben, dan zorgt de duivel ervoor dat hij het toch naar voren brengt). "Als de duivel overwint dan verliest degene die ibadah (aanbidding) deed 99 van zijn 100 zegeningen. Hij houdt er dus maar een over. Dus krijgt een dienaar die iets goed doet, en dit geheim houdt krijgt hier 100 zegeningen voor.)
"Ik heb ook een andere zoon die de mensen verblindt als zij naar islamitische bijeenkomsten gaan, waar geleerden lesgeven. Ze beginnen slaperig te worden, kunnen niet goed slapen, ze gaan gapen en worden snel afgeleid. Zo krijgen ze ook geen zegening".
Iblies vertelt verder:
"Als een vrouw in het bijzijn van mannen zit (die niet wettig zijn voor haar); komt er een duivel bij haar op schoot zitten, zodat zij voor degenen die naar haar kijken aantrekkelijk wordt gemaakt/lijkt. Daarna zal hij haar bevelen om zich opvallend te gedragen. Dit zal zij doen. En hierna zal hij haar schaamtegevoelens met zijn nagels (weg) scheuren. (Dit wordt figuurlijk bedoeld, als dit gordijn weggescheurd is, door haar eigen toedoen, dan zal zij zich zoals Iblies het al aangaf, voor niets meer schamen. Ze zal haar grenzen steeds verzetten; En op het laatst zal ze geen schaamtegevoelens meer over hebben voor haar gedrag).
Iblies verteld over zichzelf:
"Jaa (O), Mohammed ik kan de mens NIET af laten dwalen. Ik kan alleen maar waswasa (boze influisteringen) geven, en iets aantrekkelijk/mooi laten zien. Dat is alles! Als ik de macht had om de mensen te laten dwalen, dan zou ik een ieder die "laa ilaaha ill-Allah..." zeggen, (zou getuigen dat er geen god is behalve Allah, en dat Mohammed de laatste boodschapper van Allah is), en ieder die zou vasten en bidden, doen laten afdwalen. Zoals jij alleen maar de boodschapper van Allah bent, en de mensen geen hiedajah (leiding) kan geven, (hen het ware geloof niet kan opdringen, die keus aan hen laat) zou er geen enkele ongelovige overgebleven zijn als jij ze hiedajah (leiding) kon geven. Jij bent alleen maar de boodschapper van Allah, die de taal heeft om het ware geloof te verkondigen.
Hij verteld verder:
"Als ik de macht had gekregen, zou ik iedereen die "laa ilaaha ill-Allah ..." zegt en iedereen die vast en de salaat (islamitisch gebed) doet, allemaal tot het slechte pad dwingen. Zoals jij ook geen hiedja (leiding) hebt dus kaafirs (ontkenners) in moslims veranderen. Jij bent alleen de gezant van Allah, alleen maar een verkondiger. Als jij hiedja (leiding) kon geven dan zou er geen enkele kaafir (ontkenner) op de wereld zijn."
De profeet vroeg aan Iblies of hij geen vergiffenis aan Allah kon vragen en terug kon keren tot Allah. "Ik kan je bemiddelaar zijn (ik geef je mijn woord) dat jij, naar de Djennah (het Paradijs) kan gaan".
Iblies: "Jaa Rasoel-Allah (O boodschapper van Allah), het zal volgens de Wil van Allah gaan. De inkt die deze Wet heeft geschreven is opgedroogd. Het kan niet meer worden veranderd. Deze dingen zullen tot de Qiejamah (Opstanding) gebeuren. Degene die jou tot profeet heeft gemaakt.
Degene die jou tussen de mensheid heeft gekozen, als de verkorene. Jij bent de heer van de
Djennah (Paradijs) gemeenschap. Ik, Iblies, ben de heer van de zondaars en van de gemeenschap van de Hel".
Dit zijn mijn woorden tot jou. Alles wat ik heb gezegd is de waarheid.
Alle lof aan Allah.
Allah is de enige Schepper.
Hij heeft geen begin noch einde.
Salaam (vrede) aan Mohammed en alle andere profeten.


Hoop dat jullie hieruit een wijze les hebben getrokken.

7ayaakoum Allah.

 De Pijnlijke brief van Amal..:

Een waargebeurd verhaal‏

Bismillahira7men ira7iem

Beste (moslim)zuster,

De reden voor dit schrijven zijn sommige problemen waar een groep moslimmeisjes in Nederland mee te maken heeft.

Wij hebben namelijk dingen gezien en gehoord, waardoor de harten verscheuren en de ogen gaan tranen.

Om deze reden en omdat wij al het goede voor onze zuster wensen, zowel in het wereldse leven als ik het

Hiernamaals, hebben wij besloten om een waar gebeurd en pijnlijk verhaal -waarin een moslimmeisje het slachtoffer is aan de moslimzuster voor te leggen.



Amal zegt:
Als ik heel eerlijk ben, wil ik mijn verhaal eigelijk niet vertellen, Het herinnert mij teveel aan mijn pijnlijke verleden aan alle nachtmerries die datzelfde verleden met zich meebrengen.

Ik heb het echter toch opgeschreven, zodat een van mijn moslimzusters, die mijn verhaal zal lezen of horen, er iets van zal opsteken.

En door mijn woorden, die doordrongen zijn van spijt en afkeer, niet dezelfde fouten zullen maken, En eerder hun ogen zullen openen.

Ik weet niet goed waar ik mijn verhaal moet beginnen. Ik heet in ieder geval Amal, en ben pas 22 jaar oud.

Dit had een mooie leeftijd kunnen zijn, een leeftijd met een gouden toekomst en vele dromen om na te streven.

Maar nee, mijn gehele leven bestaat uit pijn, verdriet, spijt en ontelbaar veel tranen, Ik voel me het meest ongelukkige meisje van deze wereld.
Mijn beste moslimzuster; mijn leven was zo mooi toen ik nog jong was.

Voordat ik de pubertijd bereikte. Met vreugde denk ik terug aan die mooie periode, het geeft me een glimlach door de vele tranen heen. Maar mijn hart lacht niet meer mee.



Zodra ik de pubertijd bereikte, begon mijn leven drastisch en pijnlijk te veranderen.

Dit kwam doordat ik een aantal (slechte) vriendinnen leerde kennen op school. Tenminste ik beschouwde hun als mijn vriendinnen.

Er was in die tijd ook een meisje bij ons op school, zij was anders dan ?ons?. Ze was zo goed bezig om haar geloof te praktiseren.

Ze heet Aisha. Ook mij adviseerde ze om ons geloof te gaan praktiseren. Ze vertelde me dat de weg van de Islam de enige is die de vrouw kan beschermen tegen buitensporigheid en onzedelijkheid, Op dat moment luisterde ik eigelijk helemaal niet naar haar(adviezen)

Ook luisterde ik naar de media, waarin ik hoorde dat de vrouw onrecht aangedaan werd, En dat de Islam de rechten van de vrouw afnam, en de oorzaak zal zijn van haar achterstand.

Hoewel ik niet ge?nteresseerd was in haar woorden, leefde ik ook nooit gelukkig. En dit terwijl ik het geluk in vele dingen heb gezocht.

Maar ik heb het niet gevonden, Ik dacht werkelijk dat je gelukkig zou worden wanneer je aanzien had, macht, schoonheid en veel geld. Enkele leugens.

Op een normale schooldag, kwam ik mijn vriendin tegen ze vroeg me, om de dag daarna, samen met haar, onze vriendinnen op te zoeken.

Natuurlijk stemde ik toe, niet wetend wat haar werkelijke bedoelingen waren. Ze haalde me die dag daarna op, en vol goed vertrouwen stapte ik in de auto, ze was immers mijn vriendin.

Al snel kwamen we aan bij het huis waar we onze andere vriendinnen zouden ontmoeten.

Dit zou de plek worden waar al mijn problemen zouden beginnen, de plek waar ik als mijn onschuld en na?viteit als in een fractie van een seconde zal verliezen.

Was ik maar nooit op deze plek! Was er maar een ongeluk gebeurd onderweg, waarbij ik dood gegaan was!

Ken ik maar nooit iemand op deze wereld!
Vol blijheid stapte k uit haar auto, mezelf verheugend op een middag samen met mijn vriendinnen, Zodra ik het huis binnenging, werd ik verrast door de aanwezigheid van jongens samen met een aantal meisjes.

Zij keken met zijn allen naar een slechte film. Overdonderend van de beelden zei ik tegen mijn vriendin dat ik meteen terug naar huis wilde, omdat ik mij hier ongemakkelijk voelde.

Hier hoorden we niet te zijn. Ze zei me dat ik even geduld moest hebben, en dat we snel weg zouden gaan. Toen ik ook daar niet mee instemde, stelde ze voor om in een andere kamer te gaan zitten.

Vol goede vertrouwen volgde ik haar, ik vertrouwde haar. Ik zou nu willen wensen dat ik die bewuste kamer nooit binnen was gegaan.

Zodra ik mijn eerste stap daar binnen had gezet, voelde ik me ongemakkelijk. Alsof ik al wist dat er iets zou gebeurden.



Korte tijd daarna ging de deur open, volle angst wachtte ik op wat komen ging. Een van de jongens kwam de kamer binnen, en probeerde mij aan te raken.

Ik weigerde en keek mijn vriendin smekend aan, ze draaide enkel haar hoofd weg. Ik begon te schreeuwen, maar dit had geen nut.

De rest van de jongens verzamelden zich een voor een om me heen, en pakten me stevig vast. Ze lachten. Een van hen gaf mij een verdovend middel, waardoor ik het bewustzijn al snel verloor.

Daarna was ik enkel een speeltje in hun handen.
Pas laat in de nacht werd ik wakker. Ik wist gelijk dat ze me verkracht hadden. Ik besefte dat ze het mooiste in mijn leven hadden afgepakt; mijn maagdelijkheid! O Allah, wat moest ik nu doen?.

Dit wordt mijn einde nog! Na dat moment leefde ik als in een Hel. De hele wereld om mij heen. Ik sloot me dagen lang op in mijn kamer, dag en nacht huilde ik. Ik wenste om alles terug te draaien, Maar pijnlijk besefte ik dat het niet kon.

Ik stopte met school, en mijn hele toekomst, waar ik altijd al van gedroomd had, was in een klap verdwenen.

Ongeveer drie maanden na dit voorval, belde mijn vriendin mij op, NEE zij is mijn vijand. Mijn allergrootste vijand. Ze deelde mij mede dat ze overmorgen nar mij toe zal komen zodat we met zijn allen op stap konden gaan.

Ik legde de telefoon snel neer, en besloot mijn mobile nummer te veranderen. Ik hoorde daarna haar stem niet meer.

Een tijdje later, opende ik niets vermoedend een mail waarin het volgende stond: ?Wij geven jou nog maar 2 dagen de tijd.

Als je dan niet instemt om met ons mee te gaan. Dan zullen wij jou verraden bij jouw familie?. Ze vroeger mij ook om te antwoorden.

Ik vroeg mezelf af, hoe zouden ze me kunnen verraden. En besloot al snel dat het niet erger zou kunnen worden, en dat ik voor niemand zou buigen en daarom g??n letter terug te schrijven aan die monsters. Wisten ze dan nooit van ophouden?

De twee dagen verstreken. Opeens zag ik een ander bericht van diezelfde duivels en ik vond er het meest vernederde wat er is?

En ik zweer bij ALLAH dat ik mij heel diep schaam om het jullie te vertellen. Ik zag een naaktfoto van mijzelf. Alle pijn kwam weer naar boven, in hoeverre het ooit weg was.

Deze foto is genomen toen zij mij voor de eerste keer verkrachtten. Zij hadden eronder geschreven: Wij zullen jouw leven met deze foto laten instorten.

Ik begon te schreeuwen en te huilen, omdat deze zaak niet meer alleen maar mijn zaak was, het ging nu de hele familie aan. Wat moest ik doen?

Voor deze korte woorden onder die foto had ik nog een klein beetje hoop dat weer in mijn leven was gekomen.

Maar nu, nu was ik alles kwijt, alle hoop was weg. Het enige waar ik nog aan kon denken, was wat ik nu moest doen.

Ik dacht heel veel en diep na over mijn volgende stap. De oplossing vond ik niet. Ik schreef ze een mailtje terug en vroeg om medelijden met mij te hebben, maar ze lachten mij uit.

Er bleef nog maar 1 optie over, ik zag geen andere oplossing meer voor me. Behalve toch toe geven en met hen af te spreken. Zo bang was ik om verraden te worden, zoveel angst voor de schande en de verstoting.

Ik stelde hun de na?eve voorwaarde, dat zij mij de foto zouden geven. Maar het enige wat ik van hun werd, was hun slaaf.

Zij brachten mij van de ene naar de andere man, waar ik de vreselijkste dingen mee moest doen, zij kregen er geld voor. Had ik achteraf, maar ingestemd met de schande, ook al zou dat voor de hele wereld zijn.

Een lange tijd bleef ik in deze vreselijke situatie, het werd steeds maar slechter en slechter, Om de pijn en gevoel van misbruik enigszins e onderdrukken ben ik ook drugs gaan gebruiken.

Het werd steeds erger, ik was steeds meer weg van huis. Ik begon steeds meer problemen te krijgen met mijn ouders en dit was de laatste druppel. Ik liep van huis weg. Op dat moment was ik helemaal alleen, ik had niemand meer.

Na me een tijdje erg vermoeid te hebben gevoeld, ben ik naar de huisarts gegaan om me eens na te kijken. Mijn bloed werd onderzocht, en een tijdje later kon ik langs komen voor de uitslag.

Nietsvermoedend ging ik de spreekkamer binnen. De arts liet mijn nog even wachten, en zei daarna met een rustige stem: ?Wij hebben het onderzoek meerdere malen herhaald en wij vonden dat jij ???????!!!!!!!!!!

Ik schreeuwde in haar gezicht: NEEE? NEEE..NEEEE?, machteloos stoomden de tranen langs mijn wangen.

Mijn beste zuster, luister naar wat zij tegen mij zei. Zij vertelde mij het meest verschrikkelijk bericht in mijn hele leven!

O ALLAH, wat is dit? Ben ik nu aan het dromen of is dit werkelijkheid? Stopt mijn nachtmerrie nooit? Zij vertelde mij: Jij bent besmet geraakt met het aids-virus!

Ik kon geen woord meer uitbrengen. Ik wilde uit mijn stoel opstaan, maar ik kon niet. Ik zag mijn hele leven in een flits voorbij komen.

Wanneer ik dacht dat het niet meer erger kon, heb ik daar gruwelijk in vergist. Ik bleef mij telkens afvragen wat ik nu moest doen.

Moest ik het mijn ouders vertellen die al ziek zijn door alle zorgen die ik ze gegeven heb? Moest ik zelfmoord plegen, om zo van de pijn af te zijn? Of moest ik degenen doden die mij ook dood hebben gemaakt?

Ik zocht links en rechts naar vrienden die mij zouden kunnen helpen. Waar zijn diegenen die altijd met mij lachten en mij opbelden?

Mijn zorgen altijd aanhoorde? Waar zijn ze nu ? Zij hebben mij allemaal in de steek gelaten. Ik begon alles in mijn leven te haten.

Ik probeerde te slapen, maar ik viel maar niet in slaap. Meerdere keren probeerde ik zelfmoord te plegen, geen enkele keer met succes.

Mijn spijt werd zelfs nog vele malen groter toen ik mij mijn vroegere vriendin Aicha herinnerde. Zij die me altijd oprecht advies af, maar waar ik nooit naar luisterde.

Omdat ik bezeten was van deze wereld en al zijn schatten. Ineens besefte ik dat zij voor mij de Weg naar ALLAH zou kunnen zijn, en ik koos keer op keer het pad van de duivel.

Ik begon na te denken over alles wat er de afgelopen jaren gebeurd was met mij. Hoewel ik het nog niet toe durfde te geven aan mezelf, wist ik dat dit alles nooit gebeurd was als ik vanaf het begin naar haar ware woorden geluisterd had.

Na een aantal lange dagen waarin ik diep nagedacht had, zag ik ook dat ik alleen Aisha nog kon op kon bellen. Zij heeft mij altijd advies gegeven en wilde voor mij altijd het goede.

Ik vroeg mijzelf af, of zij mij nu nog wel zou accepteren, nadat ik naar haar worden niet geluisterd had. Met trillende handen belde ik haat toch op, immers ik had niets meer te verliezen. Zodra ze mijn stem hoorde, begon ze te huilen van vreugde.

Ik vertelde haar mijn hele verhaal. Zij zei toen tegen mij: Mijn lieve zuster Amal, ben jij dan vergeten dat jij een Genadevolle HEER hebt?

HIJ vergeeft alle zonden en hij houdt van de dienaar, wanneer hij berouw toont.. Na deze woorden gehoorde te hebben voelde ik vreugde van binnen. Bestaat er dan zelfs voor mij nog een lichtpunt?

Ik dank ALLAH voor het feit dat haar woorden voor mij het begin van mijn nieuwe leven vormden, Ik beloofde ALLAH om berouw te hebben voor alle zonden. Ik leerde daarop het gebed.

Ik ging mijn hidjaab(hoofd en lichaamsbedekking) dragen en leerde een aantal hoofdstukken uit de Edelen Koran. Ik wenste dat ik dit allemaal had gedaan voordat ik getroffen was door die ziekte, voordat de dingen gebeurde die deze ziekte veroorzaakt hebben.

Maar toch dank ik Allah En kijk mij nu? Nu ben ik jou, mijn lieve zuster, een brief vanuit mijn hart naar jouw hart aan het schrijven, terwijl de tranen in mijn ogen staan.

Ik schrijf jou vanaf mijn bed, terwijl ik op de dood aan het wachten ben en op elke moment Allah mijn ziel kan nemen, ik zweer bij ALLAH dat ik alleen maar het geluk voor jou wil in het wereldse leven en in het Hiernamaals.

Mijn geliefde zuster; heb jij jezelf al eens afgevraagd op welke weg jij je bevindt?

Wil jij de tweede Amal zijn!?? Ik weet dat je hierop nee zult zeggen, maar heb jij jezelf al eens afgevraagd waarom Allah ons heeft geschapen??

Mijn zuster, ik kan wel volharding hebben voor deze ziekte die ik heb, maar ik kan het niet aanzien wanneer jij ver van Allah bent!!.

Dus, mijn beste moslimzuster, kies niet voor een andere weg dan de Islam en aarzel niet! Luister nu naar mijn oproep en zeg het voordat het te laat is! Zeg zo hard als je kan: O ALLAH, IK BETUIG MIJN SPIJT VOOR AL MIJN ZONDEN!!! ALLAH zal met jou zijn.

Aan het einde van deze brief wil ik jou verzoeken Allah te vragen, mij mijn zonden te vergeven, En dat HIJ mijn berouw accepteert, En dat hij mijn ouders tevreden over mij laat zijn.

Wa salamoe 3aleiki wa-ra7maatou ALLAHI wabrakaatouh,
Jullie zuster Amal.

Tenslotte hopen wij dat je ons helpt met het bereiken van een groot aantal moslimmeisjes, door deze brief te verspreiden onder jouw moslimzusters.


Mijn geliefde zuster, aan het eind van dit schrijven, hopen wij dat de brief van Amal aan jou, je geraakt heeft in jouw hart

wa salaaam broeder soufian

De wereldse verleiding

Een man was aan het lopen door de marktplaats op een namiddag, en op dat
ogenblik was een muezzin bezig met het oproep tot het gebed, zijn ogen staardenaar een vrouw der achterkant.
Ze was vreemd aantrekkelijk, alhoewel ze helemaal zwart was gekleed, en geheelbedekt was, inclusief gezichtsluier, ze draaide zich om net alsof ze wist dat zebekeken werd, en ze gaf hem een ja knik net voordat ze de hoek om ging.
Alsof hij werd geraakt door de bliksem, werd zijn aandacht aan haar nog sterker,zijn hart werd een gevangene van haar teken die zij gaf, hij had nog even lastvan een stemmetje die zei `is het niet tijd om te bidden? Maar het gebed was al voorbij dacht hij, dus er zat niets op dan haar te achtervolgen.
Hij haastte zich om haar bij te houden, ze was snel en hij zag er van ver vele
straten verder kwam hij dichterbij en zag er, ze liep een stukje terug, en de
man dacht dat hij haar glimlach zag onder haar sluier of was dat zijn fantasie? De man ging met zichzelf praten
De arme man zei tegen zichzelf `wie is zij? Is ze de dochter van een rijke
familie? Wat wilt ze van me?' Ze ging weer een hoek van een straat om en toen de man snel de hoek om ging, zag hij haar niet meer, na een tijdje zoeken zag hij haar weer maar nu was ze nog sneller dus de man dacht misschien is ze bang of boos.
De man bleef haar volgen en eindigde opeens buiten de stad.
De zon ging onder en ze liep wat langzamer, en daar bleef ze even stil staan en keek naar de man, ze was aangekomen op een begraaf plaats, al zou deze man normaal denken zou hij bang zijn maar zijn gedachtes waren ergens anders.
Dit vond hij een echte liefdes plek waar de liefdesparen in het geheim komen dacht hij bij zichzelf .
Ze waren drie meter van elkaar vandaan en ze keek nog naar hem, en liep daarna verder, ze liep een kelder in en liep de trap af naar beneden waar een oude bronzen deur was die ze opende, de man achtervolgde haar.
Hij stapte naar binnen en zag dat het een grote kamer was. Van buiten was dit niet te zien er waren zelf kaarsen aan de muren die de ruimte verlichten. En daar zat de vrouw op een aantal oude kussens nog steeds helemaal bedekt
De vrouw zei met een fluisterende stem `doe de deur op slot en breng de sleutel`
Hij deed de deur op slot en wilde de sleutel brengen maar ze zei gooi de
sleutel maar
De man gooide de sleutel maar die viel in een put.
Toen begon de man bang te worden en zag de wolken boven zich hangen en hij hoorde haar lachend zeggen `ga door want je vond het ook niet erg om je gebed te missen toch?`
De man was nu stil en zei niets.
"De tijd voor het avond gebed is ook al voorbij," zei ze met een valse lach
"Waarom ben je zo stil? kom hier bij me en neem mij ! dat is toch hetgeen
waarvoor je achter me aan kwam?"
Hij werd bang en zijn buik draaide rond van de zenuwen
`Het is tijd om me te laten zien `zei ze en ze deed haar gezichtsluier af en het was geen gezicht van een jonge dame, maar een oud en griezelig wezen, dat de man nog nooit heeft gezien
Ze zei `Kijk goed naar me! Mijn naam is dunya, (deze wereld). Ik ben je
geliefde, jij spendeert je tijd aan het achtervolgen van mij, en nu heb je me
bereikt, in je graf . Welkom Welkom!`
ze begon te lachen en te lachen, totdat ze uitspatte in stof en verging in
schaduw en de kaarsen aan de muur gingen één voor één uit.

Gesluierde schoonheid

Karim had zich voorgenomen om na schooltijd even de stad in te gaan. Het is vrijdag, dus koopavond in Rotterdam. Hij heeft zich ook voorgenomen om Pipo te bellen, Pipo is zijn beste vriend en kennen elkaar al vanaf vloeistof zeggen ze weleens tegen anderen, Pipo (zijn echte naam is Salah) wordt zo genoemd omdat hij nooit serieus overkomt, je weet nooit wanneer het meneens is en wanneer hij maar aan het dollen is.
Karim tikt Pipo's nummer in, hij gaat een paar keer over voordat Pipo opneemt met "vuile flescher....waar hang je uit....je zou me bellen...of heb je een chick aan de haak geslagen?" "Hallo Pipo...met mij is alles goed hoor...wat fijn dat je erna vraagt" antwoord Karim sarcastisch "en nee...ik heb niets aan de haak geslagen" " Hey luister dan...heb je wat te doen vanavond....ik dacht dat we lekker konden chillen in de stad" "ik weet niet man....ik ben blut...."
" blut !?...ejaw...vorige week heb je jouw salaris binnengekregen man...dat meen je niet?" reageerd Karim een beetje boos. Dat doet Pipo nou elke keer weer, al voor dat het geld op zijn bankrekening is gestort besteed hij het al uit aan allerlei onbenullige spullen, integenstelling tot Karim, hij denkt twee keer na voordat hij een euro aan iets uitgeeft. "Ach man....die broek moest ik gewoon hebben...hij was voor mij gemaakt....wist ik veel dat het als bijwerking een lege saldo had"..."trouwens....waar ben je nu?" "ik kom net uit school ...ik ben nu in de buurt van de Nieuw Binnenweg" "oke...blijf waar je bent...ik kom eraan...tuuuuuuuuuuut .." .
Ik gooi mijn mobiel weer terug in mijn tas, het is warm gelukkig dat mijn moeder mij erop had gewezen dat ik beter iets luchtigers moest aantrekken, dus had ik gekozen voor een wit dun truitje met een V-hals, een rode driekwart broek en witte gympen. Hey...wie zie ik daar...Sabah...mijn zusje van 22...ze werdt vergezeld door een meisje dat een hoofddoek draagt. Ik kan heel goed opschieten met mijn zusje..we schelen immers maar 2 jaar...we kunnen over alles praten tot diep in de nacht over uit een lopende onderwerpen. Ik wilde haar tegemoet lopen dus stak ik over, ze zag me blijkbaar niet want ze was diep in gesprek met haar vriendin. " Dag lief zusje van me...zeggen we niets meer tegenwoordig?" "aaaah Karim!!!!" en ze omhelsde mij zo stevig dat ik haast stikte in haar wurggreep, " mag ik even ademhalen..?" vroeg ik naar adem happend "O sorry...ha ha" lachte ze "en waar gaat de reis naar toe met z'n tweetjes" vroeg ik..opeens viel me op hoe mooi het meisje was dat aan de zijde van mijn zusje stond....haar glimlach deed mij zowat bevriezen zodat ik niets anders kon doen dan naar haar staren...haar amandelvormige ogen waren prachtig om te aanschouwen en ze had fijn getekende wenkbrauwen..........
"Hallo!!!...aarde naar Karim" hoorde ik mijn zusje zeggen "waar was je met je hersens...ik zei..we gaan de H&M een bezoekje brengen, want Samira moet even een broek ruilen en daarna plunderen we alle eethuisjes want ik verga van de honger" "OOOO" zei ze " ik heb jullie nog niet voorgesteld...wat stom van mij zeg...nou Karim...dit is mijn vriendin Samira en Samira...dit is mijn grote broer Karim" zei ze met een speels lachje, alsof ze wist wat er in zijn hoofd afspeeld. "Aangenaam" zei ik en ik reikte haar mijn hand...ze gaf mij haar hand...zo zacht...zo'n klein handje...het was onbeleefd om lang haar hand vast te houden realiseerde hij zich dus liet gauw los. "Nou Karim..we moeten gaan...see you at home.." "Daag Karim" zei Samira ook nog eens een lieve stem...damn...wat was er met hem aan de hand...nog nooit heeft een meisje het zo verward en dan nog zo...op het eerste gezicht...het leek alsof een soort van onbekende karacht hem deed bevriezen elke keer als hij naar haar keek...en dat is niets voor hem....hij schenkte eigenlijk niet veel aandacht aan meisjes die gesluierd liepen ...zijn zusje droeg het niet...zijn moeder ook niet...hij had respect voor die meisjes die er voor kozen om gesluierd te lopen...maar zocht nooit echt contact met ze...maar Samira.............

"Hey Kaaaaaaaaaarieeeeeeem...daar ben je ...ik was je kwijt man" hoorde hij de stem van zijn beste vriend die drie straten verder op stond te gillen. Pipo had echt maling aan alles en aan iedereen...hij deed wat hij wilde en zei ook wat hij wilde, ook slaat het 9 van de 10 keer nergens op. Karim dearentegen heeft zijn woordje altijd klaarstaan en weet wat hij zegt. "Ik zag Sabah daarnet"zei Pino nog hijgend van de sprint die hij had genomen..."klopt....ik heb haar ook gezien"zei ik "wie was dat meisje met dat hoofddoekje met wie ze was?" vroeg hij "een vriendin van haar....hoezo?"...."nee ....gewoon...ik...laat maar...gaan we nou nog of hoe zit het?" zei hij om van onderwerp te veranderen "en wat aardig van je om voor te stellen mij te trakteren" zei hij "shit man...straks sta ik nog rood door jou " lachte ik....." ach man....ik heb nooit anders gedaan dan rood staan" antwoorde Pipo erop. Zo vervolgden wij onze niets betekende weg naar de stad.

Om een uur of tien uur s'avonds lag ik op mijn bed toen er plotseling op mijn deur werd geklopt....ik herken dat geklop...dat was Sabah. "Kom maar binnen hoor zusje....heb je eten bij je?" vroeg al automatisch...ze neemt altijd wat lekkers mee, chips, pizza of gebakken kippepootjes (vindt ik het lekkerst) tja...dat is eigenlijk een beetje traditie geworden. Mijn zusje kwam naar binnen en nam plaats op mijn burostoel, ze had een grote bak met chips bij zich en een ongeopende fles Spa casis.
"En..."vroeg ik grijpend naar de bak met chips..."zijn jullie nog geslaagd met winkelen?" " samira heeft die broek geruild voor een licht blauwe linnen broek...staat haar leuk... ze is ook leik om te zien he broer van me?"en ze gaf me een knipoog "waar heb je het over?...waarom kijk je zo?.....ooookeee....ze heeft een leuk gezichtje...ben je nu tevreden?" zei ik "ik ken dat gezichtje van je hoor broertje....mij kan je niet belazeren...ik heb een soort zintuig daarvoor gecreerd" zei ze lachend " hoe lang ken je haar trouwens...ik heb je nooit met haar gezien" vroeg ik "ze zit bij mij op school....wiskunde doet ze" zei me zusje kauwend op de chips "zo,zo...wiskunde?" zei ik iets verbaasd "hallo...is dat soms raar...ze draagt dan wel een hoofddoek maar ze heeft nog steeds een stel hersenen en dat kan ik niet van iedereen zeggen" verdedigde ze haar vriendin "ach joh, ik bedoel, je hoort van die verhalen over die meisjes...je weet toch?" zei ik "nee...ik weet niet...en waar slaat dat op....ze zijn toch ook mensen...trouwens door haar ben ik de wereld met andere ogen gaan zien...en ben ik begonnen met bidden...dat zij mij heeft geleerd en ook ben ik me meer gaan verdiepen in de Islam...daar zou jij een voorbeeld aan moeten nemen" zei ze nu kwaad.
Ik moet wel zeggen dat mij zusje inderdaad veranderd is de laatste tijd...ze heeft inneens heel wat boeken over de Islam in haar boekenkast en vraagt veel over de Islam....zou dat mooie gesluierde meisje zo'n ivloed op haar hebben gehad?..................
Karim....Kaaaaaaarieeeeeem!!!!... met een ruk staat karim op, nog slaapdronken vraagt hij zich af waarom zijn zusje zijn naam zo hard schreeuwt....was het uberhaupt zijn zusje...hoe laat is het? Zonder kloppen donderd Sabah mijn kamer binnen...."Hallo!! je had beloofd om ons weg te brengen om 11.00...en het is nu al half elf!!! tfoe...hadden we beter de trein kunnen nemen...kom je nog in actie of hoe zit 't?" Zegt ze geiriteerd...."ja, ja ik kom effe douchen oke?..."...."vindt je 't gek dat hij niet bij zijn positiefe is" doet zijn moeder er nog een schepje bovenop..."hij kwam pas half 5 thuis" zegt ze "Zo vroeg...normaal komt hij pas 7 uur in de ochtend" hoor me zusje nog mopperen. Hij was bijna vergeten dat hij had beloofd om zijn zusje en haar vriendin weg te brengen naar Brussel...Brussel...om te winkelen zei zijn zusje, ik snap niet dat meisjes kilometers afleggen om te gaan winkelen...maar goed, gisteravond het was in now & wow gezellig in discussie met Pipo, dansen op lekker zwingende muziek..meisjes bekijken die zwetend en in trance hun heupen heen en weer schudden..en oke...mischien had hij te veel bacardi breezers op maar goed, pas later realiseerde hij zich wat hij zijn zusje had beloofd...en hij kan maar beter zijn woord houden want het kan eindigen op een flinke ruzie..een zweigende en negeerende ruzie... dat kan ze weken lang volhouden en daar kan Karim niet tegen. Dus vervolgd hij struikelend zijn weg naar de douche..die naar zijn idee maar steeds verder weg lijkt, oooh wat verlangt hij naar zijn lekkere warme bedje!!!! hij geniet van de waterstralen die naar beneden vallen op zijn, nog half bewusteloze, lichaam en neemt er uitgebreid de tijd voor...BOOOM BOOM..."Ben je flauwgevallen ofzo....samira is al geariveerd!!...had ik toch maar beter de trein moeten nemen" zegt Sabah geergerd ..Samira!?...heeft hij dat nou goed gehoord..gaat ze ook mee...in zijn auto!? in een record droogt hij zich af...gehuld in een badlaken snelt hij naar zijn kamer...shit!! had ze het niet eerder kunnen vertellen..en nu?..hij dacht dat het een ander vriendin zou zijn...maar niet dat meisje waar hij sinds die ene ontmoeting helemaal van slag was geweest...WAT MOET IK AAN!! oke...rustig...stelt hij zichzelf gerust, zijn oog valt op een donkerblauwe spikerbroek en grijpt naar zijn lichtblauwe overhemd...het wordt warm vandaag..maar dat boeit hem niet...hij staat nu al in vuur en vlam...nog even zijn haren doen...hij bekijkt zich in de spiegel..zijn gespierde, door al dat trainen, bovenlijf groet hem ook goeie morgen...maar dat haar!!! zijn zwarte haren is net een koornveld waar alle haren alle kanten opstaan behalve de goede...enfin...hij pakt zijn potje met wax en begint te smeren. Als hij is aangekleed en zijn haar in model heeft gekamt roept hij zijn zusje "Sabaaaaa...kom is effe!!" hij moet weten of zijn outfit wel kan zo...dat is ook iets wat vanzelfsprekend is...als hij wil weten of iets goed zit of eigenlijk wel staat, roept hij de hulp van zijn zusje in...ze bekijkt hem dan kritisch en voegt dan enige veranderingen aan hem...vandaag werd het door haar goed gekeurd..."maar je moet wel die donkere teen spippers daaronder aandoen"..voegt ze daar aantoe " At your servise" roep ik haar na..ik pak mijn outo sleutels van mijn la en stompel naar beneden....ontbijten doe ik ergens onderweg wel...trouwens hij heeft helemaal geen trek om iets te eten...sinds bekend is dat Samira meegaat is zij het enigste wat er in zijn gedachten speelt...hij loopt de woonkamer in...daar zit ze..zoals gewoonlijk druk in gesprek met Sabah en mijn moeder kletst gezellig mee...waar ze het over hadden kon ik niet uit hun gesprek opmaken maar dat kwam mede door haar...Samira...de sierlijke bewegingen die maakt met haar handen als ze praat en dan haar aanstekelijke lach...
Het leek een eeuwigheid te duren voordat ze eindelijk afscheid namen van zijn moeder .."hallo, komt er nog wat van of hoe zit 't?" vraag ik om dit ceremoni te beeindigen. De vriendinnen zijn druk bezig met plannen maken hoe deze dag willen invullen, mijn dag is al gevuld, had ik maar geweten dat Samira meeging, dan had ik kunnen verzinnen hoe ik haar het beste kan benaderen want ik kan natuurlijk niet met die standaard versier trucs komen en trouwens had hij van zijn zusje te weten gekregen dat hij een lange weg moet nemen om haar te kunnen bewijzen dat hij haar echt leuk vindt...maar dat hij voor haar over. Samira en Sabah nemen druk pratend plaats op zijn achterbank.
hij wilde zijn auto net starten of zijn mobiel gaat af..het was Pipo, deze wilde even weten of ik nog leef en wat ik van plan was te doen...ik was zelf haast vergeten wat ik mijn zusje had beloofd dus kon ik het hem ook niet mededelen..."Brussel!?...ik ga mee...haal me thuis op oke?" zei hij en hing op voordat Karim wat kon zeggen.
"O shit!!!...die aap gaat toch niet mee he...zeg alsjeblieft dat hij niet meegaat!" zei mijn zusje van de achterbank..ik zag hoe ze met haar vlakke hand op haar voorhoofd sloeg...Pipo en Sabah zijn net water en vuur...hun discussies eindigen altijd op slaande deuren van zijn zusje en gemmoper en gevloek van zijn beste vriend..en daar is Karim altijd onwillig getuigen van.
"Vinden jullie het heel erg?" zei ik alsof het wat uit zou maken aan het feit dat Pipo gewoon meegaat "Een gek meer of minder...als hij maar niet weer dom gaat doen..want dan beleeft hij wat" zei m'n zusje dreigend..."mij maakt het niet uit...hoe meer zielen hoe meer vreugd" zei Samira met haar engelachtige stem..."samira...je bent te goed voor deze wereld...in tegenstelling tot bepaalde wezens" zei ....ik draaide mijn hoofd naar achteren om een glim van Samira's ogen te kunnen bemachtigen maar de twee vriendinnen hebben hun verhaal weer opgepakt bij waar ze gebleven waren. Langzamerhand naderen we Pipo's huis...ik zag hem al bij de voordeur klaar staan...en kwam onze richtig op.
"Hey Karim, alles kits achter de rits?..mijn moeder vroeg of je naar binnen wilde komen en koffie wilde drinken...maar je weet koffie is duur..." hij keek even achterom "en wie heb je allemaal in jou achterbank gedumpt?" vroeg hij quasi geinterseerd "damn...kijk voor je lelijkerd" zei mijn zusje "Sabah ino...lang niet gezien joh.....wanneer mag ik nou komen met die schapen? ik heb ze speciaal geimporteerd uit marokko voor jou...elke schaap uit hoeveel ik van je hou....van de zeven schapen heeft eentje het overleeft dus dat is een goed teken" "ik wil niet eens bij jou in jou buurt zijn laat staan met jouw trouwen...en geef die schapen maar aan je buurman...en alsjeblieft importeer de volgende keer een boerin van Marokko wil je?" " ik hou ook van jou Sabah ino...je weet ook elke keer zo goed je emoties te uiten dat ik er spontaan tranen van in mijn ogen krijg...." "wallah..hadden we maar beter het openbare vervoer kunnen nemen...dan maar een gammele trein...jarabi...hoe overleef ik dit!?" Zei mijn zusjePipo keek even naar links en zag Samira zitten "wees eens beleeft en stel me aan deze schoonheid voor" vroeg Pipo zichtbaar in de ban van haar schonheid "Nee doe ik niet...ze mag niet met vieze ouwe mannetjes praten!" "nou dat doe ik het zelf...ik ben Salah AKA (also known as) Pipo" stelde hij zich voor "aka levenloze, hopeloze, doelloze allochtoon" voegde mijn zusje er aan toe "Hoi, ik ben Samira" Ik kon er niets aan doen maar ik kreeg een steek van jaloerzie door mijn hart...ik keek achterom...ik wilde er zeker van zijn dat....dat wat?..ik weet het zelf niet meer...ik weet hoe Pipo is...het is mijn beste vriend...maar toch...het gevoel liet me niet los...ik zag zijn begeerde blikken naar Samira toe....hoe hij haar aankeek.
Ik keek vanuit de spiegel naar achter en zag mijn zusje naar me kijken...ze wist kennelijk wat er door me heen ging en gaf me ter geruststelling een knipoog....maar ik was alles behalve gerust gesteld....
Het is nu een week geleden dat wij naar Brussel zijn geweest , maar Karim is nog steeds niet bij gekomen van de voordurende spanning waarin hij zich toen bevond. was hij maar net als Pipo, recht voor zijn raap, maar zo is hij nou eenmaal niet in hem...dat spontane, Pipo liet al meteen blijken dat hij haar leuk vond maar uit Samira's reacties wist hij niet of hij daaruit wat concluderen...vond ze hem nou leuk of juist niet...Samira is gewoon lief tegenover iedereen...dat is nou wat hij zo leuk aan haar vond...nou oke....ze was ook buitengewoon mooi en trouwens Pipo weet van zijn verlieftheid af...hij heeft hem ook tips gegeven. Samira.....Als ze al mooi was met sluier hoe zou ze dan zijn zonder? vroeg hij zichzelf af. Karim hoorde in zijn gepieker niet dat zijn zusje op de deur klopte....klop...klop...klop...."uuuuh oh ja kom maar" zei hij nog half te dagdromen...."Zo hey...wat deed je allemaal joh?" vroeg zijn zusje argwanend....."gaat jou niets aan...maar hoe gaat het met mijn zusje?" vroeg ik...."Hey Karim....moet je luisteren...ik heb gemerkt dat het meneens is wat je voor Samira voelt....maar je moet nu in actie komen...jij bent niet de enige die haar leuk vindt, je hebt genoeg concurentie" zei zijn zusje serieus....Karim had een heftig gesprek met zijn zusje gehad over zijn toestand en wat hij zou moeten doen...ten eerste moest hij zijn levenstijl veranderen....niet meer uitgaan...niet drinken...niet roken(maar dit deed hij al) en hij moest bidden...dit meost hij allemaal doen wil hij ervoor zorgen dat ze hem enige aandacht schenkt.....maar wat bedoeld zijn zusje met concurentie? "Sabah...ken jij die jongens die in haar geintereseerd zijn?" vroeg ik uit nieuwsgierigheid....ik zag mijn zusje's gezicht veranderen...ze keek boos maar ook verdrietig, alsof ze iets wil zeggen maar ook niet en mijn zusje kennende voorspelt dit niet al te veel goeds..."wat is er...hallo?" vroeg ik..........."je zult mij niet geloven broertje..maar het is niet aan mij om het je te vertellen" zei ze...oke...dit snapt hij niet...waarom doet ze zo geheimzinnig, dit is hij niet van haar gewend..............
Karim denkt na....wat moet ik doen?!......hij vergeet heel even adem te halen....waardoor hij zich even licht voelde in zijn hoofd....wat doet ze toch met hem? Het is maar een meisje...oke een meisje dat hij nog nooit eerder heeft mogen ontmoeten.....maar zijn levenservaring ou hem eigenlijk op weg moeten helpen...hem advies geven....maar zijn hersenen laten hem ook vandaag in de steek....evenals die keer dat hij Samira in de stad zag winkelen.....in plaats om op haarafte gaan en met haargaan praten....groette hij haar met een knikje!!! hij kon zich wel voorzijn kop slaan...nee...voorzijn kop schieten...dat was beter...dat zou hem ook al die slapeloze nachten hebben bespaart....Samira....hij gaat slapen met haar naam en wordt wakker met haar gezicht nog op zijn netvlies.....nog nooit heeft hij zulke heftige gevoelens voor iemand gehad....nog nooit heeft een meisje zoveel emoties bij hem naarboven gebracht.....vaak heeft hij gewenst om die ene ontmoeting weer te mogen meemaken zodat hij het anders zou aanpakken...heel anders hij zou dan.......zijn telefoon haalt hem met een ruk terug naarde realiteit...."ja hallo? " ........"a sahbie....jij neemt echt droog je telefoon op man...whats up? ga je mee uit vandaag? lekker chillen...je weet toch...." het was Pipo die hem op wilde peppen....maardat lukt hem niet echt goed..."Ik weet niet man...ik heb geen zin...blijf denk ik thuis.." zei ik iets wat teneergeslagen "je gaat mee...ik haal je om 23.00 op oke...en zorg dat je klaar en opgetut ben...." zei zijn vriend " Oke..oke..ha..ha ik zorg wel dat ik op en top ben" en vraag me af of ik dit wel kan...de laatste tijd trekken feesten mij niet meer...en wat mij het meest verbaasd is dat ik niet meer geínterseerd ben in andere meisjes......."Karieeeeeeem etem!!!! nu!!!" dat wasdus overduidelijk mijn zusje dat kenbaarheel erg honger heeft...ik glimlachte en liep naar beneden de trap af....die geur!....die stem....mijn god Samira is hier!!
Hij twijfelt....moet hij naar binnen gaan of juist niet...hij heeft opeens geen honger...of wel...damn!!! wat moet ik doen?....voordat ik besef wat ik heb gedaan pak ik mijn gympen en glip naar buiten...frisse lucht....ik ga even een blokje om...ik zeg wel dat ik inneens besefte dat ik iets moet halen....mijn god...hoe lomp kan ik zijn...ik kan niet eens normaal functioneren als iets mij herinnerd aan haar...hij moet er iets aan doen...hij moet weten of zij ook iets voel hem voelt....hij vraagt direct haar hand bij haar ouders....desnoods vraagt hij haar bijde benen, het kan hem niets schelen....zijn telefoon haalt hem, zoals altijd, uit zijn getob..."hey...wat staar je zielig in de verte?" hoor ik Pipo zeggen "hoe weet je dat?" vraag ik...." als jou verstand eventjes goed zouden werken zou je zien dat ik hier al een tijdje sta.....tegenover jou joh dodo!!!" ...."O...ik zie je...ik kom" en ik zet mijn telefoon eer terug in mijn achterzak....."Hey...weet je wie ik geregeld heb?....die ene chick van vorige keer...weet je wel...die niet was af te slaan van je"...."not interested"zeg..bijna als vanzelfsprekend....ik moet niet van dat wijf....ze stalkte hem bijna 3 maanden lang.....het koste hem enorme moeite om haar duidelijk te maken dat hij niets van haar wil....ze gooide zich letterlijk voor zijn voeten....triest hoor...hij had bijna medelijden met haar...ik weet niet eens meer hoe ze heet.."Je mag haar hebben...ik heb mijn zinnen op iemand anders gezet.."zei ik "ben je ziek in je hoofd....een wijf die jou alles laat doen als je dat wil!?...sla je dat af!?....ik begrijp jou niet" zegt Pipo iets teleur gesteld ..."dan neem ik haar wel..." zegt Pipo
"hey...Karim...lekker ding"...nee toch...ohhh mijn god!! "probeer je mij te ontlopen ofzo?" hoorde ik een stem zeggen die ik het liefst uit me geheugen wil wissen. " wat is er?" zei ik droog..in de hoop dat ze weg zou gaan..."wat ik wil!...je weet wat ik wil Karim..speel maar niet de dombo." zei ze.....ik draaide me om en keek haar aan...allemachtig!..ik schrok me wild...op haar oogleden heeft ze een regenboog gesmeerd en haar lippen glinsteren in alle kleuren..dat het mij haast verblind " sorry uhhhh...wat is jou naam ook al weer?" zei ik...in de hoop dat ze op zou krassen...ze kwam dichterbij..."mmmm...je ruikt altijd zo lekker Kariem...wanneer mag ik je weer van dichtbij meemaken" zei ze op een quasi verleiderlijke stem....ik duwde haar van me af...maar ze kwam weer een stap dichterbij..."Karim...jij bent de enige jongen die mij afslaat....en daar hou ik niet van.." zei ze en ik rook duidelijk haar adem in mijn nek "Pipo heeft zijn portie gehad...maar jij?..ik begrijp jou nog steeds niet." zei ze "je hoeft mij ook niet te begrijpen...alsjeblieft...dump jou behoeftes ergens anders en laat mij met rust...wil je" zei ik en liep van haar vandaan...daar liep Pipo...."hey...waar ga je!!!" ik liep in een versnelde tempo naar hem toe "heeft ze je weer gevonden?" vroeg mijn vriend " tfoe a sahbi...ik wordt echt misselijk van haar!...al die shit op haar gezicht...ik begrijp niet dat je met dat naar bed kan gaan!!" vroeg ik aan Pipo "jongen...het is een kwestie van zoeken en mikken maar...en fantaseren dat jou droom vrouw in je armen is....echt..oefening baart kunst" zei Pipo " bah...ik ga denk ik over mijn nek" zei ik " hey...daar zijn ze...die chicks...bij de ingang...mijn god...ze zijn lekker!" zei Pipo verlekkerd ...ik zie alleen 2 meisjes die gehuld zijn in...ja...in wat...het lijken net catsuits...alleen hadden ze beter een kilo of 10 afvallen om net zo strak uit te zien als batgirl....ik rook hun parfum al vanaf hier " jongen Pipo...je kunt ze ook haarfijn uit zoeken hoor...maar denk maar niet dat ik opgezadeld wordt met een van die twee wannebe J.Lo's...en ik bied niemand te drinken aan...je staat er alleen voor vanavond" zei ik..en ik meende het....iemand heeft al mijn hart compleet veroverd en niemand kon tegen haar op...Samira....hoe zoet klinkt haar naam als ik het in gedachten uitspreek...ik verlang naar de dag dat ik haar mijn vrouw mag noemen....dan pas ben ik gelukkig....luid gegiegel onderbreken mijn heerlijke gedachten over mijn prinses....in plaats van samira zie ik twee huppelende....op gepuschte borsten...die snakken naar frisse lucht...ze kijken ons allebei vragend aan...in de hoop uit genodigt te worden.." hey pipo....there all yours amigo...have fun...ha..ha.." zei ik en probeerde rechtsomkeer te maken " jij blijft hier!!! eentje voor jou eentje voor mij...comprende!"....shit....en nu....als ze maar niets van mij verwacht....ik hoef niets van haar...en ik wil niets van haar..."dag dames...dit is Karim...Karim...dit zijn Esma en wasiela.." stelde Pipo ons voor......damn...waar is hier de nooduitgang!!!.....iets in mij zei dat ik moest om kijken...dus draaide ik mijn hoofd om....ik zag een auto voorbij gaan....er zat een meisje in...ze keek me aan.....Esma of Wasiela kwa mijn kant op en klom haast op me....het meisje in de auto keek nog steeds....wie is zij?...shit!?....Samira!!!
" hey man...waar ben je met jouw hersens man?" zei Pipo "je weet....je hebt mijn avond en nacht compleet bederft...." zei hij nog boos van de vorige avond " Pipo...je hebt toch gekregen wat je wilde....je hebt niet een maar twee barbies aan de haak geslagen..." zei ik " Die Samira heeft jou totaal veroverd he?" zei Pipo opeens...."Man...vergeet haar!...ze is toch al...oh shit!" Pipo stopte abrupt...hij keek me verschrikt aan "Wat is er!?...wat wilde je zeggen" vroeg ik wanhopig, ik wist niet wat ik verwachten moest....wat wil hij zeggen verdomme!!!! " Pipo...je bent mijn beste vriend...kom op nou vertel het...wallah...dit is marteling!" probeerde ik nog "vraag het je zusje...zei weet het ook.." zei hij .....mijn zusje...wat weet zei hier vanaf?...was dat wat ze die ene keer wilde vertellen....mijn god...dat was ik helemaal vergeten....
Shit....alles gaat klote vandaag! een tentamen naar de hel...ik kon er gewoon niet met mijn gedachten erbij blijven. Ik denk aan wat mijn zusje vertelde...ik voel mijn ogen nog vochtig worden.....ik knars mijn tanden...ik kan er niet tegen...ik knak mijn vingers...."Hey maat....hoe was het gegaan?" vroeg Pipo...wie anders...ik kijk hem niet begrijpend aan "Jou tentamen...damn...is het zo flexx gegaan" lachte hij en gaf me een stomp op mijn schouder als wijze van troost..."heeft ze het verteld?" Pipo kijk me aan...shit...niet huilen...hij kijkt me nog steeds aan....ik wendt me gezicht af....ik kijk naar de hemel...en smeek Allah....ja Rabi waarom het meisje waar ik van hou....waarom?!..."waarom zei je het niet eerder...dan had ik misschien..." zei ik vechtend tegen mijn tranen "ach man....ik ken jou langer dan vandaag...ik zag meteen dat je verkikkerd was op haar" zei Pipo "eigenlijk had ik gehoopt dat je vanzelf zo afkikken van haar...maar je bent verslaaft aan haar jongen" Zei Pipo...en ik realiseer me nu pas wat een beste vriend ik heb...dat we het zolang met elkaar hebben volggehouden...hoe kon ik aan hem twijfelen..."wat moet ik nu doen?" vraag ik wanhopig...."praat vanavond met je zusje" zei Pipo...
Na een uur te hebben gesproken met mijn zusje kreeg ik Samira's telefoonnummer..."ik vertrouw je...ik heb er heel lang over gedaan voor ik haar kon overhalen dat je het serieus meent" zei mijn zusje "als je mij alleen maar het vermoede wekt dat je haar belazerd dan...." ze maakt een wurg gebaar met haar handen en ik lach...ik geef haar een flinke omhelzing en loop terug naar mijn kamer....doe de deur dicht...ik staar een tijdje naar Samira's nummer...hoe vaak had hij naar dit moment geleefd...hoe vaak heeft hij geoefend wat hij tegen zou zeggen...en nu puntje bij paaltje komt durft hij niet meer "oke...gewoon haar nummer intoetsen en wachten op haar stem..." moedigd hij zichzelf aan.......toeeeeeeeet....toeeeeeeeeeeet...."met Samira..." hoor ik aan de andere kant....Jezus....shit......allemachtig....ik schraap mijn keel "samira? met Karim....stoor ik?" vroeg ik zachtjes "Nee hoor Karim...ha...je stoort niet" zei ze verlegen....ze sprak mijn naam uit!!!..."Hoe gaat het Samira? " vroeg ik schor van alle emoties "ach...je weet...ben moe...maar el hamdoe lillah...hoe gaat het met jou?"....ze vraagt hoe het met mij gaat....weet ze dan niet dat ik bijna over mijn nek ga van de zenuwen..."Nu ik je eindelijk gesproken heb gaat het uitstekend Samira" zei uit de grond van mijn hart....het werd stil aan de andere kant..."Samira?" "ja Karim.." " Hoe is het zo gekomen.....
TRINGGGGGGGGGGG!!!! O god die wekker...aaahhhhh....heerlijk geslapen...na dagen....ik hoor nog steeds haar stem "is goed Karim....morgen om twaalf uur" zei ze als afsluiting van hun telefoon gesprek die oneindig leek te duren.....Samira was diegene die opmerkte dat het al 3 uur in de nacht was....ik?...het kon mij niets schelen...ik had het niet eens gemerkt...voor mij apart gingen verder tot de volgende morgen.....Ik rek me even helemaal uit....en zoek met mijn tenen onder mijn bed in de hoop dat mijn pantoffels ergens liggen....ik heb eentje...hebbes...de volgende...ik doe mijn schirt aan en kijk naar de klok 9.30 geeft hij aan....genoeg om op en top voor Samira te verscheinen.....ik moet vandaag eigenlijk trainen....maar ik kan wel een training missen op zaterdag middag....mijn zusje is ook wakker....ik hoor Heaven Help van Angie stone uit haar kamer komen...dat liedje draait ze vaak....en het lijkt als of ze het over mij zing....ach...alles is toch zo mooi!!! Ik loop de trap naar beneden...ik zie mijn moeder nog slaap dronken haar weg zoeken naar het koffie zetapparaat...ik loop naar haar toe "sba7 el gir a jemma ino" en geef haar een stevige kus op haar voorhoofd....ze kijkt me verwart aan " a mie....heb ik een fase gemist...of verbeeld ik het me maar" zei ze een beetje ongemakkelijk...."Nee....dat heb je verdient" zei ik en liep naar de douche
Daar kwam ze aan lopen....het liefst wil ik hier blijven staan en haar van deze afstand bezichtigen...ze droeg een lange zwarte vest...donkerbruine broek en dezelfde kleur hoofddoek..en haar ogen zag ik van ver glinsteren .....ze glimlacht lief verlegen...ik loop haar tegemoed....ik was hier bijna een uur van te voren.....ik wilde niets van haar missen..."salaam Karim....sorry dat ik later kwam.."zei ze verontschuldigde ze zich" het maakt niets uit.....ik begrijp het..Je ziet er beeldschoon uit" zei ik....ik kon het niet laten...ik moest het zeggen "dank je...je ziet er ook leuk uit" zei ze verlegen....."wat wil je gaan doen?" vroeg ik haar "hoe laat moet je thuis zijn?" vroeg ik er meteen achteraan "19.00 uiterlijk...Karim?" zei ze en keek me vragend aan "kunnen we ergens gaan waar het een beetje rustig is.." vroeg ze.....tot jouw dienst mijn schone...lieve...allermooiste.....samira
''Samira...alsjeblieft....wil jij het mij vertellen?" ik keek Samira aan...maar zij sloeg haar mooie ogen neer..."Karim...je weet wat er is gebeurd toch...." ze keek me smekend aan.."ik wil het van jou horen ....jou versie van het verhaal" zei ik "oke...." voor ze begon haalde ze even diep adem "ik was 17.....ik kwam zoals gewoonlijk uit school en ging meteen naar mijn kamer.....meestal waren mijn ouders thuis....maar ik zag niemand...ik weet nog dat de telefoon beneden ging.....ik gooide mijn tas neer en snelde naar beneden....toen ik de hoorn opnam hoorde ik iemand hard ademhalen...ik vroeg nog wie er was maar er kwam maar geen antwoord...." ze zweeg even en ik zag dat er een traan over haar wang liep......ik rijkte naar haar en veeg de traan weg...ze keek op en glimlachte zachtjes....ze zuchte diep en vervolgde haar verhaal..." toen ik net de hoorn erop wilde leggen hoorde ik een zware stem mijn naam roepen.....ik herkende die stem uit duizende....het was Jamal....een neef die mij stalkte al vanaf mijn twaalfde.....hij heeft van alles geprobeerd om mij zover te krijgen om hem te trouwen....hij heeft zelfs geruchten verpreid dat ik met hem...." ze stopte...ik zag dat ze moeite had om het te vertellen " ik weet wat je bedoelt Samira.....je hoeft het niet te zeggen...."
Samira knikte dankbaar en vervolgde haar verhaal " niets lukte om mij of mijn ouders over te halen.....hoe durft hij te bellen dacht ik nog....ik wilde hem even de les lezen toen hij plotseling zei ' Samira.....ik krijg je in dit leven of de volgende.....en ik doe er alles voor....ik moord er zelfs voor....je houd toch van je ouders Samira....of niet?' en toen lachte hij, hij gierde het uit....Karim... je wil niet weten hoe bang ik was....nog nooit was angst mij meester geweest...." ik voelde haar rillen....als ik wist wie die gozer zou ik hem eigenhandig zijn nek omdraaien.....ik balde zonder dat ik het wist mijn vuist en mijn knokkels werden spierwit.....Samira ging verder.....

Ik liep over straat....het is een week geleden dat samira mijn haar verhaal vertelde......en nog steeds, elke keer als ik eraan denk jeuken mijn handen...en worden mijn ogen vochtig. Hij moet even er tussen uit....dus heeft hij Pipo gebeld om uit te gaan.

******************************

Samira gaat verder: “Ik voelde alleen maar haat Karim...alleen haat voor deze vent die mij bedreigde met het liefste wat ik bezit...ik heb de hoorn erop gegooit....en ik rende naar mijn kamer. Ik was een paar weken helemaal van slag....hij klonk zo gemeen...en ik weet ook dat hij elke woord meende” samira slikte even...en het liefste had ik haar in mijn armen genomen om nooit los te laten....ze ging verder..” op een ochtend ging ik naar school want ik moest al vroeg aanwezig zijn....ik hoorde plotseling getoeter achter me....maar ik reageerde daar niet op...en liep gauw verder....het getoeter wilde maar niet ophouden, dus keek ik om. Ik zag een bos krullend haar en mijn adem stokte in mijn keel....Jamal!!! ik keek om me heen...maar zag niemand die me bekend voorkwam....ik dacht nog, het is mijn neef hij kan me toch niets ernstigs aandoen.....hij stapte uit en liep op mij af.....hij zei “Samira...luister.....het maakt mij niet uit of wij op straat staan...ik wil praten...met jou...nu!!!” hij schreewde het bijna uit....”ik wist niet wat ik moest doen, dus ik bleef gewoon lullig staan” ze keek me aan....tranen liepen over haar wangen en ik veegde ze automatisch weg met vingers....ze ging verder “ Hij greep me vast en kneep in mijn arm....als je schreewt of tegensputtert zal je wat beleven...jij bent van mij...alleen van mij.....en toen Karim...voor dat ik het in de gaten had begon ik zo hart te schreewen dat mijn keel ervan pijn deed” ze stopte even...ze nam een slokje drinken en ging verder “ het kon me niets schelen Karim...echt niet...ik wilde wat doen en dat was het enige wat in macht stond....maar mijn redding was jouw beste vriend” “ Ik keek verschrikt op... “ Pipo...je bedoeld Salah...was hij jouw redding??” “Ja karim...Salah...niemand liep op straat...ik zag hem niet eens maar hij stond er ineens....hij vroeg mij wat er aan de hand was....ik zei hem dat Jamal me lastig viel....” “Jamal keek mij vernietigend aan....jij bent nog niet van me af samira....nog lang niet....en jij mijn vriend....en Jamal keek Salah aan.....je hebt geluk mijn vriend...toen zei Salah: sorry...maar ik ben je vriend niet...en als je haar nog langer lastig valt...dan merk je wat voor vriend ik van je ben..” “ Jamal lachte op zijn gemene manier en vertrok.....Karim...ik ben zo bang voor hem...."

*******************************
“En?.....”vroeg mijn zusje “wat moet ik zonder jou hebben gedaan...ik denk dat ik gek zou worden....ik kon het gewoon niet...ik wist niet hoe ik haar het beste kon benaderen zonder haar te beledigen....ik voel het....ik hou van haar” ik schrok een beetje van mezelf....nog nooit heb ik iemand verteld dat ik van haar hou, mijn zusje en mijn moeder uitgezonderd “ Ik weet het broertje....nou ga maar gauw naar die bejaarde aap van een Pipo” zei ze lachend en liep naar haar eigen kamer....ik hoorde “enya” door de boxen gammelen van mijn zusje....ze houd van dat soort muziek...Ze heeft ook cd’s van “Jewel” en “Dido”... ik hou meer van R&B en soms luister ik naar van die oude berberse muziek...bijv. Ithren....vooral dat liedje “ajema ino” vindt ik echt tof....van wat voor muziek zal Samira houden....o schit...Pipo zal zo wel komen...het is bijna elf uur...ik pak snel een licht blauw gebleken spijkerbroek...met een zelfde kleur spijkerjas...daaronder heb ik een rode schirt....onder mijn broek draag ik rode puma gympen....en op mijn hoofd zet ik een witte muts...ik spuit een beetje “A man” van Thierry Mugler op en klaar is Karim...”whieet whieeuw!! toe maar hoor...je ziet er echt top uit hoor broertje” hoorde ik mijn zusje roepen...”Pipo ziet er ook leuk uit....maar het blijft een idioot....hij zit al vol met smart te wachten op jou...nou veel plezier...en...geen gekke dingen doen he?”zei mijn zusje en zwaaide “nee hoor...geen haar op mijn hoofd die daar aan zal denken!!” zei ik...en ik meende het...”Hey kamaraad....waar was je man....waar is Sabah? Op haar kamer?....wacht ik kom zo...moet m’n vrouw even groeten” zei hij en liep naar de kamer van mijn zusje....”Opdonderen!!!! wat wil je van me? Wat!? Van me leven niet..........met jou? Is goed...als pasen en pinksteren op de zelfde dag vallen ga ik met jou uit....goed?....nou doeiii....en doe de deur achter je reet dicht..wil je!!! “ hoorde ik mijn zusje vanuit haar kamer ...daar was Pipo “Ze heeft haar hart op haar tong...en daarom hou ik zo van haar..” lacht Pipo......en zo vervolgen wij onze weg.
Pipo en ik liepen op de Lijnbaan...eigenlijk een beetje doelloos...we naderen de koopgoot..."Pipo.." zei ik..."jeahhh...whatzz up Karim" ik keek Pipo aan " waarom zei je me niets over die vent die Samira lastig viel?" vroeg ik...het werd even stil "Karim...moet je luisteren....ik weet hoeveel je om haar geeft en ik wilde je geen naar gevoel bezorgen..." zei Pipo...."heeft hij haar veel pijn gedaan?" vroeg ik Pipo.....ik werd misselijk bij de gedachte dat die klootzak met zijn vingers aan mijn Samira zat...."nou...echt aangenaam was het voor haar niet" zei Pipo...."hey Salah....bedankt " zei ik oprecht ik, was mijn beste vriend echt dankbaar....Pipo keek mij een beetje vragend aan..."ajow...je zei Salah....maruhh is goed joh...wie aan het liefje van mijn matty komt komt aan mij" en hij gaf me een stomp op mijn schouders.....ik stompte hem terug....plotseling greep Pipo me bij mijn kraag...."hey...ik ben je oom ja" zei hij....ik weet nog dat we dat vroeger altijd zeiden zodat we daarna altijd in een stoeipartij eindigden....zo ook nu....midden in de stad stonden twee volwassenen te stoeien....maar het boeide ons niet...mensen boeide ons niet......"zeg genade.....zeg het..." hoorde ik Pipo zeggen die me in een wurggreep had en ook niet van plan was om z'n greep te verminderen..."nooit!!! " zei ik....ik zag een paar verbaasde gezichten van een aantal voorbij gangers en getuigen waren van onze "gevecht"......"oke...zeg...oom Salah dan" probeerde Pipo nog een keer...."Oke....je krijgt 1 euro van mij" zei ik "oke....is goed...geef nu" zei Pipo...hij liet me los en ik moest even een paar keer diep ademhalen....ik greep naar mijn zakken en gaf Pipo zijn welverdiende euro...."Ha...ik ben rijk mijn vriend...rijk!!!" zei Pipo keihard....."hey even serieus...waar gaan we heen...ik trakteer" zei Pipo..."wajaow...dat laat ik me niet nog een keer aanbieden" lachte ik...." kom we gaan wat drinken in CoCo" stelde Pipo en ik stemde toe....
Het was best druk....ik ging alvast aan de bar zitten terwijl Pipo ging bestellen....hij weet al wat ik altijd neem....bitterlemon met extra citroenschijfje.....ik moet eerlijk toegeven dat ik me zelf ook soms heb vergrepen aan de Bacot'jes...maar dat ligt achter me...no alcohol for me....ik keek om me heen....ik zag veel mensen, voornamelijk Marokkanen....sommigen ken ik vaag en anderen groet ik wel een of ken ik van gezicht....ik zocht Pipo en ik zag hem kletsen met een indisch meisje.....ik wenkte hem.....hij keek mijn kant op en gebaarde dat hij zo kwam.....opeens zag ik Pipo's gezicht verstrakken...hij keek naar een man die op zijn beurt ook naar Pipo bleef staren....ik weet niet wat hier aan de hand was maar deze spanning ken ik....dit betekend dat het niet goed gaat.....ik zag die man in een versnelde tempo op Pipo afkwam....Pipo zei wat tegen het meisje en het meisje liep snel weg.....mijn beste vriend rechtte zijn schouders....dit ken ik....shit!!! hij gaat vechten.....maar who the hell is die vent....het kan me niet schelen....ik ren naar hem toe.......daarna ging alles zo snel..............
Ik weet nog dat Pipo nog vroeg wat die vent zijn probleem was....maar die gozer was niet voor rede vatbaar.....ik heb veel gezien...maar dit!?
In een mum van tijd regende het vuisten en vloog de ene kick naar de ander....en ik slingerde een beetje tussen die twee....pffff....wat was die Pipo sterk als hij boos is joh....het duurde even voordat ik hem een beetje in toom had gehouden maar het ging nog maar net....maar die andere vent was ook niet zwak.....het leek zelfs alsof hij ervan genoot....gekke, rare gozer....vanwaar kent Pipo hem??....en boven alles....waar ging deze ruzie over????
Blijkbaar heeft iemand alarm geslagen en waren er ineens mannetjes bij ons die net klerenkasten leken......en er werd ons "vriendelijk" verzocht om naar buiten te gaan......."jallah Pipo....laat je niet opfokken...jallah ana7 (kom we gaan)" ik zag Pipo nog met z'n ogen zoeken naar die vent...maar die was verdwenen in het niets "klotelijer.....wallah....volgende keer schiet ik hem neer!!!....tfoe!!!" en Pipo schopte tegen de muur "de muur heeft je niets gedaan jongen" zei ik....."vertel me nou eens wie dat was" vroeg ik "Weet je dat niet!?" keek Pipo me met grote ogen aan "dat is die klote neef van jou lief...Karim" zei Pipo........was dat Jamal????? ik hoorde Pipo niet meer....was dat die klootzak waarvoor MIJN Samira zo bang voor was.....hij was zo dichtbij...had ik het geweten Ja RABI!!!.....verdomme!!!
Pipo stootte me aan...."Hey dodo...hallo....ik zei wanneer ga je haar hand vragen??" vroeg mijn vriend "wat...wiens tand!?" vroeg ik...niet wetend waarop hij doelde..."TAND!!!! Hand joh sukkel...hand!!...wanneer ga je haar hand vragen" herhaalde pipo zijn vraag "O" zei ik...en haat wat ik voelde verdween als sneeuw voor de zon en maakte plaats voor onvoorstelbare liefde...met vlinders en al..."ik wil het eerst met haar over hebben.....maar wat mij betreft mag het vandaag....trouwfeest en al" lachte ik "ja ja....en de huwelijksnacht daar achter aan jek...ejamschoem" zei Pipo en ik stompte hem op zijn schouders
"maar even serieus....waarom was hij zo boos op jou?" vroeg ik "wie?.......O hij!!!.....natuurlijk van die ene keer....hij denkt zeker dat ik wat met haar heb ofzo" zei Pipo "Ik weet niet wat hij samira heeft aangedaan...maar zij was behoorlijk van steek....en volgens mij is hij meneens" zei Pipo
"weet je Pipo....ik wil klaarheid in deze shitzaak.....wat wil hij van haar???" zei ik "Ik denk hetzelfde als wat jij wil van haar mijn vriend" zei Pipo

Drie maanden later
==============

Ik loop door de Jan van avennestraat......ik ben van plan om vandaag (vrijdag) in moskee te bidden. Ik heb mijn laatste college gehad.......en ik zou, als ik snel was, op tijd komen voor het dhorgebed. Ik loop sneller, nu loop ik door de Graaf Florisstraat.....ik loop langs de sloot en ik zie dat de tram eraan komt.....ik neem even een sprint want ik wil hem natuurlijk niet laten gaan. Pfffffff....net op tijd....ik zit altijd voor....achter in de tram zitten alleen herriemakers. "goede middag meneer, mag ik uw vervoersbewijs zien alstublieft" ik kijk op.....een roogharige jongen kijkt me een beetje onzeker aan....hmmm, denk ik, zeker pas in dienst "ja hoor....heeft u even....kijk...hier heeft u hem" zei ik en ik liet mijn ov zien...."ja hoor...k heb hem gezien" zegt de rooie en loopt naar z'n collega. Ik kijk naar buiten en hou mijn rugtas voor me.....het is koud geworden......ik zie dat een paar oudere mannen binnenkomen en hebben naar mijn idee hetzelfde voor als ik. Nog 1 halte en dan ben ik er............

Ik heb heerlijk gebeden.....het voelt net als ik in een andere wereld verkeer.....ik bad nooit....alleen in Ramadan en dan zelf nog niet elke dag 5 keer. Het veranderde toen samira een keer opstond "wat ga je doen?" vroeg ik "bidden Karim....het is el3asr" zei ze en keek me niet begrijpend aan "bid jij niet Karim?" vroeg ze direct "emmmm....ik...ik...tja....ik weet niet hoe" zei ik en kon wel door de grond zakken....ik schaamde me dood..."je weet niet hoe?....maar Karim toch....er zijn zat boeken....en jou zusje bid toch ook?" zei ze.....ze keek me aan met haar dodelijke ogen die mij diep in me hart hebben geschoten.."Ik beloof je samira dat ik het ga leren" zei ik "nee Karim....niet voor mij...maar voor jezelf....hoe ga je het straks verantwoorden aan Allah swt...zeg je dan...tja ik kon het niet" zei ze.....zo!!! die was raak!!! ze keek me nog steeds aan "Samira...doe me een lol en kijk niet zo naar me" vroeg ik "hahaha...hoe moet ik dan kijken? scheel?" zei ze lachend "zelf als je scheel kijkt ben je beeldschoon" zei ik serieus waardoor Samira zich geen houding weet aan te nemen..."Karim....ik ga bidden...tot zo" zei ze en vluchte de woonkamer in.....

Twee weken later
=============

Ik lig op mijn bed....en denk aan Samira....het moment dat ik voorstelde om haar hand te vragen....."en je school dan??" vroeg ze een beetje zenuwachtig "lieverd....het is mijn laatste jaar....dat zal geen probleem zijn" zei ik en keek haar aan.........ik had met haar afgesproken in de stad.....en we zaten nu in een eethuisje....lekker knus....alhoewel ik mijn bloed luid en duidelijk hoorde stromen door mijn lichaam.....en ik kon mijn voet maar niet stil krijgen.......Samira keek om haar heen....ze was ook zenuwachtig.....ze schoof haar hoofddoek iets naar achter waardoor haar mooie ogen nog meer tot uiting kwamen....haar blik stopte bij mij....ze knipperde en lachte haar prachtige tanden bloot...."Samira....ik hou van je..." zo het is eruit voor dat ik het wist....ik schrok er zelf van....."wat? wat zei je Karim?" vroeg ze bijna smeekend "Samira....ik hou elke seconde van de dag meer van je....dat moet je nu wel weten....en door je hand te vragen wil ik bewijzen dat ik met jou oud wil worden" zei ik uit de grond van mijn hart......"samira.....zeg alsjeblieft iets" vroe ik "ik hou ook van jou en wil ook met jou oud worden" zei ze en ik zag haar egale huidje op haar wangen roze kleurden.....dit maakte haar nog mooier..."JAAAAAAAAAAAAHHHH....." zei ik hardop....het kon me niets schelen dat iedereen naar ons keek "gekkie stil nou hahaha" zei Samira "Stil!!! helemaal niet....iedereen moet weten dat jij mijn vrouw wordt!!!!" zei ik en mijn hart liep over van liefde voor deze bloedmooie vrouw.......mijn vrouw....ja Rabi schoekran!!!!!!!!!!
4 weken voor de bruiloft
================
"Jemma.....deze pak zit veel te strak man....doe die lichte maar" zei Pipo ...."en deze Kar...zit deze goed....kijk naar mijn armen"vroeg hij keurend .......ik was er met mijn gedachten niet bij...ik dacht aan Samira die nu met mijn zusje en Samira's moeder haar trouwjurk aan het zoeken is....met haar mooie figuur dat ik straks mag vasthouden..."HALLOOOO!!.......ik heb nu ongeveer 3 pakken gepast asa7bi" klaagde Pipo "oke...kom we gaan naar HE....voor een zwarte shirt" zei ik......ik hoor mijn telefoon afgaan......het is zeker Sabah...die iets wil weten ofzo....ik kijk op mijn scherm en er staat een anoniem nummer op.....wie zou dat zijn???...."hallo..salamoe3aleikom........" zei ik.......ik hoor niets aan de andere lijn..."hallo!?" vroeg ik nog een keer "Yek......jij bent dus die gast die Samira van mij probeerd te ontnemen??....je zult er spijt van krijgen....en ik maak geen grappen mijn vriend" tuuuuut tuuuuut......voordat ik iets kon zeggen had hij al neergelegd.......KLOOTZAK!? vuile teringlijer.....hoe is hij in godsnaam aan mij telefoon gekomen!!!! "hey man.....wat is er?? wie was dat??" vroeg Pipo bezorgd..........ik kijk Pipo aan......"nee....zeg alsjeblieft dat hij het niet was!?" zei Pipo.....het kon niemand anders zijn.........ik zag Pipo's gezicht verzuren "nee Pipo....je bent mijn beste vriend....doe geen gekke dingen.....doe het voor mij, anders voor Sabah" zei ik.....en blijkbaar heb ik een gevoelige snaar geraakt want hij knikt...."wallah.....als die vent ooit aan mijn familie komt....dus aan Sabah, Samira of wie dan ook....dan slacht ik hem" zei Pipo met haat in zijn ogen die ik niet kon beschrijven......zo intens....maar hoe erg de haat tussen ons en die neef was.....nooit had ik durfen hopen dat het zo zou eindigen....nooit......
Ik ben bijna vergeten te ademhalen.....daar kwam
Samira....alleen....want ze is nu wettelijk MIJN vrouw....alhoewel het wel gek is.....we mogen nu eindelijk alles doen wat voor een man en vrouw is toegestaan in een huwelijk......we hebben afgesproken...ze stap in mijn auto...."krijg ik niets van je schat?" vroeg ik plagerig.....ik weet dat ze hier niet van houd...."nou! Karim..." zei ze....."nou....dan doe ik het" en ik boog naar voren en gaf haar een kus op haar lippen..."zo!!!" lachte ik...."Karim.....gekkie" was het enige wat ze zei....."waar zullen we heen gaan......wat vind je van Scheveningen?" vroeg ik en ik keek haar aan..."oke lieverd....is goed" zei ze en mijn hard sloeg een slag over "zeg het nog eens een keer" smeekte ik "wat? .......lieverd, lieverd, lieverd, lieverd, lieverd, lie...." voor ze het kon afmaken boog ik nog een keer naar voren en kuste haar weer...."hoe vaak wil je dat vandaag nog doen?" vroeg ze met een verlegen lach "wat is het limiet?" lachte ik "vooruit rijden jij!!!" lachte ze

Het waaide wel hard in scheveningen.....we hebben gegeten en iets gedronken, toen Samira voorstelde een strandwandeling te maken....daar zeg ik geen nee op....we praten over alles en nog wat....ik weet dat Samira 3 kinderen wilde inscha Allah en ik wilde dat ook.....we praten over waar we op huwelijksreis zouden gaan enz....ik keek opzij......naar haar....haar ogen....haar lippen.....opeens stopte ik...en ze deed hetzelfde.......we stonden tegenover elkaar.....er was niemand om ons heen te zien....in ieder geval zag ik niemand alleen Samira.....ze keek me aan.....en ik voelde de spanning....ik deed een stap naar voren...en nog een.....todat ik haar lichaam de mijne raakte...ze sloeg haar ogen neer....ik bracht met mijn hand haar kin weer omhoog, waardoor ik oog in oog stond met een 2 stel prachtogen.....en ik boog iets naar voren omdat ik langer was als Samira en voordat ik het wist raakten mijn lippen die van haar aan....zo zacht.....alles leek stil te staan....de koude wind voelde ik niet meer....ik voelde haar lippen iets van elkaar gaan....zo zoet....ik heb wel eerder gezoend maar dit was zo puur en hallal.....en ik hield haar nog steviger rond haar middel en zij had haar bijde handen op mijn borst......"ik hou van je" fluisterde ik in haar oor....."voor altijd, jij bent mijn wederhelft....ik hou van je" zei ik zacht.......ze keek op.....ik zag tranen in haar ogen..."heb ik iets verkeerds gezegd!!" zei ik geschrokt......"nee Karim....je zei juist alles zoals ik het altijd heb gewild.....en ik hou ook van jou" zei ze....en ze rustte met haar gezicht tegen mijn borst.......als ik maar had geweten wat er op ons te wachten stond...........

De dag:
----------
Gister was haar henna dag.....mijn zusje was nog stiekem geweest.....het is traditie dat de Familie van de bruidegom pas de bruid zien als ze haar gaan "halen".....maar Sabah was zo nieuwschierig dat ze zich er niets van aantrok...."dus je wilt geen feest vieren bij je broer....yek waga tejem" zei ik "ach lieve broer....ik blijf even maar" zei ze "wie brengt je dan" vroeg ik ...."ik breng en haal haar persoonlijk....anders gaat ze niet" hoorde ik een zware stem achter mij "hey sa7bi....waar was je man...ik heb je nog proberen te bellen man" zei ik...blij hem weer te zien...."a joh...je weet toch....mijn beste vriend gaat trouwen....ik moet er op en top uit zien....naar de kapper en zo....en die zjelebba heb ik nog moeten ophalen...pffff...een hele gedoe hoor....het is maar dat ik je mag" zei Pipo en gaf me een stomp..."hey....watch the Armani pak mattie" grappte ik en stompte hem terug...."heb je even Sabah" zei hij tegen mijn zusje en sprong op mijn nek zodat ik haast achterover viel....ik kon net een van zijn benen pakken en begon te trekken...."ahhhhh.....mijn been!!!" schreeuwde hij "geef niet....je hebt er twee" zei ik "Genade....zeg genade Pipo" "oke oke oke....genaaaaaaaadeee" riep hij en ik liet hem los "weet je....je hebt geluk dat je de bruidegom bent en dat ik Samira mag anders had je geen voortanden meer" zei Pipo "zijn de kleuters uitgestoeid....mijn god....en dan moet ik me voorstellen dat deze gek gaat trouwen....my god" zei Sabah en sloeg haar ogen ten hemel........Pipo sloeg een arm om haar heen..."kom liefieee....gaan we naar onze liefdesnest..." ze Pipo "pipo.....wil je jouw auto nog heelhuids halen of niet" zei mijn zusje "oke oke oke....ya gataarlijk....je moet wel een beetje lief doen hoor wil je me mij trouwen" zei Pipo in een poging haar te treiteren "no comment" zei Sabah......."pfffffff....tekse7" zei Pipo en gaf mij een knipoog.."hey later bro" zei hij daarachteraan..........

Het is tijd....ik moet mijn bruid ophalen....iedereen is druk in de weer....mijn moeder heeft zich helemaal opgetut en mijn zusje heeft ongeveer 7 keer haar jurk verwisseld....ze heeft nu een een lichte creme achtige kleur avondjurk aan....haar haar had ze opgestoken in een hele mooie kapsel....ik had al opgemerkt dat Pipo niet van haar zijde was af te slaan....ik vond het grappig, want sabah deed niets anders dan op hem mopperen en nog eens mopperen maar hij bleef bij haar in de buurt....het zou me niets verbazen als het was zou worden tussen hen.....Pipo is veranderd de laatste tijd....hij heeft zelfs geen meisjes meer....dat verbaasd me nog steeds...maar ach....hij wordt er ook niet jonger op......ik zie mijn zusje mijn richting opkomen.."het is zover Karim....zit je pak goed" zei ze en ondertussen strijkte ze met haar hand over mijn pak....ik zag iets lopen over haar wang....het is een traan!?..."Sabah...wat is dat nou?" zei ik en keek haar aan...."ik ben trots op je broer....moge Allah jullie beschermen tegen het kwaad...ik hou van je Karim" zei ze en ze liet haar tranen lopen..."Amien, dank je zusje van me....dit is wat ik altijd heb gewenst Sabah....en ik hoop inscha Allah dat jouw wens eveneens uitkomt" en ik gaf haar een kus op haar wang...."Oke...we moetem gaan" hoorde ik mijn moeder......en zo vervolgde wij onze weg, in een gehuurde limo met erin alles wat je maar kon verzinnen, naar het huis van mijn Samira om haar op te halen...........

Aslaaaaaaaaaaaaatoeeeeeeee slaaaaaaaaaam 3laaaarasoela Allaaah...illaaaaaaaaa...zejillazaj sajedna mohammed....Allahm3eeeeeeek zjehed el3aaaaaaalieeee.....yoeeeeeeeeyoeeeeeeeoeeeey........zo ging het maar door totdat ik naast samira mocht gaan zitten....mijn god...wat is het benauwd.......ik heb het gevoel dat ik bijna moet stikken....het gevoel werd versterkd toen ik mijn bruidje zag.....Pipo voelde het en porrde zachtjes in mijn zij...."rustig a sa7bi....blijven ademhalen" zei hij fluisterend en ik hoorde hem gniffelen..."wacht maar tot jij gaat trouwen" fluisterde ik terug.....ik hoorde hem nog steeds gniffelen...nog een paar stappen en ik was bij mijn bruid.....ik kon haar mooi opgemaakte gezicht duidelijk zien....mijn god...ma scha Allah...dat ik dit mag meemaken...ik voel tranen achter mijn oogleden prikken...ik herstel mij snel....van mij word nu verwacht dat ik haar sluier af moet nemen....en dat doe ik dan ook....ze kijkt naar me op met haar mooie ogen...en nu moet ik haar op haar voorhoofd kussen....dat doe ik dan ook....."je mag gaan zitten a sa7bi...staar haar niet zo aan" fluisterde Pipo mij in mijn oor en ik volg zijn bevel op......een sessie foto's worden gemaakt....en vanaf het moment dat ik mijn huis vertrok werdt ik gevolgd door de camera...ik ben er gewend aan geraakt...."Hoe is het karim" vroeg samira en glimlachte.....DAMN!!...."Tja...hoe het gaat...ik ben de gelukkigste man van de wereld" zei ik en glimlachte terug naar haar "en hoe gaat het met jou lieverd" vroeg ik "Ach Samir.....zo mooi had ik het nooit durven dromen" zei ze verlegen......familieleden gingen omstebeurt op de foto...zo ook mijn zusje...mijn ouders...Pipo en een aantal vriendinnen van Samira....er werd ons gezegd dat we moesten staan....we kregen dadels dat we aan elkaar moesten geven....ik stikte er bijna in want ik weet dat Samira niet van dadels houd en nu werd ze gedwongen "wacht jij maar" zei ze nog quasie dreigend.....en ik kon mijn lach niet inhouden...ook sabah zag het en kon haar lach niet inhouden.....na de melk en taart...mocht ik haar eindelijk meenemen....ik hoorde snikken....Samira!?....ik zag tranen naar beneden glijden...."ach lieverd..." zei ik en strijkte ze weg met mijn vingers...ze keek op...."dank je schat...ik kan er niets aan doen...ze komen gewoon" zei ze verontschuldigend "laat ze maar gaan....het is niet niets..." zei ik en kneep even in haar zachte handjes...ze kneep even terug.....en zo gingen we de trap naar beneden.....naar de auto.......het was ontzettend druk....er waren veel mensen....we moesten nog een stukje lopen voor de auto.....opeens hoorde ik mensen gillen....schreeuwen..."Karim wat gebeurd er!" zei Samira....het antwoord blijf ik haar schuldig.....daar was haar neef....Jamal.....hij had iets in zijn had....ik weet niet wat het is....maar het glinsterde in het licht......"Je was van mij.....en je bent het nog steeds" zei hij...ik heb nog nooit van mijn leven zoveel haat gezien als in zijn ogen....ik voelde Samira's handen die de mijne stevig vast hielden...." Karieeeeeeeeeeeem....neeeeeeeeee" schreeuwde een bekende stem....
een oorverdovende knal maakte plaats voor het geschreeuw...wat is er gebeurd!?......Samira's hand was niet meer zo stevig..."kom lieverd...we gaan....Samira? Sami...." ze keek naar me "het spijt me..." zie samira en viel op de grond......Samira!!!! Samira!!!! wat is er in godsnaam gebeurd.....YA ALLAH!!!!...ik viel naast haar op de grond op mijn knieen..."samira.....kijk me aan....alsjeblieft" smeekte ik..."Karim....ik zag dit aankomen...............ik.....Karim...'k hou van je.....sorry...." zei ze naar ademhappend.......ik keek naar mijn handen.....bloed!!!...helder rood bloed.....tranen werden meester van mij....ze bleven stromen....Samira keek naar boven....."Aschaadoe ana laaaa illaha illa Allah..........wa anna Mohammeden ra.....soelaallahhh...." waren haar laatste woorden en werden vervolgd door een zicht..................."NEEEEEEEEEEEEEEEEEE......NEEEEEEEEEEEEEEEE.....!!!!! nee alsjeblieft wordt wakker...kijk me aan.....kom nou...kooom NOUUUUUUUU!!!!" ik was onder het bloed.......samira's bloed......ik stond op....ik was in trance.....ik werd automatisch bestuurd door mijn lichaam........daar was die klootzak.......hij glimlachte.....alsof hij een wedstrijd had gewonnen......"vuile moordennaar....." "ik had jou gewaarschuuwd......dit is jouw straf......" zei hij lachend.....voordat ik het in de gaten sprong ik op hem af......."KARIEEEEEEEEEMMM.....laaaaa...oemaaaaa!!!....hoorde ik in de verte....dat was Sabah.....en toen die knal.......hetzelfde als daarnet.....maar nu was het zo dichtbij .....Karim man....iemand... ambulance.....KARIEMMM..idioot...waarom!!" huilde Pipo....mijn beste vriend's gezich was beweekt van de tranen....ik ben moe....zo moe....."Pipo...laat me gaan...naar Samira"zei ik met veel moeite....ik was niet bang....ik wist wat er was gebeurd....maar ik voelde niets....ik was alleen moe...."nee....1 verloren ziel is genoeg...die klootzak....ik vermoord hem....ik vermoooooordd hem..." huilde mijn beste vriend "ik laat je niet gaan Karim...neeee!!" zei hij...ik hoorde alles nog maar heel zacht....maar wel duidelijk...."waar is Sabah?.." vroeg ik..."Sabah is flauwgevallen....ze zag 't gebeuren....Karim...blijf bij me.." schreeuwde Pipo nu...."zeg....zeg tegen sabah...dat ik haar lief heb....en ook tegen mijn ouders....en jij......Salah..." fluisterde ik nog maar "Nee Karim....ik wil het niet horen....." zei Pipo...."Salah.......jij trouwt met haar....." zei ik.......ik keek naar links....ik zag samira's hand.....haar jurk was nog steeds maagdelijk wit gebleven.....en haar gezicht even mooi.....het koste mij al mijn kracht maar ik kon net haar hand vast houden......"..Pipo....dank je wel voor alles...........Aschadoe ena la illaha..." "NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE.....KARIEMMMM....doe mij dit niet aan!!!" "illa allah....we ana Mohammeden rasoeloe allah" zei ik met mijn laatste adem.....ik was opgelucht.....ik hou haar hand vast.....en zucht......voor de allerlaatste keer......................

Aisha de dochter van de koopman

Er woonde eens in Fez een heel mooi meisje dat Aïcha heette. Haar vader was een rijke koopman in de stad. Daarom noemden de mensen haar Lalla Aïcha bent et-tajar (dochter van de koopman), om haar te onderscheiden van alle andere Aïcha's in Fez.

Lalla Aïcha bent et-tajar kwam elke morgen naar buiten op het terras om er de basilicum te begieten. Zij zorgde extra goed voor dit plantje omdat ze zo van de geur en de smaak ervan hield.

Op een morgen zag de zoon van de koning haar en hij vond haar mooi als de maan. Hij informeerde naar haar en hoorde dat zij Aïcha heette. De volgende ochtend riep hij haar dan ook zonder inleiding toe: "O Aïcha bent et-tajar! weet je wel hoeveel blaadjes er aan de basilicum zitten die je daar begiet?" Aïcha liet zich niet overdonderen en gaf geen krimp. Ze antwoordde meteen: "O sidi Mohammed, zoon van de koning! Jij die het boek van God bestudeerd hebt. weet je wel hoeveel sterren er aan de hemel staan, hoeveel vissen er in het water zijn en hoeveel punten er in de Koran staan?" De zoon van de koning was zo verbaasd over dit gevatte antwoord dat hij zo gauw niets wist te antwoorden. Daarom begon hij haar te bespieden om haar op een fout te betrappen, zodat hij de spot met haar zou kunnen drijven zoals zij met hem gespot had. En Aïcha, die niets vermoedde, ging rustig door om elke morgen het dakterras te beklimmen en haar basilicum te begieten. op een morgen zag de prins dat zij een schaal vol koekjes op de grond van het terras zette. Zij koos een koekje uit en al etend hield zij zich bezig met haar plantje. Een kruimeltje viel toen op haar mouw. Ze zette haar gietertje neer, nam het kruimeltje tussen haar vingers en stopte het in haar mond. De zoon van de koning zag alles en hield zich stil. Maar de volgende morgen kwam hij opeens te voorschijn op het terras en riep spottend uit: "O Aïcha bent et-tajar, weet je wel hoeveel blaadjes er aan de basilicum zitten die je daar begiet?" zij antwoordde: "O, Sidi Mohammed, zoon van de koning! Jij die het boek van God bestudeerd hebt. weet je wel hoeveel sterren er aan de hemel staan, hoeveel vissen er in het water zwemmen en hoeveel punten er in de Koran staan?, Toen kon hij zich niet inhouden en riep: "Gisteren was je zo uitgehongerd dat je een piepklein kruimeltje van je mouw hebt gepakt en opgegeten!" zij was stomverbaasd en begreep dat de koningszoon haar in de gaten hield. Zij ging hetzelfde doen. Zij bespiedde hem, volgde hem in de straat zonder dat hij het merkte en bespiedde hem uiteindelijk voor een winkeltje. Hij stond een granaatappel te proeven, toen een zaadje op de grond rolde. De zoon van de koning bukte zich, raapte het gevallen zaadje op en at het onbeschaamd op.

Mijn wraak zal zoet zijn, verheugde Aïcha zich. De volgende morgen begon het steekspel weer opnieuw.

"O Aïcha bent et-tajar!, weet je wel hoe veel blaadjes de basilicum heeft die je begiet?" "O sidi Mohammed, koningszoon! Je hebt het boek van God bestudeerd" ken je echter wel het aantal sterren aan de hemel, vissen in het water en punten in de Koran?" "Eergisteren was je zo uitgehongerd dat je een kruimeltje van je mouw hebt gepakt en opgegeten. " Aïcha antwoordde: "En jij, armste onder de armsten, jij hebt van de grond een granaatappelzaadje opgeraapt en het doorgeslikt!, De zoon van de koning werd heel boos. Hij had te maken met een sterke tegenstander, maar hij zwoer zichzelf de strijd te winnen. Hij dacht enkele dagen diep na en zon op wraak. op een morgen kwam hij een joodse koopman tegen die zijn ezel voortdreef, volgeladen met vis, terwijl hij luid riep : "vis te koop! verse vis te koop!" De prins kreeg een ingeving en stelde de koopman voor zijn vis en ezel aan hem te verkopen. Hij bood hem er zoveel geld voor dat de koopman er hem zijn kleren nog bij gaf. De koningszoon trok ze aan en ging met de ezel op weg naar het huis van Aïcha.

"Vis te koop, lekkere verse vis!," riep hij.

Maar daarop kwam Aïcha niet naar buiten. Daarom riep hij nog wat harder: Ik heb vis, verse vis! wie wil vis kopen? Het is niet duur!" Hij schreeuwde zo uit alle macht dat Aïcha uiteindelijk te voorschijn kwam. "Ja," zei ze, "hij ziet er wel fris uit, hoeveel wil je ervoor hebben?" Ik geef je al mijn vissen voor een klein kusje op je wang. " Aïcha aarzelde. Ze keek eens om zich heen en zag niemand. Niemand in de straat, niemand voor de ramen, noch op de terrassen.

Toen nam ze haar besluit en hield hem haar wang voor. De koningszoon gaf er een stevige kus op" gaf haar al zijn vissen en ging weg met blijdschap in het hart. Aïcha keerde naar huis terug en maakte een heerlijke feestelijke vismaaltijd klaar. De volgende morgen ging zij natuurlijk weer naar haar terras.

Toen de prins kwam keurde ze hem nauwelijks een blik waardig. Hij was zeer opgetogen en begon: "O Aïcha bent et-tajar..." Daarop begon het gebruikelijk woordenspel, maar toen riep de prins triomfantelijk: "Gisteren was ik viskoopman en op de wang van Aïcha heb ik een dikke kus gedrukt!" Aïcha werd woest bij het idee zo beetgenomen te zijn. Zij besloot hard terug te slaan en rende weg van het terras. Ze vroeg aan haar vader om zwarte verf voor haar te kopen. Een week lang smeerde zij elke morgen haar lichaam daarmee in en toen leek zij net een zwarte Afrikaanse vrouw. Daarop vroeg zè haar vader haar naar de slavenmarkt te brengen en haar te verkopen, maar zo duur dat alleen de prins haar zou kunnen betalen. Haar vader weigerde natuurlijk. Maar Aïcha drong zo lang en vastberaden aan, dat zij er uiteindelijk in slaagde hem te overtuigen. Daar moet wel bij verteld worden dat Aïcha's vader een grenzeloos vertrouwen had in de intelligentie en de scherpzinnigheid van zijn dochter. Hij nam haar dus mee naar de slavenmarkt en verkocht haar. Aan de zoon van de koning, zoals Aïcha hem nadrukkelijk gevraagd had.

Diezelfde avond werd Aïcha uitgenodigd in de kamer van sidi Mohammed. Zodra zij binnen was, deed zij net alsof zij thee ging zetten voor de koningszoon. Die liet zich verwennen en bewonderde zijn nieuwe slavin, die hem erg beviel. Zij reikte hem een glas aan" dat hij in één teug leegdronk. Als een plank viel hij op de divan neer en sliep in. want Aïcha had een sterk slaapmiddel in zijn glas gegoten! Toen nam zij uit haar wijde mouw een scheermes en schoor de helft van de prachtige baard van de jongeman af. vervolgens nam ze kool en maakte zijn oogleden zwart. Daarna smeerde zij een dikke laag rouge op zijn wangen en trok hem haar eigen kleren aan. Ze liet hem in diepe slaap achter en vluchtte" nadat ze om ongemerkt te kunnen ontsnappen de kleren van de prins had aangedaan.

De jongen sliep twee dagen achtereen. Toen hij wakker werd zochten zijn ogen de zwarte slavin die hij zo aardig vond maar er was niemand! Hij stond op en zag in de grote spiegel een schrikbarend beeld: hij was gekleed als vrouw, het gezicht buitensporig opgemaakt en het ergst van alles: de helft van zijn gezicht was baardeloos! En het was onmogelijk om de vrouw te vinden die dit alles zo geregeld had! Hij sloot zichzelf zeven da gen in zijn kamer op, de tijd die zijn baard nodig had weer aan te groeien en zwoer dat hij die slavin ter dood zou laten brengen onder de meest gruwelijke folteringen wanneer hij haar in handen zou krijgen. Na zeven dagen kwam hij met zijn aangegroeide baard voor het eerst weer buiten om een luchtje te scheppen.

Toen hij daar Aïcha met haar basilicum bezig zag, kon hij het niet laten haar te plagen : "O Aïcha bent et-tajar..." En de gebruikelijke dialoog herhaalde zich, totdat Aïcha kon eindigen door zegevierend te roepen: "vorige week was ik een zwarte slavin in het paleis van de koning en zijn zoons gezicht heb ik opgemaakt en zijn baard heb ik aan één kant afgeschoren en als vrouw heb ik hem vermomd!" De zoon van de koning voelde zich zo beschaamd dat hij er snel vandoor ging. Hij bracht de nacht door met diep nadenkenen had de volgende ochtend zijn besluit genomen. Hij zocht zijn vader op en verklaarde luid en duidelijk: Ik wil gaan trouwen. Het meisje dat ik zal huwen is Lalla Aïcha bent et-tajar." De koning was stomverbaasd: "Wat! Je hebt prinsessen geweigerd te trouwen en ministersdochters" allen jou waardig en jij kiest voor de dochter van een eenvoudige koopman!" Ik wil haar hebben en geen ander. Ik moet haar hebben. Zo niet, dan zal er geen sprake van een huwelijk zijn." De koning hield van zijn zoon. Daarom stemde hij toe en liet voor hem Aïcha's hand vragen. Zij gaf haar jawoord. Maar zij vroeg haar vader om in het geheim een ondergrondse tunnel te laten graven die het paleis met haar huis zou verbinden. want zij maakte zich nauwelijks illusies over de liefde van de koningszoon voor haar en over de redenen van deze verrassende bruiloft. De tunnel werd gebouwd en korte tijd later werd de bruiloft gevierd. De feesten duurden zeven dagen en zeven nachten en aan het eind van de week waren Aïcha en sidi Mohammed met elkaar alleen.

"Je hebt flink de spot met mij gedreven, Aïcha koopmansdochter!" Aïcha glimlachte zonder antwoord te geven. "Nu je mijn vrouw bent, ben je aan mij overgeleverd. Geef dus toe, wie is de slimste: de man of de vrouw?" - "De vrouw, mijn heer," antwoordde zij.

Toen werd de koningszoon verschrikkelijk kwaad. Hij beval om Aïcha, de opstandige Aïcha" in een kerker op te sluiten die vroeger gediend had als opslagplaats voor het graan. Niemand behalve hijzelf mocht haar opzoeken. Elke dag bracht hij haar in de gevangenis brood en een kruikje water en riep haar toe: "Aïcha, beken je nederlaag of je zult gevangene blijven! wie is nou de slimste, man of vrouw?" En Aïcha antwoordde: "Het is de vrouw, mijn heer." Dan vertrok hij weer en dezelfde scène herhaalde zich de volgende dag. Dat duurde zo een aantal dagen. De koopman begon zich ondertussen bezorgd te maken omdat hij niets meer van zijn dochter hoorde. Hij ging eens informeren bij het paleis en hoorde daar dat Aïcha in een kerker gevangen werd gehouden. Hij liet daarom meteen de tunnel van richting veranderen zodat die in de gevangenis van zijn dochter uitkwam. En vanaf dat moment kon Aïcha elke dag naar huis toe, waar ze de heerlijkste hapjes te eten kreeg en op zachte donzen kussens sliep, in plaats van het droge brood en de kale vloer in de kerker. Bij het ochtendgloren keerde zij terug in haar gevangenis, vlak voordat de zoon van de koning haar zoals elke dag kwam vragen: "Aïcha, erken je nederlaag of je blijft gevangen! wie van de man of de vrouw is de slimste?" En zij antwoordde altijd met een spottend lach je: "Dat is de vrouw, mijn heer."

Op een morgen kwam sidi Mohammed bij Aïcha en vertelde haar dat hij enkele dagen weg zou gaan om samen met zijn beste vrienden een beetje uit te rusten in Sour. Sour was niet ver van Fez vandaan en de schaduwrijke bomen en de stromende beekjes maakten het tot een heel aangename verblijfplaats. Aïcha wenste hem veel plezier en zodra hij vertrokken was haastte ze zich naar haar vader.

"vader, ik wil dat je zo snel mogelijk een grote, mooie tent voor me klaarmaakt en dat je enkele lijfwachten en dienstmeisjes voor me vindt om mij te begeleiden. Ik vertrek naar het platteland! En ik wil dat mijn tent in sour geplaatst wordt, voordat mijn man er is!" ze vertrok met het rijtuig van de koopman. En toen de prins in sour aankwam tröf hij daar een prachtige tent aan die met goud bestikt was en bewaakt werd door rijk uitgedoste slaven. Hij werd er erg door geïntrigeerd en terwijl zijn eigen tent er niet ver vandaan werd opgezet" stuurde hij een van zijn vrienden om inlichtingen over de bewoner van zo"n mooie tent in te winnen. De vriend keerde terug met het nieuwtje dat de bewoner een bewoonster was. Diezelfde avond zond de koningszoon een slaaf om de mysterieuze vrouw uit te nodigen hem te komen bezoeken. De slaaf kwam terug met het antwoord: een vrouw hoeft zich niet te vermoeien, het is de man die de vrouw moet komen opzoeken.

Sidi Mohammed wachtte niet langer en hij vertrok naar de tent. Daar werd hij ontvangen door een prachtige jonge vrouw die hem een uitgebreide maaltijd toediende en hem. met gastvrijheid overstelpte. Zij deed dat zo goed dat sidi Mohammed drie hele dagen bij haar bleef. Zij aten en dronken samen, luisterden naar muziek en amuseerden zich.

Toen moest de koningszoon tot zijn spijt vertrekken en hij gaf haar als afscheidsgeschenk een van zijn ringen. Nauwelijks had hij de tent verlaten of Aïcha gaf haar dienaren het teken van vertrek. En toen sidi Mohammed - klaar voor het vertrek - nog een laatste blik wilde werpen op de plek waar hij zulke verrukkelijke uren had doorgebracht, zag hij niets meer! Alles was verdwenen! Toen hij in het paleis teruggekomen was, ging hij Aïcha een bezoekje brengen, die zojuist weer teruggekeerd was naar haar kerker.

"Aïcha de gevangene, ik heb me kostelijk vermaakt. Ik ben een fantastische vrouw tegengekomen! Ik heb drie dagen met haar doorgebracht," zei hij tegen haar, in de hoop dat zij zich nu wel gewonnen zou geven. Maar Aïcha antwoordde geslepen: "Ik ben erg blij voor u, mijn heer." Hij liet haar alleen en was erg boos" maar ondanks alles vergat hij niet om haar alle dagen brood en water te brengen. Zij ging ondertussen door met het bezoeken van haar ouderlijk huis en ze verzorgde zichzelf goed, want ze was in verwachting. Na negen maanden kreeg zij een zoontje, dat zij sour noemde. Zij liet hem bij haar vader maar kwam hem elke dag verzorgen. En elke dag kwam sidi Mohammed de eeuwige vraag stellen: " Aïcha, erken je nederlaag, of je zult een gevangene blijven! Dus, wie van beide is het slimst: de man of de vrouw?" En hij kreeg eeuwig hetzelfde antwoord: "Het is de vrouw, mijn heer." op een morgen kondigde hij aan enkele dagen weg te gaan, ditmaal naar Dour. Aïcha haastte zich naar haar vader, die alles gereed liet maken zoals de eerste maal en zo zat zij tegenover de koningszoon in Dour. Net zoals de eerste keer stuurde sidi- Mohammed een slaaf naar haar toe, die hetzelfde antwoord kreeg en net als daarvoor kwam hij bij haar, heel verbaasd haar daar aan te treffen. Ditmaal waren de feesten die zij voor hem organiseerde zo vol pracht en praal en zo vol plezier dat hij vijf dagen bij haar bleef. Maar hij moest haar toch weer verlaten en gaf haar als herinnering zijn sierdolk. Hij had zich nog niet omgekeerd of Aïcha gaf het vertreksignaal en in een ommezien was alles weer verdwenen. Zodra hij thuis was, haastte de prins zich naar de kerker.

Ik heb me nog beter vermaakt dan in sour! Ik heb achter elkaar gefeest. Een grote zaligheid. En ik heb vijf dagen met dezelfde vrouw doorgebracht. Zij is zo prachtig dat je er nooit genoeg van krijgt. "Ik ben erg blij voor u, mijn heer." Hij was ontevreden over haar antwoord en haar spottende toon.

Maar zij was opnieuw zwanger en beviel, toen de tijd daarvoor gekomen was, van een tweede zoon. Die kreeg de naam Dour en ook hij verbleef bij de koopman, samen met sour. Regelmatig bleef de koningszoon komen, nog steeds hopend dat hij haar weerbarstigheid kon breken.

"Aïcha, erken je nederlaag of blijf gevangen! wie van man of vrouw is het slimst?" - "De vrouw, mijn heer." zijn woede nam steeds grotere vormen aan door de koppigheid van zijn vrouw. op een dag kwam hij haar een derde reis melden, ditmaal naar Lalla Hammamet Laqsour.

Evenals de vorige malen was Aïcha er nog eerder dan hij, en ze intrigeerde hem en bracht hem net zo in verrukking. Zij had hem zeven dagen te gast en toen hij haar verliet schonk hij haar een prachtig exemplaar van de Koran, versierd met kostbare edelstenen.

En negen maanden later bracht Aïcha een meisje ter wereld, dat zij Lalla Hammamet Laqsour noemde.

Op een dag kwam de koningszoon" die het te veel werd, Aïcha opzoeken en sprak tegen haar: Ik heb er genoeg van. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo koppig is als jij. omdat de zaken er zo voor staan heb ik besloten te hertrouwen. Mijn vader heeft de hand van mijn nicht voor mij gevraagd. Zij is jong en mooi en is tenminste volgzaam." - "En wanneer zal mijn heer trouwen?" - "Morgen," antwoordde hij en hij keerde haar meteen de rug toe.

Aïcha verloor geen seconde. Zij rende naar haar vader, vertelde hem het nieuws en gaf hem instructies. Hetzelfde deed ze bij haar kinderen. Daarna gaf ze aan de eerste de ring, de tweede de dolk en de derde, het kleine meisje, de Koran. De volgende dag, de huwelijksdag, nam de koopman de kinderen mee naar het paleis. Zij waren zo mooi en zo goed gekleed dat men ze hield voor prinsenkinderen en ze werden binnengelaten.

Daar begonnen ze onmiddellijk alles te vernielen en omver te gooien. Ze sprongen op de matrassen, smeten het aardewerk kapot en gooiden de glazen leeg en schopten waar en wie ze maar konden. En tegen ieder die wilde ingrijpen schreeuwden zij zoals Aïcha het hen had geleerd: "Wij zijn hier thuis. waarom jaagt u ons weg? wij zullen onze vader roepen! " Dat deden ze net zo lang en luidruchtig" totdat men sidi Mohammed ging halen om een beetje orde op zaken te stellen zodat het feest kon doorgaan. De zoon van de koning stond aan de grond genageld bij de aanblik van deze chaos en streng sprak hij de kinderen toe: "Wie zijn jullie? waar komen jullie vandaan?" De kinderen antwoordden in koor: "Ik heet sour." - "Ik heet Dour." - "Ik heet Lalla Hammamet Laqsour." Hij was verstomd. Die namen herinnerden hem aan de drie schitterende feesten die hij met de verbazingwekkende vrouw had doorgebracht. Maar hij was nog meer verbijsterd toen de kinderen hem de ring lieten zien en de dolk ep de Koran.

Toen begreep hij het en vroeg gretig aan hen: "Wie is dan jullie moeder? Waar is zij?" - "Onze moeder, onze enige echte moeder is Aïcha de gevangene!" Sidi Mohammed wist niet hoe hij het had. Hij vloog naar de kerker en boog zich over Aïcha: "Aïcha, je kunt het me nu zeggen. De man of de vrouw, wie van beide is het slimst?" En Aïcha antwoordde: "Het is de vrouw, mijn heer." En deze keer was sidi Mohammed wel genoodzaakt toe te geven dat zij gelijk had. Hij liet Aïcha uit de kerker halen en begeleidde haar naar de zaal waar de bruiloft werd voorbereid. Daar schoof hij zijn jonge nichtje, die er niets van begreep, opzij en liet Aïcha op haar stoel plaatsnemen, met de drie kinderen aan haar zijde.

Het feest duurde zeven dagen en zeven nachten. Er was zoveel muziek, zoveel dans en gezang dat men het aan de andere kant van de bergen kon horen. En het feest was zo mooi dat er vandaag nog over gesproken wordt!

De Profeet NOEH ( Noach )


Allah zegende de nakomelingen van Adam, zijn kinderen en kleinkinderen, en
zij verspreidden zich en vermenigvuldigde zich. Adams nakomelingen hebben
vele dorpen gesticht. Ze ploegden het land, plantten de gewassen en leefden
in gemak en tevredenheid. Ze volgden de weg van hun voorvader Adam. Ze
aanbaden alleen Allah en vereerden niets buiten hem.
Satan had niet voor Adam gebogen, toen Allah hem dat opgedragen had. Daarom
werd hij buitengesloten en voor eeuwig verdoemd. Maar hoe konden Satan en
zijn nakomelingen zich hier tevreden mee stellen? Aanbaden de mensen niet
nog steeds Allah? Dat mocht niet zo zijn! Zouden Adams nakomelingen naar de
Tuin gaan, terwijl Iblies en zijn nakomelingen naar het Vuur zouden gaan?
Satans plan:
Hij besloot om de mensen op te roepen om afgoden te aanbidden, opdat ze naar
het Vuur zouden gaan.
Hij wist dat Allah alle zonden van mensen vergeeft, als Hij dat wenst,
behalve 1.
Allah vergeeft nooit, dat mensen andere dingen naast Hem of in zijn plaats
aanbidden.
Als hij naar de mensen toe zou gaan en tegen hen zou zeggen: Vereer de
afgoden dan zouden ze hem vervloeken en wegjagen.
Dus moest hij iets anders bedenken, een slimmere manier, om de mensen te
laten doen wat hij wilde.
Er hadden mensen geleefd die Allah vreesden en hem dag en nacht aanbaden en
die vaak aan hem dachten. Ze hadden van Hem gehouden en daarom had Allah van
hen gehouden en hun gebeden verhoord. De mensen hielden van hen en spraken
met respect over hen, nog lang nadat ze gestorven waren en naar Allahs
genade gegaan waren.
Satan was hiervan bewust. Daarom ging hij naar de mensen en noemde deze
mannen. Hij zei; wat denk je van Die- en die en Die- en die?
Zij zeiden; Geprezen zij Allah! Dat waren mensen van Allah en Zijn vrienden.
Satan vroeg; hoe groot is je verdriet over hen?
Ze antwoorden; Werkelijk erg groot.
Hij vroeg; hoe groot is je verlangen naar hen?
Ze antwoorden; Werkelijk erg groot.
Hij vroeg; waarom kijken jullie dan niet elke dag naar hen?
Zij zeiden; hoe kunnen wij dat nu doen als ze dood zijn? Satan zei; maak
tekeningen van hun en kijk elke dag naar hen. De mensen vonden het een goed
idee van Satan en deden wat hij zei. Dus telkens wanneer ze die afbeeldingen
zagen dachten ze aan hen.
Na verloop van tijd begonnen de mensen beelden te maken. Ze maakten veel
beelden van de heilige mannen en zetten ze in hun huizen en moskeeën neer.
En zo gingen de mensen verder…..
Zonen zagen dat hun vaders de beelden kusten en aankleden en ze zagen, dat
ze hun hoofden bogen en neerknielde in hun aanwezigheid.
Toen de vaders doodgingen deden hun zonen er een schepje bovenop. Ze gingen
de beelden dingen vragen en begonnen dieren te offeren.
Allah werd erg boos op de mensen. Hij vervloekte hen. Ze liepen op Allah's
aarde maar wezen Hem af.
Allah was zo boos op de mensen dat Hij de regen terughield en Hij maakte de
dingen moeilijk voor hen. De mensen begrepen het niet, dus besloot Allah hen
goede raad te geven.
Allah wilde dat deze boodschapper een man zou zijn, iemand van hun eigen
mensen. Zo zouden ze hem begrijpen. Allah besloot om Noeh naar de mensen te
sturen.
Noeh deed zijn best om de mensen hun afgoden in de steek te doen laten, maar
slechts een paar mensen geloofde in hem. Noeh bleef 950 jaar bij zijn volk
hen oproepend tot Allah. Maar zijn volk wilde niet geloven. Noeh werd boos
ter wille van Allah en gaf de hoop voor zijn volk op. Hij zei; O Allah, laat
zelfs niet 1 van de ongelovigen op aarde.
Allah verhoorde zijn gebed en besloot wat het lot van de ongelovigen zou
zijn.
Allah wilde de gelovigen en Noeh sparen. Hij gaf de Noeh de opdracht om een
groot schip te bouwen.
De ongelovigen zagen waar Noeh mee bezig was en bespotte hem. Maar hij was
geduldig.
De belofte van Allah kwam. Het regende en het regende tot de hemel als een
zeef was, die het water niet kon vasthouden.
Allah openbaarde aan Noeh: neem degene van je volk en familie die geloven
mee. En neem van elk diersoort een paar.
Noeh had een zoon die tot de ongelovigen behoorde en toen Noeh zijn zoon in
zondvloed zag zei hij; O, mijn zoon, kom bij ons aan boord en wees niet met
de ongelovigen.
Zijn zoon zei; ik zal mijn toevlucht op een berg zoeken, die mij tegen het
water zal beschermen.
Noeh zei; er is deze dag geen bescherming tegen het gebod van Allah, behalve
voor de mensen aan wie hij Barmhartigheid toont.
En de golven kwamen tussen hen beiden, hij behoorde tot de verdronkenen
(11:42-43)
Na de zondvloed
Toen er gebeurd was wat Allah wilde, en de ongelovigen verdronken waren,
hield het op met regenen en zonk het water weg. Noeh en de mensen uit de ark
daalden af en wandelden in vrede over de aarde. Allah zegende de
nakomelingen van Noeh en ze verspreidden zich in het land en vulden de
aarde.

Bron:

qisas al anbiyaa Sayid al Nadwie

Eerlijkheid duurt het langst

Er kwamen eens twee jongemannen bij cOmar ibn al-Khattaab terwijl hij in een bijeenkomst zat. De jongemannen hadden een man van het platteland bij zich en wilden hem overdragen aan cOmar. Waarop hij vroeg: "Wat is er aan de hand?"

De jongemannen antwoordden: "O leider der gelovigen, deze man heeft onze vader gedood."

cOmar vroeg aan de man: "Heb jij werkelijk hun vader gedood?"

De man antwoordde: "Ja, ik heb hem gedood."

Daarna vroeg cOmar: "Hoe heb je hem gedood?"

De man antwoordde: "Hij betrad met zijn kameel mijn stuk grond. Waarna ik hem waarschuwde, maar hij wilde niet luisteren. Toen gooide ik een steen naar hem toe. De steen kwam tegen zijn hoofd aan waarna hij stierf."

cOmar zei vervolgens: "Er rest niets anders dan vergelding... de doodstraf. Dit is een duidelijke zaak. cOmar vroeg niet naar de komaf van deze man, of hij bijvoorbeeld behoorde tot een elite stam, of dat hij een vooraanstaande positie innam in de maatschappij. Al deze zaken interesseerden cOmar niet. Dit omdat hij onpartijdig was en niemand zou voortrekken ten koste van de Voorschriften van Allah. Ook al zou het zijn zoon zijn die voor hem stond. Meerdere malen had hij reeds zijn zoon een aantal zweepslagen verkocht in verband met bepaalde zaken.

De man zei: "Ik vraag je bij Degene Die de hemelen en de aarde heeft geschapen om mij voor slechts een nacht naar mijn vrouw en kinderen op het platteland te laten gaan om hen te vertellen dat ik de doodstraf heb gekregen. Daarna zal ik terugkomen. Bij Allah, zij hebben geen kostwinner waarop zij kunnen rekenen, behalve Allah en vervolgens ik."

cOmar vroeg hem: "Wie van de aanwezigen kan mij garanderen dat jij terugkomt."

Alle aanwezigen bleven stil, want niemand kende deze man, zijn woonplaats of stam. Hoe zou iemand zich garant kunnen stellen voor zo een persoon en om zo een gewichtige zaak. Het ging hier namelijk niet om een luttele tien dinar, een stuk grond of een kameel. Het betrof hier een garantstelling voor iemand die de doodstraf had verdiend en wiens leven door middel van het zwaard ten einde zou komen. En wie was in staat om cOmar van het toepassen van de Voorschriften van Allah af te houden? En wie zou durven bemiddelen bij cOmar?

Alle metgezellen bleven zwijgen en cOmar bevond zich in een lastige positie. Zou hij nu de beslissing nemen de man te doden, terwijl zijn kinderen op het platteland van de honger zouden omkomen, of zou hij hem zonder garantstelling laten gaan wat er wellicht toe zou leiden dat de nabestaanden van de gedode man hun vergelding verloren zouden zien gaan? Nog steeds heerste er een doodse stilte en cOmar sloeg zijn hoofd neer, keek naar de twee jongemannen en vroeg hen: "Kunnen jullie hem vergeven?" Waarop zij antwoordden: "Nee! Wie onze vader heeft gedood dient ook gedood te worden, O leider der gelovigen!"

Vervolgens riep cOmar: "Is er dan niemand die garant kan staan voor deze man?"


Aboe Dharr al-Ghifaariy, de oude waarachtige asceet, stond toen op en zei: "O leider der gelovigen, ik zal voor hem garant staan!"

cOmar maakte nog eens duidelijk: "Je begrijpt dat het hier de doodstraf betreft!"

"Ik weet dat het om de doodstraf gaat," reageerde Aboe Dharr al-Ghifaariy.

cOmar vroeg: "Ken je de man?"

Hij antwoordde: "Nee, ik ken hem niet."

Waarna cOmar zei: "Hoe kun je dan garant staan voor hem."

"Ik zie in hem de kenmerken van een gelovige. Hierdoor weet ik dat hij niet zou liegen. Als Allah het wil zal hij dan ook terugkomen."

cOmar zei: "O Aboe Dharr, denk je dat je aan mij ontkomt als hij na drie dagen niet terugkomt?" Hierop zei Aboe Dharr: "Allaah ul-moestacaan (Allah is Degene Die om hulp wordt gevraagd), O leider der gelovigen!"

De man mocht vertrekken en kreeg te horen dat hij binnen drie dagen terug moest zijn. Deze tijd kreeg hij om zich klaar te maken, afscheid te nemen van zijn vrouw en kinderen en hun zorg aan iemand over te dragen.

Na drie nachten liet cOmar iemand 's middag de mensen in de stad verzamelen, zeggende: "As-Salaatoe Djaamicah!" De mensen waaronder de twee jongemannen en Aboe Dharr kwamen allen bij een. cOmar zei toen tegen Aboe Dharr: "Waar is de man gebleven?"

Aboe Dharr antwoordde: "Ik weet het niet, O leider der gelovigen!" Vervolgens keek Aboe Dharr naar de zon die sneller dan gewoonlijk leek onder te gaan. Alle metgezellen waren doodstil en alleen Allah weet werkelijk in wat voor een gespannen toestand zij op dat moment verkeerden.

Ondanks dat Aboe Dharr zeer geliefd was bij cOmar en deze zelfs bereid zou zijn zijn leven voor hem op te offeren, betrof het hier de Islamitische Wetgeving en de Goddelijke Voorschriften waar men niet mee speelt en dolt. Hierover treedt men niet in discussie noch wordt deze wetgeving op een bepaalde tijd en plaats wel uitgevoerd en op een andere niet. Noch wordt dit slechts toegepast op een aantal met uitsluiting van anderen.

Vlak voor zonsondergang verscheen de man, waarna cOmar samen met de anderen 'Allaahoe Akbar' riepen. Vervolgens vroeg cOmar aan de man: "Weet jij dan niet dat als je op het platteland was gebleven wij jou niet hadden kunnen achterhalen."

De man reageerde: "O leider der gelovigen, bij Allah, het is niet u met wie ik te maken heb, maar ik heb te maken met Degene Die op de hoogte is van het openlijke en het verborgene. Hier ben ik, O leider der gelovigen! Ik liet mijn kinderen achter als kuikentjes op het platteland waar geen water noch bomen te vinden zijn en ik ben gekomen om mijn straf te ondergaan."

cOmar stond op en vroeg de twee jongemannen: "Wat willen jullie?"

Zij antwoordden huilend: "Wij vergeven hem vanwege zijn oprechtheid, O leider der gelovigen." cOmar riep daarna: "Allaahoe Akbar!", terwijl de tranen over zijn baard rolden. "O jongemannen, moge Allah jullie belonen voor jullie vergiffenis en moge Allah jou ook belonen, O Aboe Dharr dat jij deze man in de gelegenheid hebt gesteld om zijn gezin te bezoeken."

Leeeees Insja'Allah..

Asallaamoe Alikoem Wa RahmatOelahi Wa BaraktuHoe..

wat gebeurt er allemaal?????????????
Jongeren zijn tegen hun ouders brutaal!!!!!!!

"uffff…" tegen ze zeggen is al niet toegestaan!!!!
Weet dat deze gasten grote zonden begaan!!!!!

En jullie Heer heeft bepaald dat jullie niets dan Hem alleen aanbidden, en
goedheid betrachten tegenover de ouders. Als een van de twee of
beiden de ouderdom bereiken in jouw aanwezigheid, zeg dan
nooit "Foei" (oef)
tegen hen, snauw hen niet af en spreek tot hen een vriendelijk woord"
(17: 23)

Hoe zit het dan met degene die z´n ouders vermoord????!!!!!!!

Jongens gaan alleen maar meisjes achterna…!!!!
Het enige waar ze aan denken is het plegen van zina!!!!!

Iedereen pakt elkaar!!!!!!!!
Meisjes vertellen hen ervaringen in het openbaar!!!!!!!!!

Jongens doen stoer….!!!
Omdat ze het hebben gedaan met een ……!!!!!!

Laa houwlaa wa laa qouatta illa billah!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ben je die oven vergeten waar degenen die zina hebben gepleegd in
zullen
verbranden!!!!!
Naakte mannen en vrouwen in die oven die krijsen en gillen…terwijl er
steeds vlammen branden!!!!!!

Geniet maar van het leven!!!!!
Het leven dat Allah jou heeft gegeven!!!!!
Alles wordt nauwkeurig geschreven!!!!!!!
Al die zaken die je hebt bedreven!!!!!!!!!!!
Voorzeker, Wij zijn het die de doden doen herleven, en wat zij doen,
optekenen en evenals de sporen die zij nalaten, en Wij hebben alle
dingen in een duidelijk boek geschreven (12:36)

Al die gebeden die je hebt uitgesteld!!!!!
Al die meiden/ jongens die je hebt gebeld!!!!!!
Al dat haraam geld!!!!!!

Al die jointjes die je hebt geblowt!!!!
Al die prostituees die je hebt gehad op je schoot??!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Denk je dan niet aan de dood???!!!!!!!!!

Besef je dan niet dat je voor Allah zult staan!!!!????
Besef je dan niet dat je óf naar het paradijs óf naar de hel zult
gaan!!!!!?????????
Wallah je handen zullen op de Dag des Oordeels zeggen wat je hebt
gedaan!!!!
Je voeten zullen zeggen waar ze naar toe zijn gegaan!!!!!
Niemand heeft jou zien gaan….!!!!
Terwijl je zina hebt begaan!!!!!!!!!!!

Mini rok….strakke truitjes en nog veel meer…..!!!
Voel je je dan niet schuldig tegenover je Heer!!!!!???

En houdt u verre van overspel; want het is een afschuwelijke zaak en een
slechte weg (17:33)
Dit is duidelijk...zonder enig uitleg!!

Verf op het gezicht……...en parfum waarvan je bijna stikt…..!!
Terwijl ogen uitpuilen van viezeriken die kijken of het klikt!!!!!!

Viezeriken die hun eigen zusters misbruiken!!!!
En met hen het bed induiken!!!!!

Ook al doe je het met een niet-moslima…het is en blijft zwaar
haraam!!!!!!!!!!!!!!!
Het is haraam in de islaam!!!!!!!!!

Wens je hetzelde voor je moeder of zus....???
Niet dus.....!

Draag je hijdaab en hou jezelf puur….!!!!!!
Trek wijde kleding en bedek je figuur….!!!

Laat een ieder zijn dingens bij zich houden!!!
En maagdelijkheid behouden!!!!

Je wilt trouwen met een maagd terwijl jij iedereen hebt gehad!!!!!!!!!!!!
Wat is dat???!!!!!!!

Sla je ogen neer bij het zien van mannen/ vrouwen!!!!
Als je het niet kan: ga dan trouwen!!!!

Zeg (O Mohammed) tegen de gelovige mannen dat zij hun blikken neer
slaan en hun kuisheid bewaken, dat is reiner voor hen. Voorwaar Allah is
Alwetend over wat zij doen. En zeg tegen de gelovige vrouwen dat zij
hun blikken neerslaan en hun kuisheid bewaken." (Soerat an-Noer: 30-31)
Wellicht dat je het insha Allah gaat maken !!

Kan je dat niet: ga dan vasten..dat is beter voor jou….


Toon aan Allah berouw!!!!

Waarom eet je dode mensenvlees!!!!?????
Kan je niks beters vinden…..shin marmitta of shoarmavlees!!????

Roddelen is zwaar haraam!!!!!!!!
Het is haraam in de islaam!!!!!!

Negatief over anderen praten!!!!!!!!!
Ook al is het waar wat je over de andere zegt……het blijft haraam…je
kan het beter laten!!!!!!!!

O wat is je tong toch giftig!!!!!!!!!!!
Waarom ben je zo zondig en onvoorzichtig!!!!!???

Waarom ben je n kanibaal!!!????
Wat gebeurt er toch allemaal!!!???

Waarom ben je mensenvlees etend!!!
Waarom ben je zo ontwetend!!!!!

Dag en nacht Ali B in de oren!!!!

Waarom wil je geen islam lezing of koran horen!!????

Of ben je al geleerd???
Masha Allah dan...gefliciteert...!!!

Luister naar de koraan wat jou wijzer maakt…..!!
In plaats van muziek dat een ziekte in je hart veroorzaakt!!!

Weet je dan nog niet dat het haraam is????
"Rap"……."Hier en daar een dis"

"Chickiesflasher van Yes-R........."
Soebhana Allah dat mensen geld maken met dat geblair!!!!!!

Je luistert naar aLI B....
Maar wat verdien jij ermee...???? :

Een ziek hart en zonden op je naam!!!
Besef je dan nog steeds niet dat het verboden is door de Islaam????

Je draagt een mooie islamitische naam.....
Maar de daden die je verricht zijn allemaal van de sheitaan.....!!!??

Vrijdags uitgaan........
Met chickies omgaan..........
Bidden alleen in de ramadaan.....

Buiten de Ramadaan: " ...Ewa geniet van het leven...je leeft maar 1
keer....."
Doe het dan ook meteen goed...want je krijgt geen herkansing meer!!!!

Totdat, wanneer de dood tot een van hen komt, hij zal zeggen: "O mijn
Heer,laat mij terugkeren. Hopelijk kan ik goede daden verrichten voor wat
ik nagelaten heb." Zeker niet!!!! Voorwaar, dit zijn slechts woorden die hij
spreekt en voor hen is een scheiding tot de Dag waarop zij worden
opgewekt. (23:99,100)

Begin dus met je gebed...elke gebed op tijd...en behandel mensen met
respect!!!

Verwacht je dat Ali B je gaat vertellen hoe je het paradijs bereikt??!!!
Denk na en zorg dat je al die onzin ontwijkt!!!!

Gebruik je verstand!!!
Voordat je in de hel beland!!!!!

Word wakker… dit is de realiteit!!!
Dit is de werkelijkheid!!!!

Moge Allah je leiden!!!
En jou standvastig maken in deze tijden!!!

Stop met roken …je maakt jezelf kapot!!
Stop met gokken…en koop geen kraslot!!!

Eet geen dode mensenvlees…maar praat over hetgeen wat goed
is….!!!!!!!!
Praat met elkaar over de islam….Dat vermeerdert je kennis….!!!

Horoscopen lezen…ik ben "leeuw" en jij bent "kreeft"….
Weet je dan niet dat alleen Allah de kennis van de toekomst heeft???

Het is shirk als je daarin gaat geloven!!!
En zeg niet: "Allah is overal"……….Maar Allah is op de Zijn Troon boven de
hemelen ..erboven….!!!

En zweer niet op de profeet…..!!!
Zweer alleen op Allah als je iets 1000% zeker weet……..

Als je zweert op iets anders dan Allah, dan heb je shirk begaan!!!
Maak het goed met Allah, vanwege al het slechte dat je hebt gedaan!!!!

Allah vergeeft al je zonden als je diep vanuit je hart berouw toont…!!!!!!!!

Verricht goede daden zodat Hij jou insha Allah uiteindelijk met het
paradijs beloont!!!!

Dit leventje is een examen zonder herkansing!!!
Daarom zeg ik je 1 ding!!!!

Toon aan Allah berouw en verricht goede daden!!!
Ga alleen om met goede kameraden!!!

Ga naar de moskee en verricht daar je gebed!!
Zorg dat je die stap ook daadwerkelijk zet!!!

Stel het niet uit niet zoals sommige gasten doen!!!

Waarom nemen we wel gelijk actie als het draait om poen!!!???

Reanimeer je hart met het lezen van de koraan!!!!
Probeer zo min mogelijk zonden te begaan!!!!!

Heb geduld…
En zorg ervoor dat je hart met imaan is gevuld!!!

Niet met "ga ga ya zobida……"
Of "Lalla Laboeja…"

Of "Leipe Mocro Flavour…"
Maar vul 'm met imaan, dat is veel beter…..!!!

Door vaak naar de moskee en lezingen te gaan!!!
En door geen zonden te begaan!!!!!!!!

Ik oordeel over niemand!!!!!!
Ik zeg niet dat jij in de hel beland....

Ik zeg alleen dat als jij slechte daden begaat....
Dat daar een straf van Allah tegenover staat.....

Dag en nacht ben je op internet...
Maar hoe zit het met je gebed?????

Waar is dhohr ..Waar is al asr .....waar is almaghreb en ishaa????
Denk na!!!

Bid op je werk of op school of waar je je ook maar bevindt!!!!
Zorg dat je vanaf vandaag begint!!!!!
"Ewa ...ik kan niet..."
Dit bestaat niet!!!!!

Je bent nu op msn.....heb je iemand geadviseerd????
Heb je iemand uitgenodigt tot de islaam..waardoor deze zich bekeert???
Heb je iemand wat geleerd?????

Heb je een lezing gebrand en uitgedeelt???
Heb je leerzame islammailtjes aan anderen gemaild?????

Heb je je zuster aangemoedigt om over haar gebed te waken????
En haar hidjaab te dragen????

Heb je iemand uitgenodigt om een lezing bij te wonen????
Zodat Allah je met het goede zal belonen????

Heb je iemand een goed boek gegeven????
Heb je alle mensen die jou onrecht hebben aangedaan vergeven????

Dit was één van de hoofdoorzaken waardoor die ene metgezel tot het
paradijs werd toegelaten!!!

Vergeef dus al je maten...!!.

Sadaka Allah Hulgadiem....

Levensverhaal van Sayyd Qutb RahimahoeAllah

De Seerah van Sayyid Qutb, rahimahu Allah

Dit is het verhaal van een man die in Allah Subhaanahu wa Ta'ala geloofde en dat openlijk verklaarde. Hij werd geconfronteerd met tirannieke en onderdrukkende vijanden, die de mens het recht ontzegden om in de Almachtige, de Prijzenswaardige Allah te geloven. Zij waren van plan om de mens van die waardigheid te ontdoen , die hem door Allah Subhaanahu wa Ta'ala gegeven is. Zonder deze waardigheid is hij gereduceerd tot een stuk speelgoed in de handen van de tirannen om zo gemarteld te worden en met zijn kreten van pijn zijn beulen te vermaken.


Maar het geloof in de harten van de gelovigen verheft hen boven alle vervolgingen . Geloof triomfeert over het leven. De angst voor hun martelingen deed hen niet twijfelen, zij hebben hun geloof nooit verzaakt.

Een man die een oneindige bijdrage leverde aan de Islamitische politieke gedachte, in een tijd waarin de Moslim wereld nog door westerse begrippen gefascineerd werd zoals: nationalisme, de Natie en de vaders der Naties. Nationalistische retoriek met socialist slagzinnen waren in de mode. Het was in deze atmosfeer dat Sayyid Qutb (rahimahu Allah ) zijn stem zou verheffen –inderdaad , zijn balpen - tegen deze foute ideologieën en duidelijk zou aantonen dat dezen tot de hedendaagse jahiliyyah behoren.

Sayyid Qutb werd geboren op 8 Oktober 1906, in een dorp "Musha" in de gemeente van Qaha in de Provincie Assyout in Egypte. Zijn vader was Haj Qutb, zoon van Ibraheem, een bekende godsdienstige persoon in zijn dorp. Zijn moeder was ook een godsdienstige vrouw van een bekende familie die veel om hem en zijn twee jongere zussen, Hamida en Amina en een jongere broer, Muhammad gaf. Na zijn basisschool in Musha ging Sayyid Qutb naar Cairo voor verder onderwijs . Hier leefde hij met zijn oom, Ahmad Hussayn Osman. Dit was in 1920, toen hij 14 jaar oud was. Het moet opgemerkt worden dat hij de Quraan memoriseerde toen hij ongeveer 10 jaar oud was. Hij verloor zijn vader terwijl hij in Cairo was, hij overtuigde zijn moeder om met hem naar Cairo te komen waar zij ook stierf in 1940. Na het overlijden van zijn moeder, drukte hij zijn eenzaamheid uit in enkele artikelen (Ummah, Mijn Moeder) gepubliceerde in het boek "De Vier Lichten" dat hij samen met zijn zussen en broer schreef.

In Cairo verliep hij zijn middelbare school met succes en in 1929 schreef hij zich in voor de lerarenuniversiteit, Darul 'Uluum. In 1939 kwalificeerde hij zich als een leraar Arabische Taal en ontving zijn Bachelor voor Kunsten. Hierna voegde hij zich bij het ministerie van onderwijs. Heel spoedig (na zes jaren) liet hij zijn ministerie baan links liggen en ging zijn tijd wijdden aan freelance schrijven. Een factor die tot het verlaten van zijn baan bij de ministerie leidde was zijn onenigheid met het ministerie van onderwijs en vele collega's aangaande zijn manier van onderwijs en zijn houding naar de literaire werken.

Vanaf 1939 tot 1951, werd een duidelijke omschakeling opgemerkt in zijn schrijven over de Islamitische ideologie. In November 1948 ging hij naar de Verenigde Staten om de onderwijsprogramma's daar te bestuderen. Hij bracht twee en een half jaar door bewegende tussen Washington en Californië. Hier merkte hij de materialistische houding op en het tekort aan enige spiritualiteit. Hij onderbrak zijn verblijf in de Verenigde Staten en keerde terug naar Egypte in Augustus 1950. Sayyid Qutb hervatte zijn baan als een leraar en werd onderwijsinspecteur in het ministerie van onderwijs alvorens hij in Oktober 1952 (opnieuw wegens zijn herhaalde onenigheden met de minister van onderwijs en vele van zijn collega's) aftrad.

De periode van 1951 aan 1965 omvatte zijn actieve da'wa bij de Moslim Broederschap. Zijn ideeën waren heel helder over de sociale en politieke/economische onrecht en de nood aan Islamitische hervorming en hij werd de voornaamste redacteur van de krant van de Moslimbroeders. Vanaf het begin van zijn da'wa in 1954 tot zijn executie bracht Sayyid Qutb (rahimahu Allah) het meeste van zijn tijd in de gevangenis door. In 1954, toen de Egyptische geheim dienst hem kwam arresteren had Sayyid Qutb (rahimahu Allah) een hoge koorts opgelopen. Zij drongen eropaan om hem de handboeien om te doen en sleurden hem mee naar de gevangenis. Onderweg viel hij een aantal malen flauw door de verzwakking die in zijn lichaam was opgetreden. Eenmaal binnen de gevangenis werd een specialgetrainde hond op hem losgelaten die hem meer dan twee uur rondsleurde. Hij werd zeven uur non-stop ondervraagd...

Hij werd aangehouden omdat de Moslimbroeders ervan werden beschuldigd de dictator in 1954 te willen omver werpen en hij werd tot 15 jaren gevangenschap met zware arbeid veroordeeld. Hij verbleef voor meer dan 10 jaren in de Jarrah gevangenis vlakbij Cairo. Hierna werd hij door zijn aftanende gezondheid en de bemiddeling van de Irakese President 'Abd as-Salam Arif vrijgelaten.

In 1965 publiceerde hij zijn bekende boek, Mallem Fi at-Tareeq (Mijlpalen). Het boek keurt de gevestigde orde in de Moslim maatschappijen af en noemt deze jahiliyyah , het beschrijft ook de richtlijnen voor Moslim activisten en de stappen die men zal moeten nemen om een maatschappij te vestigen die op de Goddelijke Leiding is gebaseerd.


"De jahiliyyah is kwaad en verdorven of het nu de oude of de moderne variant is. De uiterlijke verschijnselen kan door de eeuwen heen verschillend zijn, maar de wortels blijven hetzelfde. de wortels zijn menselijke lusten , die de mensen niet uit hun onwetendheid en eigenwaan laten ontsnappen; of de belangen van sommige groepen mensen. Maar de zuivere Wet van Allah Subhaanahu wa Ta'ala snijdt deze wortels af en geeft een stelsel van wetten, die geen menselijke tussenkomst kent en niet beïnvloed is door menselijke onwetendheid of menselijke lusten , of de belangen van een groep mensen." [passage uit ‘Mijlpalen’]


Dit maakte de vijanden van de Islaam en de verdorven heersers zeer woedend. Dit leidde weer tot zijn arrestatie met de beschuldiging van samenzwering tegen de Egyptische President. In de 'landsverraad' rechtszaak in 1966 werd hij beschuldigd van een samenzwering om een ‘Marxistische staatsgreep’ te bewerkstelligen. Deze lachwekkende aanklacht werd door een regime gemaakt dat reeds een hechte bondgenoot van het vroeger Sovjet-Unie was. De heersers van Egypte wisten dat zij een man probeerden terecht te stellen op een geheel valse aanklacht. De echte reden voor de aanklager was Sayyid Qutb's (rahimahu Allah) afkeuring van het systeem en regime en omdat hij deze bestempelde als jahiliyyah.

De dictator Nasser wist dat indien zulke ideeën toegestaan worden, zij een bedreiging zouden zijn voor zijn bewind en uiteindelijk zouden leiden tot de omverwerping van zijn regime.

Sayyid Qutb (rahimahu Allah) moest geëlimineerd worden....







"Allah Subhaanahu wa Ta'ala heeft herhaaldelijk beloofd dat Hij de verwerpers van het geloof, de tirannen en misdadigers in het Hiernamaalse te pakken zal nemen, terwijl Hij hen op de aarde nog wat uitstel geeft.

"Denk niet dat Allah achteloos is omtrent hetgeen de onrechtvaardigen doen. Hij geeft hen uitstel tot de Dag waarop zij zullen staren, met opgeheven hoofd zich voorthaastend terwijl zij hun blik niet kunnen afwenden en hun hart ledig is."
[Quraan 14:42-3]"


[Passage uit zijn boek ‘Mijlpalen]

In 1965 leidde de intense haat en vijandigheid van Jamal 'Abd An-Nasser tegen de Islaam en Moslims tot het bevel van ophanging van Sayyid Qutb (rahimahu Allah). Dit zou alvorens de "Dageraad" en het Fajr Gebed plaatsvinden, zodat Jamal geen bezwaar van de Islamitische Wereld zou krijgen en alles in het geniep en snel kon uitvoeren. De nacht van de executie zag Sayyid Qutb (rahimahu Allah) in een droom onze geliefde Profeet Muhammad (salla Allahu 'alayhi wa sallam) rijden op een wit paard. De Profeet (salla Allahu 'alayhi wa sallam) kwam na te zijn afgedaald van zijn paard naar Sayyid Qutb (rahimahu Allah) en hij (salla Allahu 'alayhi wa sallam) verlengde zijn groet aan Sayyid Qutb (rahimahu Allah) en zei tegen hem:


"Mijn Gelukwensen voor je martelaarschap Sayyid Qutb."


Sayyid Qutb (rahimahu Allah) ontwaakte niet wetende dat enkele uren later hij ter dood gebracht zal worden. De Dageraadsuren gingen voorbij... De gevangenisbewaker liep naar de cel van Sayyid Qutb en schreeuwde "Maak je klaar, je wordt overgebracht naar een andere Cel." Meteen begreep Sayyid Qutb (rahimahu Allah) de kwaadaardige intenties van de regering en hij antwoordde:


"Ik weet dat ik verplaatst zal worden (niet naar een andere cel) maar naar de Hemel die in bezit is door een Machtige Koning."


Onder de armoedige duisternis van de nacht, werd Sayyid Qutb (rahimahu Allah) naar zijn laatste Cel geleid om opgehangen te worden. Toen degene die de executie verrichtte Sayyid Qutb zijn handen achter zijn rug probeerde vast te knopen zei Sayyid Qutb (rahimahu Allah) tegen hem:


"Maak je geen zorgen,ik zal niet vluchten voor de Hemel, ik ga Allah Subhaanahu wa Ta'ala ontmoeten."



"Voorzeker, Allah heeft van de gelovigen hun persoon en hun bezittingen gekocht in ruil voor het paradijs ”
[Surrat At-Tawbah, 111]


Hij liet een hele erfenis achter met een totaal van 24 boeken, inclusief het 30 volume grote "In de Schaduw van de Quraan".

Sayyid Qutb, rahimahu Allah, zal altijd herinnerd worden voor zijn erfenis van het duidelijk definiëren van de basisideeën van de Tawheed en soevereiniteit van Allah Subhaanahu wa Ta'ala, het helder verschil tussen puur geloof en het deelgenoten nemen naast Allah Subhaanahu wa Ta'ala (Shirk) in het openlijke of verborgene.

Sayyid Qutb glimlachte toen hij geëxecuteerd werd, hiermee zijn overtuiging aantonend dat hem een mooie leven dicht bij zijn Heer stond te wachten – een leven die hij duidelijk en rechtmatig verdiende.

Waarom een ezel een witte neus heeft

Een volksverhaal uit Marokko

Een van de deugden die het meest beoefend wordt is berusting. Er zijn ook heel wat spreuken en gezegden in de trant van: De mens wikt, God beschikt, of: Wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje.

Vaak geven de dieren het voorbeeld aan de mensenkinderen. Zo ook de ezel. Urenlang wordt hij op het heetst van de dag in de brandende zon gezet, met vrijwel niets te eten, bovendien bedolven onder een lading niet verdiende stokslagen. Hij wordt geschopt en getiranniseerd door de kinderen en toch verdraagt hij maar alles. Hij berust zelfs zo in zijn lot dat het niet eens in hem opkomt om eens flink met zijn achterbenen in het rond te trappen.

Zo is er dan ook een gezegde: Berustend als een ezel, die uitgehongerd en gewond nog stenen torst. Getuigen van zoveel geduld, de engelen, zochten op een dag de Hemelvader op en pleitten voor de zaak van het arme dier. "Werkelijk," zeiden ze, "een dier met zulk voorbeeldig gedrag verdient het van het paradijs te genieten na een leven vol van zoveel lijdzaamheid." Er werd druk overlegd in de hemel en al snel werd het besluit genomen: het eerste het beste ezeltje dat zou sterven zou toegelaten worden in de hemel.

Zo gebeurde het dat een ezel naar de hemelpoort gevoerd werd. De engelen zagen het als hun plicht om hem er zelf heen te voeren. Maar heel voorzichtig stak het ezeltje alleen zijn neus om de hoek van de poort. Hij bekeek de hemel eens goed, vond het heel mooi, maar toen hij zag hoeveel kinderen er rondliepen, weigerde hij om nog verder te lopen.

Met de schrijnende herinnering aan alles wat de kinderen hem op aarde hadden aangedaan nog vers in het geheugen, begon hij luid te balken om zijn weigering duidelijk te maken. De engelen konden er niets aan doen: even koppig als geduldig, zette het dier zich schrap met zijn poten, weerstond al het rukken en trekken en maakte rechtsomkeert. Maar zijn snuit, die heel even gebaad had in het hemels licht toen hij bij de deuropening stond, was helemaal wit geworden.

En sindsdien hebben alle ezeltjes een witte neus.

Het verhaal van de zingende roos

Er was eens een koning die tegen zijn grootvizier zei: "Laten we vannacht eens door de straten van de stad zwerven om te kijken in wat voor staat de bazaars, moskeeën, badhuizen en koffiehuizen verkeren."

Voordat ze aan hun rondwandeling begonnen, verkleedden zij zich als derwisjen. De inwoners van de stad sliepen al en alles was rustig. Ze kwamen langs een huis, waar nog een petroleumlamp brandde. Toen ze dichterbij kwamen, hoorden ze drie vrouwen met elkaar praten. Ze hielden stil voor het venster en luisterden naar het gesprek. En daar hoorden ze een vrouw zeggen: "Als de koning met mij trouwt, dan maak ik voor hem een pastei waaraan hij en zijn leger hun buik vol kunnen eten." Daarop zei een andere vrouw: "Als de koning met mij trouwt, dan maak ik voor hem een tent die groot genoeg is voor hem en zijn hele leger." Na een poosje hoorden ze de derde vrouwenstem: "Als de koning met mij trouwt, dan schenk ik hem een dochter en een zoon met om beurten een gouden en een zilveren haar; als zij huilen dondert en regent het, maar als zij lachen verschijnen tegelijkertijd zon en maan."

De koning luisterde aandachtig en beëindigde toen de rondwandeling met zijn grootvizier. Bij het aanbreken van de dag liet hij de vrouwen naar zijn paleis komen. Hij trouwde tegelijkertijd met alle drie de zusters en liet drie trouwaktes opstellen. De eerste nacht bracht hij door met de oudste; 's ochtends vroeg hij haar: "Waar is de pastei die groot genoeg is voor mij en het leger?" Ze antwoordde hem: "Praatjes in de nacht zijn net als
boter; zodra de zon verschijnt, smelten ze weg."

Met de één na oudste zuster bracht hij de volgende nacht door, en ook haar vroeg hij de volgende ochtend: "Waar is de tent die plaats moet bieden aan mij en mijn leger?" Zij antwoordde: "Dat was iets dat me toen net te binnen schoot." Daarop stuurde hij de twee zusters de keuken in en beval hen daar samen met de slavinnen te werken.

De derde nacht bracht hij met de jongste van de zusters door. De volgende ochtend vroeg hij haar: "Waar zijn het meisje en de jongen met om beurten gouden en zilveren haren?" Ze antwoordde hem: "Wacht met mij negen maanden en negen minuten, o koning!"

De jongste zuster werd zwanger en er gingen bijna negen maanden voorbij. De dag voor haar bevalling waarschuwde de koning de vroedvrouw. De oudste zuster, die jaloers was op haar jonge zusje, ging de vroedvrouw tegemoet en vroeg haar: "Zeg me tante, hoeveel heeft de koning je beloofd voor de geboorte?" Het oudje vertelde: "Hij gaf opdracht mij twee dinar te geven." De vrouw van de koning sprak: "Bij Allah, dat is niet veel! Ik geef je vier dinar en deze kist met twee blinde hondjes. Als mijn zuster een meisje en een jongen ter wereld brengt, verstop die dan in deze kist en leg de twee honden in hun plaats neer. De kinderen moet je ongemerkt uit het paleis smokkelen en doden. Moge je huis verbranden en je ogen blind worden als je niet doet, wat ik je heb bevolen."

De vroedvrouw nam het geld en de kist en ging naar het paleis van de koning. Het meisje en de jongen waren nog maar net geboren, of de oude vroedvrouw stopte ze in de kist, legde in hun plaats de blinde hondjes neer en ging naar de koning. Ze sprak tot hem: "Ik durf haast niet de waarheid te zeggen, o koning." De koning beval: "Spreek! Ik verzeker je dat ik je zal vergeven." De vroedvrouw stamelde: "Die vrouw heeft twee blinde honden ter wereld gebracht!" De koning werd razend. Hij riep zijn slaven en beval woedend: "Neem mijn jongste vrouw mee, bestrijk haar met teer en bind haar aan de trap vast. Iedereen die langs haar komt, moet op haar spugen!" De oude vroedvrouw verliet het paleis en wierp de kist met de twee kinderen in de rivier.

Op een klein eilandje in de rivier leefde een visser met zijn vrouw. Allah had hen geen kinderen geschonken. Op die ochtend ging de visser als altijd naar de rivier om te vissen en ontdekte daar de kist. Hij haalde hem uit het water en ging ermee terug naar zijn hut. Daar zette hij de kist tussen hem en zijn vrouw in en zei haar: "Ik doe je een voorstel: als deze kist gevuld is met geld of goud, dan is hij voor mij; als er echter sieraden in liggen, is hij voor jou." Zijn vrouw antwoordde: "Ik vind alles goed."

Ze openden de kist en zagen twee buitengewoon mooie kinderen; de kleine jongen had een vinger in de mond van het meisje gestopt en het meisje een vinger in de mond van de jongen, en de een zoog op de vinger van de ander. De vrouw was verrukt en nam de twee behoedzaam uit de kist. Ze verzocht Allah haar borsten met melk te willen vullen en de Almachtige verhoorde haar wens. Ze voedden de twee kinderen op, alsof het hun eigen kinderen waren, en zelfs nog beter.

Op een dag vìng de visser twee grote, witte vissen. De jongen zei tegen de visser: "Vader, deze twee vissen zijn bijzonder mooi. Ik zal ze op de markt verkopen of ze de koning als geschenk aanbieden." Hij ging met de vissen naar de bazaar en ging op de vismarkt zitten. Alle mensen die voorbij kwamen, bleven bij hem staan. Als ze de vissen niet bekeken, dan bewonderden ze wel de mooie jongeling. Ook de koning kwam langs. Hij zag de vissen, zag de jongen en riep hem bij zich: "Hoeveel moet je voor die vissen hebben, mijn jongen?" vroeg hij hem. Hij antwoordde: "Die geef ik u cadeau, o koning!"

Daarop nam de koning hem mee naar zijn paleis. Hij vroeg hem naar zijn naam en de jongen vertelde: "Ik heet Mohammed en mijn vader is de visser die op het eiland woont." De koning gaf hem drie dinar en sprak: "Ga nu, mijn jongen en kom morgen terug!" De jongen ging terug naar het eiland en gäf de visser de drie dinar.

De volgende dag nam hij de vissen die de visser had gevangen en ging ermee naar het paleis van de koning. De koning ontving hem en ging met hem in de tuin van het paleis zitten. De koning zat tegenover de jongen, dronk wijn en bewonderde de schoonheid van de knaap. Zijn hart werd warm van sympathie voor de jongen. Hij bleef twee uur met hem samen. Toen liet hij een paard uit zijn koninklijke stal brengen en schonk het aan de jongen, zodat hij hem zonder moeite kon bezoeken. Mohammed steeg trots op zijn paard en reed weg.

Hij kwam nu dagelijks naar het paleis van de koning gereden, en de koning ging met hem in de tuin zitten. Hij verlustigde zich niet meer in de aanblik van de fonteinen, waar het water uit muilen van wilde dieren en snavels van vogels in marmeren bekkens terugviel, hij keek alleen nog maar naar de schoonheid van de jongen. Op een dag keek de vrouw van de koning uit het venster en herkende de jongen. Ze stuurde dadelijk haar zuster naar de oude vroedvrouw en liet haar zeggen: "Ik had je bevo!en de kinderen van mijn jongste zuster te doden, maar ze leven nog op deze aarde." De vroedvrouw liet haar weten: "Heb geduld met mij, o koningin, over drie dagen zullen zij niet meer in het land der levenden zijn."

De oude vrouw nam een kruik, maakte er een zadel op vast en betoverde hem; ze sloeg er met een rijzweep op en de kruik vloog met haar door de lucht en zette haar neer op het eiland in de buurt van de vissershut. Ze liep op de zuster van Mohammed toe, die alleen met een handwerkje bij de hut zat en sprak tot haar: "Meisje, waarom ben je zo eenzaam en alleen? Zeg tegen je broer dat hij de zingende roos van Arab Zandyq moet halen. Die zingt voor je en vermaakt je als je alleen bent, zodat je je niet hoeft te vervelen." Na deze woorden verliet het oudje haar.

Toen Mohammed terugkwam bij zijn zuster, trof hij haar aan in een bedroefde stemming. Hij vroeg haar: "Waarom ben je zo bedroef, mijn zusje?" Ze antwoordde: "Ik wil zo graag de roos van Arab Zandyq hebben, zodat die voor me zingt en me vermaakt, als ik alleen ben." - "Ik zal doen wat je wilt," sprak Mohammed, "ik zal haar voor je halen." Hij steeg op zijn paard en reed weg.

Hij reed door een eindeloze woestijn. Plotseling zag hij voor zich een mensen eetster zitten. Ze zat met haar rug naar hem toe en maalde met een handmolen koren tot meel. Tijdens haar werk had de mensen eetster haar lange borsten over haar schouders op haar rug geworpen. Mohammed steeg van zijn paard, naderde haar van achteren en zoog eerst aan haar rechter en toen aan haar linker borst, daarna naderde hij haar van voren en
groette haar: "Vrede zij met u, moedertje menseneter!"

Zij antwoordde: "Als je voor me te groeten niet eerst aan mijn borsten had gezogen, dan had ik je met huid en haar verslonden. Maar zeg me eens, Mohammed, waar ga je naar toe?" Hij vertelde haar: "Ik zoek de zingende roos van Arab Zandyq."

Ze wees hem de weg en sprak: "Voor het paleis vind je een geitje en een hond, die allebei zijn vastgebonden; voor het geitje ligt een stuk vlees en voor de hond ligt klaver. Pak het stuk vlees dat voor het geitje ligt en geef het aan de bond, en geef de klaver die voor de hond ligt aan het geitje. Dan gaat voor je de deur open en kun je de tuin inlopen en de roos plukken. Als je haar geplukt hebt, verlaat dan de tuin zonder te dralen en omwegen te maken; kijk vooral niet om, want als je omkijkt, verander je in een stuk steen, net als de vele jongelingen die voor jou werden betoverd."

Mohammed reed in de richting die de oude vrouw hem had gewezen en deed wat zij hem had gezegd. En daar ging de deur open die toegang gaf tot de paradijsachtige tuin. Maar hij zag slechts de roos, plukte haar en verliet de tuin zonder dralen. Hij reed terug naar het eiland en bracht de roos naar zijn zuster.

De volgende dag ging hij bij de koning op bezoek, die hem vroeg waarom hij zo lang was weggebleven. Hij antwoordde: "Ik was ziek, o koning." De koning nam hem bij de hand en liep met hem door de tuin. Ze gingen samen op een bank zitten en keken naar de bloesems en de bomen en ademden hun geur in.

De vrouw van de koning zag de jongen aan haar mans zijde en liet het oudje halen. Ze sloeg haar flink en schreeuwde: "Houd je me soms voor de gek, vrouw?" Die antwoordde: "Heb nog drie dagen geduld met me, o koningin." Ze steeg weer op haar betoverde kruik en reed naar het meisje op het eiland. Ze vroeg vriendelijk: "Heeft je broer je de roos gebracht, mijn dochter?" - "Ja," antwoordde het meisje op teleurgestelde toon, "maar ze zingt niet." De oude vrouw antwoordde haar: "Ik ben vergeten je te zeggen dat ze alleen maar zingt als ze voor haar spiegel staat." Na deze woorden liet ze haar alleen en reed weg.

Toen Mohammed bij de vissershut terugkwam, was zijn zusje erg bedroefd. Hij vroeg haar waarom ze zo bedroefd was en ze zei hem: "Ik wil zo graag de spiegel hebben die bij de roos hoort." Hij antwoordde: "Ik doe wat je wilt, zusje, ik zal hem voor je halen." Hij steeg op zijn paard en reed weg.

Hij reed weer door de woestijn, totdat hij bij de mensen eetster kwam en begroette haar zoals de eerste keer. Op haar vraag antwoordde hij dat zijn zuster de spiegel wilde hebben die bij de roos hoort. De mensen eetster gaf hem de raad: "Doe zoals ik je vorige keer heb gezegd; ga zodra je in de tuin bent zonder dralen de hoofdweg af naar het paleis, je komt dan bij een marmeren trap; loop die op en ga de eerste kamer rechts binnen; daar vind je de spiegel aan de muur. Pak hem en ga weg zonder om te kijken. Als de aarde beeft, blijf dan standvastig, anders ben je er voor niets heen gereden, zoals vele anderen voor jou."

Mohammed nam de weg die de oude vrouw hem had gewezen en deed zo als ze hem gezegd had en toen de aarde beefde, verhardde hij zijn hart en liep met vaste tred door. Ongeschonden bracht hij de spiegel naar zijn zuster; die zette hem onmiddellijk tegenover de roos, maar de roos gaf geen kik en het zusje was erg teleurgesteld. Toen Mohammed bij de koning kwam, werd hij vriendelijk door hem ontvangen. "Je mag niet zolang wegblijven, Mohammed," zei de koning, "weet je dan niet, hoe zeer ik je mis?" - "Ik was op reis met mijn vader," antwoordde Mohammed, "en ben nu weer thuis."

De koning nam hem bij de hand, en ze wandelden door de paleistuin. Daar zag de vrouw van de koning hen, die uit het raam de tuin in keek. Ze liet dadelijk de vroedvrouw roepen, sloeg haar en schreeuwde: "Mijn geduld is nu op! Moge Allah je ogen verbranden! Verstop je voor mij, anders stenig ik je ter plaatse!" Het oudje smeekte: "Geef me nog drie dagen, o koningin, en we zullen voorgoed van die twee af zijn."

Wederom reed ze op haar betoverde kruik naar de zuster van Mohammed. Ze vroeg haar vriendelijk: "En, heeft je broer je de spiegel gebracht?" Het meisje antwoordde geërgerd: "Ja, maar de roos zingt nog steeds niet!" Het oudje fluisterde haar toe: "Natuurlijk niet, ze zingt slechts in aanwezigheid van haar meesteres Arab Zandyq." Daarop verliet ze het meisje en reed weg op haar kruik. Toen Mohammed thuiskwam, was zijn zuster boos en hij vroeg haar: "Waarom ben je boos, zusje?" En ze zei hem: "Ik wil Arab Zandyq hebben, de meesteres van de spiegel en de roos, zodat ze eindelijk zal zingen en me vermaken als ik alleen ben."

Hij steeg op zijn paard en reed naar de mensen eetster in de woestijn. Hij begroette haar als altijd en vroeg: "Hoe gaat het met je, moedertje menseneter?" - "Wat kom jij hier nu al weer doen, Mohammed?," was haar verraste antwoord. Hij antwoordde: "Ik zoek Arab Zandyq, de meesteres van de roos en de spiegel." - "Als je leven je lief is, Mohammed, keer dan weer terug," waarschuwde de mensen eetster hem, "koningen, emirs en pasja's zijn erop uitgetrokken om Arab Zandyq te veroveren en geen van hen is teruggekeerd; ze heeft hen allemaal in stenen veranderd. Het is zonde van je jonge leven." - "Laat dat mijn zorg zijn, moedertje menseneter," gaf hij daarop ten antwoord, "zeg me slechts wat ik moet doen. Allah zal mijn leven beschermen."

De mensen eetster leek niet helemaal overtuigd, maar ze sprak tot Mohammed: "Rij naar de westkant van het paleis dat je al kent. Daar vind je een open venster. Let erop dat je met je paard zo dicht mogelijk de muur nadert, tot je recht onder het venster staat en roep dan met luide stem: "Kom naar beneden, Arab Zandyq!"

Mohammed reed naar het paleis en naderde het aan de westkant; hij ging onder het open venster staan en riep met luide stem: "Kom naar beneden, Arab Zandyq!" Ze keek uit het raam en beval: "Ga weg, jongeman!" En Mohammed voelde, hoe de helft van zijn paard
versteende! Hij riep wanhopig een tweede keer: "Kom naar beneden, Arab Zandyq!" Ze herhaalde geïrriteerd: "Ik zeg je toch, ga weg, jongeman!" En Mohammed voelde dat het hele paard onder hem in steen was veranderd. Maar hij riep nog luider: "Kom naar beneden, Arab Zandyq!"

Ze boog zich iets uit het raam en daarbij vielen haar haren tot op de grond. Hij greep haar haren, wikkelde ze om zijn hand en trok haar zo uit het raam. Toen sprak ze tot hem: "Het lot heeft je naar mij gezonden, Mohammed, bij het leven van je vader, de koning, laat mijn haar nu maar los!" Hij antwoordde: "Mijn vader is geen koning, maar een visser." - "Nee," sprak Arab Zandyq hem tegen, "je vader is een koning; later zal ik je zijn verhaal vertellen." Mohammed dreigde: "Ik laat je haar niet los, voordat je iedereen vrijlaat die je tot nu toe hebt betoverd!"

Ze maakte een teken met haar rechterhand en de stenen figuren kwamen tot leven. Een paar stortten zich op Arab Zandyq om haar te ontvoeren, maar de anderen riepen hen toe: "Dank aan hem, die ons uit de betovering heeft bevrijd! Willen jullie hem daarvoor bestraffen en hem Arab Zandyq afnemen?" Zij zagen van hun plan af en iedereen reed al dankend en groetend weg.

Arab Zandyq nam Mohammed bij de hand en bracht hem in haar paleis. Ze liet hem op een ereplaats van albast en zijden kussen plaatsnemen; haar dienaressen, zo mooi als de maan, speelden fluit en luit; de lucht was vervuld met reukwerk; haar dienaren brachten zoete wijn in kristallen glazen, mokka en zoetigheden. Daarna gaf Arab Zandyq haar bedienden bevel op het visserseiland net zo'n paleis als het hare te bouwen. Toen men klaar was met de bouw, trok ze met Mohammed en haar soldaten in het paleis.

Op een dag sprak zij tot Mohammed: "Ga naar de koning en als hij je vraagt waar je zolang bent geweest, antwoord hem dan dat je je huwelijk hebt voorbereid en nodig hem bij ons uit met heel zijn leger." De koning zag Mohammed al van verre, liep hem tegemoet en sprak: "Je bent teruggekomen, en met je terugkeer is de zon opgegaan, Mohammed!" Hij antwoordde de koning zoals Arab Zandyq hem dat had gezegd en nodigde de koning met zijn hele leger uit voor zijn bruiloft.

Toen Mohammed was weggereden, zei de koning lachend tegen zijn grootvizier: "Die jongeman is de zoon van een visser en hij nodigt ons en het hele leger uit voor zijn bruiloft!" De grootvizier antwoordde hem: "Uw liefde voor deze jongeling gebiedt u zijn uitnodiging te accepteren. Geef de soldaten opdracht voedsel voor acht dagen mee te nemen, en ook wij nemen voorraden voor een week mee." Zo maakten zij zich gereed en trokken naar het eiland waar de visser woonde. Tot hun verbazing ontdekten ze dat op het hele eiland mooie witte tenten waren opgezet, waarin het leger kon worden ondergebracht, en er stond een prachtige rode tent voor de koning. Toen werd het eten aangedragen: gebraden ossen, kalveren, schapen in grote hoeveelheden, uitgelezen groentes en salades, kostelijke wijnen en gebak, alle denkbare soorten vruchten; het ene gerecht was nog niet op, of het andere werd alweer aangedragen. De soldaten zeiden: "Zo heerlijk als hier hebben we nog nergens gegeten. Hier zouden we wel altijd willen blijven."

Ze bleven veertig dagen, totdat de bruiloft was afgelopen en waren meer dan tevreden. Slechts ongaarne gingen ze met hun koning terug naar het paleis. Toen ze weer terug waren in het paleis, zei de koning tegen zijn grootvizier: "We zullen Arab Zandyq en Mohammed hier net zo ontvangen als zij ons hebben ontvangen," en ze stuurden hen een uitnodiging. Arab Zandyq gaf het bevel de soldaten vooruit te sturen en hen aan te kondigen bij de koning. De soldaten reden vooruit en vulden de hele stad. De koning, die niet genoeg onderdak voor ze had, stuurde hen naar boeren in de omgeving. Toen verschenen Arab Zandyq, Mohammed en zijn zuster met de visser en zijn vrouw en zij betraden het paleis. Toen ze de trap opgingen, zag Arab Zandyq dat de moeder van Mohammed met pek was ingesmeerd en aan de trap was geketend. Ze bedekte haar met een zijden sjaal. De bedienden die bij de trap stonden, zeiden: "Het is aan iedereen die langs de trap komt verplicht op haar te spugen!" Daarna kondigden de bedienden het bezoek aan bij de koning en ze vertelden: "Deze dame heeft niet op de vrouw gespuugd die aan de trap is geketend, maar heeft haar met een zijden sjaal bedekt."

De koning kwam haar tegemoet, begroette haar hartelijk en vroeg: "Waarom heb je dat gedaan?" Arab Zandyq antwoordde: "Geef je dienaren opdracht haar in bad te doen, haar met kostbare zeep en olie te reinigen en haar een koninklijk gewaad aan te trekken, dan vertel ik u haar geschiedenis!" Ze begon: "Luister goed, o koning, naar wat de visser u vertelt," en ze wendde zich tot de visser en vroeg hem: "Heeft je vrouw deze broer en zus tegelijkertijd gebaard of zijn ze na elkaar geboren, visser?"

De visser antwoordde: "Mijn vrouw en ik, we hebben zelf geen kinderen. Op een dag ging ik naar de rivier om te vissen en vond daar een kist waarin deze twee kinderen lagen. Mijn vrouw en ik hebben hen opgevoed alsof het onze eigen kinderen waren." De koning wendde zich tot zijn jongste vrouw en vroeg haar: "Zijn het jouw kinderen, o vrouw?" Ze antwoordde: "Als hun haren om beurten goud en zilver zijn, dan zijn het mijn kinderen. Vraag hen hun hoofden te ontbloten." De twee ontblootten hun hoofd en hun haren waren om beurten goud en zilver. De koning wendde zich tot zijn vernederde vrouw.en vroeg nog eens: "Zijn het jouw kinderen, o vrouw?" Ze antwoordde: "Zeg hen dat ze moeten huilen; als het tegelijkertijd dondert en regent, dan zijn het mijn kinderen." De twee huilden en buiten donderde en regende het. De koning was ontroerd en vroeg nogmaals: "Zijn het onze kinderen, o vrouw?" Ze antwoordde: "Zeg hen te lachen; als dan de zon en maan tegelijkertijd gaan schijnen, zijn het onze kinderen." De kinderen lachten en zon en maan schenen tegelijkertijd. De jongste vrouw zei: "Ja, het zijn mijn kinderen; ik heb hen ter wereld gebracht."

De koning benoemde de visser tot zijn tweede grootvizier. Hij verordende een veertig dagen durend feest ter ere van zijn jongste vrouw en hun kinderen. De stad was elke dag hel verlicht en alle bewoners vierden feest met de koning en zijn familie. De laatste dag werden de twee jaloerse zusters en de oude vroedvrouw in het openbaar verbrand en de koning leefde met zijn vrouw en kinderen nog een voorspoedig en rijk leven.

Mijn verhaal heb ik verteld - aan jullie boezem heb ik het toevertrouwd.

De witte slang van Sidi Moussa

De oude Mabroek woonde met zijn vrouw en kinderen in een eenvoudig huisje midden in een oase in de woestijn. Hij was, zoals men zei, een van de steunpilaren van de broederschap der G'nawa, waarvan de meeste volgelingen in de Sahara zwart zijn.

Mabroek was een heel gelovig man. Elke morgen deed hij als eerste in alle vroegte de deuren van de moskee open en begroette hij de nieuwe dag met het gebed van de dageraad, de 'fedjor'.

Sinds jaar en dag was hij het ook die vooraan liep bij de pelgrimstocht naar de koepel van Sidi Moussa, de heilige wiens graftombe een kilometer of veertig van de oase verwijderd lag. Daartussen lagen de duinen met het fijne stuifzand waar je diep in wegzakte, wat het lopen nog moeilijker maakte. Deze pelgrimstocht was ook nog zo bijzonder omdat het feest van deze heilige midden in de heetste periode van het jaar viel. De mensen gingen om die reden al drie dagen van tevoren op pad om deze loodzware tocht te kunnen volbrengen. Ze namen dan genoeg eten en drinken voor de hele reis mee, want de zandheuvels strekten zich eindeloos uit en onderweg was nergens enig teken van leven te bekennen.

Maar dat jaar voelde Mabroek de last van de jaren en van het werk op zijn schouders drukken. Hij begon erg tegen het idee op te zien weer drie dagen lang de afmattende voettocht te moeten maken. Het werd hoog tijd dat de jongere generatie het eens van hem overnam. Hij had zijn tijd gehad. Er moest eens wat jong bloed stromen door de dragers van de traditie.

Mabroek sprak zijn medebroeders in het geloof toe toen die hem kwamen vragen om weer, zoals altijd, de processie te leiden. En de groep getrouwen van Sidi Moussa vertrok met vaandels en tamboerijnspelers, maar zonder Mabroek.

De eerste dag van de bedevaart volgde Mabroek hen in gedachten en in gebed. En 's nachts ging hij lekker slapen in zijn eigen bed naast de kookpot, waarin een heerlijke chorbasoep pruttelde die zijn vrouw had klaargemaakt.

De tweede dag vertoefde Mabroek nog altijd in gedachten bij zijn gelovige medebroeders, maar hij voelde zich een beetje triest, dat hij door zijn hoge leeftijd niet samen met hen kon lopen en hun vreugde meebeleven.

Ook de derde dag ging voorbij. Bij het vallen van de avond had zijn vrouw een overheerlijke couscous bereid. Zoals gewoonlijk had zij de grote kookpot met groenten op de grond gezet en daarnaast de ronde, houten schaal met de hoge berg couscous en boter.

De kinderen gingen op hun matjes rond de geurige maaltijd zitten en Mabroek nam zijn plaats in de familiekring in. Hij sprak: 'Bismillah!' (In naam van de Heer) en wilde juist zijn hand uitsteken naar de hete couscous toen er plotseling uit het niets een witte slang te voorschijn kwam, die zich rond de schaal kronkelde en zijn kop optilde vlak voor het gezicht van Mabroek. Mabroek sprong overeind, groette zijn familie en met alleen maar zijn wandelstok ging hij op zijn oude, kromme benen, ondanks de drie dagen achterstand, op weg naar Sidi Moussa.

De kinderen die de slang als een ketting rondom de schaal hadden gezien, waren stomverbaasd dat het dier als bij toverslag weer verdwenen was.

Mabroek heeft zelf nooit begrepen op welke manier hij de volgende ochtend bij zonsopgang als eerste aankwam bij de graftombe van de heilige. Hij had nergens een vliegend tapijt gezien, en ook had hij zich niet gedragen gevoeld door vleugels. Maar hij vond zichzelf terug voor de deur van het koepelgraf, de kobba, zoals altijd, omdat Sidi Moessa van hem hield en Allah het hem had toegestaan.

* * * EINDE * * *

De verwaarloosde echtgenote

Dit verhaal gaat over een zeer rijke man. Hij was rijk en getrouwd met een jong, mooi en lieftallig meisje, dat hij naar zijn huis had gebracht. Ieder jaar bracht hij zijn vrouw 50 kilo uien, een halve zak zout en twee zakken tarwe. Hij nam een dienstmeisje voor haar aan, want hij was een employé in Serail en bezat zo veel rijkdom, dat vuur die niet kon verteren. De vrouw en het dienstmeisje zaten - o, vrienden, zonder eten of drinken, terwijl ze de etenslucht van de buren opsnoven. Het meisje zei vaak tegen haar meesteres: "Mevrouw, waarom brengt de meester ons niets?" Zij antwoordde: "Ik weet het niet." Ze was een goedmoedige vrouw, zoals die er vroeger nog waren. Zo vind je ze tegenwoordig niet meer. Kun jij de vrouwen van tegenwoordig nog aan? Moge Allah hun razernij in toom houden!

De man kwam gewoonlijk tegen de middag thuis en zei dan tegen zijn vrouw: "Vrouw, zijn de haantjes klaar? Heb je de haantjes gebraden?" Ze antwoordde: "Ja." De haantjes waren namelijk de gebakken uien. Ze legde die in de as van de kolen en zo bakte ze ze. Als hij 's middags thuiskwam, aten ze die 's middags. En als hij 's avonds thuiskwam, vroeg hij: "Vrouw, heb je de haantjes gebraden?" Ze sprak: "Ja, ik heb ze gebraden." Hun buren waren erg arm, echte arme drommels. De moeder had vier, vijf dochters. Ze zeiden: "O wat is het toch jammer dat wij nooit dat heerlijke eten krijgen!" De moeder zei: "Hoe zou ik jullie nu haantjes kunnen geven, die vier, vijf pond per stuk kosten. Hoe zou ik dat kunnen. Ik heb toch immers geen geld." Ze sprak: "Vandaag zullen wij allemaal garen spinnen, dat we verkopen om van het geld groente te kopen om te vullen. We zullen wat met rijst gevulde kool, bieten en aubergines klaarmaken en dat de buurvrouw aanbieden; misschien dat zij ons dan een haantje aanbiedt en wij ons buikje daaraan vol kunnen eten." De een spon voor de bieten, de ander voor de kool, de derde voor de rijst. O vrienden! De vijf dochters en hun moeder droegen allemaal hun steentje bij.

Ze maakten het eten klaar en kwamen na zonsondergang, tegen de tijd dat de man zou thuiskomen. Ze klopten bij haar aan. Het dienstmeisje kwam: "Wie is daar?" Een dochter van de buren sprak: "Mijn moeder laat jullie groeten en zeggen: "Alsjeblieft, hier is een schaal met gevulde groente, en mijn broer heeft iets over haantjes gehoord." De vrouw van de rijke man zei tegen het dienstmeisje: "Hemel! Laat het niet aan de meester zien! Verstop het! En leg wat uien op hun schaal." En ze gaven de dochter van de buurman vier, vijf uien. Die sprak: "Moge onheil jullie treffen! (Tot de toehoorders: Moge jullie dat bespaard blijven!) Vervloekt zijn jullie. Alles was voor niets. O, wat zonde van dat gevulde gerecht. Eten jullie maar uien, waar wij er al genoeg van hebben."

De vrouw van de rijke man wachtte tot haar man naar bed was gegaan. Toen stond ze op en at met haar dienstmeisje de gevulde groente. Het dienstmeisje sprak: "Meesteres, waarom moeten wij dit voedsel ontberen? Waarom brengt de meester ons niets? De meester is rijk en heeft veel geld. Waarom toch niet?" De vrouw zei: "Kind, ik weet het niet." Toen sprak het meisje: "Ik wil niet langer bij de meester blijven." En de vrouw sprak: "Ik ook niet. Morgen vroeg zullen we hem verlaten en een andere zoeken. We gaan bijna dood van de honger."

Ze stonden allemaal vroeg op. De man ging naar Serail en zou pas om twee uur terugkomen. De vrouw en het dienstmeisje schrobden de vloer en maakten het huis schoon en ruimden het op. Er stond geen afwas meer of niets. Ze maakte zich op, trok haar beste kleren aan en liet het meisje vooruit lopen. "Maar waar heen?"

In die tijd leefde een zekere Ibn es-Samman, een groot koopman in Souk. Ze ging naar de winkel van koopman Ibn es-Samman en zette zich neer bij de deur van de winkel. Hij bracht haar een stoel: "Wat is er van uw dienst, mevrouw? Wat kan ik voor u doen?" Ze sprak: "Rustig maar, rustig." - "Wat kan ik voor u doen, mevrouw?" - "Rustig." - "Wat bedoelt u, rustig?" Ze sprak: "Rustig, ik wil wachten tot u klaar bent met de klanten." Toen er niemand meer bij hem was, sprak hij: "Wat is er van uw dienst?" Ze sprak: "Ik heb honger." Hij sprak: "Zeker, zeker, tot uw dienst."

Het was één uur. Daar zijn vrouw naar het badhuis was gegaan, was hij alleen in de winkel. Hij sprak: "Komt u met me mee naar huis. Ik heb de sleutel." Hij opende de deur en liet haar het huis binnengaan. "Blijft u hier zitten, dan haal ik een stuk vlees!" Door Allah's wil gebeurde dit allemaal op een vrijdag. Hij liep door de winkels van al-Hader, as-Suq, Cisr Beit esj-Sjeik, om een half pond vlees te halen dat hij voor dit schepsel kon laten braden, maar hij vond niets.

Intussen zat zij nog steeds te wachten. Ze sprak tot haar dienstmeisje: "Laten we eens gaan kijken of we bij hem misschien wat te eten vinden. We sterven immers van de honger." Ze deden een kast open en daar vonden ze - o vrienden - postelein. De vrouw sprak: "De dichter zegt:

Postelein verandert mij in postelein
Azijn overstroomt mij
Laat mij thuis zitten
En mijn eer mij beschermen!

Kom, we wachten niet langer meer op hem," zei ze. Ze sloten de deur en ze keerde met het meisje naar huis terug. Het zou nog anderhalf uur duren voordat haar man kwam. Intussen was de koopman teruggekomen en hij doorzocht het huis zonder haar te vinden. Hij was erg bedroefd en weende van droefenis om haar. Hij sprak bij zichzelf: "Als die vrouw niet zo'n honger had gehad, zou ze zich niet zo hebben blootgegeven."

Hij werd de volgende ochtend bedroefd wakker en ging naar zijn winkel. Daar had ze haar zakdoek laten liggen. Hij pakte haar zakdoek, bond die om zijn hoofd en zat verzonken in droevige gedachten bij de deur van zijn winkel. Het was Allah's wil dat toen haar man voorbijkwam. Hij keek op: die zakdoek had hij toch voor zijn vrouw meegebracht. Hij was namelijk een keer naar het buitenland geweest en had die zakdoek meegebracht. Hij vroeg aan de koopman: "Waarom ben je zo bedroefd?" Die antwoordde: "Er is niets met mij." De rijke man zei: "Ik bezweer je mij te vertellen wat er met je aan de hand is en waarom je zo bedroefd bent."

Hij sprak: "Beste vriend, ik heb gisteren iets wonderbaarlijks meegemaakt. Heus, ik heb er nu nog steeds hoofdpijn van!" De ander zei: "Ik bezweer je me te vertellen hoe je aan die zakdoek komt." De koopman antwoordde: "Die kreeg ik toevallig in handen. Zo en zo was het geval. Dit wonderbaarlijke is mij overkomen: Een vrouw kwam naar me toen en ze had honger en ik had medelijden met haar. Ik zweer je dat ik haar vertrouwen niet wilde beschamen. Ik wilde haar slechts wat te eten geven, want als ze niet zo'n honger had gehad, dan had ze zich niet zo blootgegeven." - "Mijn god, hoe zag ze er uit?" vroeg de rijke man. De koopman antwoordde: "Ze zag er zo en zo uit en was zo en zo lang en zo en zo breed." De man was verbaasd: "Bij Allah, dat was toch zijn vrouw!"

Hij ging onmiddellijk weg, zonder een woord te zeggen. Hij ging naar de slager en kocht allereerst een geslacht lam. De vrouw en het meisje waren naar het dak gegaan. Het was een van de eerste lentedagen en het was zonnig weer. Ze waren op het dak gaan zitten om te zonnen. Het meisje sprak: "Mevrouw, kijk eens naar dat lam dat daar wordt gebracht! Waarom heeft Allah ons dat ontzegd?" De vrouw sprak: "Dat gaat ons niets aan. Allah zal hulp voor ons vinden. Wat kunnen wij eraan doen? Hou op ons te beklagen! We hebben ons geluk toch al gevonden. En dat was niets minder dan postelein."

Er werd aan de deur geklopt. "Wie is daar?" De bode sprak: "AIstublieft, N.N. laat u groeten en zegt: "Neem dit lam." - "Dat moet een vergissing zijn; mijn man zou ons nooit een lam sturen." - "Heus waar, het is yoor jullie," antwoordde de bode. Even later kwam een drager, die een zak rijst bracht en daarna een derde met een zak suiker; een vierde bracht boergoel, een vijfde... kortom, binnen twee uur had de meester het huis voorzien van alle mogelijke levensmiddelen. Tenslotte kwam hij zelf na zijn werk, om twee uur. Hij kwam binnen en zag dat zij de spullen op de binnenplaats niet hadden aangeraakt. Het meisje sprak tot hem: "Heer, kijk eens wat wij hebben gehad!" Hij sprak: "Ja, ja, pak alles uit. Kom! Als er geen vaten zijn, zal ik vaten brengen, als er geen zakken zijn, zal ik zakken voor jullie brengen, wat je maar wilt. Kijk maar wat jullie nodig hebben. En snij nu het lam aan!" De vrouw sprak: "Wat heeft je er aan herinnert dat we dit nodig hebben?" Hij antwoordde: "Juist, hoe had ik dat kunnen weten? Eet nu al het vlees op! Morgen vroeg zal ik meer voor jullie halen."

"Mevrouw, de meester schijnt van ons plan gehoord te hebben," zei het meisje. De vrouw antwoordde: "Of hij wat gehoord heeft of niet, wat gaat ons dat aan."

's Avonds, toen ze het vlees hadden gegeten en voldaan waren, zat hij daar en had zijn vrouw in het midden plaats laten nemen. "Zijn jullie nu vol?" vroeg hij hen, en ze zeiden: "Ja." Hij ging door: "Goed, vanaf nu zal ik onophoudelijk eten voor jullie meebrengen." Het dienstmeisje sprak: "Meester, weet u al dat onze kat vandaag drie jongen heeft gekregen?" - "O ja?" Ze zei: "Ja, heer, ik zal ze u laten zien; er is er een voor mij, een voor u en een voor mevrouw." Ze haalde de drie jongen en vroeg: "Heer, hoe wilt u uw katje noemen?" Hij zei: "Ik weet niet hoe ik het moet noemen. Geef jij de jouwe eerst maar een naam!" Ze sprak: "Ik noem het "Heeft-de-meester-iets-begrepen-of-niet." De vrouw zei: "Ik noem het "Allah-is-getuige-dat-er-niets-gebeurd-is." Daarop sprak de meester - als jullie me de uitdrukking permitteert: "Een rotzak is de man, die zijn vrouw niet waardig is!"

* * * EINDE * * *

De slangenkweker met zijn vrouw en zijn kinderen

Er was eens een man die slangen kweekte, om deze aan slangenbezweerders te verkopen. Hij bewaarde de slangen altijd in een grote kruik om ze zo voor zijn gezin verborgen te houden zodat er geen ongelukken konden gebeuren. Elke morgen ging hij ermee naar de stad om te trachten ze aan de man te brengen. Toen, op een morgen, ontdekte zijn vrouw de kruik en vroeg haar man wat er in zat. De man wilde geen moeilijkheden, dus negeerde hij de vraag en zei alleen maar: 'Wat kan het je schelen. Zolang we wat te eten hebben is het toch goed?' De vrouw werd hierdoor alleen nog maar nieuwsgieriger en wilde er beslist achter komen wat er zich in de kruik bevond. Ze liet haar kinderen dezelfde vraag stellen, maar haar man wist zich er via allerlei smoesjes en uitvluchten uit te praten.

Uiteindelijk spraken de kinderen met hun moeder af dat ze het eten zouden laten staan totdat hun vader zou vertellen wat er in de kruik zat. En ze hielden woord. Ze dronken en aten niets meer en verklaarden nog liever te sterven dan hun gelofte te breken. Hij probeerde ze te overreden hun voornemen te staken en voorspelde niets dan ongeluk als zij in hun standpunt zouden volharden.

Maar was hij ook zei, niets hielp. Ze moesten weten wat er in de kruik zat. Uiteindelijk besloot hij het verzet van zijn kinderen met geweld te beëindigen. Hij pakte een stok en rende hen door het hele huis achterna. Zijn vrouw, die alleen in de kamer was achtergebleven, zag haar kans schoon, haalde het deksel van de kruik en keek erin. De slangen kropen eruit en doodden haar en vervolgens ook de kinderen. Alleen de man, die de slangen kende, wist aan de dood te omkomen.

'Hieruit blijkt, 0 grote koning, dat de mens niet mag begeren wat Allah hem niet toestaat te ontvangen. Maar u, 0 koning, u toonde geduld en daarom zegende Allah u met een zoon.' Toen sprak de zevende vizier: 'Door vertrouwen in Allah te stellen, 0 heer, verging het u als de spin met de wind.'

En uiteraard wilde de koning ook dit verhaal horen.

Einde

De Engelen van de seizoenen

Er was eens een echtpaar. Hun kinderen waren getrouwd en het huis uit en zij waren samen achtergebleven. Hun moeders leefden allebei, sinds het overlijden van hun echtgenoot, alleen en zonder inkomsten.

De man en de vrouw besloten de twee oude vrouwen te vragen bij hen in te trekken. Zo zouden zij een zorgeloze oude dag hebben.

Helaas lukte het de vrouw niet haar schoonmoeder net zo goed te verzorgen als haar eigen moeder. De zorg voor de één ging ten koste van de ander. De vrouw kreeg steeds meer genoeg van het extra werk dat haar schoonmoeder haar gaf en ze werd prikkelbaar en onaardig. De oude vrouw kreeg een schamel bordje eten en ze probeerde de honger niet te voelen door de hele dag op een droge boon te kauwen. De boon was zo hard dat zij hem niet stuk kon bijten en 's avonds voor het slapen deed zij hem in een zakdoek om hem de volgende dag weer te voorschijn te halen. Maar het was altijd dezelfde boon.

De dochter overlaadde haar man met verwijten: "Zie je wel hoeveel jouw moeder ons kost, ze loopt de hele dag te eten." Haar man moest ook wel vaststellen dat zijn moeder voortdurend kauwde. Op een dag had hij zo genoeg van de verwijten van zijn vrouw dat hij besloot zijn moeder mee te nemen naar de bergen om haar daar achter te laten. Hij zette haar op zijn ezel en liep vele uren. Tegen het vallen van de avond vond hij een grot, bracht zijn moeder naar binnen, zette haar op een stuk steen en vertrok weer met zijn ezel.

De vrouw voelde zich verloren in de stille natuur. Maar plotseling stond er een mooie jongeman voor haar. "Moedertje," zei hij, "wat vind je van de winter?" De vrouw had een zacht en beminnelijk karakter en zei: "De winter? Maar... dat is het seizoen vol vrede en hoop. Men komt tot rust van al het werken op het land. De aarde die het zaad heeft opgenomen, laat het rustig rijpen terwijl God de grond zegent met een weldadige regen. De hele familie zoekt warmte rond het vuur. Dicht bij de haard eet men de vruchten die in potten bewaard worden: amandelen, olijven, abrikozen, gedroogde vijgen, en men dankt God ervoor. Terwijl gezang opklinkt weeft men dekens en mantels met de wol van de schapen die in de herfst geslacht zijn. Laten wij de Heer prijzen om de winter."

De stralende jongeman boog voor de oude vrouw en zei: "Ik zal je een gunst verlenen omdat je de winter geprezen hebt," en hij verdween.

En zie, bij de ingang van de grot stond een andere jongeman, even mooi als de vorige. Hij vroeg: "Moedertje, wat vind je van de lente?"

Verrukt antwoordde de vrouw: "Het voorjaar? Dat is een gezegend seizoen. De knoppen aan de bomen en struiken komen uit. Het graan toont zijn eerste sprietjes in het veld. De takjes glinsteren in de zon als waren ze bedekt met parels. In het water zijn scholen jonge visjes, met de stralendste en mooiste kleuren. Patrijzen en kwartels lachen hun jongen toe die net uit het ei zijn gekropen. Overal in de velden bloeien bloemen in alle kleuren en zwermen zoemende bijen verzamelen honing. In de oases klimmen behendige jongens in de toppen van de palmbomen en brengen stuifmeel aan op de bloemen die vruchten zullen dragen. Overal ontspringen nieuwe bronnen, de rivieren zingen. Iedereen in het land gaat op bedevaart naar de graven van de heiligen en de mensen brengen God offers voor een goede oogst. De vrouwen gaan met hun kinderen naar de bronnen om op krachten te komen en iedereen baadt om de zuiverheid, het water en de genade van het nieuwe leven te vieren. Gezegend zij God voor de lente."

De mooie jongeman boog voor de oude vrouw en zei: "Ik zal je een gunst verlenen voor je lofzang op de lente."

Nauwelijks was hij verdwenen of er verscheen een schitterende jongeman bij de ingang van de grot. Hij ging voor de vrouw staan en vroeg: "Moedertje, wat vind je van de zomer?" "De zomer? Dat is het seizoen van de rijkdom en de genade, de gezegende tijd van alle gaven van God. In dat jaargetijde komt alles tot volle wasdom. De vruchten aan de bomen en de groenten in de tuinen zijn klaar voor de oogst. Het koren en de gerst staan goudgeel op het land. 's Zomers zijn er geen arme mensen, iedereen heeft genoeg. De goede God brengt alles tot volmaaktheid. De natuur zingt, de krekels tjilpen in de bomen. Vijgebomen en olijfbomen bezwijken haast onder de last van hun vruchten. Hele gezinnen werken op het land. De mensen helpen elkaar met het binnenhalen van de oogst. Ze zingen terwijl zij werken. Zij zingen en vragen God genadig te zijn voor de voorouders die de oogst beschermd hebben. Zij zingen:

Zo ga je weg
Als het middaggebed
Zo ga je weg
om weer terug te komen.

En dan komt het dorsen en de gezamenlijke maaltijd. Daarna volgt de grote "moessem" (bedevaart naar de beschermheiligen) met maraboets, tamboerijnen en vaandels, de grote bedevaart uit dankbaarheid voor God. Alle stammen uit het land eten samen couscous. Geprezen zij God voor de zomer." De jongeman met het schitterende gezicht boog en zei: "Voor jouw lofprijzingen op de zomer zal ik je een gunst verlenen." Hij ging weg.

Toen kwam er een ernstige jongeman gekleed in purper. Plechtig boog hij voor de vrouw en zei: "Moedertje, wat vind je van de herfst?"

"De herfst, mijn zoon, is het heilige jaargetijde waarin de dadels geplukt en de olijven geperst worden. De gouden olie die stroomt, voldoende voor een heel jaar en die helpt tegen kwalen, tegen gesleten gewrichten. Het is de vrolijke tijd waarin de druiven geoogst worden die aan de lijnen drogen en de vijgen die gedroogd worden op de roosters. Overal in de stallen mekkeren de eerste lammeren; lammeren van de zegening van de aïds (feest), zij zijn het zoenoffer voor de ziel van de voorvader. Het is de tijd waarin doden en levenden samenkomen. Men gaat uit om te zaaien en zingt:

Ana el kharras
Ouaisedji Allah!
Oua elli kla hadja
Fi sabil illah.

Ik ben planter.
Moge God het in stilte laten groeien.
Moge het degene die van deze
oogst eet heil brengen.

In de velden lopen de vrouwen achter de werkers en dragen op hun hoofd de "wan" (soort zeef). In de wan brandt de aarden lamp van het huwelijk. Door de lamp te branden komen levenden en overleden voorouders samen in het gebed voor vruchtbaarheid van het land. En de mensen op reis en de kinderen zijn er gelukkig mee want in de wan zitten gedroogde vruchten en lekkere dingen. Men laat ook wat achter bij de graftombes van de heiligen zodat oude en arme mensen die het voedsel vinden meedoen met het gebed van de werkers van het land. Als het werk gedaan is is het tijd om samen te eten, het gereedschap schoon te maken en op te bergen, en het huis op orde te brengen. De bruidsschat voor jonge mensen wordt klaargemaakt en zij trouwen. Geprezen zij God om de herfst." De jonge gebruinde man boog voor de vrouw en zei: "Omdat je de herfst geprezen hebt voeg ik een gunst toe aan die van de jongemannen die hier voor mij waren." En hij vertrok.

De oude vrouw ging door de jaargetijden te prijzen en zie: bij haar woorden stroomden goudstukken uit haar mond als een waterval.

Even later kwam haar zoon. Hij werd verteerd door wroeging en wilde niet naar huis gaan zonder zijn moeder. Hij wilde haar om vergeving vragen en samen teruggaan. Hij riep haar en zij gaf antwoord terwijl goudstukken uit haar mond stroomden. De zoon raapte ze verbaasd op, deed ze in zijn mantelzak, omhelsde zijn moeder en bracht haar terug naar huis.

Zijn vrouw wist niet wat zij zag en was heel nieuwsgierig. Meteen vatte zij het plan op haar eigen moeder naar die grot te brengen. Dan zou het gezin twee bronnen van inkomsten hebben in plaats van één. Haar man stemde hiermee in. Hij zette zijn schoonmoeder op de ezel en zij vertrokken naar de bergen. Tegen de avond kwamen zij bij de grot. De man zette zijn schoonmoeder op dezelfde steen waarop zijn moeder gezeten had en liet haar achter.

De eerste jongeman kwam te voorschijn en zei: "Moedertje, wat vind je van de winter?" De vrouw was nooit tevreden met wat zij had, hoe haar dochter haar ook verwende. Zij antwoordde: "De winter? Bah... Een afschuwelijk seizoen. Je kunt niet naar buiten om een wandeling te maken. De hele dag zit je tussen vier muren in de stank van de haard. Op het land is niets te doen maar binnen moeten de vrouwen breien, terwijl een ijzige wind door alle kieren van ramen en deuren waait. De snuitkever doet zich te goed aan het graan en de gerst in de opslagkamers. De djenoens vreten de vijgen en dadels aan. Houd de ellende van de winter ver van mij."

De eerste jongeman verdween en een tweede nam zijn plaats in. "Moedertje," zei hij, "hoe denk je over het voorjaar?"

"Het voorjaar? Dat is het seizoen van het vocht en de reumatiek. Overal water dat van de hellingen stroomt. Het brengt vocht in de huizen van de mensen zodat zij het niet warm kunnen krijgen als zij terugkeren van het land. Met veel moeite maken wij een maaltijd voor de werkers. De kippen moeten gevoerd, de tuin gewied. Wij lijden honger omdat de wintervoorraden op zijn en de nieuwe oogst nog niet binnen is. En of het nog niet genoeg is moet je op bedevaart en net doen of je gelukkig bent onder het uitroepen van juichkreten."

De tweede jongeman wist genoeg, verdween en liet de derde komen. Deze zei: "Moedertje, wat vind je van de zomer?"

"De zomer? Een vuurzee! Je kunt geen adem halen en voor je het weet heb je een zónnesteek. Overal slangen en schorpioenen op het land. Als je 's avonds buiten op een steen gaat zitten om wat frisse lucht te krijgen komen zij te voorschijn en steken je met hun dodelijke gif. En wat een werk! De mannen zijn druk met de oogst. De vrouwen en kinderen klimmen in olijf en vijgebomen om met een stok de vruchten los te slaan. Die verzamelen zij dan en brengen ze naar huis. Vele dieren worden geofferd, kippen en schapen om de werkers op het land eten te geven. Iedereen, die meehelpt met de oogst, familie en buren, komt voor de couscous. En dan moet je op bedevaart. Schreeuwende kinderen en opwaaiend stof. Als het een slecht jaar geweest is krijg je na zoveel lopen en zweten wat korrels couscous en botten. De jongeren gaan zwemmen in de zee maar wij, ouderen, verbergen ons. Spreek mij niet van de zomer."

Voldoende ingelicht ruimde de derde jongen zijn plaats in voor de vierde. Deze zei: "Moedertje, wat denk je van de herfst?"

"De herfst. Die is alleen goed om de mensen eraan te herinneren dat zij moeten sterven. De dagen worden korter en het licht steeds valer. De bomen laten hun bladeren vallen. De natuur verliest zijn tooi. Je kunt alleen droge vijgen eten die dan ook nog aangevreten zijn door de wormen. Het beetje graan dat over is wordt uitgestrooid over het land voor het volgende seizoen, waarvan je niet weet of het een goed seizoen zal zijn. Kou en wind steken op. En dan het feest van de herdenking van de voorvaderen. Waar je ook gaat, overal zie je de dood."

De vierde jongeman stond er verdrietig en streng bij toen hij hoorde hoe de vrouw sprak over het werk van God. Hij zei: "Voortaan zal de vrucht uit je mond zijn als de natuur waarover je zo bitter oordeelt."

Hij verdween. De oude vrouw bleef opstandig mopperen op de hele schepping. Terwijl zij praatte kwam er een stinkende stroop over haar lippen. Tegen het vallen van de nacht kwam haar schoonzoon haar halen. Hij zette haar op de ezel om haar thuis te brengen. Hoe groot was de verbazing van het echtpaar toen zij de stank roken die met de oude pessimiste het huis in kwam en het vieze spul zagen dat uit haar mond kwam.

Toen vroegen zij de beide vrouwen wat er gebeurd was. Ieder deed haar verhaal. Het echtpaar begreep dat de vrouwen ondervraagd waren door de vier engelen van de vier jaargetijden van God. De ene vrouw had Gods schepping geprezen. De ander, egoïstisch en brommerig, kon zich niet in vrede aan Hem onderwerpen. De zoon wilde de hele waarheid weten en vroeg: "Maar moeder, waarom wilde jij de hele dag eten?"

De arme vrouw haalde uit haar zakdoek de droge boon te voorschijn waarmee zij haar honger had willen stillen. Toen ging ieder een licht op. De twee moeders verzoenden zich met hun kinderen. Dankzij de goudstukken van de engelen leefden zij nog vele gelukkige jaren.

* * * EINDE * * *

Het verhaal van de vervloekte shaitaan (Duivel)

 
De volgende ahadieth (overleveringen), zijn door Ibn-Abbas aan Moeaaz ibn Djabal ( r.a., moge de vrede van Allah op hun beide zijn.) overgeleverd:
"Op een dag waren we samen met de boodschapper van Allah in een huis van een van de Ansaar.(een bewoner van de stad Medina die de moslims hielp). We vormden een djamaa'ah(gemeenschap).

We waren diep in gesprek toen we van buiten een stem hoorden, die zei:
"De gastheer en al degenen die binnen zijn: mag ik binnenkomen? Ik heb een wens, ik moet met jullie praten!"
Hierop keek iedereen naar het gezicht van de profeet En hij zei vervolgens: "Weten jullie wie dit is?" We zeiden allemaal tegelijk: "Allah en zijn profeet weten het het best."
De profeet zei: "Dit is lain (vervloekte) Iblies; de Satan; moge de vloek van Allah op hem rusten". Toen de profeet dit had gezegd, zei Oemar (een van de metgezellen, r.a.):
"Jaa Rasoel-Allah, geef mij uw toestemming om hem te doden." De profeet gaf geen toestemming. En zei: " Jaa, (O) Oemar weet jij niet dat hij uitstel (van Allah) heeft gekregen tot een bepaalde tijd?.....Laat hem".
Daarna zei de profeet: "Doe de deur open, laat hem binnen komen. Hij is hier gekomen met Allah's Bevel. Probeer te begrijpen wat hij jullie gaat zeggen, luister goed naar hem!"

Rawi vertelt verder:

"De deur werd voor hem geopend. Hij kwam binnen. We konden hem zien. Hij zag er uit als een oude schele man, zonder baard. Hij had maar zes of zeven haren die op paardenharen leken, en aan zijn kin hingen. Zijn ogen keken naar boven. Zijn hoofd was zo groot als een die van een olifant, en zijn lippen leken op buffel-lippen.

Daarna groette hij ons (met de salaam = vredesgroet): "Salaam (vrede) zij jou Mohammed en vrede op jullie, O djamaa'ah, moeslimien (moslimgemeenschap)"
De profeet antwoorde: "De salaam, (vredesgroet) is van Allah, jaa lain (O, vervloekte)". (Het is voor de moslims verboden om de ontkenners (kaafirs) met de islamitische vredesgroet te groeten. In dit geval werd de duivel NIET teruggegroet omdat hij ook een ontkenner (kaafir) is ).

De profeet zei: "Je zei dat je voor iets kwam. Waar kom je voor?"

Iblies, de duivel zei: "Mijn Heer (Allah) heeft een engel naar mij toegestuurd, die tegen mij zei: "Allah beveelt je, om naar de (profeet) Mohammed te gaan. Maar doe dit in bescheidenheid en in een vernederde toestand. Je moet de profeet vertellen, hoe jij de kinderen van Adam hebt verleid en bedrogen. Alles wat hij (de profeet) je vraagt moet je met de waarheid beantwoorden. Als je de waarheid niet verteld, zal Allah as van je maken, een wind sturen en jou zo voor je vijanden belachelijk maken."

"Dus zo komt het dus Jaa (O) Mohammed, dat ik met deze opdracht naar jou ben gekomen. Je mag vragen wat je wilt. En als ik jou de waarheid niet zou vertellen, zullen mijn vijanden zich met mij amuseren, het is zeker heel vernederend als je vijanden met je spotten, (en dat kan ik niet toestaan)."

De profeet: "Aangezien het feit dat jij de waarheid zult vertellen: vertel me dan, van wie jij het meest een afgunst hebt (niet mag)".
De duivel: "Dat ben jij! Jaa (O), Mohammed! Onder de schepselen van Allah, is er niemand, die ik niet minder mag!"

De profeet: "En na mij? Wie mag je verder niet?"
Iblies: "De Moettaqie (degene met taqwa = godvrees ) jonge mensen, die al hun bezittingen hebben weggeven op de weg van Allah".

De profeet: "Daarna, van wie heb je het meeste afkeer?"
Iblies: "De geduldige oelamaa (Qor'aan-geleerden) die van allerlei twijfelachtige zaken afstand houden".

De profeet: "En daarna?"
Iblies: "Iemand die bij het schoonmaken, de onreine plek drie maal wast, en doorgaat met dit te doen".

De profeet: "En daarna?"
Iblies: "De geduldige arme persoon, die zijn benodigheden aan niemand vertelt, en niet over zijn toestand klaagt (bij anderen).

De profeet: "Hoe weet jij dat deze arme een geduldige is?"
Iblies: "Jaa (O), Mohammed, hij zal zijn benodigdheden niet aan iemand, die (zelf) ook in deze toestand verkeert, vertellen. Wie zijn behoeftes drie dagen achter elkaar wel aan iemand vertelt, zal niet tot 'de geduldige' bij Allah gerekend worden. Dus zo merk ik aan zijn houding of hij geduldig is".

De profeet: "En daarna?"
Iblies: "De dankbare rijke."

De profeet: "Hoe weet jij of deze persoon dankbaar is?"
Iblies: "Je ziet hem halal (geoorloofde) dingen kopen en naar zijn familie brengen."

De profeet vroeg ditmaal iets anders:

"Als mijn oemmah (volgelingen) opstaat voor het gebed, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Jaa (O), Mohammed dan begin ik heel erg te beven!"

De profeet: "Waarom gebeurt dat, jaa, lain (o, vervloekte)?"
Iblies: "Omdat als een dienaar van Allah soedjoed doet (zich neerbuigt tot op de grond, voor Allah), Hij hem dan een graad verhoogt".

De profeet: "En als ze vasten, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Dan wordt ik vastgebonden, totdat zij het vasten verbreken".

De profeet (s.a.w): "En als ze de hadj (verplichte bedevaart naar Mekka) verrichten?"
Iblies: "Dan wordt ik gek."

De profeet: "En wat als ze de heilige Qor'aan lezen, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Jaa (O) Mohammed, dan is het heel erg met mij gesteld. Dan is het alsof degene die aalmoezen geeft een zaag pakt, en mij ermee doormidden zaagt"

De profeet vroeg de reden hiervan.

Iblies zei: " Dat zal ik je vertellen, Het geven van aalmoezen heeft vier mooie schoonheden:
Allah zal zijn baraka (zegeningen, in dit geval zijn bezit) vermeerderen.
Allah zal hem geliefd maken onder het volk.
Allah zal hem door middel van de gegeven sadaqa (liefdadigheid) een sed (een stuw, dam, belemmering) tussen hem en de jahannam (Hel) maken.
Allah zal zijn problemen, moeilijkheden, en vloeken van hem wegnemen".

Hierna vroeg de profeet hem over zijn metgezellen:

"Hoe denk je over Aboe Bakr?" (De beste vriend en eerste rechtvaardige opvolger na de het overlijden van de profeet).
Iblies: "Hij was het niet met mij eens in de tijd van djahilija (de tijd van onwetendheid voor de komst van de Islam). Nu hij de Islam betreden heeft, zal hij mij nooit gehoorzamen!."

De profeet: "En hoe denk je over Oemar ibn Ghattab? "(De tweede grote opvolger na de profeet)
Iblies: "Ik zweer bij Allah, waar ik hem zag, ben ik van hem weggelopen".

De profeet: "En over Osman ibn Afwan?". (De derde rechtvaardige opvolger na de profeet).
Iblies: "Ik schaam me zo erg voor hem zoals de engelen zich voor de meest Barmhartige schamen".

De profeet: En Ali ibn Aboe Talieb. (De vierde rechtvaardige opvolger en schoonzoon van de profeet).
Iblies: "Oh, Ik wou dat ik verlost van hem was. Als hij alleen bleef en mij ook met rust liet. Maar hij laat mij niet met rust". (Dit wil zeggen dat hij de boze influisteringen van de duivel niet in acht nam en het niet volgde).

De profeet: "Al-hamdoe-liellah (alle lof aan Allah), die mij veel geluk heeft gegeven. tot een bepaalde tijd, en die jou zondig heeft gemaakt (door je schuld) tot een bepaalde tijd, (Dag der Opstanding".
Iblies: "Waar is het geluk van je oemmah (moslimgemeenschap)? Zolang de mens er is, zal ik (Iblies) er ook zijn. Hoe kun je dan opgelucht zijn? Ik zwem in hun bloed. Ik ga tot in hun vlees. Zij weten dit niet en kunnen mij niet zien. Ik zweer bij Allah, Die mij geschapen heeft en Die mij tot De Dag der Opstanding het leven heeft gegeven; dat ik hen allemaal ongepast zal laten gedragen. Zowel de onwetenden als hun geleerden! De fasiq (zondaren) zowel als degenen die ibadah doen (Allah aanbidden). Ze zullen geen van allen aan mij ontkomen! Behalve de reine, oprechte dienaren van Allah (moechlies), die kan ik niet ongepast laten gedragen!

Hierna vroeg de profeet: "Wie zijn volgens jou de moechlies?" (Degenen die ichlaas hebben dit zijn de rechtgeschapen dienaren van God, die met pure reine intentie Allah aanbidden).

Iblies: "Weet je niet, Jaa (O) Mohammed dat dat degenen zijn die hun bezit (materie) niet lief hebben. Hij kan geen dienaar van mij zijn. Hij die zijn dinar (Arabisch muntstuk), niet lief heeft en er niet van houdt om geprezen te worden , van hem weet ik dat hij rechtgeschapen is. En hem laat ik alleen! Ik loop weg van hem. Als een dienaar zijn geld wel lief, heeft of ervan houdt om geprezen te worden en van wie zijn/haar hart aan wereldse dingen verbonden is; hij/zij is het die mij het meest gehoorzaam is!
Jaa (O), Mohammed weet je niet, dat liefde voor het wereldse bezit een van de grootste zonde (bij Allah) is? (omdat men materie makkelijk aanbidt, en zijn Schepper ervan; Allah hierdoor heel snel vergeet).

En hij ging verder:
"Jaa (O), Mohammed weet je niet dat ik 70.000 kinderen heb. Deze zijn allemaal op verschillende plaatsen. En mijn 70.000 kinderen hebben ieder weer 70.000 duivels bij hen. Een gedeelte van hen, heb ik naar de oelama (moslimgeleerden) gestuurd. Een andere groep naar de jongeren. Weer een ander gedeelte naar de "martelaren" (dus voordat ze het martelaarschap wilden; dit is de hoogste graad om voor Allah in de strijd te sterven en in het Paradijs te komen. Deze gaf hij twijfels over het wel of niet sterven voor Allah). En een ander gedeelte naar de oude vrouwen. (Deze oude vrouwen hebben vaak een leven vol met bida'h (toevoegingen, nieuwigheden aan de Islam), en proberen dit ook op een koppige wijze over te brengen op de jongere generatie).

"Terugkomend bij de jongeren; wij kunnen heel goed met elkaar opschieten. En mijn kinderen kunnen ook goed met jullie kinderen opschieten. (denk bijvoorbeeld aan de opstandigheid van tieners tegen hun ouders)
"Een gedeelte (van deze duivels) zijn bij de abids (mensen die ibadah doen = Allah aanbidden). Weer een ander gedeelte bij de zahids (mensen die zeer veel ibadah doen).
Zij (de duivels) gaan naar hen toe, en zorgen ervoor dat ze veranderen (dus de ene keer doen ze veel ibadah, en de andere keer weer niet). Je zult ze zomaar, zonder reden zien vloeken. En zo hebben ze geen ichlaas (zuiverheid) meer, ze hebben hun ibadah zonder ichlaas (pure intentie, recht vanuit het hart door de liefde voor Allah), gedaan, maar ze zullen dit niet in de gaten hebben.
"Weet je niet jaa (O) Mohommed, dat de leugen bij mij is en dat ik de eertste leugenaar ben. Wie liegt is mijn vriend, en wie zweert bij een leugen is mijn geliefde. Weet je niet jaa (O), Mohammed dat ik heb gelogen en in naam van Allah heb gezworen bij Adam en Hawwa (Eva).

("En jij zwoer tot hen: Ik ben voor u zeker een oprechte raadgever". staat er in de Qor'aan over Iblies.)

"Met leugens amuseer ik mij! "

"Roddelen is mijn fruit en mijn vrolijkheid".

"Wie op zijn talaq (het recht om te scheiden) zweert; wordt een zondaar, ook al heeft hij dit 1 keer gedaan en heeft hij gelijk. Wie (van) zijn talaq (alle drie de rechten) heeft gebruikt zal een zondaar zijn en is zijn vrouw haram(verboden) voor hem (ze kunnen niet meer samen blijven). En als zij toch samen kinderen krijgen, dan zullen deze kinderen waladi zina's (buitenechtelijk) zijn".

"Als hij op wil staan om het gebed te doen, dan hou ik hem op, door waswasa (boze influisteringen) aan hem te geven. Dan zeg ik: "Je hebt nog tijd zat. Je hebt het nu zo druk, maak dit eerst maar af.
Je doet het straks wel". En zo zal hij buiten de salaat (islamitisch gebed) tijd zijn gebed doen. En door deze reden wordt de salaat in zijn gezicht gegooid. (d.w.z. niet geaccepteerd).
Als hij mij hiermee overwint, dan stuur ik een menselijk duivel naar hem toe, die hem van het gebed zal afhouden".

"Als hij mij weer overwint, dan zal ik hem tijdens de salaat (islamitisch gebed) lastig gaan vallen. Als hij bidt dan zal ik hem over zijn gezicht aaien en zijn voorhoofd kussen (voor zijn gehoorzaamheid).
Ik zal zeggen dat hij een blijvende ondeugd heeft gedaan. Zo zal ik zijn gemak verstoren. Jaa (O) Mohammed, je weet dat als iemand, vaak links en rechts kijkt tijdens de salaat, Allah zijn salaat niet zal accepteren, en het in zijn gezicht zal gooien (zijn salaat wordt niet geaccepteerd).

"Als ik dit ook niet kan bereiken bij iemand, zal ik (als hij het gebed alleen doet) tegen hem zeggen dat hij de salaat snel moet afmaken. En dat zal hij als een haan; die snel zijn eten met zijn snavel uit het grind pikt, doen.
Als mij dit weer niet lukt, dan probeer ik, het gebed te verstoren, als ze met djamaa'ah (gezamelijk) bidden. Dan zet ik de roekoe (gebogen houding tijdens het gebed) en de soedjoed (geknielde houding tijdens het gebed) afhalen en eerder (dan de imaam: voorganger in het gebed) naar de soedjoed en roekoe gaan. Allah zal de hoofden van deze mensen (in het hiernamaals) in ezelskoppen veranderen, omdat zij dit hebben gedaan. Als dit mij ook niet lukt, dan zeg ik tegen hem dat hij met zijn vingers moet gaan knakken; zo gedenkt hij mij.

Als dit mij ook niet lukt (zo niet verleid worden), dan blaas ik tijdens de salaat (islamitisch gebed) in zijn neus, zodat hij gaat gapen. Als hij zijn hand niet voor zijn mond doet, dan zal er een kleine duivel in zijn mond binnengaan; die zijn wil voor wereldse dingen groter maakt.
(Materialistisch wordt, hierdoor kan hij niet met pure reine gedachten aan het gebed deelnemen, de wereldse dingen zullen steeds in zijn hoofd tollen).
"Hierna zal deze persoon ons blijven gehoorzamen. Naar ons luisteren en doen wat wij zeggen.
Hierna ging hij verder: "Ik ga naar degenen die arm, hulploos en zielig zijn en beveel ze om de salaat (islamitisch gebed) NIET te verrichten; "De salaat is niet bestemd voor jullie; maar voor degenen die rijkdom en welzijn hebben".

"Dan ga ik naar de zieken, en zeg; "Laat de salaat (islamitisch gebed), want Allah zegt in Qor'aan, dat Hij geen ongemak wenst, voor de zieken. Als je beter bent zal je veel kunnen bidden! "En zo zal hij het gebed nalaten en zelfs ongelovig worden. Mocht hij aan deze ziekte overlijden, dan zal hij Allah in Gazaab (woede) vinden.
Jaa (O), Mohammed, als er leugens in mijn woorden zijn, dan moge een schorpioen mij steken. Als ik lieg, moge Allah as van mij maken.

Mohammed ben jij opgelucht over je oemmah (volgelingen) terwijl ik 1/6 van hen uit het geloof heb gehaald?"

De profeet gaat verder met zijn vragen:

"Wie, is volgens jou de gelukkigste persoon?"
Iblies: "Dat zijn degenen, die de salaat (islamitisch gebed) bewust nalaten".

De profeet: "Wat houdt jou het meeste af van je werk?
Iblies: "Islamitische bijeenkomsten".

De profeet: "Hoe eet jij?"
Iblies: "Met mijn linkerhand en mijn vingertoppen".

De profeet: "Als de wind des doods blaast en de hitte heerst, wat gebruik jij als je schaduw?"
Iblies: "De (lange) nagels van de mensen".

De profeet: "Wie is jouw vriend waar mee je zit?"
Iblies: "Degenen die rente nemen".

De profeet: "Wie is jouw vriend?"
Iblies: "Degenen die overspel plegen".

De profeet: "Wie is met jou bed-vriend?" (partner in bed)
Iblies: "De dronkaard".

De profeet: "Wie is jouw bezoeker?"
Iblies: "Dieven."

De profeet: "Wie zijn jouw boodschappers?"
Iblies: "Tovernaars."

De profeet: "Wat is de noer (het licht) van je ogen?"

Iblies: "Dat zijn mannen die van hun vrouwen scheiden."

De profeet: "Wie is jouw lieveling?"
Iblies: "Degenen die niet deelnemen aan de djoemaa'ah (gezamenlijk vrijdagsgebed in de moskee)."

De profeet stelt nu andere soorten vragen:

"Jaa lain (O vervloekte); wat breekt jouw hart?"
Iblies: "Het gehinnik van paarden die op djihaad (in de heilige oorlog) op weg gaan voor Allah".

De profeet: "Wat laat jouw gelaat smelten?"
Iblies: "Zondaars die Allah om vergiffenis vragen voor hun zonden".

De profeet: "Wat verscheurt je hart?"
Iblies: "Het horen van mensen die dag en nacht vergiffenis vragen aan Allah". (Wegens hun zonden).

De profeet: "Wat laat je gezicht rimpelen?"
Iblies: "Het geven van aalmoezen, in het geheim".

De profeet: "Wat verblindt je ogen?"
Iblies: "Het verrichten van vrijwillige nachtgebeden".

De profeet: "Wat doet jouw hoofd neerbuigen?"
Iblies: "De vele salaat's (islamitische gebeden) die in djamaa'ah (een groep) verricht worden".

Iblies: "Ik eet van ieder dier dat niet in naam van Allah geslacht is. (Dus geslacht wordt zonder dat men zegt : "Bismillah = in naam van Allah" ). Ik eet van voedsel waar rente in zit en waar verboden (haram) geld in is gemengd".

"Ik ben ook, mede-eigenaar van goederen waar geen toevlucht tegen mij (Iblies) bij Allah wordt gezocht". (Dus zonder het zeggen van: a'oedzoe billaahie mie nasj-sjaitaanier radjiem: Ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van Satan, de vervloekte).

"Ook bij sexuele gemeenschap als er geen toevlucht tegen de duivel bij Allah is gezocht heb ik Iblies (duivel) samen met hem en met zijn vrouw gemeenschap". (Dus ook zonder het zeggen van : a'oedzoe billahie mie nasj-sjaitaanir radjiem = ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van satan de vervloekte.)

"Ik heb aan Allah een huis gevraagd. En daarom heb ik de sauna's gekregen".

"Ik heb om een gebedsplaats gevraagd en heb de markten gekregen..

"Ik heb om een boek gevraagd en heb daar de gedichten(bundels) voor gekregen".

"Ik heb om een bed-vriend gevraagd en heb de dronkaards ervoor gekregen".

"Ik heb om een hulp gevraagd en heb de qadarijja's hiervoor gekregen". (Dit zijn groepsringen die de Qaadr (het lot of voortbestemming van Allah) ontkennen).

"Ik heb om broeders en zusters gevraagd en heb de mensen die hun tijd aan masijjah (nutteloze dingen) verspillen gekregen". (Zie Qor'aan in hoofdstuk 17 vers 27)

De profeet zei hierop: "De reden dat ik je geloof, is omdat je het bewijst met verzen uit de Qor'aan".
Iblies: "Ik heb van Allah gewild dat ik de kinderen van Adam kon zien en zij mij niet. Dit is ook gebeurd.

"Ik heb gevraagd aan Allah, of Hij een weg voor mij kon banen in het bloed van de kinderen van Adam. (en dit is ook gebeurd)".

"Ik heb al deze dingen gekregen en ik zal je zeggen dat ik meer mensen aan mijn kant heb dan jij zult hebben tot De Dag des Oordeels".

hij (Iblies) vertelt verder:

"Ik heb een zoon die de taak heeft om ibadaha's (aanbiddingen) die in het geheim worden gedaan te openbaren. (Als een dienaar iets goed heeft gedaan en dit probeert te verbergen, zonder hoogmoed te hebben, dan zorgt de duivel ervoor dat hij het toch naar voren brengt). "Als de duivel overwint dan verliest degene die ibadah (aanbidding) deed 99 van zijn 100 zegeningen. Hij houdt er dus maar een over. Dus krijgt een dienaar die iets goed doet, en dit geheim houdt krijgt hier 100 zegingen voor.)
"Ik heb ook een andere zoon die de mensen verblindt als zij naar islamitische bijeenkomsten gaan, waar geleerden lesgeven. Ze beginnen slaperig te worden, kunnen niet goed slapen, ze gaan gapen en worden snel afgeleid. Zo krijgen ze ook geen zegening".

Iblies vertelt verder:

"Als een vrouw in het bijzijn van mannen zit (die niet wettig zijn voor haar); komt er een duivel bij haar op schoot zitten, zodat zij voor degenen die naar haar kijken aantrekkelijk wordt gemaakt/lijkt. Daarna zal hij haar bevelen om zich opvallend te gedragen. Dit zal zij doen. En hierna zal hij haar schaamtegevoelens met zijn nagels (weg) scheuren. (Dit wordt figuurlijk bedoeld, als dit gordijn weggescheurd is, door haar eigen toedoen, dan zal zij zich zoals Iblies het al aangaf, voor niets meer schamen. Ze zal haar grenzen steeds verzetten; En op het laatst zal ze geen schaamtegevoelens meer over hebben voor haar gedrag).

Iblies verteld over zichzelf:

"Jaa (O), Mohammed ik kan de mens NIET af laten dwalen. Ik kan alleen maar waswasa (boze influisteringen) geven, en iets aantrekkelijk/mooi laten zien. Dat is alles! Als ik de macht had om de mensen te laten dwalen, dan zou ik een ieder die "laa ilaaha ill-Allah..." zeggen, (zou getuigen dat er geen god is behalve Allah, en dat Mohammed de laatste boodschapper van Allah is), en ieder die zou vasten en bidden, doen laten afdwalen. Zoals jij alleen maar de boodschapper van Allah bent, en de mensen geen hiedajah (leiding) kan geven, (hen het ware geloof niet kan opdringen, die keus aan hen laat) zou er geen enkele ongelovige overgebleven zijn als jij ze hiedajah (leiding) kon geven. Jij bent alleen maar de boodschapper van Allah, die de taal heeft om het ware geloof te verkondigen.

Hij verteld verder:

"Als ik de macht had gekregen, zou ik iedereen die "laa ilaaha ill-Allah ..." zegt en iedereen die vast en de salaat (islamitisch gebed) doet, allemaal tot het slechte pad dwingen. Zoals jij ook geen hiedja (leiding) hebt dus kaafirs (ontkenners) in moslims veranderen. Jij bent alleen de gezant van Allah, alleen maar een verkondiger. Als jij hiedja (leiding) kon geven dan zou er geen enkele kaafir (ontkenner) op de wereld zijn."

De profeet vroeg aan Iblies of hij geen vergiffenis aan Allah kon vragen en terug kon keren tot Allah. "Ik kan je bemiddelaar zijn (ik geef je mijn woord) dat jij, naar de Djennah (het Paradijs) kan gaan".

Iblies: "Jaa Rasoel-Allah (O boodschapper van Allah), het zal volgens de Wil van Allah gaan. De inkt die deze Wet heeft geschreven is opgedroogd. Het kan niet meer worden veranderd. Deze dingen zullen tot de Qiejamah (Opstanding) gebeuren. Degene die jou tot profeet heeft gemaakt.
Degene die jou tussen de mensheid heeft gekozen, als de verkorene. Jij bent de heer van de
Djennah (Paradijs) gemeenschap. Ik, Iblies, ben de heer van de zondaars en van de gemeenschap van de Hel".

Dit zijn mijn woorden tot jou. Alles wat ik heb gezegd is de waarheid.
Alle lof aan Allah.
Allah is de enige Schepper.
Hij heeft geen begin noch einde.
Salaam (vrede) aan Mohammed en alle andere profeten.

De volgende ahadieth (overleveringen), zijn door Ibn-Abbas aan Moeaaz ibn Djabal ( r.a., moge de vrede van Allah op hun beide zijn.) overgeleverd:
"Op een dag waren we samen met de boodschapper van Allah in een huis van een van de Ansaar.(een bewoner van de stad Medina die de moslims hielp). We vormden een djamaa'ah(gemeenschap).

We waren diep in gesprek toen we van buiten een stem hoorden, die zei:
"De gastheer en al degenen die binnen zijn: mag ik binnenkomen? Ik heb een wens, ik moet met jullie praten!"
Hierop keek iedereen naar het gezicht van de profeet En hij zei vervolgens: "Weten jullie wie dit is?" We zeiden allemaal tegelijk: "Allah en zijn profeet weten het het best."
De profeet zei: "Dit is lain (vervloekte) Iblies; de Satan; moge de vloek van Allah op hem rusten". Toen de profeet dit had gezegd, zei Oemar (een van de metgezellen, r.a.):
"Jaa Rasoel-Allah, geef mij uw toestemming om hem te doden." De profeet gaf geen toestemming. En zei: " Jaa, (O) Oemar weet jij niet dat hij uitstel (van Allah) heeft gekregen tot een bepaalde tijd?.....Laat hem".
Daarna zei de profeet: "Doe de deur open, laat hem binnen komen. Hij is hier gekomen met Allah's Bevel. Probeer te begrijpen wat hij jullie gaat zeggen, luister goed naar hem!"

Rawi vertelt verder:

"De deur werd voor hem geopend. Hij kwam binnen. We konden hem zien. Hij zag er uit als een oude schele man, zonder baard. Hij had maar zes of zeven haren die op paardenharen leken, en aan zijn kin hingen. Zijn ogen keken naar boven. Zijn hoofd was zo groot als een die van een olifant, en zijn lippen leken op buffel-lippen.

Daarna groette hij ons (met de salaam = vredesgroet): "Salaam (vrede) zij jou Mohammed en vrede op jullie, O djamaa'ah, moeslimien (moslimgemeenschap)"
De profeet antwoorde: "De salaam, (vredesgroet) is van Allah, jaa lain (O, vervloekte)". (Het is voor de moslims verboden om de ontkenners (kaafirs) met de islamitische vredesgroet te groeten. In dit geval werd de duivel NIET teruggegroet omdat hij ook een ontkenner (kaafir) is ).

De profeet zei: "Je zei dat je voor iets kwam. Waar kom je voor?"

Iblies, de duivel zei: "Mijn Heer (Allah) heeft een engel naar mij toegestuurd, die tegen mij zei: "Allah beveelt je, om naar de (profeet) Mohammed te gaan. Maar doe dit in bescheidenheid en in een vernederde toestand. Je moet de profeet vertellen, hoe jij de kinderen van Adam hebt verleid en bedrogen. Alles wat hij (de profeet) je vraagt moet je met de waarheid beantwoorden. Als je de waarheid niet verteld, zal Allah as van je maken, een wind sturen en jou zo voor je vijanden belachelijk maken."

"Dus zo komt het dus Jaa (O) Mohammed, dat ik met deze opdracht naar jou ben gekomen. Je mag vragen wat je wilt. En als ik jou de waarheid niet zou vertellen, zullen mijn vijanden zich met mij amuseren, het is zeker heel vernederend als je vijanden met je spotten, (en dat kan ik niet toestaan)."

De profeet: "Aangezien het feit dat jij de waarheid zult vertellen: vertel me dan, van wie jij het meest een afgunst hebt (niet mag)".
De duivel: "Dat ben jij! Jaa (O), Mohammed! Onder de schepselen van Allah, is er niemand, die ik niet minder mag!"

De profeet: "En na mij? Wie mag je verder niet?"
Iblies: "De Moettaqie (degene met taqwa = godvrees ) jonge mensen, die al hun bezittingen hebben weggeven op de weg van Allah".

De profeet: "Daarna, van wie heb je het meeste afkeer?"
Iblies: "De geduldige oelamaa (Qor'aan-geleerden) die van allerlei twijfelachtige zaken afstand houden".

De profeet: "En daarna?"
Iblies: "Iemand die bij het schoonmaken, de onreine plek drie maal wast, en doorgaat met dit te doen".

De profeet: "En daarna?"
Iblies: "De geduldige arme persoon, die zijn benodigheden aan niemand vertelt, en niet over zijn toestand klaagt (bij anderen).

De profeet: "Hoe weet jij dat deze arme een geduldige is?"
Iblies: "Jaa (O), Mohammed, hij zal zijn benodigdheden niet aan iemand, die (zelf) ook in deze toestand verkeert, vertellen. Wie zijn behoeftes drie dagen achter elkaar wel aan iemand vertelt, zal niet tot 'de geduldige' bij Allah gerekend worden. Dus zo merk ik aan zijn houding of hij geduldig is".

De profeet: "En daarna?"
Iblies: "De dankbare rijke."

De profeet: "Hoe weet jij of deze persoon dankbaar is?"
Iblies: "Je ziet hem halal (geoorloofde) dingen kopen en naar zijn familie brengen."

De profeet vroeg ditmaal iets anders:

"Als mijn oemmah (volgelingen) opstaat voor het gebed, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Jaa (O), Mohammed dan begin ik heel erg te beven!"

De profeet: "Waarom gebeurt dat, jaa, lain (o, vervloekte)?"
Iblies: "Omdat als een dienaar van Allah soedjoed doet (zich neerbuigt tot op de grond, voor Allah), Hij hem dan een graad verhoogt".

De profeet: "En als ze vasten, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Dan wordt ik vastgebonden, totdat zij het vasten verbreken".

De profeet (s.a.w): "En als ze de hadj (verplichte bedevaart naar Mekka) verrichten?"
Iblies: "Dan wordt ik gek."

De profeet: "En wat als ze de heilige Qor'aan lezen, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Jaa (O) Mohammed, dan is het heel erg met mij gesteld. Dan is het alsof degene die aalmoezen geeft een zaag pakt, en mij ermee doormidden zaagt"

De profeet vroeg de reden hiervan.

Iblies zei: " Dat zal ik je vertellen, Het geven van aalmoezen heeft vier mooie schoonheden:
Allah zal zijn baraka (zegeningen, in dit geval zijn bezit) vermeerderen.
Allah zal hem geliefd maken onder het volk.
Allah zal hem door middel van de gegeven sadaqa (liefdadigheid) een sed (een stuw, dam, belemmering) tussen hem en de jahannam (Hel) maken.
Allah zal zijn problemen, moeilijkheden, en vloeken van hem wegnemen".

Hierna vroeg de profeet hem over zijn metgezellen:

"Hoe denk je over Aboe Bakr?" (De beste vriend en eerste rechtvaardige opvolger na de het overlijden van de profeet).
Iblies: "Hij was het niet met mij eens in de tijd van djahilija (de tijd van onwetendheid voor de komst van de Islam). Nu hij de Islam betreden heeft, zal hij mij nooit gehoorzamen!."

De profeet: "En hoe denk je over Oemar ibn Ghattab? "(De tweede grote opvolger na de profeet)
Iblies: "Ik zweer bij Allah, waar ik hem zag, ben ik van hem weggelopen".

De profeet: "En over Osman ibn Afwan?". (De derde rechtvaardige opvolger na de profeet).
Iblies: "Ik schaam me zo erg voor hem zoals de engelen zich voor de meest Barmhartige schamen".

De profeet: En Ali ibn Aboe Talieb. (De vierde rechtvaardige opvolger en schoonzoon van de profeet).
Iblies: "Oh, Ik wou dat ik verlost van hem was. Als hij alleen bleef en mij ook met rust liet. Maar hij laat mij niet met rust". (Dit wil zeggen dat hij de boze influisteringen van de duivel niet in acht nam en het niet volgde).

De profeet: "Al-hamdoe-liellah (alle lof aan Allah), die mij veel geluk heeft gegeven. tot een bepaalde tijd, en die jou zondig heeft gemaakt (door je schuld) tot een bepaalde tijd, (Dag der Opstanding".
Iblies: "Waar is het geluk van je oemmah (moslimgemeenschap)? Zolang de mens er is, zal ik (Iblies) er ook zijn. Hoe kun je dan opgelucht zijn? Ik zwem in hun bloed. Ik ga tot in hun vlees. Zij weten dit niet en kunnen mij niet zien. Ik zweer bij Allah, Die mij geschapen heeft en Die mij tot De Dag der Opstanding het leven heeft gegeven; dat ik hen allemaal ongepast zal laten gedragen. Zowel de onwetenden als hun geleerden! De fasiq (zondaren) zowel als degenen die ibadah doen (Allah aanbidden). Ze zullen geen van allen aan mij ontkomen! Behalve de reine, oprechte dienaren van Allah (moechlies), die kan ik niet ongepast laten gedragen!

Hierna vroeg de profeet: "Wie zijn volgens jou de moechlies?" (Degenen die ichlaas hebben dit zijn de rechtgeschapen dienaren van God, die met pure reine intentie Allah aanbidden).

Iblies: "Weet je niet, Jaa (O) Mohammed dat dat degenen zijn die hun bezit (materie) niet lief hebben. Hij kan geen dienaar van mij zijn. Hij die zijn dinar (Arabisch muntstuk), niet lief heeft en er niet van houdt om geprezen te worden , van hem weet ik dat hij rechtgeschapen is. En hem laat ik alleen! Ik loop weg van hem. Als een dienaar zijn geld wel lief, heeft of ervan houdt om geprezen te worden en van wie zijn/haar hart aan wereldse dingen verbonden is; hij/zij is het die mij het meest gehoorzaam is!
Jaa (O), Mohammed weet je niet, dat liefde voor het wereldse bezit een van de grootste zonde (bij Allah) is? (omdat men materie makkelijk aanbidt, en zijn Schepper ervan; Allah hierdoor heel snel vergeet).

En hij ging verder:
"Jaa (O), Mohammed weet je niet dat ik 70.000 kinderen heb. Deze zijn allemaal op verschillende plaatsen. En mijn 70.000 kinderen hebben ieder weer 70.000 duivels bij hen. Een gedeelte van hen, heb ik naar de oelama (moslimgeleerden) gestuurd. Een andere groep naar de jongeren. Weer een ander gedeelte naar de "martelaren" (dus voordat ze het martelaarschap wilden; dit is de hoogste graad om voor Allah in de strijd te sterven en in het Paradijs te komen. Deze gaf hij twijfels over het wel of niet sterven voor Allah). En een ander gedeelte naar de oude vrouwen. (Deze oude vrouwen hebben vaak een leven vol met bida'h (toevoegingen, nieuwigheden aan de Islam), en proberen dit ook op een koppige wijze over te brengen op de jongere generatie).

"Terugkomend bij de jongeren; wij kunnen heel goed met elkaar opschieten. En mijn kinderen kunnen ook goed met jullie kinderen opschieten. (denk bijvoorbeeld aan de opstandigheid van tieners tegen hun ouders)
"Een gedeelte (van deze duivels) zijn bij de abids (mensen die ibadah doen = Allah aanbidden). Weer een ander gedeelte bij de zahids (mensen die zeer veel ibadah doen).
Zij (de duivels) gaan naar hen toe, en zorgen ervoor dat ze veranderen (dus de ene keer doen ze veel ibadah, en de andere keer weer niet). Je zult ze zomaar, zonder reden zien vloeken. En zo hebben ze geen ichlaas (zuiverheid) meer, ze hebben hun ibadah zonder ichlaas (pure intentie, recht vanuit het hart door de liefde voor Allah), gedaan, maar ze zullen dit niet in de gaten hebben.
"Weet je niet jaa (O) Mohommed, dat de leugen bij mij is en dat ik de eertste leugenaar ben. Wie liegt is mijn vriend, en wie zweert bij een leugen is mijn geliefde. Weet je niet jaa (O), Mohammed dat ik heb gelogen en in naam van Allah heb gezworen bij Adam en Hawwa (Eva).

("En jij zwoer tot hen: Ik ben voor u zeker een oprechte raadgever". staat er in de Qor'aan over Iblies.)

"Met leugens amuseer ik mij! "

"Roddelen is mijn fruit en mijn vrolijkheid".

"Wie op zijn talaq (het recht om te scheiden) zweert; wordt een zondaar, ook al heeft hij dit 1 keer gedaan en heeft hij gelijk. Wie (van) zijn talaq (alle drie de rechten) heeft gebruikt zal een zondaar zijn en is zijn vrouw haram(verboden) voor hem (ze kunnen niet meer samen blijven). En als zij toch samen kinderen krijgen, dan zullen deze kinderen waladi zina's (buitenechtelijk) zijn".

"Als hij op wil staan om het gebed te doen, dan hou ik hem op, door waswasa (boze influisteringen) aan hem te geven. Dan zeg ik: "Je hebt nog tijd zat. Je hebt het nu zo druk, maak dit eerst maar af.
Je doet het straks wel". En zo zal hij buiten de salaat (islamitisch gebed) tijd zijn gebed doen. En door deze reden wordt de salaat in zijn gezicht gegooid. (d.w.z. niet geaccepteerd).
Als hij mij hiermee overwint, dan stuur ik een menselijk duivel naar hem toe, die hem van het gebed zal afhouden".

"Als hij mij weer overwint, dan zal ik hem tijdens de salaat (islamitisch gebed) lastig gaan vallen. Als hij bidt dan zal ik hem over zijn gezicht aaien en zijn voorhoofd kussen (voor zijn gehoorzaamheid).
Ik zal zeggen dat hij een blijvende ondeugd heeft gedaan. Zo zal ik zijn gemak verstoren. Jaa (O) Mohammed, je weet dat als iemand, vaak links en rechts kijkt tijdens de salaat, Allah zijn salaat niet zal accepteren, en het in zijn gezicht zal gooien (zijn salaat wordt niet geaccepteerd).

"Als ik dit ook niet kan bereiken bij iemand, zal ik (als hij het gebed alleen doet) tegen hem zeggen dat hij de salaat snel moet afmaken. En dat zal hij als een haan; die snel zijn eten met zijn snavel uit het grind pikt, doen.
Als mij dit weer niet lukt, dan probeer ik, het gebed te verstoren, als ze met djamaa'ah (gezamelijk) bidden. Dan zet ik de roekoe (gebogen houding tijdens het gebed) en de soedjoed (geknielde houding tijdens het gebed) afhalen en eerder (dan de imaam: voorganger in het gebed) naar de soedjoed en roekoe gaan. Allah zal de hoofden van deze mensen (in het hiernamaals) in ezelskoppen veranderen, omdat zij dit hebben gedaan. Als dit mij ook niet lukt, dan zeg ik tegen hem dat hij met zijn vingers moet gaan knakken; zo gedenkt hij mij.

Als dit mij ook niet lukt (zo niet verleid worden), dan blaas ik tijdens de salaat (islamitisch gebed) in zijn neus, zodat hij gaat gapen. Als hij zijn hand niet voor zijn mond doet, dan zal er een kleine duivel in zijn mond binnengaan; die zijn wil voor wereldse dingen groter maakt.
(Materialistisch wordt, hierdoor kan hij niet met pure reine gedachten aan het gebed deelnemen, de wereldse dingen zullen steeds in zijn hoofd tollen).
"Hierna zal deze persoon ons blijven gehoorzamen. Naar ons luisteren en doen wat wij zeggen.
Hierna ging hij verder: "Ik ga naar degenen die arm, hulploos en zielig zijn en beveel ze om de salaat (islamitisch gebed) NIET te verrichten; "De salaat is niet bestemd voor jullie; maar voor degenen die rijkdom en welzijn hebben".

"Dan ga ik naar de zieken, en zeg; "Laat de salaat (islamitisch gebed), want Allah zegt in Qor'aan, dat Hij geen ongemak wenst, voor de zieken. Als je beter bent zal je veel kunnen bidden! "En zo zal hij het gebed nalaten en zelfs ongelovig worden. Mocht hij aan deze ziekte overlijden, dan zal hij Allah in Gazaab (woede) vinden.
Jaa (O), Mohammed, als er leugens in mijn woorden zijn, dan moge een schorpioen mij steken. Als ik lieg, moge Allah as van mij maken.

Mohammed ben jij opgelucht over je oemmah (volgelingen) terwijl ik 1/6 van hen uit het geloof heb gehaald?"

De profeet gaat verder met zijn vragen:

"Wie, is volgens jou de gelukkigste persoon?"
Iblies: "Dat zijn degenen, die de salaat (islamitisch gebed) bewust nalaten".

De profeet: "Wat houdt jou het meeste af van je werk?
Iblies: "Islamitische bijeenkomsten".

De profeet: "Hoe eet jij?"
Iblies: "Met mijn linkerhand en mijn vingertoppen".

De profeet: "Als de wind des doods blaast en de hitte heerst, wat gebruik jij als je schaduw?"
Iblies: "De (lange) nagels van de mensen".

De profeet: "Wie is jouw vriend waar mee je zit?"
Iblies: "Degenen die rente nemen".

De profeet: "Wie is jouw vriend?"
Iblies: "Degenen die overspel plegen".

De profeet: "Wie is met jou bed-vriend?" (partner in bed)
Iblies: "De dronkaard".

De profeet: "Wie is jouw bezoeker?"
Iblies: "Dieven."

De profeet: "Wie zijn jouw boodschappers?"
Iblies: "Tovernaars."

De profeet: "Wat is de noer (het licht) van je ogen?"

Iblies: "Dat zijn mannen die van hun vrouwen scheiden."

De profeet: "Wie is jouw lieveling?"
Iblies: "Degenen die niet deelnemen aan de djoemaa'ah (gezamenlijk vrijdagsgebed in de moskee)."

De profeet stelt nu andere soorten vragen:

"Jaa lain (O vervloekte); wat breekt jouw hart?"
Iblies: "Het gehinnik van paarden die op djihaad (in de heilige oorlog) op weg gaan voor Allah".

De profeet: "Wat laat jouw gelaat smelten?"
Iblies: "Zondaars die Allah om vergiffenis vragen voor hun zonden".

De profeet: "Wat verscheurt je hart?"
Iblies: "Het horen van mensen die dag en nacht vergiffenis vragen aan Allah". (Wegens hun zonden).

De profeet: "Wat laat je gezicht rimpelen?"
Iblies: "Het geven van aalmoezen, in het geheim".

De profeet: "Wat verblindt je ogen?"
Iblies: "Het verrichten van vrijwillige nachtgebeden".

De profeet: "Wat doet jouw hoofd neerbuigen?"
Iblies: "De vele salaat's (islamitische gebeden) die in djamaa'ah (een groep) verricht worden".

Iblies: "Ik eet van ieder dier dat niet in naam van Allah geslacht is. (Dus geslacht wordt zonder dat men zegt : "Bismillah = in naam van Allah" ). Ik eet van voedsel waar rente in zit en waar verboden (haram) geld in is gemengd".

"Ik ben ook, mede-eigenaar van goederen waar geen toevlucht tegen mij (Iblies) bij Allah wordt gezocht". (Dus zonder het zeggen van: a'oedzoe billaahie mie nasj-sjaitaanier radjiem: Ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van Satan, de vervloekte).

"Ook bij sexuele gemeenschap als er geen toevlucht tegen de duivel bij Allah is gezocht heb ik Iblies (duivel) samen met hem en met zijn vrouw gemeenschap". (Dus ook zonder het zeggen van : a'oedzoe billahie mie nasj-sjaitaanir radjiem = ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van satan de vervloekte.)

"Ik heb aan Allah een huis gevraagd. En daarom heb ik de sauna's gekregen".

"Ik heb om een gebedsplaats gevraagd en heb de markten gekregen..

"Ik heb om een boek gevraagd en heb daar de gedichten(bundels) voor gekregen".

"Ik heb om een bed-vriend gevraagd en heb de dronkaards ervoor gekregen".

"Ik heb om een hulp gevraagd en heb de qadarijja's hiervoor gekregen". (Dit zijn groepsringen die de Qaadr (het lot of voortbestemming van Allah) ontkennen).

"Ik heb om broeders en zusters gevraagd en heb de mensen die hun tijd aan masijjah (nutteloze dingen) verspillen gekregen". (Zie Qor'aan in hoofdstuk 17 vers 27)

De profeet zei hierop: "De reden dat ik je geloof, is omdat je het bewijst met verzen uit de Qor'aan".
Iblies: "Ik heb van Allah gewild dat ik de kinderen van Adam kon zien en zij mij niet. Dit is ook gebeurd.

"Ik heb gevraagd aan Allah, of Hij een weg voor mij kon banen in het bloed van de kinderen van Adam. (en dit is ook gebeurd)".

"Ik heb al deze dingen gekregen en ik zal je zeggen dat ik meer mensen aan mijn kant heb dan jij zult hebben tot De Dag des Oordeels".

hij (Iblies) vertelt verder:

"Ik heb een zoon die de taak heeft om ibadaha's (aanbiddingen) die in het geheim worden gedaan te openbaren. (Als een dienaar iets goed heeft gedaan en dit probeert te verbergen, zonder hoogmoed te hebben, dan zorgt de duivel ervoor dat hij het toch naar voren brengt). "Als de duivel overwint dan verliest degene die ibadah (aanbidding) deed 99 van zijn 100 zegeningen. Hij houdt er dus maar een over. Dus krijgt een dienaar die iets goed doet, en dit geheim houdt krijgt hier 100 zegingen voor.)
"Ik heb ook een andere zoon die de mensen verblindt als zij naar islamitische bijeenkomsten gaan, waar geleerden lesgeven. Ze beginnen slaperig te worden, kunnen niet goed slapen, ze gaan gapen en worden snel afgeleid. Zo krijgen ze ook geen zegening".

Iblies vertelt verder:

"Als een vrouw in het bijzijn van mannen zit (die niet wettig zijn voor haar); komt er een duivel bij haar op schoot zitten, zodat zij voor degenen die naar haar kijken aantrekkelijk wordt gemaakt/lijkt. Daarna zal hij haar bevelen om zich opvallend te gedragen. Dit zal zij doen. En hierna zal hij haar schaamtegevoelens met zijn nagels (weg) scheuren. (Dit wordt figuurlijk bedoeld, als dit gordijn weggescheurd is, door haar eigen toedoen, dan zal zij zich zoals Iblies het al aangaf, voor niets meer schamen. Ze zal haar grenzen steeds verzetten; En op het laatst zal ze geen schaamtegevoelens meer over hebben voor haar gedrag).

Iblies verteld over zichzelf:

"Jaa (O), Mohammed ik kan de mens NIET af laten dwalen. Ik kan alleen maar waswasa (boze influisteringen) geven, en iets aantrekkelijk/mooi laten zien. Dat is alles! Als ik de macht had om de mensen te laten dwalen, dan zou ik een ieder die "laa ilaaha ill-Allah..." zeggen, (zou getuigen dat er geen god is behalve Allah, en dat Mohammed de laatste boodschapper van Allah is), en ieder die zou vasten en bidden, doen laten afdwalen. Zoals jij alleen maar de boodschapper van Allah bent, en de mensen geen hiedajah (leiding) kan geven, (hen het ware geloof niet kan opdringen, die keus aan hen laat) zou er geen enkele ongelovige overgebleven zijn als jij ze hiedajah (leiding) kon geven. Jij bent alleen maar de boodschapper van Allah, die de taal heeft om het ware geloof te verkondigen.

Hij verteld verder:

"Als ik de macht had gekregen, zou ik iedereen die "laa ilaaha ill-Allah ..." zegt en iedereen die vast en de salaat (islamitisch gebed) doet, allemaal tot het slechte pad dwingen. Zoals jij ook geen hiedja (leiding) hebt dus kaafirs (ontkenners) in moslims veranderen. Jij bent alleen de gezant van Allah, alleen maar een verkondiger. Als jij hiedja (leiding) kon geven dan zou er geen enkele kaafir (ontkenner) op de wereld zijn."

De profeet vroeg aan Iblies of hij geen vergiffenis aan Allah kon vragen en terug kon keren tot Allah. "Ik kan je bemiddelaar zijn (ik geef je mijn woord) dat jij, naar de Djennah (het Paradijs) kan gaan".

Iblies: "Jaa Rasoel-Allah (O boodschapper van Allah), het zal volgens de Wil van Allah gaan. De inkt die deze Wet heeft geschreven is opgedroogd. Het kan niet meer worden veranderd. Deze dingen zullen tot de Qiejamah (Opstanding) gebeuren. Degene die jou tot profeet heeft gemaakt.
Degene die jou tussen de mensheid heeft gekozen, als de verkorene. Jij bent de heer van de
Djennah (Paradijs) gemeenschap. Ik, Iblies, ben de heer van de zondaars en van de gemeenschap van de Hel".

Dit zijn mijn woorden tot jou. Alles wat ik heb gezegd is de waarheid.
Alle lof aan Allah.
Allah is de enige Schepper.
Hij heeft geen begin noch einde.
Salaam (vrede) aan Mohammed en alle andere profeten.

Hassan de wever

In Bagdad leefden eens twee rijke mannen, Saadi en Saad geheten. De twee heren bespraken wat rijke mannen zoal met elkaar bespreken. Zo maakten ze ruzie over wat belangrijker was om fortuin te maken: een beetje geld of gewoon geluk. Omdat ze er niet uitkwamen, besloten de beide heren de proef op de som te nemen.

Saad besloot de arme wever Hassan, die hij als een eerlijk man kende, honderd goudstukken te geven. Samen gingen ze naar de man toe, die in een kleine werkplaats druk aan het werk was. 'Hoe gaat het er mee, baas?' vroeg Saad, terwijl ze de sombere werkplaats binnen gingen.

'Dank u wel, edele heer,' zei de wever, 'het gaat goed met mij en met mijn familie ook.'

'Dus je bent nogal tevreden?' informeerde Saad verder.

'Wat het werk betreft, dat kan ik genoeg krijgen, edele heer, maar ik heb helaas niet genoeg geld om wol te kopen, daardoor moet ik nogal eens een bestelling laten lopen.'

'Als ik je eens honderd goudstukken gaf, zou je dan meer kunnen verdienen?' 'Met honderd goudstukken, heer,' ging Hassan verder, 'zou ik een rijk man kunnen worden.'

'Wel,' zei Saad, 'ik leen ze je. Als je een rijk man wordt geef je ze mij terug, maar als je arm blijft, dan mag je ze houden.'

Hassan nam het geld aan onder duizend dankbetuigingen en de heren gingen. De wever zocht naar een geschikte plaats om het geld op te bergen. Omdat hij in de werkplaats niets vond, borg hij het zo lang maar in zijn tulband. Toen zijn dagtaak was afgelopen ging hij naar huis, zo snel als zijn voeten hem dragen konden, om zijn vrouw het heugelijke nieuws mee te delen. Maar het lot wilde anders. Op het marktplein kwam een grote gier overvliegen. De vogel kwam recht op de verschrikte Hassan af, nam hem de tulband met het geld van zijn hoofd, en vloog ermee weg.

De moed zonk de arme man in de schoenen! Wat zullen de heren wel denken, jammerde hij tegen zijn vrouw, aan wie hij later vertelde wat er was gebeurd. 'Och wat, de heren,' zei deze, 'wat had ik een mooie kleren kunnen kopen van al dat geld!'

Maar hoe zijn vrouw ook jammerde, er was niets meer aan te doen, het geld was en bleef weg. Maar omdat ze gewend waren aan armoede, schikten ze zich snel in hun lot.

Een halfjaar later gingen Saadi en Saad eropuit om te zien wat de wever met de honderd goudstukken had verricht. Ze waren heel verbaasd toen ze de man nog in dezelfde omgeving en positie vonden als een half jaar daarvoor.

'De honderd goudstukken schijnen je niet veel rijkdom gebracht te hebben,' zei Saad.

'Oh heren, denk niet slecht over mij,' en Hassan vertelde wat er was gebeurd.

Saad, die de wever het geld had geleend, geloofde hem niet. Maar Saadi geloofde dat de wever gewoon pech had gehad. Daarop haalde Saad weer honderd goudstukken te voorschijn. 'Beste Hassan zei hij, 'ik zal je nog een kans geven. Hier heb je nog eens honderd goudstukken. Zie hiermee een rijk man te worden. Als je er nu weer niet in. slaagt, geloof ik ook wat mijn vriend Saadi zegt, dat je geen geld moet hebben, maar geluk om fortuin te maken.'

Helemaal blij nam de wever de honderd goudstukken aan en met bevende stem zei. hij: 'Dank u heer, ik zal nu beter opletten, dank. u, dank u wel!'

Wijs geworden door wat er eerder was gebeurd, ging Hassan snel naar huis om het geld op een veilige plaats te bergen, tot hij het nodig zou hebben om wol te kopen. Onderweg dacht hij aan wat zijn vrouw had gezegd: 'Zonde van het geld, wat had ik er een mooie kleren voor kunnen kopen.' Om het geld tegen haar spilzucht te beveiligen, verborg hij het thuis in een oude pot, die al jaren in een hoek van de kamer stond en nergens meer voor diende. Hij vertelde zijn vrouw niets van de schat die hij verborgen had. Hierna ging hij weer aan het werk, terwijl hij een vrolijk liedje zong. Maar zijn geluk veranderde al snel in verdriet. Toon hij van zijn dagtaak thuiskwam, en hij naar de hoek keek waar de oude pot altijd stond, merkte hij dat die plek leeg was.

'Vrouw!' riep hij. 'Wat heb je met die pot gedaan?'

'Verkocht, man,' zei ze. 'Ik heb er een goede prijs voor gemaakt, ben je niet blij?'

'Blij!?' schreeuwde Hassan nu. 'Blij!? Er zaten honderd goudstukken in!'

Maar zijn vrouw schreeuwde terug: 'Goudstukken?' riep ze. 'Eigen schuld! Dan had je dat maar tegen me moeten zeggen!'

Hassan snapte dat geschreeuw niets zou uithalen en hij rende de straat op om de koopman te zoeken, maar die was al verdwenen. Er zat niets anders op dan zich in zijn lot te schikken.

Toen Saadi en Saad na enige tijd weer bij Hassans werkplaats kwamen, zagen ze dat er niets was veranderd. De wever vertelde de rijke kooplieden wat hem de tweede keer was overkomen. Nadat het verhaal uit was, zei Saadi: 'Geld heeft je niet rijker kunnen maken, laat nu het geluk het proberen. Toen ik op weg naar je toe was vond ik dit stukje lood, neem het aan, misschien is het je geluk.' Omdat Hassan de heren niet wilde beledigen, stak hij het waardeloze voorwerp in zijn zak, maar nadat de heren afscheid van hem genomen hadden, legde hij het weg en ging hij aan het werk.

Diezelfde avond was er een visser bezig zijn netten te repareren. Hij merkte dat hij een stuk lood van het net miste. Het lood was nodig om het net in het water te laten zakken. Wat moest hij doen? Hij moest 's morgens heel vroeg uitvaren en 's nachts waren de winkels gesloten, zodat hij onmogelijk in het bezit van een stukje lood kon komen. Hij besloot bij de buren te vragen of zij misschien nog lood hadden. Nadat hij tevergeefs bij veel mensen had aangeklopt, kwam bij ook bij Hassan. Nadat Hassan met moeite het lood had teruggevonden, gaf hij het de visser. De visser was er zo blij mee, dat hij beloofde de eerste vis die hij ving, aan Hassan te geven.

Zo gebeurde het ook. De volgende dag kwam de visser met een pracht van een vis aan. 'Hier Hassan, voor jou,' zei hij, 'omdat je me uit de nood hebt geholpen.'

'Zozo', dacht Hassan, 'dat stukje lood heeft mij toch aan een mooie vis geholpen.'

Hij bracht de vis naar zijn vrouw, zodat ze hem lekker zou kunnen klaarmaken. Bij het schoonmaken van de vis vond de vrouw een steen, die heel mooi schitterde. De kinderen vochten om de steen te mogen vasthouden. Nadat het avond was geworden en de familie heerlijk van het zeebanket gegeten had, moesten de kinderen naar bed. Maar dit ging niet zo gemakkelijk als gewoonlijk. Ze maakten ruzie om de steen, die zo'n mooi licht gaf, Uiteindelijk lukte het de ouders de tegenstribbelende kinderen in bed te krijgen.

Omdat het inmiddels helemaal donker was moest eigenlijk het licht worden aangestoken. Maar de steen gaf zoveel licht, dat het niet nodig was. 'Zo'n steen is een geluk voor arme mensen, zoals wij,' zei Hassan, 'nu hoeven wij geen olie meer te kopen.'

De volgende morgen kwam een buurvrouw zich beklagen over het lawaai van de kinderen. 'Ik heb niet rustig kunnen zitten,' klaagde ze, 'ze waren nog zo laat aan het gillen en schreeuwen.

'Oh, buurvrouw,' zei Hassan, 'u moet het de kinderen niet kwalijk nemen. Ziet u, dat kwam door een steen.' En Hassan vertelde de geschiedenis van de steen en liet hem meteen zien. De vrouw, wiens man bij een juwelier werkte en daardoor wel iets wist van edelstenen, zei: 'Ik zal. mijn. man eens naar u toesturen.' En zo gebeurde. De buurman zag in één oogopslag dat het schitterende stukje glas dat hij in zijn handen had, wel eens een waardevolle edelsteen kon zijn.

'Mag ik er mijn baas eens naar laten kijken?' vroeg hij Hassan. Maar Hassan, die begon te vermoeden dat hij iets kostbaars in bezit had, vond dat niet goed:

'Nee,' zei hij, 'Ik laat je die steen niet zo maar meenemen, laat uw heer maar bij mij komen.'

Na enkele dagen kwam de juwelier. Die was zeer verbaasd zo'n mooie steen in de handen van de arme wever te zien. 'Ik geef je er tien goudstukken voor,' zei hij, want hij dacht dat Hassan er geen verstand van had.

Maar Hassan haalde minachtend zijn schouders op. 'Mijnheer de juwelier,' zei de wever, 'ik moet honderdduizend goudstukken voor deze steen hebben.'

'Zoveel geld heb ik niet,' zei de juwelier, 'maar ik zal proberen het te lenen.'

Na een tijdje werd de koop gesloten. Hassan was in één klap een van de rijkste mannen van Bagdad geworden. Maar hij werd niet trots of uit de hoogte. Hij hielp zijn oude vrienden zoveel als hij kon. Hij leende hen geld, waarvoor hij goederen ontving, die hij met veel winst verkocht. Zo werd hij rijker en rijker. Hij liet even buiten Bagdad een paleis bouwen, dat een van de mooiste van het land was.

Na een tijd besloten de vrienden Saadi en Saad eens te gaan kijken hoe het nu met Hassan ging en of het lood hem meer geluk gebracht had dan het goud. 'Ze waren verbaasd dat ze hem niet in de oude werkplaats vonden. Een oude vriend van Hassan had zijn plaats ingenomen; hij gaf hen ook het adres waar ze Hassan konden vinden.

Toen de vrienden bij het nieuwe paleis aankwamen, vielen hun monden open: zoiets moois hadden ze nog nooit gezien, en dit zou eigendom zijn van de doodarme man die zij een jaar geleden hadden verlaten? Ze begrepen er niets van, maar ze werden niet lang in onzekerheid gelaten. Nadat een deftig uitgedoste bediende hen had aangekondigd, werden de vrienden in een fraai gemeubileerd vertrek binnengelaten. Daar kwam Hassan. aan om hen welkom te heten. 'Dank, duizendmaal dank!' riep hij tot Saadi, 'want dankzij u ben ik rijk geworden. Door uw stukje lood ben ik de man geworden die ik nu ben.'

Hierop vertelde Hassan zijn verhaal. Saad moest toegeven dat geld niet voldoende is om rijk te worden, maar dat je ook geluk moet hebben. Saadi, Saad en Hassan bleven nog heel lang vrienden en maakten nog mee dat hun kinderen met elkaar trouwden en ook heel rijk werden.

* * * EINDE * * *

Mijn beste vriend.

Half acht de wekker rinkelt, Amien opent zijn ogen het eerst wat hij
zegt is; "Ik dank Allah, die mij laat sterven en in de ochtend weer
tot leven brengt". Hij trekt zijn gordijnen open en kijkt naar
buiten de zonnestralen bedekken zijn gezicht. Hij glimlacht en loopt
naar de badkamer om zijn woedu (wassen voordat je gaat bidden) te
nemen.

"Amien opschieten het ontbijt is klaar", roept zijn moeder.
Amien komt de badkamer uit en spreekt de volgende hoorden:
"Ik getuig dat er geen God is dan Allah en dat Mohammed* zijn profeet
is". Dan loopt hij naar zijn kamer om daar zijn gebed te verrichten.
Als hij klaar is trekt hij zijn kleren aan en terwijl hij dat doet
zegt hij "ik dank Allah die mij deze kleren heeft gegeven". Tevreden
kijkt hij in de spiegel, hij pakt zijn schooltas en loopt naar
beneden .

Hij groet zijn moeder met Salaam en gaat dan aan tafel zitten.
Moeder kijkt trots toe hoe haar zoon zijn eerste hap neemt terwijl
hij de naam van Allah uitspreekt. Er wordt aan de deur gebeld, zijn
moeder doet open. Daar staat Anas het buurjongetje, hij vraagt naar
Amien die op hem af komt lopen. "Salaam" zegt, Amien, en Anas
antwoord; "hoi Amien fiets je mee naar school? Kunnen we samen
Latifa dat vervelende kind uit onze klas tegemoet rijden en haar
lekker pesten".
Amien kijkt hem aan en zegt; "Nee Anas ik rij niet met
jou mee om iemand te pesten, als jij mijn vriend wil zijn dan pest je niemand,
want dat doet mijn beste vriend ook niet". Anas kijkt hem aan en
zegt. "Jouw beste vriend????
Wie is jou beste vriend dan, jij hebt helemaal geen beste vriend".
Amien kijkt hem aan en zegt dan, "die heb ik wel en hij heet
Mohammed*". Anas kijkt hem aan en zegt; "nou goed ga jij maar lekker
naar je best vriend dan". Amien glimlacht en zegt: "dat zal ik zeker
doen op een dag.."

Anas begrijpt niet zo goed wat Amien bedoelt; Hij denkt; "Wie is die
beste vriend van Amien? En waarom antwoord hij met, dat zal ik zeker
doen op een dag? Ik ken geen Mohammed* die Amien zou moeten kennen
en in de klas zit ook niemand die Mohammed* heet". Hij fiets naar
school, hij is een beetje jaloers omdat hij weet dat Amien
een andere beste vriend heeft.
Op school komt hij Omar en Ali tegen, hij loopt op ze af en verteld
ze over wat Amien heeft gezegd.
Omar zegt, "nou die best vriend van hem kan helemaal niet zo
bijzonder zijn, ik ben veel beter dan hij. Ik zal er voor zorgen dat
ik Amien zijn beste vriend word". Op dat moment fietst Amien het
schoolplein op. Omar loopt op hem af en vraagt Amien of hij straks
met hem mee naar huis gaat om met zijn nieuwe pistool te spelen.
Amien kijkt hem aan en zegt; "Nee ik ga niet met jou mee om met een
pistool te spelen, dat deed mijn beste vriend Mohammed* ook nooit.
Mijn best vriend Mohammed* is vredelievend. En een pistool is een
wapen waar mensen elkaar pijn mee doen dus ik speel daar niet mee".
Omar staat versteld en zegt dan, "nou ga jij maar lekker met je
beste vriend spelen. En ik geloof helemaal niet dat jij een beste
vriend hebt die zo goed is". Amien zegt, "en toch heb ik die, en op
een dag zullen ook jullie hem ontmoeten".
Omar loopt terug naar Ali en Anas en verteld, "Amien wilde niet met
mij mee om te spelen hij begon weer over zijn beste vriend". Ali
antwoord, "nou dan zal ik het nu eens proberen. Ik heb gisteren een
nieuw computer spelletje gehaald en ik weet zeker dat Amien het
geweldig zou vinden om er mee te spelen. Ik weet zeker dat hij dan
mijn beste vriend wordt".

Dus loopt Ali op Amien af. "Hallo Amien". "Salaam" zegt Amien terug.
En dan steldt Ali zijn vraag; "Zeg Amien ik heb een nieuw computer
spelletje gekregen het is echt een geweldig spel als je er een keer
mee hebt gespeelt wil je niks anders meer doen. Wat
zou je er van vinden om na schooltijd mee te gaan? Dan mag je er mee spelen".
Amien antwoord; "Nee Ali want dat zou mijn beste vriend Mohammed*
ook niet doen. Computer spelletjes zorgen ervoor dat je, je huiswerk
niet maakt en je salaat niet doet. Nee, sorry voor mij en mijn beste
vriend geen computer spelletjes".
Ali antwoord, "nou ik kan me niet voorstellen dat jou beste vriend
zo bijzonder is, ik denk dat je liegt je hebt helemaal geen beste
vriend".
Amien glimlacht weer en zegt, "Ali ik heb een beste vriend en als je
hem zou kennen zou je niemand anders meer als vriend willen". Ali
zegt, "nou ga jij maar naar je beste vriend toe dan". Amien
antwoord, "dat zal ik zeker doen op een dag!".

Ali loopt terug naar Anas en Omar en verteld dat ook hij is
afgewezen door Amien.
Nou stonden ze elkaar aan te kijken, ze waren
toch best jaloers dat Amien zo een goed beste vriend heeft. Anas
zegt, "Ik wil deze vriend van Amien toch best ontmoeten". En ook Ali
en Omar willen hem graag ontmoeten.
Ze besluiten om na schooltijd naar Amien toe te gaan om hem te
vragen of hij ze wil voorstellen aan zijn beste vriend.

Dan gaat de bel en de kinderen lopen naar het klas lokaal.
De juf zegt; "Goede morgen allemaal! Het onderwerp van vandaag is
Pesten, wat vinden jullie nou van pesten? Er worden verschillende
reacties gegeven.
Zo zegt Samier de stoerste jongen uit de klas bijvoorbeeld; "nou als
ik iemand er gek vind bij lopen heb ik alle recht om hem uit te
lachen, moet hij zich maar normaal kleden".

Omdat dit de populairste jongens is uit de klas begint iedereen
te lachen.
Behalve Amien die steekt zijn vinger op, de jufrouw geeft hem de
beurt en Amien zegt, "Ik ben het hier niet mee eens, met pesten
kwets je mensen en ik zou het ook niet leuk vinden om gekwetst te
worden. Ik vind dat ieder mens in zijn waarde gelaten moet worden.
Je moet een mens behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden".
Nu zijn echt alle ogen op Amien gericht, ze geloven niet wat ze
horen, ze schamen zich een beetje.

De juf loopt op Amien af en zegt; "Dat heb je heel mooi gezegd
Amien, en dat is wat ik jullie vandaag wilde gaan leren, want je
moet inderdaad elk mens behandelen zoals je zelf behandeld wil
worden, het maakt niet uit hoe iemand eruit ziet". En dan vraagt ze.
"Amien van wie heb jij deze wijze woorden geleerd?"
Amien glimlacht en zegt dan; "Dit heb ik van mijn beste vriend
Mohammed* geleerd". Ook de juf lacht en zegt dan: "dan heb jij een
hele wijze vriend je mag trots op hem zijn".
De klas kijkt Amien nog steeds aan, zelfs de populairste jongen uit
de klas kijkt hem een beetje jaloers aan.

De juf gaat verder met de les, en als de tijd om is gaat de bel de
kinderen pakken hun spulletjes bij elkaar en lopen de klas uit.

Amien pakt zijn fiets en wil net wegrijden. Maar dan ziet hij dat
Ali, Omar en Anas naar hem toe lopen, dus blijft hij even staan. De
jongens vragen alle drie tegelijker tijd: "Amien vertel ons eens wat
meer over je beste vriend, het lijkt ons een goede jongen, zou je
hem aan ons willen voorstellen?".

En Amien antwoord; "Dat zou ik heel graag willen doen, maar mijn
beste vriend is al een hele lange tijd geleden dood gegaan. En ook
ik heb hem niet gekend." Amien kijkt nu een beetje verdrietig."

De jongens vragen nu, "maar Amien wat erg voor je, maar je praat
over hem alsof hij nog leeft?"
Amien zegt, "dat is ook zo want in mijn hart en in mijn gedachten
leeft hij nog elke dag"
Omar vraagt Amien om wat meer over Mohammed* te vertellen.

En dan verteld Amien, "Mijn beste vriend Mohammed*, dat is onze
profeet hij had ook beste vrienden en een aantal van die vrienden
heten net als ons, Amien, Omar, Ali en Anas. Dit waren vrienden die
hem altijd beschermden en altijd bij hem waren ze hadden nooit
ruzie. En Mohammed* was altijd goed voor kinderen en hij leerde ze
om goed te zijn voor anderen".

Ali zegt, "ik wou dat ik hem ook had gekend, zodat hij mij al die
goede dingen kon leren".
En daarop zei Amien, "Wij kunnen ook beste vrienden worden van
Mohammed* net als de echt Omar Ali Anas en Amien. We kunnen anderen
goede dingen leren en goed zijn voor andere kinderen. Ik heb gelezen
dat als je doet wat Mohammed* altijd heeft gedaan tijdens zijn
leven, dat je hem op een dag zal mogen ontmoeten van Allah".

"Maar Amien wij weten niet wat Mohammed* in zijn leven heeft gedaan,
dus kunnen we ook niet zijn beste vrienden worden" ,zegt Omar een
beetje teleurgesteld.

"Maar dat geeft niet" zegt Amien, "want, onze vriend Mohammed* heeft
gezegd, "iets wat je nog niet kent kun je altijd leren". Ik zal
jullie de belangrijkste dingen vertellen.
Onze vriend Mohammed*, loog nooit, verrichte altijd zijn gebed,
dacht heel veel aan Allah, hij was goed voor andere mensen, maakt
geen ruzie en hij bleef zijn vrienden altijd trouw".

De jongens waren heel blij om dit te horen, ze namen elkaar bij de
hand en besloten om ook de beste vrienden van De Profeet* te worden.
Vanaf deze dag zijn de jongens altijd samen. Ze doen alleen maar
goede dingen, verrichten hun salaat (gebed), denken veel aan Allah,
blijven elkaar altijd trouw. En vertellen andere kinderen keer op
keer over hun beste vriend Mohammed*.

EINDE!

Moslima sta niet stil!

Ik ben een moslima, moslima insha-Allah in hart en ziel,
Mijn buigingen zijn voor Allah, Allah Subhanahoe wa Ta’ala, de Enige waar ik voor kniel.

Mijn Heer , Mijn Schepper, De Barmhartige, De Alwetende, leer Hem kennen via de 99 namen en je zult zien….
Alhamdullilah, Hij is de *enige* die ik dien!

De Islam de Enige waarheid, de uitweg naar geluk, denk na lieve zuster, handel bewust en maak niet alles met die ene zonde weer stuk.
Wees *bewust *in al wat je doet, en denk niet ,,Morgen komt alles vanzelf wel weer goed’’.

Ik hou van mijn geloof en alles daaromheen, ik zou niet zonder kunnen leven.
Moet je eens voorstellen, dat je al dit moois niet meer samen zal kunnen beleven.

We leven hier en in het Nu….maar zuster, streef naar al -Achira, dat is voor *Eeuwig en Altijd*, handel naar t juiste en raak je zondes zo kwijt.
De Islam zo mooi en zo puur, proef de zoetheid van je Dien, en blijf weg van het vuur!

Lieve zuster ik heb jou lief, je bent mij zuster Fie dien, maak jezelf nuttig en wees actief, actief in Dawaa en alles daaromheen,
in de Islam zijn we samen en sta je *nooit* alleen.

Met dit alles wil ik je zeggen, neem het niet vanzelfsprekend, maar wees bewust en denk:…..,,Dit is het Enige waar ik voor vecht, *Djennah,* *dat* waar ik voor ga , dat wat ik *wil!’’*
*Moslima, zet door, vecht ervoor en sta niet stil!*

Het kan maar zo over zijn, de tijd vliegt razendsnel voorbij, kijk om je heen, alles draait al om….het is *NU* de materie, de roem & rijkdom, het veelgodendom!
Maar bekijk het eens zo; *Het leven is net een som*

1 plus 1 is twee, logisch zul je denken, Maar hetzelfde geldt voor, streven dienen en onderwerpen aan Allah Taala,

Dit staat gelijk aan geluk en verlossing…..dus zuster, doe alles aan je aanbidding!

Hou je vast aan het ons mooie geloof, onze leidraad, de Enige Waarheid.

De Dunyaa is maar tijdelijk, het lijkt allemaal zo mooi, maar dadelijk krijg je spijt en sta je voor Allah Taala en moet je jezelf verantwoorden, en dan….?

Dan is het *te laat*, en haalt hij zijn ‘handen’ van je af…..het ergste wat je kan overkomen,
dan is het de keiharde waarheid, dan zijn het geen vreselijke dromen, hoe moet je hier ooit onderuitkomen?

Je hebt spijt, je hebt pijn en wil het liefst alles terugdraaien, maar dat gaat niet meer, het is te laat, en *dat *doet pas zeer*,
SubhanAllah*!!!!....keer op keer op keer op keer!

Leef in het nu met je gedachten in het Hiernamaals, streef naar het juiste en volg Zijn Pad…

Dit is een waarschuwing voor mijzelf en voor velen, maar nu genoeg,

*Volg zijn Weg en zijn bevelen*….

Inshallah zullen we elkaar dan ooit treffen in* Djennah*…Ow zuster denk eens hierover na!

Stel je eens voor, hoe dat zou zijn…..?

Neem dit alles wat ik heb gezegd met je mee….en onderneem actie in je *dien…*..

*Ya Allah Ya Rabb, vergeef ons onze zonden, en behoed ons van het slechte het kwade…vul onze harten met Taqwa, ow Allah Ya Rabbie*

*Laat ons behoren tot de vrome, de oprechte, *

Ya Allah, verhoor deze duaa…

*…Ameen Ameen Ameen!!!!*


Jullie zuster Fie Dien en Nederig Dienaarster van Allah Subhanahoe wa Ta’ala.

**** La illaha illallah, Mohameden Rasoeloe- Allah****

Een willekeurige dienaar van Allah zei

Een willekeurige dienaar van Allah zei: “In een donkere nacht ben ik eens in discussie geraakt met de vervloekte shaytaan zei, toen ik opeens de oproep tot het Fadjr-gebed hoorde en ik mij naar de moskee wilde begeven. Hij zei tegen mij: “Je hebt een lange nacht achter de rug, ga nog even liggen.”

Ik antwoordde: “Ik ben bang dat ik het verplichte gebed mis.”

De shaytaan zei: “Je hebt tijd zat.”

Ik antwoordde: “Maar ik ben bang dat ik het gezamenlijke gebed mis.”

De shaytaan zei: “Wees niet te hard voor jezelf als het gaat om het gehoorzamen van Allah.”

Daarna werd ik pas na zonsopgang wakker en hij fluisterde in mijn oor: “Heb geen spijt van wat reeds voorbij is. De dag is nog lang.”

Ik ging zitten om de lofuitingen van de ochtend te verrichten, waarna hij mij op allerlei gedachten begon te brengen. Ik zei: “Je leidt mij af van het verrichten van mijn lofuitingen.”

De shaytaan zei: “Stel dit uit tot een later tijdstip.”

Toen ik besloot berouw te tonen zei de shaytaan: “Geniet toch van je jeugd.”

Ik antwoordde: “Ik ben bang voor de dood.”

De shaytaan zei: “Je hebt nog een heel leven voor je.”

Toen ik de Koran wilde leren zei hij: “Ontspan je door wat muziek te luisteren.”

Waarop ik antwoordde: “Maar dat is haraam.”

De shaytaan zei: “Er zijn geleerden die daar anders over denken.”

Ik antwoordde: “Maar ik heb alle overleveringen die duiden erop dat muziek Haram is genoteerd.”

De shaytaan zei: “Dit zijn allemaal zwakke overleveringen.”

Later kwam een mooie vrouw langs waarna ik mijn blik neersloeg. Hierop zei hij: “Wat is er nu weer mis met het werpen van een blik?”

Ik antwoordde: “Dat is gevaarlijk.”

De shaytaan zei: “Er is niets mis met het bewonderen van schoonheid.”

Toen ik mij begaf naar het Oude Huis in Mekka kwam ik hem tegen op mijn weg, waarna hij mij vroeg: “Waar ben je van plan naar toe te gaan?

Ik antwoordde: “Ik wil de cOemrah verrichten.”

De shaytaan zei: “Je stelt jezelf daardoor bloot aan gevaren terwijl er zoveel verschillende manieren zijn om het goede te verrichten en waarmee vele beloningen te verdienen valt.”

Ik antwoordde: “Het is noodzakelijk dat wij aan onszelf werken.”

De shaytaan zei: “Het paradijs betreedt je niet door je daden.”

Toen ik op het punt stond iemand advies te geven, zei hij: “Doe jezelf geen schande aan.”

Ik antwoordde: “Maar de dienaren van Allah hebben hier baat bij.”

De shaytaan zei: “Ik vrees dat je hierdoor bekendheid zult verkrijgen wat tevens de hoofdoorzaak is van hoogmoed.”

Ik vroeg hem daarna: “Wat vind je van een aantal personen?”

De shaytaan antwoordde: “Ik kan je over iedereen wat vertellen.

Ik vroeg: “Ahmad ibn Hanbal?”

De shaytaan antwoordde: “Hij heeft mij kapot gemaakt met zijn volgende uitspraak: ,,Houdt jullie vast aan de Soennah en de Koran die geopenbaard is.”

Ik zei: “En vertel eens over Ibn Taymiyyah.”

De shaytaan antwoordde: “Zijn slagen voel ik nog dagelijks op mijn hoofd.”

Ik vroeg: “En al-Boechari?”

De shaytaan antwoordde: Met zijn boek heeft hij mijn huis afgebrand.”

Ik vroeg: “En Fircauwn?”

De shaytaan antwoordde: “Hem komt al onze hulp en steun toe.”

Ik vroeg: “En Salaah ud-Dien, de held van de slag van Hittien?”

De shaytaan antwoordde: “Begin niet over hem. Hij heeft met ons de grond aangeveegd.”

Ik vroeg: “En Mohammed Ibnoe cAbd ul-Wahhaab?”

De shaytaan antwoordde: “Hij heeft mij met zijn dacwah door vuur verteerd laten worden.”

Ik vroeg: “En Aboe Djahl?”

De shaytaan antwoordde: “Voor hem zijn wij broeders en familie.”

Ik vroeg: “En Aboe Lahab?”

De shaytaan antwoordde: “Wij zijn met hem waar hij ook gaat.”

Ik vroeg: “En wat kun je vertellen over zedenloze tijdschriften?”

De shaytaan antwoordde: “Die zijn voor ons als wetsvoorschriften.”

Ik vroeg: “En tv-schotels?”

De shaytaan antwoordde: “Daarmee maken wij van mensen monsters.”

Ik vroeg: “En koffieshops?”

De shaytaan antwoordde: “Daar verwelkomen wij iedere ijdele tijdsverdrijver.”

Ik vroeg: “Wat zijn jullie lofuitingen?”

De shaytaan antwoordde: “Muziek.”

Ik vroeg: “En jullie daden?”

De shaytaan antwoordde: “Het geven van valse hoop.”

Ik vroeg: “En wat vind je van marktplaatsen?”

De shaytaan antwoordde: “Onze vaandel triomfeert daar en op deze plaatsen komen onze vrienden bijeen.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je eigenlijk de mensen?”

De shaytaan antwoordde: “Door middel van wellusten, het zaaien van twijfels over de Islam, amusement, het geven van valse hoop en muziek.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de vrouwen?”

De shaytaan antwoordde: “Door hen hun aantrekkelijkheden te laten tonen, en hen aan te sporen de geboden van Allah te verlaten en zonden te plegen.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de geleerden?”

De shaytaan antwoordde: “Door pronkzucht, zelfbewondering, hoogmoed en afgunst die de harten vult.”

Ik vroeg: “hoe misleid je het gepeupel?”

De shaytaan antwoordde: “Door roddels, lasterpraat, ijdele gesprekken en alles wat waardeloos is.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de koopliederen?”

De shaytaan antwoordde: “Door hen met rente te laten handelen, gierig te maken en buitensporig te laten zijn in hun uitgaven.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de jongeren?”

De shaytaan antwoordde: “Door flirten, verliefdheid, het opwekken van lustgevoelens, het minachten van de voorschriften van Allah en het plegen van zonden.”

Ik vroeg: “Wat vind je van de doecaat (verkondigers tot de Islam)?”

De shaytaan antwoordde: “Zij hebben mij kapot, moe en ziek gemaakt. Zij slopen wat ik heb gebouwd. Zij reciteren de Koran als ik zing en zoeken hun toevlucht tot Allah als ik verschijn.”

Ik vroeg: “En wat zeg je tegen de dronkaards?”

De shaytaan antwoordde: “Ik zeg tegen hen: ,,Drink maar lekker door, en spoel jouw zorgen en verdriet weg. Je kunt nog altijd berouw tonen.”

Ik vroeg: “Wat vernietigt jou?”

De shaytaan antwoordde: “Aayat ul-Koersiy, die bezorgt me ellende en berooft mij van vrijheid waardoor ik in ergernis beland.”

Ik vroeg: “Van wie hou je het meest?”

De shaytaan antwoordde: “Van zangers, afgedwaalde dichters, zondaars en een iedere onrustzaaiende verdorvene.

Ik vroeg: “Wie haat je het meest?”

De shaytaan antwoordde: “De bezoekers van de moskeeën en iedere aanbidder van Allah, asceet en strijder.

Toen zei ik: “Ik zoek toevlucht tot Allah tegen jou.” Waarna hij verdween alsof hij door de grond wegzakte. Dat is het lot wat de leugenaar verdient.

Uit het boek ‘Maqaamat al-Qarniy’