Eigenlijk hadden we de planning om in juli met het dorpsfeest naar Kirchberg te gaan, echter zoals bij velen, was corona spelbederver. Gelukkig konden we de vakantie verschuiven naar September. Heel eerlijk ik was nog wel een beetje bezorgd over corona, het is immers niet weg, sterker nog het komt gewoon weer volop terug, maar het bleek dat wij in de goede week gegaan zijn, we hadden weinig tot geen problemen met Corona, alleen de laatste dag werden de regels wat strenger, maar ook dat ging goed. Het is wel een heel andere vakantie geworden, mede door Corona hebben we wat langere autoroutes gereden, maar we hebben ook nieuwe wegen ontdekt etc. Nieuwsgierig geworden....? Hieronder ons reisverslag.
Donderdag 17 september:
Zoals ik al zei is deze vakantie anders als anders en dat begon al met het tijdstip van grenspassage. Omdat we inmiddels verhuisd zijn duurt het ietsje langer voor we bij de grens zijn, dus niet om 7 uur zoals gebruikelijk, maar om kwart over 7 passeerden we de eerste grens. Het ontbijtadres was hetzelfde nl Siegener Wald, daar kwamen we zelfs op de gebruikelijke tijd, dus dat kwartier hadden we ingehaald. Maar het zal de laatste keer zijn waarschijnlijk. Er was nieuwe bediening en die was niet om over naar huis te schrijven, ze deden erg moeilijk, begrepen ons niet etc. Maar goed uiteindelijk hebben we gekregen wat we wilden en het smaakte gelukkig goed. Maar alle drie hadden we zoiets van dat was de laatste keer. Op de normale tijd waren we in Geisselwind voor de lunch, helaas Petra was er niet, maar op de terugweg hadden we wel geluk, maar daarover later meer. Gerard kreeg zijn befaamde "Nudel a la mama" en mama en ik genoten van een lekkere soep. De weg verliep voorspoedig, weinig files en als we bij wegwerkzaamheden kwamen, dan konden we gestaag door rijden, dus op de gebruikelijke tijd kwamen we in Kirchberg aan. Daar werden we uiteraard warm ontvangen, maar ja vanwege Corona kon er niet geknuffeld worden, dus het voelde voor mij toch iets anders, ook de drankjes hadden we deze keer niet, maar dat lag aan ons. Wij wilden nl nog wat eten en bij Efesus hebben ze een terras en daar hoefde we niet met nondkapjes te zitten, overigens bleek later dat die regel pas maandags aan de orde was. Maar goed wij gingen dus naar het terras om te eten. Aangezien het in Oostenrijk een uur eerder donker is, moesten we dus een beetje haast maken. Het werd anders te koud en ik zie niet zoveel in het donker. Het eten was goed, maar ook hier was geen herkenningspunt meer, ook hier waren anderen die bedienden. Daarna moe maar voldaan naar bed gegaan.
Vrijdag 18 september:
Na het heerlijke uitgebreide ontbijt begon ook deze vrijdag anders dan anders. Oma was nl een paar weken ervoor overleden en we hebben haar een laatste groet gebracht. Dat voelde goed, we gaven haar altijd stroopwafels, waar ze erg verzot op was en die hebben we haar nu voor de laatste keer gebracht, samen met 2 rozen, een rode als symbool van de warmte die we mochten ontvangen van haar en een oranje omdat wij uit Nederland komen. Daarna was het als vanouds winkelen in Kirchberg en Hopfgarten. Ik had van een lieve vriendin een zakcentje gekregen om een ijsje te kopen, die heb ik niet gebruikt voor ijs, maar voor kleding bij de NKD. Ijs geniet je maar één keer van en kleding blijft een poosje bij je. In overlge met haar heb ik die keuze gemaakt. Ik heb een vest, een wintertrui en een zomerbroek gekocht. Ook mama is geslaagd en heeft enkele kledingstukken gevonden. Daarna wat fruit gehaald bij de Adeg, een plaatselijke supermarkt. In Hopfgarten enkele kaarten gekocht bij Helmut, maar helaas die was op vakantie, dus niet getroffen, volgend jaar wie weet meer succes. Toen kwam de vraag wat nu, vanwege Corona hebben we gedacht we gaan een tour maken, de keus was snel gemaakt, nl de Gerlospas, die is favoriet van mijn vader. Het was als vanouds een mooie rit. eerst hebben we bij de Spar in Rattenberg geluncht. Daarna de pas gereden, dit keer begonnen we niet in Krimml, maar reden we hem andersom. Het weer was fantastisch, dus konden we veel en ver kijken. We hebben wel enkele koeien gezien, maar niet zoveel als anders. Gerlos staat nl bekend om zijn loslopende koeien, soms hebben we geluk en lopen ze zelfs op straat. Deze keer stonden ze in een weiland aan de rand van de weg. In Mittersil hebben we genoten van een ijscoupe. Na mijn middagdutje hebben we gegeten bij Kalswirt, daar was gelukkig alles nog bij het oude en hebben mijn vader en ik ook traditioneel de Tiroler Kröstl gegeten.
Zaterdag 19 september:
Het was een zonovergoten dag, normaal is zaterdag altijd de Almabtrieb, maar ja vanwege Corona ook hier geen festiviteiten. Maar de koeien moeten uiteraard wel naar beneden gehaald worden, dus hadden we maar liefst drie keer het geluk dat we ze tegen kwamen. Zie foto. Alle koeien van de drie kuddes waren versierd, dat hield dus in dat er geen enkele koe was achter gebleven in de bergen, dat is mooi. We zijn eerst weer naar Rattenberg gereden om kniekousen voor mij te halen, helaas haden ze maar 1 paar, mijn moeder is naar de winkel gelopen en Gerard en ik hebben fijn op het bankje gezeten bij de groen Inn, zie foto. Na de lunch reden we richting Achensee, waar we een boottocht gemaakt hebben, we konden heerlijk buiten op het dek zitten. Ik had voor de zekerheid een jasje mee genomen, maar die bleek niet nodig te zijn, de zon was heerlijk warm. In Maurach weer een ijs gegeten en langzaam weer huiswaarts gereden. Bij Kalswirt hadden ze ook iets nieuws, nl spareribs met wedges. Mijn vader en ik hebben dat genomen en het was erg lekker, het was niet zo zoet als anders, nu proefde je echt het vlees en ook de wedges, die ik niet kende, waren lekker.
Zondag 20 september:
Deze morgen hadden we op het internet gezien dat er een rommelmarkt was in Scheffau, dus wij, die gek op rommelmarkten zijn, zijn daar heen gereden. Ik had alleen mijn rollator mee, omdat we er vanuit gingen dat het een kleintje zou zijn. Dat bleek een misvatting, hij was vrij groot, maar ik heb hem helemaal rond gelopen, was uiteraard wel moe, maar het was meer dan de moeite waard. Ik heb wat leuke dingen gekocht en mijn vader heeft een helm gevonden en verder nog wat fruit etc. gekocht. Daarna gereden naar de Forellenvijver in Schwendt, daar was het ontzettend druk. Eigenlijk moest je reserveren, maar dat wisten we niet, maar we hadden geluk, er was een gezin niet op komen dagen, dus mochten we plaats nemen. Het was ook hier anders dan anders, omdat we nu niet op de vijver konden kijken. Maar mama heeft genoten van haar vis en ik van een lekkere ijscoupe. Daarna via Kufstein een mooie route terug naar huis gemaakt. 's Avonds weer bij Kalswirt gegeten.
Maandag 21 spetember
Gerard was zo aardig om een grote tour te rijden voor de vertrekdag, normaal doen we dan iets kleins, bv naar Sankt Johann gaan, maar daar hadden we niet zo'n trek in, zeker omdat de regels dus wat aangescherpt werden. Dus gingen we de Gross Glockner route rijden. Het was alweer een hele poos geleden dat we die tocht gemaakt hadden, dus ik was erg blij en mijn moeder ook. Eerst via de Thunpas naar Mittersill gereden, daarna richting Brück am Gross Glockner. De Gross Glockner is de grootste berg van Tirol, het is een erg mooie panoramastraat, je moet wel tol betalen, maar echt het is zeer de moeite waard. Mocht je in de buurt zijn, dan zou ik hem zeker een keer rijden. Maar je kunt natuurlijk ook de Gerlospas rijden, maar heel eerlijk, ik vind de Gross Glockner persoonlijk mooier, je hebt bochtere wegen en mooie uitzichten en hij is uiteraard hoger dan de Gerlospas. We zijn via de andere kant naar Kirchberg gereden, dus via Heiligenblut. Daar hebben we bij het tankstation genoten van een tosti, hij was niet zoals ik het in mijn herinnering had, maar lekker was hij wel. Via een nieuwe tunnel kwamen we weer in Mittersil uit. Het was een heel bijzondere tocht met veel herinneringen, alleen deze keer geen sneeuw,howel we wel een paar plukjes gezien hebben, zie foto. We konden helaas de Gross Glockner niet zien, omdat aan die kant van de berg het weer wat bewolkter was, maar ik weet hoe hij eruit ziet, dus in gedachten kon ik me er een voorstelling van maken. We waren te laat voor een middagdutje, dus gingen we na omgekleed te zijn weer richting Kalswirt. Nu moesten we wel een mondkapje op, bij het naar binnen gaan en als je evt naar de wc moest. Aan de tafel mocht hij gelukkig af, anders zou het ook wat lastig eten zijn. Zoals gebruikelijk hebben we daar de Grillplatte genomen en die was als vanouds erg lekker. Ook de afsluiting was traditioneel met een alcoholvrije cocktail.
dinsdag 22 september
Alweer de vertrekdag, wat gaat een weekje toch snel. We ontbeten rond 8 uur en namen afwscheid van Leni, onze pensionhoudster. Daarna nog een klein uurtje door Tirol gereden en bij Ebbs gingen we de grens over en waren we weer op de autobaan naar huis. Onze eerste stop was weer Geisselwind en hoera, deze keer was Petra er ook. We hebben nu telefoonnummers uitgewisseld en kunnen elkaar nu appen. Ze vond het blijkbaar ook leuk dat we elkaar weer zagen, want de volgende ochtend kregen we al een apje. We hebben voor het eerst buiten op het terras gezeten, dus ook weer nieuw en Gerard kreeg wel zijn Nudeln, maar nu met spaghetti. Dat vond hij overigens minder lekker. In de bus heb ik regelmatig een dutje gedaan, maar eigenlijk viel het allemaal mee met de vermoeidheid, die kwam een paar dagen later, maar gelukkig zijn we weer op de goede weg. De laatste stop was in Limburg aan de Lahn, daar hebben we een ijsje gegeten en een plaspauze gehouden. Tegen 6 uur waren we aan de grens, ook nu is de reis goed verlopen. We hebben aan de Nederlandse kant bij de Hamaland Truckstop gegeten en daarna weer naar huis gereden. De bus uitgepakt en heerlijk in mijn eigen bedje geslapen.
Dat waren weer de avonturen van onze Oostenrijkse vakantie, ik hoop dat jullie genoten hebben. Binnenkort zal ik ook nog enkele dagtochtjes hier bespreken, die ik deze zomer met mijn scootmobiel gemaakt heb in mijn omgeving Winterswijk. Hou dus de site in de gaten.
