Vandaag doe ik weer een wandeling uit het boekje 5 wandelingen tussen 10 en 15 km uitgegeven door 100% Winterswijk.
Het was echt een avontuur, die ik de medescootmobielrijders echt afraadt. Althans het gedeelte van de Dottinkrade, ik zal een alternatieve route beschrijven als ik bij dat gedeelte ben aan beland in dit blog.
Het begint weer bij de VVV, maar ik ben hem bij punt 13 Bloemstraat begonnen, was voor mij fijner, omdat het erg druk was ivm marktdag. De Bloemstraat is een mooi oud straatje met allemaal huizen met luiken, heeft echt een mooi gezicht, vond ik. Helaas vergeten een foto te maken. Daarna gaat de route naar het Oostervoortpark, dit kende ik totaal niet, vroeger was dit gewoon wei, maar nu een echt mooi park met vijver en goed begaanbare paden en deze mooi eenden, die voor niets en niemand bang waren, zie foto 1 en 2. Daarna ga je via mooi paadjes verder en kom je langs het asielzoekerscentrum. Ik wist dat Winterswijk er eentje had, maar heb nooit geweten waar, nu dus wel. Zo zie je maar dat wandel- en fietsroutes in je eigen omgeving ook erg leuk is. Daarna ga je langzaam maar zeker de kom van Winterswijk uit en kom je oa langs camping het Wieskamp. Hier ligt voor mij jeugdsentiment, omdat toen ik op de lagere school een vriendinnetje had, wier ouders de eigenaren waren van deze camping. Nu ken ik het niet meer terug, maar ja ik spreek ook over 45 jaar geleden. Toen begon voor mij het avontuur, het zandpad was geen probleem en ook het landweggetje niet, maar toen bleek dat ik door water moest. Ik durfde eerst niet, dus wilde keren, maar dat ging helaas niet ivm met smalte. Dus met angst en beven door een stukje water gereden, zie foto 3. Ik dacht nu heb ik het avontuur wel gehad, maar het bleek dat ik ook nog 2 smalle bruggetjes over moest, eentje zonder leuning en eentje met maar één leuning en ongeveer zo breed als scooty was. Dus toen ik dat pad eenmaal gehad had en op bredere hardere grond stond, heb ik eerst maar pauze gehouden om even op adem te komen. Het kan dus wel, maar het is echt voor avonturiers gedacht. Wil je dat niet, wat ik zeker zou doen, dan kun je bij punt 22 in het boekje, dus bij het kruispunt na de camping linksaf slaan, de Schaapsweg op. Je ziet dan aan het einde ook hoe mooi mijn lagere school erbij ligt. Hier heb ik hele mooie herinneringen aan, maar dat terzijde. Bij de T splitsting ga je rechtsaf de Waliënseweg op. daarna de 1e weg weer rechts de Gribbroekweg, die volg je tot de grote weg Vredenseweg. Je kunt ook het zandpad opgaan en doorrijden, maar ik weet niet zeker hoe dat pad verloopt, vandaar dat ik voor het verharde alternatief kies. Het zandpad komt in elk geval ook op de Gribbroekweg uit. Bij de grote weg ga je rechts het fietspad op, over de beek en dan ga je verder met punt 34 wijngoed van Hesselink. Daar rij je dan langs de wijnakkers, zie foto 4. Dan ga je richting landgoed Gossink, bij punt 37 staat derde weg links, maar volgens mij was het de 2e weg of ik moet er eentje gemist hebben, dus kijk even goed uit daar. Landgoed Gossink is een mooi landgoed dat hoort bij de Scholteboer Gossink, wat een Scholte is hoop ik later dit seizoen te vertellen als ik het Scholtenpad wil rijden. Maar in het kort, dat waren de rijke boeren, die pachters onder zich hadden, zeg maar de heerboeren uit het Noorden maar dan in het Oosten. Je komt uit bij de Achterweg, een goed begaanbaar zandpad en dan ga je langzaam weer richting Winterswijk. Je komt nog even langs molen de Bataaf, zie foto 5. Daarna ga je dan echt het dorp weer in en was dit avontuur weer ten einde, om te wandelen is Dottinkrade echt een aanrader, maar voor de scootmobiel zou ik dus mijn alternatieve route nemen, zoals ik hierboven vermelde.
Nu neem ik even een anderhalve week pauze, omdat ik een drukke week heb, dus even geduld hebben voor het volgende blogje
Vandaag doe ik weer een wandeling uit het boekje 5 wandelingen tussen 10 en 15 km uitgegeven door 100% Winterswijk.
Het was echt een avontuur, die ik de medescootmobielrijders echt afraadt. Althans het gedeelte van de Dottinkrade, ik zal een alternatieve route beschrijven als ik bij dat gedeelte ben aan beland in dit blog.
Het begint weer bij de VVV, maar ik ben hem bij punt 13 Bloemstraat begonnen, was voor mij fijner, omdat het erg druk was ivm marktdag. De Bloemstraat is een mooi oud straatje met allemaal huizen met luiken, heeft echt een mooi gezicht, vond ik. Helaas vergeten een foto te maken. Daarna gaat de route naar het Oostervoortpark, dit kende ik totaal niet, vroeger was dit gewoon wei, maar nu een echt mooi park met vijver en goed begaanbare paden en deze mooi eenden, die voor niets en niemand bang waren, zie foto 1 en 2. Daarna ga je via mooi paadjes verder en kom je langs het asielzoekerscentrum. Ik wist dat Winterswijk er eentje had, maar heb nooit geweten waar, nu dus wel. Zo zie je maar dat wandel- en fietsroutes in je eigen omgeving ook erg leuk is. Daarna ga je langzaam maar zeker de kom van Winterswijk uit en kom je oa langs camping het Wieskamp. Hier ligt voor mij jeugdsentiment, omdat toen ik op de lagere school een vriendinnetje had, wier ouders de eigenaren waren van deze camping. Nu ken ik het niet meer terug, maar ja ik spreek ook over 45 jaar geleden. Toen begon voor mij het avontuur, het zandpad was geen probleem en ook het landweggetje niet, maar toen bleek dat ik door water moest. Ik durfde eerst niet, dus wilde keren, maar dat ging helaas niet ivm met smalte. Dus met angst en beven door een stukje water gereden, zie foto 3. Ik dacht nu heb ik het avontuur wel gehad, maar het bleek dat ik ook nog 2 smalle bruggetjes over moest, eentje zonder leuning en eentje met maar één leuning en ongeveer zo breed als scooty was. Dus toen ik dat pad eenmaal gehad had en op bredere hardere grond stond, heb ik eerst maar pauze gehouden om even op adem te komen. Het kan dus wel, maar het is echt voor avonturiers gedacht. Wil je dat niet, wat ik zeker zou doen, dan kun je bij punt 22 in het boekje, dus bij het kruispunt na de camping linksaf slaan, de Schaapsweg op. Je ziet dan aan het einde ook hoe mooi mijn lagere school erbij ligt. Hier heb ik hele mooie herinneringen aan, maar dat terzijde. Bij de T splitsting ga je rechtsaf de Waliënseweg op. daarna de 1e weg weer rechts de Gribbroekweg, die volg je tot de grote weg Vredenseweg. Je kunt ook het zandpad opgaan en doorrijden, maar ik weet niet zeker hoe dat pad verloopt, vandaar dat ik voor het verharde alternatief kies. Het zandpad komt in elk geval ook op de Gribbroekweg uit. Bij de grote weg ga je rechts het fietspad op, over de beek en dan ga je verder met punt 34 wijngoed van Hesselink. Daar rij je dan langs de wijnakkers, zie foto 4. Dan ga je richting landgoed Gossink, bij punt 37 staat derde weg links, maar volgens mij was het de 2e weg of ik moet er eentje gemist hebben, dus kijk even goed uit daar. Landgoed Gossink is een mooi landgoed dat hoort bij de Scholteboer Gossink, wat een Scholte is hoop ik later dit seizoen te vertellen als ik het Scholtenpad wil rijden. Maar in het kort, dat waren de rijke boeren, die pachters onder zich hadden, zeg maar de heerboeren uit het Noorden maar dan in het Oosten. Je komt uit bij de Achterweg, een goed begaanbaar zandpad en dan ga je langzaam weer richting Winterswijk. Je komt nog even langs molen de Bataaf, zie foto 5. Daarna ga je dan echt het dorp weer in en was dit avontuur weer ten einde, om te wandelen is Dottinkrade echt een aanrader, maar voor de scootmobiel zou ik dus mijn alternatieve route nemen, zoals ik hierboven vermelde.
Nu neem ik even een anderhalve week pauze, omdat ik een drukke week heb, dus even geduld hebben voor het volgende blogje
Vandaag heb ik uit het boekje 5 wandelroutes tussen 10 en 15 km, uitgegeven door 100% Winterswijk, de route Beurzerbeek gereden, ik noem het Beurzerbeek en Hilgelo, omdat je eigenlijk rond het Hilgelo "loopt" en een klein uitstapje maakt langs de Beurzerbeek.
De route begint zoals elke route in dit boekje, bij de VVV, maar net als de vorige keer heb ik een beetje gesmokkeld en ben begonnen bij de Nieuwbeusinkweg, waar je vrijwel meteen rechtsaf de Bonninkweg in gaat. Dit is een mooi en goed begaanbaar zandpad en aan het einde kom je over een brug en zie je oa een mooi stukje natuur, zie foto 1. Uiteindelijk kom je bij het Hilgelo uit. Zoals ik vorige keer al melde is het begonnen als zandafgraving en is het nu een recreatieplas, met een heus strand en zoals je op foto 2 kunt zien, zijn er vandaag durfals die het water in gingen. Ik denk dat het water nog niet zo denderend warm is, vanwege het natte en vrij koele zomerweer. Hier heb ik overigens mijn 1e pauze gehouden. Ik rij nl stapvoets, dus ongeveer 5 km per uur. Aan het einde van dit pad kom je bij een hek, daar kun je met een fiets wel door, maar ik met mijn scooty niet, dus ben ik rechts af gegaan naar de grote weg, daarna linksaf en kon ik de route weer oppakken bij de Zimmelinksdiek. Eerst is dit een goed begaanbare zandweg, maar daarna wordt het een mooi smal fietspad en zie je een mooi bospad, zie foto 3. Bij punt 31 moet je officieel langs de Beurzerbeek wandelen, maar dat was een graspad en dat durfde ik met scooty toch niet aan. Dus ben ik iets verder doorgereden en de 1e weg rechtsaf gegaan, je komt dan langs een camping en als je die rechtdoor rijdt, kom je op een pad langs het Hilgelo, maar nu zie je hem van de andere kant. Ik ben toen rechts gegaan, immers ik wilde weer bij de beek uitkomen. Je hebt nu weer een fantastisch mooi stukje natuurgebied. Aan het einde kom je bij een knooppunt met bord met landkaart. Hier kom je weer bij de route uit, nl punt 37, je gaat nu links het Karkpad in Richting Winterswijk zie wegwijzer. Dan kom je uiteindelijk bij de Manege waar ik de vorige keer gestopt ben. Deze keer reed ik een stukje door.. Bij punt 40 moet je officieel weer langs de beek lopen, hier dus weer afgeweken. Ik heb de weg gevolgd, Ravenhorsterweg. Hier vond ik mijn laatste pauzeplek, zie foto 8. Dit rij je door tot de grote weg, die overigens ook Ravenhorsterweg heet. Je steekt het fietspad over en gaat links af, langs de school, dus de weg volgen en niet rechtdoor. Dit rij je tot aan de beek en dan volg je verder weer punt 41. Ik ben echter weer rechtstreeks naar huis gegaan. Het was een mooie tocht en ook nu kwam ik weer op paadjes , die ik echt niet kende. Binnenkort hoop ik er weer eentje te rijden, dan eentje van 14 km, telkens een stapje verder tot ik aan de 20 ben.....
