Zondagmorgen zouden we tegen tien uur vertrekken, dus om 8 uur opgestaan, de laatste dingen in de bus gestopt, even bij mama wezen koffiedrinken en broodjes gegeten en toen op weg naar Kroatië.
We hadden afgesproken dat we het in 2 keer zouden doen, want tenslotte was het 1200 kilometer en na ons feest zou dat het beste zijn. Dus ik had voor de tijd al een bb geregeld in de buurt van Würzburg. Het weer was prachtig, dus de rit verliep voorspoedig. Tegen 12 uur geluncht en rond 4 uur kwamen we bij Autohof Geisselwind. Daar gaan we meestal eten als we in de buurt zijn, we kennen daar een serveerster, maar helaas beide keren was ze er niet. We hebben beiden een Brummipfanne gekozen, Daarna dus naar onze bb, een kleine 15 km verderop. Een superadres voor 50 euro per kamer krijg je een riante kamer en ook nog "s morgens een ontbijtbuffet. Als je het adres weten wil, gewoon even een berichtje doen. Het is een heel klein boerenplaatsje waar het heerlijk toeven is. We konden daar ook nog wat drinken in de tuin. nadat we dat op hadden waren we beide zo moe, dat we heerlijk naar bed gegaan zijn.
Dag 2
Na dus een heerlijk ontbijtbuffet togen we weer verder, we gingen de heenweg via Regensburg, Karintië, een stukje Slovenië en via Zagreb naar ons plaatsje Novaki Ozalsjki. het gekke vond ik dat je bij de Kroatische grens nog gecontroleerd werd, terwijl ze inmiddels tot de eu behoren. Maar volgens Otto zouden ze het Schenge-verdrag nog niet ondertekent hebben. Ze hebben daar overigens ook nog geen euro, dus je moet weer alles omrekenen. Een Kuna is ongeveer 14 cent, maar we rekenden altijd 15 cent dat is wat makkelijker. Tegen 7 uur kwamen we aan in het huisje van onze kennis, een leuk klein optrekje op een berg. Het huisje heeft alles wat je wenst en het ligt op een prachtlocatie. Als je op de veranda zit hoor je een geweldig vogelconcert en ook de koekoek was hier weer van de partij.
We werden hartelijk welkom geheten door de buren, de dochter kan engels, dus er was geen taalbarriëre voor ons. We werden rondgeleid en ze wensten ons een fijne avond. Die duurde niet zo heel lang, dus gingen we lekker vroeg onder de wol.
dag 3
Weer een superdag. Otto had in het dorp, een kleine 10 km verderop, broodjes gehaald en we begonnen met een heerlijk ontbijt buiten op het terras. Daarna hebben we een schitterende tour gemaakt door de omgeving. Ze noemen ons wel eens de "witte weggetjes ridders", dus ook hier weer witte weggetjes gereden, zo wit dat we zelfs een karrespoor gereden hebben en dat bleek dan ook nog een heuse weg naar een dorpje te zijn. Eerst dachten we dat we verkeerd waren, niet dus, mijn kaartlezen heb ik nog steeds niet verleerd. Tomtom is leuk, maar zelf routes uitstippelen is nog steeds het leukste. We hebben onderweg een ijsje gegeten. Toen we weer in Ozalj kwamen hebben we boodschappen gedaan in een hele gtrote supermarkt, vergelijkbaar met Real in Duitsland, maar dan iets kleiner. Het bleek ook dat het de enige winkel was in de buurt, voor shoppen moet je daar echt niet zijn, dan zul je naar Zagreb of een andere grote stad meten. het is nl totaal niet toeristisch ingesteld, voor ons dus ideaal, maar voor wie van winkelen houdt een absolute ramp. Ik heb zelfs geen souvenirwinkeltje gezien. Het leven is voor ons spotgoedkoop. We hadden 2 volle tassen en we waren omgerekend nog geen 15 euro kwijt. Maar voor hen zijn dat grote bedragen. Onze buurvrouw is gepensioneerd en krijgt maandelijks 200 euro en dan moeten wij klagen over ons pensioen. Overigens in verhouding is de drank duurder dan het eten en dan bedoel ik niet alleen alcohol. Bv 2 glazen water of limonade kost evenveel als een hoofdmaaltijd.
Over eten gesproken, we hebben deze avond gegeten in een plaatselijk hotel restaurant, waar ook kegelbanen zijn, er was op dat moment blijkbaar een wedstrijd aan de gang van plaatselijke verenigingen. We hebben op het terras gegeten. Om een indicatie te geven van de prijzen. We hadden beiden een grote grillplatte met 5 soorten vlees, aardappels en sla, ik een flesje sinaasappelsap en water en Otto 2 sinas en dat alles voor €20.00. Dan was dat ook nog het duurste wat we gegeten hebben.
Dag 4
Vandaag zijn we naar onze kennissen geweest, waar we het huisje van gehuurd hebben. Zij hebben nl ook nog een appartement op het eiland Vir aan de kust, een 3 uur rijden van het huisje. Via een mooie bergtour kwamen daar aan. Het was heel gezellig bij Gejo we werden onthaald met koffie en wat lekkers erbij en Barbara had ook nog gekookt voor ons, Goulash met rijst. Hoewel het daar goed toeven was, was ik toch heel blij dat we in het huisje zaten en niet op het eiland bij hun. Ik ben toch meer een natuurmens en geen kudde dier.
dag 5
We hadden vanmorgen de bakker aan huis, het bleek dat hij elke dag komt, maar dat wisten we te laat, maar goed vanaf die dag dus elke morgen verse broodjes gehaald. Het is erg lekker brood, maar als het een dag oud is, is de sjeu er wel van af, dus vandaar dat we elke dag nieuwe kochten. Na het ontbijt gingen we richting Slunj. We wilden eigenlijk naar de Plitvicemeren, maar dat werd ons door onze kennissen afgeraden, omdat je daar trappetjes ed moest lopen. Maar hij gaf ons de tip om naar Slunj te gaan, dat noemen ze klein Plitvice en dat bleek ook zo te zijn, al moet je niet helemaal naar Slunj rijden, maar er er net iets voor. het is daar werkelijk schitterend, diverse watervallen en leuke oude huisjes. We hebben daar uiteraard pauze gehouden, een plekje op het water. een echte aanrader ook nu weer. Via een andere route keerden we weer naar huis. Deze keer hebben gegeten in een klein dorpje iets verder van Ozalj af, ik cevapcici, hoop dat ik het goed schrijf en Otto schnitzel Zagreb, een soort cordon bleu, maar dan met schnitzel.
dag 6
Weer een mooie vakantiedag, de laatste in Kroatië, we begonnen uiteraard weer met een ontbijt op het terras en kregen gratis een koekoekconcert. ddaarna vast wat koffers ingepakt en opgeruimd. Na het dagelijkse telefoontje met mama hebben we een mooie bergtour gemaakt, verre uitzichten, leuke natuur, veel wijnbouw. Ook zijn we even bij het kasteel van Ozalj geweest, helaas konden we er niet in, omdat het te steil was voor scooty en ik kon Otto het niet aandoen om mij naar boven te duwen, maar we hebben een leuke impressie gekregen. 's Middag hebben we lekker rustig aan gedaan en een spelletje Yathzee gedaan en ik heb wat geschreven. De laatste avond hebben we gegeten in het zelfde dorpje als gisteren, maar nu bij een visrestaurantje, dat wilde Otto graag. Het was eigenlijk hoog op het water en Otto zei dan gaan we wel binnen zitten,maar wat schetste onze verbazing, we mochten via de bar en dus geen trappen en geen drempels. Wat een service. Er werd ook nog een lam aan spit gaar gegrild op open vuur, dat vond ik dan weer ludiek.
dag 7
Na een hartelijk afscheid, we kregen zelfs nog kleine kadootjes mee zoals sap en ingemaakte paprika togen we rond 8 uur weer richting huis. Een hele mooie tocht gereden door Slovenië. We hadden nl een andere route uitgestippeld omdat we onze kennissen in Kirchberg, waar we elk jaar heen gaan verrassen en dat is ons ook gelukt. Ze vond het erg leuk en was blij verrast en meteen werd de koffie op tafel gezet en de hele familie kwam voorbij. Omdat we in Kroatië geen souvenirwinkels konden vinden hebben we in Kirchberg onze slag geslagen. We hebben ook nu weer in hetzelfde bb geslapen en gegeten bij Geisselwind.
dag 8
de laatste dag alweer, ik heb altijd dat de heen en terugreis ook een vakantiedag is, dus we genieten dan ook altijd volop en ook nu was het weer een mooie rit. We hebben oa een helikopter van de politie op een aanhanger gezien en uiteraard ook weer de mooie omgeving. Wie zegt dat autobaan rijden saai is, vergist zich, als je er oog voor hebt, dan is het werkelijk schitterend. Voor mij was het super bijzonder, omdat ik voor het eerst zonder verrekijker kijken kon en ik zag soms eerder dingen dan Otto dat vond ik dus echt geweldig. Waar een netvliesscheuring al niet goed voor is..... We hebben echt geluk gehad met het verkeer, de heen en terugweg geen enkele file gehad en op de Sloveense en Kroatische autobanen is helemaal niets te bekennen. Nu zijn dat ook tolwegen, daar zal het wel aan liggen, maar we voelden ons soms echt remi, alleen op de wereld. Om half vier waren we weer thuis, gezellig met mama bijgekletst en verder wat aangerommeld, onze kat was heel blij dat we er weer waren. Moe maar voldaan weer heerlijk in ons eigen bed geslapen.
Het was echt een supervakantie, mocht je geinteresseerd zijn, dan kan ik het je echt aanraden, kijk op http://www.gejoonline.nl/ozalj/. Daar kun je ook zien wat de prijzen zijn, echt spotgoedkoop, vonden wij.
We hebben dit jaar een groot feest gevierd, aanleiding was dat we in één jaar tijdsbestek 25 jaar samen zijn, 12.5 jaar getrouwd en ik word over een paar weken ook nog eens 50. Dit leek ons reden genoeg voor een feestje. Dus hebben we de koppen bij elkaar gestoken en een leuk programa uitgedacht.
Afgelopen december kregen onze gasten al een kerstgroet met de aankondiging dat het feest aanstaande was, dan kon men er rekening mee houden, het is nl niet leuk als je een heel programma in elkaar draait, er geld voor uitgeeft en er dan een heleboel afzeggingen komen, vandaar dus zo vlot. Gelukkig zijn er maar een paar afgevallen omdat ze wat anders hadden.
De afgelopen maanden zijn leuke maanden geweest, ik zeg altijd dat de voorpret het halve feest is. Dus kaarten gemaakt, placemats voor het eten, dessertbakjes beplakt, een quiz in elkaar gezet en alle voorbereidingen daarvoor getroffen. Mijn moeder had de catering in handen, althans een groot deel ervan. Dus daar had ik niet zoveel mee van doen, alleen ideeën over en weer spuien.
Het werd juni en de spanning steeg, het weer was tot dan toe bagger, net als nu en iedereen vreesde voor het weer, behalve mama en ik, wij waren optimistisch en we hebben weer gelijk gehad, het was prachtig weer.
Donderdags werden we verrast door de buren die het een en ander versierd hadden, er was een mooie boog waar iedereen iets voor gemaakt had. De coniferen zaten vol met crepepapierrozen in de kleuren van de Portugese vlag, waar Otto en ik verkering kregen, verder veel slingers en vlaggetjes, zelfs de veranda hing helemaal vol. Ook die waren zelf gemaakt van a4'tjes en op elk vlaggetje stond 1 van de drie jubileagetallen. Dus we waren helemaal overdonderd, Otto had gelukkig iets eerder vrij gekregen, dus ook hij kon er bij zijn. Zoals het een traditie hier in de Achterhoek betaamd wordt dat beloond met een lekkere borrel, bij ons bier en fris en een bbq. Die we overigens weer van mijn ouders aangeboden kregen.
Vrijdag werden de laatste dingetjes gedaan en had ik min of meer een rustdag. 's avonds lekker vroeg het bed in en dan maar hopen dat de slaap kwam. Helaas het kind in mij was te groot, dus ik heb het tot een uur of half 3 volgehouden en toen elke keer in stukjes, maar gelukkig was ik uitgerust genoeg om een leuk feest mee te maken en een leuk feest werd het!
Zaterdagmorgen waren de eerste hulptroepen al heel vlot aanwezig. Want ja als je een groot feest geeft kun je dat natuurlijk niet alleen. Dus werd er om 9 uur al potten koffie gezet, tenten opgebouwd, stoelen klaargezet etc. Want om 11 uur zouden de gasten komen. Ik werd mooi versierd met een sjerp met sara erop en het werd al een gezellige boel.
Om 11 uur kwamen de gasten, we werden overladen met kado's en enveloppen die in een speciaal daarvoor gemaakte giftbox gestopt werd. De gasten kregen eerst koffie met een soesje. Dat was nl onze bruidstaart geweest, een soezentaart in de vorm van een hart. het was nl mijn bedoeling om deze 3 jubilea terug te laten komen in deze dag.
Na het welkomstwoord heb ik uitgelegd wat ongeveer de bedoeling was, ik verdeelde de groepen dmv lootjes en we liepen naar voren voor de 1e verrassing, een huifkar. We zaten dus met 35 man, volwassenen en kinderen in één grote huifkar. Ik had een route uitgestippeld die ik normaal met scooty rijdt, met een kleine aanpassing want de huifkar was te groot om over de groene grens te gaan.
Onderweg dus vragen gesteld over ons en bij de 4 stops moesten ze opdrachtjes uitvoeren. Tegen 1 uur kwamen we aan op de picknickplaats, mijn ouders en een paar vrienden hebben daar een heuse picknick verzorgt, met diverse broodjes, verschillende dranken, fruit, kinderbroodjes etc. Met onze bruiloft hebben we dat laten doen en nu heeft mama dat dus gedaan. Een doorslaand succes, want zefs de huifkarbestuurder vroeg of hij foto's mocht maken, want dit had hij nog nooit gezien. Dus een supercompliment voor mama en de helpers.
Tegen 3 uur kwamen we weer op de camping. Daar wachten voor de kinderen een springkussen en een midgetgolfbaan met 8 elementen. De volwassenen konden eindelijk hun welverdiende biertje, borrel etc drinken. Nadat we de antwoorden hadden nagekeken heb ik de prijsjes uitgereikt en het was leuk hoe fanatiek er werd gepuzzeld en gedaan.
Om half 5 begonnen we met het eten, ons bruiloftsmaal hebben we ook nu weer gedaan, dus mama had lekkere groentesoep gekookt ala oma, er kwam een heuse pannenkoekenbakker, waar men onbeperkt pannenkoeken kon eten. Wat overigens een aanrader is. Voor €9.00 per persoon kun je dus onbeperkt kiezen uit 3 soorten pannenkoek en je hebt geen afwas, want dat regelen zij allemaal. Super nietwaar.....?
Ons dessertbuffet werd verzorgt door Talu, een kennis van ons, ze had maar liefst 15 soorten, ik heb daar dan ook heerlijk van gesmuld en gelukkig de gasten ook.
Tegen 7 uur was de koek bij mij op en heb ik een dankwoord gesproken en ben ik naar bed gegaan, want de volgende dag gingen we op vakantie.
We kunnen met recht terug kijken op een superdag, het weer was goed, de gasten deden met alles leuk mee, de kinderen waren super in hun sas. Het allerleukste compliment kreeg ik van een achterneefje, die ons eigenlijk nog niet zo heel vaak had gezien. hij zei "Jacqueline ik kom volgend jaar weer als je jarig bent" Nu dat is toch een teken dat we iets goed gedaan hebben....
Zaterdag doen we het nog eens dunnetjes over met een bedankfeestje voor alle helpers van die dag.
