Een beetje later dan u van mij gewend bent, maar helaas door privé-omstandigheden heeft het een beetje vertraging opgelopen
dag 1 donderdag 21 sept
Na een vrij rustige nacht werd ik net voor de wekker wakker om half 6. Net als elke Oostenrijkvakantie gingen we om 7 uur de grens over. Omdat er op de autobaan file stond zijn we een stukje verder gereden over de lokale wegen dan normaal. Maar dat vonden we niet erg, de zon was net opgekomen en we kenden deze omgeving niet. Bij Werl zijn we weer op de autobaan gegaan. Ontbeten hebben we bij de Biggekopf in het Sauerland. Geluncht hebben we bij Geisselwind, daar hadden ze vanwege de oktoberfeesten aardappelsoep en hij was erg lekker. De rit verliep voorspoedig en rond 6 uur kwamen we aan in Kirchberg. Er lag veel sneeuw op de toppen van de bergen, dat had ik nog niet gezien. Daar werden we weer hartelijk ontvangen door Leni, haar man Gert en oma. Die laatste gaf me een compliment voor mijn korte koppie. Zij zag er voor haar leeftijd ook erg goed uit. Na wat gekletst te hebben gingen we dit keer bij Kalswirt eten. Normaal gaan we altijd de 1e dag naar Efesus, maar omdat het in deze tijd sneller donker wordt en je in de café's en restaurants nog roken mag, hebben we voor Kalswirt gekozen. Deze week hadden we geluk, want ze hadden een speciaal wildmenu. Dus dat was de hele week smullen.
dag 2 vrijdag 22 sept
Een superleuke dag. We gingen eerst naar Zell am See via de Thurnpas. Een mooie route, omdat veel toppen van de bergen besneeuwd waren en vooral op een helderblauwe luchtachtergrond en daaronder de donkergroene kleuren van de bomen, echt een kijkspektakel. Eenmaal in Zell am See hebben we eerst rond het meer gereden, toen we eenmaal de rondvaartboot gevonden hadden hebben we ook op het meer gevaren. Helaas konden we niet op het dek omdat 18 treden teveel voor mij waren. Maar we hadden een moooie plek en konden alles goed zien, heb wat foto's gemaakt, hoop dat de ruit niet al te goed te zien is. Daarna opperde mijn vader om via de Gerlospas terug te rijden, dat was een leuke verrassing. Heb zelfs even in de sneeuw gestaan en een sneeuwbal naar Gerard gegooid, was niet helemaal de goede richting, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was echt een geslaagde dag.
dag 3 zaterdag 23 sept
Weer zo'n superdag. Het begon al met de zon en die heeft ons de hele dag vergezeld. Deze dag stond in het teken van de Alm-abtrieb, een groot dorpsfeest, omdat de koeien dan van de bergweide, Alm, afkomen om de winter in het dorp door te brengen. Dit gaat gepaard met veel muziek, een boerenmarkt en natuurlijk de koeien, die erg mooi opgetuigd zijn. Als de koeien van een boer niet opgetuigd zijn, dan betekent dat dat er een koe in de bergen gestorven is. Maar alle koeien waren ogetuigd, dus dat was groot feest en als ze langs kwamen klonk er een groot applaus. Wij zaten op een plek waar we de koeien konden zien, maar ook de muzikanten en de dansers van de Trachtengruppe uit Kirchberg. De kleindochter van Leni danstte ook mee, dat was nog wel een koddig gezicht, omdat haar danspartner in het begin een klein jochie was en zij is voor haar leeftijd groot. We hebben daar Krapfen gegeten, dat is een soort appelflap, maar dan gevuld met kaas of aardappel. We hebben ook nog een dikke plak boerenlandkaas gekocht, dat hrinnerde we ons nog van een vorige keer. Onze koetsierster van de vorige keer, zie blogje 29 juli jl, was er ook weer en ik heb nog een keer in de koets gezeten. Ditmaal rondje Kirchberg. Ze herkende me nog weer, erg leuk. Tegen 3 uur zijn we weer richting pension gegaan. We kwamen nog een andere markt tegen en daar heb ik nog een egel van stro gekocht voor mijn poppentafel. Elke keer als ik ergens ben zoek ik een mooie pop of figuur als aandenken en ik heb al een mooie verzameling ondertussen.
Dag 4 zondag 24 september
De dag begon met dikke wolken en de weersberichten waren ook niet gunstig. Toch klopte onze spreuk, "als engelen op reis gaan, lacht de hemel" want we hebben geen druppel regen gehad, nee het was zelf zonnig met grote blauwe gaten tussen de wolken. Ons 1e doel vandaag was Rattenberg, daar zou een oldtimerparade zijn rond 1 uur. We waren wat vroeg en zagen dat er iets verderop een rommelmarkt was, dus daar gingen we eerst aan. Daar heb ik een leuke sjaal gekocht en een warme wintertrui in "trachtenlook" en samen met mama 2 mooie adventskalenders. Toen naar het stadje Rattenberg, het was vol met bussen, maar ondanks dat het stadje eigenlijk maar uit 1 smalle straat bestaat kon je niet merken dat er zoveel mensen waren We hebben Margareta begroet bij Trachtenwelt, dé tirolerkledingwinkel aldaar, waar ik een paar kaarten gekocht heb en mijn vader een nieuwe hoed. Op ons vaste terrasje geluncht. We zagen van alles voorbij komen, maar helaas geen oldtimerparade. Op een gegeven moment zag ik een groep senioren wandelen en zei ik gekscherend tegen mijn vader "kijk daar heb je onze oldtimerparade" Later toen we weer weggingen zagen we dat het een week verschoven was, jammer want mijn vader houdt van oldtimers. Op aanraden van Margaretha zijn we naar Kramsach geweest, daar zou een kerkendag zijn, die was blijkbaar al afgelopen, want er was niets meer te zien. Dus maar verder gereden naar ons 2e doel St Johann, daar was een Knödelfest, knodels zijn een soort van aardappelballetjes. Maar we kwamen eerst langs Scheffau, daar was ook een rommelmarkt en zijn we even heen gegaan. Heb nog een sjaal gekocht. mama heeft bij beide markten een geschenk gekregen omdat ze er zo vriendelijk uitzag, dat was toch een aardige geste nietwaar? Veel was er niet te zien, want de meesten waren al aan het inpakken. Eenmaal in St Johann bleek dat we te laat waren, maar we hebben nog wel even door het stadje gereden. Onderweg naar Kirchberg kwamen we nog een verkoopgelegenheid tegen waar ze pronkappels verkochten en mooie paarse schorseneren, die laatste hebben wij gekocht.
dag 5 maandag 25 september
De dag begon al fantastisch, strakblauwe lucht en 20 luchtballenonnen in de lucht. Deze week stond Kirchberg nl in het teken van de Ballonweek. Sommige vlogen rakelings aan ons voorbij. De ballonnen waren in allerlei kleuren en maten. Na het ontbijt gingen we naar de NKD, daar heb ik 2 feestoutfits gekocht voor een feestje in november van mijn zwager, eentje voor mooi en eentje voor minder mooi weer. Bij de supermarkt ernaast oa 2 flessen rum voor Otto gekocht. Toen richting Hopfgarten, daar heb ik opnieuw sjaals gekocht, niet dat ik er geen eentje heb, maar mama en ik hebben een sjalentik, als ze mooi en goedkoop zijn en we hebben ze nog niet, dan kopen we ze. Daarna bij de de plaatselijke tabakzaak nog een kennis begroet. Het mooie van Oostenrijk is dat mensen met een lichamelijke beperking tabakszaken met of zonder kantoorartikelen, alleen maar mogen runnen. Daar kennen ze geen WAO-uitkering, zoals bij ons, maar hebben ze deze oplossing bedacht. In Oostenrijk mag je ook nog steeds in restaurants etc binnen roken. Zolang ze geen oplossing hebben voor deze doelgroep, zal het roken ook wel toegestaan blijven, anders zouden mensen met een beperking geen inkomen hebben. Na de lunch, dit keer bij de Mpreis, een supermarkt. Dat is ook zo mooi aan Oostenrijk, bijna bij elke supermarkt heeft een soort van lunchroom, cafetaria, waar je kleine gerechten kopen kunt zoals belegde broodjes, diverse worsten en soms ook patat. Terug in Kirchberg nog even bij de souvenirwinkel geweest en bij de bloemist een bloemetje gekocht voor Leni. Zij heeft nl geregeld dat wij deze avond in een luchtballon mee konden varen, dat was super, gaaf, sensationeel, maar laat ik bij het begin beginnen. Ik wilde eigenlijk even rusten na de winkelactiviteiten, maar ik was zo opgewonden, dat ik de slaap niet kon vatten en ben buiten bij de anderen gaan zitten en keek werkelijk de minuten vooruit. Eindelijk was het kwart voor 4 en konden we naar het ballonterrein, we hadden met de ballonvaarder, die ook in het pension logeerde, afgesproken dat we elkaar zouden treffen bij het restaurant. Onze ballonvaarder heette Thomas. Weet u overigens waarom het ballon varen heet? Vroeger in de tijd van de 1e ballonvaart, werd er hoofdzakelijk over rivieren, dus water, gevaren. De Gebroeders Montgolfier hebben de 1e luchtballon uitgevonden en zeiden "we varen in de lucht" vandaar dus ballonvaren. De 1e pogingen mislukten, omdat de ballon niet omhoog ging. Op een avond zaten ze in de kroeg en liep er regelmatig een bardame langs de open haard en elke keer als ze dat deed ging haar rok iets omhoog. Toen kregen ze het idee dat iets lichts door de warmte van het vuur opstijgt en kon dus ook hun ballon door vuurwarmte de lucht in. Die ballon was toen overigens gemaakt van pek en papier. De 1e vlucht ging met een aantal dieren, een geit, haan en een eend. Alle 3 kwamen levend weer naar beneden, alleen de eend had een vleugel gebroken, dat kwam niet door de ballon, maar de geit was op de vleugel gaan staan. Toen kwam het volgende probleem, er moesten personen in, maar als ze zelf gingen en het mislukte, dan waren ze dood en was het avontuur voorbij. Dus hadden ze bedacht om ter dood veroordeelden mee ta laten gaan, die zouden immers toch al dood gaan. Maar daar was de adel het weer niet mee eens, die hadden toen nog heel wat in de melk te brokkelen. Hun argument was, als ze overleefden, dan zou hun straf kwijt gesscholden worden, dat vonden ze weer te gek voor woorden. Dus van toen af aan mochten alleen de adelen mee, vandaar ook dat je aan het eind gedoopt wordt tot baron of barones of een andere adelijke titel. Maar terug naar onze tocht, om 5 uur mochten we op het veld, ik heb me vorstelijk op mijn krukje gezet en kon al het moois aanschouwen. Ik moet even vertellen dat ik helemaal gek ben van luchtballonnen, als het even kan ga ik er achter aan als er eentje boven ons huis vliegt. Maar goed ik zat dus op het krukje en kon de hele voorbereidingen goed volgen. Eerst wordt de mand uitgeladen, met de branders er al aan. Dan komt iemand met een uit de kluiten gewassen "sporttas" en wordt de ballon uitgepakt, die is tegenwoordig van een soort ruimtevaartstof, met een compressor wordt er lucht in geblazen, zodat hij gaat opbollen. Mijn vader heeft geholpen met de ballon vasthouden, dat is een tamelijk zwaar karwei, want die lucht heeft kracht en je moet dus behoorlijk tegenkracht geven, zodat de ballon niet weggeblazen wordt. Als de ballon bol genoeg is, gaan de branders aan en komt er hete lucht in, zodat de ballon rechtop komt te staan en dat ging vrij snel moet ik zeggen. Toen dat eenmaal gebeurd was mochten wij erin. Wij, is in ons geval, mama, ik en nog een mevrouw uit Hopfgarten. Na nog een beetje uitleg konden we dan eindelijk omhoog. Wat een sensatie! Het was a anders als in Nederland, wat logisch was, omdat hier bergen zijn en bij ons niet. maar ook het geheel was anders, het is echt overweldigend en je voelt je ontzettend klein, omdat je veel hoger bent, in elk geval voor je gevoel. We gingen ook erg hoog, daarmee hadden we geluk, want enkele andere ballonnen konden niet zo hoog, vanwege de termiek en omdat de wind vrij zwak was. Maar wij gingen op een gegeven moment zo hoog als de bergtop die tussen Kirchberg en Brixen. het was echt een mooi spektakel, temeer omdat er meerdere in de lucht waren en wij als één van de laatsten opgestegen waren en dus een mooi panoramabeeld hadden, zie foto. Na ruim 3 kwartier vond Thomas een geschikte plek om te landen. Dat is ook nog een dingetje, niet elke boer wil dat je op zijn grond land. Daarom zie je in die week ook weilanden met witte plastic vlakken als teken dat ze daar niet gewenst zijn. Wij hadden een wei zonder vlak, dus konden we daar landen. helaas gaf het later wel wat gedoe, maar Thomas was het gewend, ze zullen daar wel voor verzekerd zijn. De landing verliep vlekkeloos, de mand kiepte niet eens, wat Thomas verwachtte, hij hupte 1 keer en toen stond hij mooi stil. je ziet dat ook wel bij turners, een klein hupje en dan staan ze stil. Ondertussen was de bus van Thomas en onze bus aangekomen. Er werd weer een beetje warme lucht in de ballon geblazen en ging de ballon al vliegend op de aanhangwagen, een handig foefje. Daarna werd de bovenklep open getrokken en klapte de ballon langzaam in. Hij werd mede met hulp van mijn vader opgerold en in de tas gestopt en keerden we huiswaarts. Nadat we van het eten thuis kwamen werd mama gedoopt tot "Gravin van Kirchberg opgestegen tot geland in koeweide Brixen" en kreeg ze een speldje. Ze heeft nu als recht dat ze eigenaar is van de lucht boven onze gevaren route en als plicht heeft ze dat wanneer er een ballon in problemen komt, ongeacht waar, dat ze dan hulp moet bieden. Zelf was ik in Nederland al in de adel verheven. Het was echt een supergeslaagde dag die ik en ook mama niet snel zullen vergeten!
dag 6 dinsdag 26 september
Opnieuw een toffe dag, de zon lachtte alweer aan de hemel toen we de gordijnen open deden. Na een lekker en gezellig ontbijt reden we eerst naar het postkantoor en daarna ging het richting Scheffau am Wilden Kaiser. In een Tirolerzaak had mijn vader de vorige keer een stuurhoes besteld van schapevacht. Die hadden ze klaar, maar het was een donkerder kleur dan mijn vader besteld had, dus een nieuwe besteld die we de volgende morgen op konden komen halen. Daarna via Kufstein, achter de Wilde Kaiser langs naar Schwandt, bij de Visvijver, waar we lekker aan het water gegeten hebben. Ons volgende doel was Griesenau, we hadden nl in een boekje gelezen dat er een mooie tolweg was. We hebben hem ook gevonden en het was inderdaad een mooie weg. We reden letterlijk vlak achter de Wilde Kaiser langs aan de achterkant. Het was erg imposant, net als gisteren voelde ik me heel klein en nietig. Daarna heeft Gerard ons nog op een extra rondje Tirol getrakteerd als afscheid. Eenmaal thuis de koffers weer ingepakt en vroeg naar bed gegaan.
Dag 7 woensdag 27 september
De wekker ging een uur eerder, omdat we om half negen wilden vertrekken. na het ontbijt afscheid genomen van Leni en de anderen. Eerst via de winkel van de stuurhoes gegaan, ditmaal kreeg hij wel de goede kleur. Daarna richting grens, iets anders dan we normaal gewend zijn, maar het had ook wel iets. Bij Geisselwind weer geluncht en nog een tankstop gemaakt. Tegen half 7 waren we in Vreden waar we gegeten hebben. We kunnen weer terug kijken op een fantastisch vakantie, zo wie zo een fantastisch vakantiejaar. Nu zit het er voorlopig eventjes op, volgend jaar weer nieuwe kansen. Ik wens u een paar mooie maanden in dit jaar en het nieuwe jaar en in het voorjaar hoop ik dat ik hier weer een nieuw blogje kan plaatsen.
Hieronder zoals u van mij gewend bent een aantal foto's, meer foto's kunt u bekijken op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?
